장음표시 사용
11쪽
s Verat Gran)mat. d. rie eli. u. Lat. II): Resinieriis vero in libro, qui in seriptus est Trait de a formation des ot dans la ingue greeque qu. e n0Stratium peribus perpaue delibavit. Ne vero minimum ad 0nsilium meum X sequendum profecerunt G. Curtius Grund Z. d. rie eli Elym at , Pollius Elym0log. 0r8eh. 1 et in ,Αhrensius de dia laetis L Ae0l. L 0r. in Cors senus Ausspraclies tu. J, Buden Zius Susi. κoc), ueliter Secundaersust . qci Brug- manus de productione Graec ling. Suppla toria in Curtii tud. IV), ut quae ex illini diariis hauserim permulta taeeam. Quibus
viris d0etissimis quantum debeam, Ostendet commentatio, a Xime vero G. Curtio, cujus iam a rationem X primere summo opere Studui.
Sed haec hactenus jam ad quaestionem n0bis propo Si tam Videtur transeundum eamque ita inStituamus, ut prinium quae a radieibus o suffixi ope ducuntur 110mina, tum quae e0dem SuffiX0a 0minibus derivantur, perlit Strem US.
caputa. DE NOMIMBUS QUAE VOCANTUR PRIMI I VIS IO SUFFIXO FACTIS DISPUTATUR.
Homerum B G.-ιο- unu ex Achilli equi nominatur.
Aeole spr0 ic γος die tum ense Ahrensius eoi p. 10 comparatque in Sanserit lingua maja, in Latina magia), κουιό- IL, χα-ιο- Laeones, Aristoph. Lys. 90. lbi d. Bel k. de quo e Ahrensium Dor. p. 6, qui X amo Λασιος αγαθός He S. χm0ς dueit, et obeckium ad Phryn. p. 404). Quae nomina sive reliquiae sive vestigia tantum aestimanda Videntur 1 0rmationis, quae in anserita quidem lingua laetissime
y Sic Aristaretius quoque, qui sagittarium intelligendum esse een Suit, quare orta8S h-ιο- Scribendum St. - 1-ιο- certe apud ΙΙesychium legitur de quo id lapium eX. S. V. 1 κ
12쪽
1l0rii it formantur enim a suffixi ope uiri Graeeum respondet piam a Xime, apud Ilulos et gerululia et parti et pia necessitatis et n0mina quae V0eamus appellativa quorum similitudines in omnibus linguis X stant onsanguineis inprimis partiet pium illud necessitatis Saepe SerVatum St. Quo pertinent e0mplura flute supra attuli linguae Graecae nomina. ut αγμιο-ς, quo eum in anserit lingua jag a-S, etiam im Si spectamus, optime convenit valet enim idemqu0d Venerandus, acer. At saepius tamen apud Indos tantum vetus ista parti ei pii significatio retenta est, apud elei 0 nil ni Si forma. Plae et igitur ut ex linguis quas appellamus indo germanici Slii us formationis asserantur X empla: e Sanserit jog-ja-s jungendus, a rad jug), guli a-S 0ecu
p. 255. 649 re te ad risui. Irre refert.
Haec aleetiva huc rettulerunt B0ppius . l. p. 343 atque inprimis Curtius de nominum formatione . T. 6 et Grund Z. p. 577seqv. qui rectissime d litteram X spirantis vi a natura dueit, ante quam saepius parasiti ea quadam rati0ne d procreetur. Errat sane ensevus urget-Le X. l p. 4 et qui eum se eulus est Leo Meyeres p. 385, qui ad ha anseritum suffiXUm 0nfugerunt, qua de re infra disputabitur, Si 0mina in ce-διο- et ι-δι0-ς termi
nata perlustrabimus q*23. 24).
e0ndidione optime disputavit Curtius .ib se tu Cur 3Ieyer Ιp. 40 Ma aliquod suffixum intercia et o statuendum SSe en Sent, non intelligo. Hoc Suili Xum, de quo di Sputatur, plane diverSum esse ab illo secundari0, de qu0 08tea erit disputati s*33 Sequ.),li piet, qu0niam in his quae attulimus vostibus εὐ- e0ntinuo e ja
13쪽
Hujus vero has Si quae sunt propria, ex assimilati0nis quam V0eamus legibus sunt repetenda, qua de re id Curtium p. 615.6l T. ,2l satis erit de dialectis pavea monuisse Aeoles enim Ahren Sitis l. l. p. 49 qu. consonarum geminationem, quae Xassi mihi tionis lege conse 'litur, semper retinuerunt reliqui autem Graeci altera consonarum missa Syllabam produXere antecedentem, qua de re optime disseruit Brugmanus in Stud. V inde ab p. 9; Attici denique productionem istam negle Xerulli. E. mo- radicibu adjungitur.
dus), de quibus vid B0ppium kr. r. p. 368 37 et L. Meyerum Ιp. 385 Ma suffixum anseritum e linguae Graecae legibus in
σι transiit; steterum vim signis candi ut pediemu S, apparet ean dem prorsus rationem inter nomina illa in o-ς, de quibus Supra k2 dixi, et hae in σιο ς intercedere. Reliquiae tantun Sunt formationis, quae apud Ind08 0nge pr0pagata est, eaeque Veterem negessitatis significationem omnino miserunt. Accedit, qu0 nomina ista in σιο- vi ali m0d0 08Sunt X plicari.
caput II. DE NOMlNIBUS QUAE VOCAMUS SERIVATIS IO SUFFIXO FACTIS AGITUR.
ah ad themata in consona exeuntia
l nulla alia mutatione, nisi quae e elementorum path 0l0gia- ut 0beckiano verbo utar e0n Sequitur.
14쪽
Omnia hae n0mina ad primitiva ortissime p0ssunt reserri, quod n0n idem adit in alia nonnulla, quae tamen in St0rum numero videntur habenda:
α-πειρε mo- H. et α-πεοείσιο- H. siluae L. Meyer I p. 42 ad πειραζ- Curtius P. 2D6. ad hoας refertint Brugmanus . t 8 e ceπερ F)εν rio illud, h00 e απερ Νε ν)ριος. Due niger in Fleel et seni Ann. Vol obye transmutatione plantitatis repetunt , Dro υ- σιο - Pro Pr-3, αρνει o H. a ' reo I FG , Unde Vogεες, qu0 eum conferas ctatu 1 5 i. Iam de universa hujus has si formatione pauea sunt X ponenda. Et ex quidem ea est, ut o sussi Xum ad Stirpe in onsonas X euntes nulla mutatione adjungatur; pleti Si in spirantem alii illam Velino X plosivam litteram terminantur, spirantes e notissima illa Graecae linguae lege X p iduntur, τ ver a plerisque Graecis in spirantem initatur i vocalis initimae opera ac vi. aee edit. lu0d
15쪽
10 in vocibus nonnullis syne0pae qua, dicitum exsistit; videas
iu-S, alia quae id apud Sehlete herum p. 79 squ. In steteri linguis j a suffixum ad stirpes in onsonas non affigitur. 2. Ihematis aliqua pars ante o suffixum eliditur.
I 0becki excepto, qui paralip p p. 246 de istis adjeetivis nonnulla disputat obstant autem ei tuam supra I 8 attuli legi 0que mirum n0n St, qu0d apud H0 merum iussu in ejusm0d adjeetivum' De quo P0ttius Et F. II a. p. 375 seqv. et Curtius P. 150.
invenitur, apud tragicos p0etas n0nnulla pleraque apud 0 Ster0Sauctore eaque Saepius cum praepositi0nibus conjundia, quare ista comp0Sita propter vocabuli amplitudinem syllabae in alis jacturam
α Vocalis finalis ante o suffixum eliditur.
Quam anal0giam sequuntur haec ab adverbiis in a derivata: κρντ-ιο ς κρυνα), λαθρ- ιο-ς λαγρα). io Suffixum si ad stirpes in vocales terminatas adjungitur, ea lege fieri solet, ut extrema stirpis littera vocalis elidatur, fu0s quidem in omnes
16쪽
litiaiias ita dini ivl0gerni alii eas, s0lis iliematilius iii a Xeeptis, quomini littera filialis aptu Graecos qui item gravi 0r Si qua in tuae possit Suffixi in Seiluenti xi exstingui quare plerumque a litteraeum io uili X in ccio coalescit, de tu postea videbimus. At nonnulti tuam etiam re Seu ante io X ploditur ut supra Xempli Spr0bavimus, id qu0d eum linguae Latinae ratione optime eonvenit: confera n OX-iu- sns Xa) eras si Ven-iu - vena in Sublic-iu-s sul)li ea)alia siue quae id aliud Meyerum I p. 4b5. 0dem pertinent
multa, piae in Veniuntur apud Buden Zium et ueliterum l. l. β. 4e seu i finali cum o ut si X in cito eoalescit.
Quorum analogiam iaste ab adverbiis in a deri Vata se luuntur:
Unde ti litteram inalem missio saepius retineri quam X plodi apparet, qu0d quidem mirandum non est quoniam a vocali plurima inest i S. De adjectivis in t fo- qua sese diligentia disputat Lobeel ius parall. p. 19 qu ei in parergis ad Phryn. p. 541 Sequ. Ahrensius autem Aeol. p. 8i 0 docet B000to e diale et consuetudine ho-ς
id quod X 0e alium ommutatione, quae gentis illius vel maxime erat pr0pria, Videtur repetendum, qua de re Ahrensius . . Ne Vero aio ς terminatio 80lum X a finali et o susii X est orta, Sed parasiti ea quadam ratione pr0pagata etiam ad stirpes in aliasque se applieuit euin aliis lue et suffixis et elementis e conjunXit. Quare lueet 00 0 eo de istis quas attigi formis disputari. Ac irimum quidem de ιο- terminatione ad themata in affixa erit quaestio deinde quibus aliis stirpibus αι ad
jungatur, Videbimus terti denique loe de ιαιο- et ιιιαιο- disputati itur suis X is quippe quae eum ιο- nritSSi me eo haereant.
17쪽
Quibiis e Xemplis probatur αιο- termillatio Ilem. villae 'cithematum sit ali et ex o suffixo erat orta, rion aliti qui quidem temporibus, nam apud ΙΙ0 merum ὁJ-tem - solum inveni Sed quasi senescente jam lingua fines Su0M esse egressam et in suses X Orum numerum receptam id Stirpes id quod haud difficile est explicat saepius trans hilam. Constat enim inter 0mnes, qui in linguarum natura ac rati0 ne intuenda sunt versati, linguas ad unam omnes ad paupertatem et caliginem a pristina abundantia et perspieuitate esses de hipsas Quo daelum est ut susti X0rum quoque vis magis magisque Sit obseurata et attenuata. Quid igitur mirum, quod 40mine S, quum non jam Vetera quibus nomina formata aut derivata essent usti Xa perspicerent, a pristinis ale et ivis nova adjectiva dueere conarentur eaque potissimum eligerent usii Xa, quibus vel a X ima inesset vis ac robur Ita factum est, ut Graecam inprimi linguam si speetamus, e X tremis linguae temporibus amplissima inveniamus Susti Xa, quod tu idem linguarum legibus non obstat, immo e0nvenit, quia inde, quantum Susii Xorum vis temp0ri atquin usus opera Iit imminuta, apparet Et hae e Graecae linguae condici clam saepe nobis cin tui c0mmentatione Occurret, ut ViX Operae pretium sit, X empla proferre. Suffiei adjectivorum quae sene se ente a in lingua hietissime florebant silvam
fabricae, ut deminutiva ista innumerabilia, quae Η0meri quidem
tenus jam ad ιος revertamur. Et tractaverunt n0nnulla, quae huc pertinent, I 0beckius paralipp. p. 3l9 qu. nec non ueliter Sussi et ' p. 38, qui et ip8 hane formationem X plieare studuit idque, ut opinor, minus recte. Addenda videntur pavea, quare ad ιος potissimum in ad-jeetivis formandis onfugerit lingua. 0 inde repet 0, qu0d ιος terminatio ex a finali et o suffixo orta usitatissima erat initium vero ab iis odibus videtur aptum, Hae quamquam in o Xeunt, feminin generi sunt addictae, quare jam apud Homerum legitur
Jam ver transeamus ad ββ αι o ad alia themata affixum.
rr. -ι- αιο- ad quam Vi Stirpem adjungitur.
18쪽
qu0rum te ni p0rum, Sed mediae potius et infimae Graecitatis propria. Disputaverunt de ιαιο- in I, rimis Lobe et ius ea qua Solet subtilitate in elementis pathol Oziae I p. 45 8spi idemque ad Phl'yn. i. 541Squ. p. 555 Pottius Et F0rSeh. II l. p. 49 Regni erus trai tu p. 166, ueliter ηὶς p. 39, uentrer . Z XIll p. 5. De formatione quidem ho die endum St - Ωῖο- terminationem plerumque ad stil pes in o adjun i, deinde ad a. tertio loco ad 0n Sonas et . D Voeales. Et 0beel ius quidem l . l. censuitliane terminationem primum a mensura, preti0, 0rp0ri partibu Ssignis eandis ne episse, deinde Vero ι litteram. Hil pe illai promptissima fuisset in omni derivandi ali 0ne adjutri X, ple0na Sin qu0-
dam latius esse pr0pagatam in c0mp0 sitis autem Graec0 - scilicet ut operosiorem vitarent fle Xuram ad primitiva esse regre 880S, quare adjectiva in ιαιο- n0 recepi 88ent praep0 Siti0nes. Quam opinionem impugnavit ueniger . . idque Suo jure, quia καΓα-νωT-ι- αῖO-ς aliaque certissime sunt tradita. Quo de edit, quod diffiditius mihi videtur de nominibus, quae media et infima florebant Graecitate, regulam aliquam pro certi S Sima Statuere, qu0niam illis temporibus Graeci non jam liguae suae leges et rationem satis pereeptas habebant; quo etiam illud spectare videtur, qu0d 0etae nonnulli, ut Nicander, Oppianus, alii ι 0calem, e0rum quae tractamu adjectivorum maxime propriam, mittunt eoque diceΠΙ- αῖO-ς, o T-
Jam Ver in aio - terminationis originem videtur inquirendum Dua de cito opiniones pr0p08ui P0ttius primum cito ςι suffix dupliciter ad themata adjunet ortum S Se u Spicatur, dein Verin eum uehi ero Ἀαιος ex ια feminini generis suis X et ι repetit consociatis et inveniuntur re vera substantiva nonnulla in ια, a quibus adjecti V in ιαιο- Videntur ueta Si a κληρονο
ex falsa illa anal0gia, de qua supra j 2 exposui, repet 0: Staio terminati ista usitatissima, quae a thematibus in, ad quamvis stirpem adrepsit - hederae ceterisque herbis parasitis simillima. vero litteram ad themata refero eandemque S se opin0r, quam in
n0 in ι-ζω verbali aliqua terminatione usitatissima. Quod si ante has quas attuli terminationes ultima cujusvis thematis littera Vocali S - Sola eXcepta - nec non interdum 1 et a suili Xa eliduntur, hanc Graecae linguae legem statuere ausim s0let in lingua Graeca ante quodvis suffixum ultima thematis v0ealis ino extenuari litteram, quippe quae ut infirmissima ad stirpem eum suis X e0nne etendam aptissima sit visa eamque analogiam themata in c0n80nas Secuta
19쪽
finali est orta deinde qu0d adjectiva in lacero restentiori Sunt Graeeitatis, apud Vetere raro. Sed hae de αιο- hae tenUS. 2. ad themata in o. a. sodalis finalis ante o suffixum eliditur.
20쪽
Quam nologiam identur secuta n0nnulla quae ab adverbiis descendunt adjectiva:
Qu0 o illa finalis tam saepe eliditur, te ea, quam Supras 10 attuli, ptime pr0batur, quod si uidem non 80lum in linguam
Graecam, Verum etiam in omnes quae X stant Indogermanorum
i Leo Meyer II p. 401 ἡόΘ-ιο- in primitivortim habet numero, itemqtie
in ling. Lituanica Sen a-, 0 m. Sen-i- Sena, Sen-e X), jud a-, num jud-i- a juda, niger); in Palae0-Sloveni ea orati ex rilesii ab ritu, aquila), Vecer a a Vecerit, Vesper), permulta alia, quae vid apud Schlei cherum Comp. p. 379 8 qu etB0ppium III p. 344 seqv. De Graecae quidem linguae formatione nihil fere monendum, nisi quod Dorienses ex dialecti consuetudine x X plosiVam non, ut
Unum restat, de quo licet dubitari, n0mina die in otio ς, de quibus pr0Xim paragraph eXp0nendum erit.
Et inveniuntur in otio terminata haec: αἰδοίro- ab Eustathio, nescimus unde allatum, ob elem Ip. 456), γελοίio- Η. ετεροίro- Dion Hal. ὁμοί io- Η., λοί ro-ς Ρr00L, quibus dii tantum digna sunt, in quae inquiratur, Moίio-ς et μοίro-ς, quae apud Η0merum leguntur et illud quidem semel Il. 8 2lb, 00 Saepiu8 διεοιο - autem apud eundem poetam reperitur, γελοιο- n0n item unde Uniquique quanta sit in tanta analogiae inopia quaerendi difficultas apparet. Et veterum quidem grammaticorum in eisque L 0beekii elem path. p. 456), qui ad ple0naSmum, ut Solent, c0nfugerunt, opinionem facile mitto. Ηabemus interpretes Meyerum, ottium Curtium. e Leo Meyer II p. 458 otioίio- duplicitera Suili X e ὁμο- ὁμο- ὁιιο-ιο- ὁμοι'-ιο-)derivatum putat, dubitat de γελοίio-ς, qu0 forta88 in γελ o-ς mutandum esse suspicatur. 0ttius vero Et F. I. 2 p. 826 ambigit, Meyer assentiatur, an isti sententiae, quam p0stea Curtius in Stud.
I p. 87 squ accuratius expedivit Arcessit enim vir doctissimus ij a ' Sanseritae linguae suffixum eodemque m0d quo G in Sanseritae spirante , e vetere illo suffix ij a deinde o ducit jspirantis vi ac natura nisus. Quae interpretati ingenii quidem
acumine non caret, caret tamen omnino an al0gia e Graeca ling. Eodem pertinet in ling. Palae0-Slov. ij x ijd-ssa ortum: 0g-i ex J0g-hi de bogii aliaque, de quibus Schleicher Comp. p. 384.