장음표시 사용
181쪽
mellas aereas collocantes eniciunt aeruginem, quae aeriaca appellatur. 64. Cerussa vero cum in f Ornace coquitur, mutato colore ad ignis incendium cssicitur san
nas, aut massas in dolio super sarmen ta aceto asperrimo aspersa compUfiue
ris, ut nulluin sit spiramentum, decimo die ubi dolium aperueris, aerugi-Dem invenies, quam diei mus viride aeris, sive verderis. Fit et laminis aereis supra acetum suspensis in eadisi ne abiitigant , post totidem dies rasi,. Alii delimatam aeris scobem aceto spargunt, versantque si ibis saepius die, donee absumatur. Eamdem seobem alii in mortariis aereis ex aceto terunt. Reliquos modos, quibus si aerugo. scribunt ibi acorides lib. v. eap. x . et Plin Ius libro xxxiv. cap. xi. Est et fossilis aerugo ex aerariis lapidibus abrasa, altera per eaniculae ardores ex specu quindam distillat, et eolligitur. Tertiam a similliodine vermium seolectam vocant. Ide ne eum Coidone Cauliaeio neruginem florem aer a dicas. Est ἀν&: --ia res diversa, ex Dioscoride et cet vis, grana Milicet parva quaedam. a partihus aeris prosilientia, eum assum aqua refrigeratur. Chaleanthum autem, quod Lalmi atrainentum sutorium appellatii. recentiores vitriolum, duplicidissi rentia reperitur, est enim nativum quod eoppeiosam voeant, eat et lacib
64. nititalo colare ad ignis incen- dAm l Prisca seriplura minuto eviore ad ignom incondit. Ilia signis rari pu
to id quod Vulgo dieitur Doeo di ri-
ad ignis incendium sicutir sandaracia i Sandaraea est duplex, sossilia, eolore Cinnabaris, quam diximus id
esse, quod a vulgo arsenicon rubrum
vocaretur, et Lelleia, eerussa in fornace cremata. Dioscorides libro quinto e. i. et Calenus libro nono simplietum medicamentorum, aiunt sani cem appellari. Aelius libri Meundi c. L x. Syricum etiam tradit vorari. Paulus IIgineia libro soptimo Srricum, Sericumve, stetiti legit Hermolaus, seribit. Λquo puto nominatum tericinum unguentum a Ioanne Mesue in Antidolis, etiam si non postremae notae medicis a serico vellere dieiuna, et existimatum, et scriptis mandatum sit. Meam εem tentiam adiuvat, quod praecedente eapite, de unguento quod cervisa vocatur, verba seeerii. I a autem est serapionis minium, et sero osse narum, nativum enim haud temere invenias, sed quod plumbo, et cerussa saetum sit. Plinius
lib. xxxv. cap. via. seri sandycem vulte Cerilsaa, aequa portione rubrica admisia, Drieum vero Sinopide et Sandyee mixtis. Hoe sublimi aurum et capite septi no lib. xxx m. dixerat, quamquam Perverso pro S i , S rico ad hane diem seripium est. illorum vero hie errorem tacere non pomim, qui, in memorato trieesimiquinii libri eas i-le, cum enumerat colorum qui snguntur viliores, Syricum et atrametitum iungant, ceu SFrieum adieetivum sit. Ceterum Plinius idem. xit eo revertamur unde digressi sumus. Sandycem
in illo Boeotioo ergilii versu, Spontes
sua sandy x pascentes oratist agnos. pro herba interpretatus est, 'hiem secutus est Servius. Ego sum semper Pro e loro interpretatus, et nisi fallor, meislius. ut sit sensus, nulla arte, nullave
182쪽
claraca. Id autem incendio facto ex casu didicerunt homines, et ea multo meliorem uSum pra Stat, quam quae de metallis per se nata foditur.
gni, quin et omnibus eoioribus, quos solet mentiri lana, sponte conspieui erunt, nee erit insectorum eortinis p sieris seeulis opus. Neque lamen neseimus in dieitonariis Sandyeem deseribi
herbam deliealao olsae urae, brevi caule, et in aliis foenietilo similem, sed id si ineerio et praeterilo auctore. Quodque magis mirandum est. poculiarem ei laudem tribuunt, quod satigato Venero
Corpori succurrat, marcentesque senio
iam coitus exellet. id vero, quem laudant, Iinlinius libri vie imiseeundi capite xxii. Mandici, quae in olere Ul- vestri a Graeeis ponitur, tribuit, hoc tamen non vidit interpres virgilii Mancinellus. Non sine magna nominum con- susione. Mauritani, quos vulgus Arabes
appellat, Serapion, Albii erig. Bodigoras . Mesa rugiet Ahen Mesuai. Abix , Alcibali, Bliazes. Isaae oben Amram, et eeteri, aut potius eorum interpretes sandaracam nostrum vernicem appellant, eum illa exiliato sit medicamen. tum. Is vero res salubris, gummi sei-
licet iuniperi, quo tum linimus charis as. De bibulae sint, dielus vernix, quasi veris ros. Vero enim potissimum glim- mi gignitur, et aestate perscitur. Est et vernicis factis ii genus, quo pictores colores illuminant, id est quo eoloribus lucem tribuunt, is sit gummi iuniperi pulviseulo, et aloe ex oleo nucum iuglandium , aut lini. Ita ergo hubeto. sandaraea in libris Mauritanorutra. a. pud quos sandarax dieitur, iuniperi est gummi, in Craecorum vero libris venenum, ut quae pota alvum et inlesti. na eum insigni erosiona exemeiat, quod testatur Dioseorides libro sexto. Pu L.
sandum Salmasius in Vopi-seum D. 369 , et plenius in Solinum
p. tib5. docet, Sandyeem Armenia- eam Strabonis, et terram Armeniacam Caleni, quod ad colorem easdem posae videri, licet haec luteum. illa rubrum praeserat: quia ι χρον et κυρρὀυ luteum et rubria in colores sunt allines, et qui saepe confunduntur. Ubi ei seribit; Sandaraea faciti rubra, sed luteo eo ore lingit. Unde sanita ricinum pro luieo. Non tamen eadem eum Armenia ter ra. Eadem potius fuerit eum Arsenico rubro. LAET. scindiara Eodem nomine pluresae diversae substantiae indieantur. Quae hie sandaracia dicitur non est ea daqua in cap. m. huius Ithei egit Vitruvius, neque ea quam nominat cap. m. l. viii. hic de cerussa usta agit, quae potior censetur, ae est Plinio prima species ustae. Dissert etiam a sandaraca Arabum, quae est gummi species ex Iunipero eollecta. et quae ad eolores non pertinet, sed ad vernicem pieturis inducendam. ST T. quam quiae de me talis ρον se na- ω l Haec mineralia nativa Galianus interpretatur esse Paraetonium ei Melinum, de quibus supra dictum est. Sed videtur errasse. Illa namque albidum colorem praebent. Ille vero Vitrux usile sandaraea artise ali traeiai. ti ne
nativae illae albidae terrae esse nequeunt, sesu sandaraca nativa eap. superiore deseripta. STRAT.
183쪽
Quomodo stat Ostrum colorum Omnium faetitionum excellentissimum 65. INCIPIAM nunc de ostro dicere, quod et charissimum et excellentissimum liabet priueter hos
colores a Spectus sua itatem. Id autem excipitur
batur, quia ex humore colorato praeparabatur, educto ex quibusdam Ostrein Tum, seu testaceorum speciebus. STRAT.
Iu tititem excipi in ei conchylio marino i Conethlium ut interpreter simplieiter dictum pro purpura piace. saeti quod sequitur, e quo ρωνωU λ-
scutir. Rursum eum ait, ostrum e conmehylio marino exeipi, tum Deseio quid serupuli subor it r. Nam eoneli lium, matrum, et muricem idem esse plerique omnes satentur. Distingui vero a pia
pura non ibit inscias, eui leelum erit Plinii lib. ix. e. xxxvi. Vilrnxius quadrupliei esse coloris disserentia pro regionum, unde exeipitur, varietate seribit, ut sit Sept ntrionale atrurn : quod petitur inter Septentrionem et Ocel- dentem, lividum: quod ad Oeeidentem Orientemque aequinoctialem, violaceum: quod ad moridiem legitur, rubrum. Pli-Nius auium nominato eap. Conci lii dicit colorem austerum in glauco, et irascenti simit in mari, et lib. XII. eap. vui. ait Conchylii eolorem unum intelligi in lieliotropio, alium in malva ad purpuram inclinaniem, alium in vi la serotina vegetissimum. Nos itaque conchylium hie pro purpura, et ostrum pro purpurae sanie aecipimus, ut mu-Heem apud Vergilium Ecloga xv. et oinstrum Georg in. et Aneidos iv. V neliis quando agebamus, cum stella pisce attulit purpuras aliquot Philippua Siroggius Florentinus. Solebat enim vir ille heno doctus non raro invisere Mo
eenalem meum, tum regium legatum. disserendi causa de rerum Natura, Piniissimum piscium. Ex illis. inquam.
contusis purpuris exeepimus saniem vi laeeam gratissimam. Porro autem, ut
nihil relinquam, quod possit studi os adiuvare, illud praetereundum non est, a Cicerone Aeademie. iv. diei mare Purpureum, quo postea usus est Virgissius Georg. quarto, non in hae tantum parte Ciceronis imitator, a Propertio lib. r. ad Gallum, Purpureum seviaver quod Catullus in Epithalamio Iuliae et Mallii luteum dicit, et quae aliquanto sunt remotiora a Virgilio primo Ceorg. Purptiretim capillam Nisi, quod imit iis, Tibullus Elegia xv. lib. I. vocat purpuream Nisi eo M. ab eodem Λ neid. t. purpur iam tamen juoenuae, et sexto aeneidos Itimis vestire ρu pureo, ab Horatio in principio statim
Albinovano apud Thrlesium purpureiam
nio . Est autem, ut nos postea re
rimus ex Tegia, quae nunc incerio am
184쪽
DE ARCHITECTURA ex conchVlio marino, e quo purpura inficitur, C jus non minores sunt quam Celerarum naturae reriam Considerantibus admirationes; quod habet non in omnibus locis quibus nascitur unius generis colorem, sed solis cursu naturaliter tempe
ratur. Itaque quod legitur Ponto et Gallia, quod
hae regiones sunt proximae ad Septentrionem, est atrum : progredientibus inter septentrionem et occidentem invenitur lividum: quod autem legitur ad aequinoctialem orientem et occidentem, invenitur violaceo colore: quod ero meridianis regionibus excipitur, rubra procreatur Potestate; et ideo hoc rubrum Rhodo etiam insida creatur ceterisque ejusmodi regionibus, quae proximae
66. Ea conchylia cum sunt lecta, serramentis
e ore legitur de morio Augusta. sed purpureum s quod de posterioribus et simili hos dieium volumus aue Orthus Porphresone et Aerone apod Poeias ac-eipitur pro pulchro, id est, ut inte pretor, eui inest naturalis pulchritudo cui a neerus pandor. Addam, et hoc quod haud temere nisi apud servium in octavum Fneidos librum invenias, purpuram Calliea linitia dieiam sui,sexIrgae, inde illud, Virginis Iu ni sagulis. De purpurarum generibus lege Athenaeum libro tertio. Psi e quo purpura infestur Magis probo Cod. Sagr. e quo stirpiam emici-ιiar. Sie instar purpuram Iactane PD-
ganum. PONT. cujus non minores sint quiam ce- orarum nisurae rerum consideransi.
antiquis monumentis. liaqus: e ras non minor s . . ceteriartim lacii. admiratio. ntim i nnturae consid rari us admirationes. PONT. ol id o hoe Artim modes otiam insitia erea tir Bejiciunt veleres li-hri mirtim non neeessarium; nam hoc refertur ad proximum Ostrum, quod et rubrum est et meridianis regionibus legitur. Pori. modo otium institi l Loeua est dinsellis ut eum priorihus consentiat. Illio dus enim qui disicit ah AEquatore verissus areiteum 36u non est adeo proximus ad meridiem. Dii sunt regiones ad orientem aut Meidentem aequinoetialem, quae revera anni sub Aequatore.
185쪽
circa scinduntur, e quibus plagi S purpurea Sanies, Uti lacryma profluens, excussa in mortariis teren-
rum cruore Digrantis rosae colore si h-
lucente utuntur partim tingentium onseinae, partim litetores colore expellen-lissimo ei suavissimo. Quomodo ad lanas apparari debeat , docent Plinius lib. I x. cap. xxxviii. et Iulius Pollux
cap. Iv. lib. r. verum, ut recte monuit Seneca naturalium quaestionum l. 1. cap. n. Purpura eodem conethlio non in unum modum Oxit i interest quantum macerata sit, crassius medicamentum, an aqualius traxerit, saepius mersa sit, an excocta, an semel tincta.
In eam lusit Cassiodorus Variarum li. bro primo, in ea Epistola. quae scribi. tur Theoni. Pictores vero ipso purpureo utuntur eruore trito in mortario, fleuit indieat vitruvius, aut creta a gentaria in eum liquorem serventi alieno addita, et inebriata, bibit enim eum
eolorem celerius lanis: pnrporissum vocat Plin. l. xxxv. e. v . Argentaria auis lem creta nitorem areenteum reddit e dein auelore dicti libri cap. xvo. Meminit et lib. xv a. rapite octavo. Flavius Vopisetis in divo Aureliano pu purei pallii meminit, quod Persariam rex ab indis interiorihus aeceptum Aureliano dedera l. ad quod eum matronae, atque ipse Aurelianus suas purpuras jungerent. cineris specie deeol rari videbantur, divini eomparatione sulsoris. Talem purpuram sandycem Indieam sacere, si eureiur, idem tradit diei, memoratumque pallium eo purpurae genere, quod postea nec ulla gens detulit, nee Romanus orbis vidit, intemplo Iovis opt. Max. suisse. Et hiat- tam genus suiεse purpurae coniici potest, quod Eutropius scribat Neronsmblaiieis funibus piscatum, quem Suetonius purpureis Lebse tradat. Prudens
hic omitto coceinum, quem nostri sua latam, Itali granain vocant, et chermo sinum, quoniam de eis copiose iraditum est ab Hermolao in eap. de saxifraga, et de eoeco baptii , et a Brasa volo in examine Uriaporum. Ρvi L. Purpurea sanies Blattam, ut nolum est, reeentiores dixerunt, quam vetustiores purpuram Datiuo i Bruti e pro 'rio hialiuo Iuli pae illi Pribus, ut ex Festo scribit Paulus. Sic otiam vocarunt bullas sanguinis eoncreti: unde in Clossis: BD Y--atuarac ellitie blati eum, hoe est sataguineum pro purpureor nam sanguineum colorem et Purpureum eumdom esse voluerunt. Servius lib. m. sed quoniam sumptuosum strue, et retiario ine imas ὐει homines ini ola re, sanguimi coloris compta est oestis mortuis injici, in et ipses testia rar v . Aeneid. Fur ineasque sti re sues, Deliami
Ubi manifeste sanguineum et Purpum reum eumdem saeti. Pliuius de Tritoeotorer ratis et mmmia, color stinguinis concrinti, nigricans adm clu, Memque sus rem refulgoris. Undo ri mismero piamur ias dicistir sanguis. Hoegenus purpurae, blattam mearunt, quae vox, ut dixi, coneretum sanguinem signiseat ei similitudine luteae blattae. Adde quod saniein purpurae, sanguinem et cruorem etiam appellarunt, Cassiodorus scilicet ne sangist, ille nobilis aliquid spiraret horrori, Alibi nigredinem sanguineam, et humorem sangui neum appellat. Optimae glossaei BD -t En 'Huβας διρους τῶν κογχιλιων, nam
186쪽
38a DE ARCHITECTURAdo comparatur: et, quod ex concharum marinarum testis eximitur, ideo ostrum est VOCitatum.
Id autem propter salsuginem cito sit Siticulosum nisi mel habeat circumfuSum.
quod ex concharum marinartim testis eximittir J Non igitur ab ostreis piscibus, quod existimavit Christoph
rua Latulinus vir alioqui doelua sed os t. . aera , id est lesia, quod exeonei liis sive purpuris legatus, ieetis testa piscibus. Quamquam purpuram
trearum quamdam esse speciem ann lalum est. Nam στρεια genus esse ad
omnia lesiaeea, κρεα autem sine diphthongo speciem ex Aristotele admonuit Galenus libro simplicium medicament Tum XI. Athenaeus eerte libro tertio per et diphthongiam veteres proferre a litos adsentat, nec aliter apud Cratinum et Epicharmum Aeriplum reperiri, Pt tonem vero in Phaedro dixisse correpta, per e scilicet. Ego in extrema Timaei popin i id inveni. Vitiosum Athenaei e loem habuit Hernicitatis, Arehi-loebum enim pro seriptore laudat cum sint ἀρχίλιοι Craiitii opus, ita enim legitur. Κααrtiae αρχε nete. Alioquin i-
orare non poterat Cratinum scripsi se Archilochos, quos paulo ante. eo dem versu legerat etia os . ne laudein quartum et nonum lil ros, in quibus id opus nominatur. PuiL.
quod ei concharum i Ostrea dicuntur eoneliae hixalves in genere, et pa ticulare earum genua vulgo notissimum:
sed hae nihil ad purpuras, quae non sunt bivalves, sed eonebri a poetiliari
Nomine. Utraque autem Craeei eDακο- appellani. Quare recto supra andia 40 mi ostrum dietiam asseruit. Lam.
sa capta, inventum fuisse pondus Sooo talentorum purpurae , quae praeparata ante annis I9o , venustatem coloria servabat, quia rubeus, inquit, ille e lor praeparatus erat ex mele, et athus ex oleo. Ignoramus quaenain fuerit illa purpura rubea et alba, et quaenam
methodus pro eadem conservanda. Me
eurialis in variis lectionibus tradit antiquos purpuram duobus modis eonsedivasse: altero, collocando in massa mellis earne conchrliorum contusa una cum ueco, ex qua massa ruhea oriebatur: altero, separando ex carne eonebrii
rum vena albida, in qua humor eoi ratus continebatur, qui pro albida purpura praeparanda serviebat, in oleo ipsa in collocando, in quo servatratur. ut prius dieta in mete. Vitruvius videtur intelligere sueeum ex medulla conchyliorum eductuvi in mele servari con
Celebris est antiquorum purpura, emius praeparatio nunc latet, ut etiam Lgnoratur quaenam fuerit eonethlii spe, cies, ex quo educebatur, quodque nomina habui . murex. conethlium, Purpurissum. Plinius ix. 36. deseriplionem habet tum piscis, tum rationis colorem praeparandi r succus Usitis. inquit, est colore stir retio rosae: di tingui n-esylium, ex quo color educitur ad eo
ruleum vergens. vitruvius omnibus emtoribus pretiosiorem exso Me bii r Plinius xxxv. 6. purpurissum etiam protiosum esse tradit, ae seri ex terra cretosa mixta eum purpura. atque Puteolanum praeserendum esse Trrio, Ge-tulieo, Laeon eo, quia tinctum ex hysgino est, atque deinde sueto rubiae. itruvius autem hae methodo seri purpuram laetitiam tradit cap. aeq. Quae
187쪽
De PurPuneis coloribus 67. FiuNT etiam purpurei colores insecta creta rubiae radice et laysgino; non minus et ex stori-
εententiarum varietas ut eoncilietur. eoniici potest, succuin conchylii solum non fuisse adhibitum, sed generatim eum terra cretosa commixtum, quae primum ex limgino et rubia tingeretur, ut eo lor vividior obtineretur. Iti Ηasino
Cook mentio habetur conel lii eapii in latitudin. septent r. Iau Ic, et longit. Londin. aeto res oecidentali, magnitudinis Simaeis, innatantis in spuma substantiae viscosae: quod a conta-elu et eit, coetilearis minoris mensura succum purpurei coloris, quod tela lingitur. Id vero responderet antiquorum purpurae, etsi non idem animal ait neque respondeat descriptioni quam Plinius dedit. Consulenda quae Olivius de purpurae praeparatione protulit. Set T. 67. Fiant etiam pia tirpi colores Plinius l. xxxv. e. v I. laudari ait Puteolanum purpurisaum potius, quam Tyrium, aut Gelulicum. vel Laconteum causam esse, quod liragino maxime in-
Fitini etiam purpurei colores in civierotu hine radicet Dubitare quis pinterit de rtiliae; quoniam in nonnullis eodd. hrri egi. Sed si mora ridice legamus, de qua radice est intelligendo in λ Bubra radix ignitur in Dacuo sativo, in Beta rubra, in Bubo vulgari et praecipue in Anehusa, quae
si sndatur manus, ut ait Plinius, sanguineo colore inficit, eademque lanas pretiogia coloribus praeparat. Relineamus itaque rubiae, quae ratiis dieitur, et tinctorum . quamvis et sua sponte in ineuitia gignatur. PONT. infectia cretia i Non explicat, quae. nam haee creta sit, sed quoniam ad eum tantummodo usum advocatur, ut eolores ex herbis deducti, aut ex ra- dieibus eorpus quoddam acquirant, eredibile est huiusmodi creta in suisse absisque proprio colore. Probabile videri potest earn suisse quain paullo post Er triam vocat, eum de favo violaceo agit. STRAT.
rubino radice J Bubiam Dioscoridea
lib. II1. cap. cxxxvii. er throdanum vin
eat. alii ereuthodanum. Badix est ruishra qua linguntur lanae, pellesque pedisciuntur, unde vulgo dieitur ruhea tinis elorum. D radice pueri liberalibus i in .se hamus ova, garansam vocantes. Lega Plinium lib. xix. cap. iii. et lib. xxiv.
rusiae radice et buino Ignora. tur quid proprie suerit lisssinum. Consentiunt omnes esse stirpem quae ad tincturam servit , et quam Pausanias fragen appellat. Sed dissensus est ineolore, qui ex eadem educitur: alii namque purpureum, alii saviam. Eo ruleum, rubeum alii censent. Prohahi.
188쪽
fle est de eoeruleo Vitruvium intelligere ; dicit enim quod mixtio rubiae euinh3sgino purpureum imitatur, qui eolor violaeei gradus est: nam mixtio rubet et e rulei violaceum gignit. Plinius tradit h1sginum coli in Gallia , unde colligi potest eam stirpem esse Isalidem Graecoriam , et Glasium Latinorum. In Gallia Gmude appellatur. ubi
copiose ae laete viget, et praestantissimum pro tinctura coerulea suceum prae-
hei r praesertim in Anguadoca; nam quae in Nora nandia colligitur, vocaturque V ou e minus vivida est. Ex utraque sit Pus Pliam, herba nimirum
contusa, et Una eum succo ea siccata.
num rubeum purpureum colorem esse
evidenter deduci debere putat ex eo, quod tiruvius postquam sustus do pretioso purpureo colore egit. Osiro die lo, docendum sibi proponit, qua ratione sciet ilium ostrum praeparetur , ex succo rubiae et h1εgino. Errant enim qui putant. divisionem eapii uim huius libri ita cieeurale saeiam fuisse, ill re spondeat divisioni argumeniorum t alque ob id erodendum esse. bie agi decoloribus diversi, ab iis . de quibus a
cluin est in cap. praeced. Nam elia in Iule ea pili xiv. praesiuisue titulus do purpureis coloribus, tamquam si de aliis non opere iur, eum tamen agaturde. rusco, saxo, viridi. eoeruleo. Quod vero Perra ullius hysginiam per eo ruleum veriit, ei colorom ex rubeo et
nii loco xxxv. 16. qui tradii primum locum obtinere purpurissum, colorem preliosum . queque ex aerem proprio dominus redemptori praebere debebat, etiam locato opere. Iloc aut in nran aliud esse poterat , qua in calamistriam muliol eo. Tum inter purpuri sa laudat Puteolanum, quia ex radice t tibiae et lim-gino constabat , , quare Puteolanum po , , lius laudatur ... quod hvspino maxi. me inficiatur, rubiamque eos; lur sol-
ia vere V. tivsginum igitur in rui eum tingit. Cum autem incertum sit euinam stirpi respondeat Galianus proponit ex eo ligno eductum suisse eui nune Verrino nomen datur. Newlonus hysginoeolorem eoeruleum indicari censet, et euin Perratillio eonseniit ut hysgitium pro G do. I ad interpretetur. OrtighJsginum fuisse ligustrum proponit, euius baccae, eum ad maturitatem autumno perducuntur, exterius nigrae sunt interius laeto rubent, et carminum ae
el fraxino l l lysginum id esse, quod
cieinium et hyae initium existimat Hermolaus. Ctii, ut subscribam Leit, quod mox sequitur, eadem ratione vacinium temperantes, et lae misccntes, purpuram saetunt elegantem. Sed et qui seripsit opus pandectarum Medicarum, Matthaeum Θlvaticum video in ea fuisse Eententia, eum de vacinio iradit. Quid senserit Plinius, iudicari non potest, etiam si hFspitii meminerit lib. Axa. e.
xxvi. et sis. ix. c. xi I. Nondum vero laniae apud ine est auctoritatis Ni- eandri Theriacon setioliastes: ut in eius sententiam pedibus eam, qui dieat saxi esse coloris, id est ραντον τὼ Dγώ, a quo υσγι- τὰ ἐκἰ ἀυῶ β. - ala Asia. Quia autem ad vacinium ethracinthum alii not. Joannes Buellius eadem pia lat. astipulatus Servio. Nieo- laus Leoti leontis eredidit vae inium esse ligustri hei nos. id est eius arboris, quam nostri Timesnam hulgo dicunt, appellavit enim Virgilius vae inici nigra, quod fortasse spectans Columella lib. x. qui est de eultu hortorum carinine scriptus di, ite .... Et nigro permisia ligustrona suma cum Casia n cirris.
Nisi scripserit his o. stili enim saetiis avoce nigro in nium desoxus. Baphael Volaterranus in Virgilio non vae inia sed Larinia pro ligustri acinis logit. Alioqui Vacinia prima inflexione Plinio eεt a bor l. xvi. cap. xviii. Franciscus Ma
189쪽
bus alii colores. Itaque tinctores cum Volunt sit Atticum imitari, violam aridam conjicientes in Vas cum aqua, conservescere taciunt ad ignem; deinde cum est temperatum, conjiciunt in linteum, et inde manibus exprimentes recipiunt in
mortarium aquam ex Violi S coloratam, et ex ea Eretriam insundentes et eam terentes, effficiunt
iar us agrest;a esse mora mavult. Cuius credo sententiam suisse sequulum Leo-riliariu in Fuelasium, cum ait virgilium unius literae immutatione vacinia voincasse, quae Croeei β υα et βα dicunt, id est rubi. seii sentis humilis mora. Et revera Calenus I 6α libro se undo de alimentorum saeuitatibus tradit appellari. De eis intellexit Plinius i. xv. c. xxiv. Romae, inquit, nasci a stir es in rubis, nitilatim d --- te collo Sed emaeulandus inolitus ediror, et ob id receptus, et pro Romae, mora serihendum est. P uir Non minus ol ox floribus t Nolat Perraultius apud Sinenses ex herbis et floribus edoei succos, qui nulla alia praegresaa praeparatione ad pingendas elas ex gossypio, et se leo adliit,entur. Stirpes nostrarum regionum colores adeo vividos per se non signunt, praesertim rubeos, sed lixiWiis ot alumine splendidi fulgeniesque redduntur. Sie ex rubia, et Coelienilla ex animalibus ciain iis praeparationibus egregii eolores praeparantiar. STRAT.
ciamus tinctoros reeopto vetusto lectin
res qui ieeioria pingunt; quod opus
ad architecturam refertur, cuius gratia colores Iitruvius repenset. Sic cap. X. do atramento: ν Plistitim toctores glatinum admiscentes in parietibus intin- tir. PoXT.
Ateiatim. Id trium generum esse opiἱ-mum, auctor est Plinius lib. xxx m
OMIam aridam conjicion es in imus Plinius memorati libri, eapite ultimo, non silis, sed coerulei eam fraudem esse videtur sensisse. Fratis, inquii de e ruleo loquens, riola arida decocta in aqua, succo per linteum expresso incretum Eretriam. Admonendi sunt qui haee legunt, uiolam intelligi eam oportere quae nigra sive purpurea dieitur. aut etiam simplieiter viola, utia Ceaeeis lis. Mei violam Martiam, et Quadragesimalem appellant. Mirum autem videri non debet nigram diei, eum leueoia nigra pro purpureis dieta sint ab Hippoerate. Pim- e in eo ero iam infundentes J Intellige Eretriam . quae terras suae habet nomen, inquit Plinius lih. xxxv. e. v r. Ea duplex est apud Dioscoridem i. v.
e. Te v. alba et cinerea, quod ei Plianius scribit lib. xxxv. cap. xvi.
et Ox ra Eretriam in Montes lVeiores libri carent Eretrium, et sui, stiluunt tam, utrumque necessarium puto ea Plinio. nempe et eo crescim trium is densos. Plinii uerba quae leguntur l. xxxiti. c. xvi. haed. Fraus olola arida dococta in aqua, sti coque pre lint iam expresso in cre rim Ereis triam. PONT.
190쪽
silis Attici colorem. Eadem ratione Vacinium temperantes et lac miscentes purpuram faciunt elegantem.
68. Item qui non possunt chrysocolla propter
caritatem uti, herba, quae luteum appellatur, COO
ra Eretria Plinio lib. xxxvi. 36. duplex est, alba et g Fsea : nomen habuit ab Eretra oppido Euboeae. ac tela cum ipsa per cuprum transeolata, coloris fit violaeei. STRAT.
sitis A rici colorem l Demontiosus et Philander virilaeeum colorem indicari putant. Philander textum Plinii adducit, qui tamen incertum relinquitai violis decoctis etc. sit vel coeruleum imitari d eat: quod neque ex Vitruvio salis aperte colligitur. Sed quod Plitiandrum et Demontiosum decepit est, in Callia olo refra diei, qui ad eneruleum
vergit, ex quo fore polor violaeeus suum habuit nomon. Veteres vero nigram et purpuream violam distinxerunt: atque uiolum simplieiter sui ni dixere. tiuae proprio Domine Leueolon etiam
dicebatur, ex albido soliorum et eauliseolore . ut ex Horatio ; tineis Dioti pallor amantium. Sit Ailleum videtur υ; se savum, si altendatur ad ea quae Plinius hahet. nimirum adhibitum a pietoribus suisse ad splendorem , sit L
dium ad umbras. Nam revera ex quatuor eoloribus rubeo, e eruleo. viridἰ, et saxo omnium elarior savus est . cuius mixtione aliorum intens las ac splendor augeri potest. neque habet e flavum obseurum 1 n. iit habetur viri- dg ohscurum, et eooruleum obscurum.
Flavum quippe obseurum, savum non amplius esL Callantis interpretatur sil Allicum pro terra sava usta in ollae lausa, ex qua terra rubra parabatur. Plinius xxxv. 36. Ex ea si octra, exusta rufrica in ollis Mois luera hi e litis. Nunc etiam quemadmodum ex epressa in fornace ignis vi si iubnium, sie ex minio ignis maiore gradust eolor savus splendidus, qui Gallia di
acinium t Signiseationis admodum
incertae. Consentiunt plures indieari eo-lorem e ruleum obscurum. Sed dismcile est eompositionem declarare. Nonnulli putant ex fore fisae in thi sueeum eduei doeente Dioseortuo Bomanoa h einthi nomine vacinium appellasae. Alii ex herba Isatide vaeinium obtine.
xi. Alii ex fruetu lim,iri. ob Virgilii
versum, Argia ligustra eadunt o inia nigra D nmr. Sed ex soro hraeinihi nulla tinctura elieitur. Ligustri vero seuetus tingunt ex rubeo obscuro. non exeoeruleo. STRAT.
et Me miscisses Attendatur laeta quod in tribus e d. legitur pro lac.
ut vetustiores usurpabant. PONT.
68. horba, quae mutim a euatur, eo ria iam infici e t De chos olla nativa latra voeata, diximus. Eam memtitur e ruleum lutea herba inlaetum. sive ipsa herba eoeruleo subtrita, ut doeet Plinius lib. xxxiii. e. v. insecti xa dicta. Di lioe loco testatur Vitruvius; neque enim de herba loquitur, quod existimavit Hermolaus. Sed quae herbaesaei, quam Plinius taleam. Vitruvius luteum appellant, et mmm, ut puto, Vidi gilius Ecloga quarta, croceo mutuli Oeliora Itito. quaesitum est: nos apud Dios ridem i. ix. legimus Iuleam Mo