De Antonio Musa Octaviani Augusti medico et libris qui illi adscribuntur commentatio scripsit Joannes Christianus Gottlieb Ackermann

21쪽

22 rhumoribus, de quatuor generibus, ex quibus animale corpus Omne constet, eblido scilicet, frigido, sicco et humido, nec non in ipsa argumenti pertractatione, quae cum GALENI de eodem dictis aliquo modo eonuenit, consistunt. At antiquiora GALSNo haec sunt a methodicis inprimis, quorum sectae ANTONIVs M sA studuit, in doctrinae formam redacta, a GALENO vero alio modo, Vt the0riae suae fundamenta darent, disposita. Caelefa Vero omnia in theoreticis exposita talia non sunt, Vt theoriae a GALEso peruulgatae ullo modo adscribi possint, plura Vero ad methodicorum doctrinam de adstricto et laxo referenda. Quae denique de lunae in corpora animata et in medicamentorum esseaeia augenda vel minuenda vi in libro traduntur, ab a temporibus, quibus Mus A haec perscripsit, adm0dum aliena non sunt. Denegaste viros doctos MUSAE librum , quem verosimiliter scripserit, et ad incertum auctorem alium retulisse, alium vero, de herba vetonica, contra, dicentibus licet grauissimis et nullo modo consutiandis argumentis, MVSAS pe tinaciter adscripsisse, admodum mirum est. Licet enim antiquissima exemplari

omnia librum de herba vetonica ANTONIO MUSAS adscribant ipsaque libro praefixa epistola opusculum, pars maioris operis de medicaminibus, MARC0 AGRIPPAE, CAESARIS AUGUSTI genero inscribatur, quem carum habuisse MVSAM, ceu patroni sui amicum, generumque credibile satis foret, haec tamen libro huie ANTONIO MUSAE vindicando non sufficiunt. b

Etenim quam insida de vero libri cuiusdam antiqui auctore coniectura ex nomine sit, quod in fronte gerit, omnibus notum est, copiosissimaque medicinalium inprimis librorum exempla sunt medicis celeberrimis adscriptorum et ab s notae famae Viris profectorum, qui, ut auctoritatem quandam libris 1uis conditiarent suamque doctrinam peruulgarent, satis fecisse putabant, si alieno satisque celebri nomine insignita sua emitterent. cb Nee, contradicentibus aliis omni-bUs, argumento praesertim, genioque scriptionis, plus iidei epistolae ad M. AGRIPPAM habenda est, monachali d) et tam parum latinae, Vt quaenam in animo script0r habuerit, vix Delio notatore erui possit, ipsaque epistola, manifeste id pr0dente scriptionis genio, recentior longe quam ipse de lierba vetonica di-ber rutanda sit.

Si autem MUSAM auctorem libri graeco sermone conseripti de diaeta ad MAECENATEM agnoscimus et cogitandi scribendique modum in hoc tibi ο

c de diaeta ad Maecenat. S. I bj His argumentis ad vindicandum hupc Antonio M ae librum usus potissim im est Gabriel Hummenergius, in praefat. ad edixionem Antonii Musae et Apuleii a se profectam. O Haee de Hippocratis spuriis libris docuit Grimerus, V. Ill. in praeclar0 Opere: eensura Lbror. Hippocrori cap. I. Sect. l.

22쪽

eum seriptis in libro de herba Vetonica conserimus, manifeste patet, diuersos librorum virorumque auctores fuisse. In libro de diaeta dicta enim generatin .eo redeunt, vi traditis per sua signa iis, quae in sanitate delinquunt, medendi iis methodus exponatur, dicta vero in libro de vetonica herba omnia merum empiricum produnt qui neglecta morborum cognitione eorum curationi tantum,sne omni virium, quae medicament D insunt, laesionumque, quae medicamenti ope tolli debeant, aestimatione studuerit. Graece liber de diaeta scriptus est, de Vetonica. vero herba latine: et . quamuis medicus Graecus natione, Romae in clarissimiorum virorum com mercio degens Romanaeque linguae gnarus, sua et graece et latine perscribere p0tuit, rarissimum tamen est ab Uno eo denaque auctore libros graece latinequestriptos inueniri, in ambabus linguis licet Versatissimo. Graeca insuper nomina herbae vetonicae, quae in principio libri copiose enarrantur, vitiosissime latine scripta sunt, isque scribendi modus, nisi, quod ac Veritate alienum non est, quum editi de herba vetonica libri summopere inter se discrepent, librariis debeatur, AUGUSTI temporibus, quibus Graeca graece, latina latine dici solebant, plane insolitus fuit. Vt verbo rem comprehendam, Πeque argumentum libri medicum probum, rationalem, morbos per sua signa cognitos curantem, neque scribendi genus et verb6rum usus virum doctum 'prodit, qui cum AUGUSTO summisque viris,

MAECENATE, M. AGRIPPA, HORATIO, VIRGlLΙΟ o familiariter vixerit, sed auctorem potius posterorum temporum, in quibus cum purioris latinae linguae cultu rationalis medicina neglecta est. Quo ad omnia autem, inscriptionem, tractandi ordinem, scriptionis genium, verborum usum, modum quo morbi curantur, cum capitulis hic de herba vetoni ca libellus conuenit, quae in APULEII herbario pertractantur. Nomina in viris- qtie libris, eodem perfecte scribendi modo, plantae, . de. qua sermo est, graeca latine et vitiosis time scripta, natalis locus, ad magiam adeo vires, qualitates, posta eaque ad morbos medicatae Vires Pertractantur, ut, qui non Videant de vetoni-

Q Extat in catalectis Virgilii epigramma, quo MVSAE doctrina sumimis laudibus extollitur: Cui Uenus ante alios Diur Diuumque sorores Cuncta neque indigno Musa. dedere bona. iCuncta quibus gaudet Phoebus chorus ipseque Phoebi Doctior o quis te, Musta suisse potest.

O quis te in terris loquitur iucundior Vno Clio nam certe candida non loquitur, caet. Talia autem in auctorem libri de herba Vetonica certe cadere nequeunt

23쪽

pSη-2l 'αθca librem eapitulum ex APULEII herbario esse,' et primum sorsan, ut quidam autumarunt, ab coecutire videantur, dum lucidissimum diem sol reddit. PLINIVM SECUNDUM sequutos plurimos esse in conscribendis medie mentorum comparatu facilium libris nuper probaui, bb ipsumque APULEIUM plurima e PLINIO desumsisse docuerunt BODAEVS a sTAPFL eb CLERI CUS db aliique quos DANIEL VINCKIVS e) copiose citat. Dicta sane in libro de herba vetonica plurima dictis a PLINIO perfecte respondent. Quae in

titulis libelli A. 8. 9. Io. IS. I 4. 16. II. 2O. 22. 24. 25. 26. 27. 23. 29. 3o. Sa. 33. 34. 37. 39. I. 42. 43. 45. de Vetonicae herbae virtutibus ad varios morbos proponuntur, cum dictis a PLINIO in historiae naturalis libris XXV. et XXVI. omni sere modo conueniunt, eo tamen excepto, ut compositiones et

mixtiones medicamenti alias Viplurimum APULEIVS commendet, quod in herba, cuius usus apud populum admodum inualuisse videtur, adeo mirum non est, aliis hanc, illam aliis compositionem laudantibus. Scripta autem haec sunt ut, publici ordinariique professoris medici munere in uniuersitate literaria Altorfina a PERILLUSTRIBUS uniuersitatis dictae CURATORIBVS mihi clementer demamdato, oratione publica, die Menc Iunii habenda me resque meas CVRATORIBVS uniuersitatis nostrae PERII

LUSTRIBUS, GENEROSISSIMIS, PATRIBUS UNIVERSITATIS CIVLBVSque commendem. Est itaque quod MAGNIFICUM uniuersitatis RECTOREM, PRAEFECTUM OPPIDI AGRIQUE ALTORFINI GENEROFISS,MUM, PAΤRES UNIVERSITATIS SUMME VENERANDOS, IURISC sVLTISSIMOS, EXPERIENTISSIMOS, AMPLISSIMOS CIVESQUE NEROSISSIMOS PRAENOBILISSIMOSQVΕ enitae petam, ut actui huic intersint eumque praesentia sua lexornent. O Barth. Advers. 38, I. Editum etiam est Apuleii herbarium cum primo de herba vetonica capitulo in collectione Isu3. in fol. edita a Gummio AG kernaeo, quae Galeni l. de pleni cud. librum, Polybum et Beniventum' c0M-

plectitur.

b in praelatione Q. Sereni Samonici editioni praefixa. O in Theophrast. hist. plant. I, 9. P. l32I. O liist. de la Medec. Part. III. Lib. I. cap. I. e 00nit. plailolog. medic. P. Ais.