Fragmenta Quae Reperiuntur

31쪽

mium. Speciosi quidem Iiquid argumentis Hest, quod amissi, si tem diligenrivs exploraveris, concidit. Ut enim omittam maxumam prationis duritiem, illa sententiarunt epim Moti 's' similia 1 eQq e magi in

iis, qui, an carminum genere versantur, sat multa reperire licet. Verum ne similia quidem sunt omnia nam Samii Epitaphium dialecto dorica conscriptum est, a qua Philetas Cous prorsus abhinveni Huc adde plura veterum aestimonia , i quae Resskianum emendandi unpetum infringunt et retundum, Procli l. qui Philetam Coum in elegiaci

poetis numerat, Hermesianactis et Propertii,

vimbis prodidit, . Hac ratione Philetae nostroilegiaci e modicari posse arbitratus sum.

elluit, minibus, de quibus, qua sine eoni versia statui possunt, exponam. Cum tamen veterum diserta de iis iudicia R.me , pittat repert/, et ex pauci ve sitas de toto carminis alicuius habitu iudicari nequeat, in eo omnis mea disputatio posita erit, ut nomina enumerem et, quae de iis sint ab aliis monita et coniectata, iudicio interposito excutiam. Scripsisse Philetam quoque Epigrammata. Suida non memo

rato,

32쪽

rato, ex duobus, quae eryam lanta:Io Sto-baeo locis probare licet : Sunt autem ex eo genere; quoi et Catullus insignia est quod simplicem aliquam sententiam. sive animi sensum, paucis versibus includit s). Tum ommsuit Ιαίγνια, carminat Icosa, ex Mibus intra quaedam tragmenta explanata repeties. Porro laudatum et Ερμηνεία, ex qua disticho; servavit Strabo mythorum serto interpretationes carmen hoc exhibuit, pari fere ratione, ut Maατα, de quibus mox sermo erit. Neque versibus conscribem eiusmodi explicationes, a nota seculis indolei absonum est , cum Callimachus quoque A τι scripserit h. e. mythorum origines ebcaussas i Titulus Ερμηνεία, nemini, quan

tum scio, excepto Xylandro 3 6), fuit suspectus,

qui tamen, cum rationem non addiderit, an insanimo habuerit, 'Ερμην titulum carminis

fuisse suspicari non licet venim quod de

omnibus aestu commemoratis carminibus valet, metro elegiaco erant perscripta, 'u' etiam alii in rebus ad elegos non pertinentibus usi sunt ita ut thiletas ab elegis ad alia quoque argumenta metrum libc transtulisse sit

33쪽

- tor Catmen denique Τήλιφω inseripsit . quo licet ex veterum assertis inirmati nihil possit, recinuiores tamen coniecturis cindubgere non dubitarum Vinius' et: enim poema dramaticum sine dubio Via habendunt ratus est, et Schneidems V. C. 38 in mortemr tris, Telephi, carmen a phiIeta conseri. pium esse suspicatus est. Iam sabula ele phi in scenam fuit producta. v. c. ab Euriapideos . Quin tamen nemo Philetam poesi dramaticae operum navasse auctor si Schneideri suspicio magis arridet , siquidem luctus de morte parentis idoneum carmini elegiactargumentum esse potuit. Verum certi nihil pronuntiari potest, etiamsi, ut et ipse ali- qae coniiciam, carmen dixerim suisse instruratorium sere mythologicum , quo fabulam de Telepho , qui infans a cerva in monte

Parthenio erat nutritus 4Q, enarraverat poetayauiae est Theocriti carmen Hylas inscriptum. Reliquum est, ut de carmine, quod N ειακοὶ inscriptum fuit, quaedam adiungam. Inter vetores iam dubium fuisse vide

set Voss. Institui poet III, 1 , . 38 4ehneid. in notitia poetar epigrammato a - Phor. V. Anal erit isse L p. s. , is his Ili Heyn ad Apollod. p. 46o.

34쪽

mus, inmma Callino de quo quidem nobis assiquid constitui nequit fauodsi tamen Poletae alio in assignandum , Coo potiuae quam Ephesio. quod L Staneidem L n.

voluit, tribuendum censebimus. Ut enim taceanio huius Philetae Ephesii praeter Schol. Λristoph. neuunem feci1le mentionem, ex loco Heraclidis, Grammatici Eusathium I id Forses higi nequit qui Pisistam Naxucrium auctorem. Icmas aliquot sis semiumait informa o iam re praeterito. Quamvisentiti Ephesus in Ionia sita esset. attamen et Cous potuit Iones imitari, cum Ptolemaeo nam aetatbis fuerit proprium, ut Homericam adeoque onicam dictionem et flectendit intionem in carminibus suis retinerent Poetae. Quibus accedit Eudociae auctoritas quae Metper sese non magni facienda, quandoquidem ex turbidis fontibus sua petiit , plane tamen non est negligenda, cum nesciamus, utrum

Πτε Καλλῖνος, μονον το η ἐν τοις τοιήτο ς παρακειμενοι εἰς κα - τέμνοντες, το

35쪽

notitia, quam , servavit mvi: auctorii sit ducta laudocia itaque in Dictionario hiis sorico et mythologico ubi, quae apud Suidam reperi. ad verbum leguntur Philetam. addit, scripsisse καὶ τὰ καλώμενα Ναξιαkα a J. Obiici quidem possit, Eudociam ex Euflathis instite et ignoranter notitiam compilasse et Coi nomen transtulisse; et habet suam pro babilitatem haec suspicii enimvero pari iure alio ex scriptore , cuius scripta interiere, petere eam potuisse quis negaveris Utroque loco, cum Heraclidis , tum Eudociae, per. ducti Critici Getetae locum in Schol ad Lycophron. V. 633 correxerunt, ut pro Φιλ-

τως legerent. Φλῆτας. ta scilice V. et RGnken. 43 et antea iam Meursius in Rhodo I. c. Ceterum de ipsius carininis indole ne tantillum quidem discimus ex aliis, sed plures libros continuisse ipso scholio emendato edo cemur, tertius enim liber ibi commemo

. Quae adhuc excussi, poetici fuisse a gumenti patet, sed num et Ἀτακτα 4 , . inordinati, in ordine congesta, qua aliis

urs in Rhodo L. II. c. o.

43 Epist erit p. 296. . De Ἀτάκτων variis scriptoribus vide, quae notarunt Valesius ad Harpocrat et Tou- pius in Ep. erit p. 72.

36쪽

resutare credidit, quod diceret, ex Athenaeanis id minime comparere sed hoc ne quidem opus est, poetica enim Athenaeus ora- time pedestri efferre potuit; neque a seculi ration abhorret, res miniine poetis tract si me dignas versibus enarrare, ut v. c. ipsius. Pliiletae et quae sinit aliorum alia. ' Equidem nihil assirmo. Explicuit in hisce glossis misce aneis variarum gentiumuir'vinciarum voces quarum multae sunt conservatae, ut Aeolum, Argivorum, Sic l*rpin, Lesbioruin, Cyrenaeorum, Syrac si torum et Boeotorum, tum et vocabula Homerica, quod ex Stratonis Comici Phoe-

colligitur, '. c. μέροπες, tam*ει, μύ λλα, μοιρα, δίπτυχα, βελους. Strato

enim herum inducit, qui de coquo hisce

Vociis

46 v. tym M. V. 'EHνος. Th. Reinesi Varr. Lecti. I. 8 p. s. sqq. 48o Cas. Animadu ad i. c. Athen. cap. VII. et IX, T. p. 4 6. 49 silloison legend. dieit Straitidis in Phoenis. siis v. Prolegg. ad Apollon Soph. Lex Hom.

37쪽

vocibus homericis eum alloquente conqueriatur, sphingem sibi, non coquum, adesse enclamat, sibique. addit, ex Philetae libris veriborum gnificationem cognoscere esse opus:

Ob voces Atticas in iis explicitas 'Aττικα sunt nuncupata ap. Athenaeum o , nisi levi emendatione Ἀτακτα essicere malis, quod ab oscitante librario facillime mutari potuit: Quocunque vero modo se habeat , magno

per ere sis Vostium si apparet, qui Athe

nae loco duce inter Atticae historiae scisio-tores Philotam reposuit. Neque minus alloe, cinatus est Dalechainpius qui dramatis no men esse Aτακτα opinabatur Ceterum glossas Homericas diversas esse censendas a glossis Ἀτάκτοι inde probabile redditur, quod istae non in vocibus explicatis sed in criticis' correctionibus et tentationibus, quas haud dubie exemplari suo allevera continebantur. so Athen XL p. 46 . F. f. Gup. in Ep

' erit p. 72. Si tamen Ruhnk sequeris, qui iniec . l. e. Philetae , hilemonis et Philonis nonain librariorum errore saepe permutata ait, hoc stagin Philemoni tribuendum, qui λέξεις ἀττικας conscripsit. v. Villois. l. c. p. LXIX. si Vos de Hist. gr. L. II p. os . si Reines. l. e.

38쪽

mus aerumnas tollendi munus accepit, a lasse remedia solum abet. Suavissimum hocce fragmentum servavit nobis Ioannes Stobaeus, qui in Horilegi potiora Philetae fragmenta ab interim liberavit. Exstat autem in Sermon sive Florilem CXXI p. 24. d. Conr Gesneri Is 43. , ubi carminis, ex quo descriptum est, nomen, quod inad Francos. 158i adsis a tum

39쪽

tum video, deest, ut etiam in Trincavest. 1538 . moerores et curae tempore minuumtur, est simplex sententia, quam egregie poeta exornavit. - ρονος Tempus, in personam mutatus quare littera maiuscula exaravi hominibus asser dolorum medicamina. Quod scilicet per eispoiis decursum evenit, id poeuce ,--dictitur. Res notissima, vel ex Tibull. I, 4, II. Loiuga dies fioinini domi parere leones.

coli. v. 8 sqq. - τε - - ἔλδε perrim sit, pro ἐπήλ. Deest apodosis τοτε - ἐκ

Διος, pro δεο - αλγεα κηδεα, Νεα, ἀκοα, χαλεπω, κακα synonymice Nosis, veniunt, ut apud Latinos curae, mae res, aeriinma et quaecunque animi mala nisi praeseras τυ πω σειν, coquere coneoquere,

unde mollire, resolvere, et tollere, delere. De vario vocis usu vid. V. S. V. Η nius ad Virg. Aen. VII, 34 s. et sis b. o pensen ad Hom. IL II, 3I . - ἔλλαχε L q. μειρε, σχει, ut Eurip. Bacch. II. Iupiter igitur fingitur, quemadmodum aliis iis munera sua τιμας καὶ τέρα. Hesiod Theog. 881. iniunxit ita et Tempori risae dedisse hoc, ut homines curis liberaret. Imago rei prorsus nova. - φαρμακον sunt herbatum succi, quibus prisci homines pro temporis in his artibus imperitia solis utebantur medicaminibus. Hinc

40쪽

Hinc quiae que medicamen et sementum dicitur φαρμακον, et h. l. ad animum trans-lsernae. t p. Theocr. XI. I. pro λκτήρια, ut Nicander in heri 6 s. θελκτήρνιον Eadem vi a Properi. Heg. III, aes , 4. medicina turarum. cf. I, , 8 et Io, Λd totam sententiam cs Menaim

de in Reliquiis Men et Philemonis a Ct rico ed. p. 286.

Παντων ἰατρος τῶν αναγκαιων κακῶν χρονος ἐςίν.

Nam unusquisque pii miserabili est os

liatur setv moerores amittit misero expectore. Servavit Idem et eodem loco. Omnes, quotquot earum vidia editiones coniungunt hos versus cum iis, quos Ra exhibui sed male, nam sententiae prorsus non cohaerent; quare cum robenis mollectione Καλλι-

μαχου μοι et γνῶμαι ἐκ διαφορων ποnντῶν,