Ioh. Mich. Langgut ... In illustr. dn. Henrici De Cocceii Prudentiam jur. publ. animadversiones cum illustrantes, tum emendantes

81쪽

DE SAXONIA. 61 opum Monasteriensem, Ducem Iuliaeensem tum Comitem, Archiepiscopum remensem Episcopos indensem, sinabrugensem atque aderborunensem, Comites Lippenses , enthei in enses, Tecklenburgios Pyromontano in PyTomontana Dynasti heredes Waldeceios , Diphoidenses, Iloienses, Oldenburgicos, atque Delmenhoritanos, ut docet Schurrasteisti, dis ad vitam

Assiret. LII. Sax Ducis p. m. 6δ. Bern bardo Ascanio itaque ex veteri Saxoniae Dueatu nihil obtigit, praeter terram Lauenburgicam, modicam Saxoniae transa ibinae partem, atque tractum Wittebergensem, olim Suevorum Semnonum, post vero S lavo

liaeque Ducatus, ut paulo ante dictum, ab Henrici Leonis proscriptione pene sedem Coloniensem stetit, id tamen jam memorati erΛhardi Astanti posteros Lauenburgenses non impedivit, quo minus Angriae estphaliaeque Ducat titulo perpetuo

uterentur. Ceterum de Palatinatu Saxoniae vid. infra g. 17. c. U. 4bi Ammis.

cibuς Saxoniae paruisi asseritur infra cap. . . Π.exire quod tamen a vero perquam alienum,. Decullo documem ejus rei fides fieri potest. Quare Hassia

82쪽

61 An Ap. IlI SE T. 3. Hassa postmenrie Leonis proscriptionem uiscatu Saxoniae, quo nunouam pependit, exemta

dici nequit. cum Comitum Assariae Quod ertum

de castro Lauenburgo de regione ei innexa, ut quae ante Henrici Leonis prosicriptionem indubia Saxoniae Ducatus antiqui pars fuit; at quantum ad Ascaniae Comites, eos ante proscriptionem Henrie Leonis Ducibus Saxoniae patuisse non dum ad liquidum perductum est. 3. Discopi, novis serris umquaesitu Quos numeravimu& ad . s. s. 6. bon.rpropria9 Quae Teutonico dici-mate Uigeir dicuntur in litteris nudalibus seu inu stiturae Frideri ei I. Augusti Ottoni de Luneburg

super erectione Ducatus.Brunsvicensis datis anno 32M- apud Becmannum in Fntagmate dignit. ILDsr dissert. o. g. r. p. m. na atque Patrimonium Guelphicum, nemini, nec Caesiari, obnoXium, complexa sunt, ad quae adeo proscriptio Henrici Leonis non pertinuit, sed ad ea tantum, quae hic a

Caesare Imperioque lege beneficiaria habuit, ut quidem ceniet schi lacteis ch, dissert in no&liti. o. Ceterum originem atque amplitudinem jam memorati patrimonii uesphie descriptam habes apud Sagittar de instin. Erunsuis. g. yo citatum Imlios quoque in Notis. Proc. Imper. ιβ. . cap. . g. 2.2. in Ducatum erexit Simulque praedictum patrimonium Guelphicum in seudi in Imperii gommutavit, ut expreste habetutati lutςrr investi

83쪽

tuta apud Bezmantium paulo ante allegatis unde Ducatus Brunsvicensis & Luneburgens studuni oblatum recte dicitur. Neque Obstat, ut qua deni existimat Glad ovius in Historia universei Germaniae Ams cap. s. g. s. in not. Eit. c. quod Otto de Luneburgin praedictis investiturae tabulis ante me moratum patrimonium GueIphicunt plene 4bsque reservatione particulae domini in Fridericum

II abdieas legitur quandoquidem juris Audalis peritis fatis notum, dominium utile, retento

dominio directo, per investitutem asello prius reddi nec solere 1aec posse, quam utrumque in dominum directum plene translatum est. Ad hareotionem de Luneburg plenum dominium suum ita Caeserem Imperiumque sine pactione de recipiendoedominio utili abdicasse quis eredata cum nemo suma jactare censendus fit, ut quod ommuni hominum naturae repugnat quare illud quoque, quod porro apud eundem Gladcivium dicto loco objicitur, a vero alienum putamus, dicti patrimonii Guelphiei in nudum imperii commutationem jam memorato Ottoni de Luneburg ejusque posteris plus damu quam commodi attulisse. Pret terquam enim quod beneficio riderici II. Augusti atque Imperii Procerum seminae quoque hujus Rudi regali capaces redditae Lint, ut luculentis

verbis in paulo ante citatis investitura litteris expressum est, nemo, puto, rerum Germanicarun

peritus,jacturam dominii directi, collato novo Ducali honore atque fastigio, quo Otto de Luneburg per proscriptionem avi, Henrici Leonis, exciderat, largi

84쪽

Autor infra cap. g. g. n. erar Landsringit Marchiones Misiniae oIi DLniae paruisse; autem illos utrosql imperio post proscriptionem Henricemtos esse astetit. Verum cum illud ne probari queat, hoc quoque eonfietu necesse est. . harent Videtur Autor eorseutentiam, qui Frideri eum Bellieolaxoniae Ducatum a Sigismundo Caesiatum, tum finibus tractus vittebers xat circumscriptum, ampliorem redi Thuringiam liniamque perpetua te tradunt , quod tamen alii contute unaue sit certum est, duo Miseia gia suffragia hodie Saxonico contineri Electorem, nectite ceteros Saxoniae mitiis regni seorsim uti ut ex sessionis cexhibet Autor der mutatin este tum ρε elucescit. a. d. Schu trist dissert.

47. an sis adeo fimum tra

bergensis nimirum, quo hic Ducatus a natur Friderico Bellicoso cui Archim dc Saxonia Palatinatu a Sigismundo tus, terra Lauenburgica, velut parte Ascanios Duces Lauenburgieae linea

85쪽

. DE AxoNrA. ες qua anno ε68o extincta Elactor Hannoveramas e . Mure Lauenburgicum cum accessionibus sibi asse ruit quo jure tractat Schili. in Sit plemento Commentarii ad , seuda Alemannicumst m. Jaoseqq. quodsi vero Ducat iii Saxoniata dicti riderici Belisliecisi aevo Thuringiam cum ita cohaerere cum Λ utore .praeced. 1 exre dicas, is certe Latis amisplus videtur. a. tot terris) quas enumeratas habes supra g. g. h. e. ubi Animadversones addantur.

g. M. Mi caseu Thurivica quae Ascaniis Ducibus Electoralis stirpis in Alberto III extinctis Sigismundi Caesaris beneficio successit. s. i. extra

am cum luthia a Saxonia atquc adeo Germania etiam jam Carolingorum aevo Eidora fiumine divisam esse demonstrat Conring dem imp. supra g.

a. c. a. allegatus. Quod non ininus de temporibus, quae Carolingos praecesserunt, probat Schurtz-fieis h. Animadv. a Dis ya. h. ci citatus. Quara

nec historia Daniae huc, ubi de provinetis intra Ge mania fines sitis agitur, pertit et, sed ad cap.s. σε. terras Germanis ultra hos fines quaesitas compIectens, disserenda fuit add. Ammadri ad mis. a. pars Anglo-Saxonum ad vero minime probat, Daniam olim partem Saxoniae fuisse. Saepius enim

86쪽

enim diversae etiam gentes belli atqui societate junguntur. gr. Germaniae portio quod accurate dictum. Quanquam enim interregnum Germania nudi foedi lege illigatam suille certum, proptaretio hujus stricte intellecta nuncupa quo nomine eae luim errae Ueniunt, ni a prater seu diri foederis inaequalis subjectionis insuper nexu cohaerent,nia, extra Germaniam quippe sita demoti ait Optias separata, que regimini lita, vix probari poterit. Ceterum aut foederis inaequalis vinculum verax dictam subjectionem, vel, quo hui, respondet, imperium non inferre, istum est vid. infra g. I. c. . Grotius L

a. sed corona' Hoc ad imminutdignitatis pectare inde liquet, quod hmia Regis ceu Imperii Arctii pincernine Germanorum Regi in Curiis bientrona servire teneatur per tit A. Vr. 3. Proparte iusto Germanico Dic

tia partibus jus Comitiorum datum. vel te partiric Dp. m. y . ni Tabilia.

nim Hestitia adjuthiam Spectat.

87쪽

'Oravi seu Marcomanni' qui duo populi ra-oatione Geographica quidem conveniunt, postquam Moravi Marcomannorum sedes occupatam, de quibus supra 9. a. h. c. ubi Animadversdifferunt vero origine rebusque gestis. Hi enim German uant secundum . s. c. a. illi autem flavi seu Venedi. in s. c. a. Morari Auat hic laudantur de oravis, ab allegati Scriptoribus Mareo mannis tribuuntur,

qui apud veteres nunquam Moravorum nomine

veniunt.

M assctvm unt 3 non tamen perpetuo, sed aliquando duntaxat, proue res Germanorum alio

atque alio tempore bene vel male se habuit Sae. pius enim in pristinam libertatem vindiearune se Slavi fortissimi quippe viri WGermanomina in fensi hostes, ut traditur instas. o. h. e. S. I. c. D. . 7 Gρ. Deinde Imperium agnoscitur siubiectionis vel propria vel impropriae, seudi cit vel tributi seu census vel foederis inaequalis nexu Gro lius I. . de jur. Hi e paci . . . ar. a. I. Quantumvis autem Stavos seu Venedos imperium

Germanorum illico a Caroli M. aevo subjectiouis propriae lege agnovisse dilucile probatu de altera inaren subjectionis specie vix est, quod dubitemus.

88쪽

6 A CAP. III.

per ea, quae I ii.IS. sis h. c decethulo habentur. Qua conditione Bahemia Germaniae etiamnum uncta madv.4 9 ult. c. r. ostensim; lautem ex civilio jam tempore Imperio jectos este sed E. I. b. c. demonstratur, Poloni Hungatique id hodie neutra specie agnoscant, ut ex s. Jδ. c. i. appa. ne litteras quidem Lunde conquae supra ad I. Prolegom. Animatavi.

g. . inseo Germanico eui armen graviter obstat, quod Noster pau

. a. supra g. II. h. c. dicit, Maatque andaliam a pristini, uix

prope desertas esse. add. f. i. c. . non immerito inferas, eas occupaticjus Stavorum independens ac sumasisse. Et quomodo,'ilaeso, lavos ad imperium Germanorum proptςreato Germanico consedere, pertinere Vandalia atque Marcomanniae teπhabitatoribus utriusque pristinis indbus se Stavi in eas prope derelicta lix Perant, extra Franciae ocreliquae Gernem fuerint Quamobrem hujus in Vendiam jus a belli pacti titulo

citur.

a. fis aras intemio eo quo manorum armis subacti sunt Slavi, p

89쪽

DEMORAvIA ET GENERE DE LAvis. 6 l. ad g. r. c. i. Nam sola occupatio siti aeui. nec tum Francorum imperio comprehensi, eos ad subditorum Germania conditionem detrudere nequi 3. asserit Tacitus Magis tamen ex utilitate Romanorum quam ex Vero, ut ipse Autor nosteris nuris E a cap. a. f. a . ibidem, Cattos, Germaniae populum, Bataviam vacuam occupa do suam fecisse, eertum esse dicens. q. Roges a Germanis acceper8 Si non imperii summi, attamen ud jure. Neque enim Poloniae aut Bohemiae Ducibus Ducatus suos Germaniae, beneficiario Ditem jure, obnoxios, iniussu domini di.

tecti in regnum convertere iis fuit, in qualitas. nudi a contractu seudali pendeat, quem asello, invito Domino litec sto iminutare minime licet.

f. 7. Hausse ratio. quidam adnexum seu diquam verae strictaeqiue Polonorum subjectionis referre malunt, cum .dominu directus contro. versias superseudo aut ejus qualitate orta cognoscat&sententia sua dirimat; causa inaequaliter foederatorum aliquando apud eum , qui superior est ita Reedere, disceptentur. Ceterum neque eu- dum neque Dians inaequale subjectionem veram insert jam supra manuimus ad 9. Ia. c. I. Ani-

1.submisi od neqaaliter foederato pariter ac subjecto proprie disto convenire potest. Grotius lib. t. de jur besi opac. c. s. g. at o lib.

2. cap. I. . .

3 jurasse fidelitatem Neque hoe ad pro . Era bandam

90쪽

το AD CAP. III. SECr. 4.handam subjectionem stricte intellectqui equam valet. Tam enim inseriori antea uali aequali, quam superiori fidelitas jurato promittitur. Dor e Pa s

4. Ahi e censum suae solutio iselventis quidem, minime viro subjectcte dictam arguit. Fuit etai In tempus mania Hungaris grave tibulum penmarin Chron. Spis. I. a. c. 7. item

F. c. t. add. Schult afl iusseret. de Ungas u. Quis vero ideo assirmare ausit, tempore si1bjectionis lege obnoxiam sque vero haec re ipsa tantum distincta laveteribus quibusdam recentioribudulo secernuntur. Ita relatum legas, a Clodouato M in Saxones a Carolo laute Francis vectigales 1eu tributarios este veto illo a Theoderito, dicti Clothos autem a Carolo M. Caroli Martellimum sub potestaten imperiumque si ibjectionis lege redactos esse Iehu ripseri ια de ansigu. Franc. g. u. c di r

o leges datas 2 Polonos olim tute sos, certam ast hae ab iis non sua spptum, sed imperio Germanorum datuique Goldastus h. l. eis neque alius quantum memini, adhuc probatum de