장음표시 사용
21쪽
tico evanuiSSe. Itaque opus suscepit magno critico satis dignum, scilicet ut litteram amissam Poetae Odderet. Ac multis quidem locis sermonis epici proprietatem CVocavit. Sed neque ipse plenum inventi sui fructum percepit neque qui post eum iSdem rationibu utebantur, quales erantes Bel ker et C. G. Cobet. Magi profecerunt qui linguarum Scientiae auctoreSSunt, ante omnes Vir subtilissimo ingenio praeditus,
Augustus Ficli, qui primus intelleXit linguae picae
origine eXtra fines Ioniae quaerendas esse. Cui tamen equidem non SSentior eandem fuisse opinanti atque Aeolicam illam per poetas Lesbiacos illustrem actam. Habet enim non minorem Cum alii neceSSitudinem, PraeSertim cum Arcadica ac Cypria. Immo de hac re illud affirmare ausim nos eo melius linguam Homericam cognitam habere quo magnam partem eiuSignotam esse profitemur. Ceterum Si Concedendum eSt, quod Plerique hodie concedunt Homeri carmina non Ionice primum cantata esse, sed eX antiqua Achaeorum dialecto a rhapsodis Ionibus traducta, quid ad nos de Homero edendo cogitantes ViX prodest Unam
litteram Aeolicam reponere, Cetera prose omnia IoniCaesse pati. Aut igitur dialectum oportet universam redintegrare-id quod opus esset nostris Viribus maius -aut Sicut traditam accepimus retinere. Sic HomeriteXtum habebimus sibi constantem, non purpurei id ia- lectorum panni Varium. Habebimus denique si non optimum-ut qui ipsius poetae manum contingeret attamen in optimis Graeciae saeculis Vulgatum. De adnotatione critica, quam breUOm SSO Oportebat, pauca sunt hoc loco monenda.
22쪽
itaque neque accentuum de quibus adeunda sunt Veterum grammaticorum Praecepta nec Spiritus nec vocabulorum divisionis neque interpunctionis rationem habuimus Crage qualo Sunt a κεινος, aκεῖθι Ciubentibus quidem libris admisimus, cum Aristarchus xa κεῖνος καὶ κεῖθι CTI RUOrit. Sic O, Sim. non co
G scripsimus quamvis de his formis dubitari possit. De iota subscripto, in nostris libris nulla constantia posito librorum testimonia nihil opus erat exscribere. Idem plerumque de augmenti Verborum valet, de quibus iam Alexandrinorum aetate, ut ex Aristarcheis diScimus controversia erat. Si autem illis res in dubio stabat, haud verisimile erit Scribas nostros meliu edocto OMe. Nec minor est in omnibus fere Verborum temporibus modisque dubitatio. Si enim
antiqui quidem rhapsodi rite callebant nihil habebant Graeculi Pyrantinis temporibus nati quo rem decer
bula quibus idem vel simile significatur confundi Solent:
23쪽
cibus adhibentur, in alii omiSSae. Haec omnia notatu Sunt digna si palaeographiae studere atque codicum Graecorum historiam sacere velis, nobis Vero uSum scholarum respicientibus inutilia. Alia paulo graviora tamen eiusmodi sunt ut in praefatione potius quam in ipso opere locum habeant.1. Dualis numerus, qui dialecti Atticae proprius videtur fuisse, adeo erat apud Alexandrinos obsoletus ut grammaticis antiquioribus latrali loco positus esse videretur. Oua de re quamUi recte Aristarchus
iudicasset habebat enim magis integros ut diximus
sontes tamen in teXtum Vulgatum manavit Zenodotea illa confusio nostroSque libro prope Cunctos in cit.
aut scripsit aut Scribendum esSe, Si per libros liceret,
Scribebantur, sed qua aetate invaserit mutatio sive corruptio ignoratur. Lectionem Vulgatam retinere
24쪽
1eponenda esse duXimus harum enim eadem est condicio atque sorma τεθνει-. Si etiam fio τ)ῆος contra omne fontes intulimus casu enim videtur deberi ut εω τεως, qua Vocabula metro repugnanto ex Atticorum usu deSumpta 1 Ant, nominCm Correctorem inVenerint.
6. Linguae Graecae decadentis erat pro superlativo gradu comparativum ponere ερτερος Pro νερτατος fl. i. 58I, Ctta).7. Nonnunquam inter οἱ αἱ et formas Vetustiores τοι ταί scriptura fluctuat simili ratione inter aniculum et relativum ut inter v et τόν Ου et του ita , t QUO inter pronomina o γε et δε Saepe etiam articulum alii codices habent, alii omittunt. Has lite vi speres librorum auXilio dirimere.
8. Formam τω quae X articulo nata est ut X υτος sorma υτω Codices Plerique in iis mutatam ostendunt. Nos retinendam esse censemus atque inter linguae antiquioris reliquia numerandRm.
9. Ad syntaYin pertinet quod pro adiectivis quales
adhibeantur. Ita fit ut inter lectione αντιος Ct αντιον sim maXima fluctuatio et levissima Codicum auctoritas Sit 1 O. Pluralem generi neutrius Cum Uerbo plurali saepe coniungi apud Homerum iam Aristarchus notaverat: Cuius auctoritati in tali re parendum esse duXi-
25쪽
ut 0ρου CX ορέ , et ὁρῶ, Est igitur novicia, sed iam ante aetatem AleXandrinam Vulgata. Ι3. Participium ιδina linguae Graeca monumentiam vetustissimum, Aristarcho duce restituimuS, Uno X-cepto loco I l. vii. ), ubi δυῖα irrepserat, forma scilicet a masculino ειδως per analogiam ficta. 14. Litterarum v Coniunctionem tolerandam SSO in sormis compositi quale Sunt πανσυδο , ὰvG τὶησεσθαι, ἄνσχεο im Aristarchi praeCeptum Ornt. 15. Nomen Σκάμανδρος, quod Homerice non Sidicere, multi libri metro aptarunt unius litterae iactura, Ut Κάμανδρος Veniret. De hac re satis erit semel
16. De lectionibus X tacismo nati haud opuS Simulta praefari. Cum enim codices alii errorum huius generis pleni sint, alii aut accuratius Scripti aut a correctore aliquo emendati, nobis plerumque in Promptu CSt orthographiam antiquam restituere. De formis quibusdam nonnisi inscriptionum auxilio certiores facti
26쪽
In altera hac editione papyrorum lectione COn CS-Simus inde ab anno I9O Vulgatarum, quae quidem memoratu dignae Visa sunt. Apparatu quem Vocant critico addidimus satis multa, quae Praebuerunt nOStrae
et Arturi Lud victi et Gualteri Leas copiae, plura scilicet suppeditatur nisi lege illa obstricti essemus ne paginis pridem instructis ab alia in aliam stichus tranSCurreret. Praeterea notatione codicum nonnullorum Commutavimus, Coactis Parisinis Londiniensibus, Vindobonensibus ut eidem cui ceteri normae oboedirent, id quod Speramus approbabunt lectores. Duarum tamen abundantiam papyrorum debuimuS
hic recipere Versus Q o Sqq. ita praebeti o:
27쪽
Sequuntur quattuor Seu quinquo OrSuum UeStigia. T. IV. A.
28쪽
Antim in Antimachus Colophonius Apoll. DysC. Apollonius Dys colus Apoll. lex se Apollonii Sophistae lexi conApoll. Rhod. Apollonius Rhodius Ar se Aristarchus Samothrax Aristoph. Aristophane Byzantius Dem Ixion memetrius Ixion Did. - Didymus Chalcent erus Dion Scyt Dionysius Scytobrachion Dion Sid in Dionysius Sidonius Dion Thr. Dionysius Thrax
EU St. Eustathius P dn. Herodianus Alexandrinus Nic. - Nicanor Alexandrinus Ptol. ASc. Ptolemaeus Ascalonites Ptol. Pind. - Ptolemaeus Pindarion, Oroandae . Rhi in Rhianus Cretensis Steph. Byg. Stephanus Pyrantius Zen maenodotus Ephesius