Marci Hieronymi Vidae Cremonensis Canonici Regularis Lateranen. Albae Episcopi Christiados Libri Sex Cum Selectis Hymnis De Rebus Divinis

발행: 1824년

분량: 373페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

LIBER II.

Horrebatquo. id enim matris de corpore traxit, Ut quaecumque hominum mortalia pectora terrent, Ipse etiam haec eadem mortali corde paveret. Μens immota tamen , virtusque invicta manebat. Ergo iterum , atque iterum genitorem affatus, et ambas Ad caelum tendens palmas hac voce rogabat. Omnipotens, talici', pater O , me sunere obire Μe ne aliena malis tantis commissa piare Eripe me tu sormi leto, et tua flecte severa Consilia in melius, durosque averte dolores a Si tamen id fixum sedet , ptque haee certa tibi mens, Nec generi humano gnati nisi morte sequestra

Placaris, non sis Orbis me deesse saluti. Ibo ultro. crimen g neris commune refellam. Dixerat, atque graves curas sub corde premebat fulta agitans. toto simul ibat corpore sudor

Proruptus, simul et sanguis, vel sanguinis instar. Ecce autem effulgens subito dilapsus ab axe

Stelligero pietis juxta puer astitit alis

Dicta ferens patris, ita tanto solatia rerum Turbine; mulcebatque aegrum, curasque levabat Abstergens toto fluidum de corpore Torem. Hortator vero , scelerisque inventor Indas Composito interea vocat hostes vertice ab alto , Seque ultro comitem, atque ducem venientibus offert. Ergo adsunt improvisi illum in vincla petentes. Longius aera micant tremulat lumine lunae.

Iam etypei resonant , jam serri stridit acumen , Pinguiaque u pexserant noctem lanalia longo ordine, multifidaeque faces, quas unguine supra

72쪽

6o CHOSTIADOS Obduxit inauus , et serro inspicavit acuto. Fit strepitus. vasto circum mons uudique Pulsu Armorum sonat , atque virum clamoribus omnis.

Quos his nil trepidus compellans vocibus Heros, Deus, inquit, iam state viri: quem quaeritis, adsum. Quo serrum, nammaeque 3 palam conspectus ita urbe

Conventu cecini magno praecepta Parcutis et Cur non uua omnes vos tunc tenuistis inermem Ista sub obscurum noctis cur agmina cerno

Quod si me tamen ad mortem deposcitis armis Insontem , et vobis adeo obstat gloria nostra , Nos sinite illaesos. nihiI hi meruere, nec ausi. Tantum dilecti comitis mandata lacessunt. Unus ego vestras explebo deditus iras. Haec ait, et bis se quaerentibus obtulit ultro.

Illi autem ad vocem toties mirabile visu i

Procubuere , soloque iugeutem susa dedere Arma sonum, atque oculis subito nox plurima oborta est. Consurgunt tandem , Somno, Vinoque gra alis

Assimiles , haerentque obliti ; donec Judas,

Qui nusquam somno nocta se straverat illa , Signa dedit manifesta, hostique objecit amicum. Namque pii scelus id praetexens nomine amoris Composuit sese , et sicio dedit oscula vultu. Ille dolum Praesensit , et haec presso edidit ore: Haec vero meruit, comitum sidissime, noster oscula amor tanton' scelere ulla ad praemia tendis Haud equidem haee tecuni pepigi commercia quondam. Vix ea satus erat, quum circumfusa iuvetitus Caeca ruit , densaque omnes iudagine cingunt.

73쪽

LIBER II.

Non aliter , quam conjectum quum in retia rara Cervum, aut sulmineis metuendum dentibus aprum , Pastorum Circum saevit manus . ilicet hastas Comminus agglomerant certatim . ad sidera voces Undique eunt . reboant moutes clamore propinqui rSic juvenem obsessum longe fulgentibus armis Saeva Cohors premere, atque omnes incumbere inermi. Hi prensare manu , hi stuppea vincula collo Injicere, et nunc hinc , nunc illuc ducere captum . Persurit ante alios , et sese turbidus inseri Malebus Idumaeis missus captivus ab oris . Nulli serre manum , nulli contendere suetus . Non ea vis illi, non tanta in pectore virtus. Verum, ut se Caiphae praestantem Ostendat in armis

Cui datus haerebat famulus, nam tuta videbat Omnia, et audenti nullum hic obstare periclum Audet, cedentemque ultro petit improbus hostem, Nentosam nequicquam acuens in jurgia linguam ;Et vix ille suas tumefactus corde ea Pit spes. Non tulit hoc praeceps aut mi Petrus r arripit ensem, Et super incumbens inhonesto vulnere tempus occupat, ac patulam dicto ocius amputat aurem. Quod D us aspiciens subito dextramque tetendit, Decisamqus ab humo madido cum Pulvere partem Sustulit, applicuitque manu medica, unde resecta est,

Assixitque loco . nullo haesit fixa dolore ,

Ulla nec apparent vestigia vulneris usquam. Mox socium lucrepitans vim dextra arcere volentem,

Condere tela jubet , vetito neque fidere ferro. Ni iaciat, senior nequicquam magna locuto

74쪽

Strictum ardens illi per costas exigat ensem. Non istis opibus , non istis nitimur, inquit, Viribus. est genitor , qui me si lauere acerbo Eripere, et susO nati sine sanguine vellet Placari generi humano , centum agmina posset Caelicolum , mihi centum acies summittere ab arco Siderea , insensum qui coetum hunc ense trucident. Militiam ne adeo superum , Pugnataque bella , ue Potestates Varias, et nomina nescis 'Nunc sine me imperiis magni parere parentis , Quae me sola premunt. hominum nil demoror arma. Talibus auditis senior vix desinit irae Iuvitus veluti aspexit si sorte magistri Assuctum imperiis cervum media urbe Molossus,

Silvestrem ratus insequitur. vix voce coercet Venator rabido instautem cervicibus ore. Ergo sponte sua victum, nec viribus usum

Corripiunt cuncti hea species indigna l) trahuntque Invalidum , et dictis lapsantem immitibus urgent.

Haec, pater Omnipotens superum regnator, olympo Tam lentus cernis , nec caelo tartara misces

Ecquando horrificum dextra iaculabere sulmen , Si nunc immoto Acies in nubila mundo est

Foedere jam rupto rerum cons a laborent, Atque repeuis elemento ruant , ruat arduus aether. Cur tua dextra vacat cur non sae e terra trisulca Jam sumat Z quos flamma voraex servatur in usus ZNOu genus humanum, nou tanti regia caeli Alitibus supplenda choris, non aurea gens , quae Mox hinc se tollet pietate insignis ad astra.

75쪽

LIBER II.

Ne nostri tanto te cura incendat amore,

Jactari ut tali patiaris turbine natum Unigenam, desertum, inopem, atque extrema serentem. Diffugere metu comites, silvisque teguntur, Spumiseri ut suis adventu , saevique leonis Semianimes . passim insequitur serus hostis euntes. Aspiceres hunc jam captum , jam veste relicta Elapsum manibus rapido petere ardua cursu et Illum speluncas , et sicubi , operta subire Per silvam loca , saxorumque in sortii eo condi.

NEC mora, nec requies, cursu Demora avia scaevent, Et vasto intonsi colles clamore resultant. Jamque sacerdotis summi tecta ampla subibant. Protivus huc tota passim concurritur urbe. Primores adsunt procerum , Poenasque reposeunt Uni insensi omnes , atque illum torva tuentes Perterrent , vinctumque minis cmdelibus urgent.

Tum gentis primus Caiphas ita denique sature

Bos hodie bene gesta, viri. non artibus ullis Insandum evasit caput. illi nulla supersunt Elsugia. instaurandi animi, et quod restat, agendum. Nunc est illa dies , qua gloria maxima sese ostendit nobis: sed opus properantibus astu. Accipite , et linguis omnes , aut misque favete. Nulli fas nostram quemquam demittere morti. Romani ducis arbitrio stat quisque, caditVe. Quaeramus leti causas , et crimina primum , Inde ducem instructi verbis adeamus , ut ipse Audiat, et morti indefensum dostinet hostem. Sic ait. hinc captum alloquitur: Tu ne ille supremi

76쪽

Vera DEI soboles , verus D EUs , ethere ab alta Quem vates oriturum orbi cecinere priores ZPer patris obtestor numen, qui sidera sulcit , Fare age, ne te dissimula quaerentibus ultra, Discussisque palam qui sis nunc nubibus ede , Ne te divino ignari fraudemux honore . Dixerat. ille autem in medio defessus, inermis Conspectu paullum sustollens lumina sature Sum quod ais . quid me studio tentatis inani Haec eadem toties scitati parcite tectis. Insidiis , victique dolis desistite tandem e Ipse palam sateor. nec iam mora longior obstat,

Quum mihi sublimis cedet plaga lucida olympi

Begnanda . aetherea iam jam cernetis in aula Amplexum dextram patris omnipotentis, et inde Mox iterum terras petere aspicietis eumdem Fulgentem clara in nebula, quem mille sequuti Caelicolae auratis. impellent aethera penuis .

Vix ea dicta, humeris sibi quum de more sacerdos Abscindens tunicam, inquit: Eget quid lucis adhuc res Indiciis tot clara palam scelus ipse satetur . Nonne DEO quicunque audet se singere natum, Fas , et iura iubent mulctari sunere acerbo Tollito, serte moras. Romani ad Praesidis aedes

Abripite hunc iubeo meritasque reposcite Paenas.

Interea casu Petrus perculsus iniquo Prosequitur moerens, lovgeque observat amicum . Iamque sub ingentis devenerat atria templi Tecta sacerdotis magni, solusque sedebat Tristis, inops animi ante fores nocturnus aperta

77쪽

Olli serva , domus cui curae ianua lierilis , Id quod erat rata , Tu ne etiam fugis inquit, et isti

Junctus eras scelerum consors , ideoque Per umbras Explorator ades, quando omnia nocle quiescunt

Diriguit Petrus ad vocem sermidine turpi , Oblitusque sui est quae vitae tanta cupido Nec iam scit subita turbatus imagine rerum , Quid iaciat , quo se vertat, quas advocet artes Qualis ubi dulci virgo decepta sopore Parvula , quam mater campis ignara reliquit

In solis , abeunte die sub tecta revertens , Confestim rupto circumtulit humida somno Lumina, nec comites, nec matrem Conspicit usquam, Sed loca sola metu videt exanimata , viarum que Immemor , atque horrere nigra circum Omnia uocis. Talis erat miser ille animo consusus , et haerens. At cari uomen tandem abiuravit amici, Pro quo sponte neci modo se devoverat ardens. Quia etiam, quo se teseret, succedere tecto Hostili tulit, et famulis se immiscuit amens . Nec I tuit tamen. illum omnes inimica tueri Suspeetum, et latebras verbis urgere foventem . Terque adeo objectum nomen , patriamque magistri Audierat , ficto ter dissimulaverat Orου, Quum matutino mediae jam noctis abactae Εdebant cantu cristatae signa Volucres , Auroram in tectis solitae acri Voco Vocare. Tum monitus vePborum, Heros quae extrema cauebat, Ingemuit, rupitque imo suspiria corde,

Et penitus duris tristi dolor ossibus axsit.

78쪽

Tam sese miser incusans, turpemque timorem, Eropsit furtim soribus , solusque per nrbem Totam illam ingemuit somni siue munere noctem , Menti caniciem demissam in pectora velleus. Quin illum liknc perhibent mox semper siesse sub hora Admissi memorem , dum vixit. eum aethera paudens Saepe oriens , solis saepe ater vesper in autris Invenit luctu indulgentem , eademque quereutem , Dum nulla admittit moesto solatia amori . Deserti subeunt monita usque vovissima regis , Ac se perculsum muliebri voce recursat. Et iam tempus erat , quum nondum Aurora relato orta die albentes caeli discriminat oras . Iamque D Euri vinctis manibus post terga trabebant Praesidiis ad sedem, quo crimina quaereret ipse , Quem penes arbitrium , et morti damnaret acerbae. Illo Iudaeam sienabat tempore miSS

Caesaris imperio Tiberi Pilatus opimam Pontius insigni Romanus origine gentis , Quem suribuuda manus trepido est aggressa tumulta Vociferans: Huuc dede neci . trabe fige merentem Insami auctorem scelerum , fraudumque poteutem. Haec crebra ingeminant , densique ad Iimeta iuundant. Ille autem iuvenis procero in corpore fixos

Intentusque oculos , tute uiusqua Ora tenebat.

Nondum illi dulcis nos Prorsum evanuit aevi

Insolitam speciem , insolitos miratur honores oris , et expleri nequit. hunc e stirpe fatetur Aut diu sim , aut saltem magnorum e Sanguine Tegum. Et secum sortem capti miseratur iniquam ,

79쪽

UBER M. 6 Iamque favet, tacitusque agitat, siqua potis illum

Impune eripere, et ruptis exsolvere vinclis. Quem sic alloquitur: quae te commissa saligant PFare age, qui casus unde haec essusa repente Tempestas tibi Z num tantis scelera impia mersum Implicuere malis 3 an divum tristior ira rUnde domo quo te memoras e sanguine cretum ΤΑut quibus aspiras sceptris 3 quae debita regna CHRIATU A ad haec paucis: Non huc ego crimi uis ergo Protrahor. haud turpi mihi mens obnoxia facto.

Sed patris, immensi caeli cui regia paret,

Iussa sequor e nec regna moror mortalia , quamvis Haud equidem clara me regum e stirpe negarim. Haec tantum . ille autem admiraris decus oris honesti Nunc hoc, nunc illo sermone assatur, et omnem Explorat. sed responso non amplius Heros Dignatur saevo curarum exercitus aeStu . Tandem illum dux , ut turbam compescat acerbam

Servari jubet, atque domo interiore recondit.

80쪽

Μ. HIERONYMI FIDAE

CREMONENSIS

CAN. R E G. LATERA N.

LIBER II L

ama volans jam si estimas impleverat urbes Exceptum insidiis Heroa, dolisque suorum robscurus tamen, atque incerto auctore vagari Bumor adhuc, nec dum matris Penetrarat ad RuTES,Cuncta licet numquam illa animo secura timeret Praesago. nempo audierat, vatumque tremenda Terrebam monila , pro libertate piorum Natum spontΘ sua subiturum sanus Reerhum.

Ast ubi Iosephus senior praesensit sei olim Alma parens fuerat superum concredita iussis Naetaven linquens Solrmorum se intulit urbi. Vix introuressus videt omnia servere multo

Concursu populi sublustri nocte per umbras, Moeniaque ingenti misceri tota lumultu. ce autem elapsus manibus , telisque cohortis Fidus Ioannes pallenti tristior ore ocCurrit. sed vix ameus agnovit amicum , Lnim trepidat, casusque animo ducis haeret acerbus Cui seuiox: Hbus siste gradum; quo te rapis 3 inquit. Quo res ut stra loco 3 sine te nunc vester ubi dux Patre Dgo satus aut strepitus quis lautus in urbe Hei mihi nou saliunt pavidam Praesagia matrem. Diuiij so by Corale

SEARCH

MENU NAVIGATION