장음표시 사용
321쪽
remissiores,quietique se mandantes, subito centum &quinquaginta selectos milites,pse sessae secretiora loca emitti qui tanta astutia. & diligentia usi sunt,ut ad eorum usq; castra peruenerint; pluresque ducentis &sexagin . ta hostium inibi occiderint, multosque spathis globulis, hastisq; vulneribus affecerint.
Denique toto exercitu commoto,& ad vim propulsandam consurgente, in arcem sero ceperunt. Desiderati sunt ex nostris inter innumerabile illam hostium permiscuam caedem tantum tres, vulnerati suerunt sex. Eo
die inuenta sunt in fossa arcis diuersorum in
stria mentorum genera, quae praeterita nocte Turcae ibissem reposuere ad muros in sequetem oppugnationem educendos refodiendosque. Qua re perspecta subito Antonius , lue ira sub pluteis in ipsam fossam quadraginta Arcubutarios producit, qui magnam cladem hostibus exilientibus inferebant. 1- taq; illa pars fossae defendebatur, nec in eam de filire aliquis hostium ad tempus ausus est: Dum haec aguntur , dux Antonius a Sy luetra videns discrimen in quo versabatur,eX arcis aestuarijs aliam celocem productam ad Pro- rege Mi Nonium a Cuntia mittit, sublidium implorat, affirmans sita ut res erat circiter: centum milites iam perijsse, ducentos vero
' aut vulneratos, aut igne ambustos esse. Quo nuncio accepto,Gratianus a Naronita, qui s. Idus
322쪽
Idus Septemb. in Indiam ia Prorex designa. tus appulerat,cui Nonius a Cuntia iam cesserat loco, n olεs amplius expectare classe quae in littore ad regionem tutandam Charmant deiij&sinus Persici versabantur, subito ali. quibus nauibus, ex eis quas secum ex Lusita. ni. duxerat, flociatis illis quas Nonius a C
ha ante ipsius aduen tum instruxerat,se ad nauigationem componit: Nauium autem cata. logus hic erat. Duodecim magnae onerariae, siue holcade sedecim rostrate,quas Galleo. Des Vocamus,quarum nonnullε ingenti in m a,& admodu validae erant, viginti & quinque agiles naues, quas Carauellas dicimus, quo genere nauium soli Lusitani ututur, ubginti &nouem triremes, habentes Vna quae que viginti & sex tran stra, quindecim actuariae,& viginti celoces. hae omnes ad dimic tionem paratae erant, atque ingenti numero tormentorum instructae. Aderant &alil que commeatu ferebant. Habebat praeterea preter nautas &remiges,milites Lusitanos quinquies mille,& nobiles Mallabares, quos Naiares vocant, octies mille in arte gladiatoria versatissimos. Quibuscum copijs, ancoris sublatis, Dium versus nauigare coepit.Noni
usa Cuha postea illinc soluit, in Lusitaniam nauigaturus.in itinere vero, iniquo fatoapud Caput bonae spei diem suum ob ijt. Piscibus, turgidoque mari eius cadauer, qui ultra de T cennium
323쪽
cennium Imperium Orientis,nomine Regis Uui gesserat,traditum Quae mors non ill i fui tnoxia, quoniam sciebat se ad feliciorem viatam migraturum, sed nobis Lusitanis. Er nim amabatur ab omnibus,& tanqtiam Vnus regni oculusdeosculabatur Anteqtua ex portu solueret Gratianus a Naronita, literas Emanuelis a Brito ducis Chalij ciuitatis in regno Calequi sitae accipit, quibus significabat aduentasse ad Regem Calecut ij.celocem, culcgato Solimani Bassae ducis Turcarum clas. sis,quia Maomethanis in ipso regno agentibus, miris honoribus fuerat acceptus, praesertim a quodam duce ipsius Regis Calecu- iij lxIaomethano, nomine Paque ma quar Ο, qui eum ada egem usque comitatus est. In cuius conspectu concisa oratione ita oris est. Rex inclyte, Solimanus Bassa, apotcntistimo , inuictissimoque Turcarum Im' peratore, Prorex modo super Indos designatus, te plurimum saluere iubet. indicans se hac sola de causa, huc nomine principis sui venturum,ut natione Lusitanorum deleta,si eius insignia, fidemq; suscipere velis,nomen regnaq; tua in immensum dilatet. Haec
locutus, ei nomine Turcarum Imperatoris talarem ex aureo panno Vestem, Brachas,a
que pileum in signum λderis offert. Tune
Rex toruo,truculentoq; aspectu, inquit, nec moris nec consuetudinis Imperatorum ca- . ' lecutia
324쪽
aeculijsuit vocant enim antiquitus se Reges Calecutij imperatores nec erit, dona accipere,scd dare, nec Regna sua peregrinis copijs. duata re, sed proprijs, atque expulsos Reges, regnis suis restituere. Proinde, nobilitatem astantem respicies, Vos huc proripite, eumq;cii Duce Pa quem amaro, praecipitem in ergastulum protrudite, inibique stultitis. superbiaeque sui Imperatoris, & ducis poenas luat. Qua re gesta, ilico Rex legatos ad Ducem Emanuelem a Brito mittit, per quos pacem, quam frequenter antea Violauerat,petit,eaque se sanctis Isim et deinceps culturum promittit, quam impetratam per omnes suae ditionis ciuitates promulgari iubet. Quae res omnib, nostris&grata& perutilis fuit, praesertim tempore tam dubio, in quo ab ipso, via vicino & potente hoste potiuS erant expectanda incommoda quam emolumenta. Est aute iste potens Calecutij Rex nobis per*pe institus,raro atq; tenuiter amicus, idq; adeo propter infracta amicitiam inter nos, & Regem Cochini sipsius antiquum hostem a
primis annis,exquo nostri Indiam inceperutfrequentare, initam. Est enim Cochinum oppidum, unde totum regnum nismen capit,in
quo Pro reges Lu litaniae Regis, diuturnio rem sedem habent, & inibi omnes naues in Lusitaniarn , siue in alias prouincias pro sciscentes instruuntur. Hic igitur Rex Co- T i chio D
325쪽
chini,cum primum aduentum Turcarum ivi Indiam intellexit, omnes sui rerni nobiles, quos Naiares vocant, ad se accersi iubet Quibus congregatis, omnes in unum eorum sacratius templum quod Pagodes nominant venire edicit. ibi veterem fidamque Lusitanorum amicitiam in mente eis reaigit,commodaq; nolitantum ab ipso peculiariter, sed a toto quoque regno accepta enumerat. Cincio neque facta omnes ad unum usque iureiurando. manus superquod da Idolum quod pro summo numine habent ponentes, se v- nimiter,sancteq; Lusitanis inseruire, puratos esse affirmant. Qua fide a Rege perspecta, illis totius Regni aeraria communicat rum se pollicetur. Idemque parique modo fecit Rex Cana nori. Hostes vero,ut ad historiam reuertamur, qui arcem Diensem oppugnabant, videntes se nihil proficere, omni adhibita diligentia, alia ratione, alijsue stu. diis eandem expugnare cotendunt,aggerem producunt, & vallum asseribus, tignisque, quoquo versus vestitum,quem tantae altit dinis constituunt, uti ex eo facile erat intro prospicere,& quae nostri agerent, speculari. Hoc,quq illssum aduersus ignem torment, que existeret,omni genere materiae communierunt. Addunt pontes, aliasque machinas, quibus in arcem descenderent Haec om nia a nostris,quatenus fieri dabatur,pertuIbaban-
326쪽
tur Tandem tertio Cal.Nouem.Turci pr spicientes ex omni certamine continuam sibi cladem illatam,quasi desperatione deducti,ad extremam pugnam penitus se compo nunt. In cuius diei nocte, de secunda vigilia a nostris,praeter solitum, gressus,rumor, &hominum Ecastris ad vallum accedentium, continui aditus audiuntur. Quod ubi animaduersum est, magnis ignibus factis , pro spiciunt ingentia mancipioru agmina scalas 'machinasq; in vallum comportare. Quae omnia inde ad radice)murorum, tacito susurro, humi reclinata deponebant. Quae insolita signa satis indicabant acriorem solito dimicationem sperandam esse. Qua re perculsus Antonius a Sylveira, milites omnes ilico co .
uocat,quibus fidem, natillusolum, Regem, uxores, filios, parentes, amicos, palliae longinquitatem atq; Turcarum perfidiam, parulo ante omnibus perspectam,in mentem redigit, singulatimque ab atavis gentilitia omnium facta commemorat. Pro quibus on tribus deprecari coepit, uti potius mori malint exemplo suorum maioru, quam in m nus cructorum hostiu se dare. ino sermone. adducti omnes ad infimu usque, sacramento se obstringunt, ossicio atq; fidei suae nunquadefuturos. Oratione autem finita, mox unicuiq;, opus quod facere tenebatur, imponit,
ει quem quisq; locum tueri deberet,indicat.
327쪽
Commeabant interea quotidie crebrae soth. mani de deditione legationes quae n5 solum ab ipso A ntonio receptae no suere,sed ne amditae quidem. Issa vero nocte nostroru Oculi somnu minime accepere, nec vigiliae distributae fuere, sed unusquisque de animae ad superos migratione, vel de vitae desperatione deniq; meditabatur,& omnia ad deseri sion εinstruebat quatenus fieri poterat, & teporis ratio ferebat. Sub diluculu eius diei, quae Ca-lεdae Nouemb.erant,consideratur a nostris, secundia fluuium tacito remigio praeterlabi quinquaginta magnae scaphae, quae recta ad turrim,quam in faucibus litoris ut dictu est habemus, contendunt.Haec ut postea scitum est simulabant hostes, ut nostris illius lateris turris desensioni incumbentibus, a terr stri parte in arcem . proruerent. QuarUm c gitationum spe adducti hostes,militem in in, si diis tergo valli tempore nocturno consti tuunt, Vt citius nostris inopinantibus prosiliret. Postea vero duodecim triremes arcem versus, remigium facere conantur, simulates arcis oppugnationem,&fluuii ascensium. At dux noster Antonius a Sylve ira, hostibus sagacior, iubet ut parte terrestri, omnia diligenter observentur, &quod a maritima, nemo in scaphas, nec in triremes ictum paret,n isi ipso i m peran te. Illucen te die ci rciter tria millia hostium, subito clamore, atque - ἡ tuba
328쪽
tubarum clangore, in arcem irruunt, muros
que conscendunt. At nostri sese fortissime Obijciunt, eosque de moenibus acri conflictu dei jciunt. Habebant illi multa vexilla rubra, viridia,&aliorum colorum, inter quae Vnu quadra tum albi coloris erat boum caudis ornatum, quod nomine prophetae sivi Maomet his gestabant. Perseuerauit haec dimicatio ad spatium unius horae, quo tempore hostes a nostris grauiter laesi fuere, quorum multi igne cuparum ambusti, rabie quadam capti, in mare sponte sese coniiciebant, qui vel ab aquis oppressi, Vel ex nostris turrib. arcubuis torum ictibus transi ierberati, ad unum usq; interempti sunt. Hac militum manu disii pata, cui extante dimicatione, nullum subsidium missum est, subito alia ex castris, paulo imbecillior numero mittitur, virtute tamcnexercitationeque longe praestantior , quae strenue nostros aggressa est. Milites etiam ut alij, vexilla diuersorum coloru serebat. Dux Antonius a Sylveira vides hostium virtute,& latus in quod impetu secerant admodum infirmu ilico Palum Rodricum ab Aravio, cui secundus locus a dignitate praetoria, in ar. cetribuebatur, iubet ex fortiore turri, cui praeerat, se illuc celerrime trafferre, ut locus
ferme iam oppresΙus, ab ipso descia deretur. Qui stipatus quadraginta militibus, & caeteris, qui locum defendebant, admistus, in ho.
329쪽
stes audacter inuolat, multosq; repellendo, feriendo, ac necado, ictu unius arcubuti per eussus subito ad pedes su orum cocidit, quod ducis Antonii auditui grauissimum fuit, ait men repente ad eudem locum subsidio mi tit Emanuelem Vasiquo gon celos,quem triaginta milites comitabantur.Nostri vero iam in magno discrimine versabantur, multi interfecti, ac complures icti, & igne laesi erant.
Inter mortuos vero Martinus VaZeus Pachequus,& eius nepos Gabriel Pachequus,&Antonius Mentius a Vasquogoncelos,& alii viri illustres annumerabρntur, & ipsemet praefectus eius turris, in qua oppugnatio ag hatur , quae eadem illa est,quam prius ostendimus ictibus tormentorum concidisse. Is igitur Emanuel ubi aduenerat,se nostrium, sicuit, ac simul conglomeratim impetum in hostes faciunt, eosq; de turri super quam diu steterant, magna ipsorum strage deturbant.
Interea temporis tormenta nostra, tam in vallum &castra, quam in triremes, ac alias naues, quae a parte maritima,turrim &arcem miris modis impetebant, exonerabatur, quo
rum ictibus, &quasi fulminibus magna cladem hostes accipiebant.Pugnatum eu Vnd quaq; ab hostibus, & quasi corona in orbem dimicatum usq; ad tempus pomeridianum.
O coflictu cum a turri depulsi essent, sub , ito duplicatu numero, arcem aliae hostium
330쪽
copiae aggrediuntur, qui omnes Geniceri, reveterani milites Turcae,& regni Cambaiae mrant,numeroVero ultra sex millia, in quibus reliquum spei arcis expugnandae reposuerat Solimanus. Dux Antonius a Sylveira, qui omnibus arcis angulis praesto erat, huc, illuc viginti tantum militibus circum stipatus, audit hostes no solum arcem aggressoS, Verumetia muros,atq; turris repagula superasse. eo dii omni celeritate festinat, suos, atq; hostes promiscue non super moenia, sed in ipsa arcis areadimicantes, vel potius tum ut tuantes. aut fluctuantes inuenit. Quo viso, elatus ani mi magnitudine,voce sublimi, inquit, Mei Christiani, Lusitaniq; milites, mementote fidei patriae,parentem, mecumque corpora instar martyrum constanter pergite Lacrificare.His dictis,ueluti leo ore cruore pleno, vibrato ense, in medium cateruae se protrudit, huc illucque hera periens,suosque vel uti oves ex faucibus luporum eripiens, hostes, tanquam pilam, eo,unde venerant, breui teporis spacio reiecit. Interim parte litorali
tormentis nostris tres triremes euertuntur,
Vniusq; puppis confringitur. Qua clade accepta, hostes a nauali oppugnatione abstinum
re, interim tamen terrestre certamen magis
magisque vigebat,&magna contentione iterum in nostros impetus fit hostium. Denim extitit atque perseuerauit dimicatio haec ad