장음표시 사용
21쪽
tradente in Plinii N. II fluxisse putarentur, tamen non negleximus aliorum quoque auct0rum vestigia in his exstare. Velut in I. Duris itatur, et in k S. aliorum de ausa ignobilitatis Telephanis iudicium refertur. Quae Verba alii rexistimandi non Menaechmo et Pasiteli, ut Briegero p. xl. laeuit, trillaimus , sed Polemoni, utpote luem ut Supra Stendimus in aeter Antigonum paene unum has Graeciae regiones tetigisse sit veri simile. Cuius nomen, eum ne sue in textu, neque in in die auctorum . XXXIV. reperiatur, iam a Varrone omissum esse uilitamus. Haec luoslue, quae de Polyel et Mereurio XXXIV, 55 et de Pythagorae eitharoedo lib. 59. legantur, a Polemini proseeta et a Pasitele Plinio tradita esse Urlielisius onicei Skopas . . . . tu adn. et 163 adn'ὶ Sed cum eonstet, ex eis Graeeii de arte scriptoribus, quorum in Plinii N. II mentio fit, hoc et fortasse alios non nominatos suisse ante Antigotii se Ol. 53. aetatem iuridem, Menaechmum e. l. 26. Polemonem e. l. l 45. es B,rieger p. 27 29. 32. Prelle tol ligia. i. ii sit l. similius Veri Videtur 8Se: iam ipsum Antigonum eorum libris usum fuisse, indeque, quae illi narraverant, lier arri in is librum in Plinii N. H. fluxisse. Nam, luod Antigonus Polemoni odiosus fuit, ad hane eonieeturam refutandam nihil valet. Immo vero, si Antigonum tum in eandem
eum Polemone, tum in Ontiariam sententiam disputasse Statuimus, habemus, tu eur idem to dato ν κ ci Di tiro νον uberrime seripserit explicemus vide reller Pol si et p. 9 sq. ). Iam restat, ut iplaeramus, luid commodi redundet ex eis, quae modo disputavimus, ad tuaestionem nostram de statuariorum aetatum tabula perlieiendam.
I de collectionibus Ieriptoriim a Plinio in usum vocatis vide quae Brunnius sisSert. Sag. de auctor in lic Plin. cap. II. luculenter exposuit - Pasitelem in hac, de qua agitur parte . H. in Sum Vocatum SSe, nihil est, cur statuamus. Beniadorti vero coniectura hos locos XXXIV, 5. Polyclitus, fecit et quem canona artifices vocant solusque h0minum iudicatur, i 9 Pythagoras fecit -- claudicantem, spectantes videntur, 7 sq. Praxitelis spectantur, defecisse in homine videretur sumptos esse e Pasitelis opere Benndori de epigramm Graec quae ad artes spectant p. 2 sqq. certis argumentis non firmatur. Confer de Urlichsi sententia
Invenimus Xenocratem et Antigonum, et Apollodoro ea, quibus artilleum aetates constituere potuerit, suppeditasse Videri, et Varr0nis suisse auctores in eis, quae k 54-72 reseruntur. Iam
facile perspicitur, cur de Lysippo deque eius aequalibus et diseipulis eum in tabula q5l tum in eis, quae huic respondent
k 6l-67 plenius expositum sit. Manifestum enim est a Xeno- erat ea prolaeta esse. Nam eum g 3. eiamus Xenoeratem Lysippi schola suisse, non mirum videtur, quod in ea describenda diutius commoratu eorum quoque artificum mentionem secit, qui, luantum X aliorum serit torum silentia colligi potest, ad insigniorum artificum laudem non adseenderunt Euphronem dico et Euelem, Sostratum, Ionem k l.). Qu0s, eum inter celeberrimos es. 53 ita distinetis eleberrimorum aetatibus , reserantur, laudatorem invenisse videmus in eo, qui in iudieando omnino suae aetatis arti litui iniunt tribueret les Brieger. . S.). Nam minori
quoque ingenio praeditos artifices ab aequalibus vel eis, qui his aetate proximi sint, miris Saepe laudibus praedicari, quis est, quineseiat Sed maxime argumento sunt, quae in k 66 et T. leguntur, ubi de Euthycrate et isterat exponitur, quorum ille Tisieratem' ' hie Xenocratem docuit. Qui eur in illorum, qui anteeedunt ββ 4-663, quasi principum artis statuariae numero a Plinio reserantur, non intellegitur, nisi si putamus Xenocratem de eis, quorum disciplina usus esset, plenissime tractasse. Post Tisieratem autem in ea l. XXXIV. parte neminem relatum esse invenies; neque aliter in aetatum indice, ubi is omissus est, post Eutychidis aetatem Ol. 12 l.), eui uthycrates
δ' Non est cur Plinii auctoris de hac re iudicium XXXIV. 3. Pasitelis, ut Briegerus voluit p. 6. Sequi recusemus. PraeSertim cum ratiocinatione quadam ad eandem Sententiam deducamur Tisicratem enim patrem pictoris Arcesilae fuisse notum est e Plinii N. H. XXXV, 4i, Inde colligere possumus, isicratem ipsum pictorem fuisse id quod non mirum est in artifice Sicyonio Xenocratem vero, quippe qui de pictura scripserit XXXV, S et de ea severe iudicaverit Brieger . S. pictorem quoque fuisse apparet. Hunc igitur pictorem isicratis pictoris discipulii fuisse veri similius esse videtur, quam Euthycratis, quem pictorem fuisse cum non traditum est, tum minus credibile est in eo artifice, qui in hac re Lysippo patri simillimus videtur fuisse, quod in arte statuaria maxime excelluit.
22쪽
adscribitur, cessaVi88 artem legimus. Id quod millime mirum est. Sed eum hae de re alii aliter quaesiverint, paululum lite subsistere ieebit. Inveniuntur in 2. haec , , Cessavit deinde sp0st l. 21.)ars, ac rursus Ol. 56. reViXit cum suere longe quidem infra praedictos, probati tamen Antaeus te. Quae verba triplidem in modum a Viris doctis explieata sunt Quin uni hi propriae Vert 0rum sententiae inhaerentes, artem Vere emortuam Vereque reViviscentem iii tellexerunt velut ineliet mann ilip tom. I. . I. li. 64. est Le8Sing. . 233. et eius omment Meyer not. . II. Ρ. 25 l. om. VII. . l. p. 20 l. dili contra disputantes Plinium intellegi voluerunt nihil aliud dicentem. luam id Se non relierisse, inde ab Ol. 2 l. silue ad 56. statuarium ullum suisse relatum ut Ieyne, ni Ause. I, 2l2. adn. l. luem Boettiger, ndeutgen. li. 20 s. seeutus est, hiersei, Elioeli. 296 3 Medium tenuerunt Brunnius Κ. G. I, Gu sit . et verbeckius Geseli. d. r. last. IV, 2s,6st tui maxime in eo consentiunt, qu0d eum re Vera illo tenaliore, quanti tuam non artem ii sani, tamen, ut ita dicam, arti Vig0rem liaene exstinetum suisse constet. Plinium non ita lierperam iudicasse tutant. Nos quidem eis, quae ut ra Xl 08uimus, lierlien8is, Xenoeratis et Antigoni de arte statuaria libroseum Tisieratis. Xenocratis iraeeolitoris, mentione uinitos suisset utamus. in sorte quis censet, sutile esse tales coniceturas nec posse talia uirobabiliter coneludi e Plinii Xeei litis, qui litie eum, i tuae et fluanta ille in exscribendo omiserit ne se ianuis Sunt ista, neque in ulla quaestione magis 8 cavendum, quani in ea de
Plinii auctoribus restituendis Sed in hac quidem re satis firmo
argumento nitimur, ita ut paene tiro eri rem affirmare ausimus.
Est enim 'oeus in eodem d. XXXIV. quem nemo adhue quantum Videmus - ad β 2 explicandam adhibuit Leguntur XXXIV, 7 haec: Corinthus ealita est l. 15S. Duo tertio,
cum ante Saecula solores nobiles esse desissent. Quae Verba ad statuariorum indieem chronologicum esse reserenda, at paret Xei8 quae equuntur: quapropter ponemus artificum aetates. Hae ludulento ar rumento sunt Plinium minime negligentem suisse
in excerpenda paragrapho 2. immo diligentius inquisivisse in ea,
quae hac de re apud Varronem exposita suerint. Nam videbis Ρlinium non inconsulte scripsisse fictores nobiles cum etiam post Ol. 21. artifices enumerati sint, sed ii longe infra praedictos . Si autem apud Varronem, quem diligentissimum antiquitatis investigatorem dixit Cicero Brutus XV, 603, illa inenarrandis artificibus intermissio eaque accuratius explanata inVeniebatur, id quod veri simillimum videtur esse , censendum est eandem conspicuam suisse apud Antigonum Varronis auctorem.
Sed dimelle est diiudicatu, quam ob caussam Antigonus nihil addendum esse de artificibus, qui post Tisieratis aetatem suerint,
statuerit. Nam suisse etiam postea artifices neque reVera post Ol. 21 artem ita cessaVisse, ut omnis artis Su evanuerit, per Se
intellegitur. Neque hane explicationem linii verba postulant, quorum Sensus hie videtur, non exstitisse in eo aetatum intervallo artifices, qui celeberrimis illis, antea memoratis, similes fuerint, vel, ut Plinii ipsius interpretatione utar, esse desiisse eo tempore fictores nobiles. Attamen etiam tum suerunt, quos memoratu
dignos putaveris, artifices dico, qui ergami et Rhodi in insula
artem exercebant, qui quamvis non illos celeberrimos artifices aequarent, certe non eis, qui in β 2 enumerantur, inseriores Vi
OmiS80 et quasi neglectos esse eo magis mirum est, quod ex illis Pergamenis artificibus ipse Antigonus suit. ' Cuius rei caussam nullam invenio, nisi eam Antigonum, quippe qui in uniVersum de artificibus severe iudicasse videretur es Brieger. p. 18. parViaestimasse omnes artifices, qui post Tisicratem exstiterint. Denique dicendum est, quid statuendum esse putemus de auctore, cui, quae si 2 exposita sunt, debeantur. Ab Antigono non Videntur prosecta esse, quamquam in temporum ratione nihil est, quod obstet. Sed non ita simile veri est, eum suae aetatis
, Seiungendos esse Isigonum et hyromachum, qui Attali regis victoriam artis operibus celebravissent 22 a Chr. n. , ab Antigono et Stratonico, qui Victoriam Eumenis regis artificiis ornavissent sis a Chr. n. docuit Ursichsius N. Jahrbb. f. Phil. LXIX, 38 sqq. contra Brunnium . G. I, 442. Igitur priores artifices satis longo intervallo ab Antigono distabant, ut o posteritatido illis tradere licuisset.
23쪽
artificum, et eorum nominis celebritate non admodum elucentium' , mentionem fecisse, sed praetermisisse eorum mentionem, qui aetate paulo priores non exigua laude conspicui fuerint. Neque Brunnii sententia haec huius aetatis artifices a Romano scriptore additos esse, ut significaretur, hac aetate Romae artem Graecam domestica superata maXime Viguisse, probari potest, cum e Verbis Polycles Athenaeus a Graeco seriptore haec prosecta esse intellegatur es.
Brunn, . G. I, 504. 39. Urlielis, N. Jahrbb. s. hil. LXXVII, 482.). Pasitelem autem, quippe qui perlegesim scripsisse videatur sv Brieger p. 36. talia tradidisse minime credibile est. Verisimillimum igitur videtur esse Varronem ea invenisse apud Apollodorum, vide p. 25. Quae coniectura si Vera est, qui laetum sit ut in artificum ignobilissimorum mentionem auctor ille inciderit, facile intellegitur.
Τ Prorsus enim ignoti sunt Antaeus Caslixenus Pithocles, ortasse Pytheas sic enim scribendum est cf. Langi Bers. t.. t. ut 829. Jan. p. 24.J,
nisi idem est cuius a Steph. Byg. s. v. Bois c menti fit. Quem tu ergamenorum artificum numero habendum esse suspicor propter picturam muralem, quae fuit ergami fila rοιχογοαφίεec ἴν Steph. l. l. non intellego, cur Brunnio Κ. G. II, 2 2 obscurum sit, nam idem est quod οιχογραφος es. οἰ
GEORGIUA THEODORU SCHREIBER a. d. III Idus Martias anni huius saeculi XLVIII. Strelitae natus sum patre Georgio, matre Carolina e gente chardi Parentes me insante Lipsiam transmigraverunt, qua in urbe adhuc domicilium habui. Usque ad quartum decimum sere aetatis annum scholis publicis institutum pater me in scholam Thomanam deduxit. praeceptoribus, quorum ibi institutione usus sum, imprimis V CCll. cksteinium, Hildebrandum, Moebium, Gelbeium nominare iuvat. Maturitatis testimonio instructus scholam egressus sum mense prili a. hui. saec. LXVIII. Postquam mense sequenti in universitate litterarum Lipsiensi in civium academicorum numero adseriptus sum, archaeologiae studiis operam dedi adhortante et adiuvante Viro Ill. Ioanne verbeckio, cui quid debeam gratissima mente semper
recordabor. Praeterea scholas adii philologicas Ritschelii Curtii, Kloigii, Schoenei archaeologicas Philippii, Langet historicas Volgiti Roseheri, Leeliteri de Zahnii, iegelii philosophicas Drobis hil, lirensii Struempellit, echneri.