Stirpium Austriacarum pars 1.2 continens fasciculos tres cum figuris aeneis

41쪽

In costis suburbiorum Viennensium, Widen, Leopes assi. x M. ubi et tam legi, II. in hortis.liaractere, & definitione cognoscitur, ab aliis lepidiis DNN. valvis alatis distinguitur, ut illi necesse fuerit huc migrare.

a. Thiaspi Arvense. Thiaspi sitieulis orbiculatis, soliis oblongis dentatis, glabris. LIN. a.

Thiaspi rvense siliquis latis. C. B. P. I s. I. R. H. Thiaspi latius. DOD. Fe L T .

Lybique in arvis, S agris. Charactere, definitione, siliqua lati silina cognoscitur, ct distinguitur.

Thiaspi 1llieulis sit vatis ventricosis, soliis obIongis obtusis dentatis, glabris. R F. 334. Thiaspi allium redolens. GRs M. HOR. IL Icon. Tab. I 8. Fig. 23. Seorodo - Glaspi Ulisis Aldrevandi. r. n. his. II. p. 932.

Desinitiones LIMNAEr cxaminanti a. 3. haud exactae: sed an tant pere disterunt 3 iam dudum conjunxit MAL xv RUs. Caeterum tertia haec in Collegio Theresiano crescit. R. P. FISCHER. S. I.

Thiaspi sitieulis subrotundis, soliis amplexicaulibus sobserratis. LmNAEI

Spec. s. Thlalbi olerateum. TAE. 1 on 462. iaspi soliis radiealibus ovatis, caulinis amplexicaulibus lanceolatis. GUETT. DA LIB. Paris. Ip6.Τhlaspi arvense persollatum majus. c. A. P. I 6.

Invenitur in vincis Niu ο , mmbach, aliis etiam arvis siccis, xRA M. Ego in meo horto, nescio unde lectum, habeo, etiam nuper inveni in vallo prati Simmering. Definitione, habitu oleraceo molli, subglauco innotescit, flos parvus calyce sere minor.

Thiaspi sitieulis subrotuniuis pilosis, soliis caulinis sagittatis hirsutis. LINN.

Spec. 6. Thiaspi villosum capsulis lairsuti: . C. u. yrod. Icon 2 2. Thiaspi capsulis hirsutis. I. B.. II. p. 922.

42쪽

FASCICULUS I.

Circa Vitimam. Habitus incanus. v. TII pi montanum. TU spi soliis imis spathulatis, summis amplexieaulibus. sagittatis. sAUv

Inveni in Staneberg, Bacturiget, etiam loco chusia in Baden in rimis

petrarum.

Dissiculter admodum ex definitionibus Clarissimorum Boianicorum haec planta innotescit; solia radicalia cunei formia CZ LrNNAEUs facit, quae nunquam reperias, licet in aIpibus, liculis, examines. Cordata HALLE RUS , quae nunquam observavi, dixit. Folia globulariae soliis s- milia verius alii dicunt. An spathulata rem declarant ρ Flos in umbellam dispositus, petata nivea, siliculae obcordatae gibbae, spiculum in hac gente longislanum, persistens. Petala calyce minora pro signo huic pia in individuo LINNAEus habet. In nostris potata longe, ct duplo majora sunt. An de eadem, an de diversa planta loquimur λ Sed etiam petata illa magna cum spectabili sty Io, icon coLUMNAg habet.

Caetcrum in Thiaspi III. Pumilo cLus Ir ris. p. I 3I. Ordinando, adhue major dissicultas. LIMNAgus sub persollato cogit, hunc secutus xx AMER. Sed utique definitioni repugnat; siliculam enim obcordatam eum stylo permanente, etiam magno, planta habet; ad varietatem per- foliari etiam MALLERus revocavit. Recle chus I Us sub moritano ordin vit, cum S haec planta, noris petata perfiliato longe majora habeat. Itaque ni apinum.

aspi sitieulis obeordatis, soliis subdentatis: eaulinis amplexicaulibus, peia talis longitudine calycis, caesa smplici. T. 3. F. I. THaspi mini Mn. MARD. Animas. Bolan. Speci altero. T. I, F. a.

II. Tlila spi

43쪽

FAscICULUS I. Π TUaspi III. pumilum cibus. His. II. p. t 3 . Ic n. VI. Thiaspi motanum minus. Gusd. descriptio. Aia Thiaspi alpinum repens' nuns. apud c. n. prod. 49. quod in Austria collectum. Transinist, non repugnat. I ide Tata nostram III. Ιeon. I.

& certo elle ex C. B. piod. p. 49. eruo, qui j:im etiam sub montano ordinarat, natura monstrante viam.

Hoc alpinum magis, nobis lectum in Schneberg, copiosius vero ad pedem V et ter-kugelalpen, quae prima Breynitiarum. Ex utroque loco in Hortulo colo. Junior planta radicem tenuem, albam, parum inflexam, mox caput attolentem, ut clusit figura designat, habet ad ultior serpentem magis posssidet, tum soliorum plus minusve glaucorum corona caput vellitur, adque haec in juniori planta ovata, haud multum petiolata, utc Lusius expressit, iii ad ultiori non adeo ovata, & longe niagis petiolata visuntur. Catilina motio inverse cordata, modo ovalia magis, jam rara, iam consertiora caulem ambientia. Causis plerumque spithama minor, rectus alias, etiam inclinatus, in terram sexus, umbella calidi dissimorum florum vestitur. Calyx exiguus, petata ampla, nivea non exsecta, longe calycem superantia. Siliqua prioris, ut cliam scinen.

y nisi Saxati Enumerratio . Elon clius. Tli aspi sillieulis subroti initis; soliis lanceolato- linearibus carnosis. Tii lassii siliculis fabrotu tulis soliis Ianceolato - Obtulis integerrimis carnosiis. c. κκΛRD bene. sed tan En lancoolato obtusirs male. Lepidi uiri soliis pulposis subrotundis, antlicris lateralibus. HAI L. Goret. deis seriptio bona. Thiaspi paruum saxatile fore rubente. c. n. mn. HOR. II. Τ. g. S. 3. F. 29.

commodi .

in montibus alpium Bre ninni tm saxosis. Ita fiae alba hori 1onti sere parallela parum fibrosia, inserius bifida, plures emittit quotannis, reliquis emarcidis, caudices.c uex si immo capite egressit, inserius rubentes, nudi superius glauci iuberecti, solioli, sirpe ramoli. Folia

44쪽

Folia in serius coit serta radicalia, curto petiolo sere sessilia: catilina elliptico- lanceolata alterna, linearia omnia, carnosa, integra, glauca 1esIilia, ex facili delabuntur, ut ob hanc rationem ipse saepe longe nu-clus conlpiciatur caulis. Calyx exiguus soliolis quatuor aequalibus factus, quorum apices colorati sunt. - Flores spicati petatis quatuor exiguis albis calycem superantibus. Silicula lilbrotunda apice e marginata I hia speOS. ossΕχvATIO. Haec una illamiai plantarum fuit, quarum delineatiOilem in Pasciculo II. Stirpium Austriacarum promiseram, cum vero illius commodam Iiitis iconem dederint alii, quam vix ex ulpibus allatam de- Iineaverat plantam Dominus cIPps, omisi.

II. Petalis inoeqvalibus, exterioribus majoribus.1o ΠIaspi umbellatum. Thiaspi Iberis soliis lanceolatis aeuminatis, inferioribus serratis, superi

bus integerrimis. LINN. Syee. Thiaspi umbellatum ereticum iberi dis solio. C. u. p. Ios. Thiaspi Candido. Don. Femyt. 7ι3. Thiaspidium creticum. RIVINI RUP. Pen. 2II.

Plerumque in hortis, raro in incultis.

ii. Thiaspi amarum. Thi. spi Iberis soliis sursum latescentibus dentatis Ita L. Heli . ς 3. Thiaspi umbellatum arvenis amarum T. R. H. TAN. 46A. BORRI . II. P. T. Thiaspi umbellatum arvense iberidis solio. c. n. p. IU6. Thia pidium solio iberidis RIv. Ietr. I .

In agris inter Meinhaut, ct Hernali x RAMER. Cognoscuntur Charaetcro, a sociis distinguuntur divisione, a se iu- vicem amaritie, & definitione.

45쪽

STIRPIUM A Us TRIA CARUM

ANTIS COR BUTI CAESI LIQUOS AR

I. Calyce pias minusve longitudinaciter eonnivente.

CHARACTER. Siliqua torosa bilocularis, valvis ab inseriori parte Iursum se revolventibus, stylo longo, stigmate e marginato. Distinguitur facile a Cardvmine, cum qua Ob valvarum impatientiam conjum geretur; ab aliis, quibus misceri posset, ob florum similitudinem.

s. Dentaria Enneaphyllos. Dentaria soliis Omnibus ternatis van R TE 34 . Dentaria triphyllos. cr. s. ieon. His. P. CXXI. c. E. I. n. Dentaria soliis ternis ternatis. L.

In umbrosis Austriae sylvis c Lusius. Supra x RAME . In Ganr ego legi. Definitione discriminatur a sequentibus, ab aliis siliquosis Charactere distinguitur.

a. Dentaria Bussi fera. Dentaria soliis inferioribus pinnatis, summis simplicibus. MN. HALL. M TEMDentaria baecisera. CLVS. RAII. Dentati a IV. hacci sera eLUS. Hs. a. P. Ia . Dentaria septifolia. TAE. I 6.

Cum priore invenitur. caeterum S alibi multo irequentior. Septi solia, baccisera, desiiti e cognoscitur.3. Dentaria pentaphysios Dentaria foliis quinatis. MALL. Heis. Πε. Dentaria solita summe digitatis. LIN. Dentaria VII. pentaphyllos II. eLus. n. Hs. p. 123. Ieon. Dentaria pentaphyllos soliis asperis. I. R. H. coralloides L quinquefolia

In sylvis alpinis Disostela: in defitutione disserentia est.

46쪽

, FASCICULUS I.

CAARAc TER Is essentia in siliqua matura quadrangula

vertitur.

oax ERUATIO. Cum cheirantho &t aliis ficile confundi potest, quarum immatura siliqua toro se quadrangularis, matura magis compreisa. non amplius tetraedra. Sed jam in floribus magna disterentia est, ut etiam in calyce; flos in cheirantho pleriumque speciosior, major, calyae longior; cxcipe erysinium pannc nisum, quod multa cheirantia habet.

r. Era simam perfoliatum Enumeratio. Erysimum soliis cordatis amplexicaulibus glabris. Brastica cEmpestris I .cLUs. II. p. a 27. cum icone siliqua quadrangulae F descriptioΠλBraisea orientalis persoliata, nore albo, siliqua quadrangula. TOUR. bonum

nomen.

Brassica campestris persoliata, flore albo c. u. Pin.

In arvis Viennensis agri exustus. In fossa valli suburbii Viennensis, tum ad Nosoconatum St. Marci, & hinc inde in Arvis x RAM TR ; inter segetes Ego inveni. .Iam olim monueram plantiam hanc cum Bramicis pugnantem Charaetere debere ad aliud genus reduci. Dissert a Brasiica campestri habitu magis diffui, qui alteri virgatus sit, flore albo, qui in alia flavus, siliqua perpetuo quadrangula, longa, quae alteri alia lit; nam nunc per quinque annos observavi constanterteretem, cylindraceam, laxam, in exsiccatis rugos Venosam cum cornu molli, fistulosis.

a. Emysii uin Alliaris. Erysim uni soliis cordatis.

Alliaria FUCH. C. n. CAM. DODON. Hesperis allium redoleus TOUR. HOR.

tii Diosis , Dornbata, Schonbrun, Atin, Brader. Flore albo, solio cordato retuso herbaceo discriminatur. Gulis e radice duriuscula, lignea sere emergens, statim profunde purpurascit, villo etiam, quem in summitate amittat, obducitur, ten, ter angulosus.

47쪽

STIRPIUM AUSTRIA CARUM

Atioli soliorum stricti, emisti, longi, saepe colorati, ct infimi' p

.riter hirsuti. Folia cordata, retiisa, herbacea, admodum venose, & quasi r gosa, surrata. Cato vix gibberus, exalbidus. Corosia parva, nivea, patem. Stigma collo strangulato. Discus glandulosus, cui omnia stamina insistant, exae ius vero glam dulce duae suiu sulcientes stamina majora, inter haec & corollam: et duae sunt scutellatae, quae tamen cum prioribus juii istae coronam glandul sam faciant.

Erysimum Suymbrium) soliis integris oblongis subasperis. HALL. Helv.

ex natura.

Erysimum soliis integris lanceolatia L. Turritis leucoii solio. TDUR. Camelina mi agrum alterum Thia i essi e LOB. Don eommosa. Μοα eadem. Eruca angusti solia austriaca c. n. Niagro affinia planta siliquis oblongis T. E. II. p. 894. Icon priorum.

Trans Aserbata, Waringregassen, va MER. Via ad Nusdorsi, Saliis locis, copiosissime vero in ea valli sitiburbici parte, quae Collegio Theresiano subjacet, inveni, tum ct in vallo suburbico Belutiser, Tum lens antet, Se. Annuae plantae caules ex radice perpendiculari, alba, longissima, saepe ramosi, ad radicem exalbidi, caeterum rigidi, licet tenues, su asperi, ex nigro maculati, cineret, redii. Folia radicalia brevi exarida, omnia vix lineam stiperantia Rorismarini forma, canaliculata, subaspera. Calyx coloris, ac cautis ejusdem, magis tamen glaucus, leucoit e albidus. Flas amoenus non magnus, ex viridi flavus, vix Odoratus. Glandiam multae, denticuli ad stamina majora. Siliqua Erysimi. Planta recta & exsucca est.

48쪽

FasCICULUS I.

Leucoium luteum sylvestre Pannoni eum serrato solio obtuso, & aeculo, quod ex Austria AGGERI Us attulit I. n. p. 8 3. bene. Icon itidem bono. Cheiranthus soliis Ianeeolatis dentatis, caule recto, siliquis tetragonis. L. SPec. I. non vero synonima, quae aliena sunt. Hesperis leucoii solio terrato, siliqua quadrangula. I. R. H. HALL. Heis. Icon. Τ . U. pulchra. Quid Leucoium luteum sylvestre hieraei folium. c. n. prod. ina' Erysimum hieracisolium LiNvAEL cent. I. p. 279y Explicatio C. u. synon imR L Ν-NAEI, eum vita perenni; Nota HALLERI in RUP. nec hoc, nec erysimum ramosissimum esse sinunt.

Crescit in Montibus milensibus, illo thermis imminente magna quam litate, etiam in Leopotabem, & alibi, annua. alba lignea, angulo redio horironti parallela, solitarium semper emittit caulem, crassum, striatum, rectum, saepe fruperius panicumlatum, multo semper solio vestitum. Sunt autem solia ex tenuiori principio latiora, dentibus ex adversa parte sibi sere respondentibus instriusta, in fine obtusii magis, ut in acumen tamen desinant; ad radicem ex atro purpurascentia, brevi cxarida subscabra , licet & hinc inde minum ob alias causas aspera sint, Omnia viridia. Guyx cheiranthi compressus coloratus, apice viridis, soliolis duobus apice, duobus aliis basi, gibbis. Atala sub rotunda calyce minora, dum ungues codem majores. Flos leniter, cheirantho sylvestri minus, odoratus, sed aeque ac hic speciosius.

Glandusarum, ut vocant, agmen.

Siliqua quadrangula cauli parallela; alia dein dicentur.

Erys nium ramosissimum, patens. diffiisum. Erysimum caule flexuoso ramosissimo, siliqua Iongissma incurva. An Hesperis sylvestris parvo flore. c. n. prod. p. Io3. Sed nores subcaeruleos facit, qui in nostra navi sunt. Hesperis caule ramosissimo, soliis Ianeeolatis, saepius dentatis. L. Hort. CLIFF. non alia desinitio aptior, sed synon ima expungenda sunt, quod jam RoYEN Us secit. An Hesperis leucoii solio serrato, siliqua quadrangula. TOURN.

Crescit alibi tum in vallo suburti ico annua planta, maxima vero qualititia .e, ut citam ambulanti incommoda circa arenarias', retro Colle-

49쪽

Dum Tluresianum; tum inter segetes ad sylvulam inter segetes Farenses, Lirin feld abi indantissime. Car sis angulosus vix nihil tum scaber, ramosius magis, quam soliosus, vix rectus, in diversias partes inflexus, ramis, ut in Eryngio vulgari, patentibus distusis, angulosis, cx spithama pedein unum cum dimidio albus est.. Folia lanceol:ita, dentata, nervo carinata, pro altitudine plantae quandoque majora, molliter scabra, dum priori duriora & quali sicciora 1 unt. Sed etiam haec aliquando sicca sunt.

Cotyx non gibbus tenuis : soliolis oblongis, ere his, linearibus flavis, albentibus, ut pedunculi hispidis. Pelata unguibus fili formibus longis albidis nixa, limbum flavum non 1peciosum habent, stepe non magis quam in turritide patentem,

alias tamen opertum.

Siliqua quadrangula inter congeneres longissima gracilis incurva statim ex flore incaiiesccns, dein vero pulverulenter viridis, vix non ad angulos rectos orta. Plantam hanc operose admodum cruor in primis speciebus LIX-NΑtus non habuerat, ct austrioruin scriptorum primus descripsi. D finitio horti Clistbrtiani, quam RoYEN Us servavit, exacte plantae nostrae convenit, siynon ima vero minus, quae etiam modo laudatus RoY - Nus omist, sed Hortus Ups aliensis nova iterum, & diversissima prioriabus synon ima admittit, ct siliquas teretes iacit, quae tamen in nostra e acte tetraedrae si int. Tum nostrates hanc plantam clieiranthum crysi-nioidem L. faciunt, ita hanc hoc nomine & Elenchus S Enumeratio propoetiit, sed O LiNNAri definitio, & synonima repugnant. Definitio quidem, quod caulis rectitudo minus sime huic, quam priori competat , tum secundo quod nos Cheiranthi Erysimoidis L juxta Ejus o i 1ervationem in Hori ο--yalicis praesertim, major Erysimo Cheiranthoidi

dicatur, cujus contrari tun in hac manifestum sit. Ut igitur duae hae plantae sedi restitutae sint, S Erysimum nostrum pannonicim sit Cheiram thus Eris moides I INNAEI, cui omnia praeter synon ima consentiunt, ct Erysimum ramosissimum nostrum, non sit clare scriptum, nec in ipso novo systemate naturae, ni demum sit mratifolium aut repandum, quod ne dii, inari quidem posset.

50쪽

si . Ammium quidem, ubi in Austria crescere monueram, dein in parte

ratan. secunda dixit IAc qui NIus nulla vel definitionis, vel descriptionis LIM NEANAE similitudine, cum flores et siliquas, raceii Iosas ct fili formes exigat, quae nostrae plantae per novam creationem solum concedi possint. Caeterum tamen planta quae ob soli a lanceolata dentata confundi in rito potuissent, facile sequentibus notis distinguuntur. Caulis Erysimi ramo ssimi non adeo reclus, sed distbsb- cxpansus, non altus, nodosuS, inaequalis, magis flexuosus, ramosissimus, patens; Pannonici rectus, multum soliosius, simplex plerumque, solo laetiori paniculatus. Folia Ramosissimi exactius lanceolata, Pannonici ex angusto principio latescentia, dein Obtusia, in acumen citius terminata. Flos in Ranivissimo exiguus caryophyllaeus, non Odoratus, nec speciosus. Siliqua in hoc tenuis longissima, non columnaris, in altero brevior, ct strictior, cauli parallela. Glandularum minutiae nunc Observatae disterentiam non I, luna inter haς dua ς plantas ponunt speciei, sed etiam generis, nam prius pannoricum inter flamina majora ct calycem duas habet confluentes latas bicornes quasii Ramosissimilia ibi nullas habet; sed his etiam missis et perpensis notis Characteristicis quibus Cheiranthus Erysimoides plures Erysimi quam Cheiranthi habet dotes, ideo hic scribi debuit &distingui.

HESPERIS.CHARACTER. Calyx Cheiranthi, sed clausus nec compressus, etiam petata floris, sed teneriora longe,& obliqua. Siliqua ne in initio quidem quadram

gula, nunquam cineracea. Semina non marginu

ta , in septo fungoso nidulantia. His notis a diebrantho dignoscitur, cum quo solum ob similitudinem speciosorum florum confundi potest.

Hesperis caule piloso, ramoso, patente, valvis siliqua angustioribus. Hesperis peduneulis & siliquis ensiformibus, longissimis. Hesperia I. c s. tis. I. p., Icon ver . Hesperia