장음표시 사용
201쪽
Ameriha pari. I. cap. . Vindob. 18ΟΙ. . de fide agit Ctesiae, et, hinc, itidiCat, Doriis stim filis imposiorem; sed inscium linguarum AIedorum atque Assyriorum ab aliis deceptum, nimiam istis fidem tribuendo. Io. Petri Steinhaiae Pr de diuersa imperii Assyriaci temporiim computatione Ctesiae et Herodoti Giessae. 1778 4. - ticas tiber die Otiymebuge de Ctesias, uir de Handet de Alter nach stiridieri, Non A. F. . Vel the tui. Hehnisad 1797. mai. 8. Acute suspicatur auctor, esse saltus, die Gatebigebit gedictos, et eam quidem partem, quae ala Gates vocatur, in regione Maratterisum, infra magnam solitudinem arenosam add eumd. Non den ol rnbende a me en undirefender Alten. Helu trid. 799 3 et confra re imbibl. Handbuch. II. p. 3O9 sqq.
Jenae et Lips. 1798. 3. T. 1. P. I, 53.
202쪽
Ad ag. 39O lin. it. Scriptis Archytae apii Veteres amembraiis et a Fabricio indicatis acidaratian it, in τοιβαι v. cl. IIeereri de Oratibus ecloo Si obae in parte II. Om. I. a s. 172. q. edit. Stohaei Eclogariam. - De litui Archytae ac Platonis epistolis p. Diog Laertium egit VDι- centius Coritarenus in variar lecti libro, cap.
9. pag. 45 sq. Traiecti ad h. 1754. d. Ad g. 7o. PLATO.
Ad Mag. 395. n. 6. Caussam, cur Iato tantum phiIosophiae scientiam gloriamque sit consequutus , breuiter quidem, a bene indicat . . in Nilon. bibl. Vniu germ. ΟΙ. o. Part. a. fas 5 P. 3o6. - decantato illo latonis de deis
placito in utramque partem fuisse disputatum, iam pluribus exposui ad fabr. . r. III. p. 66 sq. Illis addi debent Temienianni et Fiah- se iudicia. Prior enim in part ΙΙ 'semder latonifchen Philosoρhie, Lips. 794. m.
8. Pag. 78 -I53. explicuit latonicam dei deis doctrinam Et demonstrare ad laborauit, 1 inuentionem illius doctrinae uni Platoni esse vindicandam hunc vero umero a Pythagora sumsisse mutuos; hideas latonicas non esse naturas siue, ut recentiores philoso-
203쪽
phi dicere solerit. si1bstantias . sed rationis formas, i L ernunt begri e), quas lato puras, nec ab Xperientia pendentes habuisse L. ΙIinc IesiiDgii et Schulpsit explicatione modeste examinat; praeterea iudicat inquirendum, quam sub Itantiae notionem habuerit Plato, et quam ille potestatem Vocabulis ουσία, ἐιva et O. subiecerit. Posterior quoque,' M. Godotr. Faehse in iis p. de idois latonis, LipsiRO. 179 , . . Degat, Iatonem intellexisse naturas . substantias. idem docet, quomodo Plato peruenerit ad discernendum mundum, vel visu vel intellecta cognoscendum, Di ibiterim vocare solent nostri et intelligibi-Iein, y et contendit. ideas aeternas latoni
fuisse generales intellectus formas . CODCeptus, quorum ope res obiectae definiuntur atque ordinantur, it in quibus omnia, senemribus atque indiuiduis conuenientia, ' signa atque indicia continentur; praesertim idea iusti, ili uari. boni atque honesi s. vivtute praediti explicatur, insuper ii oppugnantur atque refelluntur, qui, rideas Platoni fuisse,
Putarent, matura S, quae extra diuinam intelligentiam mundumque existerenis denique reiicitur sententia AdeIungit, rati. Platonem suam de deis doctrinam hausis ex Persarum philosophia atque defectus systematis platonici e Xponuntur. Ad pag. 396. lini 2. De Marsilis Ficino, eius interpretatione huiusque editt. Iura et certiora scripsi ad FabΓ
204쪽
Fabr. B. Gr. III. p. i5 aqq. ibi etiam plures vel a rium vel singulorum opulC. Ja L. edd. BC versiones laudaui. - De antiquistimo Xempla ri sine temporis nota, Florentiae in
tus est Fossus in cat codd. saec. XV impress. bibl. Magii ab ech tona. II pag. 366 sqq. Platonis dialog de furore poetico, per Petri Raymundi Attia doni, gr. Vindob. 155 1 8. V. Denis Luclidriach. Gefchic ue Wiens. Pag. 464.
Northi d. recusa est Cantabr. 1683 3. teste riiggemann te et . pag. 4 . Vbi plu- Te enumerantur editi versionesque angit caeOpp. Platonis aut libri, in quibus latonis opp. aut iudicia etc. varia ratione Xpli Cantur aut examinantur. Add. iii S d. Supplement. P. 36 sqq. - Forster edit repetita est Oxon. 1765. et I 77a. 3. Ad Mag. 399. iv. 19. Numed. Nordhus. 782. nunciata qItidem, Teuera lucem adspeXerit, mihi incogalitum est. Ad pag. 399. in. 3.
205쪽
Platoliis dialogi tres, n. dii Alcibiades et Hipparcinis, quibii praes Euntur Ob ora odori vita latonis et Albini hin dia-1ogos Platoriis introductio m et lat. Peruet studio Guil. Et tuali. Xonii, e typogr. Ja ,
Ad pag. 4o3. in. 4. Platonis Alcibiades I. et II e cod. s. bibl. D. Marci emendati et cum versione Ficini, ac adnotati clariss interpretum suisque editi a M. Car. r mibφrger, ros philos et rore t. archi mra. Tremonien S. Lipsiae. 1796. 3. Cuni erudita commentat de consilio Platonis in scribendo utroque Alcibiade ad Socratis innocentiam demonstrandam eumque defendendum a crimine Alcibiadis corrupti aut male ducti. - Πλατανος Γοργιας γ περι 'ητορικης. Platonis orarias, oder on derra edehuris,
206쪽
in eum tu rCur schic eig. Gottingae. 1797 8. Putat V . consilium et argumenturn dialogi esse defensionem atque expolitionem doctrimae interfecti Socratis, Comparatae cum Placitis iopuli et demagogorum et . a ad Do
tationibus partin loca ex aliis Platonis libris parallela, etiam similia ex antii libris adferuntur; partim vocabula formulaeque dicendi ex Hesychio, Suida Vigeri libro de idiotism L. Gr. Zeuntique notis explicantuT. In adpendice est praefatio Olympiodori ad
scholia et selectae notae ex outhii editione . Platoriis Gorgias, gr. ad fidem codd.Ms Augiast et Meermanni versionumque Ficini, denuo recensuit, emendauit, explicauit, indicem verborum graeco rhim copiosissimum
adiecit Christi Goth r. Findelyen Gothae.1796. min. . - Platonis dialogi IV. Lysis, Charmides, Hippias maior, Phaedrus Edi
207쪽
cum reliquis genuinani esse censet. Sed cons. neue ibi der ch. IViss. Ol. 59. n. 797. Part. Q. Pag. 24 3 sqq. et Nil nou bibi germ. Diu. Vol. 3. Part. Q. P. 239 sqq. in primi P. 292. Ad Mag. 406. irr. 16. Post ei. d. scr. s. meae Fabr. d. Vol. III pag. 143 sqq. ad quam tu multa contulissem tamen spicilegium colligere licet. intin praesenti et ad hanc et ad sequentem sectionem, missis iis, quae iam ad Fabr. B. Gr evin Add. ad Indrol. II. u. p. 334 sq. dnotnui, quorumdam tantum librorum maiori minorisve molis . facere licet mentionem plura autem alio forsan loco et tempore dabo. -- M. uJuri carmen in Platonem gr. edit a Phil. unkero Amstelo d. 1676 4. - liche, Rect scholae rimmensis, Pr de meditatione mortis platonicae, h. e. occupatione Te rum qua animus etiam sine corpore gero
et meditari possit. Lips. 1793. 4. - Caesar Morgon's Investigation Ofthe Trinityos Plato and is Philo etc. Lond. apud Rivingiora S. 1795. I. Contra Gibbon ostendit, Christianos neutiquam a Platonemur latonicis accepisse doctrinam de diuina Trinitate De libro om erain famoso . de Platonis me devotio et . COIon. vel potius Amstelod. I7so. 8 et Loefleri interpretatione: Versuch uberden Plato is nus er HirchenDciter etc. d. Laullichiau. 179 a. d. V ad abr. B. r. l. C. P.
208쪽
Multa reperiuntur de theologia Platonis in 1ibro: Da Plato Myse m Hermetische Chri lenis
thum, egresten die histori sche Erzehiting
dem promisit auctor anonymia S, futuri operis. Entiours et wn Platoris Lebeii , iebsit e nerD--
Philo leni fartikter, iis deui Englyclieri liber-setri , mi Anmerkunge uni mit us teteniaber Platon Ariistoteles uri Laco et Nero ieri , Non riar Morgis istern Profess. Dorpat.)Lips. 1797. . . Opus, cuius auctor est quidam V. D. natione Scotus a glice prodierat 176o. Edinbur et Lond. in . v. xiig-gem. Vie . etc. p. 157 Morgenstem autem in sua versione aliquos sectione superfluas abscidit, contra ea multas litteraria CritiCaS-que addidit obseruati atque additamenta, in quibus varia, ab auctore scripta, supplentur, emeaadantur aut illustrantur. In prima igitur sectione agitur de Platonis ita, haXi
209쪽
mam partem e septima Platoriis epistola, quam X lingua graeCa, non e SCoti versione Imrorge altern germanice reddidit paullo libet ius, adiectis otis, etiam criticis. In seci. II pag. 1ο9 sqq. Varia traduntii de Platone, qui a quibusdam vindicatur adcusationibus, . obscuritatis, orationis mysticae,
inimicitiae cum Xenophonio et alia in additamentis dispia tantur. Cons. Ophem liti mi s.
relegentur republica; sed cupit, ut omnis poesis subiecta sit legislationi, quam ΟCant, morali. Quod autem poetae epici et drama tici, praesertim comici ac tragici multa CR-nant, quae Vitae emendationi obsint; ideo illo tantum Xcludit lyricos vero, si nihil
Canant, quod morum laedat castitatem, admittit. Respicit autem Plato conditionem et eruditionis et de moribus doctrinae sui tem-Poxis, quo quidam cesi immoderate abute bantur. Hinc summam commendat cautiOnem in poetis legendis, et varia dat praecepta, quae ΜOrgensit in illo opere suo persequitur et recenset etc. Plato igitur amore sapientiae a Virtutis ductus, non inuidia erga Homerum aliosque poetas motus exsulare ius -
210쪽
CO4 PLATO 11 illos ex sua republica poesin ipse amabat,
magnique aestiniabat atque imitabatur. Contra ciuibus suis philosophiam, a poesi tum
tempori Coartatam, magi magi Sque Commendare studuit, et fines illius amplis care. Tham, quae Plato de poesi, quasi diuinitus inspirata, praecipue in dialogo Ion, dicit, explicat Morgens t. et docet, Platonem ita scripsisse, et, cur poesis ιυι vlaατυ ὀνης habeatur a Platone , uberiu exponit. - orterbuchder latori schri Philolose ire Non M. IO. JG C. magner Gottingae. 1799. . Non solum vocabula , praeCipue philosophica , eorumque vim et sensum, sed etiam res et doctrinam Platoni explicare, etiam examinare instituit. Quae tamen laudanda sint aut vituperanda in illo dictionario, at docet cen
de Ι. p. 66. d. Biponi non solum Stobaeum, sed etiam Eusebium praepar. CVRΠg. XI. 7. habere genuinum additamentum apud StΟ-haeum eram esse Iectionem, in Eusebio autem mutatam n locum in libro I de Legg. Pag. 43 ed. Bipont, ex Eusebio praep. Vang. XII. 13. posse suppIeri, quo sensus restituatur 3 epist. I. X Eusebio P. E. XII pag. 534. et Timaei Iocum, Om. X. Pag. 3Iδ. λ