장음표시 사용
11쪽
seriis omni itire succurrendum potius est propriss filiis , quam exteris, ex animadversis percard. 'Lue. de Servitut . difc. 29. I. con
ubi, quod prima charitas incipit ab Ego ; Atque habemus in hac parte aureum Textum imis lag. Praeses Provineia 6. C. de servit. σ Aqua , ubi dicitur,quod agris nostris sitientibus,alios irrigare non debeamuS. Agitur de puniendis dictis innocentibus Re. ligiosis nostri conuentus , mediante tali, aeque 6s irreparabili,& opprobriola dimissiotae ab eoru propria Domo, eo tempore, quo nullam, vel a remoti ssimis habent in hac parte culpam, nullamque causam dederunt illis debitis, pro quibus hodie praetenditur subhastatio , & deliberatio eorum Conuentus, & Ecclesiae. Et propterea poterant contrarii Scribentes eontra Religiosos, hodie habitantes Conventu, abstinere ab exagerationibus, quod illi, qui in
nostro Monasterio mora faciebant anno 167ῖ. male fecerunt,asserendo domos, Conventui d
natas a Lucarino, sit per quibus impositi fuerunt census,de quibus agitur, esse immunes, & libe-66 ras ad omni alio vinculo, & onere, cum tamen multa, & magna deinde reperta fuerint . Illi enim processerunt in hac parte cum illa restingiosa simplicitate,qua decepti fuerunt ab eode. donante, fidem eidem praestando circa libertintem domorum,quas eis donauit. In omne verbo 7 casum nullo praetextu relandi possent in Rel
12쪽
giosos,hod id exissentes in nostro Conuetu, culis dolus Antecessorum, qui uti includentes delictu in successores non transeunt, ex adduct. in proximis terminis per Rot. in dec. 363. n. Io. 68σ per ια. par. Is . ree Ataut exulare debeant ab Urbe ob Pridecejorum culpam, iuxta illa verba
conir. Responsionis: Ea omnia, qua exagerantur,
tribuenda sunt eulpa P .praedecessorum .isaut ino. 69 derni P P.viri religiossimi, oe exemptares,exulare σ lGὸ valeant dicere: Patres nostri peccauerunt, Quibus respondere libenter omittimus . vltra quod non est nouum in Mundo,neque inauditu a st culis, quod similes fiant enuncia - , TO riuae a grauatis fideicommisso,vel ab oneratis debitis, ad inueniedos benevolos datores suarum pecuniarum , iuxta frequentes casus, quotidie in Tribunalibus agitatos. Agitur demum de maximo praeiudicio, quod praetenditur inferri totiOrdini,seu integrae no- γλ iirae Religioni, mediante eiectione ab illa Ciuitate, in qua omnes aliae Religiones, & Congregationes suum habent Monasterium, vel Conis uentum; Idque ex facto, & operationibus paucorum Religiosorum , qui in Urbe reperiebantur ann. I 673. quando contracta suerunt debita, de quibus agimus; Quod repugnare videtur
Propositionibus illis, comuniter receptis, quod 7 a particulares Religiosi non possunt praeiudicare Iuribus, & Privilegijs. toti ordini, seu ipsi- met Religioni competentibus, ex adductis
se Solita iugenuitate admittuntur haec in contrariis
13쪽
trariis Scriptum in quibus haec leguntur,omni 3 consideratione digna : Res saerae , o religiosa , quales sunt Monasteria, oe Ecclesiise,υ Otὸ immediatὸ Deo dicata ad eius seruitium, eiusque Mini- .stroram, quae in nullius dominio sunt, nee eadunt ineommercio hominum I. Nialius Institui. de Rertaim .Fνοindequὸ nee pignorari nee Mendi, aut quomodolibet alienari possunt leg. Sed Celsus 6. O seqq. leg.RO Saera H de contrab. emption. Posset proinde hic terminari Discursus; Stenim cubitalibus isti literis, in sensu veritatis
in hac parte loquentes, ingenue fatentur con-7 trarii Scribentes, quod nostra Ecclesia, nosterque conuentus,uti res immediate Deo. dicata',& ad seruitium eluvii esstrorum destitia te, non possunt neq; vendi,neq; pignorari, qῶ quomodolibet alienari,ea adducta bona,& conuinceti ratione, quia scilicet in nullius dominio sunt, nec cadunt in commercio hominum, res finita
est omnisque controuersia terminata, neque ex φ
s aduerso praetendi potes oppositum, aduersus Diuinum illud prsceptu registratum in Leυ
lic-27. 28. opportund hic repetendum, Omne quod Domino consecraturi nari vendetur,cum aliis de quibus infra dirum. IO AVideamus autem quid aduersus haec , non lex proprio sensu , satis, superque explicato dictis 76 claris verbis, sed ad Causae opportunitatem fauore Clientum dieant i i dem contrarii Scribentes; Adducunt duas limitationes dictae re. ceptissimae opinionis: Primam , quod illa vera sit, quando res sacrae redeunt ad antiquum sta
14쪽
eum, seu mutant statum sacrum in profanum non vero quando venduntur ad usum aequali-77 ter sacrum, seu religiosum et Secundam vero, quando concurrit iusta causa, una cum licentia Apostolicae Sedis , Sed neutra limitatio meretur attendi.
Antequam autem id euidentὰr demonstrem, ego stippono pro indubitato, quod exaduerso non praetenditu t,ut subhastatio nostrae Ecclesis,&Conuentus, eorumque deliberatio fieri debeat ad fauorem Angelesum,&Patriarcharum, 78 sed Hominum; Quo posito, redit semper solida
illa,& nimis stringens animaduersio , vltro admissa exaduerso, quod eaedem Ecclesia,& Coninyentus, uti non cadentes in commercio hominum, non possunt ab hominibus obligari, non hypothecari,no vendi, nec quomodolibet alienari, nec quoad usum profanum, nec quoad usum sacrum, nec inter personas sacras, nec inter Religiosas; Unico verbo non possunt obligari, hypothecari, alienari, neque vendi inter 9 illos, qui homines sunt. Res enim, quae in commercio hominum non sunt, inter homines ad nullum usum alienari possunt, iuxta auritoritanes citatas supra num. I. iuxta sensum pro
veritate contrariorum Desensorum .
Eadem facilitate ostenditur in subsistentia secundae limitationis, quae non regit in facto, &8o per insubsistentem hypothesim illa admissaeo,
. nullo modo releuaret in Iure.
Non regit eadem limitatio in facto, quia vigore facultatis Sac.Cong.E.Card.VicariuS anno I 673
15쪽
no I 673. nullo modo fuit impartitus faculta-SI tem obligandi nostram Ecclesiam,& Conuentum: Et propterea desectus obligationis ipsius Ecclesiae, & Conuentus remanet plusciuam euidens , quando ad nostrum effectum sussiceret ,
8a id esse dubium, adhoc ut in tali dubio semper inclinandum esset pro exclusione dictae obligationis; Text. est literatis in leg. QEidquid a Rringends 99.1sde Uerb.obligatae e quo uncte. 3 .
Non attenta replicatione, quod lIcet huiusmodi facultas non contineatur in rescripto 83 diei 3. Martii i673. quando neutra Partium id somniavit petere , & multo minus d. Sac. C. id cogitavit concedere , saltem contineatur in alio diei Is.Aprilis 17oI.quando illam ex pretis e petierunt Moniales, & dicta Sac.Congr. illarum precibus annuendo, talem facultatem con-84 cessisse videatur , mediante rescripto , sequentibus verbis concepto, Em.Urbis Uicario cumDeustatibus opportunis.
Pro remotione siquidem obiecti supplicamus observare verba supplicis Libelli, vulgari idiomate compositi, eidemque Sac.Congr.POrgue recti nomine earundem Montalium d. die I s. Aprilis i7oi. per extensum exhibiti In contra. rio Sum m. nu. a. qui constat ex lineis 23. dum in taxat , ubi literalitὰr distinguuntur tres species honorum, super quibus petitur fieri exequutionem, nempe bona Lucarini, silper quibus impositi fuerunt census, bona propria, seu Patrimo
16쪽
nialia Conventus,&Conventus ipse materialis, & Ecclesia: Ecce verba: UAbbatissa, e Monacheerc. riverentemente, O Upongono , tame li Padri86 σα-ροθω due censi 4 favore delioratrici oee. E perebe E flato formato eoneorso σe. Stante ebe libent essecutati ,e deliberati. spettino asserediti diun tal Lucarini , di evi vi ἐνan mole di erectorida Ddisfarsi, supplicanoriverentemente darii luenisga di poter far vendere,oe assegnare,non solo li beniproprii , e patrimoniali dei convento de' med. 'Pa-dri, ma di pia aneo la stessa Cbiesa,e convento σαQuando igitur Sac. Congr. Episc. d. die I s. Aprilis a ror .dictis precibus rescripsit: Em. Ur-87 bis Vicaris, eum facultatibus opportunis , nullo modo, nulloque colore, vel praetextu hujusmodi verba extendi possunt ad facultatem vendendendi Ecclesiam, de Conventum, sed solum, &restrictiud ad alia bona propria, seu patrimonialia dicti Conventus, juxta expressam,& lite-88 ratem contrariam petitionem ibi3 Poter fam endere,non solo li beni proprii, e patrimoniali; Id- qud ex quatuor solidi ramis reflexionibus, qua, rum unaquaequὰ, etiam figillatim considerata , videtur superabundare ad intentum. I. Quia talis iacultas sub hasta publica vendendi Ecclesias,& Conventus,ultra magnam irreverentiam erga res sacras, Deoque conse 89 cratas maius Christianorum scandalum, videtur repugnare Iuri Divino, Canonipo, & Civili,necnon ipsi mei rationi,& sensui,ut videbimus instavam. Ioo. Et propterea non est dicendum , concessam spisse a dicta Sacr, Congr-
17쪽
Episci metiendo ejus voluntatem a potestate ,
juxta regulam, de qua incipar. Is ree.cum concordantibus,citatis in Tom. I .par. 2. discept. a. num. 178. & bene Oliver. de Matris. so nullit.par. 3 fol. 9oabit ullo modo credendum est,
hujusmodi casus ηοstro fuisse similes, fiat injuria
judicantibus,qui mau judieassent, cum aliis in eod. m. I. par. a.discept. a.d.num. I 78. in sis. - II. Quia, quando die as. Maii IIo 8.fuit ex adverso formiter, particulariter, de unied facta praesens instantia coram eadem Sac. Congreg. . 'Epise. pro venditione Erelesiae, materialis 9I Conventiis, non attenta speciali' lenimone ejusdem praecisae instantiae, individualites factae dictae SacICongregab Em. rraei no, tune M. D. N. Auditbre,eadem Sac. Congr. nbia sine ani-9a mi horrore eandem instantiam audivit, atque
religiosissimὰ se abstinendo a ferendo iudicio
circa eandem contrariam petitionem, illam re- 'misit ad SS: D. N. ut est in consesso Hud Partese Dissicile autem est, ferὰquὰ impombile majorem hujus veritatis evidentiam afferre, eo quia agitur de facto illiu et Supremi, sacrosancti que Consessus, a quo talis irregularis facultas
concessa praetenditur, ut patet consideranti. ' III. Quia ab eadem Sac.Congr. anu O -93 concessa fuit Em. vicatio facultas deveniendi ad censuum impositionem,& obligationem bonorum nostri Conventus, mediantibus sequentibus verbis, postquam compremi in m Identem Ecclesia utilitatem esse eessuram praedictum facul talem. Videtur autem importare veram paradO, xi
18쪽
rti speciem praetensio contraria, ut possit de mero possibili veri fleari in aliquo contractu evidens utilitas illius Ecclesiae, quς brevi temporis 9 progressu potest reduci ad talem statum, ut ad creditorum instantiam cogi possit ad venditionem sui ipsius sub hasta publica, mediante
horrida voce Praeconis ; Quae reflexio est adeo nota solo naturali lumine, ut superfluum sit recurrere ad Doctorum authoritates ad illam proban. juxta nobilem an iniadversionem rss Card. PHLneltuor.dei cone. lib. 3. cap. I 3. nu. 8.ibi: In quei eo, in cui ta regione naturale si seorge aperta, non rubitas altra leue, nὸ altro Dotiore, ebe it lume impresso n/Itanιmi dalia natura,& concordat RG. in Giennen. Iuris votandi a. Iulii I7o6 s. Indubitanιὸν cor.b. m. Kaunit . IV. Demum,quia contraria praetensio ex diametro opponitur notorio solito eiu sdem S. C. 96 in cuius Rege stris non inuenietur unqua concessa adeo irregularis facultas obligandi Ecclesias,&Conuentus: Igitur vanum est praetendere, quod in nostro casu sub generalissimorum ver in borum inuoluero id fuerit concessum, nedum aduersus dictum laudabile solitum , a quo declarari rescripta notant Decian.respons66. n. I 8.
quia a dicta S.C.neque etiam ex parte Religiosorum petita suit huiusmodi exorbitans facultas obligandi Conuentum ipsum materialem &Ecclesiam. Si aute repugnare videtur omnibus principlis, quod voluntas stratur in incognitu,
19쪽
98 Quanto magis huiusmodi repugnantia emicat in nostro casu pro exclusione dictae irregularis, facultatis , neque etiam petitae ab eadem S. C.
quia tale quid,neePapae expositum,nee petitum futarat me. Propterea inuerisimile eensetur, Papam in-yy dulsisse id, quod nequὸ expressum, neque petitum fuerat in supplieatione,ὰ qua Gratia regulatur, est recipit interpretationem . Quod autem Ecclesiarum venditio repuMee Ioo Iuribus Divino Canonico,&Civili,atque ipsi-met rationi, 3e sensui, ita ad hominem demon
. De Iure Divino est, qudd Id,quod Deo con-Ioi secratur non debet vendi,juxta verba Levitici 27.28. Sed Ecclesiae consecrantur Deo; Igitur De Iure Canonico habemus duos Textus, a quibus id literalitὰr determinatur , nempe inis Ioa can. Si quis obiecerit I. qu. 3. σ in eap. inuerelam de Simon. ibi: scituri, quὸdsicuti emi non potuit, ita nee redimi Ecclesia. In Calepino dissicile erit reperire verba, cum majori claritate, &energia apta ad id significan. Supplicantes o servare verbum illud scituri, quod nimis significativum est, ut de se patet,eo quia Papa, tali modo loquens, omnes docere intendit , Ecclesias non posse emi. De Iure civili sunt Textus nimis rotundi,ex- Io 3 adverso etiam citati in I. ullius Instit.de Reri
20쪽
rum Seribentium in s adfamvis res ocras, σ. religiosas, quases sunt Monasteria, O Ecelesia, lata,
nullius dominio esse,nee eadere in commercio bominum, proindequὸ,nec pignorari,nee vendi, nee quomodolibet alienari posse. Repugnat rationi, & sensui, quia licentia
Apostolicae sedis circa alienationes rerum , & bonorum Ecclesiarum,& Locorum piorum,non
Io potest verificari. nisi circa illas res, quae sunt in hominum commercio, & quae, quando spectant ad Saeculares, ad libitum Dominorum in- . ter eosdem homines vendi,& obligari possunt: . Quando vero spectant ad Ecclesias & Loca pia, requiritur talis facultas, ob illam rationem , quod resistunt sacri Canones, ne obligentur, aut vendantur,nisi praeuia causae cognitione,&nonnisi eum euidenti utilitate eorundem Locorum piorum; Itaut huiusmodi licentia non immutet naturam, & qualitatem bonorum,sedios solum tollat illud extrinsecum obstaculu,propter quod Administratores eorundem bonoru, spectantium ad Ecclesias,& Loca pia, non possunt illa obligare exdefectu dominij,quod non
Ex quibus proinde remanet manifestum , Io6quod talis permissio, seu licentia Apostolicae Sedis, remanet seper inessicax, seu nullius operationis in bonis, quae non sunt in hominum corti ercto,non ex defectu potestatis, qua a in plissimam habet, sed ex materiae ineptitudine, seu ex illa qualitate, quod res, super qua cadit