Epistola pastoralis ad ecclesiam drepanensem Vincentius Maria Marolda

8쪽

EPISCOPUS DREPANENSIS

tD Pontificalem dignitatem Dei miserationo per Ap stolicae Sedis henignitatem , proponente Serenissimo FER-DIXANDO II. Utriusque Siciliae Rege, nuper evectos timor

et tremor venerunt soPer nos; nOStrae enim tenuitatis conscientia, sive scientiam, sive virtutem, sive pietatem tanto

muneri exercendo requisitas inspiceremus, ministerii magnitudo vel angelicis humeris sormidanda, illa nempe instantia quotidiana in vestram regendam Ecclesiam habenda, et cum

9쪽

primis illud durissimum iudicium iis, qui praesunt, comminatum mentem nostram tam subita ac vehementi comm

tione assecerunt, ut provoluti ad pedes Domini Nostri Iesu Christi, pondus episcopale, si possibile seret . a nobis ablegandum enixis precibus deprecaremur. Ast aliter placuit ei, qui nos segregavit, Vocavitque per gratiam suam; cum Per

Petri Successorem, suumque in terra Vicarium manifestavit, in nobis quae esset voluntas eius beneplacens, et bona, et tunc continuo non adquievimus carni, et sanguini, Sed Dei bonitate laeti omnem nostram spem in eo collocavimus, gratiam semper apud Ipsum sine dubio inventuri in auxilio opportuno, ut Drepanensi Ecclesiae nobis primum concreditae omnem sollicitudinem pastoralem exhibeamus. Non enim ad Vos venimus vel gloriandi, Nel dominandi, vel adquirendi cluiditate, sed Mediendi et suboeniendi, et Deo Placendi charitate Aug. . Ita ut non nostras velimus esse, sed Christi, oves nobis commissas ab ipso Omnium Pastore, et nostrae Consessionis Pontifice, et Apostolo. Hoc enim nobis omnino cordi est, ut non iudi-ccinus cum Paullo nos scire aliquid inter vos, nisi Iesuni Christum, et hunc Cruci um, qui est Pax noStra, ct rc- concilia it nos Deo Per Crticem, interficiens inimicitias in Semetipso, cum veniens euangelizaoit pacem nobis si elonge, sive Prope fuissemus, ut Per ψsum omnes haberemus accessum iu uno viritu ad Patrem, cuius magni my-

10쪽

sterii nos dimensatores, et adiutores inter Vos a Deo ρο- siti sumus. Attendite Vobis, aiebat proinde D. Paullus, perpaucis verbis Omuia complexus, et uniuerso gregi, in quo υos Spiritus Sanctus Posuit 'iscopos regere Ecclesiam Dei, quam adqrtisiuit Sanguine suo .... Propter quod Ne late; hoc munus eis demandans, ut sicut et Ipsi a Patremissi sunt, ita etiam et evangelizare verbum Crucis Verbo, et exemplo Probe non deSinant, et speculatores facti domus Israel gregem pascere non desistant, et usque ad mortem certantes, quod dispersum est requirant, et infirmum consolidare, sanare aegrotos, abiectum roducere, Pimgue, et sorte satagant custodire. Tamquam igitur servi si- deIes , et prudentes, quos Dominus ipse super familiam suam constituit adhuc enim Pastoribus, et Doctoribus in

ministerio opus est ad consumationem sanctoriam, in aed sicationem cor oris Christi, donec Occurramus omnes in uinnitatem fidei, et agnitionis Filii Ded solliciti esse debemus,

ut eum Dominus advenerit, nos commoda, atque utilitates commissi gregis curantes totis viribus, atque Verbum vistae in aeternitatis cibum alendae familiae suae dispensantes deprehendat. Quapropter licet speramus nos cito suturos apud Vos , omnem tamen sollicitudinem fecimus scribendi Vobis de comuni nostra Salute, ut saltem per Epistolam nostram in Vos Paternam charitatem, et cordis nostri intimos SenSus, Ve-