De encephalomalacia : dissertatio inauguralis medica ...

11쪽

Ob causam en cophalii idem chronicam, Seu Subaeuiam appellant. Alites vero auioribus illud nomen parum placet, eum nullo modo constet hanc corobri mollitiem semper ex chronica inflammatione oriri. Etiamsi eorum sontentia, qui originem morbi ex chronica repol uni inflammatione, vera sit, quod quidem non videtur, iamen hoc. non sunscii, ut isto nomine morbus D Oieiur; mutationes enim ipsae, diversis causis in organismo Ρroduciae, imaginem morbi, itaque morbum ipsum, ob oculos nostro g 1'Onuni, quare nomen malaciae, quo palliologica illa cerobri mutatio desinitur, aptissimum mihi videtur. Morbus noster corio jam prioribus temporibus oX- si iiii, et capropter ianium a veteribus scriptoribus non

commonioratus osse videtur, quod generatim parum accuratae cadaverum sectiones tum instituebantur. Plorumque medici oum cum apoploxia confudisse videntur, celerumque contonii erant, si facia sectione colluvioni humorum aquosorum aui sanxiat Deorum in ventriculis inveniebant, quam causam mortis Sufficientem opinari

poterani, nulla ratione habita ipsius cerebri structurae. Ei revera haud facile est, hunc morbum dignoscere, cum vel exiguam ianium cerebri partem occuparo ΡοSSii, vel color pariis morbosae a reliqua cerebri substantia nihil discrepet. Nihilo minus a pluribus auctoribus hunc morbum commemoratum reperimus, inter quos Bono ius a poplexiae casum tradii, in quo sectione facta cerebrum

flaccidum se reperiesse narrat.

Haud facito est, symplomata ui suo decursum hujus morbi accurate describere, Partim cum Singularia sym-

12쪽

pio mala, quae in nonnullis eaΜibus pathognomonica esse putamus, in aliis plane desint itaque di agnosis dissiculier

eruatur; partim autem cerii fines stadiorum stricio circumscribi nequeant, quo sit, ut hac de re scriΡtores maxime dissonii alii. II os se ires morbi periodos consiliuit: si adium prodromorum, initium atque incremenium morbi, denique extium morbi. Quae divisio etiamsi haud ine-Ρia, tamen necessaria non videtur, cum Phaenomena Siadii secundi per brevius aut Iongius temporis spatium PerSiSiani, magis minusvo cito progrediantur, aut in eodem sere Siatu, Seu in incremento versentur, quin ParοXySmi subinde inirent; dissicillimum igitur est, certos inter secundum atque ieritum si adium fines constituere. Ιngeniosior atque aptior mihi videtur Rosiani divisio in duas periodOS, quam ego quoque Sequar.

STADIUM PRIMUM.

Signa hujus periodi iam obscura atque incerta Surii, ut aut medicum observantem prorsus fugiani, aut ceriam diagnosin non ad miliani. Constantissimi horum Prodromorum Suni: capitis dolores, qui plerumque vehementissimi et aegroto intolerabiles sunt, nulli remedio ceduni, ei raro uno loco circumscribuntur. Suni autem vel continentes, vel periodici, Persistiani per dies, hebdomades,

menses, evanescunt et brevi pOSi reVeriuntur, raro ΡrOrsus desunt. Congestiones ad caput Aaope observantur, frequens vertigo, scintillationes, phoi opsiae, interdum quoque alienatae mentis surictiones. Aegroti plerumquem Orosi rerum cXiernarum respectum habent nullum, ei de quibusdam rebus non eadem cum sagacitate judicare PD uni, qua Statu Sano. damjam interdum visus hebe-

13쪽

iudo accedit, sirabismus, baryaecia, imo kOphosis. Plerum quo ei iam vires deficero AOleni, et motus corporis tardioros fiunt, loquela difficilior, in exiremitatibus haud raro formicationes percipiuntur, imprimis in alioruiro corporis laiore magis quam in altero. Sensibilitas partis laborantis plerumque minuia est, interdum aucta, ita ut aegrotus vel levissimo iactu vehementissimos percipiat dolores. Appetentia aegri aut minuta est aut plane nor malis, lingua interdum obiecta, nonnunquam frequctus nausea et vomitus. Νο- oi excretiones aut minutae aufauciae sunt, in multis, iisque plurimis casibus plane

normales eXsiani. Ceterum negari non potest, Sympio- maia Supra memoraia vel admodum exiguum gradum ionere vel deficere POSSe.

Qui status postquam per longius aut brevius temporis spatium, a diebus aliquoi ad menses imo annos Pe duravit, accedii:

STADIUM SECUNDUM.

Aegroius subito usu ariuum alterutrius lateris, rarius utriusque privatur, quod ipsum temporis momentum stadium secundum a Ρrimo distinguere, nonnulli Staiuerunt. Si stabant, subito collabuntur aegroti, simul utraque exiremitas unius lateris aut aequabiliter para lysi corripitur, aut Superior graviuS assicitur, quam inferior, et modo sensim sensimque Staius in prius abii. Sensibilitas in Oxiremitatibus resolutis aut heboscii, aut adeo exaltatur, ut aegri ius ne levissimum quidem iacium serat; in aliis vero casibus mobilitas exiremitatum manet, dum sensibilitas prorsus sere extinguitur. In faciei la-icro correpto, aut in OPΡo Silo, aegroti haud raro formi-

14쪽

eationes percipiunt, os ad latus adversum disiorquetur, et lingua proiensa ad illud latus labitur. Exiremitatum

coniracillitas aut minuta vel prorsus sublata est, aut Ρlane normalis, plerumque aegroti formicationes earum accusant. Captiis dolores in hac periodo plerumque vehementissimi sunt, et si antea non aderant, certo in-irani; aegroti manu locum dolorificum accurato indicare solent. I cIiria ad constantia hujus morbi sympio- maia non Perilaeni, nam et adesse et abeSSe POSSunt. Plerumque aeger ineunte hac periodo stupore corripitur, qui eum non raro brevi post relinquit, ita ut hic satis integra fruatur conscientia, quamquam generati In

mentis stinctiones magis minusve laesas esse con Siat. Memoria aegri est debilitata ei dissiculier ad quaestiones saepius repellias respondei; organa Sonsuum magis minia SV irritamenta percipere nequeunt; visus hebes est, non

raro in oculo lateri paralytico opposito hebetior; Ρupillae magnae Suni, Plerumque immobiles, baryaecia quoque adesse solet. Quod ad functiones vegetativas alii Dei, no hac quidem bene Peraguntur, Sitis aucta, appetentia minuta est, lingua obiecta, dysphagia, haud raro vomi-

ius. Alvus aut retonia, aui excretiones involuntariae, eodem modo se habet urina, aegroti inter micium rarissime preSsionem atque ardorem percipiunt. Febris raro adest, ei si adest, en cephalon alacia viX ejus causam praebet, verum alia mala cum illa complicaia; e contrario pulsus tardissimus, rarissimus, interdum iniermitiens roporiri solei. In hoc statu malum per longius temporis spatium subsistere potest, omnibus signis ad majorem gradum pertingentibus ei subindo exacerbationes Osserentibus. Denique aegrotus in statum eo malo sum incidit,

15쪽

aceeduni subsultus iendinum, earphologia, interdum doliaria, quae Vero plerumque brevi post in stuporem iranseunt, donec aegrotus sub convulsionIbus aut verae apo-plexiae signis obeat. De temporis spatio, per quod morbus decurrit, generatim nihil eorti asserro licet, cum morbi initium ob

Symplomaium Obscuritatem fenebris Obruatur quam maximis. Nec cerio dirimi potest quaestio, uirum morbus in aculorum, an in chronicorum numero sit ponendus. Aber crombio exitum esse chronicae encephallii dis putat nec non Funk eum chronica cerebri inflammatione ossici existimat. Quodsi morbum ab eo temporis momento pro declarato habemus, quo Sympi mala Paralytica maxima cum vehementia apparent, decursus plerumque duobus aut iribus diebus lothali exitu sinitur. Ei ro vera nihil aliud superest, quoniam in priori stadio sympio-

maia maxime obscura Suni et morbus plerumque non cognoscitur, quamquam contendi nequii malaciam, sive ex mechanicis laesionibus, sive ex aliis causis prodeat, iam repente oriri et iam subitam moriem posse inducere; quare mihi quidem magis ad chronicos morbosi numerandus Videtur.

A. Causa pro X ima. Quod ad causam attinet proximam hujus morbi, auctorum sensentiae iantopere inter Se discrepani, uisere nullus cum aliaro consentiat, quare non ineptum esse videtur, Si, Priusquam meam ipsius senioni iam proponam, de ejus natura excellentissimorum scriptorum theorias prostram. Summa inter scriptores dissensio

16쪽

viget, uirum morbus noster X inflammatione oriatur, an, quod alii dicunt, sui generis sit. Inier illos auctores, qui oncephalo malaciam ab inflammatione pondore Coniendunt, primum celeberrimum Lalle mand nominabo, qui in opero Suo , echorches analomi co- palliologiquessur Pen cophale et Sos dependatices summopere theorium suam defendero studet. Secundum ejus theoriam omnes cerebri inflammationes in encephalo malaciamiransire debent, quod ex ejus decursu, quem describit,

satis eluceat. Dividit enim cerebri inflammationem inires periodos, quae quidem sunt: Promiore periodo: Ramollissemeni avec injectionvasculaire, insili ration Ou epanchement de Sang. Deuxionio psiriode: Ramollissemento avec insilirationde Pus, ou Suppuration Commansanie. Troisio me psirio de et Absces. Quam vero theoriam ita sere probaro studoi: I) si exempli causa post capitis laesionem prima co-robri inflammationis Sympio mala sese ostenderunt ei paulo post mors intrat, Sectione cerebri facta, nihil nisi levis malacosis cum Sanguinis insili ratiotio invenitur. 23 Si vero paulo diutius cerebri inflammatio persevoravit. cerebrum molle et pure insili ratum reperimus.

3) Denique si inflammatio adeo lenia fuit, ita ui aegrotuq sorsan per hebdomades aut per menses vitam egerit, verum pus in loco associo cernitur. Quam secundum ilicoriam encephalomalacia semperoum cerebri inflammatione eaque acuta conjuncta eqsed oboi. ita ui, ubi cerebri inflammatio aderat, neque morR. priusquam certa inflammationis Aympioniata exsilioratii. OPParuit, SemPer cerebri malacosis roperiatur.

17쪽

Porro dicit, ex iis inflammaioriam morbi nostri naturam intelligi posse, quod eadem Symplomata, quae inflammationem, etiam eiicephali malaciam comitentur ; eXempla quoque in medium proseri ab aliis scriptoribus relaia, in quibus morbus illo vel ex capitis laesionibus, vel ex

aliis orai eXOrius, aliamen eadem Semper exstiterani symplomata. Ab inflammatione cerebri acula encephalo- malaciam Pendere, Supra CommemoraVi, atque revera

plerisquo in casibus Lallem and hoc fieri contendii,

quamvis saepe ex inflammatione Chronica malacosin pronuere omnino non negat. Sin autem concedamus, in

iis, qui corobri inflammatione sunt mortui, saepissime morbum illum simul cum inflammato cerebro esse reperium, tamen non sequitur, malacosin inflammatione illa esse ollaciam, imo vero eodem jure contendere possu

isse inflammationis. D einde etiam eXempla non desunt, in quibus inflammatio sine on cephalo malacia est reperia. Aliorum etiam inflammationibus organorum Lal l o m an diheoriam suam probare Atudui. Quodsi enim, inquii, in alias telas inflammatiotio ac uia associas of morio irruente ab tiliori ore decursu prohibitas inquirimus, paren chyma earum sanguine tinctum ideo quo colorem aui magis rubrum aut magis fuscum, telam autem ipsam compressu facilem reperimus. Si vero ultra inflammatio est progressa, inter minimas telarum istarum parios, quae adhuc majorem accepere mollitiem, guli uino nonnullae purulentae, ei Verum quidem pus, quod digito promenii tacito in lucem potest proferri, sese ostendunt. Ita stadio posteriori insili ratio illa purulenia magis ostaucia, injectiones Sanguineae ex toto sere evanuero, ol

18쪽

merum pus apparet. Secundum L a li e m a D d idem phaenomenon otiam in cerebro cernitur, sed ob propriam ejus structuram guttulae illae puruleniae digito prementi perspicuae reddi non ΡOSSUni. Is richeio au I) etiam oti cophalomalaciam idem ac cerebri inflammationem esse, si vero insulius apO- plectici accedant, morbum illum jam prius adfuisse, contendit, quibuS eluceat, morbum magis a Chronica,

quam ab acuta pendere inflammatione. Ab ex cro in bie 2 encephalomalaciam inflammatione chronica provocari dicit, in aliis vero casibus morbosum quendam arteriarum Staium illam efficere posse mutationem, quare gangraeneScentiae, ut ita dicam, quam etiam in aliis partibus reperimus, dissimilis non sit. Utrumque Vero morbum esse eundem, quiS esi, qui non

dubitet

Burdach, en cephalo malaciam non iam vitio sormationis, quam irritatione quadam emci, quae tanquam vora inflammatio acuta aut chronica, vel diathesis modo inflammaioria appareat, asserit. Alia vero theoria a necam ter est apposita, quaecum nulla alia congruit, ei quamvis etiam nobis pe versa videatur tamen multis easibus comprobatur. Ro-cam ter enim dicit: sede regarde Ie ramollissemeni de coiorgano comme I esset d une sevre nerveu Se, alaXique, pernicieuse ou maligne, qui Porio son action sur Iosyste me nerveuXu ideoque morbum illum vocat ramol-

19쪽

lIssomoni ou di g6nsiressonco atiniquo, &yex ataxique. L a It o mand quidem lianc sententiam valde vituperat, caSus Vero, in quibus desomanisationes istae simul cum febribus istis perniciosis conjunctae reperiebantur, etiamsi

noti corio vindicant theoriam a Recam ter positam, ia- meti non resulani. Naepius quidem malacosis cerebri in febribus illis est observata, quamVis negare nequimus permultis in casibus sobres illas sine cerebri malacosi, deinde etiam oncephalomalaciam sine istis sobribus exstitisse eamque ob rem illius Senientiam probari non ΡOSSe. Rosi an, plilogisticam morbi naturam demonstraturus, Symplomata HUS cum iis, quae inflammatio ossori, comparat. Inflammatio, inquit, rubore, tumore, temperatura aucia ei dolore Sese manifestat, quae sympi Omnia revera in cncephalo malacia quoque reperiuntur. Ruborem quidem saepissime in partibus emolli iis inveniri, nec nisi o phlogo si oriri possc dicit. Tamen unde ori iur rubor, si respicimus, eo nimirum, quod Vasa minima sanguine implentur, deinde si porro idem congestione offici posse meditamur: jam hoc Symploma pii Iogisticam emollitionis naturam non satis probare vi

tur, in quibus rubor plane deficii, nec nisi in circuitu

partium emollitarum invenitur; o quibus concludere pos- Sumus, illum non causam, sed Sequelam emollitionis CSSe, nam alias quoquo des organisationes in circuitu Phlogosiai excitare saepe videmus ., Ad tumorem quod attinet, Rosian putat, gyros cerebri non raro innatos esse atque Pressione indo Oria Sympio mala comatosa Oxplicare stud ci. Negari quidem nequii, gyros cerebri

saerius condensatos vel exiri, neque Signa comatosa raro

20쪽

observari; iamen ca8us non desuere, in quibus, quamvis omnia Νiaius comat Osi xigna aderant, sectione cadaveris nullum condensationis corobri vestigium reportebatur. Temperaturam in encephalo malacia auctam esse, Rosia ii quidem ex Staiu febrili, qui nonnunquam accedit, ratiocinatur, Sed, ut jam diximus, sobris non semper morbum DOSirum comitatur, aut non nisi stadio ultimo Supervenit. Dolor denique, quem revera Constantissi--im encephalo malaciae Sympio ma esse consiliendum eSt, minimo Phlogisticam morbi naturam probaro videtur, quam saepe enim dolorem sine inflammatione observamus P dolor capitis Donno in multis aliis morbis occurrit, qui, ut inflammationes sint, multum abest. II o si an demonstrare conatur, inflammaioriam morbi

indolem explicari posse; ipse enim dicit, omnes illas, quae Phlogisticae naturae faveant causas' aliquid dubii quidem relinquere, sed multis in casibus emollitionem phlogosi emici contendit; interea vero maXimum momenium in vitiis fabricae arioriosi Systematis ponit, praecipue in arteriarum ossificatione, quare gangraenae Senili SOrigini similem orium encephalo malacia habero ei vi-

Alia, quam in medium protulit Hopsongariner, senientia nullo modo rejicienda est; consei enim morbum ex vegetationis iopica abolitione oriri ei quidem sine aucta Viciniae actione, ita ut domum morbi productum velut reagens cli emicum in paries proximas agat acrovera isto modo intelligi polosi, unde rubor ille in

circuitu oriatur. Jam meam de morbi natura sententiam prolaturus, ingenue confiteor eam non minus hypotheticam esse re-