장음표시 사용
31쪽
Quando vox praecedens consonante terminatur, vo- ealis auxiliaris assumitur, et Fata quidem ex voce sequensi post monosyllaba es, si sequitur Arti-ρctis, eademque assumi poteες si Articulum praecedunt 8uffixis I pers , aut in o. g. i l , . More interserituro si eadem monosyllaba aliud Elis unionis sequitur. . . , 'O 2 post alia omnia mono-
rativo et variis Futuri apoc personis, ut M',
' - 4 in omnibus iis tam nominam quam Verborum
larmis, quae in diphthongum in is exeunt. e. g. in , is ueris , Quodsi nunationem Elis unionis sequitur, i gendo quidem at non scribendo additur vocalis Κe3re e g. ,- λ lege marinarun talisa mamma denique additur, idque ex sorma primitiva
i post ron. Hi et Suffixa ' et 'in idemque post II
' Quando Suffixum 'praecedent itiphthongo, sive vocalici inrisiniatur, secundum alios hamma, sec. alios esre assumitur.
32쪽
pera plur praei. . . I post monosyllabum . hin
Verborum a nyminum formis, quae in diphthongum Mauexeunt e g. - iratio. Nonnunquam lis unionis in seriptura etiam supprimitur, nempe 1 in omissa requentissima res 1 2 in voce ' inter duo nomina propria, quae se mutuo respiciunt. I in Articulo, hi o aut 3 praece-
dit. e. g. Ga. A post Elis interrogativuin , ubi tam6 1 Articuli retinere licet o. g. A. il 5 Med - signum prolongationis, quo nempe Vocalem producendam esse indicatur, litterae lis sere soli adscribitur, idquo 1 ab initio vocum, ubi post Elis hum-gatum et per alta pronunciandum aliud Elis sivedschegmatum sive protractionis ponendum erat. Ibi unuin Elis signo Medda apposito scribi solet e. g. μ' pro dili,c pro γ' l. 2 in mediis vocibus nonnunquom aut eadem conditione . . 'μ' pro 'seu', aut si Elis protractionisaigno Hamga sive soli sive litteris oris superposito an-
33쪽
8igna orth. Medda Torius. Distinctionis rima. 17
ὰdeditio. g. M 4, 19 3 in fino denique vocum semper ponitur ante Bamga voeali signatum. o. g. --.Vodalis asta ab niti vocum sempor alibi veroram ante signum inda omittitur.
In omnia diligentius aeriptis Me signum ubique sero, ubi Malia aliqua produoenda videbatur, adhiberi solet.
q. s. onus penultimam dictionis syllabam sint, longa est h. c. si vocali longa aut onsonant torminarur, sed in anteponultimam recedit, quando penultima brem est e. g. ria lege Mae , Naevi 'ge Mero . Ia vocibus D , - , ii, of syllaba penultima lano. Raatur, quoniam scripta sunt pro 'i', oto os
l. 6. p. s. Vox in patia h. o. in fine sermonis posita ultimam 30eatem bro'em una cum unatione, sive solam nun tionem amittore solecl. 10. --α - Agna sunt O ,- o , is quas in fine periodorum o versuum omni aut carminum ponuntur.
Ad rarius a leguntur, ac plerumque finis nunciationis hsolutae spatio tantum vacuo vel litterarum ultima vocis production innuitus. In orano litteris et, A, e, atque γε ra lineam positis in usum lectorum indicantur loci, id quibus pausa necessaria, ab omnibus recepta, licita, in denique nulla siti
34쪽
18 Comp. scrib. Numeri, Litti ermutatio.
Ηa aliaequo littoras eo endia sunt seribendi, qualia in vocibus ac sormulis frequenter obviis atquo in fronte nonnullorum capitum Korani leguntur. Illa intellectu facilia, haec vero Misammodanorum etiam doctoribus obscura sunt. Insigniuntur haec scribendi compendia siv linea si e signo Meddas simili superscripto. o. g. is et i. e. ἶ-ralis ' s. - ex Q In i. e. At ei salus. Sur. II. V. 1. q. 11. Numeros Arabes, ut in tabula litterarum indicavimus, litteris primitus expresserunt, et in numeris compositis eundem, quem in scribendo ordinam et modum observarunti e g. -- T 132 serius autem peculiaria numerandi signa ab Indis acceperunt, Indica inde ap
componuntur haec eadem ratione, qua apud nos componi solent. o. g. Af. m 1840. q. 2. Permutationes litterarum in flexion rarius oecurrunt, ac persaepe, ubi in pronunciations alia littora
in aliam transit, etymologia ratione habita in scriptura littora primitiva retinetur. s. quas . . do Toschdid, et q. varia pronuntiatione litterae o dicta sunt. Veruntamon haud ita raro singula littera in flexione mutantur.
I. Si litteram aliquam sadem sive nulla sivo vocali brevi
35쪽
interposita in media voco praecedit, has in unam signo Testadi notatam coalescunt, quando posterior vocali instructa est; sin vero schegma superscriptum habet,edijunctio locum habere non potest e. g. pro Ul. e ' pro ' ' γ', pro e M'. u. pro Q , pro um, et: sed haec permutatio mere orthographica est. Veram permutationem prassorum in litteris et o deprehendimus, si littera solaris s. q. 5. cognata sive sequitur, sive praecedit. Abjici potest inm vocali sequenti, si aliud cum eadem vocali, sive etiam A sequitur e g. in pro ela 'pro e L l saepius vero idem praefixumin conj. . QVI. sequente alia littera dentali si linguali cum ea per Iesehdid unitur, unde Elis prosth intrael et Imp. sec. q. 7, 2. q. 8, 4. addendum erat. o. g. o 'o boum', άνειν, iro eto. Eadem conjunctio saspius in cori VIII reperitur, si ejusmodi littera dfchegmata litteram O prae-
pro Dum etc. sed nonnunquam stiam sonus , , prae-
dedenti assimilatus servatur . . et ' ibi ho ouehμ οβ atqu6 'Eoo a Sino. Simili ratione littera odsineami in litteram e vocali instructam praecedens in bano
36쪽
transit, idque in Praepp. R, AEt in conj. VII. O 'pro in ' etc. II. Sod plerasque mutationes litterae subeunt, qua ideo debiles vocantur. Ex his 1 debilior est quam di, et di debilior quam in Hae litterae 1 ab initio odum posita haud mutantur, o tantum ante aliud di mobile in forma nomm plur. μω in nishmgatum transit. e. 'di' pro μου, 2 quiescentes sequente littera dfchegmata exciduni: sed Elis ante eschdid retinetur. e. g. H, Iro eici saepius alia vocalis formam primitivam seu radicem indicans redit: in Q A a G, o pro υ, - - pro pro
3 vocali destitutae post vocales heterogeneas iis fiunt
37쪽
, itemquo si in praefigitur M', et in , - 1, ubi alias' initialsi sius abjicitur, sive Hamis ejus loco scribitur, seu deniquo inda praecedente Hamga ponitur os si,
s. si a . Eodem signo Hedda duo Elis faspius
talantur. α . 8, 5 3 Haud raro in modi voce abjecto schogma et
38쪽
22 Permutationes liti Elis au.
Hamga quiescit in , pro imprimis si aliudElis hamg.
6 in fine dictionis praseodenis Dhamma vel Κesro insvel in mutatur, idemquo fieri potest, si Bhamma vela re sequitur ,o, seu Lino. caeterum s. q. 8, 3. regulas de signoramga propositas. B u. 1habjicitur in Imp. Ini et Fut verborum quo rundam L ad. si , MN, eaia et nonnunquam post schegma anto vocalem longam o, , , tabi pro
2 mutatur in ' aut simplex Hamia accipit nonnun-
39쪽
eam, si praeco in schema in media voco nunci id eum hamma e g. olo sive o pro uisci, atque in , si tanquam tertia ad in voce trium litterarum vocalemnia in ta seqvitur:lio, ι - cs D, 8. 3 in stransit in media voce, si Κωro praecedit aut sequitur, et in fine vocis, ubi Κsgre praecedit, 'o io, dab,
sed retinetur in vocibus ta , . aliisquo similibus sae-
pius deindo, si signo Tostadid notandum est e die pro eis,
m pro eis denique etiam haud raro in media dictions
praededonto Dhamma vel Fatha et sequente Fasta pro , ii pro M lin, si si tanquam tertia ad in voce quatuor vel plurium litterarum vocalem Fatha in fine sequi-
ita tar pro Ur, i tam isto. l. , . 4 , sorvile in fine vocis Elis otiosum assumit, quod seo. alios nonnunquam etiam post rad scribitur 99,
l, Megeni et isset, legem . In N. r. in Amma plane otiosum in scriptura semper additur, si Accus cum asination Oxooperis, ut a N. pr. 'ima bene distingua-
40쪽
c. a. habjicitur in fino votam Moodent nunatione - . in Sec mg. II, 2. quando Vero nunatio aM e ais s. im s. ajam exorta accedit, retinetur id pro Mis et i l ,
pro M, exceptis Nomm. r. et γυ-3 in mutatur interdum in media dictions si poclDhamma per Fasta offerendum est: pr imulto aspius in sematur. D Littera o I in modia voco praecedonte Dschoam est abjecto in vocali homogenea quiescunt, sin ere