장음표시 사용
51쪽
I8C. PLINII LIB. I. a Sustecerit unum, Euphrates philosophus. Hunc ego in Syria, quilin adolelccntulus militarem, penitus & domi inspexi, amarique ab eo laboraui, etsi non erat laborandum. est enim obuius & expositus, 3 plenusque humanitate quam praecipit. Atque utinam sic ipse, quam spein tunc ille de me concepit, impleueriin, ut ille multum virtutibus suis addidit lAut ego nunc illas magis miror, quia magis intelligo: 4 quamquam ne nunc quidem satis intelligo. ut enim de pictore, sculptore, lictore, nili artifex iudicare; ita, nisi sapiens, non potest perspicere sapienteiri. s Quantum milii tamen cernere datur, multa in Euphrate sic eminent & elucent, ut mediocriter quoque doctos aduertant & adficiant. Disputat subtiliter, grauiter, ornate: frequenter etiam Platonicam illam sublimitatem & latitudinem estingit. Sermo est copiosas ct varius: dulcis in primis, & qui repugnantes quo 6 que ducat & impellat. Ad hoc, proceritas corporis, decora facies, demissus capillus, ingens & cana barba. quae licet sortuita & inania putentur, illi tamen pia
I rimum venerationis adquirunt. Nullus horror in cultu, nulla tristitia, multum seueritatis: reverearis occursum, non reformides. Vitae sanctitas sumina, comitas par. Insectatur vitia, non homines: neC
mouere &e. lam laudarunt hie viri docti Scipionis vocem ex
Cie. ost 3, I Se nunquam minus otiosum esse, quam mm otiosus sit.
dum , non At ego. Dixerat, Ille multum virtutibus suis addidit. Hoc nunc retractat ex aliqua
parte, di fieri ait posse, violiin talis fuerit Euphrates, sed tum
obseruatio est non inelegans, Iatitudinem tribui Platoni cum respectu ad etymon nominis illius. πλατος enim latitudo es Lara porro oratio pressae adstrictaeque opponit . Vid. montico, 9.
52쪽
Egus errantes, sed emendat. Sequaris monentem is o ridens: α persuadere tibi, etiam quum perfiaserit, copias. Iam vero liberi tres, duo ma- 8 res, Quos diligentissinae instituit. Socer Pompeius
Iuliano, cum cetera vita, tum vel hoc Vno magnus& Qtains, quod ipsae prouinciae princeps inter altissimas conditiones generum, non honoribus principem, sed se entia, elegit. Quamquam quid ego plura de 9 viro, quo mihi frui non licet 3 Λn ut magis angar, quod non licet Z Nam distringor ossicio ut maximo, sic molestissimo. Sedeo pro tribunali, subnoto libellas, conficio tabulas: lcribo plurimas, sed illitera-rtiliaricis litems. Soleo nonnunquam nam id ipsum Ioquando contingit l) de his occupationibus apud Eu- in queri. Ille me consolatur; adfirmat etiam esse hanc philosoplitae, & quidem pulcherrimam
Partem, agere negotium publicum, cognoscere, iu-Hi TU, Promere & exercere iustitiam; quaeque ipsi Eoceant, in usu habere. Milii tamen hoc unuin non II P suadet, satius esse ista fatere, quain culti illo dies cotos audiendo discendoque consumere. Quo magistQ, mi vacat, hortor, quum in urbein prorinae Verieris venias autem ob hoc maturius) illi te expotiundum limandumque permittas. Neque enim ego Ia
γ Arrc castigat errantes haberet potestatem, potissimum Non exprobrat inorem verbis erus delegit assnitatem Re. miseris, ieci rationibus reuinest, θ' incis υι maximo G per hoc ipsum emendat & Praesectin a aerarii, quam gessit eκimit. aeratis anno XXXVI & proxi-S nrer agri mas eo it mo ex Massorii rationibus, quem staria e Nepotem melium Vider praesertim vero nostriim est. 1 I de Agrima , Cum pro- s, is, s de Io, O, a Paneg. 9I, I. pter suam grata- ου Caesaris ρο- II hoc Duum non persuad. Duriam numns cinditiom ton suauissime repetit, quae de vi
53쪽
C. PLINII LI B. I. ut inulti) inuideo aliis bono, quo ipse careo ; sed contra sensum quendam voluptatemque percipio, si ea, quae milii denegantur, amicis video superesse.
, XI. C. PLINIUS FABIO IUSTO SVO S.
De infrequentia epistolarum expcsulat.
Olim nullas mihi epistolas mittis. Nihil est, inquis , quod scribam. At hoc iplum scribe, nihil esse, quod scribas: vel solum illud, unde incipere
priores solebant, s vales, beno es ; ego valeo. Hoc milii tussicit; est enim maximum. Ludere me inI-2 tas 3 Serio peto. Fac sciam quid agas: quod sine solicitudine sui na nescire non possiim. Vale.
XII. C. PLINIUS CALES TRIO TIRONI SUO S.
Defer Corellii voluntarium mortem, qua rectorem Dirae suae o optimum amicum amiserit.
Iaehiram griuiissimam seci, si iactura dicenda est tanti viri amissio. Decessit Corellius Rufiis. M
persuadendi & dulcedine viri dixerat s. 7.ra inuideo ni is bono Ita perpetuo construi hoc verbum in bonis quidem codicibus a Plinio, ostendit ad h. l. Cortius: Siam secerat ad Quinctil. 9, 3 p. 799 Burmannus. Vid. Ind.
I , I at hoc 'fum scribe Similis est epistola Ciceronis filii
ad Tironem 16,26 Etiam si quod seribas non habebis, scribito ta
nerus Sen. ep. Is pr. Mos ariis liquis fuit usque ad mearat fer Maiatus aetatem, primis epistolae vera
Dubium, cur parum Probet Lacturae appellationem ς nimisne lene putet, in amissione rei inaestitia abilis; an ideo Parum a-Ptum,
54쪽
usdem sponte , quod dolorem meum exulcerat. cssenti Miniosissiimum genus mortis, quae non ex na- Ura nec fatolis videtur. Nam utcunque in illis, qui et morbo si uritur, magnum ex ipsa necessitate solatium eA; in iis vero, quos arcessita mors aufert, hic insanabilis dolor est, quod creduntur potui sic diu viuere. Corellituri quidem sumina RATIO, quae sapientibus pro necem tale est, ad hoc consilium compulit , quanquam plurimas vivendi causias habentem, optimam conscientiam, optimam famam, maXimam auctoritatem ; praeterea filiam, VXorem, Nepotem, Iorores, interque tot pignora, veros amicos. Sed qtam longa, tam iniqua valetudine conliis fabatur, ut haec tanta pretia vivendi mortis rationibus vincerenetiv. Tertio & tricesimo anno sui ipsum praedicantem audiebam) pedum dolore correptus est. Parritas hic illi: num plerumque morbi quoque per silc- CCIIIONES quasdam, xet alia, traduntur. Hunc absit- smCntia, salactitate . quoad viridis aetas, vicit&i regit; inouissime cum senectute ingrauescentem viribus aNi
uram, quod mortuorum memo- natara ess ' fatalem. Certe itaria, exemplum, beneficia, ad- sumit Veli. 2,q,6.
Iaiac ad nos pertinent Z a qui morbo finiuntur)
α β γ FataIis mors hie non cit: siue quod istius habuit unuin fimmiciter, ut alias, naturalis genus referre, cui plane similer mit sed sit alterum: siue quod fato & riseim se morbo fimiri oro iisdem habuit.
uerit vi fiant ruinae, caedes ab)tur tahitae suspicioni occurrere rinsidia abus, naufragium &c. cum podagra & similes morbi Scinat liumran tam ad natin intemperantiae 1 aepe circa Uerissem Praesemio moriem refer- nerem & Bacchum quasi satel- mr nec .ehementar is ercesse- lites sint. Ne quid igitur dein, si quas synonyma plane hic Corellio cogitemus eiusmodi, etiam ede velit morieta quae ex patrium morbum esse narrat.
55쪽
C. PLIN i I LIB. I. O ini sustinebat. Quum quidem incredibiles cruciatus . c indignilliina tormenta pateretur, siam enim dolor non pedibus solis, ut prius, insidebat, sed omnia membra peruagabatur,) veni ad eum Domitiani 7 temporibus, in suburbano iacentem. Serui e cubiculo recesserunt. habebat enim hoc moris, quoties intrasset fidelior amicus. quin etiam uxor squamquam 8 omnis secreti capacissima) digrediebatur. Circumtulit oculos, &, Cur, inquit, me putas hos tantor dolores tamdiu sustinerer ut, scilicet, si latroni vel uno die supersim. Dedisses huic animo par corpus, fecisset quod optabat. Adfuit tamen deus voto
cuius ille compos, ut iam securus liberque moriturus,' multa illa vitae, sed minora, retinacula abrupit. Increuerat valetudo, quam temperantia mitigare tentavit; perseuerantem constantia fugit. Iam dies alter, tertius, quartus: absinebat cibo. Misit ad me uxor. eius Hispulla communem amicum C. Geminium cum tristissiuno nuntio, desinasse Corellium
mori, nee aut fluis aut sitae precibus secti ,3 flum
i o supcrus me, a quo reuocari posset ad vitam. Cucurri: perueneram in proximum. quum mihi ab Eadem Hispulla Iulius Atticus nuntiat, nihil iam ne me quidem impetraturum: tam obstinate magis ac magis induruisse. Dixerat fine medico admouenti cibum,as Circumtulis oculos ut
moti arbitri essent, ne quis le-iere sermonem cum periculo icentis audientisque posset.
dicium Plinii de Corellio: pro fi dedisser. Illustratiit ellipsim
Corellius morbum, qui mitigare se non passus esset, morbum inquam & vitam adeo, Constantia sua id est constanti & immutabili moriendi destinatione,absintinentiaque cibi effusis. Videtur acumen quaesiisse Secundus cum eonstantiae non tritiuit.
56쪽
E. P I s r. XII. 23, I Q NON RHantiam admirationis in animo meo. tantum desiderii reliquit. Cogito, quo ami- II 0, do Nilo Careaio. Impleuit quidem anniim senariam, lax Alanum, quae aetas etiam robustissimis saria lariga eli: 1cio. euasit perpetuam valetudinem'. s . clacellit stiperstitibiis stus, florente renu-Hica, quae illi omnibus sius carior erat: & hoc scio. tamen , tanquanta& iturenis, & sortissii , morte i actoleor doleo autem flicet me imbecillum putes meo nomine. Amisi enim, amisi Mitae incae testim. rectorem' magistrum. In sitima, dicam quod recenti dolore contubernali'uaco Calvisio dixi; Vereor rac ne strutius vivam. Proinde adhibe solatia mi- 1 3tii: non haec, senex crat, infirmus erat s haec enim nouiti lia noua aliqua, ted magna, quae audierim Ounquam, legerim nunquam. Nam quac audi iii, quae legi, sponte succumuit, sed tanto dolore sus exaraturi Vale.
ΣΙII. C. PLINI US SOSIO SENECIONI SUO S.
Ea ingeniorum suis temporibur moventum laudiae, ου uuaerisum negligentiam vimperat.
tagnum prouentum poctarum annus hic attulit. Toto mense Aprili nullus stre dies, quo non
δο α προα) Vox iudicii. nem potius ille emeiatus inue.
Altera lectio ου μηκα, nihil hsis num ereptum esse sentio. bet non humiae Potius & erubescendum. . ne neqllentius Diuum n meo nomineὶ Cum ipsi Erepto vitae meae teste, rectore, Corellio nihil decesserit, sed fi- magistro &c.
57쪽
α4 C. PLINII LIB. I. recitaret aliquis. Iuuat me quod vigent studia, proferunt se ingenia hominum & ostentant: tametsi ad 2 audiendum pigre coitur. Plerique in flationibus 1edent, tempusque audiendi fabulis conterunt, ac subinde sibi nuntiari iubent, an iam recitator inmmerit,
an dixerit praefationem, an ex magna parte euoluerit librum: tum demum, ac tunc quoque lente Curi etanterque, veniunt: nec tamen permanent, sed ante
finem recedunt, alii dissimulanter & fiutina, alii sim; pliciter & libere. At hercule memoria parent tam Claudium Caesarem ferunt, quum in palatio spati retur, audissetque clamorem, causam requisisse; quumque dictum esset, recitare Nonianum, subitiam 4 recitanti inopinatumque venisse. Nunc otiosisJimus quisque multo ante rogatus, & identidem admonitus, aut non Venit, aut, si venit, queritur se diem, quia 6 non perdiderit, perdidisse. Sed tanto magis laudandi probandique sunt, quos a scribendi recitandique studio haec auditorum vel desidia vel superbia non
retar- qui audiendis fabulis legunt, non cogitant, utrosque hic intelligi.& qui loquantur, ct qui audiant: deinde si audiendis fabulis legamus , non id intelligi quod audior hic vult, confabulationes& familiares sermones in circulo sedentium ; sed audientiam uni alicui narranti vel agenti sabulas praestitam.
men cogitandum est nimirum, quod incipit ab ea parte membranae quae extima est, quae euoluta sunt igitur, ea lectione percursa intelsimus, inuolutis reliquis, quae legenda super
publicis, in quibus conuenire vel negotii vel otii causa, vel uniuersis, vel certi generis hominibus ius ac solenne esset. Sic Saluidieno Orfito apud Sueto. Nero. c. 37 obiectum est, quod tabernas tres de domo sua circa forum riuitatibus ad Rationem locasset: ad quem locum caeteros laudarunt Torrentius ac nuper Burmannus. Add. infra a, 9, .nudiendi Sie legendum
puto. Tempns audiendi, h. e. quo audiendus erat recitator, consurnunt fabulis, h. e. sermonibus variis, confabulationibus:
58쪽
2 retanti. Equidem prope nemini defui. erant sane Ppleve amici. neque enim quisquam est sere quis b, ut non simul es nos amet. His ex calluis et lagius, quam destinauerain, tempus in urbe mi sinsi. Possum iam repetere sucinum, & scribere
rebus, ita in audiendi ossicio PERi T
XIVu C. PLI VIUS IUNIO MAURICO SVO S.
Maurico Dadet, in fratris fiam despondera Aciliano, quem aer ent sue commendat.
etis ut fratris tui filiae prospiciam maritum: quod merito mihi potissimum iniungis. Scis enim quantopere summuna illum virum luspexeritia dilexeruiaque: qtubus ille adolescentiam meam exhortationibus fouerit, quibus etiam laudibus, ut laudandus viderer, effecerit. Nihil est quod a te mandari mihi et alit maius aut gratius, nihil quod honestius a me stil-cipi possit, quam ut eligam iuuenem, ex quo nasci nepotes Aruleno Rustico deceat. Qui quidein diu 3 quaerendus suisset nisi paratus & duas Minucias Acilianus: qui me ut enim minor pauculis amis) sen
tui cupit, ut ego a vobis sol xia, ex isti nostra Ita quae ciuidiae, frugalitatis, atque etiam rusticitatis antiquae η ue retinet
eiraris Nescio laude ponitur rustieitas pro sim in veseus hic laeus sit , Vbi in nlicitate illa eum pudore con iuncta,
rouisus esset uuenem sestu ne diligit, re-rmari & insti- Patria est ei Bri-
59쪽
3 retinet ac semat. Pater Minucius Macrinus, equo seris ordinis princeps, quia nihil altius voluit: adlechis a diuo Uespatiano inter Praetorios, honesiain quietem huic nostrae, ambitioni dicam an dignitati λ6 constantillime praetulit. Habet auiam maternam Serranam Proculam, e municipio Patauino. Nossi loci mores. Serrana tamen Patauinis quoque seueritatis exemplum est. Contigit & auunc iliis ei P. Acilius, grauitate, prudentia, fide prope singulari. In summa, nihil erit in domo tota, quod non tibi, T tanquam in tua, placeat. Aciliano vero ipsi plurimum vigoris & industriae, quanquam in maxima Verecundia. Quaesistram, Tribunatum, Praeturam honestissime percucurrit, ac iam pro 1e tibi necellita-8 tem ambiendi rςmisit. Est illi facies liberalis, multo sanguine, multo rubore suffusa: est ingenua totius corporis pulchritudo, & quidam senatorius decor. quae ego nequaquam arbitror negligenda. debet enim 9 hoc castitati puellarum quasi praemium dari. Nescio, an adiiciam, esse patri eius amplas facultates. Nam quum imaginor vos, quibus quaerimus generum ; silenduini de facultatibus puto: quum publicos mores atque etiam leges ciuitatis intueor, quae vel in primis census hominum spectandos arbitrantur ; no
iuncta, quae nusquam illa quidem se ingerit; led quae agenda sunt aut dicenda, sine meo &sallacia, atque sine affectationendeo, persequitur. Quin latius
forte patet atque ea complectitur , quae ex Cicerone iam laudarunt viri docti, pro Rosc. Ain. c. 27 Vita rustica, quam tu ur diem vocas, parsimoniae, diligem. tiae, iustitiae, inagisra es.s arie Aus inter Praetorios
Vespasianus enim Suetonio teste e. 9 Amplissimos ordines exhaustor caede varia - supplenit-honestissimo ηοque Italicorum ae prouincia- tiaran adlecto. Eo igitur gradu honoris esse iussius est Minucius. ae si fuisset Praetor.
dat censui bonorer: ubi in primis
60쪽
Mid Odem praetereundum videtur. Et sane de posterii. & his pluribus, cogitanti, hic quoque in con-ctonibus deligendis ponendus est calculus. Tu sor- I nile me putes indulsisse amori meo, supraque ista, quam res patitur, stillulisse. at ego fide mea spon- eo, luterum, ut omnia longe ampliora, quam a me praedicantur , inuenias. Diligo quidem adolescentem ardentissime, sicut meretur : 1ed Mo ipsem amantis est, non onerare eum laudibus. Vale.
XV. C. PLUVIUSSSEΡTICIO CLARO SUO S.
Septicium, qui ata comam vocatus non venerat, in ivs damni dari iocaluu us vocat.
T eus tu, Pt mitiis admenam, nec.Venis. dicitur L a ius, affassem impendium reddes, nec id modicum. Paratae erant lasticae singulae, cochleae ter- 2 U, Oua bina, alica cum mi lio & nitie. nam hanc quoque computabis, imino hanc in primis, quae perit in ferculo) oliuae Baeticae, cucurbitae, bulbi, alia litille non minus lauta. Audisses comoedum, Vellaciorem, vel lyristen, vel, quae mea liberalitas, Omnes. M tu apud nescii, quem, Ostrea, Vuluas, 3
census equestili , quo qui minus ueI tota prouineia Baetica vide- haberet, ues ina non Poterat, mas. Sed nee damnauerim quadrantae a sesteria. Vid. betaeeri quod eκ MSS. reponit mox e Dy. . . es a Comus, qui citat Salmas adrs, a Gmeae sis Soli. p. s83'quem prouoca Pomones describit, quantum in uir etiam Lister. ad Apic. 3,2Vnumquemque hospites para- R76 Vbi fasces betaceorum, &rum fuerit. peracet Varronis laudantur. Og uae merserar Colum. I Uulum in porcinas, pra de olea, Modicos cliuos sertim eiecticias, item virgines raumar, Quases in Haraa Sabinorum, res nota. Vid. Apie. 7 & ibi Humessi.