장음표시 사용
11쪽
statuamus, pareensepmus septem illa Nicolai fragmenta et comparemus eum iis, qua e primi inestas libris supersunt. Cuius scriptoris si illis robus elationem reperimus n0 in compendio a Ph0ti laeto, qui primos libros usque a septimum misit, sed praeter fragmenta
passim divulgata in Diodori bibl. libro II 1-34, quem ad Ctesiam
referendum esse putare pergo, quamvis sententiam hane adhuc omnibus probatam acerrime impugnaverit Iacobyus in Mus Rhen XXX p. 605 sq. λ) quam infeliciter enim ille istam pinionem amplexus
1 Ctasia hane Diodoreae mistoriam partem deberi usque ad nostram aetatem omnes consenserunt Conseras Hernes de sontibus Diodori in edition a Dindoino
IX. Bue sitraburg 1868ν quorum contra ranam et consentientem vocem dieit Iacobyus, qui Diodorum in omnia non et ipso Ctesia 'ausisse sed o Clitarcho, qui illum ad suam iistoriam tonscribendam adhibuerit, comprobare studet. Quid autem ' Clitarchus monne egit de rebus in Alexandro agnin gestist suomodo et quo loco ille de rebus Assyriis in AEu opere seripsisS putandus est Duas habemus rationes interpretandi aut in exordio res antea ibi gestas, ubi postea Alexander pugnabat. praemisit copiosius aut attigit eas leviter et dispersit in singulos libros, ubi primum urbs vel regio quaedam memoriam Assyriorum revocavit Unam aut alteram viam Clitarchus inane secutus est Sed quam Iaeobyus quidem quamquam id oportebat hac de ae certum iudicium tulit, nam cum p. 60 Clitaretium primis quatuor libris res Assyrias exposuisse putat nisus Athenaei
plana decedit p. 610 iudieans. Clitarchum Sardanapali mentionem secisse, eum de Alexandri Anchialem adventu diceret, quam urbem isse rex Assyriorum condiderat. Equidem probo hanc sententiam a puto, cum de Alexandri itinere verba saceret,
Clitarehum saepius loca arces urbes monumenta aerum 'ntiquarum sommonuisse
et it nonnulla de iis dectori praeberet, commovisso. Sic etiam Mulierum iudieassa video in editione Arriani a Dubnero consecta I 877 Sed rutut res se habet, nee hoe nec altero modo Iacoby sententia fit probabilior An putamus, Diodorum singula a singulis Clitarchi libris contulisse et composuisse Caret id omni probabilitate in homine, quem Iacobyus ipse semper ex uno sonto hausisse neque alium nisi excerptorem suisse vult Alteram autem opinionem, Inter quas Iacobrus haesitat, si teneamus, Clitarchum da populis ab Alexandro subactis eorumque rebus gestis in initio breviter et summatim egisse exploratum habeo, neque tam longe, copiose aut rubere quam Diodori autorem do iisdem exposuisse elucet ex
sit, firmissimis argumentis evicerunt et euhaustus in Prog. 0ymn. Ηοhsinsisii 188 et 1884 sit rumbholgius in Mus Rhen. 41, p. 321-341, ut argumentationem illius salsam et omni undamento
carent0m denuo refutare supersedeam. Unum autem priusquam ad ipsam comparationem relationis Nicolaitana et Diodoreas vel Ctesianasiaeeedamus, mihi praemittendum videtur dignum quod semper anis oeulos nobis versetur. Negemus mea quidem sententia necesse est, qua Di0d0rus praebeat, ea esse omnia, quae in Ctesia libris invenerit. Hoc enim per se intelligitur, Diodorum, cum in pari unius libri onseriberet, qua Ctesias sex libris exp0suerat, multa misisse consulto et lantem quam artissim contraxisse. Nonnulla vero, si invenimus apud Diodorum certo aliena a Ctesia neminem offendent, qui illius scribendi rations novit, qua unum fontem quasi undamentum narrationi sua subieeit, ex litterarum autem hisntia hic et illic quamquam raro n0nnulla a lant suo, quem potissimum sequebatur, discrepantia inseruit ). Ut autem psrgam in mun0rs subeundo, Nicolai fragmentum 1 si quis contulerit eum Diod II 20, quantum distet alterius narratio ab altera neminem fugi sit. Apud Diod0rum enim Ninyas matri simiramidi insidiatur qua regnum deponit sua sponte vel oraculi dicto audiens. Quid autem alter refert Duo filii, quos Semiramis peperit prim e0niugi, a spadon quodam incitati, et matrem et Ninyam ab altero ius coniuge filium insidiis medio tollere student, ut regnum arripiant. En diserepantia Attamen fundamentum utriusquo narrationis idem est. Apud utrumqu0 legimus de moribus matris domiptis, si insidiis matri a filio vel filiis saetis, de spadone partem quandam agente, o Semiramidis gener0sitato, quamquam hae apud alterum alio m0d apparet. Etiam quae Nicolaus reser de exedra, de qua Semiramis copias perlustrabat, non misit Diod0rus haec narrans εἰωθει δἐ καὶ γαχτα
ipsis Diodori verbis et contextu orationis. Vel inde cognosces, quam infirmo sundamento Iacobyus suam sententiam exstruxerit, ut celera ab eo prolata argumenta irrita reddi non necesso sit, praesertim cum iam consutata sint ab aliis.1 Eam fuisse uius rationem statuerunt praeter Volquardsenium quaest de
Diod soni in hist Graee et Sicil lib. XI-XVI 1868, imprimis issenius quaest. erit de soni tert o quart de dis Livii Beri. 863 et . luberus de soni. Diod in libr. IX, 1868, p. 2.
12쪽
1 Non multum ad iudicium a nobis serendum vaIet, quod observamus Nicolaum in eodem fragmento bis uti forma Ionica Ovvεω, cum in ceteris historiae partibus talia non reperiantur. Neque contendere velim, illum in sonte, ad quem potissimum se addixit, eam formam legisse et in suum opus transtulisse, quamquam post logographos cum alios tum Ctesiam a dialecto usum esse bene scimus ex
ae ιείξου θεάσασθαι Σαρδανάπαλλον και ι όλις αυτ se ἐπετράπηεκείνου ἐθελήσαντος, ὰ ς εισελθουν εἶδεν αὐτὰ ὁ Μῆδος ἐψιμυ-
Locis quos exscripsi comparatis non dubium mihi videtur, quin omnes tres ex eodem sunt etesia hausisso statuendum sit. Specta enim, quotiens eadem iisdem sero verbis unusquisquo tradat, quod eas fieri p0tuisse nemo contendet Iam porro veniamus ad Nicola D. 3, quocum si contuleris Diod. I 24. - statim similitudinem summam inter utrumque eminers fateberis, praet0rquam quod Nicolai narratio uberior et ornatior procedit. Sed quem id offendit in h0esine, quem antequam ad res gestas e0mponendas accederet, tragoedias et com00dias scripsisso nec non arti rhet0rica totum so dedisse ex vita ab ipso scripta estio seimus 3 Res ipsas, et id quidem gravissimum est eaedem leguntur. Sardanapalo rego Arbae Medorum duci a fissi dues Babyloniorum, qui astrologia peritus futuras res vaticinari sciebat, ut principatum Assyriorum everteret persuasum est. Arbaces Babyloniam satrapiam ei pollicitus est, si bene res evenissent. Ceterorum populorum ducibus sibi e0nciliatis eunuchum corrupit, ut aditum ad regem sibi pararet, qui culos hominum veritus eum permultis mulieribus domi semper m0rabatur. Si Diodorus vel Ctesias '). Eadem 0mnia legimus apud Nicolaum e0piosius et ubsirius et rationibus ornata, quasi res ipsa agantur. In una autem haeremus discrepantia. Nam eum Nicolaus recte ut ceteri omnes auctores Ninum urbem ad Tigrin numen sitam esse flarat, apud Diodorum . I. illam urbem ad Euphraten positam videmus. Qua dissensi quomodo explicatur ΤΑ id priusquam respondeamus primum nobis sciendum est quid seripserit Ctesias de situ illius urbis. Tantum enim constat, aut illum aut Diod0rum errore deeeptum esse. mihi quidem, quamquam sane
I ef. r. 3 Militer. 2 Hae omnia o Ctesia sumpta esse ipso Iacobyus eonfitetur. Quo rista miror, quod illo quamquam semper unum Diodori sontem statuere vellet, quae modo procedunt, ea non eidem sonti adseribi sibi persuasit.
13쪽
memorabile est, hoc vitium geographicum apud Diodorum ter legi II 3. 2, I T. 1, II 6.9, quem locum conseras cum II 27 1 tamen res dimellis facilius solvi videtur, errorem si tribuamus ei scriptori, qui certo numquam illas regi0nes ipsis oculis vidit, quam ei, qui apud Persas tam diu versatus urbem illam ruinis stratam vidisse videtur. Accedit, quod Diodori neglegentia talia vitia nonnumquam evenisse exemplis confirmare p0ssumus, ut nihil obstet qu0- minus etiam hic utrumque, et Diod0rum et Nicolaum, ad eundem sontem respicere putemus ). Sequitur ut agamus de fragm. 4 et 5, quibus Nicolaus refert de iniuria Persondae, qui summa lartitudine inter Medos Persasqu0ssorebat, ab Artae rege illata. Quomodo Persondas regem et Nannarum, a quo summam turpitudinem passus est, ultus sit a Nic0laon0n 0mperimus, quod hic verba exciderunt, sed a Diod0ro s0lum, quem ex eodem lant ac Nie0laum hausisse nemo erit, qui neget, sim0do haec verba contulerit. Nic. 4 Dind. p. 5. 22J 'ν εν Diod II 33. 1 Παρσωνδὶ ς τον IIx dot τὴς κατα τε ανδρείαν Πέρσην θαυμαζόμενον εστ ' αν- καὶ eo si x ν δοκιsιωτατος IIaρσέων ὁρει καὶ συνέσει καὶ ταῖς αλ- ὁης παρα τε βασιλεῖ siclia στα λαις αρεταῖς. φίλον τε σπαρξαι ἐπαινουμενος καὶ ἐν ΙΙερσαις, τῆ βασιλεῖ καὶ μεγιστον ἰσχυσαι
Cetera quae insunt in ie0lai fragm. non leguntur apud Dio-d0rum, qui hi sontis verba artissime coercuit ita ut de regibus ants
I Ad Diodorum errorem reserunt ulterus . . r. VI 6623 Duncherus histor antiq. II p . Noldeho Goti geI. Ana. 1884, p. 29s. Groto Hist. Graec. II p. 229. Iacobyus haesitat, num error iure adscribatur Ctesiae an alii scriptori. In dissertatione, quam scripsit in Comm. phil. Lips. 1874, p. 20 sq. assentitur Baehrio et ultero, qui Diodorum illa a Ctesiae opero sumpsisse sibi persuaserunt Baehr. I. I. p. 390 Ndllerus P. II h). Qua de sententia decessit in Mus Rhen. p. 571 sq. ubi Ctesiam de situ urbis illius optime sistructum suisse, Diodorum autem errorem Clitarcho debuisse, cuius vestigia in libro altero secutus sit, demonstrare studet Iacobyum autem longo errasso rumbholaius I. I. p. 341docuit eripuitque illi unum argumentum, quo nisus Diodori relationem e Ctesia fluxisse negabat. - Diodori neglegentia velim conseras Volquardse l. l. p. 27 et luber , Ueber die uelle in Diodors Buch IX nrzburg 1868, et Neuhaus I. I. 1886 p. I adn.
Artaeum regnum tenentibus nihil sere praebeat nisi numerum ann0rum, per qu0s regnabant. Sed iam licet ulterius progredi atque, quinam utriusque sons communis fuerit, statuero adiuvant Athenaeo,
Qui idei nisi s eollati lues larius mihi comprobare videntur,
Nicolaum non m0do usum esse Ctesiae pere, sed etiam accuratissimosaspe ad verbum Sum esse.
Transgrediamur ad se. 6, quo de Stryangaeo refertur, qui propteram0rem infelicem in arinaeam sibi ipse mortem e0nscivit. Quod fragmentum cum Diodori relation componi 0 p0test, qu0 hio amorem Stryangas in Saearum reginam misit, ex Nicola autem hist0ria, quaeras bello Saearum antea cum Parthis gestis narraverit, Drtuito exciderunt Sic nobis in0 liceret Nicolaum sua e Ctesia
1 Diversitatem nominis non tanti esse in Promytu St.
14쪽
hausim plane vincere, nisi felici quodam eas aliunde ansa suppeditaretur. Istant enim de Stryangas in garinaeam amorem e0nceptam duae relationes, qua Ctesia est nixae eisdem fere verbis
eadem docent, Demetrii de loeut g 18 et nonymi de mulieribus. Et Nieolaus et Demetrius tradunt epistolam, quam Stryangaeus gra
nisi etiam Nieolaum ad Ctesiam fonto referri putamus. Nempe contextu, cui Demetrius Ctesias verba inseruit, id effici videtur, eum illius verba accuratius nobis servasse. Sed quid refert Nie0laum relationem osculis suis exornasse iam vidimus, saepius videbimus. Res ipsas, eum non mutaret, sed suis exprimeret verbis, nihilo minus eum ompilatorem fuisse putare debemus. Saepe ans etiam verba ipsa uetoris in suam historiam transtulit Nicolaus, sed id ubiqu0 expectar non debemus in homine, quem certo uberiat et e0pia rationis praestitisse ceterorum operum fragmentis quas exstant demonstratur. Dissensio igitur, si quae omnino statui potest, pro nihilo putanda est, ut Iacobyus, cum Nicolaum n0 ipsum Ctesiam genuinum sed ab alio script0re interpolatum deseripsisse e0nfirmaro
vellet. iniuria hoe loe nitatur' Sed haec una illius causa suit.
I Usque ad nostram aetatem nemo fuit, qui Nicolaum omnia illa o Ctesia desumpsisse putaret. Omnes de hoe fonte consenserunt. Velim inspicias Orelli Nieolai Damasceni historiarum excerpta et fragmenta, quae supersunt Lips. 1804, p. 173. Mulier . . Gr. III p. 346. Wolfsgarten Da phori et Dinonis historiis a rogo ompeio expressis Bon 1868. Plura testimonia attulit Iacobyus comm. Phil. Lips. 1874 p. 194, qui hane omnium opinionem accerrimo impugnavi Nam cum hae de re accuratius quam priores ut putabat quaesivisset, Nicolaum non ipsum Ctesiam genuinum sed ab aliquo alio, a Dinone, ut opinabatur interpolatum adhibuisse ad suam historiam scribendam sibi persuasit. Atque eias sententiae quamvis incertis argumentis confirmatae adeo non adhuc quisquam oblocutus est, quod quidem sciam, ut ison tra Susemihlluc Alex. Litti
ceteras quas protulerit, iam videamus. Si quis, pergit ille, porro secum reputaverit quam vivida eloquentia et ol0r0 0etico sermones in Nidola historia ornati sint sit expoliti, Ctesiam omnino non sic scribere potuiss saetis intolleget. Quam infirmum argumentum anputare debemus veteres scriptores ut medii sui praeter res etiam verba lantis cuiuslibet, quem sequebantur, mutuat0s esse et tranS- scripsisse in suos libros Praeterea ipso se refutat Iacobyus cum paul post in eadem pagina neminem negare posse etiam Ctesiam potuisso vivido res illustraro adderet. Indo iam elucet, quam non gravibus argumentis hod in stagment Iae0byus sententiam suam sulcire p0tuerit, nam, quae cetera insunt dissensiones ad diversam nominum seripturam pertinontes illis se non offendi ipse latetur. Tenemus igitur sententiam adhuc plurimis vel omnibus probatam neque Iacobyi impetu versam et putare pergimus, Ctesiam lantem Nicolaitanas narrationi subesse.
Ultimo fragmento T. Dind. breviter agitur si chasmen Persae filio, a quo Persa dicti essent Achaemenidas. Quod undo sumpserit Nicolaus, non constat, quia d Achaemens filio Persas apud alium auctorem nihil reperimus nisi qua nobis tradit scholiasta ad Dion.
ιιενίδαι οἱ Περσαι κλr θησαν, qua verba optime consentiunt cum Nicolao. Fontem autem eius, qui fuerit, statuere non p0SSumus.
Assilerus' Hsillanteum suspieatus est, sed haec mera est coniectura, quae caret fundamento Iacobyus quidem adscripsit h0 fragmentum illis duobus 1 et ), quas ad genuinum Ctesiae opus pr0rsus n0n referri p0ss sibi persuasit. Sed iudicium eum do illis fragmentis vald seselliss iam intell0ximus, quamquam Nieolaum etiam hi octesia hausisse contendere n0lim Fortasse enim casu quodam h0o fragmentum et non suo iure in odioibus secundo Nicola libro attribuitur, quo res Assyrias rettulit. Sed id discerni non potest. Quomodocumque res s habet ex iis qua adhuc exposui mea quidem sententia plano sequitur. Nicolaum in rebus Assyriis etesias pus
Gesch. II 16 probabilem iam quamquam non omni dubitatione vacuam esse ei adsentiretur Mihi quidem Iacob rem ita esse non persuasit neque Nicolaum ex ipso Ctesia sua hausisse desisto putare. 1 F. . r. III p. 365 adn.
15쪽
secutum esse atque id ita, ut ornatui verborum quam maxime operam daret, rebus nihil fere adderet. Permultum enim mea interest, si tuere non modo, quem Nicolaus secutus sit, sed etiam, qu0modo lante
Fragmentis quae ad res Assyrias pertinent, xpeditis aptum mihi videtur statim transtro ad h. 4 et 5, quod etiam hic Nie0laum e Ctesia hausisso constat ). De Cyro quae discimus illis ex fragmentis longe recedere a relatione Herodote nem mirabitur, qui quid de illius opere censueri Ctesias meminerit Photius enim in bibliothdea ad tradidit eod. 72 p. 35 τ περ Κουρου και a1ι- σου καὶ του φιάγου aρείου τε καὶ του ἔρξου σχεδὰν εν πα- σιν 'Cκεis ενὶ Προδοτον ἱστορ υν ἀλλὰ καὶ ψευστην αυτον ἀπελέγχων ἐν πολλοῖς καὶ λογοποιον ἀποκαλῶν. Idem confirmat Diod II 15 reserens utriusque opinionem de aliqua re dissentientem ). Ea autem, quae his fragmentis e0ntinentur, Nicolaum e Ctesia hausisse his effieitur argumentis. 0 multum valet, quamquam etiam id n0 nullius m0menti in initium se. 64 nos admonere Diodoreas
narrationis quae ad Ctesiam referenda est.
Ur δων περιηλθεν ἀρχr. βασιλείαν εἰς Ιερσας. Iam vero Astyagis filiam nupsiss Spitamen narrat Nie0laus , ν ὁ Ἀστυ 5 γάτηρ πάνυ γε γενναία καὶ υειδι ς, ν ντινα
στυδαν Ἐκβατανοις και κρυφθν να εν τοῖς κριοκράνοις των βασΩείυὸν Οἰάημάτων, κρυψάντων αυτον ἔν τε θυγατρος ' ιυτιος καὶ του ἀνδρος αυτης Σπιταμα. Summi autem momenti est, quod legimus apud Nicolaum, Cyrum nullo necessitudinis vinculo cum Astyag rege coniunctum fuisse,
quod ad Ctesiam reserendum Ass oest Phot. I. l. - Ctes. D. 29 ). Ex eodem Photi discimus Ctesia auctor Cyrum permulta ebari debuisse . quas accuratius Nicolaus explicat ) Hyreanorum satrapes Artagyras qui tanta inuet0ritate apud Cambysem valuit, primus ab Astyages ad Cyrum Cambysis patrem desederat magnis eum copiis auctor Ctesia es Phot. l. l. p. 4 4 llit.); neque aliter refert Nio. h. ix Dind. Quasi Diodorus d 3, Ctesiam secutus χει continuis Medorum bellis cum Cadusiis gestis tradit, ea etiam Nicolaus eduratius enarrasso putandus est, cum in eo fragmento, quod exstat, Cyrum quondam ab styage ad Cadusios ut cum iis do dicione ageret missum esses tradat cetera memps leolai exciderunt Quod autem Bauerus l. l. p. 522 pincernam Cyri a Nieola sumptum esse e Xenophontis Cyrop. I contendit λαβοντα δε τον Κυρον Ῥυτο μἐν
τν ν φιάλην), quamquam Nicola verba paene eadem sunt: εἶ διακονουντα καὶ Ἀγὶν φιάλην χυσχημονω. ἐπιδιδοντα p. 51 Sind., tamen dubito eum eo sacere Nicolaum enim Ctesiae narrationem cum alterius relati0ns hic o0ntaminasse, vix credibilo est iam ea de causa, quod omnia Ctesiam lantem fuisse affirmant. Eo refero pecuniam Auleam δραχsιων εικοσιν Ἀττικέων quam Persarum coniuges a Cyro acceperunt. Imprimis autem Ctesiam idola auctorem febris
1 Apud holium scripta videmus haec verba φησὶ ου αυτικα περὶ οὐ 'Ασ- Τυάγους, ουδta αυτου Κυρος προς Icvος χρημάτιζεv. Quibuscum verbis Nicola componi licet hic locus προσέρχεται δή τις λειρακίσκος Μομα Κυρος, Μαρδος γειος, θεραπευτι ασιλείω, e et v et τοι καλλυvουσι τα ασίλεια. Η δὲ Κυρος Τοσατραδατου sic perverso legitur in libro pro του Ατραδάτου, nomine patris, ut aliis locis scribitur παῖς, στις λήστευε υπο πε, ας 'H δὲ γυva αυτου 'Αργοστ t ovομα, et Κυρου μήτηρ, αἰπολουσα ζ'. . . . 2 De Oebaro conseras Maassii commentationem in Progr. Gryph. 886 et Neuhaus rog. ohenstein 1886.
16쪽
testatur, cuius mentio fit id. h. 4. Cnidium enim, cum medicus esset, saepe a libenter res ad medicorum artem pertinentes commemorasso ipso auerus l. l. p. 520 nos deuit, qui tales l0eos testanos e Photii bibi sumptos collegit quam plurim0s. Hi quaeret quispiam, quom0d illa verborum similitudo Nicola eum Xenophonis explicanda sit Equidem illam ad communem utriusque fontem testam resero Xenophontem enim Ctesiae libris uti p0tuisse, cum seriberet de instituti0ns Cyri, inde apparet, quod hunc librum non unis annum 364 in lucem prodiisse verisimile est ex libro VIII 8 - i- modo hie loeus genuinus neque interpolatus, Ctesiae pus autem longe antea eriptus est, certe ante Xenoph0ntis librum de expeditione Cyri, ubi I 8. 26 Ctesianas operis mentio sit ). Omitto quae Nieolaus de Graecorum sabulis tradidit. Eas enim
pereenser n0 operae pretium esse mihi videtur propterea, quod qu0tienscumque similes narrationes asserre possumus, exempli causa
conser te. D. 54 eum poli bibl. III. 13 3 vel Nic. r. 53 eum
Apoll. bibl. I 9. 27; - tamen sontem designare n0 p0SSumuS. Maelerus quidem Hellanicum agnoscere v0luit, dubito an iure. Atque multo minus quomodo Nicolaus hic fonte usus sit, statuere possumus. Nequs multa e0rum quae Nicolaus de Graecis fabulis praebet, alienaeas a sabulis aliunde notis ego. Sed id nos non debet offendero e0gitantes, quam multa et varia Graeci de heroum temporibus finxerint, quantopere poetae, historici, vulgus sabulas a mai0ribus acceptas orna-vsirint et mutaverint L Atque quam exigua pars illarum nobis servata est lNequ aliter hic omitto quae ad res Lydias spectant fragmenta da quibus in altera paris huius dissertatiunculae agere velim, postquam ceteris fragmentis pervestigatis quasnam Nicola rati in singulis historia partibus e0nscribendis fuerit statui. De sonte enim eo, quem hic Nicolaus secutus sit, quaestionem si fortasse ad certum finem perduci posse putavi. Transeamus igitur ad a. quae ad Graecorum res gestas perti-I Idem censuisse iam euhaustum video Prog. ohensi. 1886 p. 8. Ceterum eonseras de temporum ratione, quibus libri supradicti scripta sint, senseo: Dergesehichillehe eri vo Xenophon Cyropaedio et Brettenbaehi editionem Cyri institutionis p. XIII prael.
n0nt, fragmenta, in quibus a reditu eraclidarum leolaum phoro p0tissimum se addixisso, quo iure sisserus F. . 0r. III 34M eontend0rit, statim videamus. De Heraclidarum redit Nicola verba haec
quae sequuntur eum phoro conferri non possunt, quod Strabo IIIp. 364 lili. . . r. I D. Eph. 18 ex illo has tantum
Oλίσαι γην χωραν. sua si εν υν των μερίδο9 τας As υκλας ἐξαίρετον Ουναι T p προδονTι. Verborum similitudo expedianda non est, eum Strab Ephorum non ad verbum descripserit; rem eandem esse neque mutatam a Nicola statuere satis est. Idem c0gn0sces, si cum Nic. r. 32, quorsfert si insidiis, quas silii Temeni faciebant patri, quod ille nimiam
Strabo VIII 361 maph. D. 20 VEφορος ὁ τον Κρεσφόντην, ἐπειδὸ
17쪽
καὶ Ηον ini μεσολαν καὶ add. illi. 'Fasia τι πωγοντας ἰσονομους ταντας τοῖς Λωριεισι τους εσσζνίους ).pr0perantibus n0bis occurrit r. 51, quod propter tantam verborum similitudinem ad Herodotum referri liquet. Attamen dubito, num ea ex Herodoto ipso Nie0laus hauserit an per Ephorum, quem in rebus Graecis eum secutum esse nonnullis causis iam dem0nstravimus, aliis affirmabimus Sed utut res est. Nicolaum sibi mox finxisse apparet δ). Quod sequitur se. 52 agi d Ionibus eum rehomeniis mixtis eorumque e0loniis simul cum Peloponnesiis in Asiam deduetis. Continuam ea de re narrationem ex alio scriptore pr0ferre n0 possumus.1 Ita dos Mulierus oriens. I 5 textum constituit propter tantam similitudinem Nicolaitanae relationis, unum illud urbis nomen supra additum excidisse arbitratus Nicolaus r. 35 enim commemorat illas urbes. 2 Composui ut consensum verborum perspicias hic Nic. r. 5 eum Her. IV 160.
Βάπιος, χωλος τε ἰω καὶ ου ἀρτίπους. Exscripsi totos locos. quod illi. . . r. I. I. non omnia verba utriusque qua congruunt adnotavit Herodoteam relationem 'leolaitanae 'ubesse verbis plane demonstratur. sed quaeritur, tum hic illius opere Ipso usus sit an Ephoro, qui Herodotum sequebatur atque in Graecis rebus aestis Nicolai auctor erat. Equidem Mulieres adsentiri velim qui Ephorum sontem suisse sibi tersuasit F. H. r. II 387 adn. quamquam confirmari non Potest.
reserunt Strabo VIII 383 365 et Pol. I 42. Si igitur Ephorus
ead0m d r aliquid narrasse putandus est. Iam veniamus ad h. 55, qu Nie0laum de Lyeurgo Ephorum secutum esse certis causis compr0bari potest. Narrat enim ibi Lycurgum Crisa m0rtem sibi conscivisse postquam a deo responsumtulit, Lacedaemonios, qu0ad leges retinerent ut 0bservarent, tamdiu libera st felici patria usuros Ase cum Nicola bene consentiunt Plutarehi verba in vita Lycurgi p. 31: τελευτr Ga d TO A Oυργον οἱ μεν εν ἱήρ δ λεγουσιν. Quod hic Cirrham urbem pro Crisa legimus, neminem tandet, qui quotiens illae urbes a seriptoribus antiquis confundantur meminerit. Sed cum utrumque ex eodem lanis prompsiss appareat, quinam ille lans fuerit, est nobis statuendum.
διακαρτερ σαντα ἐν φυγὴ ἀποθανεῖν ). Nequo de uno indidio Ephorus nobis idola auctor probatur. Videamus cetera Legimus Nie. D. 55, Lacedaem0nios gratis animis propter rem publieam enseonstitutam templum et aram condidisse, ubi quotannis Lycurgo sacra fierent. Etiam ea exaphoro sumpsisse Nicolaum elucet e Strab. VIII p. 36 qui Eph0r auetore hae tradit μον P γουν -κουργ 1 ιερον ἱδρισθαι ba εσθαι κατ' ετος. tque ne quid dubii remaneat, accedit alterum. Ex Ephoro enim ' Lyeurgus fuit Proelis pr0les serius, ex eodem Heraclida redierunt annos 35 antequam Alsxander in fiam transiit ). Inde sequitur Lycurgum leges dedisse Ephorum
18쪽
si sequimur anno 869 a Chr. n. ). Atqui Nicolaus tradit r. 55
Lacedaemonios Lycurgi leges quingentos per ann0 Servasse, quamquam n0 dicit, quo tempore illas sublatas esse censeat. Sed sine
dubio anto oculos obversabatur ei illud tempus, quo Lacedaemonii a Thebanis principatu de Graecia tamdiu observato privati sunt, quod laetum est ann 37 a Chr. n. Ex eius igitur ratione Lyeurgus thges dedit anno P fere a Chr. n. En idem tempus, quod Ephorus
exhibet Tam bene congruunt utriusque rationes temporum, ut Nieolaicionis hie fuisso phorum et inde et ex ceteris quas ominmemoravi ausis sine ulla dubitatione concludere debeamus. Quas sequuntur fr. 56-58 ad vetustam Corinthi historiam referuntur, in qua, quamvis multa narrentur aliena ab Herodoto, tamen eius narrationem subesse c0mpr0babimus, sed ita, ut appareat studium ratiocinandi. Atque eam suisse Ephori rati0nem scribendi, iamdiubens scimus j. Quomodo hic auctor Nicolai Herod0tea relati0n usus sit, dilucide usultius δ demonstravit Her0dotus, ut exemplum proseram, commem0rat satellites - δορυφορους - Periandri, n0n
Cypssili. Inde Nicola auctor Cypselum sine satellitibus elementer regnasse concludit ε), praesertim cum iam Herodotus enarraverit de Cypselo διαπλέξαντο τον βίον ευ quod autem ptim illustrat, quam seribendi rati0nem Nicola auctor probaverit, istam misit, qua Cypselum 6rvatum esse a morio Herodotus tradit periucunda confabulatione. Ceterum Nicolai narratio simplici0 est et ita procedit, ut fid dignior videatur quam Herodoti sabula Pater drvat filium Cleonas abductum Cypselus cum adultus in patriam rediisset, populi gratiam sibi conciliar studuit, quod adeo ei 0ntigit, ut brevi polemarehuc fieret Interdum cum Bacchiadarum gens quae tum
Annal. Flech. X Suppl. p. 281. Endeman : Bettrage gur riti de Ephorus Cob. 1881. Collmann de Diod. Sic fontibus, pa. 186s. Neuhaus Progr.
corinthi imperium obtinsibat, in dies populo rasret diosi 0r, ipse ei ducem se praebet et optimatium regno perverso rex laetus est Sio Nicolaus. - eote admonet usoltius P 65 ex ea narratione nos non intelligere, quom0d Cypselus polemarchus fieri potu0rit, eum advena qui fuisset, misi agnitus esset, ad eum hon0ris gradum non ascendere potuisset, si agnitus esset, statim ab optimatibus f medio sublatus esset. Inde igitur cognoscitur auctorem Nicolai, cum Herodoti relati0nem mutaret, imnes difficultates tollere non potuiss0 Sed sortasse hi quisquam putare dubitabit, illum auctorem suisse phorum, quamvis apta sit Nicolaitana relati sius rationi. cui omnem dubitationem demere possumus, ubi primum transimus ad D. 57 sit 5 ad Periandrum pertinentia, quae ex eodem s0nt ae D. 56 fluxisse oon-ssintaneum est De Periandro duas inter se diversas relationes exstabant in antiquitate, una adversa illi, altera da ei avebat, quarum illam ab aphoro mriginem dueero efficitur is Diog. Laert. I 6 F. . Gr. I D. 106 -υτος Periander πρωτος δορυφορους Ἀσχε καὶ ν' αρχν' εἰς τυραννίδα Ἀχετέστησε καὶ Ουκ εἴα ἐν αστεσι
βάνει καὶ gry ιιοτητος καὶ βίας ξετρεφεν αυτην ἐς τυραννίδα και δορυφορους εἶχεν τριακοσίους. Putare debemus Ephorum faei-nus oriandri in coniugem mortuam commissum do quo et Nicolaus
non omisiss0 Periandrii autem a quibusdam in septem sapientium numero relatum esse Nicolaus ex phoro sumere non potuit, quem
aliter censuisse discimus o Laert Diog. I 41. Sed de Periandro sapiente posteriores consenserunt nequo, si quid Nicolaus historias suas inseruit, quod in ore omnium serebatur, id obloquitur e0rum sententiae, qui Nicolaum lantes su0s deseripsisse, eum nihil mutaret vel interpolaret, arbitrantur. Fr. 60 eonserendum est eum Herodoto III 50, quamquam non omnia consentiunt mio enim nobis de duobus friandri filiis tradit.
qu0rum maior natu mente captus non idoneus erat, qui regnaret, alter Lycophro a patre, cui propter matris eaedem magn0pere succensebat, patria pulsus, sed postea veniam nactus et Corcyrae insula prae-2
19쪽
positus est. Unde eum pater revocare eum Corcyrae necaverunt, ut ipsius Periandri imperium evitarent. Qui do eaed filii chrtior laetus graviter in Corcyraeos invectus est, noxios interfecit, e0rum puer0s trecent0s numero ad Alyattem Lydia regem misit ut castrarentur. Qua eum narratione si Nicolai r. 60 contuleris, initium discedit stetera e0ngruunt Nicolaus n0vit quatuor Periandri filios, qui omnes ante patrem perierunt. De Lycophron exstant apud eum haec:
Qua d Lycophrons Cercyra in insula regnant et ab incolis necato tradit Her0dotus, omnia ea legimus etiam apud Nicolaum, praeterquam quod n0men mutatum est in ipsius auctoris nomen Nie0lai. Quas dissensi quomodo fieri p0tuerit disceptare nolim. Ephorum n0men mutass0 mihi non redibile est pr0pterea quod Diog. Laert. Ira sum secutus cum Herodoto bene consentit. Restat unum se. 59 ad Graecas res pertinens, quo agitur de 0rthag0ridarum tyrannide. Ab Herodoto hic multa abhorrent, quamquam tenor t0tius hist0ria genti illi adversus apud utrum quo idem est. Neque mirabimur, qu0d hic Nicolaus Herodoto non usus est, hunc alia leviter solum attigisse eeasion oblata, illum autem aecuratius de vetustiore Graeea historia agere voluisse deliberantes. Id vero verisimile est, quamquam vinei n0n40test, hanc narrationem ex eodem sunt l. e. ex Ephoro fluxisse atqu0 illam de Baechiadarum tyrannide, quod utraque tyrannis
Transeuntibus nobis ad res gestas Romanorum, quas a Nicolao accepimus, statim occurrunt duo r. 68 et 69, quae ad verbum e0n
gruunt eum du0bus locis Dion Hil I 8 sq. et II 32 sq. Nieolaum
ade suisse securum, ut ex auctore aequali integras paginas furatus sit, iam Valesius miratus est, attamen illa duo fragmenta Nicolao
demere noluit ratus eum, eum scriberet hist0riam universalem, necessario multos scriptores compilasse et quo l0ngius pr0grederetur eo citius properasse. liter iudicavit Corvus, qui furti crimen idolao exprobrari noluit, sed a librariis nescientibus, cuius auetoris illa fragmenta essent, inter Nicola excerpta intrusa suisse suspicatus est. Quam sententiam probabiliorem reddero studuit Dindorsius Ann. Flech. 99 p. 111 sq. eum compluria textus vitia, ut opinabatur, e0lli-
geret, quas eadem omnia etiam in Dionysii odicibus invenirentur, quaeque Dionysii iam temporibus exstitisso vel postea simul in utrius-qus libros irrepsisso putari nequirent. Qua cum ii sint, ut statuerem,
quid hae s quaesti0ne censendum esset, cum ipse munus subirem utriusquo scriptoris codicibus accurate collatis magnopere aegre fero,
quod nondum absmus editionem Dionysii apparatu eritie instructam neque Nicolaitana Dagmenta ad talem quaesti0nem iudicandam apis edita sunt ) Sed quamquam dolendum est, quod certis argumentis
1 Aecuratius si pervestigamus verba Dionysii, ut exstant in codicibus, et cum Nicola verbis codico Turonensi traditis comparamus, affinitatem magnam, quae intercedit inter Turonensem et Dionysii librum Vaticanum vel Urbinatem - editores littera B designaro solent, miramur. Licet mihi quae in utroque libro nequo in eteris inveniuntur lectiones componere, quas quidem acobyus collegerit et adnotaverit, quamquam moleste sero, quod ille editor apparatum criticum sane non sumetentem editioni suae addidit, mihi autem altera collatio accuratius saeta non
praesto erat. Ha sunt scripturae in libris T et B exstantes: παρ' Ἀυτῶ Nic. r. 68. Dind. p. s. 16 Dion. I 83. I, cuius ceteri libri ire
της σης θυγατρος te. p. s. 18, Dion I 83. I, ubi in ceteris hie ordo verborum legitur τῆς 2. vii στὶς. τρυς παιδας, φρασουσι Nie. p. 69. 23. Dion I 83. I, ubi ceteri Dionysii odieas post παιδας interponunt prave erω.υrto ταῖς περtβολαις ξιφη Nic. p. 70. 1, Dion I 83. 3, ubi ceteri omnes sost περιβολαις addunt hαυτωv. δραμιατtκης Nic. p. 70 22 Dion I 84. I, ceteri praebent δραστικης. δέδυ κε τοιοῦ φυλάτtουσιν τας - διvας Nie. 70. 25, Dion I 84 2 ubi inetari et ordinem et verbi formam mutant tot φ. α υὶδ ἔδυ κε. προς οργη Nic. p. I. 4, Dion II 32. 1, in ceteris legitur δι οργῆς. et Q ad Nic. p. I. 5, Dion II 32. I, hic altera manus libri quae saepius bene eum libro T consentit, eandem aera lectionem praebet, cum prima manus et o τέλους, eteri codices et τέλος seribunt. ΗΠ αχθομεηαι πῆ κτίσει . . , Nic. p. i. 17, Dion II 32. 2 ceteri omnes
I loci, quos aliis codicibus aliter traditos esse editor expressis verbis adnotat, sufficiant, ut quam arte illi codices coniungendi sint demonstretur. Quaeritur autem, num ille consensus haec duo Nicolai fragmenta in spurium vocare possit, ut quasi casu aut consilio in illius excerpta surrepserint Nicola demenda sint. Omnibus illis Ioeis supra collatis, quos B et T libri consentientes tradunt, eorum lectionem retinendam esse editores censuerunt una ultima excepta, ubi eterorum eodicum scriptura genuina sit; sed haec dissensio tam exigua una enim litterat excidit non multum valet. Quid igitur statuendum Licetne nobis ex illo 2.
20쪽
illam quaestionem disceptare non possumus, tamen uno non multum refert, utrum Nicola illa fragmenta demenda an relinquenda sint si relinquenda, eum excerptorem fuisse plano ostendunt, si demenda, in eandem sententiam iis, quae iam perscrutatus sum, fragmentis ducti sunt,
Usqus ad bellum Mithridaticum d rebus Romanis nihil exstat apud Nicolaum. De illo autem bello eum scriberet, eum Posidonii Rhodii libris usum esse ortasse efficitur fr. 78, ubi terrae motus commemorantur: P0sidonium enim talia dedita opera enarra8se non ignoramus. f. Posid. r. 68 et 76 ssit. . . Gr. III. Aeesidit quod in his paucis fragmentis quae exstant bono conssentit ille eum aliis auctoribus, quos ex e0dem Posidonio hausisse constat. Quod ut intellegas, conser Nic. r. 78 1περὶ An ἄφιειαν τὴν Φρυγιακὴν κατὰ
quem Posidonio usum esse Gutgehmiditus in Ann. Fleeh. Supp. II 279 demonstravit: sed sicut ab hostibus tuta Syria fuit, ita torrae motu
vastata est, quo centum septuaginta milia hominum et multae urbes perierunt. Quam arte denique Nicolaus Posid0nium secutus sit, sequitur scir. 79 dii ex Athen. VI p. 266 E sumpto, qui de hiis
Cetera quae exstant excerpta magna ex pari spectant ad Iudae0rum res, quas unde sumpserit non est perspicuum, quod do iis parum instituti sumus. Qu0 magis ad suam ipsius astatem processit, eo magis rem eum instruere oportuit suo Marte. Hic autem ie0laum non in eorum scriptorum numero habendum esse, quibus nimis
magna fides tribuatur, docet 40 I0sephus Nic. r. 82 et 93), qui
consensu, quatenus spectat ad loeos certo sanos, unum ex altero librum descriptum esse eoneludere Minime Sic igitur inde indorfius sententiae suae nihil lueratur neque de vitiis, quae et apud leolaum et in Dionysii codicibus invenarit, mihi ut oditoribus res tam firma est. Accuratius autem hane quaestionem Perquirere non possum, quod mihi deest conatio omnium librorum, neque ob hanc eausam his Dagmentis magnam vim attribui velim.
sum imprimis in historia Herodis sigis et amici sui conscribenda
non tam veritati quam regis gl0ria consuluisse censet. Fr. 86 undo haus0rit statuero possumus. Conser enim cum
eo Ca0saris verba in c0mm do bell. all. II 20: Qua r im-pstrata arma tradere iussi aciunt. Atque in ea ro omnium n0strorum intentis animis alia ex parte ppidi deantuannus, qui summam imperii tenebat, cum sescent0s svotos, quos illi Soldurios appellant quorum haec est conditio, uti omnibus in vita commodis una cum his fruantur, qu0rum se amicitia dediderint; si quid iis per vim
accidat, aut eundem casum una serant aut sibi moris consciseant; nequo adhuc h0minum memoria sperius est quisquam, qui eo intersect0, cuius se amicitia devovisset, m0rtem recusareo cum iis Ad- cantuannus erupti0nem sacere e0natus clamor ab ea pari munitionis sublato cum ad arma milites concurriss0nt, vehementerque ibi pugnatum esset, repulsus in ppidum tamen ut adem siditi0nis conditions uteretur a Crasso impetravit. ' Verba ita sibi respondent, ut sine dubio Nicolaum Ca0saris commentarios exscripsisse statuendum sit. Summam laetamus t mnia Nic0lai fragmenta, quae ad lantes relari possunt, illum in eorum scriptorum numer reserendum plane testantur, qui accurat lantes ita sequerentur, ut 0nnunquam lanasso aliquid mitterent, vix unquam autem de suo add0rent si mutarent ). Nequo id mirum in h0mins, quem cum nisi totum s dedisset aliis studiis, sero demum ad historiam universalem conscribendam accessiss scimus. Qu0 autem summi momenti esse mihi videtur, Nieο-laum div0rsas intor so relationes, quas apud 0mplures auctores invenisset, in unam c0ntaminasse ne uno quidem exemplo adhuc comprobatum est. Cui rei cur tantam velim vim attribui, infra c0gnoscetur. 1 Conseras Nic. r. 2 et 3 quod cum aliis causis tum propter formas Ionicas Ctesia adscribitur. - Quam arte et accurato Nicolaus sontes secutus sit, efficitur etiam o verbis Stephani Brg. - r. Nic. 26 et αυet καὶ Νικολαος.