장음표시 사용
11쪽
TAddo his quasi in titulis Atticis inv0ni hiatus exempla
Hunc legem de olisione non admittunda ducentis viginti duobus locis c0nfirmatam quatu0rdecim transgrediuntur in titulis Atticis loci Att. I.
12쪽
quom paulo ante initium dominationis Romanae confectum esse putat Caueru8 l. l. p. 89. In titulis Delphicis a W0schoro sit Foucarto editis legimus: ἐαὶ ωρισταγορα
16, 1178, 16 178, 17 419, 11 455, 1
167, 1 bc. tituli A00liei. In titulis Aeolicis a Cauer0 c0llectis et editis inveni C 127, 55 ἐπὶ ἰερεως in tit. Cumae0 temp. imperat0ris Augusti exarato).
13쪽
Elisionem hae praepositiones a. nom. propr. his locis subeunt:
Ogro: D, 193, 6. Jam si numerum eorum locorum, qui eliSionem R. nom. pr. et nom. magiStrat. non admittunt, comparamus cum eX-ceptionum numero, haec efficitur tabula, in qua sunt hiatuSolisioneSAtt.
3229850 Septima igitur fere pars praepositi0num 14 'l.) elisi0nem
etiam ante nomina propria Subit. Ante vocales vero quae non faciunt initium nominis proprii, cum elisi0nem praepositionis octingenties fere habeamus,
14쪽
sionem ante haec vocabula Spernit. Ac si quaerimus quid causae fuerit, cur ante nomina propria praepositionis elisio plerumque non admissa sit, ViX aliam pOSSumus adferre cauSam, quam ut in iis quae Scripta exstabant nom. propria melius discernerentur omnisque vitaretur obscuritas. Scribendi igitur habemus consuetudinem: non enim dubito, quin si raeci etiam ante n0mina propria in Sermone usi sint elisione.
LOGOS eos, qui assimulati0uem haberit, cum iis, qui ea carent, comparatOS adfero omnes. Qua in re noli me vituperare, quod ea repetenda e8Se putaVi eXempla, quae Cauerus Curi. Stud. X p. 233 Seqq.) ex volumine primo Corporis Insurr. Att. tam diligenter congessit, ut materiem ab eo collectum nullo fere loco augure potuerim. Initium facio ab iis praepositionibus. qui in literas vocales exeunt, deinde pergam ad eas, quae exitum habent in literas consonaS. Hunc igitur adhibebimus ordinem
et Singulae singularum praepositionum assimulationes in hunc redactae Sunt Ordinum, ut vocabuli excipientis litoram ineuntem Spectarem. In his Vero quae sequuntur praep08itionum forma S
15쪽
oporteat, non minuS ad praep08iti0nem quae antecedebat pertinere putavi, quam ad id quod Sequebatur Vocabulum, quocum coniuncta erat praep0Sitio. Hoc ut exemplo illustrem, εστχηDi nunquam ita pronuntiatum e88e puto, ut et ε et στι λλὶ Separatim pronuntiarentur, Sed mea quidem Sententia illud σ, quod in commissura eSt, in pr0nuntiatione ad utrumque trahebatur. I. Ρraep08iti0nes in literas V00ales exeuntes. 1) in literam a.
J. Baunach, Curi. Stud. X. p. 57. G. Curtius, Stud. X p. 215.
De κατα praep08itionis origine set variis formis doctissimo egit Baunachius l. l. p. 109, qui longam eXemplorum Seriem conge8Sit, quae Ra formam breviorem exhibent. Haec forma brevior utrum sit κατα praepositionis apocope et assimulatione forma minuta, an ipsa Sit stirps brevior, Baunachius non diiudicat. Equidem in his quae ille dedit exemplis pauca inesse puto, quae explicationem pri0rem postulent. In titulis enim κατα apocopen non habet nisi ante vocabula, quae a litera τincipiunt et quantum equidem vidi 110n nisi ante articuli et pronominum quorundam formas a T incipientes. In hac vocabulorum commissura e T litera geminata simplicem et fiorip0tuisse facile intellegitur, ut exemplo utar: e κατταδε evadebat καταδε. Quam explicationem ut confirmem exemplo utor titulo illo I 0crensi Naupacti ruperio C 91, qui A 1 κατυνδε, B 21καιτο exhibet. Etiam in titulis dialecti Atticae, cuiu8 exemplum κα- formae brevioris compositum Bauunckius non attulit, ante articuli formas a et incipientes forma brevior invenitur. Detrahenda igitur puto esse Baunachii ea eXempla, qUne numerOS habent secundum κα τον θευιιον C 2, in tit. Lacon. quinti a. Chr. Saed.), ViceSimum Ra et a αυτα, κα ταπερ C 116 in tit. Tegeaeo), Vice8imum quartum κα τονδε C 91 in tit. Naupactoo), quibus detractis nullum restat exemplum, in quo κα inveniatur
16쪽
separatim p08itum. Bene quadrat ad hoc, quod huius praepositionis formae a Georgio Curtio collectae l. l. p. 215) omnes postulant formam pleni 0rem. Reliqua Baunachii exempla, quae
omnia sunt vocabula antiquissimo forta8Se tempore composita, certam explicationem illius κα non admittunt; utramque locum habere con edo.
In titulis Atticis haec legimus: II 594, 15 a. a. Chr. 127) κατ0υς ν0μους; 163, 15 ea. R. R. Chr. 336) κατα εἰ 090τα; B 93, 1 stit. anni a. Chr. 345) καταδε.
17쪽
Do forma qualis in titulis Doricis reperitur haec notavi: παρ ante consonas literas reperitur semper in tabulis IIuracleensibus quadragies), Singula eiusdem formae exempla in titulo Gortynio tertii a. Chr. saec. C 3T) ut in decretis Teiis Sec. a. Chr. Saec. C 56. 5T. 64.).D, bis grae exhibet: 403, 13. 14 graue Ξενίωνα et πὰρ Κλεο- μαχ0ν manumittit υνφισίς), qui l0ci ab editoribus Francogallicis larina plena reae αἰ exscripti sunt.
De variis huius praepositionis formis, quae nisi saliunt schedau meae in titulis Euclidis anno vetustioribus non exstat,ox Atticis titulis hanc confecimus tabulam:
2211ενεκεν igitur in vol. II C. J. Att. rariorem esse et ενεκα sormae numerum in III. demum VOl. Requiparare ex hac tabula facile colligitur. ενεκεν primum legimus II 316, 21, quem titulum alii anno a. Chr. 280, alii posteriori tempori adscribunt; deinde ενεκεν legimus in tit. II 592, 3, quem anni a. Chr. 220 esse certum est. ει νεκα et εἴνεκεν his locis habemus: III 781, 2 - - - αρετιῆς εινεκα καὶ σοφίης saet. incert.)
18쪽
2. praepositiones in literam ι e X euntes.
De variis huius praepositionis formis Baunachius egit Curi. Stud. X. p. 102. Ego quidem satis habeo e Caueri deleotu omnes eos locos notare, quibus gicors articuli formis a C incipiontibus litora C detrusa ita adaptatur, ut in commissura aut et habeamus reoτους C 91 B T. t. Locr. quintia. Chr. 8aee. eXeuntiS). Rut NT grOTTαν, ποττο, ποττω Sim. C 8, 119. 128; 9, 30. 31. 3T. 44. 69. TT. 87. 107. labb. Heracl. C 81, 26 1ποττος deor. Amphictyonum a. a. Chr. 380). Octogies fere glori hanc Sermonis Recommodationem Spernit. Addo huc si titulo Aeolico 101, 16 The88. Septentr. quartia. Chr. SRec.) 7 Oτταν grOLν. Locos eos quibus groi huius praepositionis formam habemus collegit Baianachius l. l. p. 105. Poterat addere se titulis Delphicis D, 187, 15 manumittit Λελφίς) rc0ιτασσομενον, ab editoribus eXscriptum reo τ ιτ., quod conferendum eSt eum adnotatione editorum ad yxoτιτασσομενον 205, 4 manumittit Λελφις): Dans 1ποτιτασσομενον te premier τ est Ru-dessus dela ligne.
Pitulis Atticis comprobari grammatistorum Veterum memoriam, qui αχρις et ροχρις Atticorum non fuisse tradunt, jam Wechleinius i. t. pag. 52 docuit. Sed ne in reliquis quidem quos tractavi titulis neque Doricis neque Aeolicis, in quibus sexies et vicies et praepositiones obviae sunt, formam s litera finali auctam inveni. II. Ρraep0siti0nes in literas 60B80Bas eXeuntes.
19쪽
De forma monendum est, αν in dialecto Dorica videri vulgatam esse formam; ανα enim ante literas ConSOnas quatuor
tantum locis ruperitur: C 6T IV 28, V 13, VI 29 in tit. Tho-raeo Sec. Vel. tertii R. Chr. Saec.) ανα πρεσβυτατα ster) et C 94 A 3 ανα το συλεν sin tit. Locr. initio belli Pelop. vix superiore). Praeterea in titulo Halesino C IT, qui ter et VicieS αν C. gen. coniunctum eXhibet, bis ανα ιεσον legimus, qui duo loci haud scio an hanc praepositioni8 formam apocopen0n minutam propterea servaverint, quod tota haec structura ex antiquis fortasse temporibus usitata adverbii vim acceperat, quae impediebat, ne pars prior mutaretur. Bene quadrat ad hoc, qu0d tituli Delphici apa non habent nisi in hac formula: D, 384, 18 et 407, 16 manumittunt II λυγονεις in utroque tit.). In compositis apocopen habemus C 8, 56. 59 ανχc0ριξαντες 9, 6 ανέγραφαν tabb. Herael.). De a pocope Aeolica conferas composita haec : C 104, 22αναβολαν Τliess. merid. ea. 200 a. Chr.); 107, 18 ανελομενος i. Boeot. teri. a. Chr. saec.), 100, 10 ονγραφεῖ Τhe88. Septentr. quart. a. Chr. Saec.); 100, 12 Oναλουμα. Praepositionem ανα separatim positam in his paucis diat. Aeolicae quos tractavi titulis non inveni.