장음표시 사용
11쪽
Nepotis chr0nieis esse depromptam. Immo vero dubitare quispiam possit, ait ulla artificum mentio in illis Annalibus omissa
suerit, eum Romanis, atque imprimis in enarrandis rebus gestis, alia sere mas is curae e88 Solebant, tuam quae ad arte Spectant. Sed in liae luidem re tuamstuam coniectura tantum utimur, tamen paene pro certo affirmare ausim in Annalium et Varronis et Nepotis libris de artiseum aetatibus tam neeurate titue late X-p0situm fuisse non OSSe. Quod ut statueremus, hac necurata disiiuisiti ni confirmati sumus. Perspicue enim potest demonstrari artificum aetates, quae in extrema N. H. Pliniana reseruntur, ab eo cuius auctoritatem ibi Plinius seeutus est, hoc consilio suisse constituta8, ut, luantum seri potuit, appareret, si uinam statuarii si piibuscum seul litores coniunctiis suisse alibi plurit iis X ponemus et litetores eodem tempore maXime floruiSSent, at Hie quosnam progressus in utra pie arte sedissent, sacilius perspiceretur. Explicandi initium sumamus id libri XXXV. . ubi haec legetintur: , Non constiti sibi in huc purἰe Gru corum lili νε i/tiu multas post Olynipiadas celebrando pictores, illam Statuario ne t0reutas, lirimum lue Olympiade 90, eum et Phidian ipsunt initio pietorem suisse tradatur iraeterea in consesso sit Ol. 3. suisse ratrem eius Panaenum te es. OS: Quin immi, ei tamen liteturae etiam florente eo Panaeno institutum est Corinthi ne Delphis, quod et ipsius imagoraeearmine VetuSto apparet, chronicorun Hrrore non dubior Quae
verba patet ipsius Plinii esse non Ρ0sse, luippe luem talem quaestionem instituere nee Voluisse nec potuissenotum sit, Sed verba esse eius, lueui in his artifidum aetatibus reserendis auctorem Plinius secutus sit. Jam apparet ab illo Plinii auctore ad artifidum aetates constituendas Graecos ehronteorum seriptores adhibitos fuisse. Quorum in libris sere aequaliun artiseum aetates eomputatas suisse intellegimus ex eis pias Plinius tradit:
Olympiadi autem 156. in statuariorum indice relatae XXXIV, 52ὶ respondet ea, quae XXXV, 135 a lini omissa videtur '), ubi Heraclides Macedo et, qui eodem tempore suit i. e. c. l. 1563, Metrodorus, pietores insignes suerunt Quibus in aetatibus inter se comparatis diligentiam quandam eruere licuit. iam Vero relictam esse ab eis Graeeis seriptoribus lini ille auctor utaVit, cum apud eos invenisset, statuarios inde a Phidia sol. 3. notatos suisse, piet0res autem demum ab Aglaoph0nte Ol. 90) Qua in
re perperam eum iudicasse manifestum est Nam suo iure isti quidem ante Ol. 90. pietorem neminem elebravernnt, cum nec Phidias inter pictores telebres haberi liossit me i0lygn0tus, Panaenus, ilii Graecorum tuiquam ier omnem antiquitatem exceptis perpaucis artis antiquioris autoribus, velut Aristotele, Pasitele, Dionysi Haliearnassensi, audiano, Pausania in celeberrimorum letorum numero reserendi isse unquam Viderentur ses Briegerum qui huius rei Mentionem cineboavit . l. 16.3. Neque ipsum Plinii a uetorem salsa protulisse invenies, si contuleri8 haec verba: XXXV, 56. manifesta iam tum claritati artis, adeo absolutione; alii quoitu post hos esuri suere ante Ol. 90. - 54 multas post Olympiadas e run lo letores, quam Statuariosae toreutas Ol. 90 suere Aglaophon ett. - vines iam inlustres, lumina artis; unde patet eum reetes distinxisse '0s
pictores, qui lari suissent ante Ol. 90. ab eis qui post Ol. 90. iam inlustres atque lumina artis elelbresque a Graecis dicti essent. Blos Graecos ut eorrigeret, addidit ille, de quo agimus, auetor ea quae de artificibus antiquioribus et antiquissimis apud alios seriptores inVenerat, et idem eorum aetates, qu0ad potuit, distinxit, sicuti ad pictorum aetates Phidiae aetatem adiecit, quae responderet statuariorum Ol. 3. XXXV, et eum et Phidian ipsum initio pictorem suisse tradatur, praeterea in consesso sit Ol. 3. suisse
fratrem eius Panaenum etc. 3Iam quidem intellegimus ea, quae XXXVI. 1 leguntur:
MNon omittendum hanc artem tant fetusti0rem suisse, quam
' idem in menti0no Pausiae XXXV. 125 cf. XXI. 4 et Scopae XXXVI, 2 cf. 30 factum esse veri simile est vide infra p. b.
12쪽
picturam aut statuariam, quam utraque cum Phidia eo pit 3. Ohympiade l)ost anatos circiter 332 nam ea Statuariorum pictorumque aetatum compenSatio intellegenda est, quae a Graecis negleeta
et ab illo Plinii uetore saeta suerat ). Sed mittamus hanc
quaesti0nem hic longius tersequi, cum ostendisse satis sit in ea artisseum aetatum computatione omnia inter Se apta olligataque esse Videri. Nunc vero eum Vrlielisio Ans. d. r. . G. . Si coneludimus eundem Varronem eui Pausiae pictoris aetas debeatur N. H. XXI, vide infra . 25.), autorem fuisse omnium aetatum apud Plinium relatarum. Quae coniectura hac re donlirnuitur, quod irimum ex verbis Graecorum diligentia XXXV, 4 conici potest, Romanum illum suisse seriptorem, deinde et argumenti inter Romanos insolentia et liuaestionum sulitilitas alium erilitorem, suam ' arronem putare Vetnt. Sed altera e parte Urlielisi coniecturam impugnare cogimur. Nam siOd ultra monuimus, tam ceurate iteque in tribus illis Varronis Annalium libris de artiseum aetatibus expositum sui88 non osse, an satis in aperto collocatum esse videtur 3 ). Nos quidem ea, pinna modo X pedivimus, dis imisitione in aliam sententiam adducti sumus atque in hane a Varrone in artiseum Graecorum aetates peculiari luadam tuaestione suisse inquisitum. En noVum Varroni de arte opus nacti sumus. Neque id
quidem mirum Videri potest eum etiam in aliis libris eum de arte tractasse viri docti iam dudum suspiearentur. Velutirlielisius in libro, qui inscribitur Scopas Leben . erke, p. 157 adn. sic statuit: quaedam de artificibus memorata suisse in Varronis
' Etiam aliis in locis aetatum illa comparatio cernitur velut XXXIV, ii0 Lysippus fecit Hephaestionem, quem quidam Polyclito adscribunt, cumis centum prope annis ante fueriin: et XXXV. 33 . Non Satis discernitur, alium eodem nomine an hunc eundem se Niciam, Praxitelis istum socium quidam faciant Ol. li 2 iluippe cum Praxiteles XXXIV. 50 Ol. D 4 adscriptus sit ei. Erlictis Clirest. Plin. p. 37ἰι . Quae omnia argumento Sunt accuratiSSime fuisse inquisitum in eas artificum aetateS. * Ceterum quaerendum est Graecorum artificum si in illis Annalibus mentio facta fuisset num etiam Romanorum mentio addenda fuerit cf. h. Mus N. F. XII p. 3l7 sq. . Sed id factum esse cum per Se parum veri simile est tum apud Plinium vestigia non habet.
13 Imaginibus, alia in libro de vita seripto, alia in alio libro es eundem
Ans. d. gr. Κ. G. . Si atque alii aliter censuerunt, vide Iahnium Ber d. saeclis Ges. d. IV. 1850. p. 134 ff., Briegerum l. t. passim. , Ritschelium Rhein Mus N. F. toui. I. p. 520, adn.' alios. Solus Bursianus Varronem de arte piidquam Xp08uisse prorsus ignorat, Aligem. Eneyelop. V. Grieeh. uust. init.) Quae doctissimorum virorum conniecturae licet admodum probabiles sinu quamquam unam eamque gravissimam riegerus bene resutaVit, . l. . PSq., hanc dico: Plinii de larissimis statuariis iudicia, quae . . libro XXXIV. reseruntur, deprompta esse e Varronis Imaginum libris tamen nos quidem temere non videmur nobis agere, Si statuimus: Varronem, quippe iluem de artifieum Graecorum et aetatibus et operibus es infra i 19. et artifieiis summa cum diligentia disseruisse manifestum sit, has res ita traetasse Videri,
ut non singuli permiXte Vel disperse X90neret, Sed quae quodnm vinculo inter se continerentur, cuncta nec ordine, quo ar St, negleet enarraret Itaque de artiseibus iudicia apte non posse reserri censemus, ni Si emi orum ordine servato atque Vel paucorum operum mentione addita Neque ullo modo veri simile videtur esse artificum aetates solas suisse enarratas singulari libro, atque
ab eo scriptore, quem de artifieum artificiis et operibus multa narrasse constet. Quae eum ita sese labeant, arronem Mearis ibus Graecis sire de artis Graecae historia maius quoddam opus conscripsisse suspicamur Quam nostram sententiam me otiosam putes, huius dissertationis capite secundo argumenta quaedam assere in animo est.
Iam ad ipsam rem videtur accedendum atque primum quaerendum esse, quaenam illius statuariorum indicis chronologici quit. XXXIV. 49-52 refertur, sit condicio, deinde quomodo apud Plinii auctorem de hac re expositum fuerit. Sed antequam ad eam quaestionem expediendam aggrediamur, pauca praemittenda sunt de totius sectionis XIX. libri XXXIV. contextu.
13쪽
14Α primum quidem inde a D49. 8que ad β 2. ut diximus,
statuariorum aetates ereenSentur. Quem indicem ut, qua de eausa hic t roseratur, rectius intellegas, respiciendum tibi est ad T. eiusdem libri. Eo enim loco Plinius eorum adsectationem exagitat, qui simulata artium eientia nobilium Graecorum artiseum signa omnia Corinthia appellabant quamquam aes Corinthium
Corintho, cum caperetur, incenSa casu mixtum esset atque nobiles setores ante saeculia esse desiissent' 'J. , Quupropter ad coargium seos, inquit, onemus artificum aetates id quod in illisa 49 52 laetum esse videmus. Deinde praemissa de magonum statuis Ephesiis narriitiunculi e Xlionitur de vitis arte operibus insignium ex illis, sui in indice memorati erant, statuariorum. Videntur ii a lini elueti esse iiiii et ob nimiinis gloriam et Fb signa Romae imprimis celebrata inter Romanos maxime audibus esserebantur.
Phidias, i dyelitus Myron, Pythagoras alius Pythagoras , Lysippus eius ex Seliolia: Daippus Boedas, Euthycrates, Tisierates. Qua in dispositione temporum plantam rationem ObserVatam SSesaeile intellegitur. Id piod etiam e hac re ali paret, tuod qu0Sprogressus ars statuaria secerit, in tuosiue artitiee dei neelis demonstratur. Relii situ vero ille temporum ordo in eis, plae e luuntur de elephane i ii et Praxitele β ,9 si1 1. Neque tamen St, quod dubitemus, tuin ea eum eis, quae antecedunt ei haereant quibus similia esse nobis suidem videntur. Nam Telet hanen Plinius inter illos statuariorum prinei pes non retulisse Videtur propter miram nominis igitolii litatent, piam quam eam ipsam ob
caussam e in edeptum esse utamus '' . Ne non, pii ille articontulerit, nee uratius apud Plinii auctorem, eodem modo, quo in eis statuariis, tuorum supra mentio laeta erat AEXΡositum, Sed
'δὶ cf. de hoc loco Erlichsilini N. Jhrbb. f. Phil. tona. LXXVII. p. 484, qui contra Briegeri seittetitiam . . p. 4 et infra p. 32 sq. Plut de Pyth. Orae. . . et actu Excerpta Plin. p. R . . ad locum. Consulte igitur his verbis Plinius utitur: signa, quae ocant 0rinthia XXXIV, 48. ' Similiter Vitruvius de arch. l. III praef. . in eos artifice notandos Studium confert qui a felicitate destituti ignobilitate versati sunt. Qua in reperSpieitur quibus rerum minutiis atque argutiis referendis tum maxime litterati homines indulserint.
a lini omissum suisse, eontei potest e verbis alioqui suffragiis ipsorum aequatur Polyclito, Myroni, Pythagorae XXXIV, S).
De graVissimo argumento e Verbis artifices, qui condidere haec, celebrant elephanen sumpto Vide infra p. 27 sqq.JPraXiteles autem, luippe qui marmore seulpendo maxime excelluerit inter principes artis statuariae l0eum habere non potuit. Tamen, eum et ex aere pulcherrima opera secerit o XXXIV, 9), quae silentio praeteriri non posse videbantur, eius mentionem Plinius quasi in appendie addidit ei. O. alin Ber d. s. Ges. . . 1850 p. 33. n. T). Itaque etiam de eius arte iudieium hoc loco de si quod in l. XXXV Plinius videtur referre voluisse. Id ibi negleetum esse in opere tam dissuSO 0 mirum est, eum alia eiusdem negligentiae exempla apud Plinium Saepius inveniantur.
Quam sententiam contra Urit elisium lini defensorem alibi praesidiis satis firmabimus. Denique in raxitelis mentione nam ita peris natura serebat, id piod ips, Plinius ita pronuntiat:
quosdain Vel in transeursu et in aliorum mentione obiter nominasse satis erit XXXV, etiam de Calami de pauca proseruntur, quibus prior Aeeti0nis XIX. l. XXXIV. pars finitur. Altera pars s β 2-93 longe alia ratione constituta est, nam in ea artisees non temporum, Sed literarum ex ordine dispositi sunt; neque omnino ea, quae hic reseruntur, Similia Sunt eis quae antea eXposita uiat.
Sed quod supra diximus in priori illa seetionis XIX. parte
e Xponenda temporum quandam rationem esse observatam conVenietaeeuratius XI licare, quibus hac in re argumentis usi Simus.
Nam Iahnius et Briegerus in eo aequieseunt, quod illa de larissimis statuariis iudicia, quae in k 54, 6, S 59, 5 enarrantur, a
Plinio apud Varronem inventa esse et inter se coniuneta suisse statuunt Vid. Brieger. l. l. p. 43 . Et primum quidem iam supraeoneedebamus, in Telephanis et Praxitelis nientione illum aetatum ordinem negleetum esse, cuius rei caussam indieavimus. Sed ne in reliquis quidem paragraphis ordinem eum servatum esse putabis quippe eum e contrari 0rdine percenseantur hi artifices Polyclitus
o di, Myr0n T), bethagoras β 59J. Quos artisees, cur ita disposuerit auct0r, perspiciemus, si perlegerimus illa, de quibus iam diximus, iudieia. Quae sunt haec:
14쪽
q. 54 Phidias irimus artem t0reuticen aperuisse atque demonstrasse merito iudieatur. 56. Polyelitus hic consummasse hunc scientium' ' iudieatur et toreuticen sic erudisse ut Phidius aperuisse. Pro
58. Myr0nh uirimus 'iic multiplicasse Veritatem sidetur,
numerosior in inrt suum ἈωDyclitus it in symmetria diligentior, et ilis tamen Hevillum quoque et libem non m n latius P Ax quum rudis antiquitas instituissset.
Cuni Lysi lipi mentione cohaerere ibiae de schola eius exponantur, qui si piis Helle videbit s. k 66 is Euthycrates)constantiam potitis imitatus patris Lysippi), g 67. Τisicrates Lysippi sectae proli ior. lIam saeile est extillentii iluam alite omnia in his collocata sint. Nam hine iei Alii 'itur in statuarii illis distionendis hane rationem
eSSO ObSerVntam, ut quo modo ars magis magisque a singulis
artifieibus exeulta suerit ostenderetur. Itaque Polyelitus Phidiam excipit in toreulie erudiembi 3Iyron. luit lie tui numerosior sit in arte, Pol velitum hae in re inseriorem Puthagoras Vronem ei. qui ante eum suerunt praeeedit apillis diligentius exprimendis; Lysiplius eadem re Pythase oram Nacti sumus i ita quasi historiam
quandum sertis tutuariue summum in rerit uisem reductum. Nunc
vero intellegimus eur Plinii avet0r, quem Varronem in hac parte fuisse, Oeetiri euerus l. l. i. 42. . perversum illum, quem diXimus ordinem Onstituerit. liliaret en ini eum iudieiis illis, ab Antigono et Xenocrare Iiroseetis vide Briegerum 3. 46. , in hune errorem inductum suisse, ut qui in arte aliqua e parte perlaetiores Vaserint, eos etiam aetate posteriores suisse putaret. Id tuod peri eram eum statuisse nostra quidem aetas, hae in re antiquitate
longe selietur, lacile terspidere potest Sed Varronem ita errasse
minime mirum est. Nam primum eidem aetati ut pares eos liutare non ita l0nge a Vero aberat, eum constet Myronem Polyeleti, Pythagoram Myronis aequalem suisse, deinde eum Varro apud Graeeo auctore iv. Brieger L L p. 51 de Pythagora haec invenisset: Vidit eum Myronem Pythagoras pancratiaste Delliliis posito k 59. , haud ineptum erat eouistere Pythagoram aetate inseri0rem suisse es Brunn, Gesch. d. grieeh. ilustL I, 133.).Jam vide, quomodo in iudice illi, statuariorum hi onologico de hae re statutum sit. Quo in loe illos artifice eodem ex ordine, solo hi adm0ne interposito, enumerat08 esse invenies k49 rursus OL Polyelitus Phradmon, Myron, Pythagoras-3. Atque tertium idem nominum ordo retieritur AES. ubi haec sunt: alioqui suffragiis ipsorum aestuatur Telephanes Polyclito, Myroni, Pythagorae es infra li. 27 . Cognovimus igitur hac de re inter se congruere, quae in indie illo et quae in k 54-6S Xlionuntur quod in utraque parte non solum artifices aetatum ex ordine olloeati sunt, id quod iraeterea in libro XXXIV. non invenitur, sed etiam
eodem modo insigniter erratum est. Similis inter utramque tartem consensu occurrit in his Cum
in mentione et olveleti et Vronis traditum sit, eos Hageladae discipulos suisse, miramur, quod idem omissum est aliud Phidiam, quamquam etiam eunt ageladae inter discipulos suisse constat. Neque aliter in aetatum indice statutum esse reperies, ubi Hageladam OL T. adserilitum esse legimus 'i, Polycletum et Myronem OL 90., Phidiam vero Hageladae diseiluitum l. 3. , velut si indicis auctor ignorasset Hageladani etiam hi diae praecelitorem suisse. Quod idem de alterius partis auctore conici 0te8 1.
yy Hageladae aetatem recte distinxit ausanias VIII. 42. . Plinii autem
pestilentia incidit in Ol. T. annum III et IV. cf elcher, unstblat 1827 p. 323 f. . v. Jan. b. ,3 p. 343. Iunia. . G. I. . 66 sqq. Τ Non satis firmo argumento esse duximus, quod Daippi statuarii nomens XXXIV, 7 recte scriptum in qbi et i, a codicibus omnibus i excepto codice h. arisiensi, S it, qui in si bi. Jaippus tradit ita exhibetur Laippus; cf. edit. Sillig. et C. ei Analecta epigr. et n0mat. p. 18 Sq.
15쪽
Sed antequam ex his rebus, tuas m0d0 Xplicuimus, eoniecturam sadere nobis ieeat, Xpediet paululum e0mmorari in exquirendo, quaenam in 54-72. eodem ex sonte, quo illa iudicia, sumpta sint, eum neque omnia idem auctori deberi sit veri simile, neque Briegeri nimis distiertientis sententia probari p0ssit Briegerus
enim primum omnia illa, quae memoravimus, iudicia a Varrone demonstrat aliud Antigonum et Xenocratem inVenta esse, deinde ea, quae interposita sunt de Statuariorum vitis deque optimis eorum operibus Graecis de arte scriptoribus deberi putat, tum non paveo locos conicit sumpt0s esse e catalogis operum Romae collocatorum, denis pie fluae re8tant, Romanis auctoribus tribuenda esse censet Brieger. l. l. 46 sqq. . Quae nonnulla e parte ingeniosius, tuam Verius disi tutata esse saeillime demonstrari potest. Et primum tuidem luaeramus de eorum locorum sontibus, quos Graeeis auetoribus deberi censet Briegerus. Sunt enim hi quibus adscripsimus eos, pii nobis addendi 88 Visi sunt, eos lue undis inclusimus :l 5 I. Phidias sedit ex ebore aestue Minervam, cognomen neceperiti. 56. Polyelitus, artis ollere iudieatur. 57 3Iyronem, Versibus laudata. I, Vieit eum Pythagoras, elatum Sset. 60. Fuit et alius Pythas: oras Samius, initio litetor te. Hi supra diei Sostratus. 6l Lysi lilium, non artificem.
6 s. Noli ilitatur Lysi lilius, a liueritia eius orsus. Idem sedit Hetthaestionem, expressit. Fecit et suadrigas
multorum generum .ig 66-6S. Filios et diseimilos, Darei osset ni dederit,
existimant. β 69-7L Praxiteles, cognominant. Item tephanusam Alexander Spectantur, meretricis. Habet et Simulacrum aerederetur. Ipse Calamis mobilior.
Quos locos Graecis auetoribus deberi ex mentione Duridis i ii et artiseum, qui de arto statuaria seripserunt s 68 , coniecit Briegerus p. 48.3, eosque artifices Xenocratem et Antigonum
et Menaesthmum atque asitelem suisse putavit t. l. p. 45. Linha p. 00.3. Et sane quidem earum rerum primos auctores suisse Graecos scriptores per se intellegitur. Sed eos omnes ab ipso Ρlinio in usum Vocatos esse, quis credet Praesertim eum, qui ita statuunt, etiam putent necesse sit, linium ex eorum scriptis undique collegi88 at lue eoml30suisse, quae ibi disperse de singulis euiusque artifieis operibus eXposita suerint. Nam, sui inter Graecos de artium operibus libros conscripserint, omnes sere in perlegetariimmodum erilisisse e luidem enseo vid infra pt. 26 8 1. . Itaque ante linium aliquis hunc e0nsluirendi atque disponendi laborem suscepisse putandus St, mem Varronem suisse eoneludi potest ex β S. Qua in paragrapho artifices illi, quorum e scripti' ea, quae antecedunt, uni delirompta v. infra li. 27 sq. 3, et de Telephanis olieribus narrasse et de arte eius iudieium tulisse dicuntur. Primum igitur manifestum est, apud illos artifides non solum de artiseum lieribus, sed etiam de arte eorum Xpositum suisse. Sequitur orro, ut eum a Varrone ea iudiei tradita esse docuerit Briegeriis p. 463, Varronem etiam illa de artiseum operibus narrata tradidisse veri simile sit. Quam eoniecturam, iam a Briegero signifieatam, vide quani leviter ille impugnaverit: Ut tamen illa omnia non a Romanis auctoribus prosecta statuamus, id nos adducit,
quod eum inter Romanos unus Varro de artibus Reeuratius quaesivisse Videatur, ea Sunt, piae a Varrone Xposita esse nemo
erediderit nisi sorte quis putat, Varronem artis tutuariae historiam seripsisse. in ipsa N. H. testimonia insunt, quibus Varronem non solum de operibus Romae collocatis, sed etiam de eis, quae in Graecia tum exstabant, diligentius quaesiVi88 c0mprobetur, velut XXXVI, 17 leguntur haec Quare Agoraeritus ea lege signum suum Vendidisse traditur, ne Athenis esset, et appellasse Nemesin. id positum est Rhamnunte, pago Attieae, quod Varro omnibus signis praetulit ses etiam XXXV, 136 '). Ludulentissimo autem argumento sunt, quae . Η. XXI, 4 de Pausia pictore enarrantur, quem locum Varroni deberi demonstravit Urlichsius Ans. d. gr. . .
' Si tessium sequeris, Varronem multum peregrinatum SSe conStat, sed minus quidem in Graecia, quamqnam vestigia exstant Philologus Bd XXVII. p. 288. 2.
16쪽
p. 38 vide infra , 25). Nam ibi de Pausiae vita, operibus, aetate
una exponitur. Itaque etiam quae de tatuariorum vitis in hae parto libri XXXIV. memorantur a Varrone Plinio tradita esse liutanda sunt. Denii lue e lio de Pausia loco intellegi potest, hae omnia apud Varronem inter se coniuneta ideoque eodem libro prolata suisse videri. Quod autem eontra Bri egerum, Pasitelem in his locis omnino non in usum Vocatum esse eensentem Urlielisius Skopas i. i ,3 n.' distilitaVit: iluaedam a Pasitele iroseeta esse videri XXXIV, 9 itharoedum, ilii Dieaeus, celatum essetes eiusd disput erit de num et nom. 3. 2. - tenendum St,
Varronem Pasitelis libro usum esse posse, id tuo non mirum est in eo serit tore, tui de illius Vita et arte aeeuratius quaesivisse videatur es. XXXV, 156 et XXXVI, 9 sq. piem loeum Varronis esse puto) Sed vide infra . u. adn. 22. Iam tuidem, eum demonstratum sit, Plinium apud Varronem invenisse videri ea, piae de signis extra urbem ossi eatis iug 54-72 exponuntur, nonne persimile eri est, apud eundem etiam de operibus, iam ante ipsius aetatem Romam transpositis mentionem laetani suisse praesertim eum eum diligenter in artem Romae saetitatam inquisivisse satis notum sit ex his L H. 0eis: XXXV, 13. 147. 54 157. XXXVI, 39-4l. Neque Vix quidquam obstare Video, piominus iudidem repetenda esse, quae de hac re in . XXXIV. inveniantur putemus. Quamquam Bri egero quidem placuit, ea omnia e catalogis esse una lita p. 49 8 l. 3. At eius arguntenta ea sunt istae nisi uni Xeeptionibus quibusdam probari nequeant. Imprimis, tuod S4. Sumitur argumentum levius videtur esse; sed ne id quidem litiuet, utrum omnia opera quae in his, de quibus agitur, locis exscripti aliud Briegerum p. 49. pereenSentur, Romae suerint, an non. Itaque eum tota de his eatalogis quaestio in medio adhue relicta esse Videatur, neque paucis absolvi liossit, diutius de hac re hic disserere mittamus, sic modo statuentes etiam in ceteris locis liraeter eos, qu08 Supra
memoraVimus, inesse quaedam posse, quae a Varrone prosecta Sint.
Sed revertamur eo, unde huc digressi sumus. XquisiVimus, qua cognatione ea, quae in statuariorum iudice chronologico, et ea, quae in k 54-72 enarrantur, inter se contineantur. Iam re8tat,
ut, qua ratione ille inde a Plinio consectus esse videatu , in
Quodsi primum speetanius, quaenam sit indicis dispositio,
inVeniemus statuarios ita enumeratos esse, ut praestantissimi
euiusque aetas Olympiade aliqua determinata sit, cui et aequales et discipuli eius adseribuntur es. Urlielis Chrestom. lin. p. 316 adnot. J. Id luod ex eis potissimum verbis apparet floruit autem Phidias Olympiade 3. eireite 300. nostrae urbis anno '), quo eodem tempore aemuli eius fuere Alcamenes, Critias te. 49.)es kil. 13 Ol. Lysiplius fuit, eum et Alexander Magnus, item
Lysistratus te. Quam plenam rationem Plinius in eis, quae sequuntur, magis magiSque relin piit, ita ut, cum primum olympiadum quidem mentio inter se coniuneta esset 49 floruit autem Ol. 83. - et deinte Ol. 87. Hagelades, rursus 90 Polyelitus in, in medio indiee, et deinde saepius 80la artiseum nomina Olympiadibus subiecta esse inVeniamus. Tamen nonnumquam,
qui artifices intellegendi sint, aesturatius Xplicatur, Veluti Gorgias dieitur Lacon, Asopodorus Argius, Demeas Clitorius, Polyeles: Athenaeus, Lysistratus frater Lysippi at pie similiter de Polyeliti et Myronis seliola diligentius si narratur ex his olyelitus discipulos habuit Argium soliodorum, Demea Clitorium, Myron Lycium. alenissime autem his tostis exponitur: 49. Minoribus simulacris nobilitata est ante omnis tamen Phidias Atheniensis Iove Olympio laeto ex ebore et auro, sed et ex aere signa secit floruit te. 5 l. Silanion in hoc mirabile, qu0d nullo doctore nobilis suit, ipse discipulum habuit Zeuxiaden β 2. Cessavit deinde ars, me rur8us Ol. 156. reViXit, eum suere longe quidem intra praedict08 pr0bati tamen,
Manifestum igitur est, indicem eum esse epitomen eamque summa eum neglegentia at pie inscitia aeonsectam. Porro apparet, eum eXcerptum esse X e opere, in quo non Solum de statuariorum
aetatibus, sed etiam de eorum vitis l. et peribus f 49. 3
3'i CCCV urbis nostrae anno' coniecit UrsichSius Ans d. gr. . G. p. 36.
17쪽
atque artificiis β 2. haud pauci exp08itum fuisse videatur.
Id quod denuo argumento St, indicem Sumptum 8Se non posse Varronis vel Nepotis Annalium libris. Nunc autem reminiscere ea, quae supra a nobis dem0nstrata sunt. Ostendimus, non 80lum e eodem aetatum Ordine ea, quae in in die et quae in D. 34-72 reserantur exposita esse, sed etiam eadem in utra lue arte errata iuVeniri. Cognovimus deinde Varri,nem utriusque artis sui8se auctorem. Denique intelleximus aetatum indieem ita ei mi aratum esse, ut 0neludi 08Sit, apud Varronem post has statuariorum etates relatas, quae eaedem desiderantur in k 54-72 - etiam de eorum Vitis, peribus, artifieiis extiositum fuisse, ita ut altera e altera arte expleriliossit. Quae eum ita sint, consentaneum 88 Videtur, hanc
coniecturam saeere apud irron m ambus , quas i. 'imus, libri XXXIV. mrt ' uno eodemque 'r compreh/mxus atque ita interso conitinctas ivisse, ut perio tum illo sertis statuaria historium
composvias putundus esset, cissu Plinius aliud in per institutum Secutus, dissoluta ea rerum eohaerentia, de Statuariorum aetatibus de pie eorum arte et lieribus seiuneta exseripserit ').Ιam si i puteritur, Varronis illud olius quomodo inserilitum fuerit, inter eas inscriptiones, quae nobis opera Hieronymi SerVatae sunt ses Ritselit, hein Mus N. F. VI. . 48 sqq. , nulla reperitur, quae hue reserri possit. Sed eum multos Varronis libros etiam
in illo Hieronymi indie praetermiss0s esse doeueri Ritsehelius l. l. p. I47 hae in re istensiimis quidquam inesse in equit vide
dae artis historiae ratio oeeurrit in libro XXXV, 60 sqq. ubi
non erat eur disp0siti sontis relinqueretur. Immo ero pictorum aetates ibi tam arte inter se colligatae sunt, quippe eum alia sere ex alia pendeat, ut in eandem indiei brevitatem cogi vix posse Videantur. Possit tamen aliquis, qui Plinii excerpendi rationem sequi velit, ecl. XXXV. etiam pictorum indicem chron0l0gieum in
Ol. 90. Aglaophon, Cephisodorus, Erillus, Ven0r. Ol. 3. Apollodorus Atheniensis. Ol. 95. Zeuxis Heraeleotes, Timanthes, Andro des, Eup0mpus,
l. XXXIV. 53. quid sibi velit. Nam interposita videtur esse, quae sequentes Si 4-7 eum praecedenti indice tironologico coniungat, Si quidem insignes referrendum est ad celeberrimorum. Omnia iam recte se habentur. Nisi quod 66. T. ad ea, quae in k l. leguntur, non apte identur quadrare. At tenendum est, a Plinio e Lysippi diseipulis solos filios sortasse qui Romae notiores fuerint nominari, quapr0pter Eulyehidis mentio mittitur, qui in k l. ante Lysippi filios resertur. Qua in paragrapho rursus Boedae et i sieratis nomina desiderantur, quorum in D66 sq. mentio fit. Sed hac in re negligentia tantum Ρlinii videtur apparere, qui nonnullis nominati sat esse putabat
ceteros arum eurans. Itaque etiam alios eosque haud ignobiles
Lysippi discipulos Charetem et hanim ibi Plinius omisisse
videtur, et in mentione Ol. 102. Bryaxim et imotheum, quos Omne etiam apud auctorem missos suisse minime veri simile est. Sed in eo apte inter se conveniunt illae, de quibus agitur,
paragraphi, qu0d idem uthycrates, qui in ante omnes Lysippi fili0s laudatur, etiam in g 1 primum inter eos locum
obtinet. At interrogat sorte quis, quid ob8tet, quominus a Varrone ipso statuariorum illum indicem conlaetum esse putemus. Cui re8pondendum, duas esse caussas, unam quod in exseribendo Scopae nomine tantum erratum est, quantum a Varrone laetum
e88 non est Veri simile, alteram, quod permulta sunt in indice negligentiae vestigia, eum haec verba artius connexa sint, illa
18쪽
dissolute collocata, quaedam pa8Sim Hesiderentur, vinae omnia aliena sunt a Varronis cura atque dili rentia. Nune antequam ad reliquam illaestionem ergamus, paueis explicare n0bis liceat, tui laetum esse potuerit, ut Scopae nomen 0l. 90. adseriberetur es. Urlielis, Scopa p. 2l4. n.' et . . Puto enim illum Plinii errorem inde natum esse, tuo Scopas apud Varronem in mentione Pythagorae uiui capillum diligentius expressit se additus erat, in quo demonStraretur, luantam ad perseetionem in capillo exprimendo ars pervenerit. s. Callistrat.
Iam a Varrone ita erratum fuisse, in probabile St, nam eum inscium fuisse, tua aetate Scopas uerit, omnem deni excedit. Id pio magis etiam in eos Graecos scriptore valet, qui ante Varronem de arte eriliserunt. Immo vero non ita dissimile veri esse censemus, apud Varronem etiam Neopae aetatem eram relatam
suisse. Nam XXXVI, 30 legimus haec Scopas habuit aemulos
eculem aetate Bryaxim eici, quibuscum e inseras XXXIV, 9 Phid. ssor. l. 3. qui eodem tempore aemuli eius uere te. Sed totam de hae re quaestionem alio OeO X ponemus.
Iam Vero, post tuam dem0nstraVimus, ea tuae in statuariorum aetatum indie et quae in k4 4-72. reserantur, apud Varronem inter se eonnexa suisse, quaerendum esse Videtur, quinam auctores
ab ipso Varrone quibusque in locis adhibiti esse videantur. Nam iam supra diximus, in eo nos eum Briegero l. l. p. 3 sqq. s.
l. l. trans. d. gr. . . p. 3 sq. consentire, quod a Varrone utramque artem prosectam esse putemus. Quorum ille certa argumenta non attulit, hic ero hae argumentatione usus est. Proseruntur enim pauea de Pausia pictore N. . l. XXI. O ., cum paulo ante k 1. Catonis menti saeta sit. ost Catonem autem in uetorum indice Varro primus refertur. Varroni igitur ea debentur, tuae Ρ08 Catonem in usum Vocatum ex alio sonte sumpta videntur i. e. Sectio III eiusdem libri tes Brunt disput. isag de aucti indice Plin. cap. . l. Iam eum in aperto sit, eadem de Pausia in libri XXXV. β 25. exposita esse, nisi quod Olympiadis mentio missa sit , conici potest, etiam pictorum aetates itemque Statuariorum a Varrone prosectas esse. Ita enim ratioeinandum est, quippe eum omne artificum aetates, quae in N. H. libris Xponuntur, inter se comparatae atque colligatae sint, quae de unius loci fonte conici possint, eadem in ommunem
Iam de itisius Varronis sontibus quaestionem instituamus. Et primum quidem duobus eclocis, pios iam Supra memoraVimus, Varronem patet in exiluirendis artifidum aetatibus Graeeorum libris chronieis usum fuisse XXXV, 4 Graecorum diligentia, o 58.ehronicorum errore non dubio). Urlielisio, tuostum facimus, Verisimile videtur esse chrontea haec fuisse pollodori 't. Nam his finem impositum esse l. 59. statuariorum aetatum indie Ol. 156. deinde, quae XXXV, in leguntur, haec Verba: artis fores apertas Zeuxis Heracleotes intravit, ea sunt, piae Apollodori operi
Versibus Xposito onVenire Videantur. Neque tamen adducor,
ut redam, id piod Urlielisio placuit, ea quae Verbis alii, quidam traduunt te. Xplicentur, a lini e Nepotis chronicorum libris eSSe sumpta. Nam eum saepius de temporum illa discrepantia ita exponatur, ut Vel, mill salsum sit, doceatur XXXV, 1. XXXIV, 3. J, vel solvi eam non posse dicatur XXXV, 133), accuratior in his dis quisitio instituta esse Videtur, piam quae Plinio attribui possit. Neque ex tenui Nepotis opere talia prosecta
Quam coniecturam iam a Schoellio Griech. it. G. lib. v. md II, 34 sq. factam invenimus, nisi quod is a Plinio ipso ex pollodoro illum
indicem excerptum esse putaVit.
19쪽
esse redibile est. Quamquam in temporum ratione nihil est, quod repugnet, qu0minus Varr0nem Nepotis libro usum esse putemus. Nam illius tironi eorum libro inter primos eius seriptos esse constat Hermania, disput de Seripi illustrr. p. b.), Varronis autem de artium hist0ria libros, quibus omnia, quae antea de haere diversis in libris exposuerat, e0mprehendisse Videtur, in Xtrema eius aetate eompositos esse tutarim es Ritselit, hein Mus. N. F. I. p. 554 s. adn. 13. Sed pergamus ad reliquam luaesti0nem, pia Xplicabitur, quid statuendum sit de sontibus, luibus eum pollodorus in artifidum aetatibus distinguendis, tum Varro in ceteris partibus
eXsequendi u8us esse Videatur. Et primum luidem uelle intellegitur, perie retarum Graeeorum seriptis 'visi sundamentis omnes ni808 8Se qui postea de artiseum aetatibus atque arte aesturatius quaererent. Nam illi primi de arte Seril eudi materiam sumebant,
artifices suerunt. Quorum hi nihil aliud studebant, nisi quod de
arie sua exercenda praecepta traderent V. Briegerum l. l. p. 12. , illi lique perlegetarum morem secuti tu artificum artificiis et operibus at pie Vitis perserutandis atque deseribendis peram collocabant. Hi artifices temporum ordine prorsu negleet res tractasse Videntur. Nesiue enim ante Timaeum Sieulum Ol. 129)in antii luitate deserit,enda ex Olynalliadum ratione anni numerati sunt ei. Ιdeler. Haudb. d. Chron l. I, 37S. Goelier, de situ et orig. Syrae p. 19 sq. Pauly Real-Eneyel. 0m. I. Seet Ι. 2 p. 10. V. Aera. in Dei ille OS eum diutius ad perseetam artis historiam seribendam alisbiis videtur aedessisse, ita ut Varro irimus Xtitisse Videatur, qui hoc opus perficiendum susceperit' ). Qui autem Graeei primi inter annalium seriptores artificum aetate e Xquirere studerent, e0 perie retarum ope ita niti neeesse erat, ut X eorum seriptis de artificum Vitis operibusque ea sumerent, quibus e0rum aetates determinari potuerint. His iraemissis ad singula transeamus.
- Etiam Iuba, qui de arte picturae fusius disseruit temporum ordinem non curasse videtur cf. Urliclis. hein J Ius N. F. XVI. p. 2o . Neque cum Briegero facimus qui . l. p. 25. .adumbratam quandam picturae historiam Xenocrati et Antigono vindicandam esse' censet id quod firmis argumenti refutari potest Sed tota de hac re quaestio hic in medio relinquenda est.
Ρroficiscendum videtur libri XXXIV. ubi haec sunt:
,,Artifices, qui conpositis voluminibus condidere haec, miris laudibus celebrant elephanen Ph0eaeum ignotum alias, quoniam hessaliae habitaverit, et ibi pera eius latuerint, ulloqui ustra giis ipsorum aequatur Pol yclito, inva oni. Pythagorae. Sequitur verbis secondidere haec ea, quae hae paragrapho XΡ0nantur et quae antecedant, apud Varronem coniuncta et ab illis artificibus prosetasuisse. Nee tamen eum Briegero Q l. l. p. 48. putabis, ad ea
tantum, quae in k 66. et T. de Lysippi discipulis legantur, hic
spectari. Nam primum inde . 54. usque ad β S. omnia exceptis eis, quae nou Varroni delientur, tam apte inter se
colligata esse Supra ostendimus, ut artem e tanta rerun cohaerentia eximere et singulari cuidam auct0ri tribuere non possis, deinde e verbis suffragiis ipsorum ae luatur Polyelito Pythagorae intellegimus, eundem illorum artificum ordinem hic serVatum esse, quem apud Varronem exhibitum suisse ultra invenimus Hae igitur in reoliollod0rum et artifices illos constare manifestum est rix luod inde saetum esse videtur quod Apollodorus ad aetates computandas horum artificum libris usus sit. Sed quaerendum est luinam suerint illi artifices E0rum, qui in indide l. XXXIV. notantur, eriptorum de arte statuaria hi sunt artifices: Menaechmus Xenoerates, Antigonus, Heliodorus '), Pasiteles. Quos omnes hie intellegendos esse veri simile non est Nam artificum istorum iudieii, quod de Telephane sederunt, tanta ubtilitas est, quae non a diversis, sed ab uno quasi auctore prosecta esse videatur Qui iudieandi eonsensus nisi ii Xenocrate et Antigono non retieritur, quorum hic illius quasi vestigia in iudieando videtur seeutus esse Mes. XXXV, i S. T. Brieger. l. l. p. 18.). Sequitur deinde e verbis laudant eius Larisam eici, ut hi artifices non solum de arte statuariorum iudiei laeerint, sed etiam ad
Idem esse mihi videtur atque is, cuius tu g 1 et XXXVI, 3b mentio fit. Nam posse argumento SSe neg0, quod Briegeru l. l. p. 33. profert cum alios quoque silentio linius praeterierit artifices qui idem de arte sua scripsissent ut Polycletum Brieger . 14. , Protogenem f. Suidas . Πρωτογένη IArtemon Plin. XXXV, 39. Harpocrat. v. uobγνωτος - Sed contra disputat Urlichsius. Bhein Mus XVI m 250.l
20쪽
eorum opera recen8enda atque deSeribenda accessisse putandi sint. Igitur omia ero quae in k ἔ-72. Varroni debentur, e Xenocratis
Iam si animo perpendimus, quantam ad Xiguitatem Varronis illa artis Graeeae historia a Plinio minuta esse Videatur, quaeipialis uerit, e statuariorum tabula elironologie aliisque e vestigiis colligi 0test, denissime illos Varroni auctores materiam Suam
Sed in tanta olieris amlditudine nihil est, quod mirum videri possit eis, pii eandem ab illis adhibitam fuisse accuratam diligentiam
in opere de litetura conseribendi, meminerint. Prellero enim eredendum est, Onieienti P demonis si gla ν. S., pertieram de hac re Bri egerii l. l. i. I , iudieat e loci, aliud Diog. L. VII.
libri XXXV. ,eis, quibus de claris pictoribus Graeeis iudieatur,
videtur Plinius Xenoeratem et Antigonum sedulus 88e. Quorum docti. Virr. sententii l auea habeo, illine addam. Exstat enim bidus apud Stet dianum ByZantium V. Ἀβαντις p. 4, 0. d. esterna. , euius mentio a Brieger omissa est, ubi leguntur cirria Ιεχθι dircio e Ἀντιγω ' ἐν Ιακεδονικῆπερι γ σει. Ille Antigonus, quis sit, in incerto relinquunt et Vossius Hist Graee. d. esterni. i. 115. et rellerus Polem.
irgia cap. ΙΙΙ l4. li. 17S , piorum hie id tantum notat Perlegesin Macedonicam edidit Antigonus, unus e multis cognominibus, Steph. B. V. iis ιντις, quam luam hane dixeris geograldi leae indolis suisse. Sed eum rarissime, et demum post Alexandri M. aetatem eum historicorum tum lierlegetarum studia ad extremas illas Graeciae parte Se conVertisse Videantur ' , eunti pie X XXXIV, 6S. artifices
Inter eos. tuos relleriis l. Di A. recenset unus Polemo Iliensis cum omnem paene terram Graecis cognitam descriptionibus complexus sit is haben- ibis est qui etiam Macedoniae descriptionem compoSuerit, quamquam non exstant vestigia. De Mnasea Patarensi res in incerto est, magis etiam de
illos Xenocratem et Antigonum dido I hessaliam Macedoniae eon- finem perlegetarum more peragrasse atque deScrip8isse appareat, dubitari nequit quin Antigonus artisecis ensendus sit, qui etiam Macedoniae deserit tionem conseripserit' i. Quae coniectura eo confirmatur, quod in his ipsis, quae artifidum illorum Xenocratis et Antigoni esse ostendimus, vestigia huius libri insunt. Nam, quae XXXIV, 4 de opere Lysippi narrantur turmam Alexandri secit Lysilipus), in pia amicorum eius imagines, transtulit Romam ex illa Antigoni deseriptione Macedoniae a Varrone sumpta esse Veri est simillimum, eum Arrian. Anab Ι, 16. . testetur, illa signa Dii suisse colloeata sis in o εστβσιν). Alia vestigia in his inesse videntur XXXIV, 4 idem sedit Hephae-8tionem, amicum, eum Dii Vel Pellae signum hoc fuisse colloeatum veri simile sit ses. ustinanu, pelles Leben . erkep. S.) XXXV, 2 Pana rehelao donavit Zeuxis) XXXV, 98: huius Aristidis opera oppido capto, leXander Magnus transtulerat Pellam in patriam Suam. Iam quidem conieere nobis licebit, ea, quae XXXIV, 68 de Telephane legantur, non ambobus artifieibus it Briegero . 1 placuit), sed soli Antigono attribuenda esse, qui hac in parte
Xenoeratem suppleVerit, nisi sorte qui putat, Xenocratem quo que has Graeciae partes obiisse, id qu0 veri non ita simile esse supra ostendimus. Videtur enim Antigonus Xenocratem in seribendo excepisse eiusque librum ita ut lilevisse et auXisse, ut ambo, quamquam non exiguo tempori Spatio disiuncti suerunt, unum quasi opus composuisse Viderentur Simulque citarentur q). Nunc quaerendum est de reliquis auctoribus, qui in k 54-72. in usum Videntur Vocati esse. Nam quamquam eontra Briegeri sententiam supra demonstraVimus Verba artifices, qui condidere haec cita explicanda esse, ut, quae in k 54-72 exposita sint, omnia sere a Xenoerate et Antigon prosecta 88 indeque Varrone
μὴ Id quod denuo argumento est, Antigonum plenissime materiam suam
-' Sed plurimum operis Antigono attribuendum esse, iam inde colligitur quod Xenocrates, quamquam aetate prior est, tamen post Antigonum citatur: XXXV, 68 hanc ei gloriam concessere Antistonus et Xenocrates.