Curarum in Sophoclis Antigonam specimen [microform]..

11쪽

a Creonto in concilium Vocatomim. V. 164. H. Fuso enim nocte postrema Argivorum agmine superbissimo, inique. Iovis it eorum austissimo intervontu, ducum aliis alia nece caesis. diem victoria se laetis si 102. mam, priorumque omnium claris Simam splendide itilebrans gaudio simul isti borumque splendore exsultat Tandem aliquando compresso Argiv0rum impetu minacissimo, pariaque Victoria colubratu omnium dignissima. bella se liciter composita oblivioni mundanda penitusque 6c animo Helenda. deorum autem Iempla choreis servigilibus. duco 100. acclio exsultantis laetitiae lie bis dat Oro, frequentanda cives 155. nix commonefacit Postremo Creontem adveniare conspicatus demiratur, qua de Caussa quidve animo Volvens Ioniorum dianec coronam convocari iublico idicles iusserit. Sed totum illud carmen, quantum quidem, renitente dissicultatum molestia, studio potui, in nostram linguam conversum Speciminis loco cum vicinis apponam: 100 trahi ter Sonne, o isti, o heut Thebe' febent horiger tabist Rehr at alle fori obii erichient Erat lie), o de goldenen Tagsastige, thati Di Dido aufio5 liber Dirte' gluthen gestum Dist na herib, Teii meis chil digen jranii, in de Ariegi

150.

12쪽

a 10 Am iobe te metebeii gleid geathlet epit. Creon igitur omni . quo pollet, orationis artificio circum SpectaPio calliditato viros dignitatu insignes palam compellat, ut illi fere possit

eius oratione versutius in ioc genuve atque acutius Xcogitari. Nam

seniorum voluntatem usquequaque fidissimam, qua ait pridem imperia coluerint, quaque postea etiam quam Oedipus bierit, n e 1u filio. constanti atquc explorata id permanserint. largis audibus pro 169. soquutus, ut quo pacto urbis Saluti ipse Consulturia Sit pro SSUS, ax1maoquo sibi curae de rutilitato communi flare 40llicitus, civium 'ibi voluntatem aes favorem arguti Verb0rum lenocinii conciliare studet. Qua quidum omnia sedulo molitus suam de Polynicis inlium ali cada vor ignominios in Canum Volucrumque Voluptatem proiiciendo 205. sontentiam tandem palam pronuntiat. Sed ut crudelitatis eliam praseveriat crimina, exponit simul, quibus rationibus adductus secum illa constituerit. Sopultura inim omnines dignum me praestitisse ite o elem quum patri sortissimc propugnata parta quin eximia in virtutis gloria occubuerit; iustum igitur illi exsequiarum lionorem solvendium; at olynicem vero, qui ab exilio redierit urbem patriam una cum Diis indigonis flamma funditus astaturus fraternumque sanguinem inlitans, ii vos denique in miseram servitutem redigere protervissime ostiens, feri non posse, quin honoris iurisque expertem esse iubeant Postremo ad conciliandos sibi placandosve senio-

13쪽

207. rum animos haud sin verborum ponderibus addit La os sontontia mea, neque unquam equidem improbos prae iustis honoro prosequar; sed quicunque benevolum se huic urbi praestiterit, mortuus et Vivus a me aequo modo honorabitur. Chorum cogites, quid illi respondeat, pendere animi neque enim prObat immite Creontis mandatum, ne probare Se simultit, neque tamen audo aperte contradicere, quanquam animum molliorem obliquo aperit

211 in hunc modum: ibi ita Visum est de eo, qui malevolum urbi se qui bono volum sese praestitit lege vero qualibet

utendi tibi data est potestas set in mortuo et in nos, quot - 214. quot Vi Vimus. Exin brevis oritur ultercalio, Creonte Chori in ea Pocuram et custodim superlitus agitante, Choro contra, parum perspecto Creontis hortatu, vigilantem cadaveris custodiam deprecante nec quemquam poena mortis proposita tale quid sultissima audacia conaturum affirmante. Aceri,issimo contra haec Croones Attamen, respondet, rapex lucri 22I occulte faciendi viros saepius perdidit. Tali igitur modo altercantibus opportune intervenit Custos, qui a Creonte Polynicis corpus custodire iussus, quae ipse pallam Viderit, longa atque importuna garrulitate minutius o scrupulosius enarrat omnia, in quo cernitur poetae

mirum ingeniosumque artificii uia. Scite enim custodis semineo loquondi studio prospectum est, ut quanti ponderis apud Creontem sit decrotum illud, cognoscunt spectulores animosque simul ad subsequentia diligentius

attendant.

Primum igitur garrulus iste ab excusando lento incessu suo incipit;

non enim prae celeritate anhelantem Venire e cursu citato, sed multis viae moris diu exagitatum atque impeditum. In ipso itinoro de reditione saepius se importuna anxia m Curarima mole vexatiun

255. dicit. Tandem vero impetrasse se ab anim0, ut ad regem veniret, iamque se quanquam holesta sor non ignuret, Iaanen libero, quae

vidorit, relaturum. Nihil enim aliud e passurum cogitat, quam quod fatale sit i Deinceps rem nec feci Sse se, ne quis fecerit vidisse assirmat, neque omnino merita poenas Se daturum contendit. Tandem Creonte ut denique verbo expediat flagitante tignavam eius formidinem obiurgante, nuper aliquem pulvere siticu loso iniecto iustisque exsequiis factis clam se de Polynicis cadavere subduxisse pronuntiat, et rege quis illa patrari cupidius per- Scrutante, rem omnem, quomodo facta sit, limido quidem se pedetentim,

verumtamen verbosius exponit. Primum quidem non nosSe e qui patra

vit facinus, consiletur; nequo enim uspiam securis notam ibi remansisse 25O. neque terram ligone effossam, sed duram potius ne plaustri olis Pilam fuisse, neque omnino potuisse vel coniectura iudicari, quis auctor fuerit facinoris. Statim autem re ab eo, qui primus diurnas excubias egerit, indicata, qui audierint omnes animis attonitis haesisse exponit Corpus enim Polynicis ereptum fuisse oculis, non tumuI quidem Conditum, Sed levem se arenam vidisse inspersam, qua Si ab aliquo, qua piaculi probrum fugerit. Ceterum nec ferarum ibi ne canum 56.

lacerantium signa apparuisse. Exin clamores et convicia certatim ab excubitoribus mixta narrat: Custodem a cuStode sepulturae crimine

accusatum et a linguae proeliis haud multum abfuisse, quin re tandem I ad verbera venerit, neque enim quemquam fuisse prohibuturum. Nam M. unumquemque Suspici0nem movisse alteri, eumque facinoris visum fuisse , sed propulsat ab omnibus conscientiae vel societatis crimine numinem convictum exstitisses facinoris Iamque ram paratos fuisse ferrum candens tollere nudis manibus, transire flammas, iurare meorum lumina, nec patrasso ses facinus istud, 265. nec conscios esse ei, qui rem meditatus aut qui Xoquutus sit Tandoni aliquando, quum nihil omnino profecerint inquirendo, ex custodibus unum scite et commodo assar ceteros coepisse, et ita quIdem. ut ad unum omnes vi rationis eruditos ad circumspectam prudentiam

14쪽

composuerit inque sententiam sitam ire statim adegerit. Nimirum suasissea 75. illum, ut ad Creontem deferrent rem istum neque occultarent amplius. Eam denique pervicisse sententiarns semet vero dura fati inclementia sortitum incommodum istud invitum apud invitum

adesse, quoniam nena Unquam malorum nuntium adamarit.

Quibus c0gnitis Clioriis stupet animo attonito, et iam dudum nescire se profitetur an divinitiis immissa sit res prodigiosa ua vero opinio-280. nis insipientia Creon exasperatus tacere horum iub0t, ne iram suam penitus Oxcito neve etiam delirus senex iuro habeatur. Intolerandum esse auribus, quod meos contendat istius mortui curam gerere, neque enim ullo 0d singi posse, eos tanquam beneficum sepulturae honore ad 0. affecisse istum, qui eorum donaria magnifica igni vastaturuso terram patriam una cum legibus disiecturus venerit malos non esse unquam aliis honoratos. X in animus eius aestuans in

suditiosa contumaciae Obstinataeque oti inlatis argumenta revolvitur, quae

civium nonnulli iugum cervice rebelli detrectantes, neque in imperio acquiescentes, dudum certissima patefecerint. Ab istiusmodi utique s0ditiosae Voluntatis hominibus xcubitores illos mercede corruptos facinus istud commisisse, optime se scire amr mat, atque oblata commoda occasione Sedulo narrat malorum copiam quae ex auri argentique usu damΠ0sissim profectae, Supra quam cedere 502 sas sit, usque emanarint. At quicunque acinus istud mercedo indueti commiserint, aliquando poenam meritam habituros affirmat. Deinceps ad 504. excubitorem conVerSUS, perque OVem Summe Venerandum iuratus nisi facinoris auctorem coram adducerent, ad exquisitum suspendii supplicium raptum iri ipsum cum reliquis excubitoribus, saevissime minitatur. Tunc 510 demum eos, unde lucrum faciendum Sit, probe cognituros, neque inquavis re quaestui sui Viendum intellecturos ex turpi enim quasestu sorophis damni afferri quam comm0di. Denique aspera oritur Creontis cum custode altercatio, qui quoniam in maximo apertoque discrimine versatur

tristem locum offugere sinemque anxietati suae mordaci imponere estinat Custos itaque, utrum plura se loqui iubeat, an abire permittat, regem anxie percontatur, nimirum perculsus minarum fulminibus saetavissimis Ad qua Creon iracunde Non nosti, ait, quam moleste dudum loquaris Custodo exin interrogante, utrum auribus ' OI7. animo asseratum molestia, Creon indignatione Iraviter Xardescens, Quo P Sum tandem, inquit, molestiam meam, ubi sit, exploras 3 Custode seinceps verborum, quae modo dixerat, Sententiam enUCIeaute, Creon: Heu mihi, xclamat, quam vero garrulum te Stendi S. 20. Quorum Voro Verborum opprobrio parum deterritus Usl0 pergit hisce: Tamen certe non is sum, qui istud facinus commisit. Ad quae Creon perquam exasperatus denique facinoris lucri gratia commiSSI eum prorsus incusat Cuius quidem opinionis terversitatem obliquis Verbi non sine stomacho carpento custode, tandem abit Creon. sortiter in ano sonioni iam Ioquutus uantum vii de suspicione argu tare; at nisi facinoris auctores indicariti mihi, fatendum vobis erit. turpem quaestum fere mala gignere P0stremo 27. Secum, antequam ubit, ita loquitur custos Utinam inveniri possit;

ceterum sive deprensus fuerit, necne fuerit Ollud enimox incertae fortunae arbitrio tendet, equidem minimo huc reverta unquam. dam Vero Paele spem meam atque

opinion om salvus demum mi is maximam Gratiam habeo. DHinc0ps Chorus formidoloso, quod m0do narratum audierat, Licinore 352. incitatus subito insurgit orationis flumino spl0ndidissimo, laude magnifica colebrans insignem humani ingurii soliori iam, qua nihil quicquam haberi possit admiratu dignius. Itaque singulos describit hominis conatus

magnanimos, quaeque ei insint magna ac prorsus lupenda, enarrat copiosius Maria enim ab eodem percurri, ter Dum aratro Xerceri, ave 554.

capi et feras, piscibus insidias laqueis strui, quo taurosqUedomari iugum quantumvis doli sectantes Ab eodem et rationem ot

15쪽

rationis odii ditionum proseolas esse, unde et societatis con iunctionum inter liomines homini in ortam, leges facias artes plurimas iuventas, denique c0mmodiorem Vitae rationem enatam esse praedicatur Humani ingonii sollertia callidissima compreliendi rus universas, liominemque ad omnia mente et c0gitatione prospicienda id0neum, quati 560. quam mortem effugere nunquam didicerit, morbis tam on 'odori posse Gravissimis ot eundum, cingeni0sa calliditatu quamvis mirem praeditum, modo in bona, modo in mala facinora doduci animi servore

suo nillili sero aestimandum, imo vero sedulo fugiendum esse, qui praVa conando lublicas 'eges Me0rumque iura sanctissimi contemiui habeat. 572. Postrem personam a cust0de deprelisensum adduci procul conspicatus animo re portentosa alt0 nil aliquantisper haeret, an Antigona sit, et tandem certio factus, patris illisuri filia miserae audacissimi sucinoris poenam irrogatum iri conqueritur.

355.

575. Chorus, ubi Haemonum, Croontis filium, Antigonae misere c0Πdem 777. naiae rumore commotum alvis iussis crudelibus sortiter entaeque restiti Sse comportum habet, lximi colobrat Amoris bim omnia χο mantis, Cuius Summo in universum terrarum orbem imperio nemini unquam ess tigere datum sit:

16쪽

Semper iii pugna Superans Cupido, Impetu invadens genera in tuorum, Nocte qui indormis tenerae puellae Mollibu genis: Asequorum fluctus penetras, ferarum et Tecta te nullus fugiet Deorum,

Per caducorum uis et catervas Terrigenarum. Saepe perverso animos piorum

Fraudo seduxti scelera ad nosanda; Iamque turbando miseram Virorum, Sanguine ab uno Qui onus ducunt, genuisti rixam, Ae resor palmam nitidae puellao Luminum splendor, graviumque legum

5 . Exin Chorus, dum in illis cogitationibus paene desaeus Antigonam videt ad 4ortem miserrimam inque Ditis regnum Tormidabile abduci,

797 doloris sensu statim abripitur; parum se alidum profitetur, ut modum ponat lacrimis ultra licitum sertur funesta intuendo, in etiam rumpit animo perquam Commoto Totum autem carmen inte se Sophoclis roserondum est, in quibus Cliorias loquendi materiem o praesenti rerum statu actu Suo ing0nii acumine vitam conluetur humanam inquo veram atque intimam rerum naturam mentis convertit aciem. Ab initio quidem numeri adhibentu maximam partem choriambici, eximia gravitate atque incessu magnifico verborum splendor admirabili prae cet0ris congruentes, sed postea, senum animis aspectu flebili vehementissime commotis,

Avitimi artificio aptissimo mulati anapaestico motri genero excipi intur, si doloris uestum irroquietum luculento Deinde abducitur Antigona, quae quanquam sortem animum Vincique nescium et Virtutem prorsus sculam semper praestitit, tandem aliquando, mirum dolore acerbissimo abropta, indulget luctibus quoriturque miserias malorum, quibus omela sua erga fratrom impio dehonestatum pie exsequuta opprimatur. Sod avo putes, puellae quosius sol,llos de indolis praestantia detrahoro. Ouid otiim Τ Non in fletus largos, frusos, inexpleto erumpit minime, quod summum si, iam poenitet acinoris, quod sortiter antea pioquo ardor commota susesperat; in se hominem tamen esse, neque a communibus hominum sensibus alienam ostendit o fato omnium tristissimo laborans, quo sibi primaevo iuvinia fl0re vigenti, vitae dulcissimarum 868 voluptatum sescias, neque suorum lugubres lamentationes tanquam dulce M. mortis acerbissimae solatium adoptae, ad Ditis regnum amabile migrared iitiatum sit Itaquo lacrimarum sumino in ipsa mortis 1 aperinconsumto, singularem probat Virtutem, qua animum suum ad pietatem illam fratri praestandam egregie Vicerit, seque Sanctissim offici ingenue momorem Licinus praeclarum suscepisse docet. Exin Chorus temperans, 11. ut assolet benigno quidem, sed tenui calamitatis solatio, surda menti

hahibito od rationem revocare atque ad patientiam demittere studet uel lam miserrimam, eamque quae ipsi prae aliis simili quidem ioci,

absumtis, verumtamen maximis etiam m0rtalium calamitatibus amicis, tiraecipua contigerint, sedulo ante omnia commonefacit. 811-d17.

studio conversum haud sine omni haesitatione apponimus:

tr. I.

17쪽

355.

18쪽

835.

905.

Ein Ain voti inem diaberia, o id dies versor;

i5 δυοῖν δελφοῖν. est. Aes . Perss. v. 53 ubi ex Seidleri v. l .iei, e ui egregie assentior, coniectura pro ἐν δυοῖν legendum γ ν ὀυοιν.

1 . Participia υτ et , nescio an non pendeant ex praecedenti in; malini accipere in vim appositionis, quod et Triclinium Suspicor secisse, quoniam in eam partem explicavit περτ vocabulum. Admodum probabiliter interpres Latinus vertit: Nil scio amplius, neque fortunata magis, neque damnis auctior. In simillimam sententiam verterunt Solgerus et Thudictumius Paullo

secus interpretatur HermannUs.

U. 24. Reifigi ad ed. Col. p. 347. sententiam cur non intellexerat Hemannus non assequor, quanquam minime acquiescendum puto in illa explicatione. U. o. Graecorum θησαυρός, id quod Seidierum memini estive u emorare, hoc loco aequat vim verbi vernaculi Echah. Optime Scholiastes μαιον, εzρημα. De sequentibus vide quae a nobis accuratius disputata sunt in ea, quam in Seebodi1 bibl. crit. a. 1326 p. 525. secimus, censura versionis a Martensio nostro editae. U. 52. v. Seeb. bibl. erit. l. - - α 56 φονον δημολ. Loco ab Ersurdio apposito adde Soph. Aiae aba. λθόλευστος Ἀρης, et nostr sab. v. 96ο. τυφλωλεν γιος. De mortis hoc genere consulas Da vesium inmisceli criti. p. 56, 257. Lips. U. 57. σοι pleonastice ita prorsus νων v. o. U. o. Seebodii bibl. criti cf. et Aiac. 296. U. 44. Hermannus amplectitur eam quam Matthias gr. gr. pag. IIII protulit explicationem Paullo rectius intelligere videtur Seidlerus, οὀρσον λει appositionis loco iungens cum praecedenti θαπτειν. Ita Virgilius libro I. Aeneid. v. 222. Pars ingenti subiere feretro, triste ministerium, et subiectam more parentum aversi tenuere facem. Cui loco in libidinem venit addere. quae Claudianus festive dicit de Proserpina usibus virgineis in prato florido securius indulgenti: Nunc sociat flores, seseque ignara coronat, augUmum fatale tori. Plura congessit G. Bernhard in libro de syntaxi graeci, p. 27. In Erlardi interpretatione, quam video quodammodo firmatam exemplo in Aesch. U. ad Theb. v. 1025. Sch.), Seidlerus articulum verissime desiderat. V. 51. αὐτοφ. αμπλ. narrantur omnia usque a v. 355. D. Oed tyr. v. 573.

Obscurissime, ne dicam absurde vertit udictumius: e funden et ber in der'niffethat. V. 55 Scribendum ἔπος, quod et Scholiastae explicatione firmatur. Rectissime revocarunt Bri Ers et Herm. Vide quae a nobis annotata sunt in Seeb. bibl. crit. I De loquendi genere cuius undique suppeditat exemplorum copia largiSSIma, r. Herm. ad Eurip. Hec. 455. Erf. ad Soph. Electr. 393. mai Med. OL 25, . Virg. Aen. V. 763 quibus aspera quondam visa maris lacies et non tolerabile nomen. Parum apte Thudichumius es fi liuar' augia id . U. 62. In contrariam sententiam Antigona loquitur in Aesch. VII. ad Theb.

19쪽

V. 61-65. Ili hoc loco, quod eum non recte intelligerent, egregie aeger inte Hermarinus et Seidlerus, quorum alter versum hic aliquem excidisse arbitratur, alter locum impeditiore verborum structura explicat De quorum sententiis vide quae accuratius annotavimus in Seeb odii bibl. crit. l. c. Eadem sere, quani hoc loco exhibet, potestate pro ἐπεί τοι, quod vulgo legitur in Ranis Aristophanis, v. os, legendum suspicor επειτα, quod in lianc partem accipias ut ancilla Proserpinae, enumeratis modo, quos De excipiendo Herculi secerit, epularum apparatibus, sermone pro garrulitate Sua continuato pergat hisce: Ἀπειτα κά κρέα νέβραττεν etc. Pari modo in nostro loco repetendunt 'St χρέ ex antecedentibus atque in Arist. Rann. v. 45 I, 2. et in Soph. Trach. v. 16o ubi του δ' malim pro vulg. τουθ Vide et Herm. ad eiusdem sab. v. 162 In sententium cs. Soph. lectr. v. 935, 6 IOOI, 2. Ceterum ex nostro loco emendandus videtur Oed tyr. v. o 7, ubi τήνδε malim pro vulg. τῆς δε, cuius sensus non sesellisse videtur Sol gerum qui vertit: ter ira o hi

V. 67. 'οις εν τελει βεβ. AED. Eurip. Phoen. 75 Aesch. II ad Theb. v. 2. V. 1. Quanquam utramque scripturam et πρια et μοία explicat Scholiastes, tamen X Ss auctoritate contra Hermania sententiam illud revocandum statuo, ut σοι ab οἶδα derivandum non, quae est Ersurdi sententia, ad . I. respiciat, sed ad ea potius, quae extremi verbis graviter et sententiose dixerat Ismena Sententia igitur si argutare, S. prudentiae prae te feras speciem, quantumcunque velis Schol. γίγνωσκε ποῖα, θέλε:ς το πείθεσθαι τοῖς τυραννοις Nimis argutatur Hermantius potestati discrepantiam statuens inter εἰδέναι et γιγνάσκειν. V. 6. r ' δ' εἰ δοκ5ῖ recte explicat Hermannus improbans Elms leti mutationem. V. Bo-3I. D. Electr. v. DO Seqq. Parum concinne Tliudichum ius Du

V. 31. 7μιοι ταλαινης Vulgo perperam vertunt hei milii miserae. Hoc enim pacto οἴμοι τάλαινα dictum portuit, uti est in Tracti in n. v. 574. eram verborum Sententiam assequutus est Herin annus vertendo: hei mihi propter tuam audaciam. V. Matth. r. r. q. 57i et Rei Sigii O niecit in Aristoph. p. 265 seqq. Itaque non opus est cum Stephano interpungere post o μοι. U. 34. et λο α W: ε ιν hic non Si praenuntiare, Sed pronuntiare potius, quod et aliis verbis in hunc modum compositis probatur. Ita προφωνεῖν ed. yr. v. 224. Ceterum προμ. νυσς iure ex meliorum librorum scriptura recepit Hermannus, Ersurdium sequutus Mihi quidem vel propter sequens κευθε aptius videtur Alteram, quam Triclinius agnoscit, scripturam tuetur Matthia gr. r. p. 72.

U. 6. οἴμοι quid significet, exposuimus in Seebodii bibl. crit. a. 1326 p. 524. V. B. ἐπὶ ψυχρ. Optime, quantum mihi videtur, explicat Seidlerus es in re, quae ad mortem frigidam spectat, quae si memoratur, membra frigore

celido torpere solent, ita ut aptisSi me conveniat praecedenti Θερμην vocabulo. Se id te rus testimonii loco comparat Eurip. Phoenis s. 159i, ubi ψυχροὶ λοιμ de fratribtis alterna manu occisis, Schol. εἰς ψυξιν κοι θάνατον αγουσα et Arist. Rann. v. 25, ubi cicutae herba propter vim exitiosam vocatur ψυχρὰ και τύχείμερος Schol. ετι καταψυξιν φονευε i. Hesychius ψυχρον κακον τῆς ψυ&ως ωπον. Proxime accedit er- manni interpretatio, qui optimo iure refellit rsurdium. V. 104. ἀμέρας βλέφαρον Egregie cngruit simillima translatio in iob. III. Iz, 'PIta A, D. et XLI. c. o. et nostr sab. v. 79 ed. Ol. v. 696. Reis. U. 1 33. Scripturam οξυτοί temere de loco detrusam ab Ersurdis gnaviter tutatur et cherus in Ephemeridd. Darmstadd. a. 1829. I. P. O I, 2. V. 126. et cherus quanquam in Ephemeridd. armStadd. a. 1829. . Od. optimo iure reiecit Hermanni novam vulgatae script irae interpretationem, idem tamen videtur parum promeritus ea, quam ipse proposuit, coniectura, qua nihil eXistimem impeditius. Ut paucis absolvam, draco adversarius significat Argivorum Xercitum, quem supra videmus comparatum cum aquila acutum clangenti cui SeΠ-tentiae argumentum satis idoneum vel ex sequenti x particula asserri arbitror, quae quomodo in alia interpretandi ratione recte explicari possit non video. In metaphorae immutatione, quam et exemplorum si de firmatam scio, memet nihil ossendere profiteor.

V. ZO. Tametsi vulgatam nuperrime tutatus est Godo fredus Bernti ardyin libro, quem barbaro scripsit de syntaxi graeca, p. 46, tamen quomodo ad sententiam neces Sariam, quam probabiliter exposuit Scholiastes, apte explicare possit aliud vocabulum, non video Martinum potius suspicor verum proxime accessisse. Ceterum Her- mannus, quod ex versione nostra intelliges, verborum con Structionem Uam nobis minime persuasit, quam cur tam indubitate protulerit, non as Sequimur. Neque scimus,

an non reCte in systematis loco, qui huic respondes, v. 35. mutarit scripturam vulgatam, in qua libri consentiunt et ipse Scholiastes Equidem in Uauvisseri coniectura acquiescere optimum existimo, quam et vertendo se si tutus sum. Poeta describit in rentia agmina hostium, quibus torrentis instar cum impetu caeco aurique crepitanti superbia irruentibus terra hostilis inundata sit. Similiter Ossianus like aves in misi; like the murmur os, a ters, et iisdem verborum nervis Schillerus

noster: 'in Stroni vermorrner Et immen valuet id braus en her. V. 55 Hic quid valeat vulgata scriptura, e .plicatum in Seebodii bibl. crit.

u. 326. p. 24. V. 153. Rectissime Hermannus ex Schol Rom. et Codd. auctoritate revocavit pronomen interrogativum. Saepius in hunc modum interrogant Chori personae; Seidlerus comparat . 573 et 25. U. IOZ. Herm. X Od. Aug. προς έξουσ, quod argutius quam verius ab eo defensum vereor ut exemplis firmari possit; neque commodam omnino exhibet sententiam. Vulgatam recte tuetur Seidlerus. meque enim ad fratres his verbis respicit

20쪽

creon, sed in universum loquitur, quid ipse de his rebus sentia proferens. In eandem sere sententiam idem loquitur in ed. yr. 603 seq.

V. 211. σοὶ ταυτ ἀρέσκει. Verborum sententiam omnium verissime enucleavit Hermannus in hanc partem, ut chorus non dissimulans suam cum regis iudicio dissensionem, neque tamen istud refellere audens loquatur oblique. Sed et illud monere debuit . . , quod σοι et ταυτα vocabula in enuntiationis exordio cum vi quadam posita neque sine pondere pronuntianda vix dubiam relinquant loci sententiam. U. 173. ἐμο eodem modo positum indicat, Creontis iudicium aliorum de eadem re iudiciis opponi. AED. et v. 76, σοὶ δ'εἰ δοκεῖ. V. 215. Non opus est sermonem in versus sine interruptum statuere cum Seid-lero. Ceterum s. Matth. r. r. p. OO.. not. V. 251. Quam Scholiastes servavit lectionem, rectissime recepit Hermannus, praeeunte Ersurdio, qui qua via in textum venerit vulg. βραδυς, ere, quantum sentio, perspeXit. V. 254. Ersurdius Hermannusque Ald sequuti interpungunt. Sed recte monet Seidlerus in loco nostro ieri non posse, quin ostendat pronomen in versus exordio positum, neque exemplo e Oedipo t 'ranno apposito, et a nostri loci ratione prorsus alieno, satis firmari posse verissime existimat. Idem contendo equidem de . 275, ubi pronomen haud sine vi quadam ita positum apparet. Qua de caussa, et alio quoque graviori argumento iubente V. D. probabiliter, ut mea fert opinio, legendum existimat: μολεῖν, σοί, κεἰ το μηθεν ἐξερῶ, φρασων μως. De verborum structura,

quum proprie exspectes φρασονθ adire licet Matth. r. r. p. 1ο95. not. 5. et Popponis Observati ad Thucyd. p. 254. In nostro loco, ἐνίκησεν idem significat ac κρεῖττον νομισα. Rei sigi in hoc loco interpunctio, proposita in narr. ad Oedip. Col is XCVI. impeditiorem stirit Verborum Structuram, quam quae cuiquam placere

possit.

V 259. me nominativo, quem vocant, absoluto videndus et Bernhard in libro de syntaxi graeca, p. 5. . 239. In hoc versu lapsus est Hermannus vera enim interpretatione mirabiliter relicta ita explicat, ut rei et veritati prorsus repugnet. U. 5o5. Vulgatam memini in dubium vocari a Seidiero, viro praeclarissimo, quem maxime in his offendunt χρο, ποτέ vocabula, utpote Creonti ira crudeli exacerbato parum propter nimiavi remissionem convenientia neque λλα v. O4. bene habere se contendit. Itaque in fine . 5O2. pro τάδε suspicatur ponendum ταδ'ου ut sit: quicunque facinus istud perpetraverint, non fecerunt, ut postero tempore poenam habituri sint, sed consestim hoc enim ex cogitatione addi iubet . D. Mihi quidem sententiam suam tantum abest, ut persuaserit Vir egregius, ut vulgatam retinendam existimem. Nam quod dubitationem de χρ si ποτε

vocabulis attinet, parum valere arbitror, imo potius veritati videtur repugnare Non

poteris enim nisi apprehensum interimere laqueo, quod maxime in Norimbergenses

eadere ex proverbio tralaticio notum est. Neque Creon aliter poterat; itaque verissime additum χρύνω ποτέ. Quibus ἀλλα coniunctio firmari possit atque explicari, exempla in promtu sunt. Accipiendum enim St, tanquam antea dixisset enuntiatione quam vocant negativa ne se a poena immunes fore credant. Ceterum agπραξαν, quod perperam vertit Brunchins, vi eadem dictum est, qua in Versu prIore ηνυσαν. Saepe enim, cuius exempla larga manu congeri poterunt, Sub alio similis potestatis

vocabulo rem eandem repetere solent. D. v. 32. περδέδν κα cui in Seq. Vers. respondet προταρβει. V. 171, 2. παίσαντες et πληγέντες. V. 453 9. καταργῆ et

απαρνουμαι. Trachinn. v. 457 δέδοικας et ταρβεῖ. Electr. 537, 3. -ασκε et διξασκω et alia eiusmodi exempla, quae enumerare omnia nil attinet. U. 5io. Erudite illustravit Ersurdius. U. 16. Diverso modo commate interpungunt alii post οὐ Θα, alii post νυν voculam Seidierum memini illud suadere. Sed de loco diligenter meditatus posterius praeseram aptiorem enim, si quid video equidem, exhibet verborum et structuram

et sententiam.

V. 13. ρυθμίζειν quia uno hoc Ioco apud Sophoclem reperitur, explicatuest paullo dissicilius. Plurimi vertunt definire aegritudinem, designare .

destinare locum doloris equidem vel propter constructionem malim explorare, inquirere, percontari Galli son de r. Dictum pro . που ἐστἰν η μη ύπη. Exemplis ab Ersurdio collatis addo nostr sab. v. 1 7, 3, Aristoph. Rann. 932, et Soph. Aiae. v. 112 3, in quo loco Valckenarium errore Iapsum iure resutarunt Lo-beckius HermannUsque. V. 21. Quanquam locum bene constituit Hermannus, Aldum inprimis sequutus tamen non perspexit verborum sententiam custos enim, quae est Hermanni mire perversa interpretatio, minime dicere poterat: non sum loquax, certe non qui

hoc perpetraverim facinus imo vero loquacitatem haud infitiatus hoc dicit: certe etiamsi loquax sim non sum exsequutus facinus istud, nos: idi in te inex, berbi That eging. Itaque non opus est articulo, quem

necessarium autumat Hermannus, sua nimirum opinione inductus. Ουκουν - γε

particularum relatu Seidlerus apte commrat Eurip. ph. . v. 516. U. 73. Quas interpretes de hoc loco protulerunt sententias recoquere omnes aut redarguere nihil omnino attinebit Hermannum vidimus Huschkii interpretationem haud sine ulla dubitatione amplexum. Illam vero vix quemquam fugiet alienam esse ab hoc loco, in quo id agitur, ut amplissima celebretur Amoris vis omnia domantis debellantisque. Neque id runckium praeteriisse apparet. quidem olim putabamot scribendum esse pro is, haud absimili, quae in Propertii carmine a 4 libri I. exstat, sententia induetus: Nescit Amor magnis cedere divitiis. Iam vero vulgatam integram esse existimo, quae quomodo explicanda videatur, aperuimus iis,