장음표시 사용
441쪽
in Generales Regularium, &c. Cap. XX. 4 I9
diu. m 6 . ubi Glossa merb. nullis Reui sus, inquit, ca mactas in Abbalem eligi non potest,msisit expressi ossius. Et quod dicit de Abbate eserendum est proportionaliter ,imo simpliciter, ad Priores,
Guardianos,Praepositos, Rectores, Correctores , & ad alios Praelatos Regula' res; quemadmodum indicant verba ipsa eiusdem Glosi bisupra, merb. γυ-tilaram.quae sunt uia morarum,si r-d natum , mei Magistratum, sicundum quod diuersa sunt nomina tabum Praelato rum qui Religiosispraesunt, mi supra eodem tu. ωρ. quorundam. ad idem supra eodem fundamenta; sed etiam hodie in adminis ra mombin, π Priora tibias Monasteriorum habet hoc locum: mi in Clem. de statu Reg. ne in agro, g.sane ,- r. alterius
Religionis. subdit Gloss Hodie Religiosus
non poteri ad Praelaturam alterius Religιο-xis, mel habitus; per Clem. eod. til. cum ramnoni . Insuper ex Glossa verbis deductis. ex rex. eap.nullus. Colligitur,no esse co 3 ditionem congruitatis tantum, sedi necessitatis, quod Religiosus non eligatur ad Praelaturam alterius Religionis, & a sortiori ad supremi Moderatoris gradum alicuius ordinis, nisi fuerit Sacerdos . quidquid dicat Suarer, tom. 4. δε' . u. a. cap. 3. num. F. Tertia Propositio. amobrem ex iam
adductis, & alijs fusius explicatis stup 4 rὲusc. 94 xx.colligitur, Mirat fieret electio alicuius Religiosi ad Praelatura, praesertim ad supremum Magistratum Religionis,statim,vel parum post emi Liam professionem, talis electio, tanquam
rimis praematura, rite, ac recte irritari
potest,de forte debet. Super quo habe da est magna consideratio ad usum, &cosuetudinem, dico, laudabilem,de usita approbatam illius Religionis. Nec est
committςndum tantum onus recenter
professis, ut longa temporum experien 'ria optime demonstrauit; quidquid dicat Suarez, A supra, num . a 9, Haec veritas tertiae assertionis, euidenter colligitur, & forte expresse habetur in c.cum in Magistrum, illis primis verbis:ubi loquens Gregorius Nonus, de non assumendis in Abbatem, vel Praelatum Regularem , qui non habent experimentum disciplinae Regularis,& regiminis, inquit: Cum in Marsitum assismi non
debeatiqui formam Discipuo non asse sit,necsit proiciendus,qui subesse non nouit.vbi Gloss. verb. Di puti. oc Procundus. inquit , Et merito: quia primo debet quo esse Disciputa, quam agister; έν indecorum e i, qui erum Ad tutela debet esse ,sub se alium habere non debet, C. de Aeci. tui.
bere non debet. Nam Aristoteles 3. ethic. dicebat quod a Rege iuuene, resta ad mi tatem consita oriri distis en, nsi δ' ipse malaesit legibin enutritus. 8e Claudius lib. quem inscripsit de ossic. iudi .cap. t .dicebat . Semper omnibuι malispericulosum sem erit ad agi tratus, des Praelatio
nes iuuenes promouere: nam mehementia
passonum ipsis ad gubernania quasi reddit
inhabiles, cum ira, odio siue ambitione,autatist defessibus aetatis si a teneritudini a nexis ducantur; atque a subditu eorum m
data licet optima, salubria sint ac or
temnuntur.& Seneca seequenter dicebat, quod plus valet umbra lenis, quam ensis, & eloquentia diuitis. Ideo Heraclides cretatus a Miranda in suo Manuali tom. L. f. F. art. I. in sua Politica refert legem fuisse olim apud Calcedonenses;
Ne quis annos natus minus suinquagιnta, mel Magi Datum geraret, aut Legatio nem obiret . I
Molfesius in Summa morali, tracta-xu 6. de beneficijs, cap. Ic. num. 89. inquit:
442쪽
4ao De qualitatibus eligendorum
inquit: Si eligeretur Veneralis in absua Ecligione, debent electores prius consideraro, r examinare necessitates Religionis tune exissentes, in remedia inuestigare quibus occum risis huiusiniat necestatibus. deinde tractare debent de persena habili gr ido. nea , quae praedicta exequi mabat, 19 si ciens sit pro tali munere: qua si non fani, electio cas potius quam perfrutinium fiet,
mi ex huc rue dictis cerni potest, θν per se patet, ετ exterminis e si notum. ἶλ ideo singula tenentur mode te aperire, qua de illa persina, qua tunc proponitur sentiunt, is istiter munus suμm adimpleant, πυρρο λabos norat Paleoti. d. q. t. in ideo bene ps Sotum, des alios notat V β. cap. 2. de ben sic. g. 3 dub. 2. num. 62. uod religiosi obligantur sis constitutionibus digniorem eligere in Praelatum. Sed hoc latissime explicaut superius cap. 6.num. 6 o. cum sic f. ibi declaratu eri qualiter peccent e fores dum non eligunt digniorem . st quandopossint eligere minus dignum. qua nonsunt uerum repetenda.
Verba ipsius Molsesis, cap. c. num ro 6 o. sunt: Dico quarto, EIEt res teneiari sub poena pereati mortalis eligere digniorem, omisso digno, aleret tamen electosiue prouisio. Hoc Actum es contra quosdam Iu
luerunt esse propit j elestoribus, nempe esses ciens in electione eligere idoneum eo μsto meliore. Ratio ipsorum est,quia Ei laridoneum, in si cientem A mstrum tenetur et ere, dum talem eligit, susscienter satis acit obligationi prouidi distensatoru , di sic non peccabit acceptione Persnarum.
Eadem confirmantur ex traditis a sancto Bonaventura, υμ alis Seraphim, cap. 3. Bca Salon. ad h. h. sancti Thomaq. 6 3 .ar. 2 .controu. 9. & ab Auctore Can delabri aurei correcti, par. .cap. 3.nu. q.
Cotra ambientes Regularium Praelaturas extant Costitutiones Gregorij XIII. Clementis VIII. & Pauli U. pro Ordi. ne Praedicatorum, & Franciscanorum editae, quas refert ad extensima Roderi
Et ad incurrendas poenas, de quibus indictis Constitutionibus, satis est,ut constet de libello supplici, siue memoriali
continente inllantiam factam Praelatis pro tali regulari in particulari ia exhibito; dummodo tamen aliunde non habeatur id factum fuisse dolo, & malitia nocendi perlonae nominatae in dusto memoriali. Quas Constitutiones extendit ad nonnullos Ordines Monachom,& Mendicantium Paulus Quintus; occontra hos Ambientes scribunt omnes sancti Patres Scholastici, Canonistae, de Summi stat verbo Praelatus, & verb. Am bitio. Alia vero ad idem inueniet lector
cap. 9. sere per totum,& cap. II .praeseniam num. 1 2. & sequentibus.
uaria Propositio . Spectata qualitas te, di munere t Praelationis, presertim Abbatum, qui pos Iunt Ordines Minores conferre suis subditis, cap. quonιam,di t. t 9. calices, & alia benedicere, quae requirunt necessario ordinem Sacerdotalem asstinendi ad Praelaturas, praese tim supremas ordinum,curam anima rum habentes; ad euitandam quoquo intrinsecam indecentiam, necessari in
trinsece, ac de se debent esse Sacerdotes; quicquid dicat in hoc Suareet, ibi supra, num. Lo. Hinc est quod in Constituti ne Conciliari edita in Concilio Lateranensi, sub Alex. III. de qua in cap. cum 6 in cunctis. statuitur;vt Praelatus et habens . curam animarum, & maxime Epist pus, sit triginta annorum; & de alijs quod ad minus attigerint vigesimum
quintum . In quo Statuto consequen ter saltem habetur, quod Praelati curam animarum habentes , praeter grauita rem motum, & scientiae commendarionem, debent attingere annum viger
simum quintum; quae aetas requiritur Disili do by Cooste
443쪽
in Generales Regularium, Sc. Cap. XX. II
pro suscipiendo ordine Sacerdoti j .& in
Concilio Tridentino, si LL.cV. S. prae supponitur, ut curam animarum habentes, sint Sacerdotes. & clarius sissi s. de
reformat. ωρ. t. dicitur. Cum PraecepDDiuino mandatum sit omnιbus,quibus animarum eura commissa est, oues suM ag sic
re, pro his sumsicium offerire, liquido constat,quod de iure Diuino Praelaturae cinr ram animarum t habentes, di a serti ri stupremae ordinum, & Religionum, de se, de secundum se exigant in assumendos ad illas hanc qualitatem, ut sint Sacerdotes, loquendo de illis Religio. nibus,quorum Praelati sub se habent innumeram multitudinem Sacerdotum, re per ipsos quidem nonnulla munia propria Sacerdotum tantum exsolvere
Eandem assertionem quartam a probant communiter Doctores, Ut tia-dit inter alios Miranda, ubi supra, post eonclusionem . Hinc est quod in cap. r. de aetate, dc qualit. dicitur, quod intia te necessitatis articulo post in Abbatem sua mi etiam in infinoribus Ordinibus conm- tutus. Quod pollea declaratur alijs verbis eiusdem cap. sequentibus: Abbates, Decani ον Praepositi,qua Presbisterι nosent, Presbbicrifiant. Quibus proiecto rite argumentum a contrario, & aliud addendo quod vocant a sertiori, colligi potest: quod si instante necessitatis articulo Ipotest non Sacerdos assumi, igitur cessante hoc articulo, necesse erit ut eligendus sit Sacerdos. Inciper praecipitur, ut nisi sint Sacerdotes, fiant ; extra igitur necessitatis articulum , de se, &secundum se necessarium erit, ut eligendus, praesertim ad supremas ordinum Praelaturas, sit Sacerdos. Et ad illud SuareΣ. de sancto Francisco, qui etsi non Sacerdos, extitit tamen Generalis sui ordinis: Resipondetur quod attenta eximia sanctitain, & ardenti charit Tractatus de Elemone. te, erga D E V M, & proxi mos, qua fiagrabat Seraphicus Pater, ex priuilegio Apostolico rationabiliter id ei fuit concessum. Quod nullatemis trahi debet, aut potest an consequentiam, siue
in exemplum; ut omnes communitelldocent.Priuilegium enim personam se. quitur, ac extinguitur cum illa, ad DPPriuilegium 7. de regu iis ris. Dinus, &Doctores ibidem , dc in cap. porro, depriuileg. in 6. uinta Propositio. Multo utilius, Ae& conuenientius est, ut supremi Praelu Ies Ordinum, &Religionum, qui Generales appellantur, t sint perpetui , quam quod sint temporales. Hanc conclusionem, quam potui, ut satiaticerem religiosae curiositati quorumdam Rc-gularium, expreise proponit, probata, ratione de auctoritate multiplici Na
uar. in cap. multam 18. . L. nu. 3. v blaia
serit, Praelatorum frequentem mutatio. nem multum diminuere, atque ene
uare ipsorum potestatem in lubditos, innixus praesertim verbis cap. πνιμ ι 6. quo ι. ubi inter quam plura dicitu πώ
mmani moris est, istum timere, cuIus iudicio quis nune erigitur, nunc Lprimitur.
Eandem coclusionem proponit, defendit , ac dcmonstrat ipsemet Nauar. incom. 3. de regular. num. 3. Per tOzum, ubi copiose nimis cumulat rationes, &auctoritates ad eandem conclusionem;a, dens, quod secundum ius commvno debent esse perpetui i ideo, quod fiant triennales, vel temporales, Mihi sinquit in nunquam persuadire totuι anima rumsaluti tranquillitati sintellige Ordinis ev dire subdens.ὶ God experientia qua rerum magi ira eri, docente, didici, quod innumera stirituatia inde et itia ortu.tur' ex temporalitate videlicet Praelatorum,praesertim Generalium. Vbi etiam enumerat in specie vitia, & inconuenientia, cum conuentiones simonia. Nn cas,
444쪽
4aa De qualitatibus eligendorum
cas, enervationem distiplinae regularis.
subornationes, & alia innumera mala causativa diicordiae, ac litium inter regulares: quae omnia exprimit in particularibus magna emphasi verborum, cuncta colligens ex text. cap. quam sit, dedect. in o. ex cap. b. de paci. cap.Ieries ,
s quinio quod, appellat nouellum inuenis tum , quo tam multiplex scandalum oeca is ruinas ι ritualia importatur. Quibus verbis exaggerat Nauarrus iterum mala, quae de iacili oriri possunt ex temporalitate Praelatorum, praesertim Generalium, &c.
Ad horum confirmationem subdito. Confirmantur hae exemplo Tiberi, basam,
qui apud Suetonsum in vita mus, tardissi- Imri aut nunquam octores Provinciarum mutabati ea ratisne, mi triast D. Anim. lar. iit. 6. cap. LI. s. i. quod parceret Aribi , quam Rectores modico tempore recturi ad sanguinem e lue emungunt, or rete tersuperuenientes, etiam inu mguinem.
Et in sequentibus ς prosequitur semper nouis argumentis eandem demonia strare conclusionem, praeserum exemisplo Carthusianorum, qui habent etiam Priores perpetuos, hac tamen lege viis circa remporalia non pos lint nisi in minima quantitate aliquid disponere quod strictius praecipitur in Ordine Praedicatorum,uti videre est in eorum Constitu. tione, dii maxime in actis Cap. Generalis Rom. 16Ο i. & r6 8. in absque conis
sensu Capituli Conuentus, seu aliquo, rum consiliariorum, qui in Ordine
Praedicatorum vocantur Patres a consi. lijs, & sunt in eodem Conuentu sapie lioreS, ac maturiores; nec possisnt exces de re t numerum duodenarium :& inter illos ex ordinatione Capituli Generalis Salmant. ι 3 3 i. debent esse aetatis ad minus quadraginta annorum; nisi tuerint Lectores primi in eodem Conuentu , vel Priores 1, ut fusis habetur in. Statutis Capituli Generalis Rom. 3 3 3 3.
& in Capitulo Generali Veneto i 392. α Neapol. 16 o o. de Vallisol. 16 O 3 .Quos Patres non possunt instituere, ' vel amo. uere Priores; sed Prouincialis tantum, siue Reuerendissimus P. Generalis, ex
dispositione praedictorum Capitulorum
Et post multa: Confirmatur linquit,
Nauarrus) ex eo quod Dominicanorum,graliquorum aliorum ordinum Mendicam
Hum Generales sunt perpetui. Hoc quod dicit de alijs Religionibus Mendicantium , ab Ordine Praedicatorum, credo esse intelligendum: Primo, ut se explicat inferius,t de Generali Societatis Iesu: Secundo de Generali Francisca ru,quivi animaduertit Miranda in suo M
nuali Praelat. tom. a. quaest. 6. art. I. ad
initium, ex mente. 6st intentione F. -- tris Nostra Francisti habebat esse perpetum; nec atim ex πυι eiusdem Regula ervi eligem , nisi per obitum se decessum, aut per promotionem, amotionem Jue tu
tionem ipsius. Quod probat ex verbis ab eo adductis eiusdem Regulae S. Francisci: Ex quibus euidenter demonstrata perpetuitatem Ministri Generalis. Et ex Chronicis sui ordinis probat, quod semper fuerit perpetuus Minister generalis in dicto Ordine usque ad Annum i yi . Quo Anno in Capitulo generali Romae celebrato sub Leone X. in Bulla dicta et nionti, fuit redactum Osscium
Generalis ad sexennium. Tertio de Generali Carmelitarum, qui di ipse erat, perpetuus, ut asserit inter alios Thomas a Iesii Discalceatorum eiusdem ordinis, in suis commentarijs de statu Monachorum, in expositionem Regulae Carmeluarum, par. 3. cap. i. ad illa verba
445쪽
in Generales Regularium, M. Cap. XX. 4 et 3
os ex inanimi, omniumque assensu. Vbi inter quam plura, verba iaciendo e Priore Generali , ali. βus per totus eruta statium perdurabar: ερ Miranda ,mbi Iupra art. c. g. hedraeterea, referens verba Nauarri, inquit, . Ad id obandum, Natalicti conclusionem, de quari sepra , alia t neque mim serti, atque e rara praedictin Doctor mlitur ratione δε-μmpta a facti, atque ab exemplo Sanctorum atqae an tiquorum Patrum . Fasti , Augustini, Senedicta, Bernarri, Dominici di Seraphici Patru nostri Francisti: qui, me dere licebit in i orum Regulu, neque quidem sine ratione, fgr consideratione magna, statuerunt, ιν decreuerunt, misea
rum Religionum 'alati, maxime generales, essent perpetui, non mero temorales. Euod si r inuiolabititer per mattorum an .norum centurias indictis Religionibus ob-
fruatum Fuit. Et post conclusionem, rimmediate an 6. ipsemet Miranda fiat tur , sententiam hanc esse nedum Naauarri, sed Maliorum multorum. Deinnique non omittam nouisiIma verba reserre Nauarri in commem. 3. Regular. num. 3. dicentis. βuamuis sam nouerim
hac parum placita lys , qui perfrequentem Praefectorum mutationem, στ diligentem dabum siubornationem, s non abaa, Pinrant se frequenter princturas consiquutuis ros. Quibus verbis claudit prolixum discursum in laudem , & approbatIO-nem perpetuitatis ossiciorum Genera
Eandem sententiam Nauarri,& alio rum tuetur Antonius Corduba in sua dilucida expositione super Regulam
Fratrum Minorum, quaest. 3. introδελ- ria, g sicut er aliae, x ersic. item, asserens, quod frequens mutatio Praelatoriam, qua .
etsi pro parte bona sit , in quantum mali
abjciantur; tamen in hoc merua est, quod boni iam cito 'erant absolui, non pro Tractatus de Elictione. munt aggredi, mel non proficiunt, mi reformem statum ordinis; di r Liges se iri
potius laborant mi deponantur, quam me Hatias debite reformetur. LAdde quod ex hae mutatione crestit ambitio abortim di- 'lorum, qui conantur, gr anhelant, me
ipsi habeant locum in aliqua Praelatura, ex quo ident pa alios abst succedere se
pertus loquor): Haue ex reseratione ambitionis mnius, induis cresiit, di oritur multiplex ambitio aliorum, ετ quidem ιndignorum: sicut ex reficatione inius capitis Niseisia serpentis. Et se inde malum minimum tollitur, inde peius exoritur . Haec ille Eandem sententiam in quinta asse tione expressam de perpetuitate Presa
torum regularium, pariter tuetur, ac
defendit Suar. ram. . ετ mltimo de Relig.
lib. 2. cap. 7.per totum, ubi refert, Scam, pliat doctrinam Nauarri m 3. comm . de regia. & ostendit in specie, quod i vicissitudo frequens PraelawIum fouet ambitionem, & discordias, quae ambitio Relisiosorum oculos excaeca ,ne sui status obligationem agnoscant, ut dicitur cap. quorundam de ebest in c. Et alijs Generalibus perpetuis, addit etiam illum Carthusianorum . Adducit etiam d strinam Nauarri, ad id probandum de
perpetuitate, praesertim Generalium , confit . de reatu Monach. num. S. Iple met Suarea postquam adduxit rationes hinc, 3 inde, inhaerendo semper doctrinae Nauarri, inquid, . Nihilominus aspero, mbi praelaturae per electiones conse rendae sent, moraliter loquendo, consultius esse, mi sint perpetua, mel admodum diuturna. In hoc sentior sententia Naua ri, propter damna s perieula electionum ,
Datam intrinseca es iidentur, suppositas
hominum fragilitate, sedi experientia, mi longe di ibis iideatur illa mirare, quam ista, qua ex perpetuitate, mel diuturnitate N n a prἀ- Dic
446쪽
4a De qualitatibus eligendorum
praelationis si uiselent. Oftque ita rade mus quamplures ex Religionibus, in quibus Walationes temporales sunt, mel abfiat in ebetiones, mel redux isse illas ad concibum aliquod paucarum, π grauium persenarum, in quo facilius sit Vritare electionum
incommota , mel ex parte eligentium, aut eligendorum ; ita mel personarum numerum, et tempus, ad modum electionis coaractasse, it negotiationes elemonum, quoad
feri possit raecaueantur . auod si ebriones aliqua simpliciter retinent Conventua.
lis, frequentes, siu triennales electiones Praelatorum: id forte est, mel quia non fisent commode aliter μι ipsis prouidere, it de Mona terjs monialium probabile eri,
mel quia nondum sunt experta incommoda ,sed in simplicitate , di puritate religiosa omnia efficiant, quia d fiderabile es.
Quo vero ad ea, quae dicit SuareΣ, lam impugnando modum eligendi petsuffragia multorum, non est ita de faciuli audiendus, propter copiose iam adduina superius, cap. 7. num. I 4. quIbus demostratur multiplex utilitas proue niens ex electione multorum; praeter alia quasi innumera ibidem rite cumulata contra asserta hic, & alibi ab ipso
Iterum repetit inter alia Suared, quae alibi dixerat, quamplures videlicet Religiones, ob mala quae nastebantur ex stylo & serma eligendi per suffragiata multorum, consimilem modum, & si vetullum iam reliquisse; quamuis contrarium copiosius demostrauerim ubi supra cap. . Liq. hic quoque alia viais incedendo, eadem confirmabo, opponendo scilicet verbis Patris Suarez alia verba P. Azorij eiusdem Societatis,
par. 2. instit. morat. lib. 6. de 4. decalogs praecepto, cap. i A. 6. Cyprianus enum, mers apud Monachorum. Quae sunt . O pud Monachorum, δ' Re torum ordinum Caenobia aiaue mas antiquus retineturι mi Abbates Coenobiorum . Praepositi ordinum Venerales, CProuinciales, ' plerique etiam. locales , in Conuentibus, mel Generatibus.
mel Frouincialibus, muliorum Fusseapse eligantur. Quibus verbis duo manifeste asserit Azorius. Primum est, quod ominnes Religiosi Coenobitae in prouisione suorum Generalium, de Prouincialium, utuntur passim electione per suffragia multorum. Secundum, quod inter hos Regulares plerique etiam eligunt Prinlatos locales sustragijs multorum; quae duo directe opponuntur assertis Patris Suarez hic & alibi. Secundum Punctum.
DEsiderantur in Luper aliqua circa materiam dispensationis, in leoge tamen humana, quae liaet fieri circa nonnulla in Religionibus, maxime a Generalibus ordinum, supposito semper, quod in dispensante duo necessiario inueniantur, potestas scilicet, & volun- tas. Potestas enim duplex est. vna dicitur ordinaria, alia delegata; quarua altera semper exigitur in dispensanto . Post haec colligo sequentes propositi nes, stibstantialia huius materiae expli
Prima Propositio. In omni t dispensatione, etiam facta per Principem sit- premum , requiritur causa iusta , vel proportionata legi, in qua dispensatur. Hanc conclusionem, quae est contra quosdam Iuristas, prosiat D. Thomas
& auctoritate, ubi post multa inqui . Si autem absque ratione pro fila moluntate licentiam tribuat sper Ecentiam, ibi intelligit dispensationem legis humanae , ut immediate se explicauerat in non eris fideli, in dispensatione, aut erit ι-ndens. Et sta-
447쪽
in Generales Regularium, &c. Cap. XX. qay
Et statim declarans utrunque, Immediate lubdita. Infidelis quidems non ha
bet interuionem ad bonum commvn m
prudens autem , si rationem di pensandi ignoret. Propter quod Dominus dieit - ea i2. uis putas en fidelis di pensator, re prudens, quem conmisit Dominus μ- per Familiam Auam es Et in responsone
ad primum argumentum, eadem repetens , ac magis declarans simul causam, dc finem legitimae dispensationis,inquit. Euando eum aliquo di pensuvir mi legem communem non seruet, non debet feri in praeiudicium boni communis, sed ea intentione , mr is bonum commune proficiat . Et ibidem Caietanus ac alij expositores D. Thomae, ubi Caietanus post multa concludit, . Vnde ro sola moluntate non
sit di postis, sed dissipatio. Et sequens
declarationem eorum, quae docuerat D. Thomas in reston. ad tertium, inquit.
In lege humana publica, non potest dispensar nisi ille a quo lex auctoritatem habest, mel is cui ipsi commiserit. Ex quibus colligitur per modum ne cessaria corollarii, quod i in Statutis
Religionum editis a Generali vel a Capitulo Generali, nullatenus possunt di- xspensare Praelati inferiores, neque Ca pitulum Prouinciale, vel delegati a GNnerali , vel a Capitulo Generali, nisi ex speciali commissione eorumdem , in his ramen quae committere vel sit bd legari valent. Quapropter nulla erita dispensatio, quae fit ab inferiori, non seruata conditione de qua supra immediate ; de si aliter fiat, actus ille punibilis est, & puniri debet auctor illius, cum id ex damnosa animositate, de valde punibili temeritate proueniat, ut latius docet inter alios Siluester, meis. Distensatio, de Azorius a . par. in Il.moralib. I. cap. t 3. g. septimo quaeritur.
Hoc uno alio pro Regula generali considerato, quod est D. Thomae in vi- Tractatu, de Electi me. timis verbis resp. ad tertium argumen tum . aua sunt a Deo, siue iuris diuini,
nullis potest A pensare nisi Deus, mel is ,
ωι Deus commiserit. Eandem doctrinam adducit, de ampliat Sotus de iuri. st iuri
M. i. quare. 7. art. 3. per totum. Ubi pomderans verba Caietani Qt. 4. q. 97. o.
inquitia. Quod ideo D. Tho. in arti d quo stupra proponit disputandum, non
An Rectores multitudinis possint in legibus humanis distensare es Rectores enim, inquit Sotus, de optime, non filum Principes t , merum 67 qui ad gubernaculum euiusque multitudinis fident; ut patenter ostendat doctrinam D. Tho. praecitati
articuli esse extendendam ad omnes, &quoscunque Rectores, & Presatos multitudinis cuiusque, etiam regularium , circa dispensationem habendam in legibus humanis,quibus communiter regitur multitudo, cui praesunt. Ideo postia a subdit Sotus, loquendo de leuius, in quibus possunt dispensare ins
riores . ratione Praelati nostri, hoc est ordinis Praedicatorum,ὶ etiam Pri res Conventuales, di 'enseare pfiunt in esss earnium . Quae tamen 1 dispensatio ethintelligenda ad prescriptum Constitutionum eiusdem ordinis. Nam in declaratione cap. de infirmis, in declarat. texti a .sub littera, F, haec habentur: DG claramus , quod in constitutione de carnibus non comedendis , non debet Traelatus dispensere, nisi cum infirmis, mel euidem ter indigentibus; quamuis etiam extra casem infirmitatis possit cum aliquibus ex ratio ιιli causa di pensare, mi cum notabiliter antiquis, in cum Lectoribus, ετ δε- bilibus, sintellige de Lectoribus actualibus) qui actu legunt, cum ista tan tu ex vinostrarum Constitutionum dicantur, BQ appellentur Lectores , dc non alij. Hac tamen animaduersione, de qua in eadem declaratione. Non debet hoc ta- Nn 3 men
448쪽
a 6 De qualitatibus eligendorum
men regulariter,Wquotidisfacere, sed al, nus legem filuere ; exemploFe potis quibus diebus, is cum discretione, sicut fuit
ordinatum Florentra 3 32 i. ivr Narbonat 394. Et in Capitulo Generali Parisjs celebrato a 269. & Mediol. I 183. dc Caesaraug. 139 i. strictius praecipitur, quod in Resectorio, & in Hospitio de cibarijs ordinarijs comedere debent, Fratres, di Prior; in infirmaria non possunt comedi carnes modo ducto. Et in Capitulo Generali Salmant. I 3 II. devclaratur simulque statuitur, ne Prouinciales possint di spensare intefrum Conuentum in esu carnium.
Sententia, de qua in prima conclusone huius materiae disipensationis, est communis omnium Theologorum, &omnium sere iuris canonici interpretum, ut ascrit inter alios Rebus in praxint. de dispensat. in pluralit. benes num.S . st 1 6. Landem conclusionem, semientiam docent Hostiensis, in summ. titid fili presbii. in fine, Panor. in cap. qua
in ecclesiarum, de connit. nu. I7. Turr Cncap. consequens, diri. Ti. Nauar. in cap. siquando, di omne. Summista , -kDι-stensatio. Et copiosius Suarez de bobus
bb. 6. eap. i S. de iustitia cause, ad in tam
dispensationem, di seqq. capitulis que ad inclusive.; Secunda Propositio . Causatiusta, &rationabilis, ut legitima st dispensatio, illa est quae reipicit non priuatam sed publicam utilitatem. Veritas huius propositionis colligitur ex stiperius addu
ita communiter docent expositores Diui Thomae ibidem, sequetes in hoc commune consensum Thelogorum, & nonistarum. Hanc quoque VerItatem tradit Concit. Trident. his. 21. mp. 8. per i quentia. Sicutipublice expedit legis inculum quandoque relaxare, miplenius mementibus casibus, sest necessitatibui pro communi inlitate satisfat: Sie frequenquam certo sona m , rerumque detictu petentibus indulgeremit aliud es quam inicuique ad leges tra rediendas aditum aperire. Euapropter sciant niuessacratissimos canones exacte ab omnibus, ur suo ad
eius feri poterit indistincte obseruandos . quod si mrons, iustaque ratio, est maior
quibus dispensandum es: id causa cognita, ae summa maturitate, atque gratii ἀ qu buscumque, ad quos dispensatio pertinebit, erit a tandum. Aliterquefacta distensati ubreptilia censeatur. Tertia Propositio, continens responis
sonem ad interrogationem, quam grauis sufficiat causa ut legitima sit dispensatio, est quod Grauitas causae lassicientis ad legitimam dispensationem con cedendam, etsi ut frequentius prudentis arbitrio definienda relinquatur, Tegulariter tamen ab omnibus Theol gis, & Canonistis ad tria capita reduci solet, ad necessitatem videlicet, utilitatem, di pietatem ; ad quae capita reducuntur circumstantiae, quae adducun rura iurisperitis, uti est videre apud Gratianum , in g. nisi rigor r. quae fit. 7. ubi enumerando conditiones causae sufficientis ad dispensandum inquid. . Pro tempore pro pesena, intuitu pietatis, necessitatis, mel ilitatis, sedi pro euentu rei. Temporis equidem conditio immediate relata ex
Gratiano, essicit ut tunc occurrat neces-
stas, vel utilitas: quod etiam proporti naliter dici selet de conditione personae atque rei eventu, sub quo comprehenditur quaelibet occasio: & ad supradicta redigitur quoque loci opportunitas. εomnia simul collecti ordinarie efficiue necessitatem, vel utilitatem, seu pietatem , quae simul, ac separate inducunta, sue gignunt causam sussicientem dispensationis, ut latius probat Gratianus,mbi seu a , argumento multiplici de
449쪽
in Generales Regularium, dic. Cap. XX. 627
sumpto ex varijs textibus sacrorum Ca- nonum . Ita communiter docent Omnes Summista verbo, Dispensatio, siue
cap. 6. f. s. num. 8. ubi citat multitudinem Doctorum ad ide, Theologorum,& Iuriliarum; & AZor. par. r. institui. morat. bb. s. cap. a 3. f. 'ater ea silendum est, & Suarez de legibus lib. 6. cap. ι8. qui auctores eamdem doctrinam desumpserunt ex D. Thoma, Caietan. & Soto
pro maiori parte, ibisupra. uaria Proposimo , quae colligituν necessaria, & euidenti consequentia exi praemissis: Rector i vel Superior,qui dispensat in sua, vel alterius lege humana, prae lupposita semper debita tacultato, si non faciat absque i ulla causa superius explicata, sine dubio peccat contra i
stitiam ,& secundum communi remis sensum Theologorum, & Canoni starum, illius peccatum censetur contra iustitiam,& mortale ex genere suo. Ila docent D. Thom. bisupra, I. 2. q. 97. a t. 4. Calet. ibidem, Solus de iustitia, id rure. . i. qua l. 7. art. 3. Couar. & Suar. bisiura, & Azorius, Mi upra, cap. I F.
g. 2. quaeritur, in solutione illius dubij secundi, quod erat, An Princeps peccet , si solo siuo arbitrio sine aliqua causiiusta, & legitima aliquos seluat vel dispenset a lege quam condidit. Vbi post
relatas duas opiniones, primam nega tiuam Doctorum iuris ciuilis, alteram vero affirmativam; loquendo de secunda affirmativa, inquit. Haec opinio verior iidetur, sire mihi eo magis probatur: non enim iideo cur Princeps in eo non peccet, eum id temere, sist imprudenter, hoe ea sine ilia iuria ratione, facere mideatur.
Ginta Prostis, & ipsa collecta ex supradictis per modum necessariae ill tionis . Subditus petendo dispensati
is nem sine causa, i sue utendo scienter
dis ensatione ab alijs ad siti instantiam
obtenta absque rationabili causa, procedendo in his mala fide,secundum communiorem sententiam Theologorum,& Canonistarum, peccat peccato graui, ac etiam mortali. S. Bernardus lib. 3. de conlid. cap. 4. adfinem, vocat dispens, tionem fictam sine causa, non plane dispentationem, sed crudelem disti pationem . Doctores supracitati eisdem locis, praesertim Azor. mbi s. a, j. tertio qum ratur, ubi adducit duas opiniones. Prima ex asserentium peccare, etiam si motu
proprio Principis facta fuerit dispensatio absque causa, si ea utatur, addens. Et multo magis peccat, cum petit ab ue causa iuris relaxationem, quia eis causa peccari,
quia facit Princeps ius i um, absque causa
relaxando. Et post aliquas citationes D etorum Theologorum, & Iuristarum :At mreo cumsuam legem Vlaxat Princeps,
peccat quidem, si absque sta causa aliquos sua legesoluat, alit tamen in foro constientia indulgentia, sist relaxatio. Et huius assignans rationem inquit: sia Princeps sua legis estauctor' proinde forest quem -- luctit ab ea excipere. Quod est intelligendum, quando bona fide, siue in dubio subditus utitur dispensatione Principis vel Superioris: quod fiasius declarat Suareae ibi supra, cap. i 9. per totum, eXd
chrina S.Thomae,& Caiet.Soti,Vasquez, Nauarri, & aliorum multorum , quos ibidem citat in specie, adiunctis rarionibus decerptis ex placitis Ititistarum.
Sexta Propositio. Non potest tradi Regula generalis circa facultatem siue facultates , quas habent Generales ordinum , & Religionum. Primo, quia multa priuilegia ordinibus Mendica tium , dc non Mendicantium concessa, correcta, & modificata fuere in dies per summos Pontifices Romanos, Be UT Concilia, praesertim per Tridentinum. ecundo, quia quamplura ex praedictis Nn priui- Dissiligoo by Cooule
450쪽
42 8 De qualitatibus eligendorum
priuile js fuerunt declarata, & explicata a lacris Congregationibus Illustri L simor.ac Reuerendis timor. DD. Cardinalium negocijs Epilcoporum, de Re gularium Praepositorum , dc Concili j Tridentini Interpretum; maxime vero circa facultatem absoluendi seculares a casibus reseruatis: in quo speciali obseruanda est ab omnibus dispositio De. cretorum eiusdem sacrae Congregationis Episcoporum, & Regularium sub die s. mensis Ianuari j a coi. dc die 26. Nouembris is cia. dc iterum die 7. Ianuari j 161 . Tertio, quia non omnibus eadem priuilegia , siue eodem modo concessa fuere, etiam in materia dispensationis, in his,quae pertinet etiam ad personas ipsorummet Regularium subditorum; loquendo de dispensati ne, quae fieri potest ita, vel extra consensionem sacramentalem, tam in foro interiori , quam exteriori . Quarto, quia enarratio singulorum, ob Illorum maximam multitudinem, esset valde prolixa, dc lectori nimis onerosa. Quinto, haec saltem pro maiori parte dilucide,
ec optimo methodo adducuntur a Coninfectio in sempendio priuilegiorum sacro
rum ordinum Mendicantium , fir non endicantium , de a Sorbo in Compem dio priuilegiorum Fratrum Minorum, abortim das endicantium, v non Mendi- cantium, praesertim iit. Di pensetio, ubi addit etiam nonnullas utiles adnotati nes, Ac a RodriqueΣ tom. I .suarum qua-ktionum Regularium, q. to. st seq. dc a Miranda in Fuo Manuali Praelatorum Regularιum, tom. a. q. 2. seqq. Ac praesertim a Stephano Quaranta in summa Sullari , merb privilegia Regularium . Eadem quoque referuntur cum scholijs, de annotationibus in Compedijs priuilegiorum Fuliensium,Carmeluarum, Theatinorum, dc Iesultarum, Be nouissime a
Laurentio Portet ordinis Minorum de obseruantia,in suis dubiis Regularibus, tit. Di ensere, dc di pensatio, dc paritertit. Impetrare, de illegitimus; ερ omnes s re Summistae antiqui, Ec moderni, de hac materia pertractant in.vspensatio, siue motum, vel Iuramentum, aut irius
legium. De his quoque agunt Expositores Regularum SS. Basilis, Benedicti, Augustini, Francisti, Ignat id, de Car
Punctum Tertium. DIcam tamen compendiose taliqua , quorum dispensatio sero
quotidiana est , ac dependet a Prael tis Regularium , praesertim a Generalibus, virtute priuilegiorum Romano rum Pontificum , qui attendentes ad sanctitatem, ad gloriosos labores Ordis num Mendicantium, de non Mendicantium,necnon ad utilitatem, quam prosemres illorum attulerunt, ic asserunt assiduis eorum vigilijs , pmdicationbbus, lectionibus, tractatibus,etiam cum etasone sanguinis, de propriae vitae discriminie communi matri omnium re-
feneratorum Ecclesiae Romanet Cath icae, de Apostolicae, easdem Religiones clementi benignitate assuenter ditarui gratijs, dc priuilegijs. Inter quae unum 9 est, i ut dispensare, de habilitare possint illegitime natos iam rite professos, ut possint recipere nedum ordines erum etiam ut assumantur ad gradus, officia, dignitates , dc pGlaturas suae Religionis. Nec huic Obstat Bulla Sixti U. contra illegitimos, cum fuerit redacta ad terminos iuris in multis, praesertim inis hoc a Gregorio XIV. in sua Bulla,cuius initium est Circumjecta. Dat. Romae apud S. Petrum M. D. XC. idus Marti j, Pontificatus sui Anno primo, paulo post adducenda cum alijs Clementis UΙΙLad idem. Hac tamen animaduersone