De phialis rubricatis quibus martyrum romanorum sepulcra dignosci dicuntur observationes V. D. B. Victor De Buch

111쪽

- ill epitaphio. Scripsit ita lue ilὶ : ii Iu lapide, quem reperi, tum Calari in Sardinia asserunt, ad sopulchrum Lu- . ciseri quondam episcopi calaritani, qui schismaticus . decessit, una cum ipsius nomine crux duabus palmis . incisis visitur; unde per palmam non martyrium solum, , sed aliam illam de mundo ac dimone victoriam etiam, christianos significare voluisse colligimus. a Ne lue aliter Papebrochius; qui, ut ostendat I almas martyrii non esse signum, satis habot epitaphium Flaviae Iovinae, filiae Flatii Jovini consulis, in quo linimae quoque deprehenduntur, invocasso, ut hinc se seri lini cim,sse ani umet is) : α duae omnia auserunt sitispie ori m. martyrii ex illis ramis. a Neque alio argumento opus osse Iisum fuit Mahit Ionio lo), ut monogramma Christi et piscis figuram mar

. juniore imperante ulla fuisse marirria verisimilo non . est . a Idomque censet de columba insecipia tumulo

Lupicitii scilicol et Iovini consillatus incidit in annum 567,

112쪽

iviI enuite valet itiniano seniore, cujus teliitrare Ii ulla orat R-- persecutis, nulla martyria.

Neque soldeltius propugnat Victorinum et Exspectatum, quamquam ex coemeteriis romanis erutos, atque

hunc Niciam, illum Turones missos, genuinos muri res esse, et chrisimo, pisce columbave athletas christianos designari; quibus signis illi inter murtyres a coemetoriorum custodibus recensiti fuerant; sed inlus est in demonstrando S. Luciferi epitaphium diu post ejus mortem fuisse scriptum et Jovinam illam non Iovini consulis filiam esse, sed aliam longe diversam : quam contrinversiam lubentes omittimus; quoniam id unum nobis hic utile rei, utrinque eam ita agitatam fuisse, ut palaret defensores et adversarios in eo convenisse, palmae Signum, et alia quaecumque, si umquam sepulcris addita suerint post redditam ccclesiae pacem, nullius fore roboris adtestanda martyria. Similiter tuum saeculo superiori quam vehementissime serveret controversia de antiquitate clirisimi Seu monO- grammatis Christit, aliis contendentibus id ortum ex visione Constantini, aliis id multo vetustius osse; antiquitatis majoris patroni eo potissimum usi fiunt visi monio, quod inscriptum id ri periatur tumulis viri rum, quos ex ipso epitaphio martyros fuisse constat : ad mi u suasi in orat nullos post datam a Constantino ecclesiae pacem Romae misso martyros, nisi Paurissimos sub Juliano; liuo ratiocinio x ictum Se lassus est Zaccaria, qui

113쪽

acerrime propugna erat monogramma ante Constantinum non fuisse in USU. Demum, quum Muratorius, probanto Benedicto XIV, vicit causam, eo potissimo usus est argumento ad do-

monstrandum nil certi ex palmis colligi posse, quod inscriptis sint tumulis, positis anato 527, 55l, 553. 558,

545, 549, 558, 560, 565, 56 , 566, 568, 569, 570, 573, 580, 58l, 583, 583, 586, 400, 407, 408, 423

Porro quis admittat, quaerit Muratorius, his omnibus annis caesos fuisse martTres, quin tam n ullam horum mentionem secerint historici pNeque aliud nostrum argimi latum est : quocirca, si jam nulla vis palmae inesse habeatur ad testanda martyria, quod ea tunc insculpta sit tumulis quum nulla amplius fierent martyria; quam auctoritatem lini, hunt vasa dicta sanguinea, si ea post Coiastiintini aevum non tantum fuerint in usu, sed etiam magis quam antea pAtque ita reapse emo jam demonstrandum Pst.

114쪽

Ut auteni positionem et asseri ionein illam nostram CPrlatu faciamus, Primo Qxhibebimus loco epitaphia, quibus vasa sanguin a api, nita suisse clarissimis verbis tostantur Marinius et secundum eum Mirius. Quam clas-Ν in alteriat S. Litterae tumulus :Romae e eoemeterio urbis cum raseulo sanguineo l .

115쪽

Graiiano III ot Dpillio coss. Quis toro credat tuite Cliristianorum misso carit ris Initio enim illius anni Vulentinianus I scripsit ad Simillicium, Roma: vicatrium, logem qua calliolici prologori latur Ot exin llerentur schismatici Ursiniani et Luciferiani : luod imperiale rescriptum tantum valuit, ut di inceps S. Damasus Papa omnia Pro vera pi tuta servanda intcgra Roman posso idoretur l). Eodem anno ineunte Flavius Eupraxius, pictilissimi Gratiani fautor eximius, Praefectus urbi erat; quam Praefecturam, ut ex imo ad eum data constat, corte usque ad dioni 14 ω- tiruarii tenuit. Quamdiu cam deinde s marit, incomportuna ; nisi quod ex altera logo manifestum est ei jam successisse Claudium die 2l maji ejusdem anni 2ὶ,

adcoluo maxime verisimile est obiisse S. Lit,eram, quum hic Claudius urbi praesectus esset. Verum, ut testis rei Ammianus Marcellinus 5ὶ, . Claudio ri gente uri aemu ael ruam, Til eris ... cssusione indiri uni exuberans

116쪽

- v xit . . . Hic ipse praest lus Pgit adin uiti qui 'to, is nullam soditionem suIUr luerela justa perpessus : Ptis titistauravit hetera Plurima. Inter quae Ponicum exci- . tavit ingestitem, lavacro Agripliae contiguum, Exontus o Boni cmnominatana, Da ri', quod hujus numinis Propon visitur templum. , Atque hau omnia brevissimo tem-POro; quum nimo M quenti praefectura urbis obtigisso

id tur Magno si , cujus laudes S. Ambrosius suse prosecutus est 2ὶ. Tunc autem, licet pars senatus mus adhuc diis dea-hus tuo adoleret, ita vicerat apud reli luos cives romanos ot passim in universo imperio religio christiana; ut Gra. lianus, quum eodem illo anno OTI Valentiniani 1 loeum Occupavit. Pontificatus maximi insignia r 'pudiare Imtuerit impune; quamquam hinc imperatoria dignitas iwndero

citiseretur.

Anno 585 ei suus successit frater Valontinianus II; qui postquam a tyranno Maximo spoliatus et quinquennio post a Thoo torsio Magno rostitutus suissot, totus a S. Ambrosii ore Iiendolint : rui mi ac optam Passim reserunt pacem, qua Italia hoc ae O mi fruita, Pt moderationem, pia populos rexit Valontinianus.

ill Corfinius. DP pra sire iis urbis, Pag. st De Olliciis. lib. iii. cap vii, num ap Migne, Patrologia, lom. XVI. col. 159

117쪽

- H7 Verumtamen tunc quoque Romae humatos fuisse christianos cum vaso ulcrali, restis est S. Fortissimae tumulus; de quo haec Marinius et M us 1ὶ: Romae apud praef. saer. poni. e eom. S. Sebastiam cum vase sanguineo. A. 1786.

Processerunt hi consules anno 589; eodemque anno, dio 15 junii, triumphum egit Romae Theodosius, cum parvulo suo filio Honorio et collega Valentiniano. Quantum id romanum augustorum iter verae pietati profuerit, nemo umquam dixerit. Complures tunc ex summa nobilitate ad fidem conversi; idola divinis orbata honoribus; prostibula magnam partem sublata; poenae adulterarum correctae; sorum romanum nimiis seriis expeditum; manichaei, hortante Siricio papa, ejecti Roma; et alia id genus. Quae dum ageret Theodosius, nullae Romae suisse turbae leguntur, sed immortales potius imperatoribus res ditae gratiae. Versati suere in urbe augusti usque ad initium septembris 2ὶ; ita ut, si quid ad mlutyria de-

118쪽

- llη monstriuili valerent vasa dicta sanguinoa, Fortiminia sanguinem sudisset pro vera fide, dum Nicodosius otValontinianus in aeternum idololatriam opprimerent et sincorae religionis vindicar uat jura : iterum quis credat pSod rodeamus ad Maji seu Marinii inscriptiones lὶ :E eo m. cyriacae ad locutum martyris ingens tabular perla d. 179l, nune Clarii in ea hedrali.

Non a ldi lit Marinius vas sanguineum ad hunc tumulum in entum misso; verum Morcellius, qui intrarum de hoc pignoro in m odidit opusculum 2ὶ ojusque saepius alibi meminit, plane testatur xas sanguineum S. Agapostloculo fuisse astixum aὶ. Verum, denuo quaerimus, quis rodat illam suiss 3 martyr in 7 Stilico enim, qui anno 400 ain che ella martire morisse, queli' ampolia dei sanguedi let tinta ancora e rosseggiante, che sempre te su assissa ut Sepolem, come autentica avente in se improniata l' autoricidae sedeli, indubitabile testimoni anga ne is a tulti, e non ammetae receatone δ).

119쪽

amicus et christianae religionis prolvigui illae studiosiis imitus quam vel minimum licistis. Milom tempore ecclesiam gul, malint multa pace S. Aliastasius I, et pii illissimus imperator Honorius nil negligebat in Decidonio ut idololatriae tolleret reliquias; et quidem paulo ante nequis impia saceret sacrificia et no templa ingrederetur I tu rat, et Pristina sacerdolum gentilium privili in alii Narat prorsus : quae Omnia coli git Morcellius ipso-met l). Re quidem vera Nicomachus Flavianus junior, qui a menso saltem junio anni 599 usque ad exeuntem annum 400 praefecturam urbanam gessit icti, gentilium

sacris addictus erat; sed nemo umquam somnia it sanguinem christianum ah m misso susum : quin otiami 'rudentius, qui anni circiter 404 duohus Ithris Symmachum olunes lue ejus sauiores quos inter Nicomachi in perquam acriter exagitavit, quod aram victoriae restaurari cuperent, ne Ierbum quidem socii de ii atrata ulla circa id tempus eae te christianorum. Quemadmodum Murinius et M us Omis mini mentionem sacere de vasculo sanguineo, quod S. Agapae sepulcri, adhaerebat, sic satis habuerunt scribere de S. Potrii tu

2ὶ De Rossi. I' Iaeririone stella fiat ua di Nicomam Flaviano seniore dichiarata, pag. 38. la, Vett. Seripit. nov. collecl. tom V, pag. 3 π.

120쪽

Verum senim vero Benedictum XIV narrantem audivi moes a se post oditam anno 174l Muratorii dissertationem interrogatos fuisse coemeteriorum curatores et ex eorumore intellectum tunc temporis sola vasa sanguinea marin1yrii tostos ab illis adhiberi. Certum itaque et comportum sit ad S. Petrii, pueri duodennis, tumulum phialam cruore quem dicunt) consp Arsam inventam fuisse. Ast Mamertinus ot Nevitta consules processerunt anno. 62, quum Iulianus imperator vorsaretur in Oriente. Profecto tune Roma sum habuit mari res, quos studioso olli it Baronius in; sed nullus inter eos S. Petrius, ii quo alius tantilhae aetatis puer. duum S. Rusinae sepulcrum anno 1792 detortum

fuerit, coque aevo nomo inlrr martyres recenseretur, i ritas tumulo sanguinea ampulla non adhaereret, tuto

statuere licet id fallax martyrii indicium illius quoquo virginis loculo assi xum fuisse. Ita de eo Marinius et secundum eum Majus S).