장음표시 사용
21쪽
PROLEGOMEN Ix divinasque latena. immiscuerit et saepes Platonem secundum Pseudo Orphica sit interpretatUS. Immo maximi momenti Sunt, opinor, quae de nonnullis Platonica doctrina difficultatibus disputat, et praesertim de anima immortali. Namque ibi de mediis terminis agitur, in quibus
inveniendis, ne Seorsum Deus et mundia manerent, omnem sui S Sescimus inde a Platone philosophorum qui eum Sequebantur Onatum. In Deo enim vel Ente nulla in id quod extra eum sit
actio, nulla, ut antii Verbis utar, heteronomia, nullus temporis, nullus loci respectus nussu igitur motus, ideoque ακιυητου ocatur. In mundo autem Phaenomenorum, quorum aliud quid cauSa St, nece S Sari omnia moventur, Sed non ponte moVentur, ideoque vocatur τεροκιυητ09. Quae quasi ossa inter Deum et mundum necessaria e S Se philosophis Vi Sa erat, cum, ubi cum
Heraclito omnia fluere arbitrati essent, nihil pro certo habere essent coacti. Sed cum nunc Deus Aristotelicus ille ne quo
mundum neque Se pSum moveat nam nil et aeternu est,
neque parte habet, neque tempori et loci notiones recipere potest , ita diversus efficitur a mundo, ut vere contrarius dici possit. Secundum ipsum igitur Aristotelem oportet inter illa contraria, Velut inter omnia medium aliquid esse, quod sicut
et kτεροκιυτ eto movebitur, non tamen ab alio, quodque Sicut et ακt-υ'eto Cau Sa Sui erit, neque tamen manebit immobilis proptereaque vocabitur illud αυτοκιυηeto Sive anima. Neque is puerorum
vel Alexandrinorum ludus nam Si recte in SpeXeri quaecumque etiam nunc disserunt philosophi conante intellegere quomodo aliquid inter aeternitatem et templa S inter motum et quietem es Sepossit, vel quid sit liberum arbitrium facile apud omnes invenies aliquid quod et is setoκι, et i e St Simillimum, Cum contrariorum Proprietates in se simul praeserat. Sed cum, dum Ens a Non-Ento separare volunt, ita id quavi qualitate Spoliavi S Sent ut ne nominare quidem possent Sicut Plato in Parmenide fatetur , rursus cum On-Ente poterat confundi jam secundum eumdem Platonem et Bonum ipsum et Malum pSum quasi Non-Entia apparent: quod omnes o Stea Platoni Xprobrabant. Noster autem Hermias non sine quodam acumine quid ibi arduum esset vidit, id est quomodo inter duo illa on-Entia disserentia quaedam inVeniri posset quam ipso re αυτοκι, et si obtinemus. Nam ubi
22쪽
x PRO LEGOMENA τω truo uigum prosici Sceri ad alterutrum on-Ens, statim scies ad utrum contendas Si in progrediendo et αυτ0κ υτ του repereris itidem cum o κί, του idcirco non moveri possit quod omnibus quae moventur aut Superita Sit aut in serius, ideoque duo sint ακι AzΣ, Ο IU SemPer a zω τερ0κιWι Tt: proficiscimur, lacile scimus utrum nobis Sit propo Situm. Quod ex hoc Schemate melius
De quo longius disserui ut exemplo ostenderem Hermiam non ita contemnendum esse, Si quis usque ad quintum saeculum velit sortunam sequi quam Platonis philosophia nacta est. Adde quod mullae Xplanationes in nostro commentario plenae Sunt ingenio acutissimo, nonnulla historiolis quas alia frustra quaera ornatae.
Denique ipsius interpretis opus habemus non ut in Olympiodoro pueri cujusdam rudes indigestasque πραξε te cujus dicendi genus
etsi copiosis Simum, satis purum tamen Si neque mole Stum.
Audeant igitur philosophi accuratius Hermiam legere. U. - DE HERM E CODICIBUS Scholia Hermitio Hlosophi in Platonis Phaedrum, ut aiunt librarii, in multis codicibus continentur, qui nunc Sunt enumel'andi, ut haec opinio confirmetur, jam a JonDANI in fornicio Vol. XIV, p. 262, de chirata, qua omnes ad unum rarisinum 1810, A reserri debere creduntur. In Bibliotheca Nationali Parisiensi sex Hermia codice inveniuntur
1 Par. 1810 Λ chari in-ρ xiii saeculi exeuntis olim Franci SciΛSulani, totu eadem manu scriptus', in quo continentur PLATONIS
l. ExcuPti tanton fragmento mathematico ct epistula Pythagorica num illud litteris minusculis scriptum, haec cum litteris tum in chartu de tuti SPuulo recentioris, umbo circa XVum surculum. Vido appendicem ad calcem horum Prologomeno luna.
23쪽
dein P 96 si agmentum in editum Nicola mathematici receniissimi ot f 301 epistula Lysidis pythagorica Protegomena Hermia ad Phidrum inde leguntur, deinde scholia quae
proprie dicuntur circum textum Platonicum exscripta sunt USque ad sui3 93 extum et scholia eodem tempore descripsit librariu : nam curavit ut quotiescumque illa longiora essent, pauca tantiam Platonis lineas in media pagina scriberet, ita ut sere Semper verba et verborum interpretatio in eadem pagina legerentur. Sed cum humiditate vel nescio qua alia causa cujusque solii Superior et exterior par ita corrupta esset ut litterae sere PorSus essent evanidae, lector quidam benevolus ea nigriore atramento resecit cille autem pristinae Scripturae e Stigia, cum etiamtum apparebant, Sati apte Secutus est, ubi nihil jam perspicuum erat, e SenSi Supplevit ipse ut potuit: nam ex multis ineptiis quas Hermiae textui introduxit manifestum est eum nullum alium codicem adhibuisse' Hujus lectoris an onymi manus XVI aut XVIIJ Saeculi videtur esses certe jam omnia quae possidemus codicis
apographa de Scripta erant: nam nudum ea quas dixi ineptias praebet maro sub atramento dijudicari potest quae prius Scripta Aa suerint: quod ubicumque fieri non poterat, Sit Sum Sigio A' , ne huic lectioni eadem fides quae reliquo codici tribueretur cum autem priori si librarii scriptura adhuc legi poterat, lectori manum a sigio a significavi. - F 46 insima pars et totum sum 47r vacua Sunt quia, ut SCIIANZIUS conjecit, in exemplari nonnulla interciderant : omnes Vero, quod Ciam, Codices eamdem praebent
lacunam, vel aliquo vel nudo spatio relicto vid infra ad
deinde Coibertinus, solum Hermiam continens, ineleganti manu
scriptus PeSSimu Code mendi resertus, quarum tamen quaS-dam Secunda manus ex meliore exemplari correxit.
30 Par. 1826 C chari in-s xvi saeculi, olim Joh. Hur BoiStalterii, Solum Hermiam continens a Johanne Murmurio id est Peloponnesio . Cornelii ut videtur fratre anno 1561 ex antiquo
l. s. SCHANZ loc laud. Supra, P. VI.
24쪽
XII PROLEGOMENA Oxomplari bibliothecae Sancti Marci Venetiarum transcriptus,omptus anno 15633 Codici si manus cum hujus Johannis manu nescio qua cognatione mihi ungi visa est. Hic autem codex Cmondosissimus Hemmata multo longiora quam in A, ex aliquo Platonis exemplari descripta Correctu Primum ab eadem manu, deinde ab altera, secundae manui codicis B prorsus simili Post sine in libri scholiorum tertii incipit iterum liber primus eadem manu ut videtur scriptus C ' et iisdem sere omnibus locis correctus immo in primis saltem foliis lineae totidem verbis, pagina totidem litteris atque in C constant : Sed plura menda. Codex stricta me cessitudine cum B et M vide infra conjunctus.
saeculi, manu Angeli Vergeti puli herrime Scriptu Satque ornatu S, ex bono antigrapho non tamen e A traii Scriptu S Solum Hermiam continens. Sed librarius non tam doctus quam habilis non Semper exemplar bene legit neque intellexit. E' ' Par. 194, E chari in-s xvi saeculi, manu, ut arbitratur H ΟΜΟΝΤ Christophori ueri pulchre ac diligenter ex eodem quo D antigrapho descriptus, et ubicumque prima codicis Ascriptura evanuit utilissimus. In sunt AN ONYMI Scholia in priorum Analyticorum librum secundum Parecbois X DΛMASCIO in librum primum de Cito ἘΛssii medicitumstiones de animalibus: PonPHYni Us in Categorias : Theologumen Arithmetices; ADAMANTI Physiognomica, denique inde a P 135 Hermiae scholia. In marginibus nulla sere notae. F 60 Par. Suppl. gr. 30 F chari in-4', fr. 203, xvi vel xvii saeculi, olim edaniensis omnium Parisinorum longe peSSimu S, sorte ex B transcriptus, nam easdem in marginibu praebet nota S, ne iis quidem exceptis quas in illo secunda manus ad Scrip Sit. In bibliot heca Matritens unus Hermiae codex adservatur : at . - 127 G chari in-s'. r. 2 J6, xvi saeculi, olim cardinat. Burg . catalogi ' 137 s. MILLEu, p. 423 . ii sunt HIῖRMIAE commentarium in Phidrum et OLYMPIODon in Phaedonem. Manu Petri Cai neadis a Monem basia scriptus die 11 40Ρt. 1549.
25쪽
PROLE GOMENA IIII niam burg onsi duo 1 iamb. phil. gr. vii 28 in catal biblioth. urbium anseat. abii Nilico Mox composito chart. r. 414 Uin, XV saeculi, oliti l 'oirescii, deinde Holstonii. li 'ia n b. phil. r. viii 29 Chart. Η . 489 iij, ejusdem Saeculi, olim Holstenti. - De ambobus iiihil innotuit, Sed propter aetatem atque originem neglegendi mihi visi sunt.
Caroli Quinti Venutiis legato, alliitu de quo Sic locutu e Si Coni'. GEsΝEn in Bibl. Unio. p. 315 hic commentarius cum alibi in Italia itiamnunc servatur tum inpud Mi egum murtadum. I ranscriptus igitur Venetiis, verisimillime ec eodem quo C
Ambo neglegendi. In Laurentiana Florentiae tre S 1 no. Soppr. 103 AF 2759 0 103 in Catat codcl. mss. Laur qui non apud Band. in oeniuntur a nosΤΛGΝo ij I 'ΕsΥΛ in L Studi di silol. class. ol. I, p. 129 edito chari in- ν', . 465 Liquem impensis J. Contostephani anno 1358 descripsit Longi in is monachus . Eadem eodem ordine atque A continet usque ad Procli in Parmen idem commentarium Hermiae prole gomenas' 30' incipiunt, scholia cum extu a V 36' ad ' i 188 leguntu . Ex illo codice mihi unam paginam vide infra ad pag. 117 odit. Astianae benevolentissime contulit E. Pistelli, cui hic maxillias ago gratia : unde patet, ut opinor, eum a codice , fortaSSenullo apographo interjecto, tranScriptum e SSe. 2 Cono Sol D. M AF 2643 vid. RosixGΝ , et FESTA, ibid. l chari iu-s0, . 134, xiv saeculi ili, continen Euthyphronem Apologiam, Critonem 'mutilum , sex dialogos spuri OS, ParmenidUm
26쪽
xI PRO LEGOMENA cum Pn OCLo mutil. in Phard tDn cum Hilii Mix a s 42 ad sinem . Eamdem paginam mihi contulit istelli, unde quid valeat codex agno Sci Pote St. 30 Laur. LXXXVI - 4 de quo s. BANDINI III, 290j, chari in-s0, r. V 147 Γ xv saeculi. Praestantissimus codex a Johanne presbytero Rhos o Cretensi, nobilissimo librario, impensis Lauronti de Modici Florentiae descriptus die 28 aug. anni 1400. Eamdem paginam mihi contulit Pistelli Code cum proe cedenti Stricte conjuri Ctu S, paulo tamen pejor De Sunt teste Bandinio p. 65 Ast. verba siet επρυτ οπα - υσια, deinde alterum incipit prooemium, et lemmato ξιλε Iλxi ορε tantum ante verbum ευλ07ωή p. 66 in. Peperitur.
Nulla librorum distinctio. MNI Monacensi duo 10Mon. 11 Ι Ι ΛΗ Diti catal. Ι 86 in Astii codex Mychari in-s',ss. 468, vi' saeculi, titulis initialibusque miniatis, charactere minuto sat nitido, collatus cum antigrapho Subinde mutilia S. Continet etiam PROCLI commentarium in Parmenident. Λ Petro Carneade Epidaurio Epidaurus autem eadem est qua Monem basia Venetiis scriptus di si in i 1549. Illo igitur codex quatuor mensibus ante codicem G descriptus est, et ab eodem Scriba unde patet ambo eamdem abor originem, quam etiam odio ibu libonior tribuerit n. 2 Mon. 407 in ollari in-s0 1l . 189 xvi Apst uti miniatus et in margine adnotatus, Cum Parcedenti conjunctus, cum initio SuhOliorum p. 65, Ast idem monstrum παυτο pro παυz0Θαπου Prae
In Vindobononsi duo 10 in . , vii di oliavi in-s , r. 38 vij siae uti olini Sobast Ericini Continet otiam PROCLI Commonia vi uti ili Hru nidorin. A Cornelio Naupliensi Murmurio Andreae silio, de Scriptu SVenetiis anno 1561 orgo ab exemplar Venetiano eodem qui
2' in . IV CCCX xvii u : obrutari uetuitam ex primo et tertio lilii O a Lucat Io LATENio, anno lii 22, e codice Xoniensi de Scripta. In ionio istunt tam seniihliothecarum catalogis nullum Hermiae codicem in v ni.
27쪽
PROLE GOMEN xv In Vaticana bibliotheca unu : Otto bonianus 3, o in os codices mstiir Ottob. Bibliothec Vat. , p. 28J, olim cardin. Si Ploti cs. MILLE B, Catal des mss. de Γ cl/rial p. 326, et MONTE FALCOMUΜ in Bibliotheca bibliotho
In Loidensi re Ρ 1 Coss. 7 P ex quo nonnulla A GoENS, RUΠΝKENI Us, alii excerpserunt e quibus acile dijudicatur eum Stricto cum codicem conjunctum esse, ni Si quod paulo prior Sit.
hi, 20 et ' Duo codices pΡ' e P descripti, unus amuhnkenio, alter, ut videtur, a Wyttenbachio in ' 44 75, 00 l . In Basileensi duo 10 Basil. - ΙΙ-125 28 in Catalogo Henrici MoΝΤ chari in-sis, s r. 130, xvi' saeculi R olim R. aeschii qui haec in fronte scrip
sit u Hunc e codicem anno circiter 1530. . . accepit Henricus
Petri typographus celebris Basileensis ab Arnoldo Paraxyb, Artento qui in contubernio vixit donii ego Hurtadi a Mundo gaCaroli imp ad Venetos legati. Eadem igitur quae I rigo. i. 2 Basil F-V-28 52 M. chart. fr. 264, uri sa)culi P , ex
ΡPar edenti descriptus. Nam haec in sine leguntur lJei gratia absolutum est ex antigrapho quod in sua bibliotheca D. Sebast. Fae Sch d. V. D. et ros BaSil. ΡοSSidet, die 29 est. 1697, S. Battierio. In bibliotheca Angelicana unUS
Hermiam Continen S. In Taurinensi unus
28쪽
Planis emptus. In ultimo verbo ineptissima menda qua solii quid rode valeat declaratur ευαρυθ uta et Pro ευξαι λῖθα. In Marciiana Venetii duo Maro. 218 membr. in-80, 1 540, iv saeculi, conlinens etiam SIMPLICIUM, HEMISTIUM, PROCLI commentarium in
20 Marc. 191 v membr. in-s', . 282, v Saeculi, continen Setiam PROCLI commentarium in Parmenidem'. Vel hunc vel illum et Huriadi scriba et Artentus et doli. Murmurius descripserunt. Ex illis Hermiam iEBEN EEsi V edere debebat. De codice quodam audimus in Bibl. Si Johannis Carbon in Neapoli servato X , quem MONTE FALCONIUS in Diar ita l. p. 310, dicit bombycinum, olim a Vinc Ponteio Venetii emptum De Scendore igitur a V credi potest. EX eo codico si sido Vii Loi-SONIO Onecd. r. l. II, p. 251,adn. BASSIUS quidam Hermiae scholia debebat edere et versione notisque illustrare. Mihi non noti sunt codices quos dicit Fabricius latero in Bibl.
Denique de duobus codicibus audimus nunc ut videtur deperditis nam salso GnΛUx ambos cum G confundit j quoruni alterum Darma ius Epidaurius Vonos iis in Hispaniani anno 15 2 affert atque in littoris ad Antonium Augustinum mis is inter alios commundat, hunc exscribon titulum: Eoia ηυε α εἰ του λατ Ουος bχΤ6 6 eumdem invenimus in Antonii Catalosto sub n 19 tormia commentarii in Matonis Phlia D n, lihor se on incli arta, sorma sol D Do altor a Maritio Glyn Zunis ad tui indoinso ibit anno 158l , . Quod si nunc tot illos codices et celeto nonnullo omisi re S
29쪽
P exeri S videbis ex tanto numero nullam tamen editori molestiam nasci. Praetermissis enim codicibus H, h, J, , , , , , , , Υ, , de quibus percontari mihi operae pretium non e S Se Vi Sume St, quo Sque nemo erit qui contendat quantulivis momenti esse in textu commentarii nostri recensendo, nuncta codice Supersunt. Ex quibus dei et E nudum dubium quin originem ex Aducant, idque tibi e quavis lectionum quas e iis attuli approbabis. De L l l vide quae dixi supra et quae mihi contulit is
denique Separatim I. , n et ij, omnes a V aut v vel nudo vel uno vel pluribus interjectis antigraphis descendere jam Supra demonstratum est. Mihi codice Marciano conserre non contigit. Sed cum nemo neque dubitaverit neque dubitare possit quineorum apographa B, C et , non aliunde originem ducant nisi e codice A quod manifestum apparere videbi ubi unam noStra editioni paginam inspexeris , restat ut V et v et ii ab de Scendant. Reipsa igitur codex Parisinus 1810 omnium Hermianorum codicum archetypus est habendu quod ΟSte apparatu criticus, ut Spero, etiam tibi certius faciet, modo in perpensandis lectionibus hoc memineris, eam S Se codici A manum Ut S Cum τὶ ' Cum v Saepi S Si me confundi possint: deinde multa Verbajam cum prima apographa de Scripta Sunt evanuisS denique nonnunquam e g. 16, 4 159 26 verba a ceteris omissa in Aunam lineam con Stitue 1 e. Codicum hoc stemma conseci, quod non verum esse Sed e Pi simillimum contendo.
30쪽
DE ΠΛ EDITIONE In hac igitur editione textum codici A, utpote Cetero ium 3P-chetypi, secutu Sum, ita tamen ut Saepe mendosas lectiones
corrigere conarer e conjecturi qua vel jam raro in apographis inveniuntur sive casu Sive librarii ingenio in vel ab Astio aut aliis paucissimis propo Sitae Sunt, vel qua ipse Propo Sui. Hae
autem longe plurimae Sunt, ceterum fere Semper facillimae, quasque in legendo quilibet inventurus suisset: sed nihil molestius quam ea Semper in legendo quar rei' ; nunc Saltem confido Hermiae scholia sine nimio labore legi posse. Cum autem codicis A scriptura obliterata aut prorsus evanida erat, codicem E, reliquorum Pari Sinorum optimum Secutu Sum, eadem corrigendi ratione Servata. - Aliorum codicum lectiones
nisi exempli gratia nullas attuli ' codicis M autem vel potius
editionis Astianae in omnes, quo acilius cerneretur et quotie Suerum stius conjectura invenerit et quanto Saniorem nunc nostri commentarii teXtu se praebeat. Lemmata, et quae in sua oratione vel a Platone vel ab aliis Scriptoribus mutuatus est Hermias litteris diductis distinxi. Deinde, ut mo e St, quae addenda S Se cenSebam, obliqui S, quae delenda, recti uneis Significavi; quae corrupta Corrigere non
Potueram, Piice. In marginibus et codicis A soli et editionis Astianae paginas ad SeripSi. In notis primum locos ab Hermia excitatos diligenter, ut potui, indicavi, Simulque et partes quas ante stium philologi quidam ediderant, et quae in scholiis Platonicis a nostro defluunt. Deinde titulos dedi quos velo vel in omnium quos vidi locupletissimus in margine habent exscriptos. Postremo in critico apparatu eam rationem Secutu Sum ut lectio quae signum in praecederet ea esset quae in x vel, ubicumque x legi non potest, in bonis inpographis legitur ceterum monendum est mes in
1. Codicenio his contuli; omnium Parisinorum lectiones de visu ins- Pectus PPO Sui. 2. Nam ostendit Cii AN loc. it. non semper mira diligentia Astium codicem suum descripsisse I iii Plutonicis vero ego Persuasum habeo eum gaepe non a quae in I lege biit, sed en quae Plutonis editiori es praebent, typis mund nul SSe.