Iacobi Bidermani e Societate Iesu theologi, Agonisticōn libri tres, pro miraculis quae buccinator alpinus, eiusque tribules impiè imperiteque criminantur

발행: 1626년

분량: 774페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

Etenim principio, postquam nos

vera vanis miraculi rationes dederimus; inquiremus continuo, an eo se

iniucio vera Christi Ecclesia nobis Mquiae prodat Simul, an facta maiorum miracula, e fabulis praestigiisque contexta; , quod indisequetur,

an ludibriis arg conustiu per Dubicos merat lacerenturi postrema parte si

disputarem, quam ridicule novator, maleque neget aut Luiserum in proseucha sua condenda,aut sequaces in eadem fouenda, confugere adstra

cuti fidem debuisse existimarem nihil in libri faecibus reliquum fore, quod spongia non esset aliqua deletum Tamen ultimum istud quippe iam ab aliis sepe, ac nuper a collega

me a copiose pertractatum, homini nunc quidem condonabitur, in prioribus tuendis iam occupato. Tum Iutim se vero vehementer hanc, inquit, partitionem approbo. Tametsi enim Calumnia sitit profuse loquax, verborum prodiga,tamen effutire aduersus caeli Miracula,nihil

42쪽

tam prolixe potuit,quin his tuis cassiabus excipiatur. Qua ipsa in re,id e

commode futurum sentio, quod inter principia statim de ingenio naturaq; iraculorum dicere constituisti Nam inde omnis haec controue sa decidatur, necessse est. Et fatetur

hic e mei, Alphin ni de capite hoc probe liqueat, figere se pedem in ceteris non posse. Neque meis ingratiis fiet,si copiosius hoc totum pertequeris.Nos enim quod nosti, res publica, legumque lites, quaedam historicae

voluptas distinent a Mi culorum ratio ab humanae diuinaeque sapientie: fontibus manat, quibus labra nos ut fortassis tinxerimus, rigasse tamen sitimque diluisse non profitemhir. Quare a te rectius exspectabimus

rogandi nonnunquam, vel, si licebit, is .is interpellandi reseruemus.E oia .

43쪽

CAPUT VI. Nomen usu , disso

Afraculi.

si prius san , quam Miracula remti, ipsam aggrediar, sumam mihi ra

kσυνω tionem VsumqueNominis explanare.,uta Neque enim vox ea latinis idem ubi nitaculi que valet eum veteres, quicquid aut Ars aut Natura mirabile produxit, in iraculum fere consuerint appellare ut non praelustria sol tim effecta, sed multa etiam imposturis Athrasecto colore conspurcata, nomine tam honesto dignarenturri libere nimis, qui negeti in haud decore Quamquam κατ ξο ν eas praecipue res ita

nominarunt, quas autumnoris , aut

certe supra laam humanis viribus Liactas credidere. In his plerisque Graecos imitatici quibus θαυματω quondam haec omnia significabant; vi, siue tollonii magicam,siue Christo σ γ memorarent , horumae, a Vtrumque θαυμαξουργειν dicerent: tis quasdam Canidia neptes aeque His senas ' HiYγους, atque Gregorium

44쪽

L Paetin I. δ' ἔσω καlουργον Lho proclamarent. Addunt e nostris scriptoribus mλυω- νυμοι multi, δυνάMεις, τερα , tr μύα, utroque versum aeque trahenda.

Quod enim de S. Si phano magnifice recenset Lucas a mιει τρα- 1- με α μεγάλαι id alibi ipsum de Besia eiusque necessariis , prope totidem verbis legimus praedici, δωσου 1μεια μεγάλος, , τέρα , . , πλανησω, εἰ δυναίδ, κ, τους eo: λεκτου Posset his ' Oeaι etiam υνωνυμως addi et τεκμψιον

fortasse, si sola vis nominis attende. zz .

retur Est enim certius id quiddam ς,,is. Prionis algaribus argumentis quod bismea proptera Aristoteli αναγκπιον dici ean-citur; Ecclesiae demonstrandae mi rurisi raculum haud esse imbelle argumen

tum , post probabitur.Nec ablusis mulidi ab hoc vili putuit Lucas; quo teste, Christis Apostolis mρέςη

45쪽

afraculum,ut aliis prope desitis, hareuna vox superstes hodie nobis usu petur et si insatiis ea litteris olim rarius audiebatur quae signa fere aut prodigia maluere. Nunc nisi nura tam dicas, nusqtiam te nec vulgi auribus satis,nec scholae libris accommo. dabis.11. NOM VNII significatus haud sim D L. 1 plei, materiem, quam in suas partessio tribuamus, aeque variam, ministrat. mira l. Eam placet omnem ita partiri ut

in infe quicquid Miracuti sortitur appella-' tionem, id vel 2 rae, vel Ara , vel Ore se debe t, vel si His uniuersis, praeter nomeri id mlum commune iacimus, quod omniaplerisique homi

num quam euentura sunt,tam us

se modis ignorationesint arcana, eo admiranda. Quae porro cuiusque

propria habentur ea, rectius arbitramur, singillatim quaeque tradi oportere. CA-

46쪽

CAPUT VII.

Primum en in Draculorum

a Natura.

MIRA cvLA, quae sibi Natara 23.

soli vindicauit essectasin qua Mam Α-dam cum rara coniurione tum ione C MI r-tione cause modui miranda nihi I UVAE io tamen sublimiora, quam ovo Natu r.e is es ectrix attollere sesso potest, cum nulla fere nec artis sollertia , nec ceti praerogatiua iuuatur. Nun in-

qu Marti ollertia siue ab hominibus ea, siue a Geniis promanςt NamVtrosque iam quidem ablegamus. Nulti item praerogatiua, qua Dis snaturam supra naturae conditionem attollat. Id enim si fieret, iam prodigium, non naturae, sed altiori se caussae deberet. Igitur si intra naturae limitem Miracula quaeramus, dabuntur ea, sed ha-υμως, 'complura; sc neque fontium scaturigines, neque lapidam et multorum vires deerunt , quibus petamus: Necferas etiam, atque adeone homι ne quirem prodigii exsortes inueniemus. Et vultis, opino Vt genera

47쪽

r AGONI sTICΩNnera horum carptim, hic ego, velut ex itinere perstringam obtemperabo.

Si nullaNaturae prodigia usquam alibi parerent,infiniibm certe undis. V V que magnam eorum eopiam habere-- isi, mu . bullit enim alicubi fontanus is liquor, ad colores immutandos mirificus artifex Vt poti boves e Clitumno candorem trahant: iues e Penis nigrorem: b assiem Xanthiti rubo re purpuraque vestiat. c auos de- uide quidam cappasticum amnis, Versicoloribus maculis pingit aliis animantibus innoxie potatur. d Crathis

perhaustus, capillos electrope Sybaris, eosdem auro assimilat s ubernia fontes gemini ingenio indoleque dissident g Nam quosquos alter abluit, toti in senium versi eanescunt: quos alter, ii ver6 perpetuam iuuen tam crinibus inducunt Atque hi

fontes contenti colorem vertere ce-

s. Abramus Orseuem in thes east aphieo. teris

48쪽

LIE ERI Hieris omnibus tam maleficiis, quam beneficiis abstinent. Alii, quamquam ipsi frigent, calores tamen&ignes progenerant. Sic in Abrico simi, qui vestes super expansa vapore sit,inflamment: h In Dodone, qui faces immersas exstinguant, easdem, si extinctae admoueantur, acceladant i

Quibus undis quis neget rebelle ac pertinax ingenium esse Apud ali

quos fontes, tam periculum vitae, quam mortis remedium propinatur.

Nam alii vix bibuntur, la vestigio

necant nullius interim nec doloricis iactore'. nec remedii patientes lRliis vero cum aues emortuakimeris seris, exstinctae continuo reuiuiscunt. mit apud ει, innatant piscesser

uentibus undis , quid nisi aquatiles

49쪽

3 A comis IcΩ, Salamandrae qui tamens mulac inde in frigidam transferuntur, exspirant QR d Rhini crepidines item aquae scaturiunt, dentibus in se me; Nam biennio post quam potae sunt, omnes sitis sedibus moti luxatique excidunt o Aliae quaedam vix libantur a cervis; ecce, cornuum ramos

ac prosubulas decutiunt. Aliaera sis , equos in rabiem agunt qBenignior illi, mitior natura est quae apud Thessala alicubi fluunt, haustu salubres: Iis enim, contusa corporis ossa si respergantur, mira se

etiam iocando fontes ingeniosi, mi racula fundunt Nam Fortunatis in

sulis gemini sunt; quorum alterum qui bibunt, sibi ipsis ludibrium sunt,

dum violentoris crepantes emoria antur iii vicini alterius fontis remedio, ebullientem cachinnum tempO-

50쪽

L 14 EAE L Sri compescant. Maior aliquibus vis

est; qui ius sibi quoddam in ipsim se

dem mentis capessunt. Inde sit, ut duorum fontium alter, memoria obtindatur inductaque rerum obliuione vis omnis oblolestat: t Altero memoria labentes ac lentae vegetentur acuanturq;. v mc torἐπι,

prauos cupidines , qua virgine, feliciter exstinguit: O Quos eosdem impuratus mota a lacus, salacibus undis instigat. x De S.;rdiniae fonte, deque Acradmo dabitis veniam ne quid

narrem et Nam uterque mirior est,

tur. Quod enim aut periurium caecitate, naufragioque multent aut innocentiam secundis fauoribus ab luant id vel caelo arbitror asserendum, vel fabulis imputandum cum partum hunc sium natura non agnoscat Porro si γ' thiam nihil O mnino mergentem se si Syliam, etia

SEARCH

MENU NAVIGATION