장음표시 사용
11쪽
PRAEFATIO. Vnier latitanos est numero 3864, in membranis formae quadraiae scriptus, qui post Caesaris de bello Gallico commentarios Plinii epistularim libros quattuor primos continet s. 76 4. 108. secuntur Sallustii orationes scriptura pervam accurata est, saepe etiam vocabulis non distinctis continua, et quam intuosaeculi decimi facile tribuas in primis schedis multa Menti manu correctamni, quae maximam partem e codio centum epistularum fluxisse intellexi. huic addendum est tertium vel potius, quoniam de Schurenaei codice mihi non somni, Secundum apographum, codex Medicem vel Laurentianus plutei XLVIIM, qui nunc unus omnium librorum manu se torum integrum novem librorum numerum tenet is est membranaceus sorma quadrata saeculo decimo semius, quatemionibus sedecim et quinione uno, qui est ultimus singulae paginae initio XXIV versuum sunt, deinde XXV. postremo XXVI. est autem eodex ab eodem librario scriptus eodemque omnino habitu atque Taciti sex libroniae annalium codex tituli cum librorum tum epistularum ubique diligester exarati sunt, nisi quod in initio primi libri nomine omisso legitur EPISTULAR LIB. I terminatur in epistula VIIII. 26 8 his verbis ' et alibi ET
AE 1ΜΑΙΜ FINIT EPISTULARUM LIBER UBIV m octavo libro.
quem integrum habet, scriptura codicis ita consentit cum iis quae de illo libro primus Schurenaeus edidit ut, nisi lacuna impressi exempli obstaret quo minusseris pronuntiarem, hunc ipsum a Schurenero expressum esse adfirmarem. primus autem, quod sciam, inter Italos eo codice usus est Io Maria Catanaeus;
qui quem in secunda Plinii editione anno 1518 Mediolani facta antea enim aeno 3506 Plinium ediderat) pontificiiun codicem dicit et cum quinque cornelii Taciti libris nuper inventis coniunctum sitisse ait is a Medice non diversus est. nam illo tempore Plinii codex una cum reliquis Mediceorum libris Romaserati postea Nicolaus Helasius eum contulit cum exemplo Aldino, e quo exscriptam scripturae discrepantiam habuit cortius. cum hoc igitur libro itat in Vaticanus codex ut utrumque ex uno exemplari deseriptum esse appareat. A quo quae membrauis aliquot perditis periisse dixi sunt haec I. 16, 1 vero 20, 7 cim εδε- m, I, II 'ἐι - - 3, 5 eradere polas III, 8, 4 ea. - - , 28 csiae dissem r. medice autem et Vaticano codici olim, cum positaservationes criticas in Catonem et Varronem p. 864m de Plinii codicibus
quaedam adnotabam, tertium adiunxeram Pragensem codicem. cuius eximia quam scilicet laudabant praestantia eum non solum Pragensis editor, artis in-rientia pariter atque imbecillitate iudicii notabilis, captus esset, sed docti etiam homines turpiter is lassi et ad mira quaedam conmienta adduci passi essent, ita iustum pretium libro statuere mihi videbar ut ex eodem novem librorum exemplari e quo Mediesus et Vaticanus fluxissent neglegenter eum
12쪽
vIII PRAEFATIO. descriptum esse dicerem nunc vero Medice et Vaticano codicibus tam inter se quam cum Pragensis libri scripturis collatis ex ipso Medium, ante quam in Italiam transferretur, a Germanico librario Pragensem descriptum esse certissimis argumentis deprehmdi quo negotio non solum cum summa neglegentia librarius iunctus est, sed etiam complura cum ipse novavit tum e cenium librarum codice, quo praeterea usus est, intulit itaque huic quidem codici nullam inierlibros manu scriptos auctoritatem tribuendam esse dico. sed restat praeterea
alius codex, de quo dissicilius est iudicium, eum dico e quo anno Ibin Aldus octavum librum primus et integrum edidit et suo loco restituit. de eo igitur Aldus in epistula ad Moisium Mocenicum Venetum data haec habet Sed ex quo tu e Gallia, has Plinii epistolas in Italiam reportasti in membrana scriptis,
atque adeo diversis a nostris characteribus, ut nisi quis diu assueverit, non queat legere coepi sperare mirum in modum, ore aetate nostra, ut plurimi ex bonis autoribus, quos non extare credimus, inveniantur. Est enim volumen ipsum non solum correctissimum, sed etiam ita antiquum, ut putem scriptum Plinii temporibus. - Nunc autem, quod possumus, hasce Secundi epistolas damus quam correctissimas, in quibus etiam multae sunt, quae antehac non habebantur. Sed
tibi in primis habenda est plurima gratia Inclyte Aloisi, qui exemplar ipsum epistolarum reportasti in Italiam, mihique dedisti, ut excusum publicarem. Deinde Iucundo Veronensi Viro singulari ingenio, ac bonarum litterarum studiosissimo, quod et easdem Secundi epistolas ab eo ipso exemplari a se descriptas in Gallia diligenter ut facit omnia, et sex alia volumina epistolarum partim manu scripta, partim impressa quidem, sed cum antiquis collata exemplaribus, ad me ipse sua sponte, quae ipsius est erga studiosos omnes benev ientia, adponaverit, idque biennio aute, quam tu ipsum mihi exemplar publicandum tradidisses Exeunt igitur hae Plinii epistolae in manus literatorum et tua et Iucundi nostri in illos benevolentia, emendatissimae. - se autem Plinii epistolas ad Traianum, multis rationibus probari potest sed his potistimum. Primum, quia in antiquissimo exemplari una cum diis ut nos imprimendas curavimus, sub Plinii Secundi nomine scriptae sunt'. accuratius autem ubi inventus fuerit codex docet Guillelmus Budaeus ictus in Adnotationibus in Pandectas anno 1508 primum editis utor editione Lugdunensi anno 1563 facta), in quibus cum complura ex eodem codice delibavit, tum p. 149, postquam de epistula decima libri octavi quaedam ascripsit, verum inquit ' haec epistola et aliae non paucae in codicibus impressis non leguntiis nos integrum semellinium habemus primum apud Parisios repertum opera Iucundi sacerdotis, hominis antiquarii, architectique nobilis'. digna praeterea quae legatur de eo codice est epistulacatanae ad Sadoletiun data in editione anni 1518. nam quod descripto de
13쪽
PRAEFATIO. IIvetustissimo codice Germanico plures ad Traianum epistulas et insuper quasdam eiusdem Plinii ad amicos epistulas, quae de octavo libro excidissent a Dominico Mamiliano Romae se accepisse scribit ea dubitare nequit quin de ipso Aldi codice intellegenda sint sed ciun Aldus pro sua ratione Iucundi apogr phum ingeniose a viro acutissimo sed eodem inmerario interpolatum quam ipsum codicem sequi maluerit, facile intellegitur quam incertum omne de hoc oodice reddatur iudicium hierunt etiam qui eum a Mediceo non differre suspiearentur a quorum iudicio ut recedam cum memorabilis quaedam scripturae discrepantia me movet maxime in iis epistulis quae ante Aldum editae non fuerunt, quamquam dissicile est dictu quantum in hoc genere Iucundi ingenio tributio sit, tum Aldi et Catanae testimonium quorum uterque epistularum ad Traianum librum, de quo postea dicam in illo codice stiisse dicunt Catanaeus au-- a pontificio suo qum ipso viderat, Germanicum quem dicit discemit. Uberius quam pro ratione huius editionis, in qua argumenta earum rerum quas dixi omittenda erant fieri oportebat eo potissimum consilio haec exposui. ut, dum iustis commentariis instructa editio pararetur, copiis ab editoribus collatis recte unus quisque uti posset restat ut qua ratione ipse in recensendo usus sim explicetur itaque cum compilaribus codicibus e tribus exemplaribus ductis et paullatim in Italiam adlatis Plinii memoriam ad nostram aetatem propagatam esse demonstraverim, e quibus codicibus tres aetatem tulerunt, mdiceum dico Vaticanum, Florentinum, Riccardiani autem excerpta extant, reliquorum ex recentibus libris vel manu scriptis vel impressis petenda est notitia facilis futura esset recensio, si vel notabili librariorum tantum neglegentia antiqua exemplaria distarent, vel Italorum interpolationibus atque erroribus ab antiquis codicibus recentes recederent sed ea est etiam inter antiquos libros scripturae discrepantia ut ante decimum saeculum ex hac aetate enim stirpis divermiatem derivavimus insignem mutationem non ex oscitantia librariorum sed ex gramnaticorum acturio prosectam Plinii exemplaria subiisse appareat. neque ita comparata est librorum conditio ut reliquis neglectis unum securus sequi possis; sed cum per omnia quae supersunt exemplaria vagata sit interpolatio fieri nequit quin iudicio adhibito modo hunc modo illum ducem sequaris. saepe a qua parte standum sit incertus haereas quare quamquam nullum estiundamentum scripturae satis firmum et ab omni suspitione tutum, tamen ει dice codex, ut numero librorum reliquos omnes superat, ita scripturae bonitate primum sibi adserit locum nisi quod in libris quattuor primis par huic origine sed accuratius scriptus Vaticanus codex maiore etiam laude dignus est quibus codicibus qui in priore parte epistularum accedunt antiquitate sere pares, Ri eardianus et Florentinus, si quamvis auctoritate inferiores sint non satis recte
14쪽
x PRAEFAT 10. enim ab interpolationis suspitione hos libros olim defendere volebam), habenit,
men quas suam sibi fidem ab interpolatis illorum scripturis vindicini qua in re censentientes cum alterutra parte recentes octo librorum codices aliquam vim ad iudicium regendum habere cognovi si e n ut medium inter utramque sectam locum tenent, ita plerumque, si quae interpolatione in alterutra laborant, cum ea quae integram scripturam servavit faciunt eaque ipsa res documento esset iret etiam in posterioribus libris, in quibus praeter Mediceum soli recoetes codices relicti sunt, interdum illo spreto hos quamvis multo corruptiores sequendos esse. neque neglegenda in hac certe epistularum parte Aldina editio in qua cum multa quae ante ex recentibus codicibus corruptissime expressa legebantur primum ita ut postea in Medice eodice inventa sunt correcta essent. aliae eius codicis scripturae, quae, ut demterpolatione per se suspectae sunt. ita ab Aldo, si in suo codie invenisset, vix omissae essent non apparenti unde si recte colligimus Gallicum Aldi codicem, Medicto in ceteris simillimum, inte polatione illius caruisse, sequitur in udina scriptura cum Medice codiceaeo sinuente magnum esse ad huius auctoritatem sustentandam momentum. sed cautio et diligentia adhibenda est, ne aut in libris quattuor primis, in quibus similes Medice codici scripturae ex Vaticano per exempla ante impressa propagatae erant, eandem vim udo tribuamus, aut in reliquis Italorum coniecturas pro antiqui codicis scripturis amplectamur. denique in octavo libro omnis p nes udum et Mediceum codicem auctoritas est in paucis autem libri noni epistulis quae in Medice codice desunt praeter udum recentes octo librorum codices soli tu auxilium vocandi sunt quae cum ita essent, principem quidem ducem quem sequerer elegi Medicem codicem, sed ita tamen principem ut, si vel res iuberet, vel reliquorum librorum rationes persuaderent, eum deserere non dubitarem. atque quo certius constaret quae optimi codicis fido destituta essent, discrepantem eius libri scripturam in fine praelationis adnotavi quam quando reliquorum librorum auctoritate mutaverim, quando coniecturis vel aliorum vel meis usus sim Corui editione adhibita cognosci poterit nam cum omnia recensionis praesidia nunc proponere non possem, utilius ore existimavi
unius eiusdemque optimi libri scripturam exhibere integram quam collectam de pluribus mussitudinem componere quo instituto ut liberiim uni cuique iudicium esse volui, si qui edicti codicis scripturam ei quam substitui praestare exist marent, id quod futurum esse in tam frequenti codicum discrepantia video, ita necessario postulo ut mihi credant me non temere optimi exemplaris fidem l seruisse. sed in scripturis Medice codicis componendis cum minuta quaedam quae nullam utilitatem in huius modi adnotatione habere videbantur tum ouiuia quae ad orthographiam quae dicitur pertinent omisi. atque in hoc quidem
15쪽
PRAEFATIO. XI genere universo, quod est de singulorum voeabulon scriptura, quoniam di-- fama vulgari ratione qua nunc plurimi utuntur regulam observavi, satius duxi antiquissimorum librariorum consuetudin sequi quam recentium grammaticorum diligentiam et pravum constantiae studium imitari, eo tamen temperamento adhibito ut rariora nisi consentiente Medice et Vaticano codice non admitter . praetrem in disponendis epistulis Medices codicis ordiuem secutus sum quo lactum est ut in quinto libro, cum pertu tio e recentibus codicibus propagata ne ab Aldo quidem, qui nonum librum primus in pristinum ordinem restituit, sublata esset, a vulgari numero recedendum esset unum addendum est de nominibus eorum ad quos epistulae scriptae sunt in quibus cum et octo et novem librorum exemplaria plerumque sola cognomina, raro nomina exhibeant, solum centum epistularum exemplar utraque servavit itaque in iis epistulis in quibus utrumque nomen aut in Horentino codice scriptum aut ex indice Riccardiano adnotatum inveni, restitui ubi coniectura assequendum erat, quamquam Plinium duo nomina ubique posuisse arbitror, propterea quod in omnibus non potui, contra codicum fidem reponere nolui. cui quidem detrimento indice nominum subiecto, si modo certa rei indicia erant nam probabilitat a ne in illo quidem sequi volui), remedium paratum est. Longum est et ab Mus Mitionis consilio alienum quid a prioribus editoribus praestitum sit recensere itaque, ut summam rei dicam, rudi et Calanam editiones nam de antiquioribus supra dictum est partim integrae partim identiam mutatae sexto decimo saeculo a multis repetitae sunt egregiam autem operam hoc tempore Plinio praestitit timetis Caa bonis, cuius emendationes in Remini S 34- editiove altera anno l59 sacta primum editae sunt deinde Mntii aeres, qui anno 161 1 Plinium edidit et Palatino codice ad emendationem adhibito plura quam priores novavit, maximam apud posteros auctoritatem nactus est eam enim editionem ii qui postea Plinium ediderunt, vianinu. mimis, Th-arius Cellaritia, alii, ita secuti sunt, ut Gruteri exemplo tamquam momento scripturae usi pauca vel coniectura vel de eodicibus et exemplis avis impressis mutarent emendando autem ceteros superabat D. Hidei us Onovitia, cuius adnotationes in editione Reutasti anno 1669 exhibita prodie--t verum et hunc et reliquos omnes non intellecta librorum interpolatio prohibuit quo minus feliciter in his epistulis versarentur taurus Corsitas quid res postularet perspexit et idoneis subsidiis instructus novam recensionem suscepit. edita autem est eius editio post mortem Corti ab Longotio anno 1734. sed cum Medicti codicis bonitate captus hunc unum integerrimum scripturae sontem ubique sequeretur fieri non potuit quin multa quae in illo interpolata sunt, eum ex aliis codicibus emendare posset, repeteret mulio tamen rectius
16쪽
xII PRAEFATIO. ille cytiam semer et cierimus, qui meliore via monstrata ad istam suam vulgatam scripturam ammteriano exemplo propagatam redierunt neque vero sua laude fraudandus est G H. Selia ema, qui, cum anno 1805 e neri editionem iterum excudendam curaret, adnotationibus additis complura priorum menda sustulit deniquo novissimus Plinii editor, Mauricitia mering qui anno 1843 has epistulas commentario in usum scholarum instructas edidit interpretationi potius quam emendationi intentus pauca quae meae rationi convenirent praestitit. In epistulis Plinii et Traiani imperatoris singulari libro comprehensis ut novae recensionis munere, quod in reliquis suscipiendum erat, supersedere possem 0rellii curae his epistulis separatim editis praestitae effecerunt ante omnia autem sciendum est, ut repetam quae de sontibus scripturaeirellius explicatius disseruit, sexto decimo saeculo unum harum epistularum extitisse codicem quem in Gallia repertum esse a Iucundo Veronensi supra dixi ex eo autem descriptas et Petri Leandri industria missas epistulas octoginta et unam quae sunt ab epistula quadragesima prima posteriores edidit Hieronymus Amantius impressas per Ioannem de Tridino anno 1502. deinde eodem anno paucis mensibus post Philippus eminus Manlii exemplum suis coniecturis emendatum repetiit tertius qui eandem epistularum a tem ederet extitit Calamma, qui suae epistularum et panegyrici editioni anno 1506 Mediolani exhibitae adiecit Hibellum epistolarum ad Traianum cum rescriptis eiusd principis . quod autem uno tantum exemplari praeter impressa, nec illo admodum vetusto adiutum se suisse in his epistulis dicit
Catanaeus, id nisi cum rellio ab ipso confictum iudicaveris, de Manlii apographo intellegendum est tandem biennio post Catanae editionem ipso Gallico codice, qui integrum librum exhibuit, in Italiam adlato,
Alcius de cuius editione supra dictum est, epistulas quadraginta et unam, quae in prioribus exemplis deerant, adiecit ergo duae sunt harum epistularum editiones principes, quibus earum recensio nititur, altera Mantii in posterioribus tantum epistulis octoginta et una, altera, quae ad universumtibnim pertinet Aldi e quibus Avantius quamquam pro virili sua castigatas, a se epistulas dicit tamen pauca videtur in iis quae e codice descripta habebat mutasse, Aldus multis coniecturis a Iucundo suo, ni salior prosectis eodicis scripturam mutavit unde existimari licet quam longe me epistula quarum onmis in Aldino exemplo fides est a genuina scriptura deflexae sint. sed cum mox in secunda Catanae editione, quam reliqui editores ut in ceteris libris ita in hoc sere sequebantur Aldi recensio novis coniecturis augeretur, actum est ut vehementer interpolatae hae epistulae circumferre
17쪽
PRAEFATIO. III ille, dum nostra aetate orellius principibus editionibus collatis genuinam codicis scripturam, quoad eius fieri posset, restituit, restitutam via et ratione emendavit edidit autem rellius primum Plinii et Traiani epistulas mutuas Turici 1833. deinde magis emendatas una cum historia critica earum epistularum Turici 1838 edita ex his igitur posteriorem editionem ita secutus sum ut in paucis, quorum index infra scriptu est, ab ea recederem. ceterum ordinem et numerum epistularum qualem in Mantii et Aldi exemplaribus inveni, a quo sine idonea causa postea desciverunt, revocavi. nam postquam K Stephanus, ni fallor, primus ita has epistulas disposuit ut eam partem quae epistulas ab imperatore rescriptas additas haberet seorsum positam et novo mutuarum istularum titulo inscriptam in finem reiceret, hanc rationem plurimi imitati sunt itaque antiquo ordine restituto recentiorem numeris vulgaribus adscriptis indicavi sed cum in hac re. quamquam dissentientibus plerisque editoribus et ipso ressio, vidum sequendum esse ducerem, nolui eum cum reliquis imitari in hoc, quod una eum reliquis libris has epistulas tamquam decimum librum posuit quod quin contra fidem membranarum novaverit dubitari nequit nam et ante Milum aliqua epistularum pars tamquam liber singularis edita erat nec umquam cum reliquis libris hae epistulae numeratae sunt. Epistulis Plinii adieci panegyricum non quo haberem magno opere quibus emendationem adiuvarem, sed quia aegre librum a multis in hac editione desiderari intellegebam itaque in eo recognoscendo praeter doctas etilaboriosas Schwarai copias in primis optima riderio μει ri recensione parisiis anno 1843 edita et scholarum Gallicarum usui accommodata usus sum. nam de libris manu scriptis ipse non quaesivi, et quos sorte collatos habui duos, alterum Mediolanensem bibliothecae rudentis olim
patavinum eoque nomine a Schwartio usurpatum, alterum Guelser tanum, qui est inter Gudianos numero 45, utrumque chartaceum saeculo quinis decim scriptum, eorum exiguum usum esse cognovi videntur autem codices panegyrici praeter paucas membranas rescriptas, e quibus variae scripturae ab Angelo Maio adnotatae sunt anno 1815 in Symmachi editione ει diolanensi, quotquot extant omnes ex uno exemplo saeculo quinto decimo reperto ducti esse. nam quod Ducti rus in Muse Rhenani novissimi t. III. p. 15 codicem Vaticanum 3461 decimo saeculo scriptum esse dicit, nescio quo auctore dicat mihi certe Henricus Brunnius ea de re interrogatus eum librum non magis quam reliquos panegyrici codices, qui sunt in bibliotheca Vati- eam numero octo, ad quintum decimum saeculum pertinere respondit. heque dissentiun ab hoc iudiei scripturae a Sc artio Vaticano codice
18쪽
M PRAEFATIO. excerptae itaque illud archetypon e quo et hunc codicem et reliquos omnes quorum nullus est quinto decimo saeculo antiquior, descriptos esse dico, cum aliis librariorum erroribus corruptum erat, tum multis lacitas hiabat quorum omnium cum e libris manu scriptis nullum praeter Italorum quidem coniecturas auxilium peti posset, emendationem multi susceperunt, lacunas autem, postquam quaedam in hoc genere praestitit Catanaeus, in primis
Ioannes Cumisiam , qui anno 1613 cum reliquis panegyricis Plinii librum edidit, supplevit. atque hunc Cuspinianum, propterea quod filius, qui
patre mortuo editioni praefuit parentem integra chartas in vetustissimis suis exemplaribus venisse et restituisse adfirmat, e codice aliquo supplementa petivisse multi existimaverunt eiusque rei documentum esse voluerim quae in capite quinquagesimo quinto percommode inseruit praeterea ut qui que actus est princeps, extemplo fama eius, incertum bona an mala. ceterum aetem est at vero cum reliqua omnia quae Cuspicianus addidit ita comparata sint ut partim coniectura facile inveniri potumni, partim non esse e libris prosecta appareat, illa quoque ipsius ingenio desaeri, eaque de causa non codicibus, quos nostris meliores non habuit illum adiutum suisse, sed coniectura rem egisse credendum est quo factum est ut multa praeter necessitatem inferret alia non incommode restitueret, in aliis a vera sententia binaret Dae deinde maximam partem a posterioribus editoribus repetita sunt ex his igitur supplementis ea quae iusiam sententiam referrent retinui, inclinatis tamen litteris tamquam aliena notata hac enim ratione etiam in reliquis usus sum): ea autem quae male addiderat lacuna, si qua erat, indicata resecui denique si quae in codicibus scripta erant quae delenda esse viderentur, uncos quadratos, quod eorum quae prave a libriurus addita essent signum esse volui admovi. de iis quae praeterea mutata sunt ut constaret indice infra scripto curavi.
19쪽
paulum tenere cedendo intempestiVis amoenitatibus submovemur.
nea laI, 15 et-Honoratus m. Is enim erealis fustibus l33, is summam l 34, 23 primis ipse eliorioris V primis citerioris mitra statim
20쪽
seolabat M adsectabat V li eum aut centum graviter meum agentem
graviter V llo repetit illa perii I 20 ululatu i 24 maiores 37, 1 sunt ira proximam lare c- 20 etistieusis-Laurentinaim. 29 inde litterae I 3 hae m. l 35 iam simul l 37 tria m. 38, 13 quod suspensum et tabulatum 17 potissimum iri plurimo sole om. 24 unciaria ΜΜΟΗΥPoeausion laetissimum i 3 prospicit possides ira buxu iras, 4 malignior est eieris ira remota mari l cingituri
vincitur ab horto singulas sed alternis paucioresius Ita incuria Pan e euptoporticum area quae ut tenet i
quel eontinetque largestationes Ir gestationis V l 18 temperant i 28 spe-
culatoribus t 38 exegit i 40, 5 uoluntatem l 12 eorruptiis pias optimas la loquebantur il 41, 8 patri lis quas quaeri 2 indicium I 29 est si eis i intentione languescit ira et quasi conten-liosa ira cum labore seeundo Meo m. 36 quae quia ira aliud auditores m. 42 6 lese ira quis iles A te a s 22 ipsi invisissimus om ira qua die ira labram ita I 26 utim. 43 5 et om l 14 Et om. Liber ΗΙ. 44 6 si nonJ sint ira mira illis mirabilis trab lotusJ illi l 26 ibos i 33 ille M illi V l 45, 1 honestum nam dicendi p. 46, 12. l 14 pro oro la quibus imaginibus oneretur m l 47, b tam innumeri l 34 singulariter est amaius il 48, 3 orationem ira rectius il 13 quam amicitia tri ab om licis illo lis dedormiebatque ira elysed i 36 fremii l 49, 3 studii lis inquid horas non inpenderetur minquid non
perdere perire enim arbitrabatur quia quid studiis non inpenderetur Vlla quantum seripserit om l 18 quidem l 22 eum quamvis Db0, 20 cannio suo ira frequenti praesenti l 38 ausus usus il I, 1 ciuitatis illi periti perii in tanto eo ira futtilis et inducis non Dra manu nos certe i 2. I honoribus m. eum quam to melim succurrit p. b, vlli inquisitiorem ira diem idem ira in m. t 6, 1 summo die m. la te m. audisse et M audisset V l 1 in m. 27 hucusque -dim cite m. iras scriptorem LM ualet 57 8 Adque ad les gra-iillia lo nimiam ira eum admiratione eademiratione it 30 sol Et non it 3 ea illo M at illo VIM, Is utinis 59, 3 aesius ira palam palamq. Ulla quantum est iam placuit is, et peritissime m. t 60 Idelimentis legendo delegendo tu maritus eius m. t 2 rediebat Il27 non dolei paeie ira quod d/I, 13 illo m. las seueriano i 62, 7 acl- monui la qua LIT ideo I 21 uerissima ira et om 63, 5 Isdem casibus m li 23 postremum id quorumli 3 seueroo faenore Vll64, nec non tacendio ne iacendi Vl 1 militaverat legatus tris curvi eum l/b, 30 suit. L Lb et IIII. 66, 31 mancipatum emancipatum 32 homines t 67, 2 luscerinas ira tam m. 68, 1 insiticio instituto ualdissime l1 Iobligabis Calvisium nostrum σm l is quo sit - extendimus om. 33χα-