장음표시 사용
21쪽
Li rarum nomina, ordo, figura.
q. 2. Nomina litterarum sive eadem smit, qua in linguainobr. , ut Elis, Sin, Solim Ain, sive magis minusve decurtata, ut Dal, Saad Lam, Be, Te etc. ordo vero earum, licet antiquitus, ut e valore numeri, quem in ultima tabulas columna dedimus, et ex octo vocibus memorialibus i u
apparet, idem fuerit, atque apud Hebraeos et Syros,
serius tamen ob figuras sonive similludinem in hune, quem in tabula proposuimus, conversus est. Sed oecidentales i. e. Mauri litteras ratione paullum diversa in hunc modum
se conjunctis, idque syriacae originis introductum est, primum Meccae et Medinas, deinde Basra et imprimis cuius excultum atque hinc scriptura , a prae caeteris invaluit, a qua scriptura Arabum Hispanorum et Asricanorum, quae etiamnum haracterem suum servavit, paullum divorsa est. In Oriente vero et Aegypto ex studio ductus litterarum tam contrahendi, quam diminuendi, novum genus seripturas, Neskhi dictum, utpote librariis maxime idoneum, quo nostri libri arabies excuduntur, exortum est, iride scripturae Inalia Persis imprimis atque etiam Turcis
usitata et inani, qua principum codicilli et diplo inata
22쪽
6 Litterarum figura, pronuncistio.
scribuntur, dorivata sunt. In variis his scripturae generibus omnes litterae in eadem voco praecedenti, atque si ci. I bo Xoeperis, sequenti etiam annectuntur. inc figurae singularum primitus diversae coaluerunt, ac punctis dia criticis distinguendae oraui; atque, ut pronunciationis di- Versitas notaretur, sex novae littera e diue accesserunt.
q. 4. B ontinetatio litterarum, licet in tabula superiori jam proposita sit, tamen, quum in nonnullis explicatione egeat, atque pro variis terris diversa sit, accuratius hotractabitur. Elis h dum Hamsa superscripto mobile est, ac respondet hebr. te seu spir leni Graecorum; sed sine Hamga quiescit, et soli prolongationi vocalis praecedentis inservit. a nostris non differunt. 2 ortum addito sono sibilanti pronunciatur ut in anglicum a saepe non distinguitur a G. pronunciatur data, sed in egypto primitivum
sonum, retinuit. et e sortissime o gutture proseruntur, ut M, M. est nostrum . ortum ex o uti addito sono sibilanti profertur a seu h a multis oro in pronunciatione a littora , non distinguitur. υ, ' litteris , a soli non differunt testa Dal.
23쪽
Litteras G, i , so,a, Da valdo dissicitos sunt ad pronuntiandum, et quatuor priores quidem eo Arydamp. . magna cum emphasi proserendae, pleno videlicolore, mucronem linguae initio palati sistendo, atque intimam oris partem guttur versus dilatando, e et 8 vero iniae gutture proferendas in valet a palatinum idquo sortissime pronuntiandum, quod Persae et Turcae pronuntiantis, Arabibus ost, vel M palatinum so est ves palatinum, a si is vel αε palatinum. 8 sortius quam spr0nunciatur, ac sere nostro h cui litteram immixtam credas, respondet. 2 convenit cum nostr ita est k, sive potius in atture prolatum hinc Mgyptiorum multi sonum mero gutturalem retinent, et Hascatenses ac Maroccani hanc litteram saepe cum fe0nsundunt Syri Damasceni etc. eam in pronunciando plane nomittunt, atque o. g. o proferunt l, odi, a te ui. est , k, mollius quam , et in intimo palato, non in gutture proserendum. o si et, non differunt. ante litteram vocalem seu gutturalem pronunciatur ut nostrum, ante litteras G, ues, O, ,et, O, , . G, O, do sonum habet nasalem v, ut Mali; anto sonat ut m denique anteis, o, et ante in , , ,
24쪽
vocis sequentis in sonum litterae, quae sequitur, tran8it. Haec vero discrimina non in vita vulgari, sed a solis sero omni lectoribus observantur. convenit cum nostro h et mollius pronunciatur quam d. In fine nominum, si duo puncta supfrscripta habet, prosertur ut i, sed in lingua vulgari plane mittitur. et in modo vocalium modo consonantium naturam induunt, a sive, i, Sive . Sonant. q. Dividuntur litterae 1 socundum organa, qui
ales, aliaeque. 3 in radicate8, quae radicem constituunt, et M viles, quae vocibus technicis is , -- comprehenduntur. 4 in olare olai Gai P. I scio D et lunare/, uti reliquae appellantur. omina acceperunt a nominibus solis et timae, is se et , qua6 una illarum litterarum incipiunt. q. 6 oecilium signa, quae nonnins in orano pau-' Sed rectius ortasso liuora a gutturalibus, littera ina a lingualibus ant palatinis, I dentalibus Meensentur.
25쪽
eisquo aliis libris praesorum poeticis reperiuntur, tria sunt,
Fatha - M. - et hamma, quorum primum et
lenium litteris superscribuntur, secundum vero infra iiDieras ponitur. Ex his atha pronunciari solo a post ultimam dictionis litteram, et si consonantes sortiores seu speriores Aa es, i, ac saepius etiam, si litteram sequitur; sin vero littera debilis praecedit, ei in syllaba composita vulgo in sonum e transit. Mδre Fero et hamma pronunciantur i, , t si litteras prolongationis , in sequuntur 2 in fine vocum, si fiexionem grammaticalem indicant alias vero plerumquee, o sonant. - Si in fine Fllabarum littera i , iis insibschegma - vocales homogeneas sequuntur, breves ha vocales fiunt longae 1 - 2 si in I, atque litterae prodraetionis s. prolongationis iunc appellantur. Littera o protractionis in fine vocum nonnunquam, idque praesertim in III pers. l. verb. vocali destitutum ac mutum additur, e g. lege atabu. In mediis dictionibus quibusdam, quae saepissime γρηrrimi, Elis prolongationis omittitur, sed seribae diligρntiores atha perpendiculare Elis parvum superscribere
solent. . AE pro 'dis, in pro η .
26쪽
Quando litteras Loe Fasta praecediti, diphthono oriuntur ati, i, atque litterae illae signo DAchegma notantur:
θ - si vero deestifchmma litteras Elis victae gerunt e g. lege aiatam, lege ramdhu, c lege ala. In fine nominum post vocalem brevem sonus asalis Nunatio . anui dictus audiri solet, quem sign0 vocalis duplicato exprimunt: - . Ot1 - - - n, an Sed sonum nasalem an nisi praecessat aut sequatur in semper sequitur l. o. g. . . lege baban
In sermone vulgari primae atque uitim e Vocum vocales breves rar0 audiuntur, unatio semper Ommittitur.
q. 7. Syllabae arabicas, qnde, si vocali finit, implea, si in consonantem desinit, laeta s. ompoδita dicitur, leges sunt sequentes: 1 0mnis syllaba a consonante incipit, et, ubi a V0- eali ordiri vid6atur, Elis instar spiritus lenis praemittitur. e. g. l lege au. Idem in media voce locum habet, ubi praeterea duae vocales concurrentes sive coaleScunt,sivo altera ab altera eliditur. 2 Una tantum consonans in eadem syllaba vocalem
27쪽
praecedere potest, unde vocibus, quae a duplici consonante incipiunt, Iocalis brevis praeponitur e g. . 1 - σπογγος
3 Vodalem in fin syllabas nonnisi una sequi potest consonans.
4 In syllaba ei mposita vocalis semper re is est, ei, si iunga fuerit, in brevem mutatur; sed in ausa, et si rastadid do quo vide . 8, 2. sequitur, nonnunquam 'ocalis longa reperitur. q. . Signa ori graphica lud Arabes sunt haec: 1 meheim s. Suhun quod schevati quiesconti') Hebraeorum prorsus respondet, in sine omnis syllabae compositae ponitur, praeterquam si ultima consonans cum prima sequentis syllaba per Testadid coalescit. Scribitur itaquo in in etiam vocum, si syllaba composita finiunt, et litteris', scimponitur, si in fine syllabarum signo Hamga superscripto mobiles evadunt ac denique etiam litteras in eo signantur, si prascedent Fatha diphthongos
2 Teεehrix signum duplicationis, i. q. agesch
n Schwa enim mobile in lingua arabica se g. 7, 2 locum habere non Potest, et, ubi in lingua hebr. scribitur, Arabes ejus loco vocalem plenam substituunt.
28쪽
sorio Hebraeorum, omnibus litteris, iis suam imponitur, ac duplex est, neces8arium et euphonicum. Tesolidi neceδεαrium, ita dictum, quoniam ad definiendam vocum pronunciationem et significationem necesse est, ultimae 83llabae consonanti, sive ex lege etymologica duplicandae, sivo cum sequenti littora eadem contrahendae imponitur . . ob eo . II. pro aiquo etiamo pro s. q. 7, 4 - eschin euphonicum, quo euphoniae ausa sive littera eadem bis ponenda in pronunciatione contrahitur, sive duas litteras magis minusve similes coalescunt, posteriori semper, priori nonrasoheg
mata, adscribitur. Locum habet a posco artieuli hLamdule appellatum, si littera solaris vido . 5. sequi-
sonis incipientibus, si una o littoris , oriundo Deliciis dicitiair, d, si, a signo Dschegma signanda praecedit. o. g. pro Q o, pro l
29쪽
Denique e initiate appellatum ponitur, si v et Iitioino terminatam alia vox una o litteris M incipiens sequitur. o. g. lege mi sisn, lege mirea bili Sed haec scriptura, quam Grammaticorum subtilitas ulterius etiam persequitur, in sollis ore oranis observ
tur in aliis libris inopositiones o et o tantum cum sequenti eoaleseunt . 3 Hamaa - signum parvum Ain repraesentans litterae Ellis mobili additur, et motum jus actualem indieat. d. g. ce'Q. Saepissimo etiam hoc solum
ponitur littora lis omissa, nempe in fine vocum, atque, licet non semper, in mediis vocibus, si littera prolonga-
tionis sive Mehegmata praecedit e g. o , , ,-- etc. Hinc et ipsa littora Elis haud raro Hammy0eatur. Saepius etiam litteris et o superscribitur, si nempe vicem litterae lis gerunt, atque ita etymologiae 'ocum cognoscendae inservit. e. g. pro olis,
pro iuncta litterae Jo tum omitti solent.
30쪽
14 Signa orth. ImmER, Wesia. Nota Hamga vocalibus et signo subegma apponi solet, et scribitur infra atha, hamma, schegina, sed supris Nesre. Litteris os semper superponitur; sin vero solum sine litteranis scribendum est, in ipsa sine ponitur.
. 4 mala, signum unionis, quod ab initio vocum quarundam a littera lis incipientium ponitur indicans, eas cum praecedenti in pronunciatione esse conjungendas. Sunt ero hae voces ejusmodi, quem a consonante Vocati vacua incipientes, ut pronunciatio tacilior reddatur, Elis, quod proδtheticum f. tinsem appellatur, cum Vocati, eaque plerum-
que i tanquam proxima, rarius o cf. M', assumunt, nempe conjugationes septima et sequentes intrasseritis activis, Imperativis et Infinitivis, Imperativus Conj. I. nomina
peregrina nonnulla, et arabica ορ', ' μ', O ' O '
- MI '' ', quibus accedit nomen i lin formulis jurandi, et art. l. a omnes in nexu si tionis inmissa vocali initali cum vocali iraefixi sive ultima dictionis praeedentis uniuntur. e. l. lege