Fragmenta Quae Reperiuntur

61쪽

minibus suis immiscuit, qui et ipse erat satis

Phliis urbs st, quam earus Baetarisius Pasias ipsa conssidit candida eris ornatus. Servavit Stephanus 3yet in v. Φλιχ ciam quo omnino conseratur Pausan. II, 2. Reseripsi distichon ex Salmas emendatione ad h. l. Corruptissime antea legebatur ita r

emendavit in Not ad Apollon Rh I, II s. et firmatur Pausan. II, a. Fuit autem is Phlias Bacchi filius, unus Argonautarum in matre auctores magnopere variant vid. loca ap. Burniann in Catalogo Argonautar. editioni Valerii l. praefixo sub v. Phlias. Brunckium etiam secutus versus, antea vitiose exhibitos, distinxi Mυκόλ σψλος, ο Ἀχειλοφον υκον res galea assa ornatus, ut i ap. Hom. φο κολοφος Praeclarum autem est,

62쪽

est, quod eynius putabat, λεοκόλοφος ad

urbem speetare, ita ut comma post δείριατα inserendum sit. Ita dicuntur p. Hom. E. II, 73 3. τιτάνοιο λευκα κάρηνα, ubi V. Oeppen. et cf. omnino Heyn ad Virg. Aen. III, 26. Quae loca pro sua erga me amicitia communicavit mecum Heinrichius. Quodsi de urbe Phliunt constaret, eam in albo monte fuisse sitam, et λευκολοφος non a subieet Φλιου nimis esset remotum, praeserendam sane explicandi rationem ducerem, praesertim cum dicat Pausan. l. c. λοφου, ἐφ Φλιασίοις irsακροπολις καὶ τῆ Ηβης ἐόντὀδερον.

Iter ad inferos feci, per quod nullus Mirorsim viator venit. Stob Serm. XV. p. II. Refinxi cum Scaligero, cuius emendationem et versuum distinctionem iam receperat Grol. l. c. p. 486.ήνυσα antea ad priorem versum erato tractum. t Αἴδεω finis est pentametri. o. AIδεω se δωμια, ut pistonia domus, pro lo-

eis inferis, p. Horat Carm. I, 4, 17. ubi uid. V. Eruditiss. Mitscherlich. 'A ς, Aute proprie est is, qui non remitur. aut terni nequit;

63쪽

ne it et modo in personam vertitur. Ne , pluto, modo loeum declarat. v. Heysiis ill opbsc. Ac Vol LP 398. - καθ γῆν τραπόν Hunc locum in animo habuisse Propertium iam Burciann monuit ad El. II ao , 4. in Concessum nulla lege redibit iter. De ipsa re plures hic cumulare poetarum Verasus nolo petat, cui tanti est, a Burm ad c Prop. et V. C. Doering cum Dousa fit. Ad Catuli III, IO.

XVII.

Quae ei quondam Cypri detracta poma , Bacchi dedit a temporibus. Exhibetur a Scholiasta Theocriti ad Id. II, Iao cuius verba apponam: ῆλα ἔπιν sc.

Hippomenes 4 κολποις τα ἐρασμα καὶ ἔρωτος ποιητικα λέγοι δ'Ἀν τουτο καθὸ π 'Aφροδιτης διδομενα τῶ 'Iππομένει μῆλα ἐκ Διονυσου o. φανῆται ταυτα δε εἰς ἔρωτα ἡ Ἀταλα την ἐκίνησεν. ώς φησι -- τα --- ροταφιον Fabula de Atalanta a multis poetis erat tractata, cuius sedes nunc potissimum est in Ovrdi Metam. X, os in Atalantam

64쪽

nimirum uxorem se daturum esse pater Schoe neus p licitus erat ei, qui puellam cursu, quo praeter se an excelluit, superaret qui contra insertur discederet, eum se interfecturuim esse. Qua lege cum plures iam sortem viseram essant experti, Hippomenes, Megare et Mer es filius, puellae captu.

amore Veneris auxilium in cereamine ineundo

imploravit, quae iuvenis precibus mollit poma tria aurea ex arbore in agro amaLcen in lae Cypri decerpsit et, ut iis intercurrenduin emissis pqellam moraretur, ippo en tradi t. Et ita ille vicit. Reliqua, qu e Ovidi' lmve parrantur, ad rem no statimn fp Mn Philetas itaque abutiam M. variavit in Baccho

accepisse poni fingeret vel a suo ipsius capite detraxisse rum duplex institui potest in. tei pretmdi - ΛIa o p a Venerem --- ρ potuit narrari, cum Bacisci in bitus sit pinuuriam nyentor. V. Athen,

l. c. Theocr. f. Virg. Georg.IL pr. deoque .psi Bacchi, quod aliunde non conflat, tiam poma fuissent inserta. Verbo.

65쪽

rum ordo constituendus esset ita μῆλα, τα pro α Κυπρις δωκεν ποτε οι et quidem λουσα

απο κροταφων Διωνυσου. Quodsi alteram interpretationem anteponas, μῆλα Διωνυσε sunt

iungenda et accipienda pro simplici μῆλα, ut fruges Cereris, quatenus est pomorum in

autem pomum suisse sacrum, discas vel ex locis a egero in Thesauro Brandenb. Vol. III. p. ao6. excitatis, unde absonum non vide. tur, Venerem fuisse pomis cinctam. Priorem explicationem innuit Scholiastes, qui fragmentum conservavit alteram contra Heynius in Notis ad Apollod. p. 78. Ceterum Theocr. III, o et Servius ad Virg. Aen. III, II 3. Venerem ex Hesperidum horto mala petiisse tradunt, et pro Hippomene alii Milanionem substituunt illum ver memorant, praeter Theocr. III, o,

Hesiodus, Euripides et alii, teste Apollo d. Bibl. III, 9, a. Auctores, qui de fabula ista egere, recensuit Cl. Fischer ad Palaephat. cap. XIV. et Perigon ad Aelian. V. H. XIII, I. Nunc de verbis quibusdam adhuc videa

Ita ex correctione adscripsi, pro ἐλοῖσα, quod antea in nullius suspicionem incidit. Cum enim neque in hoc, neque in aliis nostri poetae reliquiis dorica adsint, cur in hoc vocabulo retineamus, non video. - Δ-

66쪽

ν ι Codd. nonnulli vaticani legunt: λοῖσα μαλα Διονυσον, corrupte, uti recte iudicavit Warton in mendan Schol. Theocr. ad h. l. Quum versus prior non esset integer. Barnesius p. L. ed. Ware eum ita supplevit: νηλα φέρων κώ-- - ὀι ποτὲ Κυπρις

et Casaub in Lecti Theocr. III p. 2q8. pro τρισσα solummodo interposuit δουρα Διωνυσου, non autem, quod'arton tradit, pro μῆλα. Uterque tament, meo saltem iudicio, ingenium felicius aliis lacunis in servatis scriptoribus adhibuisset. XVIII.

se a bovitas ortas hae estus magnis arcessi sussibus. Ad nos pervenit ope Antigoni Carystii

c. XXIII. ubi haec adiunxit: 'δια δὲ καὶ περὶ ταύσυγκρίσεις καὶ αλλοιώσεις των ζώων, ἔτι ὀὲ γε- νε σειe ο ν ἐν 'Aιγυπτω τον βῆν ἐὰν κατορυho ἐν τοποις κτὶν, αυτ τα κέρατα τῆς γῆς υπερεχειν, affasερο αποπρων λέγουσι μέDτ- τας ἐκπέτεςθαι σαπέντα γαρ αυτον, εἰς τουτο

67쪽

At non isse solus, sed plures poeta hoccei epitheto apex insigniunt. Insecta nimirum

adeoque et apes, e cadaveribus generari, communis erat brientis opinio , quae sorsan ex observatione illa ortum habuit, quod des homines viderent in regionibus incultis

et silvosis insecta prodire ex pytrefactis animalibus et apes in cadaversius exsiccatis mel parare. Haec egregie v. s. Heyilius ad Virg. Georg. v et 8 r. sqq. f. l. Bech. mannus ad h. l. p. 36., qui multa cum diligentia veterum loca, in quibus huius re mentio fit, congessit, et Bochari Hierog. P. II L. IV. c. I . . Quibus adde I. H. VOLsium, V Acutis . ad Virg. l. c. - φάμ ενος. parnes in vita heucr. p. LI. ed. Ware o rigere volui φθαριενος, sine caussa versantur enim in stagmine, cuius contextum sertutrumque φάιαενος esset, pq quam haec essius erat, pro solenni ως φατο, καὶ προσε--τατο - προσεβήσατο. Alii habent Ῥοδεβη- σαο, utrum a poeta profectum sit, eadem de eaussa nobis discernere non licet. - μακρα. Forte ut Hom. Il. III, a Paridem dicit ιάαὰρ βιβαντα, Diognis possibus cf. D. VII, II 3. et VirS Aen. X, Ta.

XIX.

68쪽

Divisit aulam adsumen nigri Borinae. Apud Schol. Theocr. ad Id. VII, 6.

βήρωναν βάρριναν γραφεται γαρ κοί κτως κρηνη Τύ μνα τῆς Κῶ καὶ Φιλητας, δασι Βορίνης - δασσατο Dan Helias inaedit. Theocr. c. XII. p. 336. Voluit νασσατο, quod sensum quidem bonum praebet, habitavi tised δασσατο cum antecedenti versu cohaesiti potest, nam in unico versu sententiam absolutam quis tandem postulabit Melius itaque fecisse arbitror, quod pro δασατο vulgari reposuerim δασσατο - προχοα sunt aut i q. οματα, ostia, Hom. Od. V 453. aut ρευ- τατα, φοοι Hom. Od. XX, s. -- μελαμ- πέτροιο Vaticanus 3 et alii σελαμπ , e peram, permutata ' Ut nunc legis, restituit primum Helias l. c. μελαματρος,

qui nigros habet lapillos, adeoque stivius Mgre, qui nigritiem a lapillis nigris duxit, ut

alias solenne est epitheton μέλας, μελανυδρος, v. c. Hom. Il. XVI, 3. id et V Praeclarisi. Wolfius ad Hesiodi Theog. g. Sed vocabulum, quantum memini non obvium est. Barnes reposuit μελαμψηφοιο , nec prorsus, Warton censente, ineleganter v mendati. Schol. Theocr. p. o 3. - ορίνης. Ita

69쪽

emendavit Issein pro Βου μνης Est autem fluvius insulae Co. XX.

s non passus est, inversione non infrequenticum aliqua vi Callimachi locus es ex de perditis epigrammatibus, v. Fragmenta Calli' macbi N. LXII. p. a 6 et ibi Bendet.

70쪽

siculi partem aut immutatam Nicander uerti.

'cr. - O. Apud alios vocabulum πις reperies πλατ dii scripsi, cisin tota

sub pio. quia dorica a Philetaeis tiai neque per se lopum habere potetasi Nihil

tamen ro nimis testui nemotum a