장음표시 사용
21쪽
v. nam de puncto inter utramque partem inseri non est quod dicam, vocalem, quae utriusque membri commissuram occupat, antiquis fuisse , recentiore tempore i scilicet primogenitis formae nisi me allit opinio certa praeter hoc nostrum nulla extant exempla certe
quod apographa quaedam saeculi XV sola in Varronis de lingua latina libro 6, 36 pro primigenia Oxhibent primogenii, nihil esse consentaneum est est autem haec forma inter paucissimas quasdam eiusdem generis perantiquas, Veluti albosalem' non albisalerus, quaeque non plane sis similia sunt et curua, aurustae, cras e ceteras, in quibus vocalis illa antiquior aut numquam expulsa est aut mansit in non nullis monumentis priscis cuius mutationis legem nostri grammatici vix attigerun ne hoc quidem Vide eo animadvertisse vel secundo tortiove . . modulo duplicem formam mmopuaria et primipilaris in titulis in promiscuo habitam esse. et do his quidem, licet ante editos sepulcrorum titulos urbano omnes non possit absolvi, tamen iam nunc iudicium sat probabile tuleris nam cum primus pilus et primipilaria secundum regulam litteris singularibus p. p. Scribantur, Xtant tamen perscripta aut omiperscripta haudita raro exompli causa in I tomis . . . . 10 habes primipilaris scripturae xompla re decim, primopilaris quattuor frequentius autem ut par est homines ea forma usi sunt, quae secundum normam clamici sermonis exacta erat Sed tamen ne in hoc quidem vocabulo volgaris antiquiorque consuetudo radicitus sublata est. - porro sincerae vetustatis praenestinique sermonis peculiare signum snetivus est Dimosi . nam posse etiam de dativo cogitari, quo iure editor suspicetur p. 454 adn. 2 plane ignoro in cista praenestina, de qua dixi Symb. criti p. 7, praetor aliorum nominum nominativos mos et iam leguntur si hoc quoniam manis to scalptoris errori debetur, tum quidem mos quoque errore potius quam consili procreatum esse dixi negavi autem cogitari posse de Iovis nomine secunda declinationi insoris, quoniam Oscorum Umbrorum aliarum gentium italicarum sermone pariter atque latino torti id nomen constanter attribuatur nunc quid rei Sit rectius perspicio nam et nominativus Ioviso genotivus semis Praenestinis i vocali in v obscurata, quod item factum esse in natioriυμθgenetivo videmus, istis et isma sonabant a praecedens vocali a ut alibi ita hic quoque, vocalem rursus in o abire coegi rectissime igitur utraque forma se habet noque ullo distat discrimino a mutandi sonos norma ea, cui Praenestinorum Latinorumque sermo parebat.
supersunt missa dativorum i dubiaquo Verbi dedi ultima, de qua initio monui, i vel e denique ei pro i scriptum in ista ac de illis quidem nota recoquere nihil attinet de hoc sic habeto. remisit, pisae quodque nuper e praenestin titulo cognovimus trigibus unde diphthongon traxerint, vix crediderim amplius disceptatum iri mei qui scripsit pro mea, quod
veterum raenestinorum sermonem admisisse cuivis notum est, mihi videtur haud magno dictionis discrimino ab eo diremptus esse, qui decantatum illud inprirator monumento publico intulit scilico suam e breve in sonum i declinabat sive id vocali praecederet sive consonas liquidas verum in monumentis saeculo sexto recentioribus eiusmodi declinationes magis magisque evanuere. qua de re dixi Symb. p. 28 et prooemii a. 188 44 13 s. ne tamen dissim
22쪽
mulem quod sentio, suspicari me confiteor, et confessus sum initio huius commenti posse ultimos versus tertii ductus esse binas A veteris hastas sinistrorsum versas, ut forsitan
meassu, non is au legendum sit de ea suspicione qui aes usurpaverit facili per dii
dicaverit. redeo in iam supra significavi extremo me commentario, quid mihi do aenigmatis ibi enarrati solutione constet, primis lineis esse adumbraturum scilicet haud ignarum quid deceat eum, qui boriginum regiones attingat Fortuna igitur praenestina Iovis filia primigenia antiquitus vaticinio sortium inclaruit, cuius oraelum patebat dis 11 Aprilis lato sparsum porgentes Italorum hoc Vaticinii genus solumque fuisse, quod in terra Italia inde a principio se cultum sit, satis certo constat itemque constat ab hoc primigeni vaticinandi usu pentare sortium posteri temporis versibus latinis inscriptarum, quarum nova exempla armens museum Sure
ditavit v. Instituti romani actorum a. 1883 p. 100 M.), artificium formamque V quas dixi doliis rebus inirelloro 1 382. 2, 190). migravit deindo Romam dea punici belli secundi tempore ibique modestiore cultu, dempto iuro vaticinii, inter numina publica populi romani Quiritium
recepta est sed in patria, ubi in cacumine montis oppido in rupibus praestantibus, unde credebatur nomen habuisse, condito imminebat, ea esse civibus dignitate, ea ad regendas vices humanas potentia Visa est, ut haud secus atque Roma in Capitolio Fides publica populi m-mani, magni Ioris, quo inter deos deasve italicos maior nullus, vicina eiusque consiliis proxima esse existimaretur quod Societatis genus homines casei eiusque aetatis, cuius paene nulla ad littera romanas propagata Sunt Vestigia, monumentis sermonis ceterique cultu perpauca, cum non poSSent non a procreationis similitudine nuncupars valom deam nuncuparunt Diovis filiam primogeniam inauditum vidimus hoc esse numinibus humanam sortem tribuendi inter romana certe Sacra consilium. Verum Superest exemplum haud absimile alterum, quod si non ad ips0s deos deaSVe, ad Sacrorum certe ritum pertinet. nam conlegiorum sacrorum quae Roma fuerint unum novimus idque antiquissimum, quod conlegiale officium cognationis nomino honorabat: arvales fratres quod statemitatis nomen inter saliorum, lupercorum ceterorumque conlegior 1 antiquissimorum nomina sui simile habet nullum a latius olim inter Italos hanc cogitandi rationem patuisse uni cuiquo facile persuaserit conlegii guvini atrum uiodiorum nomen. sed primigenia illius vatis odi vidimus vicinum fuisse Fortunae matris sacellum castissime a matronis cultae huic cum Puerum IoVem Iunonemque in gremio fuisse audimus, satius erit non hariolari de ausa singularis huius religionis sed tamen quis miretur, quod ea aetate, quam hominum cascorum Aboriginumus esse dixi, Fortunae muliebris numen, quod Romae quoque cultum est, visum sit non hominum solum liberos matern amore fovisse Verum etiam Summo deos, quos natos me romana certe religio admisit, quasi parvulos lactentes nec desunt vestigia, diviniua numen Italis notum fuisso deis deabusus omnibus et hoc ipso in quo Visimus mundo antiquius nec mirum est prosecto, quod matronae praenestinae, inter quas Stor Via Numeri nostra, nationis gratia non solum in sacello Fortuna muliebris fecerunt, verum
23쪽
etiam in aede Fortunae primaria. - unum superest de quo me plane caecuttire profiteor notum est in nummo . laetorii Cestiani de quo V. Ommsenus rei num. p. 622 n. 26 14 ab altera parte cerni caput iuvenile imberbe ab altera caput imberbe super sortis tabellam, cui sors vocabulum inscriptum est solo haec imago ope ulliani testimonii, quod supra enarravi, explicari nimirum hunc esse puerum sum, cuius manu Cicero in templo Fortunae primigeniae sortes misceri et duci dixerit sed mihi semper suspicio subnata est, camilli vel ministri A crorum Vix OSSe imaginem num incusam esse et quoniam ueri Iovis in gremio Fortunas simulacrum in sacello cultum est eo loco aedificato, ubi sortes invenerat umerius Suffustius, nescio an eiusdem ueri partes fuerint aliqua in magna aede rimigeniae, ut puer in umoincusus pro numine habendus si sed talia suspicor argumentis quoniam conprobare non poMum, non obloquar Siquis somnia nugasve vocaverit sed de rimigenia filia Iovis ita osso iudicari, ut supra dixi, teneo neque aliam explicandi rationem facit inveniri posse crediderim. nam quod solum relinqui videtur, ut ad Graecorum fabulas confugiamus, id procul arcendum esse mihi persuasi scio similia placuisse graecis poetis, fortasse etiam in populorum graecorum religionibus orta esse voluti liberatoris Iovis filia Fortuna sospes vocatur a indaro in praeconio olympionicae hi merentis, a quo pondet oratius carmine libri primi 34. nec defuturos esse scio qui, cum meminerint in tiburtinis Iunonis Curritis sacris haud ambiguum graeci ritus Vestigium deprehendi, currum clupeumque ex Heraeis Argeorum petitum v. quae dixi in Proller 1, 27 adn. 33, praenestinis quoque sacris Graecorum sapientiam insinuaSse cupidius sumpserint intenderint etiam digitum ad antiquissimum sortium quibusdum in Graeciae regionibus usum Versibusque ad exemplar Graeconii vaticinandi artificium non nimis illud recenti tempore ad italicas gentes delatum quibus de rebus omnibus non solum minime ignor paucis absolvi non posse verum etiam eo loco, de quo diu in votis est ut meam aperiam sententiam, quam poter accuratissime disputabo nunc satis habeo eas rationes capitulatim
24쪽
Alteram harum symbolarum partem exemplum accurate factum esse Volui poculi nunc parisini, quod Bellonae fuisse titulus si inscriptus edocet de eo quod lectoris scire interest paucis comprehendam pluribus de poculorum litteratorum genere universo dictum est Annalium instituti romani eo volumine quod hoc ann typothetae prela exercet adiciam deinceps quae ad illustrandum hoc monumentum artis religionisque caseae nunc potissimum acquisivi Disjtjgod by
25쪽
Bellonae igitur poculum cum quo gentium pervenisset ex m e Campanae non constaret, mira autem de archetypo, quod Romae usurpasset, Garruccius evolgasset Sylloges n. 477
quaeque cum eo exemplo, quod Olim inde ab Henrico Brunn exceptum Ritscholius in LXIs publici iuris fecit, dissensu notabili pugnarent, oporae pretium acturus esse mihi Videbar, si
archetypi denuo examinandi facultatem nanciscerer a Brunni igitur edoctus, posse poculum Lutetiam Parisiorum dolatum esse, Gasionem Boissior, cuius comitatem plus Semel Romae expertus eram, precibus adii, ut inter parisinos thesauros muses 'du LouVre perditum pus anqui-Teret nec mora extare iam ibi celerrime o monuit idemque et hoc quod supra hominum doctorum usui subieci exemplum transmisit et observationes quasdam suas coram archetypo facta mecum communicavit iam igitur clarius apparet nam in lithographo Ritscholii exemplo non nulla parum dilucide comparuere antiqui pictoris artificia, rectissimo nos hucusque iudicasse serpentes esse insertos semina crinibus neque Vero floream quam Garruccius ad sustentandum elata vocabuli interpretationem salsam aλῆς finxit coronam'. quod ut quivis qui nostrum exemplum oculis usurpaverit sua sponte agnoVerit, ita in archetypo praeter omnem dubitationem comparere, cum praesertim a subfusco crinium colore serpentes eandidi optimo distinguantur, auctor mihi est quem supra laudavi Boissierus cetera omnia artificem parisinum, musselin, tam accurate expressisse idem testatur, ut praeter rimam exiguam, quam inter caputet tituli litteram b indimientum coloris egerit - eamque Brunnius in ischeliano exemplo expromit - prorsus nihil ab archetypo discrepet expressis autem Verbis mihi confirmavit tituli elementa omnia clarissime comparor neque ullam posse de quinto nominis, quod ο880n fuisse olim creditum est, moveri dubitationem hoc solum idem vir doctiis indicare omisit,
Ho selinum consulto, ut videtur, marginis mamentum, hederaceam coronam, quani Videris in lachelian exemplo, omisiss0. est autem gemina ei, qua poculi rec0ns inventi et verbis --wnes sic pomlam inscripti margo contegitur quod Vasculum . . . inluStravi. principem hoc poculum locum inter quattuordecim, quae adhuc innotuere, eiusdem generis monumenta facile occupaverit nam cetera omnia aut carent figuris aut alatorum geniorum variis lusibus intentorum, quos erotes dicere par est, ornata Sunt qua de re abunde dictum S l. S. A.
in solo igitur Bellonae poculo numinis eius cuius id fuisse apparet imago efficta est. neque enim dubitari potest, quod olim monueram, imaginem SSe deae Enyus, cuius nomen quicumque Bellonae graeco sermone meminere latino substituunt sed tum cum primum hoc haud ita confidenter pronuntiabam Annalium a. 1872 p. 54 , graeci numinis imagines nostro similes Videbantur desiderari a paulo post in speculo praenestino edito Monumentorum instituti volumine octavo t. VI, 2 comparuit Enis, tusci artificis figura, rugis illa quidem aliisque vetuli habitus insignibus ab hac nostra, quae Virginis iuvenisve mulierculae Vitam spirare Videtur, satis diversa, sed eadem ei simillima serpentium crinibus insertorum matu recte enim Kehuleius,
26쪽
Enyus imaginom edusae similem in hoc oculo pictam esse quid circuli maculaeve utrinclo positi significent nunc quoque ignoro quae cum ita sint nullus dubito quin praeter Garm cium vel contumacissimi falsae opinionis laudatores nunc concesserint, incuria pictorem ει μέ dedisse quod elona debuit esse, cum praesertim bini praetor oriculum hunc lapsum error- pictorum eique sat graves in ceterorum poculorum titulis supersint mmcolam et iun--- scripta cum falsa syllabae integrae repetitione praeterea nihil dixerunt qui με ma formninrequisiverunt: nam ut Diovis et Iovis si dem aetatis esse constat Via solis cistarum spΘ-lorumque praenestinorum testimoniis, ita quis quasso domonstraverit inauditum fuisse Honoe tempore quo risiora frequentabatur3Ρlauti tempore Romae Bellonam cum arte militum patronam fuisse Cleomachi in Bacchidum V. 847 ius iurandum patefacit eodem tempore in pervetere huius deas aede in circo Flamini dedicata sonatus populi romani conveniebat, siquando extra pomerium Cou-voniones siliquo iura disceptandi facultas dabatur poculum Bellonae cum poculis omnibus quotquot adhuc inventa sint deorum latinorum sacris astate Plauti antiquius est in his p eulis quae reperta sunt nomina deorum Saturai, Volcanes, ori, Aesculapii, dearum Iunonis ML nervae, Bellonae Veneris, Salutis, Curae, equitias, Fortunae, miniae, ea tum temporis non solum Romae verum inter latinae gentis latinique sermonis hominos cultos esse conSentanehunest dixeris Bellonae poculum militis alicuius sepulcro inlatum esse, sive is in tusco municipio, unde Suspicamur prodisse poculum, vi rit, ius alibi de his quoque rebus amplius dictumost Annalium loco S. S.
30쪽
mulem quod sentio, suspicari me confiteor, et confessus sum initio huius commenti posso ultimos versus tertii ductus esse binas A veteris hastas sinistrorsum versas, ut forsitan
meassu, non is au legendum sit de ea suspicione qui aes usurpaverit facili opera diiudicaverit. redeo in iam supra significavi extremo me commentario, quid mihi de aenigmatis ibi enarrati solutione constet, primis lineis esse adumbraturum scilicet haud ignarum quid deceat sum, qui boriginum regiones attingat Fortuna igitur praenestina Iovis filia primigenia antiquitus vaticinio sortium inclaruit, cuius oraelum patebat dis 11 Aprilis lato sparsum pergentes Italorum hoc Vaticinii genus solumque fuisse, quod in terra Italia inde a principio excultum sit, satis certo constat itemque constat ab hoc primigenio Vaticinandi usu pendere sortium posteri temporis versibus latinis inscriptarum, quarum nova exempla armens in eum Sure
ditavit v. Instituti romani actorum a. 188 p. 100 M.) anificium formamque V quas dixi do his rebus inirelloro 1 382. 2, 190). migravit deindo Romam in punici belli secundi tempore ibique modestior cultu, dempto iuro vaticinii, inter numina publica populi romani Quiritium
recepta est sed in patria, ubi in cacumine montis oppido in rupibus praestantibus, unde credebatur nomen habuisse, condit imminebat, ea esse civibus dignitate, ea ad regendas vices humanas potentia visa est, ut haud secus at tu Roma in Capitoli Fides publica populi m-mani, magni Iovis, quo inter deos deasve talicos maior nullus, vicina eiusque consiliis proxima esse existimaretur quod societati genus homines casei eiusque aetatis, cuius paene nulla ad litteras romanas propagata Sunt eStigia, monumentis sermonis ceterique cultu perpauca, cum non poSSent non a procreationis Similitudine nuncupars vatem deam nuncuparunt Diovis filiam primogeniam inauditum vidimus hoc esse numinibus humanam sortem tribuendi inter romana certe Sacra consilium. Verum Superest exemplum haud absimile alterum, quod, si non ad ipsos deos deasVe, ad Sacrorum certe ritum pertinet. nam conlegiorum sacrorum quae Roma fuerint unum novimus idque antiquissimum, quod conlegial officium cognationis nomine honorabat: arvales fratres quod frateraitatis nomen inter Saliorum, lupercorum ceterorumque conlegior 1 antiquissimorum nomina sui similo habet nullum a latius sim inter Italos hanc cogitandi rationem patuisse uni cuiquo facile persuaserit conlegii igurini atrum viediorum nomen. sed primigenia illius vatis aedi vidimus vicinum fuisse Fortunae matris sacellum castissime a matronis cultae huic cum Puerum Iovem Iunonemque in gremio fuisse audimus, satius erit non hariolari do causa singularis huius religionis sed tamen quis miretur, quod ea aetate, quam hominum cascorum Aboriginumus esse dixi, Fortunae muliebris numen, quod Romae quoque cultum est, visum sit non hominum solum liberos matern amore larisse Verum etiam Summo deos, quos natos esse romana certe religio admisit, quasi parvulos lactentes nec desunt vestigia, diviniis numen Italis notum fuisse deis deabusve omnibus et hoc ipso in quo Visimus mund antiquius nec mirum est profecto, quod matronae praenestinae, inter quas Stomoria Numeri nostra, nationis gratia non solum in sacello Fortunae muliebris e runt, verum