장음표시 사용
11쪽
gige Verneinung Accuratius etiam illud apud Thiersolitum reperitiar quem demonStrantem audimus Sic Oriecti bi Cain. , vorgiigi de lio in Dia L, III. Audi, Leipχ. et Zoo):
BPsorgnIS Ddstr ursorgo avsgedruckt ird. Ait eadem viri in 'riail Ili iungius. Ea cum recte sentiat in simplieii POSItum Sse non posse, ut id quod hierschius tibi , rretur ad rem aliquam externam velut ad condimo IIEIn It tIIdam sive ad consilium, adductus est, ut lati is sentani responSivam quam vocat esse statueret putaret- si ut eius particulae vim non esse nisi in serie pronuntiatio-
lich in deni Hirallelsaigo ausgesprochen, heil aucti ondem eigenen Salge de Partitio bios involviri, nacti dematigemeine Geseige, Mas let illem responsive Partitioin staftfindet. Uariungius quod, ut Significationem particuliae stii X-plicet, prosectus ab nuntiationibus compositis ad simplices pergit, sacere non poteSt, qui in errorem ducatur. Nam particulanti tantum abeSt, ut ex serie enuntiationum significationem accipiat, ut sola ipsa sit explicanda dam qui sequuntur grammatici eo Sunt progreSSi, ut inesse in particultabi vim quandam Subiectivam cogno Scerent. Quod primus Rostius Statuit, quamquam ne is quidem ab er- manno totum se liberavit: ii vernein positi und erade-
vol. II. p. re). uehneria quoque additi multorum grammaticorum Sententiis, quod nullo neque ordine neque iudicio usus est, a Rostii stat partibus, cum ex iis, quae recentiores quidam proserunt, fructum capere ei liceret Aussithri. Gram derreri ech rache, I I , annovo
iungendam esse putat eam, quae verba Sequitur timendi, dubitandi, cogitandi. ano enim statuit particulam interrogativam e38 eamque significare ob nichi, num Sed enun-
12쪽
tiationes secundariae, quae particulam laeti Continent, quam-Ul lini IIm BECundariarum SpeCiem Prne Se fer int tamen, id sinis in si a docebimus, revera sunt enuntiationes prohibi-l qui cum ita Sint omnino non est, cur tib prior illa
Nue ententia a nobis probetur cf. Aus s. Oram. bI6, res aeumleinius quidem etsi bene originem par-
. Trammatici omnes recentiores eum dicant usum partim tU novi8Simum, fieri non potest, ut ex eorum ventita: DDIDES EOSque antiqui SSimo locos explicemus.
vero inve3tigata antiquisSima particulae aeri significatione a locis maXime perspicuis, qui Sunt implices vetustatis, profecti ad obScuriores subtilioreSque pergendum Sse nobis videtur, quales sunt in lingua magnopere consorinata. Quod cum fecerint qui alteri quam diximus classi adscri-hmitsi grammatici, longe diverSa Statuerunt de particula sti .l l linteata quidem particulas o et laxi differre inter se hocaiiodo dicit Zoit schris sit die oster rei chis cliens v mnasio is i p. id S.): o is ditionigo Partiliol dio gentilati unae ur3pri inglich de Begris de Aufhebens, an -υ h Chlie SSti III lingegen alte, menti irdio dia tu Itiebrauch SNelse, desselber, in s Auge mis Noe.: in Ising gar nichi die Geltun eine Negation, onder marrm eine abietinende, abwelirendi Phil likel o berulit aussisti miliari multigkei de Leugnens, sis au de Willens-
Quae sententia reum irim, quaSi adspectu verisimilis esse videtur, dum Maxime Iropterea mobis retinenda sSt, quod ratione a via usus in eam adductus est vicala. Eum autem vestigiis persequitur Delbrueckiue quem disserentem audimus ii, Delbriue v. indiscli, syntactis che
Restat ut duorum grammaticorum mentionem faciamus, qui quamquam particulae laesi originem interiectionis similem non urgent, tamen ipSius negationis vim prohibitivam retineri volunt. ruegerus enim Oriecti. Spra chlehro fit r
De Uaupiunterschie gwischen o uti laeti St, fas ot die Uultigkeit eine Aussage verneint, laxi dagege die Ver virlili Cining eines Eu inlisens ablelint. morast alter die Negetion alter de Salge die eine aussas 1 schlechthin ent- halten, i die egatio de Salge, di, eine ali gemelne Vor-stollun o de eine Forderun auSSPrechen. Quod si rei di Sperse et diffuso dictas unum ii locum cogimus et unum sub adspectum subicimus, hoc nobis putamus esse dicendum. Cum propria ac perpetua sit negatio
linguae Graecae ob particula liti a principio h hiquaquam
13쪽
s l. i. 3 prohibitiva Utitur enim illa particula gi relli , SP quid anim, cogitaverit, id tamquamlii a Ne prohibere ac repellere studeat. ita quae de usu atque significatione particularum is i docti statuerunt, breviter explicavimus, relii ut unde earum particularum origo sit ducenda quatillia ii nostra valebit infirmitas verbis quam pauci5simis dlSSeramuS. hocmannus equidem Die Lehre ondon Rodonthoilen nach de Allon argestellilrt limit l, Π 86 p. 16 sqq. cum particulai L l in paravit et ex lingua Germaniae sep VOCES EUkE, iche, gh, eigh, eighi et exi annianiae inferioris ech, superioris clit, ilit, et,
legationis loco usurpatas esse dicit. Putati Imrticulas et forma et significatione inter se comun Cum et littera gutturali finiantur et ad eam
it letilii gutturalem i quoddam adiectum inveniatur, ii uiri filiis e vocales diSCrepent, non esse maximae disseren-lut arbitratur Partistulae vero Germanicae illae quoniam Utalil IEI HII Uunt niSi rem infinitam, quae neque perspicii i disporn noSsit, ut sint vi neganti, cum particula siti illud IE ut IUR DECESSE ES coniungantur. Cuius rei ast eriemin JU FUhoemannu icht-Wat et wa S, te)-ichimet Ill. l. Quod Proportionem esse existimat particularum conii lax Uil , ni u in re ui tergit deinde, ut voce Solae iκ-;τα, IUNI UrVulam quandam necdum perspicien- negationi loco sint, sita postea etiani nullatii dictas esse particulas Citu manica pleraSque
i dit iplici positum, saepius degeremus inpudus in apud Atticos scriptores, nisi forte Statuimus, i OmisSum 8Se temporibus, ut ne ille quidem fraecorum poeta huius rei vestigia praeberet. anori carminibus, sit quidem in Iliade, t i ob et 'li stritur, Apud Atti eos sexcenties. Quoeunque V legitur, id nullo modo pro implici is i io. stl iutramque particulam sis et propriam vim Intra iocer conabimur longe aliter moppius
Vergi ei cliendo Gramma fili, II de III in me,
Beri in Irii mice O D. I enim cum omnium negationum originem tum particularum ti et tua ex pronominibus ducendam esse putat Particulae si autem sudamentum ei videtur eSSe quod littera tenui in aspiratam mutata transeat in sorinam Illudis vero comparat eum aDSerito pronomino ci l. d. Vict), quod genus neutrum S pronominis ea, sicut lin-s miser, ki-m m Was. Sed cum c idem sit atque illud latinum que in ne-que, facile intellegitur, quam in υκ et quo in neque non sint similia. Quae cum ita sint, potius eum Bonsei facimus Bense V stri ech. urgellexiouit, II de Berlino q2 I. P. XC s Primam plenamque tormam esse existimat Pae , cuius finem comparat cum ναιχt. Quod quomodo sit compositum ex lingua anserit tacillimo cognoscitur. Oυχι enim CSpondet vocibus anseritis ava hi nem hier). Omisso autem i evadit sit ex quo posita littera tenui pro aspirata
Magna quoque est disceptatio de particula i. Quam
ni, in lingua lavica lisl ne ex linguis denique celticis alti r. proportionem invenimus ni et Curtius, Grund-glige derrarie eli. Etymologio, ud. Loipχi s 3 p. iij. Quo ex conspectu eum appareat particulam propinquarum linguarum suas proprias habere proportioneS, iam propter sormam fieri non potest, ut ri et, coniungantur, ne significatione quidem sunt simili, quod ne3t Particula negativa, i particula prohibitiva. Quodsi cum ea particula non potest confundi sti , quaeritur, quid de eius
forma Statuamus et cum quibus particulis linguarum propinquarum comparemus. Forma autem particulae dii videtur eSSe antiquus Casus instrumentalis, quem ad verbum verti-mu Sic di alia atque quae Sunt ante oculos Bonfey l. d.
14쪽
l l O J. eune forma quomodo particulae prohibitivae possit Ultimor iras Dinari nimium est, quod litellegitur. Ea autem ipsa significatione prohibitiva sunt eae partieulae, quiSbus- Clint ita litteret. Ex linguis enim indicis et Curtius,
iorOS grammatici, quicunque de coniunctis particulisu Sputant, Cum, ut eas explicent, a verbis timendii Scantur, facere non possunt, quina haec ipsa verbat lili iis quoque locis velint, quibus particulae illaemit alia verba sequantur aut solae sint dictae ab8olutequeli dilue V Quam ellipticam quae vocatur explicationem inter recentioreS, quorum quidem libri mihi praesto erant, probant
gin sonmmentatio de vero et genu in particular ut 'ii usu ,ruolsterus uber die Parti uol Ogr. gymnas Meldorti, ederScioeldius commen, lxtio academica de particulis graecis negativis istos, i ii lii rhuelinius de coniunctis negati onibus,
litis l. l, Sqq. , oppinus de natura atque usue mini negationum linguae graecae, quae abun
ii l lere dicuntur, diss inaug. Beri 186 3, entetelius 'artilae in si s init dem Participium,
Gross-Glogau 18 3 3 libor ei nige bos ondere Gebrauciis Neis en de Negatione in de gri echi schen prache, Gross-Gloga I86i), Frankius L de particulis negantibus linguae graecae commentatio . Rintoli 1832 2 commentatio de usu particularum oti d et o υτε, . intelli I833 3. de particulis negantibus linguae graecae commentatio III., isniae I AQ). Ps umieinius i. d. p. 31 sqq. , uelinerus L .
Quo e ConSpectu quamquam apparet ellipticam explicandi rationem grammaticorum ipsis principibus placuiSSe, tamen ii articulas coniunctas solas per Se esse Xplicanda8, quantum nostra valebit infirmitas, conabimur docere es. Lud Lange, homer Gebrauch de Part. εἰ p. o . Qua in re cum id nobis sit curae, ut, quomodo coniunctae particulae illae ortae Sint atque auctae, demonStremus, omne PutaVimuSinde ab domori temporibus usque ad Xenophontem asserendo e8Se locos, quibus particulae a ibi reperiuntur Oniunctae. Cum igitur multos perluStravimus Scriptore8, exempla invenimus solis in his libris in Iliade, in carminibus Aeschyli, Sophoclis, Euripidis, Aristophanis, in historiis ab In odoto, Thucydide scriptis, apud Xenophontem,
Platonem. Editiones, quas in asserendis scriptoribus equimur, hae Sunt: omeri carmina ex re Cognitione IIII lil de likeri, Berolini I 8 Herodoti historiae re c.
II. Ste in Berol. I 26s is Thucydidis de bello Peloponnesiaco libri octo e d. r. Goelier, Lipsiael V Xenophontis opera ed Schnoider Lips. J J5;llini Opera quae feruntur omnia reo Balter,
si elli et in kel mann Turici Im 2 Poetne eenici ed. in dorf, ipsis IS si III Odyssea vero et in libita in IIomeri, apud Uesiodum, apud poetas lyrico e X empla occurrere prorSus nulla. Ex exemplis aut oui Ud nobis sunt explicanda 83 praebent ius o cum verbo finito Coniunctu in I 2o cum verbo infinito Quamquam igitur Iri Usaepius cum verbo infinito coniunctum reperitur quam eum verbo finito, tamen ab iis locis nobis esse proficiscendum Putamu8, quibuClii oti et verbum finitum legitur, hac qui-
15쪽
o ausa. Ut enim omni verba infinita rex finitisnt, cita enuntiationes th ου et verba infinita conti-lecentiores Sunt iis, quae fili Oi et verba finita prae- otum est, ut apud Homerum nullum exemplum ui si eum verbo infinii coniunctarum reperia-cnntineant verbum finitum.
Ev exeiiiplis huc pertinentibus 83 cum dii i undeseptuagies cum coniunctivo coniunctum Sit, Septies iam plativo, septies cum indicativo, dubitari non potest', quin propriam ac seculiarem coniungendi rationem autemUM eam ESSE, Juni Ita Di et coniunctivum praebeat. Quare Si usum partis lunuli ita n cum coniunctivo coniunctarum cognoveri-lni optativum et indicativum pergemus. Ut autem eXe inpla in l)artes quasdam distribuantur et generibus illu- lli illita aetnuntiati Onos, in quibus D si v apodosi est, Secerit nil le Sunt ob iis, in quibus sti enuntiationem primari nil iliacit Apodoses vero, si earum collocationem reSpi-CimuS. Nil ill mi mi tantur proinSibus aut eas Sequantur, OSSO OSSuiit xl l ira poSitivae Ut postpositivae, si earum lil UCUNII udra tu auctoritatem, cum enuntiationis primariae
S i in aut illii prae Sederant aut non iam habeant, dicuntur aut paratacticae aut hypotacticae Bostat ut ne illud quidomniae listi: ntur, Pod OSi SODSu utruna protasin subSequatur an El Ille Ui, dat an cum ea congrediatur. Quare di Stinendae Suna apodoSes subsecutivae et antecessivae et coincidentest luange l. d. p. iij. Sed quamquam id natura inerat in particu in lt usus eius quam lati5sime dimanaret, tamen in enuntiationibus secundariis non reperitur nisi in iiS, IURE ID EImul postpositivae et typotacticae. Hae CD illi ulliosae nutem postpositivae hypotacticae, si sunt ante-CESSIVAE, Cum pro simplici lii coniuncta particulas V uti praebeant, in conditionalibus numerari solent, si sunt coin-UIdenteS, Cum IIIaxime verba timendi antecedant, enuntiatio-
Sed cum apud eos scriptores, de quibus egimus, nullae existent enuntiationes anteceSSiVae lotiis a praebentes, solis de coincidentibus et de subsecutivis dicamus. I. dam e deveninius, ut, quomodo di inii cum Oniunctivo coniunctum sit, Videamus. Dieamus autem tribus capitibus factis de nuntiationibus primariis, de coincidi tilibus, de subsecutiVi8. a renuntiationes primarine. Tertiam personam singularis continet Plat Crito p d8D. καν φαινωμεθα δικα αυῖα εργα ομενοι, διη ου δεr υπολογίζεσθαι υτ εἰ ἀπο- σκειν δεῖ παραμενοντα καὶ )ησυχίαν
Socrates in carcerem deiectus, quamvis Crito ei, ut est u-geret, persuadere Studeret, tamen, quod illi id iniustum esse arbitraretur, remanere mutuit. Coniunctivo utitur is qui dicit, cum animus in exspectatione alicuius rei versatur cf.
Delbructi et indiscli l. d. p. Ii,23). Coniunctivus igitur
Aun Dogntiniae ni praemissa significat Socrate in in uia ad- in PSS UX Ni istationem, ut non putaret respiciosa duaneSSe meque mori aliud pati quidquari a necce iniuria. Eam vero animi exspeetationem tanquam extrin SPEUS advenientem Socrates reicere a seratque repellere studet addita particula si Quod lingua vernacula usi sic sere explicamus: i in sei lii die Martiing coni.), das man or dein i Tn- rechte nichi erucksielitigon iniisse u Sterben. Alius locus est Ilomeri Agamemnon eum eum Chryses, ut redderet filiam, oravisset, in haruspicem aeerbissimis verbis invehit his Iliad.
QUUdS CODIunctiVii Dritas is exspectationem dici statuimus, ris est negatione mim praemissa sensus verborum Qx-
16쪽
specto an si rodesse ibi Sceptrum mi coronam dei vel non limril in relin et Orona dei. Sed cum particula pili Atinii illus II US :ndat reissi a Se eam pSam sententiam, sials I, itasti Sensus ser se die Erwartung, es ordo dirl lolii ita lige de Stat, nil der rari des ottes. Viso dapparet seri liei non OS se ab Agamemnone, quippe qui constitutum deliberatumque habeat haruspici, si iterum ad Daves in Quin inciderit, uini sacere mala Utitur autem Agamemno in in re ieienda ne sententia ironia quadam iique dissimul ac uia. Aliter aestus hane enuntiationem inalem ESSi raritia tarticulis et pii et si bene respectis si vertit: dam It dii Illislit nutglos ei. At hae enuntiatio non est finalis sp si hibitiva. Alii autem neglectis singulis parti- Cul Ira Di blerpretati sunt e di iri te di Nielit nitigon. mur iti l quidem locum totum Compleoli r si, lauti Si latentium, retinebimuS, non modo inrtigruas tricli Uti , ita Ebimur Sati Si ciSSe, Sed etiam hoc modo et vitati homi inuin esturatius deplotan et mores Agamemnnis subtilius esse deSeripto cognoscemus . A quo diversus loeusEEt nos II orod s.
Alla a DNibus bellum inferontos cum iis Pulli iamum iri in Oi una auxilium implornrent, in Conlibi ire serat tentia oraeut dubitavisse dicuntur. Cum autem P in illa ut is ii XS poetantium Sit Thebanorum, orba Ot Tot VUs e m Sol Spectamus, lae fere sunt significa- Tu hune non esse oraeuli sensum vel hies orneuli. IIo autem Thebani dicere non ri s dubia pSi videatur ESSE A est Ut Praev Ll Tlii Ullit ira, an ip Sam XSpectationem reiciunt. Pliad SI Fulmula Serio atque revera Thebanos velle remo-
Orahel spruchos sein Sed tacite Sognoscitur, quantum recedant ab hac sententia Thebani. Ironia vero uso esse eos hoc loco nemo St, qui contendat. Quae cum ita Sint, Statuendum esse videtur hoc Repelluntur quidem verba ia
atque ab Solute, Ed Propterea, quod Thebani aliud exspectant oraCuluali. Neque tamen propter hane reia de particula μὴ licet dubitare, quoniam Significati prohibitiva temperata etiam hoc loco cogno Scitur. Quare utuntur Graeci particula ire hibitiva th, id quod frequentissime infra occurret, ut Sententiam non ex Spectatam . . ConiunUti V negato Xpres Samsi non revera reicerent, at certe quam cautissime dicerent. dii Ent Iraecor ulu Sum te imitamur: vielle icht μὴ wird(coni. dies nichi oti de id ni de Orahel Spruche Sein. Quae dicenda ratio quomodo disserat a simplici si in D in T χρησι,ήριον, Supra Vidimu S, quantum absit a sti τουτο ID ID Liστὶ ριο facile cogno Scetur. Nam si hoc legeremus, ER SE E Sententia sern ei die I rhartiing, das dies der inari de Orahol spruches ei. Apparet autem ne hoe qui Phebaiitarunt animi sententi dictum esse. laedicendi risii ies tres, exim alit altera particula sola dicatur aut in lituo, quamui non ita multum diScedunt, tamen conlutuli lentur non POSSE.dam qui sequuntur loci si in Platonis: Platon Parmen p. Id D. μὶ γαρ υ φαυλο ὶ ο λεγει.
is locis duobus is, qui loquitur, ea est exspectatione: res erit facili N, Ion exspectat res non erit facilis. Quae quidem sententia, ut quam cautiSSime dicatur, praemiSSaluia lieula ui lepulsa, ita tamen, ut non Seri atque rei l ais 8Se cognoScatur. Simillima sunt quattuor exempla haec Plat Menon. iri V αλλά ct et iii 2 o I VI -
17쪽
lj, ius posterioribus, ex antecedenti enuntiatione repe
18쪽
ideo dissori ratio locorum Plat. Credi
- , sulii Draptasti eoniunctivum c vi ii coniunctivi nulla reganti at patruit, a quo profecti sumus in hae
19쪽
Ut ni vel lut luod Simillima iis Sunt, quae eiusdem librii iiitti a xvrn 26 leguntur, de quibus iam Supra dictum est, noli I in L stilo I lio loco addam. Alter locus est hic Plat.
Quas non EXSpectamus Sententingi eae continentur Ver
&iris P. Quae Verba Seri non reici a Dulina St, quo Hatellegitur.
His allatis exemplis particulam suxi prohibitivam in
enuntiationibus primarii dietam esse vidCIIiud rationibus tribus Verba enim is qui dicit hac particula aut qui est usus suta NT E a fili PE culiaris, perfecte atque absolute reici vult alia a Se prohiberi Simulat, cum vel ironia dissimulantiaquella re non EXSpectentur, eas verbi quam leniSIIII IItissimis pronuntiet Quem quidem tertio
te muS Sum particulae lari longe requentissimus est. llic Oriris, UtEm ilia, particulas coniunctam Sequitur, hoc statuere licet. Cum exempla utriuSque numeri et der-
ue Coligitur quomodo scribendum sit Eurip. Ab L
20쪽
oriunt in t ii Ne in Secundariam Paulinii in abiit. III De s ationem
b Enuntiationes coincidente S. In exemplis Supra commemorati particulam ire et coniunctivum dicta e S Se cognovimuS EO ConSilio, ut X pectatio aliqua negata tamquam moleSta reiceretur. Sed cum in dubio reliquatur, num, quam rem reici velimus, ea etiam remaneat fieri non poteSt, ut ne Seio quo agitemur timore. Ut igitul linior quidam animi CX primatur ad particulant ii S Oct a sente coniunCtivo non opus est addi quidquam. Quod si prae CCtu verbum timendi, an hi Apparet animi sententiam risenibus de diptam ESSe, alte 3 Cum coniunctivo dii Era virlui addit i moti sci Lane l. d. p. 12 IS isti id tacit in ne illustratur his , EIDI: II Umeri Od. L. I σιν ελωρ καὶ κυρμα γενωμαι. Uula fi liuius versus enuntiatio eadem est vi atque signitioni in id Orrie eorum rationem, quae olim sitit, paratacticam SEquimur, altera enuntiatio primaria est dειdoo,
ticula si in tritur. Utri inquam autem qui repugnat pSenon nisi in limors P St, tamen Otiam verbum det Ois Esi res lita raeci Sic intellexerunt timore quodam: lliliti D, E ne sim beStiarum praeda Atque si verba It -y cum panari Erimu cum enuntiatione primaria vel
nullum prorsus discrimen inveniem II S. uni exena tria iterum di Sponamu S. Secundum OrSOnam, Lia realiunti livus articula Silii O Sequen praebet, a tertia PQrSOna SI UUDI prosecti lo liabemus locos, Me quibus dicam II S. M iiii Iulii mei Di ni lectulo noctu deSerto Agamemnonem adiit cum, quod arma vidit indu Elitem, alloquitur verbis his