Quaedam de staphylomate : dissertatio inauguralis medica ...

3쪽

GAUGURALIS MEDICA

QUAM

UNIVERSITATE LITTERARIA

' UT SUMMI

RITE SIBI CONCEDANTUR DIE XXIX. M. OCTOBRIS A. MDCCCXXV

H. L. P. S.

5쪽

PATRI OPTIMO, DILECTISSIMO

AD CINERES USQUE SUMMA PIΕΤΑΤΕ COLENDO

IIAS QUALESCUNQUE PAGELLAS,

D. D. D.

6쪽

Tibuli.

7쪽

rum morbi S et Veteres et recentiores inedici staphylomatis nomine comprelienderint, SaliS elucet ex descriptionibus, quae de lioe morbi genere eXSlant. Vtiae ipsa varietas et sententiarum discrepantia per Se jam salis Silper Ille indicant, reni nondum in aprico positam et multis tenebris adhuc oblectam esse; dum Scilicet omnis fere aetatis medici exterioris lantum oculi deformitatis respectum habebant, internas vero in Oculo Staphyloma OSO exortas mutationes et morbosas ad malum gignendum necessarias conditiones Degligebant, qu; S Tecentioris demum aevi scriptores curabant. Ut vero in conspectum veniat, quid veteribus in cognoScenda natura et indole hujus morbi, quid recenti ο-ribus debeamus, nec inutilo nec Superfluum fore, εpero, Si, prius litum rem ipsam aggredior, brevi-

8쪽

litis diversas variorum de Stupliylomate Scriptorum SententiaS adje erim. Primus omnium Hippocrates de hoc morbo

audiendus est, qui in libro de locis in homine

de oculi' membranarum assectionibus haec dicit:

Oculos ipsos custodientes, Superna quidem CraSSior, media vero lenuior, et tertia lenuis, quae humorem conservat. Ex his Superior quidem et cras-Sissima, si laesa suerit, morbum facit, media vero ipsa periculosa est, et ubi rupta fuerit, prominet foras, veluti vesica). Hic vero locus, quem multimodici ad staphyloma retulerunt, atque in quo Hippocratem hujus morbi mentionem primum se-cisSe putant, ad ceratocelen potius pertinere mihi

videtur. Nam in Staphylomate corneae milia lunica est rupta et in staphylomate iridis, quod vocant, Omnibus Superficiei anterioris Oculi membranis ruplis iris foras prominet intime conneXa cum toto istius hiatus, quo protrusa eSt, ambitu. 1 in Hippocrates de locis in homine. Edit. Foesii pag. 40S.

9쪽

Celsus Vero primUS PSt, qui Voce Stapliylomalis utitur et descriptionem succinctam nobis reliquit. Ille liaec habet, quae digna Sunt, ut reserantur: In ipso oeido nolinunquam Summa attollitur tunica, sive ruptis inlus membranis aliquibus, sive laXatis, et similis figura acino sit, unde id στίχ*Uλω ια Graeci Vocant: Ex hoc loco , quem si recte intelligo, patet, CelSum Sub Voce se Summa iunica, quae altollitur corneam audire, et Sub membranis intus ruptis Sive laxatis iridem et liveam, inde ei commutationem eSSe eXOrtam inter ceratocelen et prolapsum iridiscum staphylomate Corneae.

Galenus variis in locis stapliylomatis quidem mentionem tacit, curationem ejus altinset, nUS-piam tamen claris et distinctis verbis, quid staphyloma sit, eXprimit; nihilominus ejus verba asseram:

13 Celsus de rc medica libr. VII. cap. III. 23 Galenus de melliod. medend. lib. II. cap. II. δ) Galenus iii sine capitis de tumoribus.

10쪽

minantur, eorum alii Saltem positu, ulli autem adfectione praeter naturam Sunt). GunZiuS IngraS- Sinin Sequens, Ilaec verba ita interpretatur, ut ad priuS genuS eos tumoreS reserat, qui OX Cornea praeter naturam distenta, eveniunt, ad alterum, quoS ulcus secit, quo Summa oculi iunica eXeSaadeoque extenuata Sit, ut ob aqueo humore in lum Orem paula lina consurgentem attollatur.

Ex his atque aliis locis Galeni 'i, quibus haud paucOS addere possim, patet iterum, Staphyloma

Reliqui antiquitatis medici, qui uberius de Sta- playlomate verba fecere, nil ad notitiam naturae et indolis staphylomatis vere amplificandam, secere, Si fortasse exceperis Aetium. Paidum Aeginelam et Actuarium; ille enim quid myocephalon sit 3 dilucide exposuit, et plures Staphylomalum disserentias Statuit, quarum prima ea est, ubi ob humores

Sub corneae laminis collectos ipsa haec iunica ele-Vatur et eminentiam acino uvae similem exhibet; Secunda Vero in eo posita esl, ut per illius tunicae rupturam magna pars tunicae uvaesormis prolaba-1ὶ Glingius de staphylomate. Lips. 174S.

2) Galenus de causis morbor. Cl. 3. cap. 10. et de dil- serent. morb. Cl. 3. cap. 13.3) Aetius tetrabiblion II., Serm. 3. cap. 33.