장음표시 사용
21쪽
repetita, quare ij a iiiii xiii in Graec ling. introdit clana, quippe
Quod raro tantum o finalis eum in suffixo eoale Se it, miram lumnon est. Jam Xemplis quae et e Graeca et e cognatis linguis attulimus, Supra i lil probatum est u illam Oealem vel potius antiquam inalem e lirma suadam lege in omni lius quae indo- germanorum X Stant in uis ante a seu tu ulli Xum elidi . At Graeci tamen quo Solent ingenii eum illi ne abrin Servarunt interdum, quo luculentius Singula voeabulorum lasses signi liearent ad je liva die a pronominum stirpibus derivata. piihil qualitatis aut tuan tituli inest sis nisi statio qua de re Pottius u. F. I 2. p. 2i, De
Quo addenda haec quae ab adverbiis dii euntur:
IL )ὶJ, πρέHo- ΑΓ i Stoph. Unde iane elassem rariorem fuisse idque inprimis apud I0- merum apparet. Quin etiam minuendus fortasse est numerus ille, ni ippe qu0 0nnulla Sint 0mina de eta, quae etiam alio m0d0p088unt X plicari. Si C ιμήσι oc, μνήσιος, γνήσιος ad μζι ς, ν ι νθ O-ς, θνθιος in κασί-γνθ 0-c pOSSunt referri, ἱκέσιο- ad ἱκέζης, alia alio. At hoc quidem sine dubitatione affirmaverim, quanti tuam Leo Meyer de hac classe omnin nihil dixit, nonnulla in ιο- Π0mina a stirpibus in i esse repetenda eaque ι 0eali elisa facta, is i0d quidem mihi cum Boplii III p. 439), qui στήσ'-ιο-ς, DG'-ιο-ς deserit, it eon Venit. Singularis ver ordo est eorum quae a substantivis verbalibus in sic deri Vantur lominum quippe tuae ad adjectiva in σιος, de quibus p0stea j i, disseram, pro Xime aecedant. Quae Curtius de noua formatione p. 18 de s littera in nominibus in σιος inserta affert, Vereor, ne Vir doctis Simu nunc ipse in utrobet. d. ad themata in i . oeulis inalis eum o suis X in νιος c0ule Scit.
22쪽
Quibus in nominibus D vocalis qua solet pertinaeia retinetur, qu0 quidem etiam in Sanseritam cadere B0ppius III p. 345 recte
perspeXit a tu- dueitur taV a-S. Diffiditius sunt expedituli IOνιύ- et mero νιύ-ς, de quibus optime disputavit B0ppius Illp. 358 cf. P0ttium Et F. I i. p. 505), tu illa forma e merceo , παtro squ0 eum in lingua Zendi ea sensera bratur-ye), GOD- duxit easdemque es Se cum anser pitrvja- dem0n Stravit. Curtius Vero Si p. 253 pitr-VSa- eum G et patruus e0m parat, haud Seio an propter Significationis communi0nem elementorum rationem parum habuerit. 5. ad themata in . Vocalis finalis retinetur eoque o)io-c,
Haec ad themata in Oeterenda esse dixi idque et recte et falso. Re enim vera stirpes in V potius statuendas esse vidit Curtius Erla uter ungen p. 52); at ita tamen o Vocalis X V producti0nis quae dicitur supplet0riae ope orta invaluit, ut adjectiva ista a stirpibus in QVideantur ducta. Ad quae pr0xime accedit λεχ 0-ς, quod a λεχο bH descendit. Sed multo latius o)io- et o- terminatione Sunt pr0pagatae, quod quidem falsae illi analogiae, cujus vis haud parva in linguis corrumpendis est p08 ita tribu0 ceterum confera Velim, quae Supra l 2 exp08ui. Eo pertinent inprimis apud recentioris Graecitatis auctores e0Sque jam Saepe christianos:
Haec fere ex Lobeckii elementis path. p. 449 qu. eligenda
Quae quomodo ad significationem suam pervenerint, mihi partim liquet.
putavi. Nec vero miramur Drmati0nem istam satis insolitam, quae Pollio Et F. II i. p. 504 stup0rem m0vit, si e0nsideramus eam apud mediae et ultimae Graecitatis script0res reperiri quo addam Drmas illas saepius ineo littera adscripta Sehaeserum ut Sequamur de qu0 L0b. l. supra laud.), esse Surpatas, qu0d idem quasi linguae senesti uti viti Vertam. Quid veres de f0rmis in o)ι0- et Ἀγο- nonnullis Homeristis Statuam, plane Sum nes eius Sunt autem
i Sed Behherus scribit Od. 169 n. e. καταλοτα se. De quibus dubitat Lobeckius l. l. minus tamen recte; cf. hrensium quoque Aeol. p. 157.
23쪽
loetis siti iri sole ad illis litteris partitur lue voeabula tuae Supra attuli in tres lasses, prout te se cit vel neutrum a prin)itivis receperint. At pie alterant illam lassem in ad uelle mittamus: pertinet nim ad illa sit te o suffixo e thema lilius in e0nsona Sterminatis uelantur nomin: l. lieli fluorum Utem ea pars N e Si Veab adverbiis in te sive a primae pule dieitur de elinationis deri-Vatur nominibus, e lege est formata. Quod si olle et ius adjeetiva substantivis in a ueta accipere non Vult non SSentior: ιοι of - διο- eerte de tu Curtius . Di, optime traditum est lieti tua vero nomina interpretandi praebent diffleuitatem. Aee edit. tuo lpleraque apud Jomerum antist dissim lim iiivitiae s raeeae fontem, leuuntur. Videntur aut ad themata luaedam in te, quae non jam e X Stant referenda. aut audae tu ad ceterorum analogiam formata.
Hae suffieiant X empla a ljeeti Vorum in ι -διο- c. Horum numerum ipsius quidem temporibus ingentem fuisse Herodianu π ιιον. λέξεω l narrat. Sed aste edunt nonnulla spine nec redis nec di0ς, sed dio habent terminationem: oii ,-διo- quod iegni erus trait
p. 202 otio ιν verbum recte refert , ADJι0-ς eum βλD, 0 haerere videtur, de quo ob parall. p. JG , γνησείδι0-c Uriteri, Ddι0- quod Curtius p. bis re et ex ' V1-ιο- dueit, liter Pollius Et F. I 2. p. in).Jam vero in onsonam videtur inquirendum, deinde in Vocalem. Α διος quidem terminatio jam supra in nominibus primitivis ei ustrandis nobis deurrit, iliis pie ense yi et Meyer opinionem, illa contra Graecae linguae leges perpetuas j a Sanseritum Susii Xum eum dio comparavere, de ei es DP,). Neque minu repr0banda Videntur, quae Bude Zius κ0 p. 60 et ueliter si χῖς p. 30 qu. pr0 tulerunt mira luadam litterarum permutatione
suffixis senserunt Pollius denique primum P. F. t a. p. 64 διος in nonnullis vostibus ad dies v 0eabulum rettulit, deinde ib. I 2. p. 6 d litteram hiatus vitandi causa esse interpositam cen Suit, tum ib. I 2. p. 883 00 vehementer hane quam ipse nuperrime statuit opini0nem impugnat Equidem, ut jam in primitivi percensendis q3 feci, Curtium Sestuor, qui de nom. Orm. p. i,
Grund Z. p. bii sestu. J onsonam ante j semivo ealem parasiti ea pDidam ratio tu proe reatum esse optime demonstra Vit. Sequitur ut de ι disputemus oeuli. Qua in re illa conferas velim, lae viae a beetivis in Q - αιο- supra ld D lixi Censeo igitur in his ipsi que nominibus in ι -δι0- ultimam thematis Oealem in ι extenuatam eamque analogiam Vocabula in eon Sona e S Sesecuta.
24쪽
Restat, ut de formatione et usu adjectivorum in Uι0- pauca addamus, qua de re L0beckius pr0legg. p. 355 qu et ad Phryn. p. 5bi, Regni erus p. t 78. Simplicia p0etarum propria, comp0Sita etiam in prosa orati0 ne inveniuntur. Plerumque ι-λο- ad themata in o adjungitur, deinde ad α nee 0 ad quamvis c0n80nam ita tamen, ut vocales elidantur vel potius in ι mutentur, cons0nae autem aut suffixum sine ulla mutati0ne excipiant aut ultimae syllabae faciant acturam, sic ab ειχε εν- ιχ-έ-dio-c Syllabama fine quartam longam esse debere censet Lubee kius, cujus regulae causa certe a rei metri eae rati0ne est expetenda. Quae in hane legem n0 quadrant, rejecit L0beckius recte num fecerit, quaeStio. 2. λο-ς.
De his adjectivis disputavere e Meyer I p. 448. 584, 0-beckius pr0legg. p. 100 squ. Ρ0ttius Et F. da. p. 603 Boppius IIIp. 41 8qu atque inprimis Curtius, de adjectivis Graecis et Latinis L litterae ope formati S.
Hae adjectiva in Do cum Dominibus in o- artissime esse conectenda apparet, quamquam Saepius ιο- terminatio ex falsae quam oeamus anal0giae rati0ne videtur propagata. Unum est, de quo disputari placet. Vocales enim illae, quae ante λιο- reperiuntur, haud faciles sunt explieatu, quas quidem ego Curtium l. l. p. 10 secutus ad stirpes nominales refero easque aliorum nominum quae valde patet anal0gia illustrari pin0r. Neque enim eorreptae m0do ante Suffixa inveniuntur vocales, ut in π μα-Ho-ς et quae reliqua in α-D0- terminantur, de quibus id ς 35 , c ΠΙ-
permultis. Et B0ppius quidem . l. vocale ea producta - idque, ut opinor, reetissime - ad verba quaedam refert denominativa com
ay Vocales correptae inveniuntur ante σι suffixum.
25쪽
χαρι Ιωσιο- κ LL, qua de re ei. An n. Xon. IV, 329 22 Ahrensium Aeol. i. b9 Lol)eckium prole gg. p. 42 tui ibidem inde a p. 425aeeuratissime mi solet rae nominibus in σιος disputavit. ει in νυκrερ-ει-σιος AriSt Oph. Thes m. 204, ubi obraeus eumque secutus G. in dorsius νυκrερησι0- legunt alii Ver νυκμερεί ιo- seribere malunt oeumque laseivum es. ρε Idoa inesse putant. Et exstare quidem Seeundarium aliquod suffixum in mo-ς de primari vid. i nemo est qui non videat quemadmodum explieandum sit, quaeritur. Ac veliteri τη p. 40 opinionem, qua imo e cir et o Suis X is conso elatis ducit, recus0. Nec CorS- seni Ausspraeheci 2 p. 234 sententiam amplector censet vir doeti S simu in r-ζσ-ιο- et Vet-er-nu ni et e Syllaba e a SuffiX0 esse ortas Leo Meyer I p. 443 nihil fere affert nec Pollius i. F. I i. p. 606 4. p. 236. 56l, nisi quod negat γο- σιο- a duas ς posse duci 0que ad 'luor' refert, quamquam is a natura sud μοσιος plane illi opinioni repugnat: 0 enim tribulem significat, sed publicum idemque vir doctissimus Bastium fieri, qui epi St. crit. p. 59 ησιος eum ensis Latino suffixo comparat idque vix recte. Optime B0ppius II p. 43l Curtius . Dii, oh. Selimi illius
Κ Z XV q. 43 8 qu. σι ad ha anseritum Suffixum rettulerunt. Si pathol0giae Graecae linguae lege p08tulant, quamquam Significatio adjeetivorum paulum obstat formantur enim apud Indos Boppius kr Gr. p. 428 Tadilhitae qu0d voeatur suffixi j a pealeetiva e temporis et oei adverbiis, apud Graeeos vero adje0tiva in σι derivata eodem modo quo primitiva in o s 2 et σι os i formam servavere solam, non Signifieationem Senie videturha suffixum in Graeea lingua in torrupte Servatum in υπ-HO- H. Drro), On Sonae antecedentis opera, qu0 eum Curtius p. 272 pa-ha-s anser eonfert. X lingui autem eonsanguineis B0ppius to eo supra laud. haec e0mparat propi-liu- Lat. lii Ope), si ama-ti a nom. si amatheis alienus, de fram Got. ni-thj nom. nith jis pr0pinquus, de ni subter, de quo es Curtium p. bl). Reliquum est, ut vocales, quae ante Susii Xum X Stant, paucis
eXp0Sui, easque de quibus agitur vocale ad Stirpes refero. Quae cur modo correptae, 0d productae in Veniantur, adhue vix potest explicari.
Sequitur, ut de numeralibus quae di euntur pane ad sh mUS, quippe quarum par hue pertineat:
ceterum conferas ostium Et F. II 1. p. 22 et Benfeyum ui Zel-Lex. I p. 193. 339.
26쪽
Quae adjectiva pr0Xime ad 110mina quae vocamus agenti in τηρ tar an Ser. , O Lat. aecedere nemo non Videt a n0n X- stant saepius nomina in sqq, XStant adjeeti V in θρ-ιο-ς, quod quidem falsae analogiae viti vertendum. In Veniuntur autem Vel maxime apud recenti0res, apud flumerum nullum ni Si θελκιήρ- ιο-ν legitur. Optime cum ηρ-ιο- Sulii X in Latino Sermone Or-iu-Seon Venit, ut in aestu Sator-iu-S, Orator-iu-S, quae Stor-iu- permulti S
alii8, quae id apud L. MeJerum I p. 443.
27쪽
Quo accedunt multa quae a n0minibus pr0priis descendunt, de quibus vid. obee kium ad Muste v. 08:
Boeoti vero e consuetudine diale et pro ιος terminatione imς usurpare solebant de quo Ahrensius Aeol. p. 90), ut Il έργῖ0-ς,
Ceterum de f0rmatione nominum in ειος asser nonnulla
Ae hoc quidem inter omnes viros quos attuli doctissimoseon Stat ει o Susii Xum εος terminatione esse anti bliu S, quare εος postea demum absolvemus, deinde ει o proxime ad Haraanseritum suffixum de quo B0ppius kr. r. p. 24 accedere; nam qu0dΚulinius . l. ει e m a suis X vria suffixi ope ducere quondam eS ad SuS, Vereor, ne hanc pinionem parum probabilem vird 0etissimus nune ipse in ederit. inum est, de quo vel maXime
licet dubitari: quaenam rati inter ειος suffixum intercedat et thematum Graeeae linguae litteras inales. Quod si adjectiva illa in
ειος - quae Supra enumeravi plerumque ita explicantur ut thematum quidem in o voealis Xtrema ante o sustiXum in transiisse putetur, in ceteris autem stirpibus falsa illa re es satur analogia, si Curti 0, Buden gio aliis viris doetissimis laetium e St , Vereor, ne Summae exstent diffleuitates. EXemplis enim supra allatis ustulenter me ostendisse confid0 totidem fere adjectiva in to ad stirpe in consona aut in re, ι, D, Voeale pertinere, qu0 ad themata in o liuod quidem Potti et Meyero l. l. dubitationem movit eamque haud pernendam. Ebelius autem si . l. in ανδρ-εῖ0- similibusque V 0eabuli ειος Xsu aliquo suffixo quod dicimus determinativo ducere est onatus, argumentis l)inionem Suam parum Videtur Onfirmas Se. Omnia haec de quibus agitur adjectiva in ιος artissime inter se sunt e0njuneta ceterisque in o exeuntibus quasi classis quaedam singularis opposita. Neque enim forma solum, Verum etiam vi a natura a ceteris disserunt: adjeetivis quidem et nominibus substantivis o suffixo factis ampla quaedam inest signifieandi p0teSta8, quia spl0dcunque ad 0men unde derivantur aliquomodo pertinet exprimunt adjectivis in ιο- non item Artius sunt eum primitivis suis connexa eoque et signifieatione et terminatione graviore praedita materiem enim quae primitivi est pr0pria significant eodem modo quo adjectiva anserit in Ha-s et Latina in eu-s deinde nonnulla ampliorem induerunt vim. Quare uentreri supra laud. adjeetiva in o- et ιο- plane Separanda S Se en Set. Rectissime. Nam de edit, quod jam X8tant, ut antea Dis ex-p08ui, adjectiva, quae ex o 0eali thematum finali et o suffixo e0n80etatis propriam quandam acceperunt Signifieationem, n0mina die in ιο-ς. An verisimile videtur dupliciter esse o suffixum eum thematibus in o conjunetum et ita quidem, ut duae lasses inter se plane diversae in fo- et ι0- inde sint ortae Quo accedit, quam fuerit cum omnium Indo germani earum, tum Graecae linguae pr0prium a sive o litteram thematum finalem ante o u fixum elidi. His causis permotus o V0stalem ante io Susii Xum Sicut ante o elisam esse arbitror, ει autem quasi 8ui juris
28쪽
suffixum cuilibet themati adjutietum, cui sententiae, id quod, postquam haec Seripseram, animadverti pro Xime accessit e St-phalius . l. Restat, ut quae in linguis resp0ndent c0nsanguineis probemus exemplis et in anserita luidem mah-eja-s terrenus a malit, terra), ah-Ha- sanguinus, ab alii). l)auru Sh-Ha-S humanu S a puru Sha), atr-Ha-s Atris filius). In linguis vero Itali eis ab illiu anti tuum unde Ha anseritum Si ortum iterumque jam in o transiit, ut
Vatae, de quibus p08tea j 38 erit disputati0.2. Ἀ0- adjungitura in themata in o.
Quo aee edunt nonnulli in hoDς, quae neque I 0beckius elem. path. I p. bis et ad Phryn. p. 14 satis illustravit neque ego ilhi
quae jure a merito jam in ta sunt allata. 34.
Aeoles vero Asiani in nominibus derivatis pro εὐ- habebant ιο-ς, de quo id Ahrensium Aeol. p. 79 qu. itemque D 0rienses nonnulli, quod idem demonstravit Ahrensius D 0r. p. l2l. Sic legimus
κχε apud Aleaeum Sapphonem, Theocritum Oeta S, I 0ινίκιο apud Epicharmum, αργυρίαν apud Tim0ere Ontem χαλκοῦ Ioias in dialecto Laconica ac deinde saepius ex Alirensi conjectura. At non carebant εο- Suffixo Aeoles aut orien Se S. εὐ- autem uili Xum ex io esse debilitatum, nemo est qui neget, nisi quod Roedige de eomp08 p. 41 0 probabile puta suns Xum tam ponderosum jam antiquis temporibu - et invenitur o-ς paulo frequentius, quam to apud Homerum 0rripi potuisse,
de quo Curtius .a I p. 15 et GrZdge p. 56 et Due niger'. . XV p. 63. is cum adjectivis in εο- optime c0n Sentiunt adjectiva
multa alia, quae id apud L. Meyerum I p. 463.
eL o- cum aliis aut elementis aut suffixi conjunctum affigitur.
29쪽
His de adjeetivis opiosissime disputavit 0beckius prole gg. p. 99 qu. deinde Leo Meyer II p. 584 Puttius p. 503 603,
Due niger .a XV p. 64, inprimis vero Curtius, de ait Graec et Lut L litterae pe formatis. Nomina illa in α-λεο- - octoginta ire iter X Stant maxime poetarum in eisque eum umeri tum Nonni fuisse propria, deindemipli 0 erutis et eorum qui serius florebant auctorum I 0beel ius L supra laud. 0 docet. It 0etarum quidem usui frequentissimo
tribuendum videtur, quod his in lectivis tribus syllabis producta
antecedat portet, quam legem eruit 0beckius. Quodsi α-χεo-ς suffixum inprimis a poetis, qui recentiori Sunt Graecitatis est adhibitum, mirum non est formas nonnulla haud faciles esse explicatu mirandum vero, quod jam apud H0merum Vel a X imae e X- stant his in adjectivis interpretandis difficultates. Perlinet autem ce-λεο- terminutio ad io suffixum, ut recte judicavere Curtius
terminationibus de quibus supra j b dixi c0haeret: 0 inter
est, quod '0calis suffixo anteceden S, quam ad themata supra rettuli, in adjectivis in ιο- exeuntibus Valde est ambigua, in nominibus autem in 1o- firmissima. Namque in illa laSSe . . q. ω reperiuntur vocales, in hae nil ni Si a qu factum St, ut ce-λεο-ς quasi sui juris suffixum intelligeretur et vivis assigeretur themati idque saepe liberius Optime quidem ho- suffixum ad themata in adjungitur, ut in eo)μα-Hο-ς, dein Ver ο nati ante α- λεο-ς exploditur, tertio denique loco stirpes in con Sona terminata jae
Sed jam de so- suffixi origine ac rati0 ne instituenda est disputatio. A L. Meyer quidem l . l. λεο-ς ab antiquo quodam λει o-ς, qu0d non jam exstat, suffi X ducit comparatque Hu- Lat. ut in leg-u-lHu- et oeul-u-lHu- ae leba G0t in undar-le ij a sinfimus), Curtius non item confert enim V. d. l. l. aleetiva Latina in u-leu-s et i-li-S, Ut caer-u-leu-S, ae-U-leu-s, ter-i-lis de quibus cf.4 25 eoque λεο- ex la et a suffixis con 80ciatis repetere videtur, sicut λιo-ς, quod idem e la et a Seu j 0rtum esse nemo non videt; ceterum deci spirantis et vocalis condicione conferas Curtium Gril Zge p. 554 seqv. arum pinionum utri assentiar, dubito sed habet Meyeri sententia, quo commendetur. Quam Vero aliam de α-λεο- terminatione proposuit Pottius l. l. conjecturam, qua αλεο- ab ἀλές confertus ducit vocabulo,
30쪽
De his videas Lobeckium ad Phryn. p. 29 et pr0legg. p. 3b0, Pottium Et F. II 2 p. 884 Curtium Gi dZge. p. 579, tui recte lasformas mihi explicare videtur ducit enim in 1o-ς 0dem m0d0 quo in ιο- de quo id q*3.2o. 24 d litteram ex parasiti ea quadam ratione, qua d ante j procreari soleat, c0mparatque cum δε suffixo ι Graeeum cia anseritum, o Latinum. Unde apparet
Mo- in hane de Mo- et o- disputationem n0n adere Sed qu0 alio reseram, ne Seio.
Nomina hae pauea in νεο- ad o suffiXum Spectare, Sicut ea in Lo- ad 2. liquet dubium, utrum νεο- e νειο- Sit ortum ei ερινειός et ρινεος), an e na et j a Susii X is conjunctis. Atque illud quidem ex linguae Latinae adjeetivis in nou- eo telas, ut e Salig-Deu-S, angui-neu-s ilig-neu-s ebur-neu - alii Sque, de quibus