De Christi Domini resurgentis gloria : oratio habita XIV. kal. majas MDCCCLIV in sacello Pontificio Vaticano

1쪽

ROMAE

Praesulum Faenil lo

3쪽

Pul LIPPUS MORICII IM

Nihil optabilius, BEATISSIME PATER,

nihil quo magis jure laetandum mihi esse

ideam contingere poterat, quam Ut Primum quem e meis studiis percepi fructum,

4쪽

illum Tibi bonurum artium et studiorum Patrono ac Religionis Vindici, veluti tenue quoddam grati animi et Obsequentis argu

solertissimum Sapientiae tuae iudicium; movebar etiam loci ipsius amplitudine et

majestate; cum minime ignorarem me multo plus oneris Suscepisse, quam Videretur x et 'OtηS mea, Vel copia et exercitatio dicondi expostulare. Verum haec mecum animo

reputanti illud inihi opportune Succurrit, quod saepe et ab amantissimo Genitoro meo, et a Patruo Cardinati ejusdem hujus Coll0gii Nagarent alumnis acceperam: Tenempe talem ac tantum honoris dignitalem Cum mir3 qu3dam ac poetae incredibili hu-mηnitate Conjungere, ut quantum alterclcaeteris principibus praestas, tantum Bltei 3 par infimis esse iidearis. His de rebus non modo hoc licet exietuum ossicii et Obser

antiae meae testimonium Te in bonum

5쪽

partem BCCepturiam Consido; Verum etiam in spem hanc suavissimam adductus sum

fore, Ut et pro ea, qua plurimum Vales Maximi Principis vi ac potestate, patrocinio

sulcires tuo , meque ad Susceptum Curriculum alacriter absolvendum ultro alliceres

atque hortarere. Quid quod res ipsa Te singulari quadam ratione spectat, Tibique veluti proprio jure debetur Z Agitur enim in Oratiuncula hac mea de sortitudinis et

ConStantiae xirtute, qu3 DOS propter Spem praemii et coronae Dominus a mortuis excit 3tus Communivit. Hanc vero in Te

singularem suisse ac prope divinam quis ignoratZ Tu improborum sceleri et furori,

tamqu3m mUrum aeneum, pectus Obiecisti. Tu nefaria impietatis tela retudisti. Tu nullis fractus laboribus, nullis perterritus minis, nullis vitae periculis retardatus auctoritatem, consilium, providentiam 3nimo erecto ac divinitus confirmato omnem in hoc

6쪽

linum contulisti, ut ubique gentium et locorum inviolabilia haberentur Ecclesiae iura; ut Christi grex in tanta temporum iniqui-tη te, Nique est ren3ta praesertim opinandi libidine tuae curae dem Budatus nulla errorum labe insiceretur; ut magis in dies Christiani nominis dignitas amplificetur, et longe lateque per adat. CujUS exemplo, neCnon litteris et consiliis recreati et arrecti BDimarum pastores et SaCerdotes omneSque boni strenue cum impiis in aciem des endunt, et luculenter Ostendunt eBmdem Semper esse Ecclesiae Virtutem et pei Sexe

r3ntinui; Utpote ea, qu3e concuti quidem et vexari ad quoddam tempus, expugnBri Amen Atque opprimi minime potest. Hoc ergo, Beatissime Pater, industriae meae specimen, quidquid est qualecumque, totum

est, inquam, tuum. Ex Te decus et Ornamentum accipiet: mihi vero acres Sti mulos admovebit ad reliquum xitae Cur-

7쪽

sum bene ac laudabiliter transigendum. Interea, dum supplex ad Sanctissimos pedes ΤΠOs provolutus et mihi et meis et Nagareno Ephebeo Apostolicam benedictionem imploro, Deum optimum Maximum enixe deprecor, ut Te ad maius universae Ecclesiae incrementum diutissime servet, s

9쪽

0uom nuper flevimus tamquam percuSSum a Deo et humiliatum, saturatum amaritudine, inebriatum absynthio, et in ligno maledicti acerbissimae moritS SuStinentem poenas, ecce gloriosissimum agens de morte, de inferno triumphum resurrexit. Omnis superiorum dierum acerbitas abiit; tetras aliquando tenebras Ossusamque caliginem lux nova et improvisa discussit. Hodie infirmitas in Virtutem, mortalitas in vitam , contumeliae Vertuntur in gloriam. Exurgunt igitur filii Sion, exurgunt; et abjicientes sordes in omnem gratulationem gratiarumque actiones effusi laetitiae Voluptate esserantur. Quid

hae dio jucundius Quid melius hominum generi contingere

potuisset Haec est illa dies, quum secit Dominus, ut exul-lemus et laetemur in ea. Haec est signum illud, quod nobis ad hone sperandum attolli tandem et exhiberi oportebat, in 'iod omnium Oculi mentesque, Veluti olim nil aeneum serpentem in deserto sublatum, intuerentur; quodque Unigenitus Dei filius tamquam firmissimum religionis nostrae Diadumentum, et certissimum divinitatis suae posuerat testimonium. Huc demum verba illa Servatoris nostri spectabant, quibus praemonuit discipulos suos, quemadmodum oporteret filium

10쪽

hominis multa pati a senioribus et scribis, ac tertia die resurgere : ut qui paSSione Sua et morte durissima docuisset homines, quid tandem esset pro Veritate tollerandum, etiam strenue certantibus Ostenderet resurrectionis triumpho ot mirifica gloria quid esset in aeternitate sperandum. Quod dum brevissimo conabor attingere, quaeSO, BEATISSIME PATER , Ut mihi lantam rem tamque admirabilem aggredienti exigui lem poris altentionem ea, qua SoleS, humanitate imperliaris. Quum homo ad imaginem Dei ideo conditus, ut imita lorsui esset Λuctoris; omnis sapientia, juxta Salomonem, ea demum est ut numquam oculOS a capite ejus aVertat, cujus membrum se QSSO cognoscit. Verum enim vero simul atque

primaevum illam innocentiam, qua ProtoparenteS eorumque lilii suorunt a Deo decorali, Draco ille magnus et serpens antiquus venefico afflatu corrupit, tanta illos reponte ad violandum justitiam proclivitas, tantaque depravatio voluntatis incessit; ut qui ad praestantissimam animi libertatem suorant procreati, in miserrimam peccati subito deflexerint servitu-lem : atque eo tandem caecitatis et stultitiae perventum, ut eorum oculi in solis essent terrenis rebus defixi, et ea lantummodo tota cordis intentione conspicerent, per quae ad si noni terreni desiderii perducerentur. Hinc facium est, ut obliti

omnium rerum Patrem et Auctorem, conssalis auro argentoque non hominum modo, sed brutorum etiam Simulacris munera

obtulerint , thura adoleverint , victimas immolaverint. Nulla fuit animi cupiditas, ut ut nos uria, cui caeco impetu veluti pecudes non satisfacerent; nulla turpitudo, nullum Vilium, quo se non obruerent; immo etiam quod in Deorum imaginibus non Venerarentur: ita ut, quemadmodum divus Ciprianus ait, religiosa serent miseris otium delicta. Omnes, ut Psalmistae Verbis utar, corrupli et abominabiles sueti fuerant in studiis Suis; omnes unusquisque in viam suam declinaverunt; nemo