Tractatus juridicus de compensationibus, quem deo ter optimo maximo auspice in alma caesareoarchiducali universitate Oenipontana praeside praenobili, magnifico, & clarissimo viro domino Francisco Ignatio Woller, ... publicè defendendum suscepit praen

발행: 1691년

분량: 263페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

easdem brevitatis studio reservamus. Controvertitur secundo An Excommunicatus possit Compensare L . Excommunicatum conventum, de sol-Vendo debito, posse obiicere Compensationem, eaque uti. Ita P. Pirhing Tomia adiit de Except. n. 7. Mapud eundem Abbas ad C. cum inter e Excepi. Et Suarem disp. 16. decenser. . . . I. Ratio est, quia iuxta C c. inter de exceprimam excommunicato legitima defensio in Judicio reser-yatur atqui aequissima est desensio, quae fit per oppositionem Compensationis, ergo illa etiam excommunicato reservatur: nam cum Compensationes, ut etiam ex dicendis planissime apparebit, ipso iure fiant. I. siconstat. inod decim V aequitas Iudicantis pati non debet, ut iudicium claudi tu quod fieret, si, actore impugnante defensionis copiaReo .

denegaretur, quia sic multoties condemnaretur abiolvendus. Neque tali Casu Exconiunicatus alitcr,quain excipiens

considerandus venit, siquidem in quovis negotio id potissimum speistari debet quod principaliter intenditur,& agitur at vero principaliter intentio Coni pensantis est, Actorem a sua petitione repellere licet sic excipiendo in consequentiam etiam obtineat, qtiod sibi est debitum , proindeque habet se instar solutionem Adtorii biicientis, qui utique inesstistu excipit, de se defendit repellendo petitionem Actoris suid enim aliud est exceptio , qua machionis exclusio si

zrgo excipere dc se defendere Excommunicato permissum est, utique etiam Compensationem obiicere permissum erit ι α iustissima estdesensio, Desensionem vero neque Diabo . se, nedum Excomni unicato. denegandam, antiquus vulgo mirutam clamor est,sunt utiquei chic arguarunta in con-

trarium

52쪽

ius , sed in ipsa arena suo tempore exhibere conabimur. Quod illa de Excommunicato discussimus , idem de Pannito Civilistae iaciunt, uti Treuit. ni. a. D. is. Io. tr. G. sed , uti recte ibidem advertit Baehovius, esset haea uaestio de casurarior: eo scilicet, ubi poneretur talis Banitus. cui tamen bona relicta sunt, ut ipsi adhuc deberi in-:lligi possit, cum caeteroquin Bannitis regulariter , suces eportatis,bona adimantur: atque proinda omnia eius iura assii eum transferantur: Videatur, csidebitori 47. i. r M. de ejust. a. inpriscis L 7. g.A. 1. de cap. mim tis. 6 Controvertitur tertio An Parochiani debentes dem-tia, atque super ijs conventi, pollini Parocho opponere Ompensationem P . negative, ratio est , quia sun instartibuli a Dυmino DEO adcultum Sacrorum destinati, arg, decimas I causa is quast. . uti pulchre exponit Illustri:

,raesertim vero in additiombas pag. s. ubi probatur, decimas .ire Canonico dici tributa egentium animarum, allato texta: c. tua nobis 26 f. reum de decimis, es ean decima 6 in ritie. causi6 quasta.&decimae sunt alimenta Parochi,quia,

alie quoad substantiam spectatae, dantur in ordine ad ne-ressariam, vel congruam sustentationem Parochi c. exsti Madacio de praendis , uti doctissime ostendit Leonardus Lellius dea se L. 2. C. s dubio Iam vero etiam Jure Civili 13. notum est, neque debitores tributorum neq; alimentorum,' 'ue eius. qui si itutis sun ptibus servit, Compensationem opponere posse, Lin ea 3 Cod de Compens, hinc ad cit citimve nominatim in decimis,idem ex Acatholicissentit Brun-nemannias . de Collegium Lau machianum ad . Irat. go ras. ιώ. f. s. ε referem Trentis. ad itide cimpens reseci.

53쪽

n. I . atquetra ne sententiam tenent commumter Canontistae Panormitanus in c. tua nobis . de Decimis n. io ubi in terminis ita scribit, decima,O tributum conveniunt in om-jensatione, nam sicut in tributo non admittitur Compensitio, ita

nec in Decimis est. Augustinus Barbosa parte 3 de c. I ust Paroch. C. 2 8. aliique plurimi, quos enum rar longum , dc superfluum foret. Videatur specialissimὀJoannes Aloysius Riccius in Praxi Aurea variarum Resis-33 ubi speciali resolutione nempe I 2 o dita quirit, an in Decimis, de distributionibus quotidianis admittatur, mpensatio Resolvitq; negative. Haec cum anonistis, nunc ad Civilistarum disquisitiones accedamus.

Controvertitur erg qtrario. An debitor Fisci, vel Ci-

itatis Compensare possit 'atio dubitandi duplex est; unam insinuant notissima isci m. Civitatis in Legibus

nostris Privilegia altera insequentissimi passim sub titulo de Compensationibus in n. ω Cod obvis textus, S casus quibus Compeii satio Fisco.aut Civicari opponenda reiicitur. Verum his non obstantibus indubitate tenendum est. etiam Debitorem Hsci, & Civitatis positis terminis habilibus in Compensare posse; quo faciunt textus in I. unusquisque i. ct passim seciae de Compens universaluer loclitentes,α quemcunq; debitorem, Icque non tantum aliculus privati. sed Fisci,&Civitatis ad compensandum admittentes in specie vero id asserentes c aufertur 46. g. ut debiIoribus de Iurensci. Luli. Ol. I. 3. Cod.decompens. qua ultima lege nomine Reipublicae praeter Vrbena Romanam etiam aliam Civitat in Communicative intelligi posse, nullum nobis dubium est, uti colligitur exi mi aliam . in princ: g. r.F. de Uc Proco secta. mancula s. d. deserois fugitivisse. L8ss

54쪽

opaliter strict olim then, oriri lini et iblicae nomune absolute ornatam missu non gn inlinuti. - passies .c. His statione, dubitatiosa. immolamur,cum nihil admodam ebii Min sequitur: Fiscus, de civitas in multis habent privs- - uria, ergo, istud, ne eorum detestores Compensiit post

sm huius enim expressionem nussibi videmus ., nullibi expressum, tractenus caeca fide non credimus t neque tiain id sequitur, sunt multi casus, ubi Debitor Fisci MCivitatis Compensare non potest, ergo nunquam potest, imo potius

ex hoc ipso probatur Contrarium, sunt enim casus illi potist menticines a regula, Meandem ordinarie firmantes calicet,

quod Debitores Fisci. i. Civitatis myilariter Compensarer sint, exceptis tantum certis Casibus,quas DEodante, ipsi x

quoque insta producemvri ubi de Contrari, Compeii K. nis,si , quando in cila mpensitioiu standi locus

erit.

more, seu in Compeiisationem deducere id, quod Prin-.cipali debetur Neque dubitamus affirmativae intrepidὰ lavscribere. Nitimur quippe textu expresso in L verum es seqv.fri Comens ubi aperie dicitur Fideiutarem ipso urei minus ex omni contractu debere, quod ex Compensatione Reus retinere potest cum Fideiussor ipso iure in majorem quantitatem haud teneatur, quam Reus condem mari possiti Habebitque proinde secundum D. I s. ..

fidaeius Helectionem,an id, quod sibi, ves id quod eri in xe an utrumque Compensat veliti Ratio est , si 1

55쪽

oc 3tiones, quae non sunt mere personales, sed reales, anc rem scriptae, etiam Fideiussor Competer probant text. in exceptiones p. g. I. ι omnes I9.ssae excepta ex persona

. . de Firitusis., . 7. r 1. de Trans . Quin mo, nisi Comin pensatio ex νersona debitoris Principalis etiam Fidei φι concedatur,in effectu etiam ipse debitoramitteret Compen risationis beneficium fideiussor enim integriim solvens, ta beret actione mandati ve negotioriimgestorumadversu ibitorum egressum iuxta ex mannio, g, I . - Mati . evit,quod πιpensitio instar solutionis sit,uti re ad vertit Invid Mevius me sonu πρanei. Dec r6., auergoos Reus partem, vel totam exsorvisset, Fidei utar pro parte, vel toto liberatus censeri deberet, ita etiam idem in Compensatione tenendum. TNeque tamen inversa vice, Compensare, seu in Com 'pensationem deducere id poterit Principalis debitor, quo debetur Fideiussori, quia nonalem de Principali Debitore.. quod de Fideiussbtemet potest, scilicet huius Obligatio

unis. oblimismi Prinen is commensurari , hacque petr Compens ti iurei lanula,merito de illam Fideius .

si is immihutasti censtri nan, eonversaliam hoc non pr-

mediis idebitoris personam non per tentaturi iana iussereni, ut quod Reus Principalis solvit,aR-

ore petere possit, bene vero.amonemandati per median

ideiustoris personam,tandem,ut insinuatum pervenitur a debitorem Principalem, ut scilicet iste Fideiussori refundat, iquod is exsolverat L cism lex ε. f. de Fideiuss uti pensanti manifeste patet: dc ostenditu. Hdeiussoris 2 3.1f. de Pactis ubi ih - matur, pactum Fideiussoris ex eadem ratione Principali noli prodesse, cum debitor Principalis exactus, non habeat

. tra Fideiussorem regressum, ut econtra habet Fidei usib

56쪽

exactus eontrineum Principalen . sicut recte monet Brun-nemannus ad Let Haec ut ut satis certa fint,tamen duo adhuc scrupuli suta oriri possenti Primo An Fideiussor debitum Reo Principali in Compensationem deducere possit, eo etiam invito S cundo, an hoc possit tam ubi neus Principalis est , vim etiam ubi non est solvendose Et non dubitamus cum Geo gio Adamo Struvio Q. Exercis 2I rh. 24 Iacobo Maeste tio de compens quasi s Brunnemanno adl. 4. g.de Compens., etiam tacent invito, S non solvendo existente Principali Compensationi locum esse, utpote cum ipso jure a tem revicissitudinarii debiti, diminutio crediti contingat quod pulchre confirmat David Mevius Parte 4. Decis. 37 adduincens apstipulaturit in prisc. J. de Fideius ubi expresse habetur, quod etiam, invito Rest, excepIio Fideiussori dari debear, interest enim eius, ecuniam retinerepotius, quam solatam quiatoria Reo repetere. Neque insolitum in nostro jure est, Fide jussori non minus, ac ipsi Principali subveniri T. I. a. S. I.

e. de admissi frui.,ille enim, debitore liberato,in consequentiam quoque dimittitur LFABiussa is .m sine g. de doti mala.

Sc hoc eis certius nobis videtur, cum Fideiussori suo modo etiam ex bonis Principalis sol vere liceat,per Procuratorem s. signorantes 7.1 mandariinc ibi Brunnem .icur ergo non Compensarea Mevius tantico. Et hoc in specie de Reo,non existente solvendo, idem Mevius confirmat notabili decisione Vismariens da Anno r. Iunij. Deci partea. iscis 1 Is quia, eum L verum 4. 1. de Compens non disti

guat, neque nostrum est distinguer per vulgaraac arg. r. s. . t de Hatisprastusdis; tacendo interim, quod respectu huius debiti,cui Compensationem opponere potest, nequia

57쪽

41 mactarinofridiem, dem dici possit non esse solvendo Reus Principalis per a due

At vero, an Fideiussor etiam Reo Principali, si ab inconveniatur Compensationem ob Fideiussionem pro illo a se factam obiicere poterit , etsi nihil pro eodem solverit, solum ex eo capite quod possit intuitu Re Principalis a Creditore conveniri ZEt recte tenent Joanes Brunnemannus, MStruvius G .loc non posse eum Compensationem Reo Pri ei pali se convenienti obiicere, antequam aliquid pro eodem actualiter solverit, aut praestiterit, neque enim cum effectu ad impetrandam Fideiussionis summam habet actionemaontra Reum Principalem, pro quo spopondit, priusqu maliquid pro eodem expenderit, sed tantuni sub hac conditione ipsi Reus Principalis obligatur, siquid pro se exsolverit,

quo non facto, etiam nihil habet, quod petat, repetat, aut Compenset Fideiussor. Videat ii super haec,& priora. IDO re solito, praeiudicium adducens Carpa ovius L. Respons. Elector ut ii Responsio io 3. ubi, praeter caetera, han rationem affert, qubdin Compensatione debitum utrinque de-heat esse liquidum, uti apparebit ex dicendis, dc probatur ex L ult Cod de Compens , at ach itti ira ex Fideiussione liquidum dici non posse, si nondum solutio pro debitore facta sit, nee anim ecbitorem Fideiussori obstrictuna sise de eo,quod non. dum ab ipsis fuit solutum Sc cuius nomine ab ipso creditore

adhuc conveniri non potest.

Limitavimus tamen merito haec ipsa in ijs casibus, ubi istam ante solutionem a se factam Fidei ultor contra Pi incipale messicaciter agere potest ut etiam similes casus excipit Brunnem annus cit loca nam si solutionem a Reo Principalianstituta actione rectissimc consequi potest : Cur non etiamiluiniis casibus per Compensatiouem Virtualiter obtineat

58쪽

Porrbipsos casus, quibus Fideiussor ante factam solutionem Reum Principalem convenire potest, hic adducere paulo alienius a nostro instituto est videatur interim textus in .s pro ea I . Cod mand. ,ri ibi Brunnem. ,α D. D. Joannes Harprecht ad 2 ι, de Fideius. g.s quid autem . n. 7. Wj Mad 27. Controvertitur sextδ. An quis nomine proprio conventus obiicere possit ompensationem eius quantitatis, quae sibi, tanquam alterius Procuratori in rem Domini de betur ' Ad hanc quaestionem enodandam, supponimus, alium esse Procuratorem in rem suam,scilicetCessionarium, de quo sequenti quaestione alium Procuratorem in rem Din mini de quo im nraesentiarum disquirimus. Atque circa hunc videtur quoa conventus nomine proprio omnino possit Compensationem obiicere eius quantitatis,quae sibi de istur, uti alterius Procuratori,ex ea speciosi ratione, qudd, qui

potest exigere solutionem, possit etiam opponere Compen 'sationem, M cui aliquid recte solvitur, illud etiam eidem ti tuto Compensationis oppositae itidem recte deducitur; eum vim pensatio sit species tolutionis l. 4. Aquipoti. 3npig. . I. I s.ff. de liberali cauta, 76 F. de HS c ao. f. a. de statas Ithris g. 7.F. de re judicati, csconstat 4 Cod de Compens. atqui tali Procuratori potest solvi, quod debetur Dominos ergo etiam illud, quod debetur Domino, in Compensati nem deduci. Hac ratione tamen tuui QSaante, otio verior est, ei non enim licet tali Procuratori negotium Dominiad se trahere. de cum propriis rationibus confundere, alius quippe est Dominus, & alsus talis Procurator, iam vero, quod alii de xur, quam ei, qui agit, vel convenitur, eius nulla est

Comp i satjo, i ta textus ad litteram inu. s. cos de compens,

59쪽

ibi, Eis3,quodnone debetur, qvi convenior, nasia est comperisiis. Subsumitur, tali casu quantitas Domino debita, non de rur ei, qui nomine proprio hic, nunc convenitur, scilicet Procuratori r ergo nulla est eius Compensatio, facit huc, seu contra Procuratorem in rem Domini Compensare volentem argumentum deductum dic in rem suam I 8.1 de omens. ubi in prim tantum Procuratori in rem suam haec Compensandi facultas tribuitur non obscuro judicio. non item idem Procuratori in rem Domini concessum, adeoque ibi inclusio Procuratoris in rem suam linu ambigu praesesert exclusionem Procuratoris in rem

Domini tali Compensandi facultat Mita nobiscum sentit Collegium Lauterbachianum adfnt. de Campens .rb. Iriis princ, ω stertius de Compens suisto; licet facultatem

acceptandae solutionis,&mandatum in eam rem sufficiens talis Procurator habeat ' per hoc enim praecise nondum habet ficultatem quantitatis Domino debitae sibi servandae, MPer Compensationem appropriandata

ε sophisticam rationem dubitandi facilis est responsio,

scilicet, nec solutionem Procuratori in rem Domini ita fieri posse, ut accipiat nomine proprio, prout tali casu opponere vellet Compensationem nam sicuti non acquiritur pocunia Procuratori, quae eidem a debitore Domini soluta est per t. Cassius I 1 desolui. l. sire rator ra. in prisc., o L epistium', in prine T. de A. D.; ita etiam conventus per Compensationem quantitatem Domino debitam sibi appropriam non poteli ac petialem Compensationem quasi solvendo id, quod suum non erat, in alium transferre,argu fl

a.d R. c. alias siquidem sequeretur etiam Depositarium. imo furem.& praedone pectiniamDomino posse inter νομ

60쪽

tere,& ex deposita,vel dolo malo ablata pecunia ereditoribus suis satisfacere ruin illos dominium traditione transferre, quod sane paradoxum foret, contra L ames ur, in rine.s de R. C.,ubi satis ostenditur, id fieri non posse, eum

Meunia ad illos non pertineat Potest itaque Procurator in . rem Domini, uti solutionem accipere , ita etiam Compensere, sed nomine Domini , sive, uti illi solvi potest pecunia pro Domino,nomine, loco Domini,ita etiamCompensari potest debitum a Domino,sed nomine,& loco Domini Vtienim agens Procurator proprio suo nomine dominici debiti Compensationem pati non debet: ita etiam eonventrus proprio nomine dominicum debitum per Compensationem opponere non potest , sed agens Procuratorio seu Domini nomine Tunc enimveroCompensationem dominici debitipati debet de vicissim eon ventus Procuratorio, seu nomine Domini, Compensationem opponere potest eius pecuniae, quae ab actore vicissim Domino suo debetur:Haec de Proeuratore, stante praecis nomine Procuratorio seu nomine Domini, ad eo accuratius distinguendam,ab hac proposita, mox proponendam Controvetitam. Controvertitur siquidem septimis , an Procurator in rem suam, seu Cessionarius id possit Compensare, quod de-hebatur Cedent id omnino Cessionarius potest debitumsbices um, non minus in Compensationem deducere aefipse Cedens conventus potuisset argu. Procurator in rem Faeam 1. de Procuria. i. cidis .ct ANC. Joannes Jacobus' i Ωιmbaeli adfris . r. ib. o. at verb etiam vicissim Com-Wnsatio,quae Cedenti opponi poterat,etiam potesttassion rio opponi. Primum probant communiter D. D. ex ι. in remseam eram atomia in prim si ubi per Procuratorem in rem propriam vel maxime Cessionarium intelligunt. Bruae

SEARCH

MENU NAVIGATION