장음표시 사용
11쪽
IN USU M ECCLESIAE MEDIOLANENSIS
12쪽
MEDIOLANI AI RII IS MDCCCXCVII
PRO E. MO ET . MO D. CARDINALI ARCHIEPISCOPO
13쪽
S AMBROSIO N, UERUM DECORIOUIOUE IEDIOLANENSIUM ET NUMEN ET NOMEN XU SAECULARI ANNO AB EIUS AD SUPERO, REDITU MARCUS MAGISTRETTI
15쪽
Caeremoniarum Magister Ecclesiae Metropolitanae Mediolanensis Doctor Marcus Magistretii recolendo quinto- decimo saeculo obitus . Ambrosii instituit ditionem Mo numentorum Veterum Liturgia Ambrosianae, in qua OmiSSo issali ab alio praeoccupato Vulgat OX SA. Odi Cibu I IZIi scales et avitales, quod Horas Canonicas, Antiphonarium et aetera Sacra Continet, et Nola addit quae Convenientiam Ambrosianae cum documentis Romanae Litur in indicant. Ista editione textus Liturgiae Ambrosianae a saec. IX ad XU repraesentabitur e documentis authenticis, cum Utationibus et additionibus pedetentim factis, et e noti ratio Ambrosianae ad Romanam apparebit et antiquita USUUm
Nemo, qui re liturgicas serio tractaverit, libenter non amplexabitur hanc ad Codices Xactam editionem Liturgiae, quae a Roma primis saeculi accepta et in Sui partibu Spraecipui iam ante Gregorianam firmiter constituta, Continuavit et Continuat in usu publico Roma favente, Si mutatione perpauca et ad litione Secundaria CXCipiaS, UACecessitione dignoscentur, et e ipsa Ritu indole praecipue
a Romani sumptae, genuina accreti Sunt en SondRC, non
mutatio. Nec Ambrosianam Liturgiam esse reapse Romanam mirum videtur, mihi saltem. Haec enim longe ac late, alitera creditur, Si quid opinor, primis saeculis in toto occidente
16쪽
obtinuit et iure postliminii post singulare discessus restituta est. Cum illis sane secundi ordinis mutationibus et ac- COSSionibus, quas prudentia Romanorum Pontificum induxit sed de hoc fortasse alias dicam, si Deo placuerit. Nullus Occidentalis Ritus si Romanum CXcipias, exhibet ut Anabrosianus tam plene Suam iturgiam longo saecu
tem. Si autem codices Ambrosiani cedunt antiquitate illis
Romanae Litur 'iae e Corum Collatione Vincitur Ambrosianos Continuasse Vetu Stissimum Sum Romanum ante Gre
orium et Gelasium tum in Missa tum in praecipuis alii partibus in quibus tamen arietates secundi Ordini sunt et auXilia Praebere, quibus VetuSti SSimorum suum Vestigia
in Occidente dignosci et iudicari possint. Ulla tantum exempla
In Conon Missa J Iissalis foetoo, qui Gelasii dicitur
post Consecrationem Calicis forma OS Prae Gregoriana amplior eadem et etiam plenior fuit semper et est in Ambrosiano Fractio Hostiae in eodem Canone Gelasiano est ante Orationem Dominicam ut in Ambrosiano, in quo, nulla unquam arietate intercedente, statim fit CommiXtio quam ille ut Romanus post Embolismum ponit Inserta in Canone Missae a Coaeua Doniis in re oriano et Romano hodierno ampliora sunt in Gelasiano et in Missali Gallicano' eteri: adhuc latiora aliis superadditis, sunt in AmbroSiano et ea
ratione quae maiorem antiquitatem Sapiat. In Horis Canonicis multa Antiphonarii encoren Sis, quae ad Laudes attinent, Ct a Romano usu a Benedictinodis serunt plane illustrantur ex Ambrosian usu, in quo Subsequuntur esu dictuS, Caul DauS, esu dicit ovania ope= a, PSalmi 48, 49, 5O, II 6 Psalmus directus, Gloria in e cetiis, quae solum nec XUI cessavit in Ambrosiano, Hymnus et Psallenda, et ratione interseruntur. Imo Au dictu et Caulonans eundem in utroque CXtum reat SC CXhibent. I tiam rationes ad Tertiam, CXtam et Onam, ut etiam
17쪽
INTRODUCTIO Inonnulla alia Ambrosiano usui amnia sunt et nonnullae aliae Orationes Ambrosianas feriales resonant. S. CaeSariu et S. Aurelianus Migne, P. L. I XVII, IO 2 LXVIII, 393-4,4O4-5 habent quidem eodem Ordine a Len Corense et Ambrosianus, CanDΠmS, FnDmyu Vimu puerorIDII, et Sal-mOS 48-I5O, Sed praemissi et intermiXtis aliis psalmis et
prior addit in fine Te Doruu au anm et Gloria in i D, S: alter a uisca et Gloria in ea cesti, S.
Usus item est Hymnorum in antiphonario Lencorensi et in Ambrosiano quem S. Benedictus CX Sto sumpsisse dicunt: at Romanus longe ortu recepit. Ex hac emtione testium Ambrosianae Liturniae Spero viros, qui de Liturgicis tractant maioren eius rationem habiturOS, quam hucusque fecerint, et Lia a correcturos falsa Vel minus recta, quae passim de ea protulerunt praeco lentes scriptores. Ad hoc tempus Sane isti solam de ea iussi abant, ut patet ex eorum libris, ex aliqua recentiori editione, et e paucis impuris sontibus quamquam Vel nuperae publicae editiones referebant fideliter, praesertim in rebia graViOribus, ipso Coclices Vetustos, quo maiori etiam fide reprae-Sentabant pleraeque emtiones ab annis 475 ad 548.
Sed et istae editiones rarissimae sunt, O ViX POTViae, Ut omnino non ignota autem harum omnium Concordia Cum
vetustissimis testibus illis imperviis iussicium de antiquitate teXtus impediebat. Exinde opinio succrescebat de continuata
commutatione Veteris textus Ambrosiani cum Romano Cum Contra Concordanti CX Una eademque origin OSSet et Summa fides, qua Per Raecula et leves arietate a Romano-Gregoriano retinebantur in AmbroSinno, quaeque Onfirmabatur testimonio Continuato e manuscripti a IX sae- Chil usque ad PraeSonS Cmpus, argumentima Praebebat Contra opinionem anteriorum mutationum arbitrio invectarum in aliis lectionibus concordantibus Nun tandem cum etiam Romanae Liturgiae teste succrescunt, Vel accuratioribus editionibus denuo vulgantur aequum iudicium de hac ferri poterit,
18쪽
quoci plenum erit quoad licet Ai et notitia litur icae aucto- rhina remotae antiquitati addentur. X studio autem horum omnium costia itio plenior de vetustissimo CXtu Romano Xur et et facilius dignosci poterit ratio Ciu ad alio ritu Occidentales CriorOS. Ouando autem vetustissima Romana Litur ia magis Or- specta fuerit, loquor nunc tantum de Liturgia tricte Rumpta seu de Missa tunc collatio eius cum Orientalibus Aegyptiam dico Antiochenam et Nestorianam institui poterit Ouas tamen antea discutere oportebit ut diiudicetur quaenam antiqui sim Sint C quaenam tempore Procedente Lirima addita fuerint partibus antiquissimis servati integro vel sorma solii in mutatis. Perpauci enim antiqui libri harum Litur giarum CXtant, Et solima Niguarum artium codice autem, e quibus ditiones prodierunt si Barberinum Liturgiae Basilii et Chrysostomi excipias eumque Partim muti im,
qui est finis saec. In ceteri a fine saeculi I incipiunt: si vero Basilii et Chrysostomi seriores libri cum Harberino
Cons Crantur. Plane apparet multa post hunc addita sui se antiquiori textui ut factum Medio evo in Romano et Ambrosiano initio in flertorio et ad communionem qui tamen prae Graecis plena fide veteres priores parte adamu SSim retinuerunt. E critica disquisitione probabilis orna vetusta Orientalium Liturgiarum apparebit et cum Vetusta occidentali conferri poterit Otia vel nunc in praecipui Concordantia dignoscitur pleniorem se prodet. Credo maior tinna Verborum ConSOnantia reperietur si arietates Verbale Orientales et occidentale ad formam primi eniam apoStolicam revocentur, quae dialecto Palaestinensi semitica utebatur. Hac enim Apostolo primum usos sui AR cum My teria celebrabant mihi videtur rationi convenire et stylus ipse canoni S, saltem Circa consecrationem indicat in Occidentali iturgia. Cum huc perventum sit Orit ut Commune votu Atis ima PariCS, luantum fieri potuerit dignoverinius duo apparot in discrimina unum At in ori, is consecrationis Panis typum Matthaei
19쪽
et Marci pressius sequi Liturgiam Occidentalem illum Pauli et
Lucae Orientales illos cuncta referre in Consecratione calicis licet fusiorem formam Occidentali praesertim habeant quam in sacris auctoribus alterum si quid opinor in aliis Canonis partibus formam severiorem et semiticam alicubi redolentem offerre occidentalem magis ad graecum stylum confirmatam et redundantem Orientales et has abundare locis Sacrae Scripturae etiam Novi Testamenti contra ac est in Occidentali Apostoli sane in fractione panis nascentis Ecclesiae sui scripti nondum Xarati uti nequibant. Ipsae quidem Consecrationis formae Cum ii quae pro inae praecedunt et subAOquuntur Evangelica et Pauli narrationes referunt sed sunt pleniores quod Originem antiquiorem Evangeliis et Paulo in dicare videtur. Pronum enim ulla postea ex his omittere sed addere istis quis postea ausus fuisset EX Concordantia autem in principalibus cum arietate in Ceteris, quae tamen CS C-nuina a Cretio non innoUnti CXtranea, ab una prima Liturgia omnes processisse inferendum mihi videtur. Ne tamen lector iudicet me velle alicui has meas opiniones ut Certa et CXplorata obtrudere ea CX usu non infrequenti harum Liturgiarum in textibus originalibus sponte mihi se obtulerunt et Profero. Ut qui per otium lene investigarere posSunt diligenter inquirant. De hac autem inquisitione ulla liceat animadvertere. In primis auctorum de rebus liturgicis libros inspiciens vidi non raro unum OK aliorum antiquiorem CScribere securum. Veteres sane non despiciendi qui iam aperuerunt quarti posteri facilius ingrediuntur et prosequuntur sed illi defectu documentorum laborabant quae in dies late prodeunt et iudicia quae serebant in musti Plena Ss non poterant Vel etiam aberrabant a Veritate, si ut solet homo qui in inceri Consister nescit ex incompleta testimoniorum discussione plenum iudicium volebant proferre Vel inveteratae ergo opinione nova luce documentorum diiudicentur. Iterum veteres et movi ii iisdem documentis saepe
20쪽
in diversa abeunt praesertini in discriminandis ipsis Liturgiis
et in diiudicanda mutua earum ratione et Origine. arietatem sane hanc iudiciorum infirmitas humani intellectus Patitur sed sere semper non ab ipso intellectu sed aliunde oritur differentia Acriter ortasse sonabunt verba sed di- Cana. Interdum amor alioquin naturali R. Propriae Litu rotae praesertim si gentilis mox et Ct obnubilat oculos interdum Litur iis postulant argumenta quibu propria PlacitatUCRntur Ct CX Ora ut Praesumpta Origine orientali i turgiae particularis Ecclesiae Occidentis huius autonomiam Struere Conantur et auctoritatem in illam Sectis Petri op Pugnare. Uod Sane nec consequitur, cum etiam Orientales Ecclesiae licet Liturgiis uterentur a quibus illae derivatae fuissent Sed Apostolicae subiectae essent ne Roma ab illis postea, sed ipsae nec tamen Omnes a Roma defecerunt: quonam autem iure Cum identidem post discessum reclirent iterum abiturae, et unam confiteantur Ecclesiam in suis Symbolis, prudens quiSque iussicet. Inde est ut Concordantia in substantialibus in obscuro relinquatur, et differentiae, quae in rebus secundi ordinis Sunt, urgeantur, et longe antiquiores iudicentur quam sunt reapse Ex his Causis etiam illud profluit ut e praeconceptis opinionibus auctore Contrarii negligantur et despiciantur, atque documenta C Rrgumenta, quae issi asserunt. ignorentur. Aliam interdum originen minus recte dictorum animadverti desectum enape scientiae Theologiae qua ordinatim et ex sontibus quibusque doctrinan diSSeren S, quam Liturgiae vivide reserunt et interdum olim innuunt. Subsidia rectae interpretationis praebet. Ouod Theologiae studium illis mastis necessarium qui libros tantum volventes nulliu Asingularis Litur lae eam intimiorem cognitionem habent, quae CX CiUS USU luotidiano Oritur atque ex Substantias omnium concordantia iuvat omnium interpretationem. Sed iam concitidendum. Gaudeo de incepto opere Doctoris Masti stretti audeo idens suam impigre novi CXtUS