De Nicolai Damasceni fontibus quaestiones selectae [microform]. Dissertatio inauguralis quam...scripsit Paulus Tietz..

발행: 1896년

분량: 33페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

II. Capit0 antecedent postquam omnia fere quas exstant Nicolai Damasceni excerpta irdino peracutalus sum iis exceptis quae ad Graeeormis sabulas et Lydia res pertinent, atque cum satis c0mprobass mihi videar hunc auctorem lantes suos semper accurato Hs- scripsisse neque quicquam sere quatenus sciri potest earum rerum, quas invenit, mutasse vel aliis historiis aliunde sumptis confudisse,

transeo ad res Lydias, quas Nicolaum Xanthes logographo debuiss0 usque ad Nelehem mmnes e0nsenserunt IM enim ab Athenaei loco profectus, qui haec praebet XII 15 D: Ἀδοῦ Ἀσιορε Ξάνθος Aldo ' o ις αυτον τα ίναφερομενα ἱστοριας συγγεγραφως Λιονυσιος ὁ Σκυτοβραχίο9νους 'Aer6ιων φησὶν ὁ Κασσανδρευς ἐν τῆ περι συναγ 0ra ς βιβλίων. eum pervestigaret diligent0 ragmenta antho adgeripta tot tantasque suspicionis causas et in illis sit

in iis, quae omnium consensu e Xantho sumpserit Nicolaus, detexit, ut plurima dog0grapho illi veteri demenda atque tribuenda esse censeret Dionysio Scytobrachioni, 'ui Artemone est illius pus ampliavisset et in novam redegisset formam studiis sensibusque suae aetatis adaptatam M. Qua de sententia, ubi primum prolata est, statim lis acerrima exarsit, cum alii cum sichero lacerent, alii vehementer suis impugnarent. Inter recentiores, qui rem tractabant, mitto vetustiores, astipulabantur elehero praeter c. litterum . . r.

III 346 sit Haehimannum de Dionysio Mytilenaeo sive Senobraehi0ns Bonn 1865, imprimis . uerus hist antiq. P 449 in Busolitus

mutata dolavit i). Nod tamen omnes id assensi sunt. Advorsariorum a partibus iam stetit Gulaehmlatius ), sed 'ausis non satis firmis nixus 6M Aerius sileh0rum aggressus est ipsius ommentations egregria δ), qui unum p0tissimum err0rem eius deteger voluit multis

fragmentum 11 β), quo refert d corpor Atergatis in piscis sormam desinent satis ess0 40eumento contenderat, excerpta sub anthi 0-min n0bis servata n0 0mnia genuina esse. Atqui ipsius illud fragmentum minim Dionysi attribuendum esse comprobare operam d0dii aras ausa quod simporum rationes repugnarent. Jam na-sdam .is enim illud agmentum nobis tradidit apud Athenaeum VIII 348 Suida auctor Eratosthe his discipulum non ulla minorem natu fuiss0 quam illum vixiss eum igitur prima saeculi secundi a chr. n. parte Dionysium autem Suetonio est d gram m. o snsi sitsirius aseuli a chr. n. suisse. Itaque eum Mnaseas Scylabrachion aliquantum antiquiorem fuisse appareat, fieri non p0iuisssi, ut illo si minoris natu Dionysii libris aliquid laudaret Mihi quidem res non tam eri videtur quam ipsi0. 'equo enim Suidas sompo fid6s attribusnda st in iis rebus, qua pertinent ad temporum rationsim prasisertim eum usindam dieat alicuius diseipulum 'ut nos otiam asipius quendam nominamus discipulum alicuius, cuius seripiis multa debsit, quamquam ipsum non novit , neque de Dio

n ideo nune eleheri sententiam probantem etiam . Meyerum fesct des

22쪽

nysii aetato certum scimus. mnis enim d ea disputatio proficiscitura Suetonii l. l. quem ipsum certius hac de re ignorasso ex ipsis verbis

elueet.

Quare qua homines docti s eius temporibus statuere volueriint, fallacibus conieeturis nituntur atque tam l0nge discedunt eorum sententias, ut indo certum indicium aut pro eleheri sententia aut contra eam ferri non posse int0llegatur ). Und efficitur Lipsium ea re eum eleheri sententia omne iundamentum subtrahi arbitraretur, valde errasse. Nam cetera quae protulit argumenta omnia eaduca sunt Praseipue quomodo explicandus sit ille Athenad loeus XIII15 D modo laudatus non docuit. Putat Artem0nem male errass0: 0d id erat dem0nstrandum Artemo, qui Τπερὶ συναγ 071 ς βιβλι υν scripsit, sane doctus grammaticus putandus est, cui tale quid non sino estiis causis imputare debemus. Succurrit autem ipsi ut thsnae loeosidsim abnsigaret Beths et illum locum si explicavit: Athenaeus ait cum Xanthum laudaret ratus occasion0m s esse actum doctrinas ostendendae adnexuit quod apud Artem0ns legerat si libris Xantho a Dionysio subditis. Sed pro certo et explorato minim habendum sis Athenasum do eodem libro dicero, d quo Artemo disseruit. Hoc erat demonstrandum. Nam cogitari certo etiam hoc pot0st, Scyt0- brachionem historiunculas Lydias scripsisse eadem ratione et c0nsilio, quibus in Libyeis sabulis de Baccho enarrandis, et ostem attulisse Xanthum sicut in illis Thymoetam et ita re vera subdidisss Xantho. Nam d ipsa re dubitatio esse m0n pot0st cum risistatur Art0mo cas-1 Suetonii verba haec sunt , M. Antonius Gnipho, ingenuus in Gallia natus sed expositus, a nutritore Suo manumi,sus institutusque Alexandriae quidem, ut aliqui tradunt, in contubernio Dionysi Seytobrachionis, quod quidem non temere crediderim, cum temporum ratio vix congruat suisse dicitur ingenii magni. . . . Seholam eius elaros quoque viros frequentasse aiunt, in iis M. Ciceronem , etiam cum Praetura iungeretur. Quo quidem de loco interpretando velim inspicias

Hachimann De Dionysio Scytobrachion Diss Bonn 865. E. Sch arta: Da Dionysio Seytobrachione Diss. Bon 1880 p. 5. Sterocha: Die mythographischen Quellen sit Diodor III. u. IV. Buch, Progr. Lyeh. 1878. Susemihi Alexandr Litt. Gesch. II 47. - Mnasea ratosthenis discipulo conseras Susemihi. I. I. 67 adn. qui verba etiam aliter posse intelligi satetur: Die orte des Suidas lasse alterding auch in andere onstruktion Eu nach melcher or vielmehrSehule des histare Wiiro.

1 Quaest. Diodor. 1887, p. 10.

sandreus, qui in ceteris stagmentis se bonum et fidum grammaticum prasistet' i) Betheo, qui , eum in diiudicandis fragaesintis Xanthi prorsus saceret cum Lipsio, Artemonis notam abidi noluit sodoth0nae fidem in dubium vocavit, concessit Sus0mthlius I. l. si mnes dissiduitates saetis tolli Attamen vald dubito sithdo assentiri. 'dialem enim interpretati0nsim nobis onfugiendum non esse nisi causarum necessitate c0aetis put0 quoad igitur Athenaeum errasse c0mprobare non possumus, in Artemonis iudicio perseverandum nobis est.

0bloqu0ntsim siniquo habuit Nelehsrus Pomptovium ), qui illius opinionem reici putat Di0nysii Hal. iudicio antiq. Om. I 28: ἄνθος εἰ καί τις ἄλλος ἱστορίας παλαιας ει ισπειρος ὼν, Tr δε πατριου καὶ βεβαιωτι . ἄν -υδενδ σποδεέστερος. Indo enim Jssicitur si PomptoWi p. 3 sentsinita, Dionysium Hal. aut usum ess genuino Xantho aut inersidibili suiss0 0glegsintia. Dionysium subditicio persdecipi potuisse ille sibi non persuasit, eum eleherus id ipsum indoeoneludfret, quod Cephalion ab illo cito καὶ λογου ξιος συγγραφενς εαλαιος ιάνυ 0minatur, qu0d Cephalionis Troica ab Ηρg0sianaeto conscripta esso ab Athsinas dididimus IX 393 Quod

argumentum elaer PomptoWius eripsire studuit summam vim tribuens nominis scripturae a Dionysio sit thsnae traditas ills enim sxhibsit Cephalon. hic Cophalion Tali aut0m argument Athenaei fidem infringi quis est quin neget iraetdrea oblitus est Pompt0Wius Athsnasum, si tradat Cephali0nis Tr0imos vera adscribenda ess0Η0g0sianacti, id iudicium non ipsum tulisse sed in soni suo invenisss, quem hic non indieat ut in iudiei ras Xanthi interpolations ab Artomon pr0lato. Nihil igitur obstat, quominus etiam Dionysium Hal. iam n0n sinuinum Xanthum in manibus habuisse sed rec0gnitum a Scyt0brachion et mulatum uismus. - Alterum quod pr0tulit Pompt0Wius argumentum ad simpora et Mnaseas sit Dionysii Milesii pertinens lata supra 40dargui Ultimum hoc advocavit. Narratur enim ar. II. Xanthes auctor Terpandrum vixisses lympiad Hrs duodevicesima. indo nos duci ad auetorsim p0st Timaeum 0rentem, qui primus illa temporum rations usus sit Polyb. XII 12), Neleherus

1 et Mulier. . . r. I p. XXI. 2 Da Xantho et merodoto, rerum Lydiarum scriptoribus. Di . Hall. 886.

23쪽

concludit, eum PomptoWius putet, aut Clementem Alexandrinum, qui illud se. 27 nobis tradit, illam temporum rationem habuisso aut iam veteres l0g0graphos interdum illa usos esse, quod verisimile sit ex Euseb. Praep. v. X p. 489 dll. r. 62. quo de fragmento iudicium dubium esse p0sse Pompt0Wio concedo, quoniam equidem lympiadum rationem Clementi tribuendam esse arbitror, meque ea de causa illi argumento magnam vim attribui velim Cetera autem quae attulit

argumenta postquam omnia caduca esse modo demonstravi, unum

illud dubium nihil valere nemo negabit Adeo non igitur P0mpt0Wius eleheri sententiam refutavit, ut contra affirmaret. Ipse enim concedit p. 21 non omnia quae psrtineant apud Nicolaum ad Lydias rh. e Xanthi opere petita esse. sed multa inesse, quae redoleant auct0rem posterioris aetatis neque eonsentiant eum veteris logographi simplicitate qua careant praeterea dialecti Ionieas vestigiis' r. 600 et Dind. quas ex Herodote narratiocis, ut appareat, transscripta

sit amplifieata sint p. 67 Dind.) Illa igitur reserenda esse aut ad Nicolaum ipsum aut ad eius sontem iudieat Quid Nonn ipso quamquam invitus Nelcher argumentationem adiuvat, cum H lanis Nie0lai cogitare mallet quam si illo ipso

Sed accuratius haec res indaganda mihi videtur quam fecit Pompt0Wius. Valde miror, quod ille rectam viam huius t0tius quaestionis eliciter persolvenda iam ingressus persequi n0 perseveraverit sed ea relicta rem non modo non ad finem perduxerit sed etiam magis phrturbaverit. ptime enim nuperrime c0gnovit Maassius de Weleheri sintentia erium iudicium in eo potissimum consistere, num quae el0menta Herod0tea in Nie0la historia inveniantur ). a indagantibus nobis ecurrebant iam supra et praecipuo in e fragmento 65, quod ad Cyrum pertinet, ita ut auerus l. l. p. 24 nisi plurimis ad certissimis ausis ad Ctesiam Nicola lantem dueeremur paene doH0rodoto eius auctor hic se cogitasse fateatur. Imprimis autem exstant mom0riae Herodotea in iis fragmentis, quae ad res Lydia pertinent. Licet mihi eas c0mp0nere, cum qui Adhuc hoc munus susceperunt, aut n0 omnes l0cos ad comparati0ns apt0s conserrent ut PomptoWius i. L aut ad 0mparati0nem ne accurat quidem consectam

accederent opinion prasiudieata rati fragmsint illa anthi sso genuini quaestione non habita, ut Hachimannus de rations into Xanth. Lyd. et Herodoti Lyd. historias Hal. 1869. Denuo igitur singulos locos inter se conseres opus est Apud utrumque idem nomen Myrsi regis obviam est, qui Herodoto pater ultimi regis a Gygo inlacleoti est, eum Nicolaus id non expressis verbis dicit, sed subindicat Myrsum non multo ante ultimum reg0m regnasse ) Mirum videtur quod alior ab altero si nomine ultimi regis gentes Ἐsraelidarum dissentit SP eomprobavimus aliis exemplis inter utrumqu0 rationem 'liquam intercedere si 40π0Wslehsiri sententiaras Xantho a Di0nysio interpolato probatur, asse tiri si velim id, quod hac si difficultato probabili modo e0niecit, nom si Candaulis Xanthi patris fietum ess a Dionysio. Hic autem iudicium in dubio remansit. Nam hoc fragment0, quomodo Nicolaus

et Herodotus inter g cohaereant, e0mprobari non potest, qu0 cetera permulta, quae de regibus veteribus Lydorum memoria prodidit Nicolaus, Herodotus omisit, cum totam Lydorum historiam accuratius explicare in animo non haberet.

Summa narrationis Herodoti sit idola d ultimo si eradlidis prole necato eadem est, etsi in singulis rebus dissentitur. Quod n0s minus offendet onsiderantes Herodotum de ipso Gyge plurima c0mperisse Delphis a sacerd0tibus, quos magnis donis regem sibi c0neiliass ab erodoto I 14 et Nic. r. 49 accepimus. Si satis c0nsentaneum est Herodotum historiam Gygi magis aventsm tradidisse, velut si Gyges homo non sceleratus inducitur omni culpa facinoris Candauli adseripta. Quamvis autem multa distent, tamen nonnulla consentiunt. Uterque Gygen virtut sua inis custodes ad summos

honores ascendisse narrat.

24쪽

Etiam ς illo discrimin Nicolaus nonnulla, quae apud er0dotum non exstant, praebet ob eam causam, ut suam narrati0nem lectoribus iucundi0rem redderet.

γετο.

Herodotus nomen regina non tradidit, quod Nicolaus necessarium putavit attulit enim paulo supra Dind. p. 33. 24 Tovdo; Etiam hod desit nos scribendi rationem Nicola vel eius auctoris. Ex Herodoti verbis I 13 1ην Os r ἀποδουναι πέσω ἐς μα-κuίδας γυ ἀρχην elucet non omnem gentem exstinctam esse, Sed aliquam prolem superstitem fuisse Nicolaus multa verba adit sLix qu0dam, quocum Gyges primum habuit inimicitiam, deindo autem amicitiam Fortasso illlerus ad D. 49 adn. illum e genis IIsraelidarum suisse relictum recte suspicatus est. Dissentiunt erodotus et Nicolaus de n0mino patris adyattis, quod hic Atraties illi Sadyattes est error ortasso scribas attribuendus D Smyrna ab Alyatte capta consentiunt.

Herodotus mentionem adit duorum modo ius filiorum I 2 bd Impicium se Ἀ-τεti, si ἐν παῖς, Κροίσου ὁ ἀδελφεος υκ bims φριος. Sed in his orbis non eis citur, regi illi non plures

duobus filiis suiss si Herodoti sententia. i0ei erg0 non repugnant. In eodem D. 63 Nieolaus eorumsimorat inimicum eroesi quendam mercatorem, qui nondum illum regnantem ita lacessiverat, ut B eunetasrs msireatoris Diana Ephesia conssieraturum esse ille voveret, ubi primum in regnum Desindisset equo as res omnino omisit conser

25쪽

Thraeia Mysiarismporibus Alyattis in Lydiam migrasse resertur. Cuius seminam eum tres labores simul subeuntem vidisset, rex Alyattes admirans quaesivit ex ea, quae undeque esset, et illud eum comperisset, num omnes Mysorum seminas ita essent laboriosae. Id illa professuest. Qua re ommotus rex statim a Cotye Thraciae rege petiit, ut n0nnullos Thraces, qui in Lydia e0nsiderent, sibi mitteret. istoriam sans simillimam legimus apud Herodotum V 2 sq. quamquam ingulae res non semper consentiunt eum iis quas tradidit Nie0laus. Agitur enim apud Herodotum d du0bus Paeonibus, apud alterum sun Myg0 apud Herodotum semina non uxor est sed 0r0r rex, qui eam mirabatur non Alyattes Lydorum rex est sed Darius Persarum, qui e0l0nos petit non a rege Thraciae, sed a satrape suo Thraciae praeposito, Megabazo hi Paeonibus bellum inseri eosqus subigit et magna ex parte in Asiam transportat certe nonnulla dissentiunt, attamen non modo summa totius narrationis sed etiam verba utriusque eadem sere sunt conferas inprimis o locos: Nic. r. 70: η γυνr του ρα Her 12. σκευασαντες τοκος επὶ sit τὸ ς κεφαλῆς βαστά- αδελφεν Iχον αριστα ἐπὶ otio, χιψινον Ἀπὶ ὰλ τευν δωρ γε εsino ano ἐνεὶ τ κεχειρ 9 λαγρύι καὶ τρακτον, φαλῆ πουσαν και εκ ου βρα- οπισθεν ὁ προς τι ν ζώria retr- χίονος Iet retro nελκωσαν μαιπος τις προσεδεδεzo. καὶ ἐπὶ κλοόctoi σαν λίνον. ιεν c0ρυφν ς ὁ στόφινος γ ιεστος του δατος, ἐν δε ταῖς χερσὶν εἰργάζετο xs ovo εκ νς

Quos adhuc comparavi loci plane dem0nstrant et propter verb0rum similitudinem, quam saepius vidimus, et quod res plerumque bene consentiunt, quandam rationem inter Nicolaum et Herodotum intercedere. Nec tamen erat talis e0nsensus, ut Nie0laum illius historia quasi sente primari usum esse putare eogeremur. Potest enim id stiam aliter intellegi, quod statim cogn0scemus, ubi primum statuimus, quem ad modum Nicolaus fontem nobis praebeat. quod

mihi demonstrars licet fragmento 67, quo agitur 6 Croeso a Cyro capto capitisquo damnato, sed mirum in modum servato. Priusquam auisim ad ipsam huius fragmenti comparationem veniam, Ingulos locos, qui quidem consentiant atque id saepius ad verbum cum Her0-

26쪽

τε ἐπειρωτα καὶ εἰ ἀχαρέστοισι νόμος εἶναι τοῖσι Ἐλλγηνικοῖσι

Hi sunt dei, qui saepius ad verbuni alter alteri respondent, quod eum omnino non ortuito fieri potuerit, omnem tollit dubitationem, quin inter utrumque autorem quaedam ratio intercedat, quam n0n interpretamur nisi Nicolaitanae narrationi erodoteam quadamtenus subess putemus. itans igitur erraro mihi videtur Duneherus, qui

talem verborum e0nsensum ex eodem lante intelligi voluit i). Nostram autem pini0nem eorroborat et confirmat oraculum illud Gygi sigi a Delphicis sacerdotibus datum qu ultionem Mermnadis venturam esse quintae pr0lis temporibus apertum est. Id enim apud utrum quo iisdem verbis resertur: Her I 13 τοσόνδε ιέντοι Lα Nie. θεος ὁ ἐκέλευσε τοσονδε h Iυγίη, 'Hρακλείδι σιν τίσις προεμεων τι τοῖς Ηρακλείδαις ξει εἰς τον πει γατον ἀπογονον ἐς π60ετλην γενεὰν κοι τίσις Γυγεω παρα των Μερμναθων. Quae verba ne unum quidem scrupulum n0bis quidem relinquunt. Statim autem n0bis altera quaesti offertur. Quamquam enim in Nicolai fragm0ntis tot insunt mem0ria Herodoteae, quamquam verba saepe eadem in utriusque libris leguntur, tamen apud Nicolaum str- multa invenimus, do quibus alter ille nihil refert, ut d Sibylla Croeso auxilio veniente, permulta, qua Her0dotus aliter narrat ). Exsimplicausa n0s apud er0d0tum legere commone0, ab Apolline Croesum servatum esse, eum subit e0el de Seren pluere iuberet, apud Nicolaum autem, totum iam diem caelum nubibus obscuratum fuisse. aeo est

1 Schuberi l. l. p. 122: Samiliche Aeliniichhelten Wiselion Herodo undNicolaus aut in Gemelnsamhei de Queue uruchzumhren, is ubrigens schon onvorno herei unmoglich, da dieselbe sicli nach unsere obe gemachien Zerlegungdes herodotetschen Berichtes aus 2 an verschiedeno uellen vertollen. Id Ἀ-cile concedo de uno sonte Omnino cogitari non posse. 2 Neubaus Progr. Hohenstein 1886 p. 2, Anmhg. 3: Die arstellun des Nieolaus r. 68 Mulier III 407 ist War de de Herodo im Aligemeine analog, welehi aber docti in so telon ingethelten vo Ietettere ab da Herodot die Qualle de Nicolaus nichi geWesen sein ann ebenso eni Ephoros, dem Nicolaus in de griechisellen Geschichio haupisgetilich gosolgi st Mulier a. a. o. 346), danae Ephoros D. 01 Thales vo Milet allei unter deno eisen nielit ammosedes rosus gawelli at, gliren er ei Nicolaus diesen or dem Bosteige dos Schelterhausens rostet Nach dem risito ullers si vielmehr Xanthos de Lydordio Quelle de Nicolaus, ahren Groto Geschichte Griecheniand II 402 A. 22dio arstellun de Nicolaus ine loge nichi ut usammengeselgio Compilationaus Xenophon Cyropaedio und de Eraghlun de Herodotis sein scheint, die vielleichi inigo besondere Ereignisso aus Xanthos inschliesst. Neuhaustum, cum hane rem quasi praeteriens attingeret, non recte iudieasse compluribus causis efficitur. Nescio enim, cur non praeter Herodotum, quocum Nicolaum de multis singulis rebus consentire ipse satetur, alium sontem statuero voluerit. Grotium longe errasse, cum de Xenophontis Cyri institutione sonte cogitaret, in promptu est.

27쪽

dissensio exigua, sed exstant maiores. Quas ratio scribendi s Nicolai fragmentis elueae aperto dem0nstravit Schubertus, eum ageret srebus a regibus Lydorum gestis i). Multa is qua apud Nicolaum exstant, ex Herodoto amplificata esse docet ut haec: at o II ερσαι 1ιεγάλ εν σαν πυροὶ Κροίσευ πο ιν te λῖν Torroν, αφ' υεs ελλον θεύσasya τὰ γιγνό/ιεν ex er0doteis verbis simplicibus d σοι ν σας 1πυρὴν ιεγάλλην. Quod factum est, ut vulgus spectantium maius induceretur, quo maiorem haberet vim et gravitatem historia. andem ob causam Cyrum non modo magna cum Sardianorum grege sed etiam eum t0to exercitu ad cr00si rogum spectandi causa venientem lacit. Qua dicuntur a Nicola d doloribus clamoribusque Lydorum, de crinibus mulierum sibi scissis, cum Croesus inr0gum ascenderet, quem velut patrem venerati essent Lydi ea omnia

exaggerata sunt ex er0doti verbis ep. 155, ubi Cr0esum a Lydis magis quam patrem dilectum esse Cyrus praedicat ). Praecipue autem ante oculos n0bis p0nitur, quom0do rudior)0rodoti historia apud Nie0laum expoliti0 et amplificata prostet iis rebus, quas de Croesi filio ut tradit. Nam eum Herodotus simpliciis narret, illum patre capto primum lingua uti potuisse, atque ita Delphicum oraculum quoddam solvisse, apud Nie0laum ea aueta legimus plurimis additamentis,

qua esstuxerint eo studio, ut lectores quam maxime delectarentur. Filius enim n0 modo primum loquitur patrem quo inagnis elam0ribus deplorat, sed etiam so perire eum eo malle quam patre neeat latetur vivere, ut aegre in rogum iam ardentem se inicere prohibeatur. Habemus hic praeclarum exemplum, quomodo Nicolaus vel eius auctor nam utrum ipse haec composuerit an alter, quem exseripsit, statim perquirendum erit, Her0doti simplicem narrations additamqntis aliunde sumptis ampliaverit. Iam supra nonnulla brevi animadvertimus, quae apud Nic0laum mutata legimus, ut imbrem non existitiss0

Xanthos Eurueli, Onder gelioren ers in die naehklassiseheraeit Am inlachstenmir man de Nicolaus dam verant ortlic maehen. Quamquam id Schuberto adsentior talia reserenda esse ad tempora, quibus studia litterarum Alexandriae vigebant, tamen Nicola adscribenda esse nego, postquam talem scribendi rationem ei non fuisse propriam commentatione praemissa demonstrasse mihi videor. Quae exstant apud Nicolaum eiusmodi a etiam aliter intelligi posse statim evineam.

repente caelo seren0, quod p0steri0ris aetatis leetoribus, qui minus portentis AEdditi essent quam Graeci Herod0ti temporibus, scriptor orirre non debuit, sed nubibus iam t0tum per diem cael obscurato. Imprimis autem in sine relationis Nicolaus indulg0 studio sabulandi,

ubi tal0m tempestatem ortam esse refert, qualem homines vix sust0ntare p0tuissent, squ0 metu perterrit0 omnia perturbasse, homines autem in hac omnium perturbatione Croesi non esse oblitos, 40 ei tegumen quasi munimentum dedisse. Iuno aut0m subito inducitur Sibylla causa non data ita ut liberati Croesi duplici modo delaretur. Nempe ut haec discrepantia operiretur, inlidra causa cum altera ita c0ni uneta sunt, ut audiamus, Cyrum iam a Sibylla commotum Cr00- sum servare voluisse, qu0 Persa impedivissent, dum Apollo imbrsm

quem ' minima quidem ansa intelligitur Hio igitur duas narrati0nes varias e0mmixtas esse quis est quin dubiis accuratius stag-mqnt 6 inquisit0 Qu0modo autem e0mpositum ait, iens demonstravit Sehubertus . l. 120, nec tamen omnia expedivit. Nelius duas quibus partibus illa Nicolai narratio i0mp0sita sit Maassius . l. p. VI enucleavit, qui simul relationem d Sibylla a Nicola traditanie Vetusti0rem esse recte cogn0vit, cum iam ab Heraelid Pontido H0rophila adtas 0l0nis et Cyri temporibus definita sit, ut eum illis viris aliquid commercii sius Sardibus Jabuisse eam sive draliam aliam Persarum aegni regi0nem id temp0ris amplissimi expec-tsimus. Idsim intellexit primus g0nuinam fabula Sibyllinas sormam per ue0s Nicolaitan0s perlucentem redd0ndam ess seript0ri Heraclido

antiquiori, Xantho ) Quid vero Sibyllina narratio si rosursin dat Perverse rellius, cum Nicolai fragmenta colligeret, hoc fragmentum Xantho genuino fluxisse suspicatus est, cui oblocutus Mulierus I p. 40 toto narrationis colore eius opinionem redargui adnotavit. Steinius primus nonnulla Herodoto debori recto cognovit, sed ne ille quidem singulas Dagmenti partes segregaro scivit. Multa probo, quamquam non omnia, quae apud Pompto tum legi p. 23 non dubium esse potest, qui Nicolai Damasceni auctor Herodoti verba commutaverit, non hic verba illius. Namque Herodotum Nicola auctoris descriptionem novisse propterea Statui nequit, quia, ut supra demonstravimus, apud Nicolaum multa traduntur, quorum apud Herodotum nulla mentio fit, quamvis ad rom illustrandam plurimum valeant Nicolaus igitur ipse aut eius auctor hoc Ioco Hero- doleam narrationem transscripsit et amplificavit; neque vero ob eam rem duobus sontibus in rebus Lydorum marrandis rusus putandus est quod iam per Se minus 3.

28쪽

universalem venerunt memoria Esrodoteae, 0 quibus supra egimus

Qui adhue hanc quaestion0m tractabant illa additamenta ab ipso Nicola saeta ess putaveriint Quas sententia 40rtes long abicienda

videtur, postquam accurata e0mmentatione praemissa satis comprobasse

mihi vid00r, vix usquam Nicolaum in e0nserib0nda historia duos e0nfudisse lantes sed semper unum exscripsiss auctorem, eum nihil adderet su vel mutaret aliis sibus aliunde sumptis. Sic igitur ne hi quidem mea sententia Nie0laus duas illas relations e0nsudissopulandus est, cum haec sententia a scribsndi ratione, qua illum usum esse supra demonstravimus. discedat. Sed quid Τ quaeret fortasso quispiam, num erodotum, qui eis smporibus in omnium manibus erat, ignoraverit. Prorsus id nolim e0ntendere, sed mea quidem sententia, eum historiam conseriberet illum non adhibuit Ne ius id mirum videtur in auctore, quem siro demum opus seripsiss scimus et sontibus quam potuit accuratissim0 40 addixisso supra evincere

studui. 'equ erat Herodoti opus admodum aptum ei scriptori, qui

omnium rerum gentium temporum aseulonim m0moriam litteris e sequi sibi proposuerat, quod pater historias unam tantum partem quamvis elarissimam Grascarum rerum litteris mandavit, ceter0rum autem p0pul0rum res occasione data leviter quasi attigit. Qui ordine omnium gentium res tradere v0luit, ei multo aptiores erant Singul0rum temporum et gentium scriptores, qui adhiberentur. At si cui

Verisimile est. Quid enim est, cur negemus hoc de Croeso fragmento non ei auetori, cui cetera de Lydis Dagmenta tribuenda sint Xantho, sed ei deberi posterioris aetatis scriptori, quem in Cyri historia narranda sequitur Nicolaus Ctesiae Pompto io assentior fonte excepto, quem statuere placuit. Neque causam video, cur hic Nicolaus sontem mutaret, neque bene scimus, Ctesiam de hae re iam multa secisse verba, neque, si revera fecit, verisimile est eum erodoti opus iam accurate et saepius ad verbum exscripsisse, qui patri historiae tantopere malediceret. tiam altera res loquitur contra eius opinionem. Invenimus enim memolia Herodoteas non modo hoe in Nicolai fragmento, sed etiam in permultis eorum, quae ad res Lydia pertinent, quas omnes communi fonte Xantho intellegi vix crediderim, praesertim cum non mihi ertum esse videatur, Herodotum Xanthi opere usum esse, etsi achimannus . . et omptoWius . . et Κirehhosfius Naelitrfigliche emerkunge Eu de Abhandiun uber die Absas,ungs-zei des herod GesehiehisWerkes 871 eam sententiam eonfirmare studuerunt Propterea igitur cum PomptoWio sacere non possum neque hic Ctesiam subesse Nieolai narrationi puto.

mirum vid0atur, quod Herodote historia aliquis non usus sit, exemplum scriptoris i simillimi Nicola proseram Diodori, quem Herodoti libr0s non inspexisse eum e0mponeret libroso et II, quibus permulta

Herod0to sumero potuit, ehnsiderus d0euiti). Ad nostram autem opinionem m0d pr0latam ducimur etiam alia ausa. Iam supra exposui, in rebus Persicis tantas exstare similitudines Nic0laitana relationis et Herod0teas, ut auerus paene erodotum lantem statueret, nisi gravioribus causis pr0hibitus esset. Ita, cum n0 sumeret Nicolaus ex er0dot res Persarum, non est perspicuum, cur Lydorum res ex illo hauriret. Sed fortass0 dico quispiam, in rebus Persicis eum pr0pterea Hor0doto non se addixisse, quod ut exstant apud eum, n0 satis apta videbantur ad 0blsetati0n0m lect0rum, cuius magnam Nic0laum habuisso rati0nem ex omnibus 10r fragmentis eluceat. San apparet pergasipo 0 illius studium neque in causa adn0tavit nuperrime ilamowitzius r), eius fragmenta e prioribus libris servata tantam romanensem praebere speciem, ut optime c0mp0nantur cum scripto historie eiusdem generis

Αnonymi a Nilek0nsi nuper ex papyro edito ). Et revera idolaus historiolas coll0giss videtur eo consilio, ut lectorum studio vald indulgeret. si quid Τ Estne in omnibus eius historia partibus idom relarendi e0l0r Rem ita esse pr0rsus nego. Conser enim, iam supra id admonui Nie0lai narrationem tam simplicem et istunam et hominum rationi et usui aptam d Cypselo et Periandr eum spl0ndida et copiosa Herodoti sabulatione, iam

intelleges, Damascenum uet0rem n0 semper sibi constar in iucundis narrationibus tradendis, unde Teitur, Nie0laum ipsum narrationem n0 ornasso sed talem fere praebere, qualem in lant invenerit. Hic autem si Her0dotum non adhibuit, certo argumento dem0nStratur, hune a Nicola 0mnino missum esse.

Inde sequitur Nic0laum narrationsim illam de Croeso allatamc0teraque, quae o Lydiis rebus praebet. 0 ipsum c0mp0suisse sed invenisse in lanis, quem designare statim e0nabimur. Ac primum quidem, ut aetatem 10ntis statuamus, ansa nobis data est in iis, quae

1 Da Diodori sontibus I-IV. Beri Diss. 188 p. 41 Sq. 2 isAristotelo und Athen I 893 I p. 32 adn. 46. 3 Hermes 1893 p. 16 sq. Cf. Maassium I. I. p. IX ades 8.

29쪽

insentit Nicolaus historias de Croeso et Cyro traditas D. τον

νδs res ιον 'εβaH0σύs ενοι. Quem l0eum propterea urg0ndum putat Maassius . . p. X quod praebet αἴτιον et αιτια aucupandi studium propris alexandrinum est ) Ad idem tempus ducunt nos eponymi alienarum urbium, quos ut Lydos inducit Nicolaus: Miletus, Attale. Adramys, Dascylus, Ardys, Ascalus, Magnes, quamquam pars eorum iam in Herodoti libris invenitur Sed ne quis putet, alteram partem inusiniri posses iam apud Xanthum obstat Attalda ut lues clarius Hem0nstrarit Maassius I. ., sive cogitaveris de Tamphylicasius de Lydia. N0utrius nini Xanthus mentionem sacer p0tuit, cum Pamphylieam ab Attalo Philadsipho conditam ess sciamus ); alt0rairansn0minata est ab Attal0rum nescio qu0, cum ant0a Ἀγροειρ vel Hoειρα tophan Bygantio thst vocaretur Itaquo eum Nic0laum talia de suo addidisse putare nequeamus n0 minima quidem dubitandi causa restat, 'uim ille auctorem alterius saeculi a Chr. n. secutus sit. Tempore uetoris sic definito iam procedamus ad alteram qua0Sti0nem, num n0men illius eruere p0ssimus, qui, cum ageret de rebus Lydiis, it anili et Herodoto usus est 0rumque relationes in unam

eonfudit Quid quaerentibus m0bis nolin ultro offert Athenasi locus XII 15 D, d quo iam egimus undo Di 0nysium Scyt0brachions Xanthi At δι civit et auxiss et mutasse scimus Atqui bens congenti Dionysi aetas, d qua iam supra diximus. Iam vides, quanto- per ea re eleheri sent0ntia confirmetur Sed ut omnem tollamus dubitati0nem inquirendum n0bis est. num Dionysio iam fuisse seribendi rati0nem pr0priam statuere p0ssimus, quam Nic0la denegamus, num ten0r, quem inesse fragmentis Nicola vidimus, idem usirit in Dionysii libris Planae aperuit Scytobrachionis rati0nem ieribendi Betheus in Hissertatione egregia ) qua exemplorum χ0pia compr0

bavit Dionysium in libris quos scripsit d Argonautis historiundulam

protulisse, qu delectaret lect0res, neque sabulas referre aut interpretari voluisse, sed exarare id, qu0 dicimus Roman . Optimo igitur congruit Dionysii rati scribsindi eum ea, quas lueet e Nicolai fragmentis. Iam ver ad alteram quaestionem disceptandam vocamur, num Dionysio salsarii erimen merit exprobrare debeamus. Etiam ioben exposuit Betheus, illum allide et audacter sabulis, quo mai0rem pararet fidem, antiquissim0s 0etas et mythographos evocasse λ quos qu0niam numquam vixerunt, eum suis historiunculis sietis plans consentiro quivis putuit confirmare. Estne eadem ratio, si log0graphi veteris pus asine oblivi0n obrutum denuo edidit sit ui editioni novae, quamvis multa mutaret et interpotaret, tamen Xanthi nomen imp0suit, quasi genuinum illius pus esset Accedit, quod talia illis temporibus saepius aecidisse e0nstat'). Praecipue d0eet nos l0gο- graph0rum quae ferebantur magna ex parte subditicia visa esse Dionysii Halicarnassensis l0ous d Thue. 23 p. 864:

Etiam Xanthum ut tunc xstabat a n0nnullis inter subditicios numeratum esse n0n diei exprossis verbis neque verisimilo est Dionysium inter eos eum habuisse, quod ex altero eius oe fortass0 iure censuerunt, eum n0 dubitasse de genuitate Xanthi. siguntur

enim apud eum Antiq. Rom. Ι 8 hase: Ξάνθος εἰ καί τις ἄλλος, στορίας παλαιῆς εμπειρος υ νιν ς ε πατρίου καὶ βεβαιc0τὴς αν Ουδενος ποδεεστερος.

Quomod0cumque autem res se habet, tantum constat omnia argumenta sine adere in Dionysium Scytobrachions et Artemonis iudicium sit elek0ri 0nt0ntiam optime esse ea re confirmata. Ut ea, quas hac dissertatiundula esseeiss mihi vid00r, breviter repetam, primum dem0nstravi Nie0laum non suisse eum seript0rem.

I CL Diod. III 52 3, 66 5 sq. 2 CL Cobet: nemosyno XI I sq.

30쪽

qui ex omnibus relati0nibus de eadem re collatis novam componeret historiam sed excerptorem, qui semper, quatenus sciri potest auet0rem diligenter secutus exscriberet, eum nihil mutaret vel intor-polaret. Deinde e0gn0vimus Artemonis iudicium, quamvis multa opposuerint 0mines docti, retinendum osso ei quo sid0m habendam. Denique explicavi Lydia res quas e duabus variis relationibus e0mpositas apud Nicolaum legimus, reserendas esse ad Dion7sium Scyt0braehi0nem.

Natus sum Saulus 'leti in oppido morussiae Occidentalis,

cui nomen est Di.-Κrono, pridie Id. Jan. anno . . LXXI patro 'enrico, quem praematura morte ereptum mihi Sse quam maXime

lugeo, matre Hulda e gento Hachbarth Fidem profiteor evangeli- eam. Primis litterarum olomontis imbustis in schola publica lo-

tomiae tredecim annos natus gymnasium adii. Maturitatis testimonium adeptus vero a LXXXX ut studiis philologicis ot historicis operam Marem Berotinum me contuli, unde anno post Lipsiam transvectum sum Anno intermisso Gryphiam transmigravi ibiquo per quinque emenstria mansi, ut studia conficerem. Facultatem

GryphienSeS. Prosominariis interfui Buroschii Immischii Maassii, arxii, praeterea exercitationibus philosophicis Schuppii geographicis Crodnori. Ut seminarii philologici per sex menses essem sodallis Ordinarius, per tria semenstria senior, Maassi Margit ordent factum os bonignitato et historico seminario interesse per Sex Semenstria Wachsmuth Borahet Seoch Ulman benevolo mihi permiserunt. Omnibus his viris optime do mo meriti gratia pio animo habeo semperque habebo, imprimis Maassio, qui ut commentationis

huius condendae auctor erat, Sic ei consermanda operam curamque impendere nunquam desiit. -- -

SEARCH

MENU NAVIGATION