De aurium morbis nervosis : dissertatio inauguralis medica ...

3쪽

INAUGURALIS MEDICA

ALMA LITTERARUM UNIVERSITAΤΕ

UT SUMMI

RITE SIBI CONCEDANTUR

DIE VII. M. APRILIS A. MDCCCXLVIII

H. L. Q. S.

PUBLICE DEFENDET

4쪽

D. D. D.

5쪽

PROOEMIUM.

tucis cum medicinae partibus pathologiae aurium

accidit, ut per multa Secula negligeretur, quum arteS neque anatomicae nec physiologicae certi quidquam de auris internae constructione ac de Sonorum perceptione invenirent, quibus eX cauSSiS una cum superStitione illa, αερα δει φνην quendam in tympani cavitatibus conspiciente, neque ex ratione neque e X e Xperientia orta cognitio et thera pia hujus organi morbos curare poterat. Inter Omnes primus Dia vernoy ') excellentissima organi acustici descriptione atque assectionum pathologicarum diligentissima explicatione impedimenta omnia removebat, quae dum assuissent, posteriores medici, anatomici, physiologi in tota via cognoscendorum morborum aurium semper erravissent. Postea It ard et S ais syin Francogallia, tum hac aetate Icra mer Berotini

6쪽

maximam laudem sibi quaerentes studiis summis veri reperiendi, permulta reperiebant. 0uorum pri-isus ') in libro do aurium morbis non solum totius

usque ad Suam aetatem de hac re scientiae historiam praeclaram, sed etiam auriS anatomia in accuratam Scripsit; quamvis animum nostrum minime sugere possit, Si omnia ab eo atque a posterioribus eadem de re scripta perlustremus, sere nullos impositos esse exitus diagnosi et therapiae morborum nervo Sorum, praeSertim quum medicorum inter hypothesin veritatem que suspensos animos tamen virtute Sua stare crederent. Νescio quidem, an miserius contingere possit aegrotis, quam ut de morbi sui gradu in errore versentur: at nullam capere utilitatem medicum e morbi ignoratione Sive e the rapiae eventu falso, Semper contendam. Id quidem Saepissime evenit; nuinquam autem aegri Salus majus in periculum discrimenque vocatur, quam Iudibriis, quae Sen Sus et medicis et invalidis serunt. luis QSt, qui ignoret Oculorum auriumque mendaciar quis ab illis permoleste non vexatus sit 8 0uo tamen facilius pericula oculorum scientia atque experientia de senili posse videntur, eo majoribus Strepunt clamoribu S aures contemptis omnibus remediis. Etenim bene scit homo, quae videat et quantum videat, Sed nuinquam certe, quae audiat et quantum audiat.

7쪽

Κramur ') quidem - quae maxima ejus e Stgloria - in libro quodam ad commune judicium popularemque intelligentiam accommodato StudiosiS-sime intendebat, ut hominibus superstitionu opinionibusque corruptis fere omnium auris morborum Salutem probaret enumerandis Suis curis secundis: Sunt tamen permulti surdi, quibus et illo et alii medici triste majoris sanationis desiderium reliquerint. In decursu hujus dissertatiunculae, qua morborum auris nervo Sorum scientia exponenda, quibus

exemplis dicta illa probari possint, intelligemus.

8쪽

Auris assectiones nervosae Sunt hae: I. Dolores, quos dicunt olalgiam. 2. Audiendi gravitas, tarditas, dicia baryecoia seu dyse coia, Surditas Seu eopho Sis. 3. Paracusis et hypercusis, id est depravatio quaedam auditus, ubi soni aut duplicati aut alienati quodammodo reddi videntur.

Dolores ex assectione idio pathica nervorum ortos vehementissimos esse inter Omnes Satis constat. Symptomatibus insammationis minime praesentibus ita a ceteris disserunt, ut sacile dignosci possint. Sedent in peripheria systematis nervosi, Surgunt graveS ardentesque, redeunt paro Xysmis; longum per tempus assecti nervi denique inflammationem in regionibus proximis et carcinoma atque ipsam mortem es licere solent. Si vero quaerimus, nulla in auribus quoque neu ralgiae exsistere possint, Icra mer 'in summo cum Studio id negasse respondendum,

9쪽

quippe qui tum, quum medici se otalgiam observasse crediderint, nihil aliud nisi meatus auditorii

vel membranae tympani iussammationem suisse caus-Sam occultam dixerit.

Tamen Itard, Beck atque etiam Galenus jam

dolores auris descripserunt neque unquam eos in dubium vocasse videntur. Nam quae Sunt res, quarum caussa negentur' uuamvis nervum acusticum

tali modo affici non posse concedendum nobis sit, nescio quid esse putet Κramer, cur aut chorda tympani, aut alii trigemini ramuli acustici dolorem non capiant. uua de re Itard quidem nihil certi assert, etenim et nervorum et membranarum assectione eodem modo productam Otalgiam dicit, quae imprimis proS0palgia et hemicrania, tum corporibus alienis in meatu auditorio externo vel interno dentibus cariosis, tumoribus efficiatur. Demonstrat igitur, serme nihil sua interesse, ut accurate hanc ne uralgiam de-sniat, quam ob rem haud in magno discrimine doloris therapiam ponit. Contra hanc levitatem Beckinflammationem quandam Observari debere recte ait, quum membranae assectae sint; levem autem irritationem tam graves dolores esscere non POSSΡ. Du Vernoy quoque, qui scientiam quidem de intumescentia Oedemato de nervorum in neu ralgiis, sed minime, in quibus caussas esse volebat, ratione cognitas eorum obstructionem compressionemque habebat, dolores aurium numerat, Originem Vero quaerens in frigoris et caloris vi, qua Certimen aut

10쪽

indureiur, aut liquefat. Verum autem o fulgium

minime videtur cognOSSe Permulti sunt scriptores, qui hoc nomine morbos otalgiae plane contrarios reserant, quum illorum Sympio mata vel inflammationes vel destructiones lare nolent. Duamvis Icra mer, vir ille saga X, nullam exsistere otalgiam putet, tamen non Solum eX Omnibus supra dictis eam esse videmus, Verum etiam pro certo habeo, eadem assectos homines raro adire

medicum, aut quod ipsi sese defendant contra morbum, aut negligentia quadam permotos; levioribus enim doloribus simplicibusve vexatos atque alius mali symptomatibus egentes remissionem neuralgia rum minoris momenti Otalgiae Signum putare, vel medicamentis antirrheumaticis vulgo probatis sese

ipso S curare.

Attamen necesse esse mihi videtur, quaecunque de Symplomatibus, caussis, decursu, thera pia otalgiae usque ad noStrum tempus cognita sint, brevitereX poni. Fere subito Otalgia surgit, vehementissimis cum doloribus inchoans, aut brevi tempore ad summum eorum gradum evehens. Item subito cessat et ita quidem, ut redeat paullo post sive in aure sive in alia capitis parte. Neque inflammationes, nec tumores meatus audis Orii seu conchae, nec rubores nec tympani membrana non pellucida adsunt, Sed veluti rejecta in regiones proximas assectio oculum