De phialis rubricatis quibus martyrum romanorum sepulcra dignosci dicuntur observationes V. D. B. Victor De Buch

발행: 1855년

분량: 262페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

- 81 aetas sub fallaci specie lateret et vestis forma virum mentiretur; sane quod scirent plus horroris habituram apud romanos pueri caedem quam immensas reliquas, quibus urbs maduit, Occisiones. At enim per reipublicae conversionem mutati romani mores; minus tetrae et turpes visae trucidationes puerorum; regnantibus quippe imperatoribus, omnia in pejus prolapsa. Equidem negare nolim corruptelam majorem collapsa quam stante republica fuisse; neque assimare; quum dubius haereret Seneca, temporis sui castigator acerrimus. Id unum satis nobis, Alexandro Severo imperante, romanos priseo adhuc aversatos fuisse odio puerorum oecisiones; cujus rei testem esse Dionem, qui, quum illo floreret aevo, gestimavit maxime ad consandam triumviris infamiam valituram necem illius pueri, in virum mutati. Testis alter est Appianus, qui medio ante saeculo, undecimo scilicet Antonini anno, historias suas conseribebat. Triumvirorum proscriptionem late prosecutus est, coloribus non parcens, ut quam lanesta suerit et immanis constaret. Nec caedem puerilem omisit, quin etiam coronidis loco his explicuit verbis lὶ : a Pera enitu autem proscriptio et ad pueros orbatos parentibus, is ut eorum fortunae praeda serent. Quorum unus dum, ludum literarium commeat, interfectus est una cum

82쪽

82 - η si ae lugogo, itui Puerum complexu protegens dii olliis non potuerat. Atilius Vero, qui tum primum irilem , togam sumpserat, Sacrorum faciendorum causa ex, more templa obibat, deducentibus umicis. Interunis adscripto repente tabulis nomine adolescentuli, amiciis in servi diffugere : ipse desolatus, et a tam splendida - modo pompa destitutus, ad matrem se contulit. Ac. ne illa quidem admittente prae metu, post frustran imploratam matris misericordiam non ausus cuiqua ini, alii se committere, in montem profugit : unde sana . in planitiem coactus descendere, a plagiario captus et is in ergastulum detrusus est. Inde puer delicatus, labo- . rem non serens, evasit in viam publicam, sicut erat, is compeditus, seque transeuntibus conivi ionibus pro- , didit; atque ita denique obtruncatus est . .

Atque his, judice Appiano, summa fuit crudelitas PteXtremum malorum. Verumtamen ii pueri decimum saltem, aut duodecimum seu etiam quartum decimum agebant annum, et juventuti erant propinquiores ; dum complures coemeteriales martyres jacuissent adhuc ineunt s. paucos nati menses, aut qui certe nescivissent quid sit inter dexteram et sinistrami Neque semel tantum aut his tam sere, tamque inliu mane in pueros christianos fuisset saevitum, sed toties ut quinta pars martyrum septennio essent minorest Quis haec susti

83쪽

ca PUT UNDECIMUM.

Adde inter quinquaginta septem adumbratos martyres, quorum nomina dedimus et quorum aetatem septon: nium non praetergressam accurate indicavimus, viginti qualuor puellas recenseri; quas ne facile mortem cruentam obiisse admittamus alia vetat lex aut consuetudo.

Suetonius scilicet, Τit,erii immanem describens sael i-tiam : . Viginti, inquit uno die abjecti tractique :u inter eos pueri et sceminae. Immatura: puellae, quia is more tradito nefas esset virgines strangulari, vitialse

84쪽

84 - η prius a carnifice, dein strangulatae . . Pertinent haec

sorio ad SH ani filiae suta, quamquam universim haec de Tiberii crudelitate, etiam post illius ministri necem aucta, perhibeat Suetonius. Certe Dion, de Sriani domus excidio disserens : u Seeundum edictum, ait il), n extincti omnes liberi. Puella, quam Claudii filion desponsaverat, corrupta prius a carnifice, quod virgi- ω nem aliquam in carcere perimi nefas sit. . Rusdem

supplicii meminit Tacitus : . Placitum, inquit 2ὶ,

η posthac ut in reliquos Seiani liberos adverteretur; u vanescente quamquam plebis ira, ac plerisque per α priora supplicia lenitis. Igitur portantur in carcerem, . filius imminentium intelligens, puella adm nescia, η ut crebro interrogaret quod ob delictum et quo tra-- heretur; neque facturam ultra, et posse se puerilis verbere moneri. Tradunt temporis dias auctores, quia. triumvirali supplieio assici virginem inauditum halκ - η hatur, a carnifice, laqueum juxta, compressam; DXiu, is oblisis saucibus, id aetatis corpora in Gemonias ab-- jecta. nAtque de his multiplex est interpretatio. Volunt alii certa lege statutum fuisse ut prius vitiarentur puella quam supplicio assecrentur; adeo ut fas quidem esset puellam morte plecter , sed nefas eam plectere inte-

85쪽

gram. Alii prohibitum omnino impulκ res cupitis diam-nam, earumque corruptionem effugitim latitum fuisse, quo proli ibitio illa ad speciern servarotur. Neque consentiunt quamdiu durarit istud institutum : alii enim non ad Diocletiani aevum continuatum aestimant; alii contra. Dissentiunt quoquc an omnes virgines vim sint

Passar : aliis dentibus, quod, si id probrum de aliqua narrari omittatur, nulla vis sit in hae omissione; aliis negantibus, quod puellae tantum honesti loci isti ludi-hrio expositae fuerint.

Universum id ego argumentum, quanta diligentiat Otui, scrutatus, in hanc deveni sententiam initio illicitum fuisse omnino impia res seu vimines sive laqueo. quod supplicium triumvirale appellabant, sive gladio aliove cruciatu mortis poena plectere; postea Paulatim usu receptum ut fraus legi fieret, et puellas vitiatas prius et 1irginitatem corruptam, quam extr O supplicio asscerentur; quin etiam jussum fuisse ab imperatoribus ut ne ulla virgo christiana prius morti traderetur quam violata esset; id tamen aliquando non factum, et quod miraeulo illam contumeliam averteret Deus, et quod virgines, aliis exanitatis tormentis, maderem Sanguine, et horrerem nedum voluptatem injicerent libidinosis; et demum usque ad Constantini astium it In in more suisso posita. Atque haec certis testimoniis manifesta facienda jam sunt. Porro nefas primo fuisse impuberes et virgines morte

86쪽

ruptas fuisse aeque ac puer illo virili toga, ut quasi virosset, indutus fuerit, nescio quis negare possit, intellectis Dionis, Taciti et Suetonii testimoniis. Vorum quae fraus logi sielvit extra ordinem quasi et

contra morem, ubi gentilium puellarum res agebatur; tamquam ex consuetudine et praecepto usurpata est, quum christianae vimines in discrimem venissent. Cujus rei ab exeunte saeculo I usque ad triumpitalem Constantini in urbem ingressum exempla et testimonia suppetunt continua. Initio tamen rarius, quod pauciora Supersunt scripta.

Tertullianus, qui Apologetieum anno 198 scripsisse videtur : . cruciate, inquit lὶ, torquete, damnate, ait . rite nos : probatio est enim innocentiae nostrae iniquii, las vestra. Ideo nos haec pati Deus patitur. Nam et . proxime, ad lenonem damnando christianam potiusu quam ad leonem, consessi estis labem pudicitiae apud. nos atrociorem omni poena et omni morte reputataei. a Circa annum 210 passa Alexandriae S. Potamiama :., Porro Aquila id enim judicis nomen fuitὶ cum eamn toto corpore saevissime excruciasset, ad extremum. interminatus ei esse dicitur, se illam gladiatoribus is violandam tradituriun 2ὶ . . Probris dein et obscoenis

il Apologelicus, cap. L. ap. Migne, Patrologia. lom. I, col. 534.αὶ Ε ebius, Hist. Mel. lib. V , cap. v, pag. 207.

87쪽

servata a S. Basilide; et pice demum ambusta. Lampsaci passa S. Dionysia virgo, imperante Decio,

circa medium saxulum III. Quum itaque constant runum confiteretur Deum, a tunc proconsul tradidit camis duobus juvenibus corrumpendam ... du enes ergon acceptam castissimam Dei puellam duxerunt ad suuma hospitium. Cumque usque ad mediam noctem insio sterent ut ei vim turpitudinis inferrent, marcescebat . cupiditatis eorum libido. circa autem mediam noctem

. quidam splendidus juvenis apparuit eis, illuminans,, totam domum. Illi vero, timore percussi magno, ceciis derunt ad pedes nitandissimae puellar lj. . Id nuntiatum proconsuli, qui jussit ut decollaretur. Ab hoc vero tempore non exempla tantum suppetunt singularia, sed universalia exstant asserta, quibus certa sit consuetudo stuprandi prius virgines quam extremo asscerentur supplicio; ita ut, si quae servaretur ab hac contumelia integra, a generali ime excepta censenda esset. Id ex S. Cypriano planum. Quum enim anno 252, ut plerisque videtur, lanestissima pestis Africam invasisset, scripsit beatus carthaginensis praesul celeberrimum de mortalitate librum, quo fideles doceret quot quantaque bona huic mort M adjunxisset Deus, quum morte liberentur liomines a multis

88쪽

- 88 gravioribus malis. η lmpmxidi, inquit l), et ingrati. sumus, fratres dilectissimi, ad divina l, nescia, nec

. periculum lubricae aetatis e adlint, ad continentia is atque innocentiae praemii in soliciter per euiunt; loris menta jam non timet delicata mat ita, metum peris sociationis, Et manus cruciatusque caruisicis moriendiu coleritato lucrata . . Qui locus, quum totus ad pra c- dentes persecutiones respiciat, et quae tunc singulorum

ordinum maxima et ordinaria pericula suissent, in qua deinceps, quum denuo in christianos impietas saeviret. sutura pramcntiscerentur explicet; prolvi considerandus est. Pueris, ut id obiter notem, vix aut ne vix quidem, auctore Cypriano, imminetuit acerbis illis temporibus gladius, sed lubrica ut omni arvo in insidiatntur artas.

Diserimon ingens inter matmnas et virgines. Illas carnificis cruciatus manebant : nolite virgines minis liberar: s 3d, quod jure merito multo magis horrebant, corruptelar et lupanaria cis Parata Nequo consuetudino tantum, sol pra opto imperatorum hanc contumeliam a vo di lini mav xirginibus irre alimi fuisse sincera SS. Didymi ot Tli odorae virginis Acta testi ilioni uin cfl. u dudex dixit : dusserunt

89쪽

- 89 - iiii Perat Oies, vos si uic estis virgines, aut diis saeriit -- caro, nul injuria meritorii provocari. Tlico lora re- . spoiadit : Puto non ignorare is, quoniam Dominus, voluntatis inspector est; nam voluntatem castitatis, Deus aspicit. Quod si autem hoc sacere cogis, non esti, meritorium, sed violentia. Iudex dixit: Cognoscens te. ingenuam esse, et parcens speciei tuae, misereor tui. Quae verba considerent ii, quibus placet honestis conditionis puellas cubiculorum aut fornicum turpitudini

magis suisse expositas.ὶ Moneo te ne contemnas me. i. Nihil enim proficis per Deos omnes. Imperatores Sta -- tuemui, vos, quae estis virgines, aut diis sacrificaro . aut injuria moritorii pro ocari. Mico lora respondit :, Iam ante dixi tibi, quoniam Deus voluntatis estis inspector. P seius ouim est et inspector cogitationum. Unde si cogor hoc sacere, non arbitror esse soru nicationem . . Declaravit dein S. Theodora se sperare Christum servaturum suam virginitatem, minante judice. se jussionem dominorum imperatorum adimpleri sa-- cturum ad exemplar ceterarum mulieririn. α Post triduum . judex dixit : Per mos, timens jussionem impe-

η ralorum intendo Mutentiam : ne, si non secero, ipse se crimen inveniar. duoniam autem ipsa in meritorium

ii te tradidisti, jam nunc didiceris, eo quod idolis, immolare noluisti. Sine, videamus, si custodiet te. Christus... Perducta est itaque ancilla Dei in merito-u rium; M sed liberata a christiano, Didymo nomine, qui

90쪽

nil liuires ad eam detulerat vestes. cujus rei causa quum ilic ad mortern raperetur, ei sc addidit Theodora et martyrii facta est particeps l). Et quidem, quoniam illo aevo multo magis vigebat

pessima illa consuetudo pnopTER IEMIONEN IMPERATORsM,

hinc sorte factum est ut multae virgines spontaneam tunc subiverint mortem; nam quum viderent sibi post perditam pudicitiam nihilominus pereundum, aestima-t,ant salius esse anto acceptam hanc contumeliam ultro vitam ponere : non temperantes sententiam v e duobusn malis minus esse eligendum ii hac altera a non esse

. facienda mala ut eveniant bona 2ὶ; η quamquam S. Hieronymus 5ὶ scripsit : . In persecutionibus nonu licet propria perire manu, absque eo ubi castitas peri-- esitatur . .

Et quidem explicat illa foeminea sensa S. Ioannes Chrysostomus in homilia de S. Pelagia, quae ne contaminaretur e fastigio domus praecipitem se dederat: αMulieres ipsae, inquit εὶ, propter naturae suae conditi inu nem, ad injuriam accipiendam paratiorem, talem - mortis irationem sibi excogitarunt. Nam si licuisset et

iij nuinartius. Acta MM. sincera. pag. 596 et seqq. R CD. Nicephoriis Callistus, Hist. eccles. lib. VII, eap, XIII, tom. 1, pag. 4M Gὶ Commenlar. in Ionam, cap. I, v. 12. ap. Migne, Patrologia, lom . XXIV, col. 1129 έὶ Tom. II, homil. ui num. lli pag. 585

SEARCH

MENU NAVIGATION