장음표시 사용
11쪽
dormitat. Sed quod attinet ad vess. 905-90 ante pugnam manus dedisse videtur Hormannus Sed hae de re disseretur infra. Voxio Antigonae generosita iis quae his Versibus insunt Rrgu- montis non detrectari Sed augeri videtur. Omissis aliis Cum ipsamμ, inquit, Antigonam adhibito illo argumento digitum intendentem aetat, ἡ quantum sit illud, quod civitati legem violarit, Seque excia Santem ita, ut se nonnisi summo pietati gradu ad id, quod alia neutiquam in se receptura,fuisset, impelli potuisse profiteatur videtur illo poeta talom opinionum,instillare voluisse etiam civibus Suis, eosque levato ab eo, quo facile, imbui potuissent hac fabula, levitatis errore, Commonore, non in gra--vissima Causa a esse Civitatis lege migrare. Poeta igitur, quum ita filicentiam Coercere et quod intendere potuisset civitatis legibus periculum se remoVere StUderet, nonne Summam potius consilii sapientiam isto loco se conspieuam admiraberiS, quam ineptia ei exprobrabis Θμ l. l. p. 5 sq.). Verum etiamsi poeta'. l. exprimere voluisset id quod exi videtur intendisse, tamen, eum non demonstratum Sit Antigonam ibi non repugnare, quod reprehendunt acobus quique cum eo faciunt minime refutatum est. Transeamus ad Boeohhium, candidissimum Antigona Sophocleae interpretem. Is concedit, argumento, quod hoc lo eo affert Antigona, minui quidem generoSitatem eius virtutemque, Sed eam ob cauSam hos Versu pro adulterinis non esse habendos Pendet vero Boechlii sententia tota ex eo quod fabulae argumentum et conSilium SSeiudicat Totam enim censet tragoediam edocere qui insolentiae et licentia indulgeant nimiumque cupiditatibus se permittant, eos ineurrere in perniciem mortalibus sapienter esse reputandum, quid nolendum fugiendumve sit, ne iure divino aut humano negleeto graves poena Subeant; Summum bonum 8Se Sapientiam Antigonam Culpa non vaeare. Fratre enim contra regis edictum sepulto leges eam violasse humanas. Priore
parte fabulae cum tota fuerit in supremis fratri persolvendis officiis, eam culpae quidem ibi non fuisse consciam; Sed fratre sepulto et sedato animi impetu, cum se in culpa esse fere Subsenserit suaeque ipsa cauSae inee- perit diffidere atque de salute desperare, eam ad argumentationem hune sophisticam confugisse, ut facinus suum iure patratum esse Comprobaret
12쪽
A confiteri ipsam Antigonam . 907, etsi Suppressa quaSi voce, Se ius humanum violaSSe. Quae eum ita Sint, Virtutem quidem virginis aliqua ex parte dehonestari, neque tamen id egiSSe poetam, ut mulierem depingeret Culpa prorSu VaCantem. Quae ero proferat Antigona, mire convenire eum eius conditione, et cum animi eius flectione. Addit Seyffertus, si quid hac tanta animi fluctuatione minus perfecte et explanate dixerit, ut dixerit sano, hoc profecto non interpolatoris temeritati aut inscitiae, Sed ipsius poetae Sapientissimi consilio artificioque esse tribuendum.
Boechhius quod sit fabulae argumentum et consilium feliciter eruisse ut plerisque viris doctis'), sic etiam mihi probatur, neque intellego, cur Langheldius tantam operam perdiderit, ut Sophoclem ostendat finxisse Antigonam ab omni culpa liberam eique dedisse animum Semper aeque constantem a summa fiducia elatum. Sed facere non poSSum quin profitear, quod Boeo ius ad locum defendundum doet, id non omni ex parte mihi probari. Id quidem negari,sequit Antigonam ibi consciam esse iuris humani a Se Violati ipsam vero dictum neglectum v. 90 crimini sibi aro mihi non est persuasum Neque scio an tale quid doceant Ss. 925 sq.
α λχ εἰ μεν ουν ταs εστιν ν θεοῖς καλά, παθοντες ιν ξυγγνοῖμεν ημαρτηκοτες.
Quid nim Difficii est creditu, mulierem culpae ibi conseiam locutam
Sed mittamus hoc, quippo quod ad rem nihil valeat. Aliud est quod
Boeot hi et Hysserto obicimus. Concedunt Antigonam fratrem humavisse antiquis deorum legibus obsecutam, loco de quo agimus profiteri facinoris sui cauSam fuisse eximium fratris amorem, et si filius marituSve mortui iacuissent, neglecto tur divino humanae legi se fuisse obtemperaturam. Existimant quidem eam desperatione animique fluctuatione eo impietatis erga deo esse abreptam; sed Si Antigona h. l. causam affert, cur fratrem Se-
13쪽
poliverit, nihilominus restat reprehensio, quod Virgo ipsa quae antea docuit falsa declarat ac virtutem suam dehoneStat mendReio. Hae vero reprehensio si iure ac merito profertur, graVior Videtur, quam ut Sopho elem tale quid peccaSSe Credere OSSimUS. Quid ergo Nonnu Jacobus et qui cum eo Stant iusta de causa hunc locum contendunt esse indignum, qui a Sophoele Scriptu eSSe putetur. Nonne nobis, qui eum defendere conabamur, gradus referendus est Nonne iam victi sumus Minime. Ostendere enim posse nobis videmur, si quis eo quo nos volumia modo intelleXerit VerSuS, reprehensionem illam dissolvi. Iam benigne quaeso aeeipia quae Sumia expOSituri. Quicunque de hoc loco egerunt, Jacobus, Solineidewinus, Boechhius, S0vssertus alii, Antigonam consentiunt hi versibu afferre ausum, Cur fratrem Sepeliverit contra regis edictum.' Quod si recto osse iudicatum, Antigona similis esset rei, qui apud iudicos fallacibus artibus se defendere conatur. Neque enim fratrem humavit, quod omnium propinquorum sibi fuit carissimus, sed quod deorum lege propinquo mortuoS sepeliri iusserunt. Sed res non ita se habet, ut viri docti iudicant. Antigona enim hoc loco non horum cives Thebanos), sed fratrem appellat, neque affert causam, cur fratrem sepeliverit, sed nihil vult nisi ostendere, quantum honorem contulerit in fratrem, quippe qui carior sibi fuerit quam liberi maritusve, si eos habuisSet. Quod ne tomere me interpretatum esse arbitreris, animadverta quaeSO, animum Antigonae alium esse in scenam prodeuntis, alium decedentis de ea. Non ignoraS, qua mente priore fabulae parte fuerit virgo Ardet pietate erga deo suosque E prologo patet, quanta caritate Ismenam Sororem compleotatur Verissim dicit v. 23:
rectit angrengi, nacti Stiit unliten suchen, Wi die Sophistili de Vergweistun si dar-bietet. - Seyffertus p. 76 . . restincto paullisper animi ardore ad Sanitatem, ut ita dicam, humanitatis pleniorem revocata, quoniam Sanctitatis iura, quae una antea defenderat, Se iam obtinere non posse intellegit, ab amore fraterno, hoc est animi sui Sensu, 0rum quae fecerat cauSam repetit. - p. 77 Sequentibus versibus 905 sqq.), quomodo iure ho-Π0raVerit fratrem Soror, declarari γάρ particula reli. - Jacobus p. 365 Non vult enim Seil. Antigona cives putare, per se temere urbi lege contemta eSSe, ac docere e0SStudet, cur non aliter potuerit agere.
14쪽
Sane, quemadmodum illo ipso tempore erat animo affecta, non modo fratrem, Sed etiam sororem, liberoS, maritum, Siquidem eos habuisset mortuos, affecisset Sepultura, etiamsi sexcenti Creontes, etiamsi tota civitas ei mortem minati essent. Sed fabula procedente malu pietatis Suae consequitur praemia. Ismena auxilium in fratre sepeliendo abnuit Creon
avunculus eam capiti damnat, neque Haemon neque Cive ad eam Servandum Contra tyrannum exSurgunt, chorus eius generoSitatem Vituperat,
ex amicis sortem eius infelicem deplorat nemo, etiam dii eam derelinquere videntur. Num mirum, quod caritas, qua ante erga omne PropinquoS flagraverat, admodum refrigeScit, quod etiam pietas eius erga deos labefactatur v. 22), quod virgo infelix a suis, qui in vita remanent, animum avertit, quod Ismenam despicit, Haemonis Sponsi obliviscitur, omnemque,
si quam habuerat, coniugii prolisque spem abicit 3
Refrigerato vero Antigonae amore erga eos, qui in Vita remanSerunt, propinquo amicoSque carita eiu tota confertur in eos, ad quo est deseen- Sura, patrem, matrem, fratrem. Iam Vitae, quae est in terris, renunciaVit, iam ad inferos volat Umbras igitur assata carissimas Haec mihi ρ, inquit, es Spe eS Certa gratam me Venturam SSe patri, gratumque tibi, o mater,
fiet gratam tibi, O germanum caput v. 89 sqq.). Deinde cur hac Spe imbuta Sit, a diei causam. Quae non alia est, quam quod mortuis illis iusta praestiterit. VoSμ, inquit, manibus meis lavi et ornavi inferiasque est sepulchra infudi Quod vero tuum cadaver, o Polynices, humo OH- filexi, hanc malam sero mercedem. Atqui ego iudicio eorum, qui Sapiunt, Aprobe te honoravi V. 900 sqq.). Num tu putas Antigonam, quae tum erat animi affectio, appellaSS Viventes, quibu causam, Cur fratre sepulto leges violasset humanas, exponeret Quid enim eius iam interest, quid qui in vita remanent de facinore SUO sentiant Modo ins ri, modo pater, mater, frater benigne e XCipiant.
illis versibus neminem nisi olynicem alloquitur neque quicquam aliud ostendit nisi quanto amore eum prosecuta sit, quantum honorem in eum contulerit. Probe μ, inquit, te honoravi; nam quod pro te conatu Sum, sepro liberis, pro marito, si eos habuissem mortuos, civibus vetantibu SisnunqUam conatu SSemμ. Nonne haec, ut nune quidem sentit, VeriSSimedicit An putas, illo ipso tempore si Haemon, si Ismen insepulti
iacuiSSent, Antigonam cum capitis periculo eos humaturam fuisses Si igitur hoc loco negat se quod fecerit pro fratre contra civium Voluu-
15쪽
talem pro liberis, pro marito acturam fuisse, verbis quidem, quae antea pronuneiaverat, minime ero repugnat animi affectioni, quae est illo ipso tempore. Neque mendacio Virtutem Suam maeulat. Nam quae profert non dicit, ut civibus facinus Suum iusto iure patratum Sse comprobet, Sed ut fratri, quanto in honore eum habuerit, demonstret. Si vero dubitas, num Verum sit, quod ostendimuS, Antigonam non afferre causam, Cur fratrem contra edictum publice propositum sepeliverit, sed describere, quam eximie Polynicem honoraverit, animum quaeSo ad- Verta a v. 904:
Quaeritur verbum ευ trium Sit reserendum ad φρονουσιν an ad τίμησα. Soholiasta Coniungit ευ cum φρονουσιν παρα τοῖς καλως φρονουει δοκου σε
Contra Triclinius ευ refert ad ετιμ ησα , A Ιαντες γαρ οἱ νουνεχεῖς καὶ τα πραγματα ίυς δεῖ διακρίνοντες ήγασαντο με τῆς περὶ σε σπουθῆς συναπτε δε τορε προς το τίσαι α' Recte Coniungit Trietinius; nam verbum φρονουντες verbo ευ Carere poteS Sententia sequi Sapiunt non mutata es eiusdem
tragoediae Ss. 557 207. 27. aliosque Sophoclis locos permultos). Din- dorsius, licet huic consentiat, adicit, hac collocatione poetam prodi parum
exereitatum, qui, metro ut utiSfaceret, partieulam ευ malo eo in oeo collocaverit, ubi ab lectoribus Graecis non potuisset non cum φρονοῶσιν coniungi. Qua re SelineidewinuS, Arndtium Secutus, Seribit ): καιτοι σε ε 'τίμιησα τοι φρονουσιν ευ Iure reprehenditur a Meinehio, qui monet, si Singulae Voce recto Ceentu nunciarentur, eum qui fabulam audiret Sophocles autem fabulas suas conscripsit, non ut legerentur sed ut audirentur ευ ad τίμησα SSe relaturum. Verissime; sed fugit Meinelitum ouminus quam indorsum, Vocem ευ consulto et cogitate a poeta collocatam esse in fine, ut eum vi quadam nuneietur et ea esse videatur, quae Sequente argumento definiatur utque confirmetur. Significat vero ευ non iure , ut Volunt, Sed pulchre, probe, Ximie . Quoinodo vero fratrem honoraverit pulchre, versibus qui Sequuntur satis apte aperteque Antigona explicat. In tanto enim ait se honore habuisse Polynicem, ut, quod pro eo fecerit, me pro liberi quidem aut marito contra civium voluntatem
In tertia Antigonae editione, quae est in manibus. Nauckius, qui SeueideWimanam editi0nem extam emisit, ad codicum lectionem rediit.
16쪽
fuisset factura Ha vero interpretandi ratione particula γάρ V. 905 satis habet quo referatur; sed si a seiuro signifare iudicatur, recte monet
Selineidewinus particulam male convenire eum VerSu Praecedente. Diximus quae ad primam reprehensionem eamque praecipuam reSPOndenda nobis videntur. Ostendimus, quamvis Antigona h. l. iis quae antea dixerit repugnet et aliqua ex parte a caritate pietateque Sua deSciscat, tamen id pulchre congruere cum ea, qua iam tum fuerit animi affectione minime vero eam ad fallacia confugere argumenta. Neque enim eam dicere quidquam aliud, nisi quod tum re Vera Sentiat, neque aptare argumenta, quibus civibus facinus suum iure patratum esse comprobet Sed XΡΟ-nere eam fratri apud inferos habitanti, quomodo eum pulchre et eximie honoraverit. Qua re illa reprehensione adduci non potuimus, ut locum cum Jacobo reiceremu aut eum cum Hermanno Xousatione indigere
Restant aliae vituperationes eaeque haud paucae Sunt vero faciliores ad refellendum. Quarum una cum prima illa rete cohaeret. Reprehendunt enim Antigonam, quod se fratrem magis diligere quam liberos maritumve declaros. Quod tam indignum esse censent muliere ingenua, ut Sophocles ipse virgini generosae tam foedam spei SiSse maculam credi nequeat. Est vero vituperatio non una, Sed dupleX. Primum enim Antigonae vitio datur, quod marito, deinde quod liberis praeferat fratrem. Facile defenditur soror Mynieis, quod fratrem anteponat marito.
Nam apud Graeco coniuge non tam arcto amori Vinculo coniuncti esse solebant quam apud nos. Matrimonia plerumque non contrahebantur nisi ad liberos legitimos procreandos et ad alia commoda paranda Rarissime mulieres maritos uos tam vehementer amabant quam Andromacha Hoetorem, Tecmessa Aiacem, Deianira Herculem, Alcestis Admetum, Penelopa Ulixem Sophoclem ipsum coniugii idem parvi aeStimasse qui est, qui nesciat 3' Accedit quod Antigona Sophoclea non nupta erat Sed SponSa.
Eam vero amore Haemonis peritSSe, ex nullo traegoediae VerSu apparet.
Nam . 572 ω φίλτα, μιων ceti. arachneidewino apte Ismenae tribuitur cf. quae ad hunc versum Schneidewinus annotavit . Neque in Haemonis
sermonibu poeta amoris tenero Sensus conspici facit Quanta vehementia ) . . ueller Gesch de Griecti Liter. II. p. 134 Bernii ardy, r. iter. H. p. 785; in dorsi vita Sophoclis in tragg. Soph. edit III. Oxon. 860. Vol. VIII p. XI sqq. Berghius, Soph. tragg. 1858. p. XVI.
17쪽
Creontis filius sponsam amaverit, non Priu CognoScitur, quam morSeius nunciata St.
Antigona igitur virtuperari non potest, quod fratrem declarat sibi cariorem esse marito. Quid Vero Nonne ingenuae mulieris Daturam prorsus abicit, quod etiam liberi anteponit fratrem Videamus, Antigonanum possit defendi. Si egelio assentiremur, Antigonam eximia iudicaremus dignam esse laude, quod fratrem praepoSuerit liberis. Docet enim ius fasquo esse fratres sororesque maiore Caritate amplecti Unm propinquorum quemquam alium ). Sed hoc temere dictum esse luce clurius patet. Neque minus reicienda villotur sententia Solgeri et exii, qui censent, in Graecarum
mulierum moribus fuiSSe positum, Ut fratres et Sorore non modo magis
diligerent quam marito Sed etiam quam liberos D. Testis quidem fortasse esse videretur Plutarchus, qui Collaudat mulierem illam Persicam, quam pari modo atque Antigonam Sophocleam fratrem praetulisse mari foliberisque narrat Herodotus III, 119 ). Sed lutarchus nihil stondit nisi antiquis temporibus non defuisse, qui fratres cariore haberent, quam
liberos. Tales vero fuisse rarissimos et degenerasse a veterum Graecorum moribus, his ipsis locis et Sophocleo et Herodote comprobatur. Arguta illa igitur argumentatio, quam et Antigona adicit et mulio Persica, quid aliud, quam etiam veteribus id mirum ac paene inauditum sevisum esse ostendit, Si mulier marito filiisque potiorem haberet fratrem Herm. 3 Neque mirum. Tenerrimus enim liberorum amor cuique mulieri insitus et innatus est, ita ut etiam apud feras incultaSque gentes inveniatur. An putas Graecas matres liberos minus dilexisse quam Scy
Solger' naehgelass. Schrr. und BriefWechsel. Herauggeg. 0n iee u Raumer. 1826. I. p. 16 166; exius l. l. p. 4. ' Plutarchu8, de stat. m. 481 ed Lips. 1777. 0l. VII. p. 880 sq. . FortaS8e etiam Lucianus laudari potest, in cuius dial0go Toxar. c. 61. bauchas quidam etiam fidum amicum uxori et liberis praeponit. Cicero de fi Ι, 4 de gradibus s0cietatis humanae disserit. Prima, inquit,hSocietas in coniugio est, proxima in liberis, deinde una domus, communia omnia. Id autem -est principium urbis et quasi seminarium rei publicae. Sequuntur fratrum coniunctiones .ceti. Cui si cognitus fuisset mos, quem Graecarum mulierum fuisse exius et 80lgerus
autumant, non omissu esset h0 l0eo pinor a viro Graecorum morum peritissimo. 2.
18쪽
- 14 Quid vero Potestne defendi Antigona Potest, idque facillime
Namque non est mater nondum peperit liberoS; nondum ipsa experta est, quantia Sit matri amor erga libero cuiuSVis ingenuae. Quicquid in eius animo inest amoris, totum in fratrem collatum est. Quae si perpenderis, non miraberiS, opinor, quod Polynieis Sorori frater, quocum tot annos summae familiaritatis vinculo coniuncta fuerat, carior fuit quam liberi, quos nondum habuit. Quae restant vituperationeS, omne fere Spectant ad sophisticam illam Antigonae argumentationem VSS. 908-912, quam Sutis aptam esse equidem negaverim. Nam poStquam Antigona dixit: Probe te honoravi; ἡ quod pro te feci, civibus vetantibu pro liberi aut arito non fecissem ,
earn perrecturum fuiSSe X peetamuS: Nam quae nun mihi mens est, erga
fit habui umorem tum Singularem, quem erga alium quemquam neque habeo fineque habere unquam potero. Creonti quidem tantia fratris amor poena, dignus esse vid0tur. Sed eiusmodi Verba tantum abest, ut proforat, ut pergat: Quanam ratione haec profer, Mortuo marito alius esset, cui nube ,rem atque Si filio essem orbata, alius ex alio viro mihi nasceretur. Sed sepatre et matre mortui non iam poSSum Sperare fore, ut alius frater mihi se oriatur. Non hercle poSSum negare, valde mihi displicere Antigonam ad hanc frigidam argumentationem confugientem. Male enim quae profert congruunt cum conditione eius atque affectione animi'). Attamen propter hanc ipsam causam locum Spurium esse, non ausim contendere. Quod enim
nobis displicet, num ideo etiam Graecis displicuerit neeosse est Nonne aliud eorum tempuS, alia patria, alia religio, alia educatio, uti more. Graeci vero argutis disceptationibus mirifice delectari solebant Argutidis captabant domi, in tabernis, in scholis, in foro, in theatro. Neque solum comici afferebant, quod
popul gratum acceptumque esse Selebant, Verum etiam tragici Aeschylum
19쪽
non defugisse eiusmodi argutias, ex locis, qui infra deseribentur Eum. 649 sqq. 727 sqq. Herm.), luce clarius perspicitur Euripidem populi voluntati indulsisse, quis est qui nesciat Neque minus Sophocles, etsi
non Saepe, tamen nonnumquam disserendi spinis utitur, idque, etiamsi hune locum praetermittimus, non Semper apto loco. InSpiciaS, quaeSO, Oedipum tyrannum Lai filius cognito arristidio a Se commisso et coniugio cum matre contracto postquam pSe ibi euios effodit, argum0ntatione sati arguta, cur Se oculi privaverit, XΡOnit VSS. 1369 sqq.:
Num tibi veri simile videtur Oedipum haec ipsa argumenta, Cum fastinus ingens et immane patraret, mente agitasSes Nonne potius Statuendum est regem infelicem tantum damnum sibi non intulisse nisi furore quodam percitum atque insania abreptum γ' At hune loeum adulterinum esse, quis Unquam contendit 3 Sod dicunt Ut liosea Sophocli in tragoediis etiam loci parum aptis uti disceptationibus argutis. Sed quae profert Oedipus, etsi quodam modo frigent, tamen satis clare et PerSpicue dicta sunt. Verum Antigonae argumentatio non modo est frigidissima, sed etiam perpleX et absurda. Accedit, quod manifestum est, unde argumentatio insepta in fabulam Sophoclis elegantissimum irrepserit. Narrat senim Herodotus 3 119, Darium cum Intaphernem una cum filiis uxorisque fratre capitis damnavis ot illius
uxori optionein dedisse unius, oui urceretur, eligendi. Multorem vero dixisse Ε με δη μοι διθοῖ βασιλευς ενος τὴν ψυχjν, αἱρεομα. εκ παντων του δελφεον. Miranti autem Dario, cur non muritum vel silium elegisset, respondisse mulierem: 'S βασιλευ, νηρ με μοι α αλλος γενοιτο, εἰ δαίμων
ἔλεξα ταυτα. Facile, pergunt, intellegitur, hanc uxoris Intaphernis ratiocinationem interpolatorem quendam ad verbum foro imitatum Antigonae
20쪽
orationi temere inseruisse Verba enim quadrant apte in mulierem Persicam, in Antigonam minime . Gravissima sane videtur reprehensio, Sed nihilominus dubito an iure proferatur. Inspiciamus quae obiiciuntur Singula, et re accurate ponderat quaeramuS, argumentatio, quae ab Antigona profertur, num tam sit inepta, quam velint adversarii. Schnoid0winus, Nauchius, ratZius contendunt Antigonam, quae paullo ante v. 862 sqq. incestum coniugium, unde ipsa SSet orta deploraverit, dicere nequivisse, Si parente etiam tum viverent, alium fratrem poSSe naSei. Tantum abeSSe ut dixerit, ut ne cogitaverit quidem tale quid nefandum virgo verecunda. - Subtiliter sane excogitatum Sed qui fit, ut virgo verecunda eo potuerit procedere barbariae, ut fratrem ex detestando coniugio illo ortum, ut etiam parentes, qui ipsi incestum commi-
Serant, tum Vehementer maret Nonne eo Summopere perhorreSceret
casta Antigona oportebat Atque hoc quidem satis de reprehensione futili sit inani. Neque plus valet id, quod Suhneidewiuus et Nauehius quaerunt, scilicet
num Antigona, si iam fuisset spes fore, ut alius rater naSceretur, Polynicis cadaver avibus canibusque reliquisset lacerandum. NeScio profecto, quid mirabilibus istis argutiis respondeam. Vehementer Sane dolendum, quod Sophocles non odit operain arti logicae in universitate aliqua iterarum Germanicat Tale crudo vitium non commissurus fuisset. Vituperatur praeterea Antigona, quod dicit V. 10 7 μοι πως απάλλου φωτος, εἰ τους ημιπλοικον Eam fiduciam putant bene convenire mulieri, quae iam plures pepererit liberos, in virgine esse indecorum Jacobus p. 367 Langheldius p. 36). Recte obicit oechhius veteres in eiusmodi generi rebus non offendisse, ' neque maiore pudicitia usum esse Apollinem Aeschyleum inum. 649 sqq. Herm.), cum OreStem matricidii absolveret:
Langheldius quidem respondet, si Apollo profanet pudorem, inde non Sequi, Similia decere Antigonam virginem rapud , Sophoclem et Eurip.