장음표시 사용
21쪽
ii, qui eius sententiam tem0r probaveriant duae potissimum causae nos prohibent: Ac primum quidem tenendum est duas res a poeta in hac satira tractari primum castigari nobile8, qui nobilitat generis et maiorum gloria Se iactant, quamriSispsi nihil semorabile gesserint es illud privum aliquid da ).
tum perstringi nobiles, qui superbi nobili genere et proavorum fama nihilominus vitam turpissimam agente maiore inSuper summa ignominia afficiunt. Iam Iuvenalis, ut Solet rem propositam initio satirae indicare in versibus 1 - illud privum aliquid a ses enseri paucis adumbravit, deinde V 6 q. eam Sententiam breviter compr0hendit, quam postea latius ponit. Qua re sive Ribbeckium secuti versus sive
cum eidnero versus sive exemplo Hermanni VersuS5- delemus desideramus aliquid, quod in prooemio Satirae res indicat quae postea prima parto carminis tractantur.
Huc accedit quod illud quid prodest longo sanguine censeri a protas , Si coram Lepidis male vivitur ad quam quidem
legibus Sermonis revocantur, prorsus abhorrere Videtur. Nam
poS hanc protasin exspectamus tale quid quid prodest summo genere Se iactare Libentissim igitur acquiescam in O Jahnii medela qui versum 7 summis difficultatibus implicatum et insuper codicum testimonio non satis confirmatum e textu eiciendum esse coniecit.
Iam hic subsistat quasestio Satis enim mihi comprobasse videor nullam causam esse, cur in Iuvenalis satiris duplicem recenSionem a poeta ipso institutam statuamus. euiselio enim. qui Solus cum aliqua ratione hanc opinionem erSecutUS St, praecipue fraudi fuit quod partim Verborum coneXUm non Satis perspexit partim identidem quandam proprietatem poetae non intellexit semel etiam librorum manuscriptorum testimonio
. de interpolatione satirae sextae.
Quaestio de versibus spuriis apud Iuvenalem tantis difficultatibus implicata est, ut quam fis viri docti sa0pius de hac re disputaverint, tamen nondum plane expedita sit'. Cuius rei causa est haec, quod codicum auctoritate fere prorSu deSt1- tuti sumus et ubique quaestio argum0ntis sive ab arte et sermone poetae ipsius Sive ab indole ac natura singulorum locorum diiudicanda est, qua ratione efficitur, ut libidini ac voluntati cuiuslibet latissimus campus pateat. Neque mirum est, qu0 viri docti in tam diversas sententius abeunt et iidem
alio tempore aliter iudicaverunt. Sed ne in eosdem errores incidamuS, quo a multi commissos esse videmus, in hac quaestione a sermone et ab ingenio poetae proficiScendum St. Incipiat autem quaestio de versibus suspectis Satirae eX-tae a versibus 121, Sq. ubi alii alios versu perperam e textu uixerunt β) Atque proficiscamur a verbis prostitit et OSten-- De versibns spuriis apud Iuvenalem scripserunt: G. in Zger: De versibus spuriis et male suspectis in Iuvenalis satiris. ratistaviae 18li. O. Ribbeck Der echie und de unechte Juvenal. g. 75 R g. 64, B. Lupus: Vindiciae Iuvenalianae B0nnae. 1864. . Me inert g Vindiciae Iuvenalianae Legimontani. 866. O. Me inert g Zur riti und Erklarungder Satiren Juvenals Programm on onlig. 1870. Nuper o et sch: Vindiciae Iuvenalianae Monasterii 1870. Sextum satiram praecipue ea de causa elegi, qu0 Doetschius eam in dissertati0ne non tetigit.
Satis notum est ipsum codicem Pithoeanum, cui omnium c0nSensustinima fide tribuitur, versus, exhibere qui leviter attendenti manum inter-p0latiricem produnt, et Vice versa versus quosdam omisisse, qui SalV0 0ntextu omnino omitti no posse identur.
Iniuriameinechium animadversiones p. 33 ali0sque de versu 23 dubitasse iam supra dem0nstravimus. Neque est cur cum O. alinio e sum 6 Iuvenali abiudicemus, si Ribbeckium secutus Verba atque a plebeiis
22쪽
- 30 ditque-ventrem , ininilibu interpretes haeserunt. In orbo enim .prostare deterior0 libri tantum exhibunt constitit pro,px0sti' - est vis stupri faciendi, at ostendere ventrom nihil aliud est nisi se c0llocare, proponere. Jam sine dubio sud 0stendere prius fit, quam Stuprum pSum ex quo equitur, ut verba, quo ordine in c0dicibus exhibentur, nullo modo ap 0sita sint me autem dissicultas nulla ratione t0lli poterit si aut versum 124 versu 123 antep0sueris, id quod me iudice fieri n0n potest, aut sequentia v. 125 sq. aliquom0d mutaveris, quae medela adhiberi non potest. si cum
A liamtri duce in editi0ne altera versus 12 et 25 transposuit tamen n0 pr0 iis rem acu tetigisse videtur; nam mirus an sententiarum ordo xsistit, si alinii rationem 40-quimur, qui p08 Tyciscae comma posuit. Primum enim Messalina prostitit i. e. tuprum fecit, tum excepit intrantes et aera pD0Scit, denique ventrem ostendit. Equidem maiorem interpunctionem ponam post Lyciscuo cita, ut vorsibus 122 12390er in universum dicat de sc0l0ro, quod Mossalina in se admisit, sequentibus aut0m illud latius oscribit. Mam luco nihil perversius excogitari posse quam versum 126, qui quidem in codice thoean d00st, seloro; nam dosidorares aliquid, quod iupxum ipsum pertineret Ita quae nullam suspicionem m0Vere poterit, quod codex ithoeanus, ut modo dixi, hunc Versum non exhibet, praesertim cum in illo libro idontidem versus quosdam deesse notum sit, qui salvo cont0xtu haud sa-cile mitti p0ssunt Neque quisquam mihi porsuadebit versum
turpidine lascivisse, ut Bibbochius opinatur ' set acres praegressi Versiculi colores explicando attenuaro simisquρ poly-
syndet naturalem orationis cursum praeter omnem neceSSitatem tardare is C. r. Η0rmannus iudicat i). Neque enim inanis repetitio in his verbis nost. 0d illud tristis abit magis dictum est de Augusta lupanar modo relinquente. Sed in Verbo ,rece88it poeta Messalinam domum suam redituram in mente habuisse videtur. 0rro polysyndeton e Juvenali ratione Orationem consulto retardat se ad facinus Messalinae augendum
pertinere Indetur cf. I, 2 VI, 15, 390, VIII, 150).ΤranSeamus nunc ad alterum locum, in quo Ribbeckius Sine ulla causa haerere mihi videtur Versus enim 133 - 135 Vir doctus, cum putet dici do muliere, quae imperandi cupiditate inflammata privigno venenum dat, quomodo antecedentibus Commode coniungantur, se nescires dicit dam concedendum eSt, si re Vera verbis ea sententia subesset, irationem hiulcam fieri cum neque in antecedentibus neque in subsequentibus de mulieribus veneficis disseratur, sed demum v. 10 de hac re agatur Sed videamus, num locum aliter explicare possimus Poeta usque ad versum 132 mulieres impudicasCaStigaverat et, quomodo semina cupiditati se voltiptat dodita ad vilissimam vitae condicionem descendere po8Set, Xemplis Eppiae et Messalinae demonstraverat, quarum altera ad libidinem Xplendam coniugem senatorem relinquere non dubitavit, ultera meretri nocturno cucullos sumere et tegetem Palatino cubili praeferre ausa est dam pergit sed talia adulteria non turpi8Sima Sunt facinora, quae ista mulieres voluptati indulgentes in se admittunt .minimumque libidine peccant ), quin etiam omni genere veneni carminumque, quandoquidem cupiditatibus suis imperare non possunt ,coactae imperi SeXUS, CLXV, 138.), privignos, si modo resiStant, cogere audent, ut libidini sua satisfaciant conferas praecipue illud hippomaneS , qu0 huic rei servire notum sq. Omnia igitur plana et per- Spicua Unt neque causa est, cur hos tres versus cum Ribbeckio
a poeta alieno eSSe utemUS. - In prο0emio editioni suae p. XXIV. G. c. p. 174.
23쪽
VII, 56. ubi hic et quasiS Sibi Opponuntur praeterea hoc dicendi senus satis tuentur hi loci: VI. 157, 267. XV, 65). um hunc dedit olim barbarus incestae, dedit hunc Agrippa sorori nihil aliud est, si anaphoram a Juvenale saepe USurpatam omittas nisi hunc dedit olim barbarus Agrippa incestae Sorori. De collocatione Verborum autem, quae fren-Sionem aliquam praebere videtur, monendum est apud Juvenalem, si subjectum vel objectum cum adjectivo conjunctum sit, substantivum et adjectivum ita solere dirimi, ut substantivum in altera sententiae parte, in altera adjectivum Onatur. Conferas II 85 Atque Bononi tenera placent abdomine Orcae et magno cratere eam . . . XIII 80 per calamo venatricis pharetramque puellae. Itemque sit, si poeta anaphoram adhibet, veluti III, 309. Qua fornace graves, qua non incude catenae Simili modo poeta hoc loco ubi et subjectum et objectum cum adjectivo conjunctum est, primum Verbi ,hunc dedit adjectiva, tum substantiva adnectit. Pro hunc dedit barbarus Agrippa enim anaphora et solita verborum positione usus dicit: hunc dedit barbarus, dedit hunc Agrippa et pro ,hunc dedit incesta sorori similiter dicit: hunc dedit incestae, dedit hunc sorori. Jam si has duas sententias coniungas, illa Verborum collocatio exoritur, quae editoribus Suspicionem movit'. Aliud exemplum quo intellegitur accurate genus dicendi poetae proprium animadvertendum 88e, praebet versu 188, quem Ribbeckius tanquam ineptam adnotationem eicit atque his verbis sententiam Suam commendat': nec OSS SerVari SC. versum vel sequentia V. 189, Sq. docent, quae necessario ad
y Vindiciae Juvenalianae Gottingae 1854, p. 11. De versibus 178-83, quos Ribbeckius eiecit, iam supra altera huius dissertationis parte disseruimus. G. c. p. 165.
- 33 versum 187 omnia Graece referenda ne possent quidem intellegi, Si Latini sermonis commendationem exciperent. At ille pror8u neglexit apud Juvenalem pronomina demonstrativa,hic' ille' promiscue usurpari, quod Sati habe breviter commemorare, quoniam . Meinerigius Zur riti und ErHarungde Satireti Juvenals . . rem exemplis luculenter illustravit. Exemplis a Meinerigi assatis fortasse addenda sunt haec III, 81. IV, 109. 136. V, 2. VI, 376 417. 535. X, 26, Sq. Sententia autem ipsa, quae continetur in eo erSU, neque per se quidquam dubitationis habet et apte cum antecedentibus coniuncta est. Supplendum enim Si quam neScire Graece o haec verba dicta sunt de Tusca et SulmonenSi, quae, ut solent homines procinciales et municipales, latine quidem male pronuntiant in tamen linguam Graecam assectant. Inani loquacitate, si Ribbeckio credas, additi sunt versus
209-11 i). Ac primum quidem in SuSpicionem Vocatur Verbum ardere , quod cum protervitate, qua non unus marito ,rivalis dictatur heres aut cum inconstantia relinquentis mox regna et flammea conterentis Sati conVenire negat. Sed, Siquid video, conexum Verborum non recte perSperisse Videtur. Oratio enim indu a versu 200 ita procedit Si non am0re feminam in matrimonium ducturus S ait Oeta, nulla cauSa St, cur matrimonio operam des. Sin autem amore cum puella quadam coniungeris, at tamen te compares ad alteram antippen tolerandam. Nam ut te amet nihil aliud enim inest in Verbis ardeat ipsa licet tamen non nunquam bilem tibi commovebit et quoquomodo te fraudabit. Qua re quisquis bonus maritus erit, qualem quaeque femina ibi optat . . quisquis amore puellam in matrimonium ducturus est, caveat ne matrimonium ineat, quia Xor, licet amore eiu ardeat, Saepius ipsum punget et offendet. Jam poeta in sequentibus talem Xantippen, quam amore conjugis ardentem Sibi non finxit, nobi ante oculos ponit. Neque minus ea, quae Ribbeckius de Sermone monet, facile refelli possunt. Veluti illud tormentis gaudet amantis non magis exaggeratum SSe Videtur, quam
24쪽
- 34 quod idem noster uvenalis scripsit II, 37 Mnterea tormentum ingens nubentibus haeret Tum versuum 208 et 209 par exitus non offendet, Si cum hoc loco comparabimus Ι 87 III, 166. VII, 143. Denique illi quisquis nemini horridum videri poterit, nisi quem fugit a Tibullo eodem modo haec pronomina
coniuncta esse II. 3. 25. Quisqui inornatumque caput crinesque solutos Adspiceret, hoebi quaereret ille comam'. Similiter II, 4. 35. heu quicumque dedit formam coelestis Varae, Quale bonum multis attulit ille malis. Haec non minu abundanter dicta esse videntur quamquam hoc loco pronomen,ille antecedit, apud Tibullum Subsequitur. Versum 279 Ribbeckius tribuendum esse contendit interpolat0ri, qui aSSumpto VerSu Sequentis initio novum versum consuerit et verbis poetae Subiunxerit i) trimum nim dicit se dubitare, num in carminibus Juvenalianis et SendOiuvenasianis, quae Vocat, tam invenuSti numeri inveniantur, ut qui post sortem interpunctionem On0Syllaba, quae adeo repetatur sequenti Versu initio, voce clauduntur an haec durities ex ipsius Juvenalis Satiris Xempli comprobari non potest; sed nostri poetae numeri, quamvis haudquaquam, ut nonnulli opinantur, legibus et arte quadam careant', tamen non tam venusti et tam elegante Sunt, ut, quod Catullum et Horatium decuit ab ind0le ac natura Juvenalis abhorrere putemus. Apud
Catullum autem haec legimus c. XXIV. . .: Quid non est homo bellus, inquies. ESt. et apud Horatium epist. I. T. 60:,Scitari libet ex ipso quodcumque refers dic Ad cenam veniat Huc accedit qu0d haec durities, si qua est, comminuitur et quasi corrigitur a poeta ipso, qui sequentem versum ab eadem voce incipientem facit Neque maioris momenti Sunt, quae Ribbeckius dicit de particula sed , qua affirmationem adulterii
re vera comisSi inferri posse negat. Juvenalis enim Saepius, ut alii Scriptores, particula Sed rem novam ita inducere Olet,
ut antecedentia confirmet et augeat Conseras VI, 88 VIII, 178 et exempla, quae illinerus in grammatica latina g 1624
l. c. p. 170. o. c. Hackeriuatinus Pliilologi tomo XII, p. 666.
congessit. Postremo quod cum equite Sero componitur, nequo ad eidneri ineptam et artificiosam explicationem de vigore corpori confugiendum est: Vor lim dem Bittor halbo de stolgen Matron Deilich durarastig und Disclio clavo Womoglicli densorgiag neque cum Ribbeckio durum et per se salsum genus dicendi pravitati interpolat0ris cuiuslibet tribuendum esse putabimus. Nam ea, quae Iuvenalis XII. v. 15 scripsit ob reditum trepidantis adhuc horrendaque passi Nuper et incolumem Sese mirantis amici non minus neglegenter dicta sunt et ad nostri loci rationem proxime accedere videnturi). Ribbochio iudico obraeus r recte damnavit versum 323, cuius rationem probabilem vix asserre possis'. Jam quae in libris manuscriptis leguntur palmam inter dominas virtus natalibus aequat', Sine dubio omni sensu destituta sunt. Sane recte dicitur virtus natalibus aequat vel palma natalibus aequat', Sed quid Sit palmam virtus natalibus aequat , non intellego. Qua de causa O. alinius, qui hanc difficultatem perspexisse videtur, in altera editione verba ita tranSpOSuit: ,Saufeia corona rovocat ac tollit pendentis praemia coxae Palmam inter dominas virtus natalibus aequaost: Ipsa Medullinae fluctum crisantis adorat . Sed quamvis pers fortasse haec probabilem sententiam admittant, tamen rectum sententiarum ordinem Vi praebent. Itaque ut locum non melius expediri poSSe, quam Si ex veteris scholiastae lemmatos,palma recipimus et Lubini explicationem sequimur. Versumonim, id quod plerique recentiores interpretes itemque vetus
scholiasta perverS SUSpicantur, non pertinere ad ancillas, quarum condicionem palma Virtutis obscenae dominarum natalibus aequat, inde colligas, quod in antecedentibus Saufeia, nobilis ista matrona, quae lenonum ancilla proVocat, praemia
λ Similia exempla infra asserentur.' Adversaria II, p. 387. Conseras ea, quae Ribbeckius . c. p. 6 de hoc versu disputavit.' Quantum valeant scholiastae Pithocani lemmata, iam supra com
25쪽
pendentis coxae sustulit i. e. lenonum ancillas virtute obscena superavit. Potius in Verbis haec sententia inesse videtur Sau-Dia lenonum ancillas provocat et palmam fert ipsi Medullina,
ua sine dubio alia matrona est parem Se praebet. Jam ' Sequuntur palma inter dominas, Virtus natalibus aequat ,
no 'fidentur dicta esse de ancillis, sed de matronis ipsis et a Lub oi prorsus apte ita explicantur quo quae fortior in actu ill0, h, i etiam habebatur generosior Verbum aequandi autem similiter usurpavit Hirtius in commentariis de bello Gallico VIII 41. 5. In versibus 335-36 Ribbeckium et verborum coneXUS et exitus versus 335 80 omnes offenderunt p). a. quae Vir doctus de turbato contextu protulit, iam Teutatius rectissimeressessit, cum admoneret hoc loco primum de estis Bonae Deae privatis tum de publicis agi '). De Xitu autem VersuS 335, qui Ribbeckio Suspectus erat haec habeo quae dicam:
Iuvenalis Verba, quae nulla ratione Separari posse identur, ita distrahere solet, ut alterum verbum versum claudat, alterum in initio versus sequentis ponatur. Veluti saepius adjectivum
C substantivum ita dirimuntur sicut VI 25, XIV 218; 42,si versum claudit; L97, III 310 V 20 particula ne eXtremum versus locum tenet II 6 coniunctio et in fine versus 130nitur; V 33 praep0sitio dae, I 58 in a substantivo ita distrahitur VI 645 particula sed versus erit; quae Xemphi aliis facile augeri OSSunt ε). Versus 349-51 nec cum antecedentibus coniungi 08Se,
In editione Hennini p. 807. l. c. p. 169 Ueberseigun de Satiren, p. 19. Errat igitur me iudice Ribbeckius, si l. c. p. 117. de Satirae primae versibus 137-38 haec scripsit: Alberit is in de Beschreibun derSehiisset die es0ndere Betonunides Alteriums, die duret de Versschluss,et tam l antiquis ganet bes0nder in Gelior falli. Id enim fortasse in alios poeta cadit, neque, ut vidimus in Juvenalem. Occasione oblata hic n0n omittam refellere ea, quae idem criticus de particula nani in Versu 137 obiecit Particula nam apud Juvenalem, ut saepius etiam apud ali08scriptores, antecedentia auget . . III, 257. IV, 13. VII, 8. X, 20l. 236.
ra quia custodes non pertineant ad mulieres infimas, nec transitus causa adiectos esse, quia Ogulnia v. 352 n0n mulier infimaucondicionis esset, Ribbeckius rectissime intellexit i). Perverse enim Doetschius his versibus hanc sententiam subesse voluit δ):,Ea enim, ait, quam poeta hoc loco Vituperat, libido, non est impudicitia mulierum sed dandi et profundendi v0hiptas, quae plebeiae et nobiles femina promiscuo laborant . Sed libido
non est effusio, et praeterea, Si his VerSibu eam Sententiam, quam vir doctus inesse putat, Subicimus, minime Commode adnectuntur antecedentibus, quae quidem, id quod ex illo iamque concludendum est, his ipsis versibus continuari videntur. Neque tamen propterea cum Ribbecki hos re VerSu removendos esse puto. Nam non de profunda luxuria Ogulniae potissimum agitur, Sed poeta Stam mulierem carpit, quia, ut
ludos spectet vel nudos levesque athletas adspiciens cs. v. 356)voluptati libidinique satisfaciat, argenti SupereSt quodcumque
paterni , profundere non dubitat. En habes Vinculum, quo hae tres partes v. 314-48, v. 349-51 v. 352-65 continentur de libidine enim explenda ubique agitur. Nimirum hoc Bibbeckio conc0d0ndum est, hos tres versus magi ad Sententiam, quae continetur hac tota parte Satirae inde a versu 314), conVenire, quam antecedentia apte Xcipere Vel cum Subsequentibus artius coniungi posse. Sed id ipsum maXime proprium est Iuvenalis, qui rhetoricam quandam rationem secutuS Saeptu res, de quibus agit, laX et Sine arte componere solet'. Qua Ribbockius 3 d curiosa mulierculae descriptione v. 398-412, quam nimis et salibus et elegantia sermonis destitutam SSe contendit, quam ut ipsius Satirae auctori longe praestantissim posset adscribi, protulit, an Omittere debemus.
' Quid iudicandum sit do versu 13, quem Ribbeckius illi tribuit,
qui genuino partium satirae ordine soluto dilacerata et hiantia aliquomodo consarcinare studebat , iaerius in libello, qui inscribitur Sermonem D. I. Iuvenalis certis legibus astrictum . . . . demonAtrare conatus est L. O. iaer. Hauniae 1875 p. 15 recte intellexit, qui vitium pro concreto dictum esse iure admonuit. M l. c. p. 173.
26쪽
38 Alia autem, quae vir doctus obiecit, ita comparata sunt, ut facile redargui possint. Ac primum quidem audacia totam perVO-lantis urbem et coetus virorum frequentantis et cum ducibus c0nfabulantis quam Ribbeckius viragini magis convenire
iudicat, non minus apta esse videtur ad mulierem curio8am, quae per urbem vagatur et re DOVa perScrutatur. Ne praeterea siccisque mamillis referamus cum Ribbeckio ad mulierem, quae nondum peperit, Sed tamen maritata St, monere videntur verba recta facie . quibus Hermanni interpretati du,sudoris et trepidationis absentia iam per Se confirmaturi). Nequo ibbeckium offendisset ordo per se Satis imperfectus et Sane mirus quo verbo quid Seres, quid Thraces agant interp0sitis domesticis secretis ab Armeniorum arthorumque rebus Separata Sunt, si comparasset hos locos X 35. 220, XI 157 18 sq. XII 15-16, ubi Iuvenalis similiter parum accurato et dissoluto ordine Sententiarum usus St. Res autem, quas poeta deinde mulierem curiosam divulgantem facit, minime diversis temporibus tribuenda esse neque X libris sed ex vita ipsa Sumptas esse, ex iis intellegitur, quae disputavit Friedlandorus '. ostrem verborum coniunctio, illam quae pro qUam Ut , in qua pronomen quae non modo abundare, sed etiam Sententiam corrumpere et pervertere,
satis defenditur exemplis muliner ex aliis Scriptoribus congestis in grammatica latina g 194 c. Neque magis de interpolatione cogitandum est versu 460, quem quidem plurimi editores removent; neque tamen hanc opinionem argumenti uberius confirmant praeter unum Paldamum, qui de hoc loco ita iudicat δ): In proxime antecedentibus poeta divitias semina eiusque insolentiam iam ita circumscripserat: Nil non permittit-elenchos Itaque versus nihil nisi iam dicta rursus amplectitur. Quod per se serri posset nisi sequentia interpolationem manifesto coarguerent Interea laeda ... Nam pergitur in habitus descriptione, quae isto versu laede dirumpitur Sed quantum video hic Versus neque antecedentia
De codicibus Iuvenalianis recte aestimandis p. 13.
complecti neque verborum conexum turbare videtur. In Versibus enim 457-59 non tam de muliere divite agitur quam de munditia nimis exquisita et ambitione atque in Subsequentibus poeta minime, ut Paldamus putat, in habitus descriptione pergit, sed quasi ab ovo incipiens latius describit, qualem ista semina ambitiosa in mosecho se gerat, qualemque in marito. Equidem ut in hunc versum idem cadere, quod supra diride versibus 49-51; nam potius ad sententiam primariam quandam a poeta antea tractatam quam ad antecedentia et Subsequentia pertinere videtur. Respicias per totam Satiram poetam praecipue divites mulieres in mente habere, tollentur
subito omnes difficultates. 00ta enim, ni fallor, hoc dicit: Vitiis et erroribus mulierum, quae usque adhuc perluStraVimUS, addenda est etiam ambitio ergo nihil, ut aiunt, int0lerabilius est quam semina dives. Postrem Ribbeckiusi pro certo habet Iuvenalem liberandum Sse Ver8 561. Nam primum laeVaque , inquit, putidum et claudum est ac ne c0nsuetudini quidem Veterum On-Venit tum nec longus carcer Latine dicebatur longa custodia, sed aut longo spatio Xtentus aut fortaSse longinquuS, nec habet verbum mansit nomen subiectum, quo reseratur. Iam ut nostram sententiam dicamus, illud sonuit si dextera ferro laevaque hyperbolice dictum est et verba ipsa per Se non minus apte dicta sunt quam versus 658: Hoc tantum refert,
qu0d yndaris illa bipennem Insulsam et fatuam dextra laevaque tenebat'. Longus carcer autem non magi a Sermone
latino abhorret quam longa saliva VI 623 et longo Sanguine VIII 1. Qua licentia denique poeta subiectum mutare Soleat, iam Supra non nullis Xempli demonStra 1mus. Qua re, quantum Video, non est, cur hunc versum interpolatori cuidam tribuamuS ).
l. c. p. 167. De versibus 558-59 certum aliquid statuere non audeam, quia in codice Pithoeano postea additi sunt et salvo contextu deesse possunt.
27쪽
Gustavus Aemilius Adolsus cliona teli natus sum a. d. V. Idus Decembres a. h. s. LXVIII in oppido Silostensi P0lhWit patre Augusto matre ulla e gente eigmania, quOS praematura morte mihi ireptos ligeo. Fides institutus sum evangelica irimi litterarum itementis imbutus in patria a. h. s. LXX adsi gymnasium evangelicum Glogoviense. quod etiam tunc auspiciis Ludovici Guiletinimasper floret, cui viro praestantissimo optime de me merit has rimitias monumentum pietatis, sacras esse voliti Anno . . LXXVIII muturitatis testim0nium adoptiis Berotinum me contuli ubi quinquiesse monse Scholis interfui virorum illustrissimorum Bressisu, Curtius. . . Droysen, M. Droysen, mi ibner mirch hosf. Lopsius, Seherer, Schmidi. Nahlen. Voltur, 'Veis s. Iuni transmigravi alas. ub adii scholas horum virorum doctissimorum: Dii mulier M. Droysen, Ditten-bergor. II ille r. Η. Keil Neu mann Schmidi Seminarii philol0gi per 'ex menses sodalii sui ordinarius. iraeterea Η Κ0i 0 E. Di immio ad xercitationes ab ipsis moderatas aditum mihi benigno permiserunt Quibus viris omnibus gratiam habeo quam maximam Semperque habebo.
Catulli carnion LXVIII non in duo carmina dividen
II. Sophoclis versus rachin 780-781 sic scribendos esse: κοιμη δε λευκον μυελον κραένει με σου κρατο διαρραγέντος, ἱμ da p 'oμου III. Iuvenalis sat XIII V. V. 16 Sq., Stupet haec qui iam post terga reliquit Sexaginta annos Fontei consule natus An nihil in melius tot rerum proficit usu γ' non ad Iuvenalem ipsum pertinent neque quidquam ex iis concludendum est ad annum natalem poetae definiendum. IV. Ea quae in catholico Ianua se Cornuti commentario prolata sunt, non e Cornuto ipso, 0 e Papia et gutionis glossariis hausta Sunt.
28쪽
Gustavus Aemilius Ad olfus clionaicli natus Sum a. d. V. Idus Decembres a. h. s. LXVIII in oppido Silesiensi P0lkWit patre Augusto matre ulla e gente Veigmania, qu0S praematura morte mihi ereptos lig0o. Fides institutus sum evangeliea. irimi litterarum itemsentis imbutus in patria a. h. s. LXX adii gymnasium evangelicum Glogoviense quod etiam tunc auspiciis Ludovici Gulielmimasper floret cui viro praestantissimo optime de me nierit has rimitias, monumentum pietatiS, Sacras esse volui Anno . . LXXVIII maturitatis testimonium adoptiis Berotinum me contuli ubi quinquiesse m0nses scholis interfui virorum ilhistrissimorum Bressisu, Curtius, . . Droysen, M. Droysen, Miubner, Mirch hosf. Lepsius Seherer, Schmidi. Nahlon. Vultur, Wois s. Iuni transmigravi alas. ub adii scholas horum virorum doctissimorum: Dii nimier M. Droysen, Ditten-berger Hiller,in Keil Neu mann Schmidi Seminarii philol0gi per 'ex menses odali. fui ordinarius Praeterea Η Κ0il l . Dum nile ad Xercitationes ab ipsis moderatas aditum mihi benigne permiserunt Quibus viris omnibus gratiam habeo quam maximam Semperque habebo.
Catulli carm0 LXVIII non in duo carmina dividen
II. Sophoclis versus Trachin 780-78l sic scribendos esse: κostrὶς δε λευκον IUGOν κραένει με GOυκρατο διaρραγεντος, ait adar θ 'Oμου III. Iuvenalis sat XIII V. V. 16 Sq., Stupet haec qui iam post terga reliquit Sexaginta annos Fonteio consule natus An nihil in melius tot rerum proficit usu γ' non ad Iuvenalem ipsum pertinent neque quidquam ex iis concludendum est ad annum natalem poetae definiendum. IV. Ea quae in catholico Ianua e Cornuti commentario prolata sunt, non e Cornuto ipso, 0 e Papia et gutionis glossariis hausta Sunt.