Quaestiones criticae in Platonis Lachetem ..

11쪽

foriptoros orationis pedestris Atticos opera sua numina composuisse iam pridem plano cognovit Aristoteles, qui in hac re non solum exemplum eorum imitatus est sed etiam hanc legem huius generis scribendi prasscripsit λὶ Ῥυθμον δεῖ πειντον- ρον. ano logem sine dubio elicuit ex artis scribondi observatione inter alios magistri aut Platonis et Isocratis, qui vicissim Thrasymachum, inventorem huius modi componendi secuti erant. Ut ex scriptis Aeschyli Sophoclis Euripidis, ut de ceteris taceam, eruit eas tragoediae leges, quae ad nostram astatem in ius libro, qui inscribitur περὶ ποιητακης, semen runt, sic optimis orationis pedestris scriptoribus comparatis hano legem de numeris constituit. Ac ne Cicero quidem huius rei omnino ignarus fuit, qui in eo libro, qui Orator inscribitur,

narrat Isocratem in hac arto paene omnes ceteros adeo Superavisse, ut ipse iam senex se iuvenem serviliter numeros o luisse fateretur, postea autem a nimia numerorum seVeritateret asse. Itaque numeris quoque modus constitutus est certus, quem aut citra aut ultra progredi non oportet. Eodem spectat

etiam quod Aristoteles loco allato adicit: ρυθμὸν δὐ δεῖ χειν

μ' ἀκριβως τοοτο δε εσται, αν μεχρι του et emendum enim Remper erat, ne oratio quid reprehensionis ex numeris acceperet, neve forma numerosa animum audientis a re ipsa avocaret, noenumeri καταφανεστεροι fierent, neVe carmen exstaret, ubi non

deberet, quod Aristoteles ipso planissimo admonuit Cicero autem exemplum Asiaticorum scutus numeros modo in clausulis hi, non per orationem totam ut Attici, adhibet. Sed iam satis constat

1 Rhot 3 8. 1408. b. 30.2 Orator. 174. 176.3 Do lausulis Ciofronsanis a. Μ illor Mol. Diss. 1890. - Declausula restorica est. G. Nust. Strassburg 1881.

12쪽

hanc rem per saecula permulta nescio quo modo in oblivis iacuisse, nisi forte aures vulgi obstiores factae essent, quam ut numoros pristinos quanquam accurato adaequatos, tamen argute celatos, diutius agnos re possent. Iam anno 1867 Ludovisus a bellus editor et intrepres illustris in praelationseditionis suas latonis Politici ot Sophistae conatu ex sermonis ipsius observatione definire ordinem temporum, quibus dialogi Platomes oripti sunt, ae multa maximi momenti et ponderis 4. singulis remis, nonnulla quoque do inmmosa eae intiamnum motum cominem reavit. Per uno misin triginta educae lae mod tua observations suas ab Squalibus relaotas viduist nec Vinoontius Lutosta Ahiua, inventor at vocabuli si scientias, quam Stilomelia iam' vocat, librum 3 omisit, in quo praesaeio- resin ea bellanam non legisso pro MMino omnium do oom abstat. Observatione mism ammolli magis ad inmporum ut dius quam ad umor am malagorum compositi mem pedi. Iniam viri alii doctissimi opstam in studium in nume- .equirendos conlin ant. Patera' in programmat gymnasi di inimonias anno 1883 tondem conatus sat socratem Asae innumemorum uua ad colas Et clausulas astrinxisse. Eodem erro ut ipso alatur, labor at diu etiam lassiua, qui anno 18s re moros is mima' in programmine Mimia tractam oepit --rvationes autem accuratio a re uberiore in inionis suae pninlationem acrimina' si dein amo pos-oro addidit, quammmmmam in pravitation Aristot-- rei publica Atheniensium mino 18s odita repstivi minuo do eadem ro amisi om intor egregius es indes sua in lium, quem anto hos demin-- do sis sutia Altis a piat, in quo praeter oratin es sis Platonom tangare non porci Tum smum anno superiore .mtis Miles Iogit Marum de numina ap- scriptores artino n. 1 in tho Origo a d romin es Pliso Logis, Vmmnvm ----- Londo 1898.

13쪽

se in vationes destiuas in haediet , convivium Laohotom Pla--ns auxilio usus numerorum minum. Iam pridsm orrorem in um, qui phuai sunt hos scriptores hae in usu Immerorum - est mi ad clausulas astrinacisso, pate focorsit, quo errore Marsis ordon' in libro suo do oratione pedestri apud tris os et Romanos usque anno ipso 189 iaetallaitur. haedro Convivi ne pes omns paries, et divorsis dialogorum quininasmaeli eum locis examinatis numerisquo ubique montis massius moin onoludit ladinem Moabutim nullum, quin etiam novirum quidem syllabam, sino responsion valde accurata scripsisso, immo Hro pausis vocis inter verba sive eiusdem loquontis -- pDrhim disputatorem intre so sermo m excipientium plano in lactis totam orationem numoris artissim confvim composcisse. Nin potuit in m tam brevi saeptam omnia Platonis crepta ps normari sed in medio restres' utrum omnes dialon sic dompositi essent, an alii paucis locis tantummodo numeros hahemit, alii autem per omnes partea. Quae verba nos quoque ad numeros ni Platonsm perquirendos inestavreunt, neque inopinae ad eam vom mistrandam id itur primum ominatre eam rationem o-wnendi, quam mala iam in primo nore aetatis secutus sit, vialo a a lator alias, quae mox apparebunt, Lachstem apponmm a visum sat Ante hos deos annos larigus credobant Misam ivditam Platonis scriptorum vix vecodsm ab ipsa, quam seriptor , disset, aut est pauoas corrupistas qua in sent milli tho negotio coniecturis remove pomo. Fortuito inirem milos .idsm in Aegyptum oritur is ' bonum secum solaeis

ae sonionis laborum tulit nos latonis libros ad eam n

14쪽

maximo idoneos, Lachetem de fortitudine et haedonom sanimorum immortalitate, quorum fragmenta nonnussa pessime habita ad hoc tempus per tot saecula fortuna benigna nobis servavit. Quamvis varium sit indicium virorum doctissimorum do his hartae frustis haec tamen omnibus concedenda sunt: scripta Halanis iam prim post eius mortem Mevi corrupta fuisse, et saeculis tredecim, quae insecuta sunt usque ad tempus codicis Bodleiani irrepsisse multas alias corruptelas, quas tollendi natus interpretum in universum plane futiles adhuc fuerint. Iudiciis igitur oditorum inter o difforentibus operas pretium videsur haec fragmenta Lachetis auxilio numerorum explorare et minuti examinam ut, si possimus, de eis quae Vulgantur, sapientius iudicemus, et postea ad cetera latonis scripta pu ganda emendandaque nos scientius et prudentius applicemus. Quaerendum igitur primum omnium est ex aliis dialogi partibus, utrum numeri omnino in Lachete praesto sint, quorum auxilio inventorum iudicium de chartae lectionibus reddere poterimus. usquam ad numeros Lachetis constituendos transimus, e numerorum leges breviter enumerare, quas lassius in scriptis suis copiose exposuit, neque ineptum hoc loco neque perspicuitatis causa inutile videbitur. Has responsionis figuras ille et constituit si dosignavit Α - a, b, c; - abba, abboca; - ab ab abc abo; octa, abcddoba rarissime invenitur figura E, in quam redigenda sunt eae responsioni formae, quae a quattuor iam e moratis lani discrimino distant. In his uinibus guris constituendis unum licentia genus ubique

legitimum est, ut tribrachys loco dactyli sit Vocalis longa vel

diphthongus), quae fine vocis ante vocalem posita est, corripitur. Elicio, ubique in potest sicut apud poeta constituenda St, pausis vocis neglectis sive unus loquitur solus sive plures alter ex altero sermonem excipiunt. Raro fit ut et elisio et correptio in is locis ubi intorpungitur neglegi possint. Secundum has logos igitur locos Lachetis paucos disponamus et quaeramus utrum iam in hoc dialogo lato numero colere coeperit. Quaerenti mihi locos idoneos ad testimonium numerorum afferendum duae via patefactae sunt. Ῥoteram enim aut deligere

15쪽

eos locos, qui sine ulla forma traditae mutatione facile adnumeros redigi possunt, aut conari ad numeros revocare eos locos, qui congesti ex dialogi partibus diversis divorsa orationis genera exhibent. Illa via saltem lacilior videtur, altera automota magis ardua tamen ad meliora foItasse ducet, et eo commendanda est. Primum igitur inspice quaeso mecum et initium et finem dialogi tum placebit genera orationis diversa considerare, in quibus modo unus modo plures inter se sermonem excipientes loquuntur. Incipiamus a primis Lysimachi verbis:

θεασθε με τον ἔνδρα μαχόμενον ἐν πλοις, ma τε 1784. καὶ πης Ἀδ δ' ἔνεκ' 6 ' ελεχύσαμεν comparatis cum συνθεάσαJσθαλεγώ τε καὶ Μελησίας δε, τότε sιεν Ovκ Drolμεν, νε ν δ' ἐροομεν. γούιιεθα γαρ χρη- responsionem habemus valde miram et longiorem quam quae ulli casu attribui possit:

συν- ef - θεάσασθαι . . . - . . . in qua semel est tribrachys

lac dactyli. Porro γὰρ πηναι πρός γ' paria sunt spondeis binis qui sequuntur ὁριοῖς παρρη σιώζεσθαιJ. Tum figuram D ius formae abcddcta habemus sic a f=ταρρηlσιαζεσμ' εἰσὶ

videtur a pro ἐὰν scribendum esse. De παρρησιώζεσθ' si νoosσ' vide uhner-Blass. I, 234 238. Pergunt numeri sic

figura B sequitur Huct d φριεῖς γησώμενοι καὶ Γώχνοις γνωναι καὶ comparanda sunt cum verbis doJκει Πεῖν, ἴτω παρελάβομεν εστ την συμβουλὴν ubi bis est tribrachys loco dactyli

16쪽

poeta comici tom Mero soliti sint; vido Aristoph. Achar. hoΦενετ' ἐκ voli εἰμ' ἐμοὶ vel stiam in is locis ubi ε ε λαγῆ quain grammatio dicunt, adest, ut 13 επηρ. - et aaspo alias. Tum mel, ο πάλαι --t τα - προοιμιάζομαι τόδ' Mo loco igitur odo coistinianus oti το octo omian. uno autem a vocabulo semia incipit figura A mo: ωνοι δει μῶν - πάππου ε - χων νομα Θουκυδίδης ἐμα

tando ora folles tiata responsio flori missi In codio quodam doloriore Urbin 31. Miseri . rasoti τούτων οὐ tra litur, qua videsur ad additaminium scribarum spectare; ἡ πιν enim omisso nomo do sensu huius loci dubitam potest si orba reliquam ad numeros redigenda sunt: τούτω - δέδατ' -με ληθην ιος οἷόν τε μώλι - σω - μιθ πο ιγ' ι δπερ M teri lam diu exploratum os ex testimonio inscriptionum 17sB Graecos an infrequonis scripsim ποεi pro ποιεῖν. Dimon hoo loco non indignum notatu videtur, quod Melas illo pistorvmorum scripsi Ses at smin vorsibus, senariis maximo, amn-- tradem, ex quibus unus hic ost Ex MAM' -

ωΣ - ΣΕΜΕ quo dubium est quin lato quoquo

17쪽

11 s. s. 113. Poem - ι ειν, ἀλλὰ νον η - καὶ πεσθαι usu.

uio τ' Engelhardius in programmat gymnain sed nonsis anno 1834 et oditione sua huius dialogi primus mino Iuthon hoc loco notavit, quom secutus adliamus verba hγη M-- μενοι ei εο εμεσαμεν post οντας inseruit. Hac coniectura omprobata Sohangius parva quadam mutatione ς συμβουληνέμα syllabas longas α παρεκαλεσαριε δτι syllaba breum octo, scripsit sed conlocturam o adtam quidem ad numeros redigere potui. Si hoc loco lato scripsisses, quod inaugius coniecit, addidisset ut revera scit infra 186 M, numerorum gratia etiam alias sex syllabas longas et octo reum. Altera o parto Christianus Cronius dolandit qua tradita sunt: μοῖς enim e ἡμῖν, quod supra scriptum sit, esse supplendum et participia 1τηι σοντες et παρακαλοοντες ad παρεια furem eas reserenda. Verba tradita Milo ad numeros Mocari om sunt sic in hanc figura alterius formam ab c d ba: Moέτ εσμεν, εἰδοτες οὐ πιχὰ ἡμῖν . . . χριστοι εἰ δ' ἄρα νωλ-λίγοι μη Interiecta sunt primum πι εἷς οντας γη - θωπιπευθεντες γενοιντ' ci Ne porro fhJγησώμεθα μεμε - ληpiam περι eae τῶν se rid. Denique --ων εἴπερ τισὶν υ ἄλλοις, πιυς ει θ' M. Moo quidem iudicio Cronius mendatinos actam et Sohanai moto reiecit neque video cur quicquam fmsndandum vel inmtandum sit. 'orgunt indo numin sic προσεστή -τε τὸν νω ν τε τοιούρον πορινι - - tum σοντες τι οδ χρηαδτο ἀμελεῖν : καὶ παραχαλ σε ὁμας ἐπὶ τι - ----. Nun apparet figura secunda huius formas abboodda: a επεμέλειάν τινα στο ι)ήσασθαι των ἡ μων . . . - ν Ἀλινεν με κωτερα συσσιτοομεν γαρ. Intinoota sunt prim-1 3 έειν

- SE Sed haec hactenua. Ex hac inpositione olligitur latonem initium quidsm Moholis composuisse a moria, qui tantum abos ut sint aut exigui aut non alia

18쪽

17sB accurat compositi ut bis producantiu usque ad tricenas syllabas. In universum sunt numeri sine ulla forma traditae mutations valde manifesti Semel quidem additamentum scribarum est per numeros et tum, nam fui non solum manifesto superVa-neum est, sed etiam figuram responsionis dolol. Nunc initio dialogi examinato ad finem convertamur ut discamus num illio quoque numeri observari possint. lacet a prima paginae contosimas littera initium apponendi sumem, cum Badhamus, ut solet, stilo verso verba μων σε δρήσειν diaevoriti amon quid nobis intorrogantibus respondent numeri ymo A. Primum figuram quartam monstrant huius formae abcdd o b a :

denique ' ευρήσειν, πειδη 'uos κατε- φρύ- νησας Σωκράτει Ἀποκριναι νου M. - . . Verba igitur, quae inhamus suspecta habebat, longe abest ut delenda sint, numero quidem iudico, neque ceteri editorea devia a Badhamo deflexi sunt. Nomen Λύμων apud nullum poetam, quod sciam, legitur neque ex radice ipsius nominis certo cognosci potest, utrum prior syllaba brevis sit an longa, etsi parum est verisimile Attico homini nomen fuisse a Dorico δαμος ductum, multo autem verisimilius subesse stirpem Verbi

δαμνημι es δαμάω vid 0rieta Personennamen, ich-Bechtes p. 893. Sed postquam ex tribus locis huius dialogi , ubi lato

hoc nomen scripSit, usus auxilio numerorum syllabam brevem esse perspexi, etiam testimonium certum apud lutarchum inveni, qui in vitae Periclis capite quarto de hoc nomine scripsit: διδάσκαλον αυτos των μουσικων o πλειστοι Λάμονα γενεσθαι λεγουσι, ὁ φασι δειν του νομα βραχύνοντας την προτεραν συλλαβῆ εκφερειν Pergunt numeri sic: ως τοπαρὰ το Λάμωνος σοφίg υτην ἀν- . . . : άχης ἔτι υδἐν οἴει συ ετ meana εινar interiecta verba inter se respondentia

19쪽

SE Ium figura Secunda apparet ἐπιεικως εἰρησθαι καὶ ε . . . : ἐπανορθώσεσθαι καὶ ιετὰ vi interiecta sunt τι υτώ μη ἱκανως ψη - ται ἴστερον ἐντανορθωσε σθαι SQ ), euius numeri membrum alterum fit eodem tempore initium figuras tertiae sic: ται, ἴστερονεπανορθεύσεσθαι καὶ ιετὰ Λύμωνος, ὁ συ est una syllaba minori mensura quam id, quod sequitur, novisti καταγελαν, κα τωθι ofδ' ἐ)δων πωποτε ὁ Λάμωνα - - se a, ubi nomen Λάμων syllabam priorem bis exhibet brevem, ut Plutarchus, quem nuper adduxi, o admonuit, et tribrachys bis si par dactylo Tum sequitur figura secunda huius formae abbocaa: Λάθμωνα, a μετ' ἔλλουν, και επει

alias saepe, additamentum alicui interpretis mihi esse videtur; interiecta sunt primum βέβαιά σωμ' υτα - διδύω καὶ σε denique καὶ ου φθονήσω δοκεις γάρ - ιοι και μάλα σφοδραδῶσθαι - Cum pro geminis iusdem lectionis sormis habere liceat, tamen nolo μάλα σφόδρα in Auspicionem Vocare, propterea quod similia abundantia πάνυ σφόδρα haud infrequenter apud Platonem invenitur, si verba ipsa iterum in

20쪽

grammatici dicunt. Porro ἐγω ξυγχωρεῖ ἐάνπερ ἐθελη Σω κράτης των μειρακίων ἐπιμελῶσθαι, tum μηδέν Κῶον ζητῶνεπε - θ ἐγω οὐ κηρατον et ζητεῖν ἐπεὶ θν ἐγώ τινα Νικέγρατον Osrq ηδιστ' Talia enuntiata mihi revolvisti tam artificiose conformata et inter se artisaim contexta semper in montem venit illa columnal oximi Ephesia, quae sive a Scopa sive ab alio caelata, a quacunque parte visa spectantibugsemper exhibet tres inter o cohaerentes figuras, modo lutonem roserpinam, orcurium, deos inferos modo roserpinam Moestimquo alteram alteri vale dicturam, inter quas Atat viator murius modo Morcurium Viatorem et Alcestim, quam reducturus est Superas ad auras, ut ita dicam, et Mortem, modo Α, costim certaminis praemium, Herculem Victorem, ortem Victum Haud minus et omnis quam ille marmoria laber fecit, et procul dubio non sine multa litura lato nuntiata sua sic astigavit ad unguem et figuras responsionis ad amussim adaequatas opu-200B lavit. Inde emunt numeri sic fJδιστ' ἐπιτρεποιμι ἐθέλοι οδ ); tum ἀλλὰ γαρ αλλους ιοι - στοτε συνιστησιν, Γαν - ubi numerorum causa pro ξ scripsi. Responsum Nicias in figura altera sic desinit: τι υτ p περὶ τούπου μνησθε avfτod . . . : a factus ἡπα- 1 Thanatos. 39. Prog Winhismann. Fost 1879 V. Roberi.