Jacobi Wallii e societate Jesu Poematum libri novem

331쪽

Haec tu deficiens , levique flexu Fractos in me oculos , & Ora vertens, Dicebas, nemini ε, meamque flentis Sensi pame animam migrasse tecum. At nunc, dum mihi, Thyrsi, te carendum est, Dum te, Thyrsi, lapis tegit, nec usquam Terrarum mihi Thyrsis est, & umbra Frustratur miseros amata somnos, Nec possunt sine te placere colles, Nec possunt sine te placere valles.

Tecum scilicet, o beate Thyrsi, Agris gratia cessit, & voluptas. vos o Helcinii valete colles, Vos 5 Helciniae valete valles, Arx antiqua vale, simulque, Thyrsi, Extremum vale. Ipse te quotannis Largis fletibus , humidisque sextis, Quando nunc aliud nihil relictum est,

Moerens prosequar, annuumque carmen,

Si vox , & gemitus sinant, rependam. Haec, & talia dum calente luctu Cantabat Lycus, Hesperus gementem Deprendit miserans : susimque Thyrsin , Thyrsin per juga, per vireta Thyrsin Ne quidquam ingeminans, reduxit agnas

332쪽

LYRICORUM LIB. III. si,

o D E V.

NICOLAUS ALMAZANDE LACER DA,

so CIΕΤΑΤ IS IESU ASSISTENS, Lecto plerumque non usui, o cilicis semper

indutus.

CErdam quis hostis falleret impiger,

Rerumque prudens excubitor stetit, Dura fatigatum reclinans Corpus humo. Vigil ille Martem, 'Martem silenti nocte sub igneis Spirabat astris. Nexa trilicibus Lorica nodis, non sagittis, Non Scythico violanda ferro, Armabat ingens pectus ,& hostium ViFrangebat iras. Salve Erebi potens ' Tuique victor. Non ahenum AEolio tibi cudit antro Thoraca Lemnos ' non TelamoniugTe texit umbo. Iam senio gravis Ietas, & hirsutos amictus . Indueris, Cilicumque texta. aevo treme tes lugubre si sagum 'Attrivit artus : at Stygii nihil . In te furore , nil acerbis Actae odiis holuere peltes. At iam refinxit Gloria lividos ' i i 'Victoris artus: at laterum exuit Tormentum ,& injecit metentis ' 'Purpureos humeris amictus.

333쪽

ODE VI.

LUDOVICUM DE VELASCO,

E SOCIETATE IESU.

IIIum sui mictoria bellicas suorum laudes excedere. I sera proles , non ego barbaro

Injecta per vos vincula Nereo, Non Marte debellata dicam Americes Asiaeque regna. Sunt haec avorum , sunt, fateor , tuae Tropaea gentis. Vos ego regios Mirabor hic vestri triumphus Martis erat in posuisse cultus. Tuae, Velasco , quis titulos domus Fastosque nescit, sive equitum ciet In arma turmas, sive claro

Ethiopas subigit triumpho: sive & Philippo praesidium & suos

Praebente Divos Iceptra tenet manu , Nostrumque trans orbem repostos Imperio moderatur Indos. Vos saepὸ Mauro sanguine decolor 'Mirata Calpe est : vos Nasamonii '' Sensere reges: vos subactae Marmaridum tremuere terrae. Quid arma tantum , regnaque persequor

Collisa bello Quid nisi moenia,

Turresque, praeruptasque moles, Imperii ruitura claustra, Et nata leto corpora Martiae travere vires Z Huc ades, o nova Donan

334쪽

LYRICORUM LIB. III. 3IT

Donande Ludovice lauro, Bella novis meditatus armis. Non, more patrum, fulmineo quatis Hastam lacerto : non aciem regis :. Non Terror & Caedes euntem Antevolant, lituisque circum Horrescit aether. Nil tuus alteri. Mars debet : unus castra tibi facis. Τu ductor, & miles moveri

Signa jubes, sequerisque , tEque

Lacessis idem, nil animo sinens Licere easto. Tristitiam, & Metus, Et Spes, & impermissa mentis Gaudia, corporeasque Pestes Vincis premendo. Sic tibi Pax venit, Sertoque velat Palladio caput, Assiatque somnos, quos nec arma, Nec litui, strepitusque rumpant. Bellator, io i quis patri quis AEquet triumphis 3 Non tibi sanguine Mcrcede pacto , sed labore Palma tuo meritisque constat.

O DE VII.

CAROLUM ET ALBERTUM

A MALA SPINA,

E so CIETATE IEsu. PAr dulce fratrum , quorum atavis dedit Mars grande nomen , sive Athesis pater Cruentus iret, seu flagraret Parthenope generota bello,

335쪽

Fortuna quae vos tam bona Belgicis Donavit oris , ut thalami fide Cum gente se nostra jugaret Magnum Italis Malaspina nomen Non ut Falernus palmes in exteras Transsatus oras dissimilis sui est, Succosque non servans prioreSDegenerat peregrina pomus :Sic. Vera virtus. Patria vitibus Sua est alendis : pampinus Africos Imbresque culpat : nec sub Arcto, Quas tepidis metit Indus arvis, Fert terra messes. At patriam sibi Metitur alti finnus aetheris Virtus , nec an solis propinqui Sub face, Parrhasiove det Sub axe, curat. Stet glacialibus Concreta nimbis , pulchior evenit: Nec servat, aut perdit vigorem Arbitrio variantis aurae. Testes mearum Belgica vos habet Sententiarum. Sidere sub suo Vos illa fert, quales paterna Vidit avos atavosque Parma.

O DE VI II.

ARNOLDO DE REYNEGOMIn ordine S. Augustini vota sollemnitar

verbis nuncupanti. Dialogus Guillelmi is Arnoldi fratrum. I. Onec nos amor, & fides Io Conjunctos patria detinuit domo, Quod fratri fuerat suo Alter Tyndarides , hoc sueras mihi.

336쪽

LYRICORUM LIB. III. 3i'

Am. Postquam me pietas domo Abduxit patria, quod fueras mihi, Quod fratres Helenae sibi, Hoc praestat melior turba sodalium.

Guil. At nune abriperis meae Pars vitae potior et nunc mea gaudia, Nunc & delicias tuae Solamόnque domus tecum abiens rapis.

Am. At, qui me stimulat, Deus Nostri dimidio plus sibi vindicat.

Vires, atque animum, atque opes,

Et quodcumque meum est, ille habeat sibi. Guil. Ergo transfuga, pauperum Nudus castra petes Z nec tibi senora Aut feti parient greges, Aut dives gravidis area messibus ZAo. Virtus nullius indiga Fenus grande sibi est. Divitis Indiae Thesauris opulentior Parca suppeditat, quod satis est, manu. Guil. Non pectus Scythico tibi Excisum est scopulo. Quid licitas faces, Quid dulcem tibi Liberum, Quid molles epulas durior invides 3

Am. Versos in pecudum genus Circam perhibent carmine remiges. Me praeter vada fervida, Pellacesque dolos aura serens vehat.

Guil. An te servitii jugum Voto ferre juvat non revocabili Atqui non bene quolibet

Libertas pretio venditur aurea.

Am. O quisquis volet asperum Excussisse jugum, sancta jubentibus Ultro gaudeat obsequi, Haud umquam dominus liberior sui.

337쪽

Gisu. Quae, frater, tibi par chelys, Illum quando animum non domus,& genus, Non natura potentibus Armata illecebris eripiat tibi λAm. Non, non hoc opis est meae: - λΑt eaeli auspiciis ibimus , ibimus, Quo jurata Deo fides, Humanoque vocat spiritus altior.

Misentissimam variorum regnorum Iuventutem Socissati I E s u sese a Iungentem celebrat. CVis me per Euri, per Boreae domos, Austrique tractus Pegasus arduo Ferat volatu λ Me Garumnae, Me Rhodani, Tamesisque potor, Me Rhenus ingens, me sibi Vistula, Isterque poscunt. Convolat undique Invicta pubes : ardet omni Pugna loco , triplicesnque supplex Virtute murum vividus inclytas Ardor juventae. Quo sibi robore Ad signa Loiolae negatum Rumpit iter, cuneosque densat. Frustra invidendis explicat atriis Longam suorum progeniem pater. Haec prima laus est, ampla torvo. Atria praeteriisse vultu. Abscissa crines , & viduos parens Amplexa postes diripuit sinus, Caelumque complevit querelis,

Nec tenuit moritura natum.

Vis major ursit. Non si iterum graves Crateras auro, & plaustra Corinthiis onusta

338쪽

LYRI CORUM LIB. III.

Onusta signis , & quod usquam Terrifico male blandus hosti objecit hostis, fraus mala sparserit,

Objecta quemquam praeda morabitur. Si totus obluctetur orbis , Vincet amor studiumque recti. Qualis recluso libera carcere Ruptisque vinclis emicat alitum

Regina, &immensam per aethram Tendit iter fugiente penna: Dat illa caelo plausum Hyperionis obversa flammis , & vaga fulmina Diemque portantes quadrigas Luminibus videt irretortis:

Talis iuventus, jam sua, jam novix Addicta signis , quo Deus impulit

Et causa victrix, ad beatas Ipsa viam sibi fecit arces. O seta magno pectora Numine, Exemta terris , quae neque purpurae Fulgentis usus , nec dolosis Molliit illecebris voluptast

Non ordo patrum splendidus aspiei, Non quae superbis torticibus stetit

Frequens salutantum caterva,

Vota animi generosa flex t. Dum Roma terras imperio reget, Novasque Romae subdere strenuus Loiola florentes ad Eurum Expediet Zephyrumque turmas, Vos promta Virtus, & niveus pudor, Et munda catae pauperies domus aEvumque sortunamque supra

Tollet humo , Superisque junget.

Quo Vos avorum gloria Martiis Spectata rebus erovehat altius '

339쪽

Aut quid tot heroum nepotes Suspiciant simile aut secundum Quidquid repugnat summa petentibus, Hoc Marte frangunto: & generosius Perire dum quaerunt, eodem Fama jacet cinciesque busto.

AUGUSTINUM URANCX,

E SOCIETATE IESU.

Cum Olimam Pacis , hortatu P. Antonii Sini sit, suis versibus celebrasset, in hanc νem de Amphione θ Orpheo quadam acccmmodasset. OΗς quo raperis , canore vates λFugit te tua mens suique plenum, Et quid nescio turbidum canentem Versat non solito Deus furore. Ruritos lapides , suhsque cautes Avulsas scopulis ego ut coire In turres jubeam , novasque Thebas ZImbelles Elegis levεsque Musae H ratis soribus revulsa claustra Centum postibus additisque centum Firment roboribus Z shoque cantu Fundari jubeant domos & arces ,

Quas nunc & cineres tegunt & herbae Obe quo raperis , canore vates Non hoc carminis est mei, nec artis. Cessa non solito surore cessae Tantum lusibus arrogare nostris.

Hoc Orpheus citharae sciens braeque, noc

340쪽

LYRICORUM LIB.fIII.

Hoc blanda prece barbitoque fretus Amphion potuit, sed huic, & illi Vocem cum cithara dedere Divi, Illi Mercurius parens , & illi Mater Calliope. Quid huc Camoenae Aspirent tenues sequentur illas

Quercus scilicet, arduaeque cauteS. .

Vos bellae juga, consisque colles, Vos hospes potius sequor: sequenti Secessum mihi consciosque vatum Saltus pandite , deviasque valles. O Phoebi domus, o amoena Bella, Belgi deliciae, beata tempe , Vos dum me trahitis , nec expedito Confestim sinor advolare cursu,

Iuro Calliopeia pejeranti

Nec carmen mihi, nec ministret undas

Per lauros , Aganippidosque sontes. Pet Pindi sacra, Phocidosque templa, Id per vim fieri, morasque nectis Heu lentas nimium moras i ὶ amori.

Nam cur Pieridas morer vocantes,

Cum sint & faciles mihi vocanti Hic me Κintsias ipse , Vrancxiusque De sessum accipient, mihique totis Iuncti pectoribus , petent dabuntque Amplexus mihi mille , mutuisque Nexi haerebimus arctius lacertis, Quam molles ederae, vel ulmus haeret, Ille vel salici, vel illa viti. Nec tantum patriis amata Nymphis Me tempe capient, & ipsa Bella :Quamvis & patriis amata Nymphis in tempe capient, & ipsa Bella: Quantum Κintsius ipse , Vrancxiusque. Hie densum arboribuo nemus canentes