Carmina de rebus diuinis scripta, à Iohan Maiore ex Valle S. Ioachimi D

201쪽

UHinc exaudiri voces, irai Tonantis,

Et ferri stridor, si ituas imman, gementum. suandoquidem Deus, illa Deus iussisimus Scire cupit gentes,qualis sic Ust,quibu Icultibus, O quanto cumulari malit honore, Noss ideo esse satos ut legis ad instar agamus. suis messius dedit ipse manu coelestia legis Iura Dei natus, populums assatas euntem vi: Nam datus in medium Hi inter patrem, homines Viper eum nostris animis collapsa vis imRestituantur, o exam sua debita legi Solvantur, nostras fices praestentur ab icto.

O laeti oecunda bonissapientia legis, suam laus pompa in Sinai sub monte secuta. Nec solis patefacta viris de semine Iudae, Sed genti humanae,magnum quae Drsa per

Et natis natorum, O qui nascuntur ah illis. Sit procul ergo furor Dclopumet ana docentis. era qui de lege Dei sunt verba locuti, Ac illam ad furco, Mostens ad ligna relegam.

Ne mihi, ne incauto talis furor excidat, ut o hominum cusosgeneris, diuumb volunto interna, immota,am animis lux inlita nostris, Sub pedibusue premam, mi ue in honore reponam.

Quare animis ursate aequis, O discite promtinuid lex illa Dei, quid legis postulet Uus.

202쪽

P sacro intenti doctrinam adiungite Flam ectantes meliora, Deumi exposicite votis Desuper essundat dono septemplice Flitum, Qui quondam in linguis, aurai igni, corusco Emicuit, fluit, sono variantia labra, o mentem illuseret raduis, O fomite obelo

Omnibus incutiat Humum inpectora amorem, Neu Verbum extingui sinat hoc in turbine rerum rcara hominum mens eri, Verbi nisi luce regatur.

Sed quia non aliter nisii spars in munere Verbi spiritus ille datur, cum credula corda piorum Suppos re animis Verbum, intentii reuoluunt Qui suum in Verbi praecones monstret amorem, Et cuncti vemerari animis, quae copia cuis ea, Pona ferant, onerenta aro, O debita Iolua Et

me fatis incensa rusu nec redita testua Exequar, immisso qua vidit numine Mostes Frondibus Agasiis sacratas pascere flammas

Moses auguriis habitus non sutilis autor, Ex quo fonte omnes hausere oracula Vates: Num christum in dumis oculis, ars auribur hausit

203쪽

Ipse ignotus, Vens, Arabum loca Nasta peragrans, is pedum gestans, soceri cum passeret agnos,

Forte gregem duxit sacrata ad culmina montis, lMonti nomen Oreb, nomen dedit arida tellus. Alter apex, montis Sinai cognomine fertur, Dictus ab hoc ardente rubo, qua numine claro ,

Emicuit salua ipse Deo, sisti videndum o

obtulit, o sacra per simum in luce refulsit. Ecce autem summo visius de vertice montis Lumen habere rubus, tactu, innoxia molli Lambere flamma comas, est' circum robora fundi Sentibus increpitans; sed nunquam torrida sensiti. Damna Nirens arbor, rapido nec iuncta calori victa calore fuit: nam blandisomitis ac Flamma amplexa rubum, virgulta impacta reliquit Sed quouis primum monstri nouitate mouetur Dux pecoris Moses; animum tamen omine tollit, Fertigradum propria: neri enim sine nutane diuum enisse videt; subito cum Mossis ad aures Zc tuta patris aetherei demissus Olympo

Insenuit, noto compellans omine Mostu Eiectum patria: nana illi nomina constant ' l . Nota suaegentis, mentis haerentia fixit. - - . te tamen plantis agrestia vincla leuare lImperas , O crudo perone exoluere calcem Dum nouus ingreditur sacrata ad munia pastor

sui gregiis stargat diuini pabula Nisi.

204쪽

pauidus visis, audito O nomine Mose Antὰ Dei natum vulco obtendit amictu. Sed patris interpres, fili cert fimus index Arcani, in triplici quod maiestate statutum en, Ingreditur dictis: Ego sit pro sorte meorum Anxius anes fui,cum satu in ca ruinis Vrgerent; O nunc similes in pecture curae Exercent stimulos ς moueor super ipse laborum Tantorum, O populi miseeret non digna ferentis. Non equidem haec nullis oculis, nullos dolore spicio, penetrati meo vox tristis ad aures: Vltor abeu long ἐς quod ni mea cura resistat, Iam flamma tulerint, crudelis O ba rit en sis Ergo alti auxilium vobis ex aethere missus Desiendi, ut patria electos a pristina reddam, Diuitis Canaae faciam ditione potiri. Et nunc augurio rasi tepo siere regem Imper, e refluis pia numina patris. At Mostes tanto monitu, imperio sacrato Obstupuit, nec se tali dignatus honore eti: Heu quid agam, quae te g. nitor fiducia nostri Tanta tenet, mone auspicys tot νυlucre casius Posse meis, tantoss impune haurire labores

Inuenies alium tantarum ad muuia rerum.

Sed patris orator dubitanti beruidus in lus:

scce, quod audenti nemo promittere tutum Auderet, tu relliquiari ais agmina gentis, Ouam

205쪽

Seruitio educes, pers invia marmora ponti Puta viam inuenient, dabitur fuga tuta per Udo, si tellus praerepta fugae cti, dabit unda receptus. Dux ego vester ero sub imagine nubis, O ignis. Hostis terga premet, similis iam iam, tenenti In marepraeruptum gressus urgebit: at illum

sustensa in montis Dciem Aper opprimet unda, Accipieta sinu vasto, mitteti sub aequor.

Tecum adero, ais dabo cunctos euadere casu sui terra, pelagos manent, pers astera rura concreto eum rore dimem silabitur agmen. Tum vero ardebat citari, o nomina tantinuaerere ductoris, populias exacta referre Omine ab hoc firmans animum, o sic ore precatur: O quem te memorem, qualiae ab origine ducam Sancte Deum,nam te nonsternant Idera regem, Nec tibi vota neget terrarum maximuta orbis, re age quis venio ' Quaerenti, tutibus ille

Respondit dictis: ego s VM quε cernis, ERODS VM patris aeterni riua, ais aeterna propago, vivo equid ,ritaUs aeterna in saecula duco, Trincipium, Osinis: sedcastae virginis olim

lamen ERO, Mmens meum de nomine secti Muetur Silob, Venerandum in saecula nomen. Nunc Ictora Nocor: sed cum labentibus annis Natus ero, nomen ducam seruator Isus

206쪽

cum nomen venient Isib, O Ieboua sub unum. Ille ego sium, Nestris qui patribus ora restantidico sermone Deus, fatalias arua Pollicitus, feris habitanda nepotibus arua ,

suos ego morte obita Viuos nunc aethere in alto

Asseruo, O quondam ma festo in corpore sinum. sit mihi fas, Superi, fatorum arcana mouere Altius, ct scriptas occulto in codice Mosis Pandere res, penituos sacros recludere fontes.

m si olim Christua manifestui tradidit auctor se signari νmbris, de se dare plurima Mosea auguria, O tacitis Vates scprodere dictis illos 3 Paule fidem certo faιis omine nobis Sape Dei natum Mosi nota ora tulisse, compellasse patres, inops carcere pressis In Canaae duxisse plago, deuota , regna: Tunc O in augurium manifesto ex omine darer Non his de christo satis ea dicta referri, Qui toties Mose clara se in luce ridendum Obtulit, immunem , rubris eduxit ab νndis. Tempore quanquam illo non m manifestusis o MAssumtis hominum membris HGgia fecit:

Tunc erat ille tamen disma nomine stirpis, ctim nondum Mosts,modum curo hausit Abramis. AEternums salutis opua confecit, o aegros Mortales rex idem hominμm ummura sacerdos

207쪽

Transtulit in melius, metucndat fata represiit Hos te ere, ct dirae potuit subdutere pugnae, , Tro1 νiris nubem, clarami obtendere flammam ii Ipse in nube latens, O claro praRius igne Immanuel, qui sic comitem Di g, Vi L Iunxit, iters dedit legionibus essester altum, L. Et pedibus rubras docuit superare lacuno. ouanuis legato Dbmini quandoi Vocatur, uanuispatre minor: coelo quia missus ab alto Edocuit mentem patris, O decreta salutis Trimus ad ora hominum tulis,eduxi sub auras ιυste tamen cum patre gerit par numen, O idem Legatus domini, domini quo is nomine fertur

Hinc igitur reliquis coeli di per re ministris conflicitur, qu rum certo sors tempore cepit,

sui, infra possiti cinlestia iussa facessunt.

Quare agite, ac animis propiva cognoscite vestris Hunc coelo m ssum, terris qui munuta obivit iLegati, O praesens Ai sermone reclusit . Herande sevi natalis opuI, mirandat v ncla Diuersae stirpis flammantis imagine tami Edo uit,sacti, fidem tali ominesanxit. ximua ille etenim patris legatus, insurris, de nomine Drte rogatus quζm Ap ortulerat,an Deus alti' AE:beris

208쪽

aetheris, aut alitu quidam de gente volucri r spondit, mihi nomen ERO, licet aetheris alii SUM Deus, aeternums Deus sine me manebo Assumtis etiam exuui s: tamen aeditus idem Focia ventris E R O, dicent quem nomine Silob. Sic ambae stirpes persionam nexibua Nnam constιtueret, O massa bominis, naturas dira Vnus IesuN erunt, O erunt per saecula iunctae./1 Ni mente Dei penitua sata abdita poset

Ania animo capere, O signis praediscere Moes, uuanquam acie obtusa, quanquam nil lumine tecto cernere pustinuit: Deus huic mirabile visum Obi cit in flammante rubo; Hlut iridis arcum, Praescripsu Nobae; velut altam ad Odera scalam Isacidae, ficti certa argumenta futuri Nam veluti sub pede una rubua asper, O ignis conueniunt, O lignum auido non carpitur assur sic sacra sirps, cuiua personam flamma gerebat,

stirpi bominum stagili, stagnis quam denotat arbonNec tamen absumet stirpem sirps dia caducam, Igneus aIt illum rigor, irresolubile numeri Fredere seruabit stabili, νinctams tenebit. ouanuis maiestata foris indefensa relinquet Visicera, O auxilio paulum sie subtrahet extra,

Non tamen ad nexua cessabit inutilis intra. Quanuis rivida ris anima de carne recedet,

209쪽

stra VS QUO SIS.

eum veram mortem transiuerso instirpe subibit i n tamen a verbo resolubilis illa recedet. Accipite ergo animis mortales omina vis, cuandoquidem ctristi personam in imagine prodit, Et duplex genua, O generis duo nomina pandit; bum Deus, O mox semen ero de rirgine natum, Mansurus quodpum, quod non sum deindrfuturus. Sic arcanum, ingens, O inenarrabile Iactam 4 exparte aliqua Nobis comprenderesensu, Et puerum, qui tunc inter stabisti alta serarum De lusit, factorem Orbis,veteremi salatis Auctorem accipere, O regem cognoscere regum, Qui deinceps non nomen, ero, sed nomina gestat sFactus homo, tuas Detu, cui nescia scindi una ligat per sena duas in foedere stirpes, confundi expertes inter sese ordine viso, certa etenim constant generi distrimina virit. ut siquis enim huic puero dignil decernere iam Nititur, O duris rebus spem nere in ipse;

Longὰ illum a rebus natisue, olimve creatis

Tersonae pro forte sua seponere distat. ipse

Quandoquidem hic, auctor rerum, O res condita ab Sunt persena eadem,miroda O lege cohaerent. Ergo age,dum qμα sit pueri persona recentis Iractenus exactum est,iuua νltra inquirere mentem. Nam puer ilio recens , aeuo quiscula rincit, compellauit auω, diuinas iura per auras fetulis r

210쪽

Detulit: ipse loquens persina in numine trino es, Ars animo ea piens an moram prouida motum, ipsa dolens,ocuta videns, ais auribur aquis σι cipiens, nostross leuans miserata labores. Ipse Olim sacris praefecit rito ministros, Et coniuratas toties in pristina gentes Restituit, durast dedis siverare labores. Nunquid erat tecum Mostes, quando invia rubri Terga maris premeres, sacris qui instentibus MDixit,ero tecum non te sub nube ub igne Praevius Immanuel scelirari luxit ab oris' Ergo illas animos, ars illud nomen habebat Illa puer, quo tempore Adam,quo tempore Agramuis Carpebant auras, quod nunc quos nomen in illo est.

dani olim visociis digressu A supremo

Dicta dabat; Reuocate animos, moesums timorem Mittite, ait, nec enim Nobis non additus ipse quam abero, O tutos extrema per omnia ducam, Et Nesrum comitatus iter per tela, per ignes,

Eripiam his manibus, medios ex hoste receptos, Inclusioss Nero, fetius de more fouebo. Nec Deus essima nuper, sine lumine, O aure, Aut alienus ero, peregia Nestigia ducens, Sedpropὸ sum, Nestrasi preces in rebus egenis

Eacipiam, euentu stabo,molemi laborum

Ipse subibo humeris, media1ὰ morte reducam: Nec di Iacies, inimicas numina quisquamo incient.