Musæ Etonenses: sive, Poematia in duos tomos distributa ...

101쪽

ΤRAVI altuin ventus aequor non inaquo

flamines

Creditamque impune vexit fida Navis PRIM-

In Paremas Bla sedes ac Lares revertitur, Et stilum revisit olim subditum maioribus, Ut decore possit Anglos Gratiaque vincere, Addat & novas vetustis Saxonum victoriis. Hic superbas spectat arces,' ruinas centum, Atque Morum certa ubique con*icit vestigia. Patriis, uousTA, Salve restituta sedibus: Hic honores, hic dabimtur sceptra, mox regalia. Insesens quodcunque bello sumali Germania, Impio cum arte cuncta' Carolus praedatus est,

Se quintu .

102쪽

Invenis hic hic Corona Regia donabere. O Dies notanda fastis, incolenda Honoribus lTum corusco sparsit orbem mane Titan hamine, Aureaque affulsit Anglis Bla Lux adorea, Quando Votis expetita, nec negata Brittonum, Prospero Carina ursu contigit Brittanniam, Inque sedes transtulit e flatus Euri Patrias; Principem Te, Conjugemque mox futuram Priscios Eia, sponsa, fare, quando sitis ambo amabiles, Non honore, patrime, non amore dispares, Ten magis meretur Ble, Tune talem Conjugem truteri non cedit alter neuter est praestantior; Dignus ille, Tuque Digna talibus Connubiis

Felices

103쪽

-Felices ter, amplius Quos irrupta temet Copula.-ORMA, animis opibusque potens, sed pr sdiga linguae Vixit amatori Caelia nupta pari. Vix coelo extulerat se prima, atque altera

Cum simili pariter taedet utrumque jugi. Quam cupide petiit, plenus fastidit Amator, Et vacuum plorat Dein Mella torum. Perstrepit assiduis Domus irrequieta querelis; Nec Nox cum Somno est, nec sine lite dies. Fesi diu, atrui Virgo contendit ad aedes; Lingua , jam primum supplice, poscit opem. Prolata ampulla Senior, jam desine luctus, Unica, ait, morbo est,ata medela tuo. Unc , cum Lingua tumet, surgunt mmmentibus irae, usa diu plenis haustibus ora fove. a Laeta

104쪽

Laeta salutari dono redit ocius Uxor; in media titubans nocte inritus adest. Heus as unde silent sopita tonitrua Vocialsi nihil sumtam a soletius haurit aquam Compositi gestus, inain demissa loquuntur, Et peragunt causam, Caelia laesa, tuam. Agnoscit primae Iuvenis vestia flammae, Et vetus accensa lampade fervet Amor. Laetior hinc Patruum pacata fronte revisit, Saepitisin medicae pocula laudat aquae. Scilicet ignaris illudit sensibus Error, Ipsa siti causa est Windicina mali. Verbera, quae effraenis dat lingua, Silentia sanant, Vimque adhibet medicam sinplicis hausius aquae. obsequio vinces, quem non feritate movebis ;Μoribus, haud forma est conciliandus Amor.

Adsistit tali Concordia candida lecto, Et parili aspirat omis amica iugo. Jampridem haec Princeps, tibi gaudia destinet inor,

Uxor

105쪽

uxor Nas is digna subire torum. Tandem optatus ades, nec separet amplius Unda, uri acer aeremo foedere junget Amor. Docet iter magno fulgens in pectore stella, Et fixum certum Sidus Amoris erit.

106쪽

'taprius dieamsolitis Parentis

Laudibus ijUΜΑVI versu dudum Neptuniam,

Extruxitque mRo florentis moenia Rome In nova mutatas quis nescit corpora krmas tinis Thebanorum crudelia fisera fratrum pBella quis Emathiis plusquam civilia campis tGrais suis, dudum defunctis, usa superstes Numinibus nostro quid adhuc jam carmine vivunt ZQuid nunc Idalios canimus, quid Apollinis ignes tQuid Iovis usque adeo foedos narramus amores t m statuis periere suis haec onstra Deorum: Nomina jam peream. Summo sublimia PATRl Carmina sunt dicenda neget quis carminalATRI 'Quin taceant Homines : ipsi te, Μaxime, fontes Ipsa Mant arbusta. Deus, Deus ille, ministri Quem voce aetherii noctesque diesque celebrant: ne

107쪽

Hunc Anima iumen nostri Sol aureus orbiumem extollit cursu Huncin Luna, polique Astra corusca canum Hunc spirant murmure leni Flamina, vel magno reboant turbata tumultu: noscunt dominum Pecudes, pictaeque Volucres; Quique lacus late liquidos, quique aequora ponti Vasta tenent, tibi dant muti praeconia Pisces, omnipotens magni laudes tacuisse PARENTIs Et nos paeniteat tandem pudeatque silenti. Tu, P de hymnum haud tenui modulatus avena, lavi PATRI versi graviore triumphos, AEgyptique canis pestes, miracula Mosis, Et merses cum Rege duces, opulumque reductum.

Ut primi recolis undi fundamina' opusque

Artificemque refers i En ultro anua coeli Panditur,' moto reserantur cardine portae, Adveniente Deo quali praefulget honore Tempora' quae decora coclestem gloria Regem l Tale tuum carmen nobis, divine Poeta,

108쪽

Quale melos in dulce cient pleno organa templo,rutolluntque animos variae modulamine voces Grandiloquo feriunt sacri aurea sidera cantus. Jam neque Pierides, jam te neque somnia Pindi Desectent, OPI nec tenuia carmina grandis Ulteritis fingas jam nugas spmm canoras, Et sacrum pudeat stivas habitare poetam. inmunibus nunc ipse tui tibi majus Homeri Monstret opus Davides, tu tunc eris alter ab illo. D Tantae tibi sint angusto in corpore vires, Spiritus , quantum sat erit celebrare PARENTIa Immortale decus tibi vena dulce perenni Ingenium fluat & serus potiare beato, Tam bene quod vivus nosti depingere, cu

109쪽

MUS AEETONENSES. a Res est sacra Miser.

VI mentem Eacidae subito novus occupat

Quidve tremumdudum sciacorda metus t Ferrea in humentes liquintur pectora fletus, Ut quondam e petra lucida manat aqua: Dum misera senior Rex majestate verendus, Projicitur supplex blandidus ante pedes. Non nitet, ut quondam, regalis fronte iam, Squasset , inmundo pulvere foeda, coma. Ipse habitus, gestusque, ora ac demissa loquimtur, Et caulam peragunt, Hector adempte, tuam. Non ea vis animo, neque tanta silerbia Missilis, Cordaque jam rabiem dedidicere suam. d mirum triste dolor potuit tetigisse leones, Et mulsisse angues torva indusa, tuos.

110쪽

ν MUSAE AETONENSES.

Quem non Imperiis Agamemnon flexerat hostem Indomitum, Metit regius, ecce isseri Μajestas neque enim fatis inhiata recedit, At cassi evehitur pulchrior ipsa suo. Non aliter arius stetit imperterritus, Jam Tom a tuens fatis impavida ora dedit. Qui vultus virtus quae scintillavit ocellis lCamificis durae contremuere manus. Sic ubi jam *ectat Pompeii flebile fatum Pallentis Caesar, sanguineasque eomas; lendidus exoritur luctus, lacrymaeque viriles, Iraque cum causa est contumulata sua. Scilicet illarint rutili quam fulguris ignes, Religiosa sacrum terra bidental habet; Nec miniis ille sacer, fatis qui laeditur Minis Sustinet iratis sortiter esse miser. Effulget virtus e clade illustiior ipsa, Et decorat magnum magna ruina Virum.