장음표시 사용
11쪽
PRAEFATIONIS ea solet esse ratio ut praeSidia operis suscepti recenseantur, libri manuscripti enumerentur et Xpendantur, denique e iis critica teYtus historia fiat cuius rei materia e documentis plerumque Constata medio aeVo quod ocant prosectis, raro autem Saeculum duodecimum eiustate superantibus Homeri vero longe alia est condicio, utpote cuius teXtus sonteS multo altius repetere liceat, immo ad ipsa liberae Graeciae tempora persequi. Etenim ars illa critica quae librorum comparatione tanquam fundamento nititur, cum e doctrina Homerica originem traXerit, apud litteratos viros- illos dico quos Aristoteles Ἀ0υς G ρ ραιους O 13lρικους, Plato ictgi Poetice Ομ, ρίδας vel Homeri gentiles ' appellat inde a quinto A. C. Saeculo Viguit atque XCulta est Ar autem eadem ad alios Scriptore ViX ante renatas in Europa litteras adhiberi
potuit. Equidem fateor ab antiqui illis nullam iustam
Homeri recen Sionem, nullos commentarios integros ad nos pervenisse. Sed tanta superest lectionum copia, praesertim Iliadis, ut de Homero illo veteribus noto iudicium securus erre poSSis. Habemu apparatum criticum quem praebent codice nostri habemus etiam, si non plenum ipsius Aristarchi apparatum, at certe lectionum Seriem a grammaticis Ptolemaeorum aequalibus instructam quae cum diu in scrinii latuisset,
Arist. Metaph. iU. 6. Plato Iou. p. 53o D Phaedr. P. 252 B.
12쪽
erat enim Eustathio plane ignota-recluso tandem bibliothecae Marcianae thesauro χθές τε και πρήγην ut ita dicam in licem prolata est. Sic demum civitati contigit antiquissimae atque unice antiquitati memori, quae litterarum olim portus ac perfugium erat, RSO-ram' illam Graecam reipublicae doctorum poSt tot saecula reddidisse. Alia est causa prorsus dissimilis cur de teNtu Homeri singularis sit existimatio. Ceterorum enim codices a libro archetypo aliquo derivantur ipsius
Poetae manu Scripto aut aliena poetae auctoritate
divulgato Homeri aetate probabile est litteras aut
raras aut nulla fuisse, poemata memoriter OSSe Ser 'At Ra Propagata, non Scribarum opera Sed cantorum
rhapSodorumque. Hinc factum est ut discrepantiae in Homeri codicibus obviae eam saepius prae e serant Speciem ut non X erroribus scribentium ortae, Sed nullaPSa memoriae aut Pravo recitantium arbitrio deberi videantur. Ita etiam e dialecto iudicandum est. Fieri non potuit quin lingua pri Scorun Vatum, quae lingua olim vulgare erat eloquium universae GraeciaO PRU-latim ad seriorem orationis normam a rhapSodiS mutaretur. Quod si non adeo difficile est scribentibus exemplaris sui litteraturam sequi, at C Ueunt recitantes obsoletum sonum, Obsoleto Vocabulorum accentu servare a discipulis tradere. Inter dialectum igitur quae carminibus propria erat dum novitate Commendata Per ora hominum Vollitabant atque epicam
Wolfixoll. p. xiv argo desinant aliquando Orientalium littera
rum magistri MaSora Sua Superbi. Olere fortunam OStram. . . . Habemu nunc Si omnia undique CXcerpta componimus, MaSoram etiam Graecam quandam, tum VetuState, tum variae eruditioni copia multo praeStantiorem, multoque meliu Servatam.'
13쪽
nobis per libros notam interposita est distantia quam vi hodie metiariS. Quae cum ita sint, manifestum est de teXtu Homeri tria eSSO Praecipua quaestionis capita. Primum danda est opera ut librorum testimonia colligantur atque rite aestimentur. Deinde ad antiquo conUertendum, Clectionis varietas e fragmentis doctrinae AleXandrinae instauranda. Postremo Si de pristino epicorum sermone coniecturas capere libet res est non in Charti papyriS-que posita, sed in scientia linguarum Cum Graecae tum Cognatarum. Praefationi ergo nostrae triplicem hanc materiam pauci conficere VolumuS. 1. Homeri codicum tanta est in omnibu prope bibliothecis multitudo, ut arti criticae non tam in Strumenta quam impedimenta suerint. Materia enim Superante Ophi mole laborabat sua. Editiones Iliadis ante Heynianam Plin imae erant, sed e pauci admodum
sontibus tractae. Ipse Heyne duo bonos antea ignotoSadduXit, Venetum qui nuper a Villoisono editus erat, et Townleianum. Praeter eos vi decem integris uti potuit. Nostra denique memoria multum profecit La Roche quod Venetum et tres Vindobonenses G Hi δὶ
denuo contulit, alio meliori notae, praesertim duo Laurentianos C D), primus adhibuit. Nunc ero annotationem criticam Homeri amicis deserimus longe maiori subsidiorum copia munitam. Codicibus enim ut ex elencho Siglorum videbitur circa centum triginta USi Sumus quorum Plus centum ita Xcussit collega meus Thomas Allen ut aut teXtus integri collationem secerit aut varias lectione quae aliquid momenti habiturae Ssent XScripserit. Nec congeriem rudem
14쪽
et indigestam reliquit, sed quod maXimum est codi-
Cum Suorum amnitates ac necessitudines indagaVit, eosque in Stirpes ac familias quas critici vocant distribuit. Accedunt apparatu lectiones quas e libris Parisinis et Londiniensibus notavit vir de Homero optime meritus, Gualteriis Leas accedunt nonnullae in fragmenti repertae quae in Papyro Scripta ServaVitaridum illud Aegypti solum ac post tot saecula rite quaerentibus reclusit. In hac tanta codicum ac lectionum supellectile id imprimis mirum Videbitur, annotationem nostram tam brevem, discrepantia tam rara tamque leve CSSO. Recte enim dixit Leas, posse Si non e quovis codice, at certe e duobus quibuSVis sorte fortuna arreptis textum confici qui sine offensa legeretur. Ouippe lectio haec
quam Vulgatam Seu receptam nuncupamus ita invalii itust ut codicibu prope omnibUS communi sit. 2. Cum vero nulluS Xstet integer Homeri codex saeculo decimo Superior, restat ut lectioni origines apud Vetere grammatico Pei Sequamur. Ohiorum qui princeps fuit et habitus est Aristarchus tantus erat rei Criticae auctor Ut in Promptu esset Credere te Xtum hunc nostrum e illiu recenSion tanquam ex unico sonte derivatum OSSC. Otiam Pinionem Primium quod
sciam a Giphanio prolatam in praefatione Iliadis anno MDLXXII editae E A Wolf disertis verbis suam secit: Aristarchea ait d αγνωσις, facta est ποράδοσις ' Prol
p. ccXlii Attamen salSam CSSe haud pauca sunt quae arguant. Primum enim multae sunt lectiones ab Aristarcho reiecta quae tamen in omnibus codicibus nostris reperiuntur. Deinde Complures Sunt versus Aristarcho ignoti, Complaire etiam ab eo damnati qui
15쪽
tamen vulgo hodie leguntur. Id quoque tenendum est, quod nuper Vir Cl. Arturus Lud wicli demonstravit vulgatam ab antiquissimis temporibus lectionem ab illa
Aristarchea haud raro discrepare, eandem ad codices nostro Propius accedere. Unde Colligas libros nostros non e AleXandrina aliqua fabrica, sed e vetustissimis exemplaribu fluxisse. Dicat fortasse quispiam, si res eiusmodi se habeant, profecto dandam esse operam ut solis codicum testimoniis utamur, neglecta importuna grammaticorum eruditione. Hoc vero ita esset Scyllam vitare ut in Charybdin incidereS. Etenim textus Homerici studium tantum aberat ut AleXandrinorum inVentum esset, ut iam tertio ante Aristarchum saeculo floreret. Antimachus enim, qui primus videtur Homeri διοι,θω ri instituisse, aequaliSerat Socratis. Vt ille a Colophone Athenas, sic sere insequenti saeculo Zenodotus ab Epheso AleXandriam Venit, atque doctrinam iam antiquam novis sedibus intulit. Hinc longa recensionum Homeri serieS- Rhiani Philemonis Sosigenis Aristophani aliorum,
qui omnes saepius ab Aristarcho citantur. Praeter CAS, URO Um a Singuli: Viri prosectae sint αἱ κατανδρα appellantur, aliud erat genus editionum quibus nomina a civitatibus indita erant. Tales sunt MasSiliensis Chia Argolica Cypria inopica sortaSSe etiam
Cretensis et Aeolica ; quae nomina quid velint incertum est. Credo equidem F. A. Wolf recte censuisse cum Per ea nomina diceret patriam Codici cuiusque Significari, unde scilicet in regis Aegyptiaci ministris
16쪽
m vel hodie non c0 - alta libris
illis vel vulgaribus vel delam aut si incrci arci At si ita
17쪽
tatur summi critici, Sed quoci natus est librorum Inorum et noStri longe antiquicum testimonio. Ouae si minus susticiunt ad Astarchi auctoritatem Infirmandam, POSSumus argum et prorsu divei Solem eicere Iuliae sunt legoni varietates quaei eo vertuntur ut olli sontes aliquiorem vocabuli Jrmam, alii novam praebeant ad rioris linguae Sumccommodatam. Sic e g. subinctivi modi sormas
εθελοιμι, etc. corruptas restituit Vols invitis quidem odicibus plerisque sed Aristarc auctore confiSus.
ri Starchus ea Plerum iit octiones tutatus sit forem linguae colore rvabant, reiecti S
Prae e serebant no ui potuit inim a salso digiis Cre quibus testi-rina, qua divite ione retus Certe linguae monui rata quae cum II O- ac leges et volos iae quibus velut
18쪽
coemptus vel compilatus AleXandriam delatus esset. Tituli certe ita a longinqua regione petiti Sunt ut R-gna Voluminum pretia indicare videantur. Accedunt editiones istae quarum nomina vel potiu cognomina)obscuriorem habent originem-η κυκλικύὶ λὶ πολυστιχος, η κ μουσειου λ. Accedunt postremo aliae ἱ κοιναί vela drὶμωδεις et αἱ καιοτεραι appellatae quarum nulla sere videtur aut nomen suum habuisse aut fructui suisse ad teXtum conStituendum. En habes instrumentum criticum vel hodie non Ontemnendum, quod e quindecim ad minimum libris Constat, iisque non sorte temere coaceritatiS, Sed CX universa Graecia Virorum doctissimorum P a Consilio comparatis. Horum igitur librorum ConSensu
quid Satius, quid locupletius eXspectamus p Et hercle Satis frequenter consentientes habemus, ubi scilicet Aristarchus lectionem probasse dicitur quam πασaι Sc. εκδμεις Praeberent. Hoc enini velut sigio indicari solet ipsius Aristarchi librorum consensus, neglectis ut par erat ' communibus ' illis vel iulgaribus ' vel deterioribus. ' Ariem igitur criticam Aristarchi in eo
VerSatam SSe apparet ut Codice in ClasSes quasdam distribueret, optimum quemque a deteriorum Plebe SOCerneret, Cam demum lectionem eligeret quam apud omnes Odice Suo aut si discreparent apud bonam Partem invenisset. At si ita re se habent, vi dubium eSSe poteSi quin Aristarchea ναγνωσις maXimum Pudno pondus habere debeat, immo codicibus nostri vel cuncti anteponi quippe quae non opinione Solum
Adiectivus κυκλικός apud Alexandrinos tritus,' vulgaris' significabat ad Epicum illum Cyclum plane non pertinet. Talium vero
19쪽
nitatur summi critici, sed quod maius est librorum
bonorum et nostris longe antiquiorum testimonio. Quae si minus sufficiunt ad Aristarchi auctoritatem confirmandam, POSSUIDUS argumento prorSu diVei Soidem eicere. Multae sunt lectioni Varietate quae in eo vertuntur ut alii sontes antiquiorem vocabuli 1 mam, alii novam praebeant ad Serioris linguae Sum accommodatam. Sic e g. subiunctivi modi sormas
ε θέλοιμιι, etC. Corruptas restituit olf, invitis quidem codicibus plerisque sed Aristarcho auctore confiSus.
Nobile etiam huius rei conspicitur exemplum in formis Aristarcheis οἰνοχοει libri is vox o ει habent Ct εωνοχοει, pro qua Zenodotu ενωi 0xOει legebat. Qui nim accidit ut Aristarchus eas Plerumque lectiones tutatu sit quae antiquiorem linguae colorem Servabant, reiecti Squa novicium prae se serebant τυπ0DJ Qui potuit in tali materia verum a salso dignoscere quibus testimoniiS, qua doctrina, qua divinatione retus 3 Certe nulla erant priscae linguae monumenta quae cum Homero Conferret, nullae leges etymologiae quibus velut ducibus ad vocabula cognoScenda uteretur. ReStat una haec ratio, ut ideo bonam διορθωσιν Aristarchi putemus quod e libris boni desumpta sit.
20쪽
Inter codices nostros et apparatum AleXandrinum medium est genus Xemplarium a Pyr Scriptorum quae e fragmentis nuper in Aegypto reperti noUimUS. Horum enim a X ima pars Cum codicibus sere congruunt lectionem vulgatam Yhibentibus : sed nonnulla in C Singularia Sunt quod non paucos versus insiticios
vel interpolatos habent. Qui versus unde originem ducant, a quibus sive poetis sive rhapsodi sive diascevastis ficti sint, hodie multum ambigitur. De aetate quidem id compertum est, Xemplaria novi huius
generis e saeculo tertio et Secundo A. C. Pi OUOnire,
Aristarcho igitur superiora esSe. Cui Si Cognita erant, certe non bonis editionibus ascripta, sed potiu interon αωοεις illa Vel Da ιοτερα habebantur, ut quibus tanti accrevisSent inepti atque poeta indigni versus Ouod si ad testimonia animum attenda quae sunt de interpolatione Homeri cum constet hapSOdo PriSCOS τους περὶ ΚυναιθοD multa de suo addidisse, cum Critici inde a Zenodoto vel praecipuam in eo operam poSuerint
ut Orsu spurio aut e teXtu eicerent aut obelo configerent, Cum denique Versuum νοθων ego adeo
importuna sit, tum in citationibus antiquorum tum apud scholia-si haec omnia reputes, vi hercle mirum videbitur quod in uno alterove papyri fragmento editioni alicuius πολυ ιχου vestigia deprehenSa Sunt 3. Ouod ad tertiam quaestionem attinet, quae est de pristina carminum Homericorum dialecto, pauca habeo quae dicam. Viam primus indicavit Ricardus Boniley, cum OnStraret unius saltem litterae Sonum olim Homero usitatum postea apud Ione atque At-
Erat quidem editio γ πολειστιχos nuncupata, cui tamen cum illa vulgarium librorum πολυ χια nullam credo necessitudinem fuiSSe.