Eis quae in Theophrasteo characterum libello offendunt quatenus transpositione medela affrenda sit

11쪽

Istas n0tas xcipiunt hae καὶ αγοραζειν αυτ μὲν μηδεν ξλοις si Βυζάντιον ἐπισταλματα, καὶ Λακωνικας κυνας εἰς Κυζικον καὶ μελι 1 μηττι0ν εἰς P0δον καὶ ταυτα ποιωυτοῖς ν ὴ πολει διρηγεῖσθαι. Quarum ut 00t int0llegatur qui0ntia, primum qua rati0n040rrupta v0 ἐπιστάλματα insendanda sit, videamus. Minime enim innium Η0tting0rus t Astius probandi sunt, qui επιστάλματα res per litteras mandatas esse sensent et p0s v. νοις e0ll0cant praet0recant εἰς Βυζάντιον n0mei rei mandata set Bygantium mittenda intercidisssistatuont0s. Et praecipue interprotati illa voeabuli επιστάλματα quam maximo ἀρεσκου ind0li

Nam si ulla r0, orte munis e0ntia officies, ut 0minibus gratus is atqu0 iueundus. At cur αρεσκος munerum h0spitibus empt0rum apud ei vos u0s 0nti0n0 faeit Nimirum eum liberalitas n0n 0lum fruetum x a capisentibus 80 0mnibus per Se magn0pere placeat, fama eius per urbem dilata praet0 amie0rum p0r0gro habitantium v0luntatem tiam d0mi popularsim gratiam sibi studet 0neiliare. Iam Th00phrastus ita sergit: ἀμελε δε καὶ πιθηκον θρεα α δεινος καὶ τίτυρον κτήσασθαι καὶ Σικελικὰς περιστερὰς καὶ δορκαδείους ἀστραγάλους καί Θουριακὰς των στρογγυλων ληκυθ0υς καὶ βακτηρία των σκολιων ε Λακεδαίμονος καὶ αυλαίαν εχουσαν Περσας νυφασμενους. )In primis sit bis aliqu0 mondum later quivi intelleget. Nam eum τίτυρος simiarum singularis fuerit speetes, Gndas in v0eabulis πίθ)ηκον et τίτυρ0ν particula καί e0nnexis. Quam0brum rediseM0istrias e0mm V, p. 260 alterum καί 08 τίτυρον tran8p0ni 0luit. Praetor0 θρεη α apte ad animalia refertur, κτλησασθαι autem ad cetera re8, ut iam Bl0ehius 0bservavit, ita ut traidelion admissa totus l0eus si videatur re8tituendu8 ἀμελει δὲ καί πίθηκον ρε ψαι δεινος τίτυρον καὶ Σικελικὰς περιστερὰς καὶ κτήσασθαι δορκ κ. . . Eas quas hic numeratas invenimu re elegantia raritat0que n0tabitos 1100 0 simiam

et c0lumbas Sistulas aeque a graeulum, cuius cap. XXI, p. 144 22 0nti sit, elip 00l aen00 armatum Diu seatula xsultantsem ali0rum laudis admirati0nis quo gomparanda gratia empta 0880 iudieat Ribboekius M. Rh. XXV, 132 sq.). Cui fini illa ins servire p08s fat0mur, deb0r negamus Anh0minem Π0strum, qui, ut tueundu et dulci appareat, omnibus m0dis nititur 00s, qui ad illum veniunt, suaviter delectare velle abs0niam 8t Certe bieetabuntur istis rebus, domum ius ita eX0matam libenter frequentabunt, eius c0nsuetudinem et familiaritatem e0nsectabuntur. Et quid amplius c0neupisei βοεύκος γSed muli magis illud n0 tam vana gl0ria quam ali0rum fav0ris induplum in ultima

parte capitis e0nspieitur, qua ita legitur καὶ αυλίδιον παλαιστριαιον κονιν εχον καὶ σφαιριστηρι0ν Se κτλ σαοθαι καὶ τουτ περιιων χρῆοαι ἀεὶ τοῖς φιλοσόφοις, τοῖς σοφισταῖς, τ0i ὁπλομάχ0ις, τοῖς αρμονικοι επιδείκνυσθαι καὶ αυτος ἐν ταῖς επιδειξεσιν στερον πεισιν επὶ τ ετερ0ν εἰπεῖν των θεωμενων προς ιν ετερον τι Ουτου στὶν mi παλαίστρα Meierus quidem, quippe

qui de sin huius n0tati0nis ut ipse in Casaub0ni disc0sserit sententiam, ut ἀρεσκου ingenium quam plurimum obseuraret, περιῖών u l000 removit et inferius c0lloeavit e0mm V 260);

' Verba diductis litteris exhibita in ed. Petorsen operarum, ut videtur, incuria abSunt.

12쪽

hneque enim , inquit, heredibile Si μικροφιλοτιμον aedes suas phil080phis, s0phistis, aliis ad επιδείξεις faetendas n0 80lum c0mm0dare, sed etiam circumire rogarequ0, ut illas ab sese c0mm0datas aeeipiant.' Et profeci μικροφιλοτιμος eo usque deseendere Drsitan V0reatur; verum ipsum illud περιιων ante χρησαι 08itum persuadere potius debebat, cred0, in αρεσκον hae verba cadere. Atque ade ist Ioe περι ων requiritur, ut, si abesset, vitii in ha040ta quae verbis καὶ τουτο - ἐπιδεικνυσθαι c0ntinetur, nullum reperiretur vestigium. Nam aream suam cum c0nisteri et sphaeristeri phil080phis vel s0phistis vel artifidibus ad exercitati0nes faetendas c0mm0dare rogatum cita enim merum χρῆσαι deipiendum esset id humani est atque c0mis h0minis. Α qu αρεσκος ita dissert, ut nimius sit in gratificand atque qu0ad illi se adeant n0 exspectans p0tius ipse circumeat et ultr0 palaestram suam Grat utendam. C0t0rum participii περιιών transp08iti0ne Melerus adduetus est, ut in du0s novissim0s VerSUS, qui c0dieibus e0rrupi traditi sunt, audacius grassaretur. Cum enim Parisienses verba

ita exhibeant: στερον πεισιν επὶ των θεωμενον προς τον τερον οτι Ουτου στὶν λ παλαίστρα, magis deteri0res libr08 seeutus, qui εἰπεῖν pr0 πεισιν praebent et o ante τερον miSerunt,t0tum l0eum h00 0d seripsit: και αυτι εν ταῖς πιδείξεσιν στερον εἰπεῖν πεμιιων των θεωμενων προς καστον, τι αυτου στιν λ παλαίστρα. romptissimum est int0 ἐπὶ et τῶν laeunam statuere, qua optim cum Ρeterseni sic expletur: επι τω τερον εἰπειν των θεωμενων

προς τινύτερ0ν. Ita sententia evadit αρεσκου 0ribus pr0rsus e0nveniens. 0n aequiescit iste 00rum gratia, quibus aream praebuit, Sed qu plurium c0lligat benevolentiam, sese tam liberal0m fuisse spectat0res qu0que mnes comperire cupit. Ea de gausa int0 exhibendas exercitati0n0s00ngregatis iam speetat0ribus υστερον supervenit, quo cunet0rum dul0s in se c0nvertat, et unicuique qui ipsius esse palaestram n0verit, c038i0nem et id vigin suo insusurrandi, a qu0pr0ximus quisque audiat. Idem igitur vide quam plurimis laesendi studium, qu0d supra verbis καὶ ταυτα ποιων τοῖς εν τοὶ πολε διηγει0θαι expressum invenimus. Sed Drsitan illa Toυτου στιν η παλαίστρα ita aliqui a00ipiet, qua Si 0m deseriptus n0 tam ob lib0ralitat0m suam quam b ipsam re0lae p088088i0nem Velit Sese praedieari. Et Ribbedri hasi interpretati neeessaria visa est. Qu0d 8 Verum 8Set iudicium, negari n011 0sset potius in μικροφιλοτιμίαν quam in αρεσκειαν-0Vi8Simam n0tam cadere. At alit0 qu0que v0rba perbene int0llegi 0ssunt. Nam eum Th00phrasti aetate divites aedes suas p00tis ot aliis ad reditati0nes vel ἐπιδειξεις c0mmodare solerent, n011 0care, Sati erat indicare, cuius esset palaeStra, quand0quidem c0mm0datam eam esse per Se perspieiebatur. Ex his, quae de sin capitis V disputavimus, Satis apparere c0nsd 0um aeque bene atquinitium n0ti0ni illi 0nvenire, quam he0phra8tum cum v00abul αρεσκει coniungere Supra ostendimus. Restat, ut breviter desinitionem descripti0ni praep0sitam c0nsideremu8, quam imprimis isdherus e0ntra n0tas addubitatas adv0eavit. Ρriusquam autem de singulis videamus, id ante omnia ten0ndum os in hoe lib0li nusquam quaesti0nem de transp0siti0nibus instituendam a s0lis desiniti0nibus sindero. Nam cum aliae maneae, alia perversae Sint Π0 a The0phra St ip80, sed ab 00d0m interp0lat0r videntur consesitae esse atque clausulae capitum qu0rundam t0tiusque libelli pr000mium seque, etsi Aristoteleis maximam partem similes sunt, praeter Zellium quemquam inveniant defen80rem. Quam0brem nullam dubitati0nis ansam debet praebere, qu0d in n0stra sis niti0ne η δεαρεσκει εστ μεν ως ορα περιλαβεῖν, εντευξις υκ επὶ τ βελτίστ 'αγδονῆς παρασκευαστικὶ V0Xεντευξις, ut iselierus recte bservavit, in p0Steri0rem n0tati0nis partem haud bene quadrat,

13쪽

velut in ea, quae ad 0spites peregre degentes pertinent. Neque deest desiniti0, quae si n0npr0rsus idem verbum, certe Simile c0ntinet perperam usurpatum. υθάδεια enim cap. XV)ita desinitur: απηνεια ομιλίας εν λογοις, et inter n0tas eius est haec p. 138,9) καὶ προσπιαμσα εν τῆ δ' δεινος καταράσασθαι se λίθι', in qua equidem ὁμιλίας nullum vide vestigium, nisi lari h0m dici dies lapidibus μιλιῖν. Ceterum definiti0num auct0 ad tales V0ces quales sunt εντευξις etiam cap. XX), επίτευξις cap. XII), ὁμιλία cap. II et XV videtur e0nsugisse, ubi angustius valentes eum desisserent. Reliqua υκ επὶ τ 9 βελτίστορ δονῆς

παρασκευαστικη nullas dissicultates parant, dum recte interpretemur. Du extrema 0rum verborum 0mnin missa facere ieet, quand0quidem illam placendi v0luptatemque creandi cupidinem indieant, quam in unaquaque n0tarum supra perlustratarum satis patefecisse n0bis videmur. Sed quae antecedunt υκ επὶ τω βελτίστ', nonnulli perperam interpretati sunt maxime pr0pterea, qu0d eram vim praep08iti0nis επί ne exerunt. Mihi 00 0e επι nihil aliud videtur significare p0sse nisi aeti0nis eventum et sententia esse 900 αρεσκει est c0 versati v0luptatem parans n0 ita, ut pr0sit. Ita Fischerus, Astius, alii verba recte intellexere. Sed in e deceptus est Astius, qu0d illa υκ επι τω βελτίστορ 0d ad eum rettulit, cui αρεσκος 0luptatem parare ludet. Quae pini neque necessaria est, i grammaticam spectas, neque milibus n0tis c0nvenit, quae altera pari capitis c0ntinentur. Nam ut munisissentiam et nimium bsequium facile iis, quibus praestes, besse e0n00do, cum n0 minus quam blanditia Saepe ad nimiam aestimati0nem sui perducant, ita n0 perspici0, qu0m0d040ssis cultus elegantia aut raris preti0sisque rebus ad d0mum ex0rnandam c0mparatis aliis n0dere. Immo tibi ipsi talibus sumptibus nocebis rem familiarem brevi conficientibuS. Idcirco V. υκ επι φ βελτίστ' generaliter diei esse sententiamque hane esse arbitror: 0m nimis laeendi cupidus v0l

talem parat, sed ita ut 0bsit vel sibi ipsi vel alteri vel utrique.

T0 verbis pus videbatur ess0, ut mai0 pars capitis a tam multis ingurgi0nibus vindicaretur. Nun vero ad decimam u0tati0nem pergere lidet, quae de μικρολογου est moribus. Is illiberali tenacitat peceans n0 80lum sumptus vel in 1100essariis rebus, Sed mnem quantumvis minutam rei familiaris suae iacturam vitare stud0t. Talis et verbis ε δε μικρολογία ἐστὶ φειδωλία του διαφορου περ τι καιρον sinitur et plerisque n0tis depingitur. 0ntra quae

pag. 34, 3 leguntur, καὶ εάν τι πωλν, τοσουτου ἀποδόσθαι, στε μη λυσιτελειν - πριαμενS,p0tius in αἰσχροκερδῆ cap. XXX descriptum adunt, ut Bibbeckius M. h. XXV, 143 reete vidit. Nam qui tanti aliquid vendit, ut simpl0ri40 pr0sit, nimis magno preti vendit itaque

fraudem infert, quae extra s0rdida parsim0nia m0dum pr0dit semperque e turpis lueri cupidinenaseitur. Consimili 0d αἰσχροκερdni amicum fraudat vinum vitiatum vendens p. b6, 2). Quam0brem cum hae ipsa n0ta illa lini videtur c0haesisse et ante eam esse loeanda. Praetera Ribbeellius etiam . δεινος δε καὶ περγημερίαν πρῆξαι καὶ τοκον τοκου p. 134, 8)ex αἰσχ90κερδείας n0tati0ne in X p rperam illata esse arbitratur. At hac in re errat me iudici0. Nam sing argentarium, qui seneratione quaestum faeit, pecuniam apud aliquem fen0re unciari 0ccupasse ad diem certum, ut veter0s 0lebant, et cum alius ternamgenteSimaSamplius sterat, ut huic sen0ri det, ab ill sort0m di pra stitui repetere. Quodsi debit0r e tempore reditum Solvere nequit, licet usuras s0litas p0sthae qu0que praestare p088it, tamen credi-t0ri damnum e0ntrahet, quippe cui gravi0ris endris accipiendi dematigeasi0nem. Atque eiu8m0diu resarciat detrimentum, trapezita n0ster multam mora p0stulat. Quod quamvis sit 80rdidum

14쪽

et iniquum, tamen n0n 0ntra Severum ius pugnat. Pr0rsus alius est h0m0 turpis lucri studi0sus qui n0n Sieu μικρολογος, qu0minus sui quidquam ad ali0s perveniat, impedire aut, si quid amiserit, restituere e0netur, sed p0tius aliena, quae uti iure p0800re aut retinere debeat, fraudati0ne audeat arriper0. Neque magis in altera parte n0ta τοκον τοκ0 Sq. πρῆξαι)αἰοχροκερδειαν e0mprehendas, qualem heophra Stus adumbravit; nam tum qu0que, cum Sura ad diem non s0lvitur, redit0ri damnum exsistit 00 maius, qu longi0 est 0ra, quia intra h00 tempus usura ipsa instar capitis fenus ferre p0sset. Erg0 0ta sententia su J0e erit relinquenda. Idem valet de n0ta proxime antecedenti καὶ τους ρους δε ἐπισκοπεῖσθαι σημέραι, εἰ διαμένουσιν αυτοί, quam ad αππιστίαν cap. XVIII reserendam esse primus Bl0 hius et Usteum stius, ossius, Ribb00hius M. h. XXV, 40 contenderunt. Sed iam alii senserunt hae verba n0 minus bene cum h0minis restri et ingeni e0ngruere, utp0te cui lare dissidentia adhaereat. Atque The0phrasteus ipse μικρολ0γος neminem se agrum suum transire init p. 34, ), ne quid decerpant, nimirum metuens. Aecedit autem aliud, ex quo μικρολογίαν clare agn0seas. Etenim ut hominis aut est, u fundum suum ab avar0rum vicin0rum rapinis defendat, termin0s inspicere, ecquid 00dem l000 maneant, ita ad mai0rem certe iacturam praeeavendam interdum id adere satis erit. Quamquam etiamtum cculta fraudi aliquid spatii datur, cum dissidii sit mnia finium insignia diu penitus mem0ria tenere. Tamen illud tam erit exiguum, qu0 curare vix operae esse pretium videatur. Nihil Segius parcus, qui pr0 80rdibus suis vel minim detriment 0ecurrit, qu0tidi ad termin0 festinat inspiciend08, ut quam asscuratissime 0rum n0tas anim affigat semperque in mem0ria habeat rec0nti. Non igitur diffid0ntia ipsa vituperatur, sed quae cau8a eius est, μικρολογία.

Ρr0xim capite m0res h0minis impuri sit impudentis βδελυρου effinguntur, qui illiber libus inh0nestisque i0eis risum m0ver studet, quamvis ali08 ffendat. Hanc ver i00andi libidinem F0ssius e0mm. V, p. 33 in verbis tu μονή αυτω καὶ αυλγητρίδας μισθουσθαι p. 3b, 10 0mnin desiderat. Qu0 non mirum est, si illa per se spectantur; neque enim

quidquid pro mend0s εαυτον mnibus codicibus tradit posueris, Sive αυτ cum Ca8aub0n0, sive eum Furian αυτος, sententiam extundes ut charaeteri uti m0d0 0nvenientem. Sed qu0minus cum sequentibu καὶ δεικνυειν δὲ τοις παντιοσι τα istωνημ α καὶ παρακαλεῖν ἐπὶ ταυτα pri0ra coniungantur, praeter partistulas καὶ - δε quae, ut 00needendum est, Semper n0vam n0tam indieant, etiam tibicinarum menti 0bstar videtur inter . καὶ ψωνεῖν et καὶ δεικνυε δε - τα soli coνημεν interiecta. Nam quidni, inquies, ibidinae qu0que c0nduetae viam v nientibus stenduntur His rati0nibus ductu F0ssius superi0rem nuntiationem pr0nmine εαυτον in αυτ mutat capiti II inseruit atque p. 24, 8 0st δυνατος πνευστί 0Η0eavit, ita ut muneribus, quae adulat0 regi praestat, 1 scium obs0nandi et tibicinas c0nducendi addatur. At liesit in hunc l0cum talem n0tam n0 male quadrare fateamur, tamen verba denu excutiamus et videamus, p088intne in βδελυρίας deseripti0n ferri. Ante omnia igitur tenendum est eas0la, in quibus nihil lusus insit, n0 plenam n0tam c0nscere, sed aret cum pr0rimis c0haerere. Tum autem particula δε necessari indugenda erit. Deind0 qu0 ad Drmam αυτον attinet, unus Casai 0nus Verum Vidit, qui αυτω 0rrexit. Nam si demum liquet, in quanam re i0cussit 08itus. Cum enim eurra noster n0n mod0 0bs0naverit, sed Drte etiam tibicinas g0nduxerit, obviam venientes fastile in eam c0gitati0nem indidere possunt istum c0nvivium esse inStructurum.

Qua Dinione ad eos ludendos abusus obs0nias stendit ad aque invitat, quamvis sibi soli

15쪽

0m0rit, n0nχ0nvivis. Hano autem vim inesse in pr0n0mine υτ ex e seqytitur, qu0d mnibus ceteris l0eis, ubi verbum ψωνεῖν oecurrit, tali additament garet. Iam fassile etiam intest0gemus, cur obs0nia stendantur, tibicina n0 ostendantur; nam m0d ex illis pr0pter exiguitatem perspici p0test invitati0nem se i0eum esse simulatam. Celserum cum deris0 sibi uni dicatur 0bs0nia 00misse, eum tibistinas n0n ad suam d00nam argessere patet. At cui tandem e0nduxisse putandus est 3 0rtasse ami00, qui quia ipse cum servis suis nimis in epulis apparandis oecupatus fuerit, ab ist0 00 petiverit. Qu0 exp0nere script0 p0tuit supersedere, qu0niam id nillil refert. Vides, quam apte mnia inter se c0neinant et quam vana sit ossi suspiei0. Sed huius viri det err0 levis est, eum Hariungius incredibili quadam audaei et istam textremam n0tam pr0rsus n0x capiti tribuerit, qu0 duabus lassiniis XI deseripti0nis δυσχερείας e0nsuit eique πειροκαλίας titulum praefixit Initium enim huius capitis excidisse statuens prim l000 a 08uit, quu in cap. XIX d. et p. 142, 20 143, 2 leguntur, μαδ' ἐσθίαν ita scribit H. απομυττεσθαι - εἰς γοραν ἐξελθεῖν. is subiunxit, καὶ αυλουμενος δε κροτειν - ταχυ παυσαιτο p. 43, 5-T). Nam qua in cap. XI pr0rim antededunt, καὶ εἰς ρνιθοσκοπου - πεπ0ιζκώς p. 143 2-5), et quae in sine inveniuntur, καὶ ποπτυσα - τω οἰνοχοι', ali08 secutus βδελυρίας charaeteri reddidit. Finem n0v capiti 08ter l0eus adit. Haec t0ta rati quam perversa sit, eum p0 s intellegitur, tum ex iis apparebit, quae infra den0tati0n XI disputabuntur. Cuiusis unam quidem n0tam ita c0mparatam esse dem0nstrab0, ut ad πειροκαλίαν p0ssit referri. S0 ut talem haracterem a The0phrast deseriptum esse incedam, cur nin Hariungius in verbi καὶ διηγεισθα προστας προς κουρειο μυροπωλιον, οτι μεθυσκεσθαι μελλε haereret nam de praecedenti n0ta iam supra copi0s disserui

id ut pereiperem, nullo paci a me p0tui impetrare. Quid i0eus istis expressus n0nne pariter est illiberali 0 fastidium creans atque is exempli gratia, ad quem curra in theatro descendit, eum ceteris omnibus ad spectandum intentis resupinat e0rp0re vetet, ut ill0rum in se avertat 0cul0s Quare artungi illa e0niectura pr0rsus abietenda est. Accedimus ad περιεργίας adumbrati0nem c. XIII), de cuius extremis verbis καὶ μνυναιμελλων εἰπειν προς τους παρεστηκότας, τι καὶ προτερον πολλάκις μωμοκα Selineideru teste Asti hae animadvertit: Sensit ipse Casaub0nus et p0st eum Nastius hanc esse p0tius perditi h0minis απονοήτου d. VI n0tam quam aut mei0si nimis aut seduli aut μικροφιλοτίμου. Transferendam eam esse ad cap. VI Casauh0nus n0 00ntendit, num Nastius et Selineideriis duxerint, i 0ratur. Certe talis transp0siti seript0ris menti plane repugnaret. Nam primume illis καὶ προτερον πολλάκις μώμοκα minime sequitur illie περίεργον verum dicere et n0Πmentiri, sedicet qu promptum ad iusiurandum signifieet animum. Deinde ut vera sint, quae pr0sitetur, quid bstat, qu0minus insuper h0m perditus profligatusque sit, qui ne peierare quidem vereatur Quid in un0 00demque charaetere haud rar plura vitia c0niuncta inveniri, quamquam semper singula tantum prim l000 ponuntur, n0nne iam supra n0s ipsi bservavimus 3 00 autem l0ρ Th00phrastus nihil aliud 0luit nisi rididulam h0minis seduli stupiditatem irridere, qui ipsis illis verbis ad pr0mptum animum aperiendum pr0latis quant0pere iurisiurandi sui fides imminuatur, n0 intellegat. Eam sententiam n0ta ess larma ipsa d00et, si comparaveris, quae in cap. VI leguntur, οἷος ὁμόσαι ταχυ.

16쪽

In e qui deineeps sequitur haraeterism αναιοθησιας V. καὶ τὰ παιδία εαυτου παλαίειναναγκάζων καὶ τροχάζειν καὶ si κ0πους ἐμβάλλειν p. 137, 16 n0nnull0s interpretes male habuerunt, quia n0 pereipiebant, cur is, qui fili 0los Xerdendo fatigat, m0nt daptus et st0lidusv0detur. Iddire alii s0la ista εἰς κόπους ἐμβάλλειν e0rrigi, alii t0tam n0tam in alium charaeterem transferri v0luerunt. Hane viam primus F0ssius e0inm. IV, 34 et 5 ingressus n0tam οψιμαθίας deseripti0ni cap. XXVII mutat pr0nomine αυτ0υ in εαυτ 940nvenir pr0nuntiavit. Et eam sent0ntiam Ribbeelcius M. Bh. XXV, 140 t0tam amplexus est, nisi qu0 pr καὶ εἰς κοπους εμβάλλειν Han0vium sequius καὶ επι κοπου βάλλειν mavult. Eg vero neutram harum Drmarum n0tae in XXVII ' capit ferri p0sse existim0. Nam eum iam p. 152, 1 inepti seni cupiditas luetandi ita d0pingatur καὶ προσανατρίβεσύαι εἰσιον εἰς τὰς παλαίστρας, καὶ τα παιδία αυτ παλαίειν ἀναγκάζειν nihil essent, pin0r, nisi m0lesta ill0rum repetiti0. Sed mnin0, si quid vid00, 0eus, siqui traditus est, neque mendati0n eget neque transp08iti0Π0. Imprimis enim Drmam παιδία respiciamus p0rtet de parvi igitur pueris agitur, quibuS 0Πm0d extrema c0rp0ris fatigati0, sed omnis lassitud damn0sa esse p0test. Ad ne e mea sententia dixisse id vid0ar, sestim0nium B0erii, illustrissimi mediet 0strorum temp0rum, app0nam. 8 in libr0, qui Ta Euo vom g ejunde ii ii tranten Men 'en' inseribitur p. 662 de pueris, qui elavum aetatis annum n0ndum agant, ducandis et alia et hae praeseribit:

et currere c0git, tanta s000rdia t0netur, ut ill0s iam fatigat0s esse haudquaquam sentiat. Hine e0mpluria capita transeuntes statim ad XIX δυσχερείας c0nvertimur, cuius p08teri0 pars inde a verbis σθίων ἀπομυττεσθαι p. 142, 20 acgurati0rem interpretati0nem requirit. Quaesti autem n0stra bipartita serit, cum quae inde a. v. καὶ εἰς ορνιθοσκοπου Sque ad finem in libris inveniuntur, pr0rsus alius seneris esse a t0tam reliquam deseripti0nem plerique iudicaverint. 0ntra Melerus quamquam illa in δυσχερειαν eadere et ipse negavit atque etiam n0nnulla n0tas, qua proxime pra000dunt, addubitavit, tamen has duas Saltem partes ita inter se e0nn0eti 0sse eensuit, ut trai eti0n spreta p0st καὶ τὰ τοιαυτα p. 142, 20 inte cidisse quaedam statueretur, quibus et δυσχsotist finis et principium 40vi charaeterismi 0ntinerentur. Hune ad inepti 0res speetasse suspidatus est. Meteri exemplum secutus Hariungi u qu0que Stum superi0r0m J0cum ἐσθίων ἀπομυττεύθαι - εἰς ἀγοραν ξελθεινὶ XIX capiti eripuit ceter0quin, ut supra exp0suimus, diversa usus rati0ne. Prius igitur eae n0tae, qua hi dii interpretes s0li in e0ntr0versiam v0earunt, separatim pertractandae Sunt, ita tamen, ut Π0 quaeramus, utrum lin0pti sive quem artungius pr0p08uit, ἀπειροκάλ0υanim apta sint neene, sed num mnin ab ind0l δυσχερους dissentiant.

Principium igitur Palatin ita traditum est: σθίων ἀπομυττεσθαι θυων si αρξασθαι προσλαλων ἀπορρίπτειν απο ου στόματος. μα πιων προσερυγγάνειν. Hi magnas difficultates parant illa θυων ἄμα αρξασθαι προσλαλῶν ἀπορρίπτειν ἀπο 0 στόματ0ς, quae Π0nun tantum mend0 maeulata esse primus declarat 0rum speetus. Nam ut de Structuraenuntiati perversa taceamus, aeris ei menti0n interiesita n0tarum connexus male interrumpitur,

quia, ut Han0vius Sy . r. I, p. 9 reet indieavit, in c00nand0 0rsantur inde ab odi αποιι omnia Sque ad προσερυγγάνειν. Itaque ut ab hae parte 8Singius nobis n0 satis-

17쪽

facit, cum θυιον su l0e retinens feribat θυων πομορξασθαι se τον δρωτα), προσλαλωναπορρίπτειν α τί στ. 01T qui inter aerifieandum Sud0rem abstergat, qu iure p0ssit omnino vitup0rari, nedum foedus appellari, non laeti intellegitur. Quare Selindiderus recte θυων pr0rsus misit et ex vulgatis e0didibus αρξαμενος πρ06λαλεῖν in textum edepit rescripsitque εσθιων πομυττεοθαι, αμα δ' αρξάμενος προσλαλειν πορρίπτεινα. . στ. Si hae evadit sententia inter edendum nares emungit, simulatque c0ll0 qui c0epit sputum eicit; si enim aret eum αρξάμενος c0nneetendum, n0n, id qu0d Stius voluit, ad praegressum ἐσθίων esse referendum eius quae pr0Xime equitur Π0ta αμα πιων προσερυγ γάνειν d0eet e0mparatio. Sed ne Selindideri quidem emendatione ninia expedita sunt, si quidem asyndet0 eunetis libris usque ad extremam huius l0ci n0tam καὶ χιτωνίσκον, τ λ. 0ntinuatum servari debet, qu0d 0gula δ' mal interrumperetur. Iam igitur id quaeritur, quemadm0dum inter Se mnes illae n0ta c0haesisse putandas sint. Fuerunt enim, qui lib0lli n0stri rati0nee0ntinuam c0pulati0nem censerent plane requiri. Ut F0ssius singulas enuntiati0nes καί partieula quat0 interp0sita e0niunXit. Qu0d vere0 ne aut festinantius laetum sit. An idem v0cabulum

interiectis tam parvis intervallis librari0rum induria t0tios mitti 0tuiss putas Quid si mira harum notarum br0vitas asyndet0 fere p0stulat Istud aut0m si statuitur, littera δ' ante ἀρξάμενος delenda est, quae pr0pter a et sequens et pra000dens quam facile addi 0fuerit, quis est quin videat Verum etiam prim enuntiat ἐσθίων πομυττεσθαι 088ius καί praemisit, eum pr0Xime superi0ra v. καὶ τὰ τοιαυτα praeeunte Η0ttinger ad praegre 88 referret; qu iure, ipse viderit. Nam quid, Hae80, b Stat, qu0minus eum sequentibus c0nnectantur, ita ut ad hae illis praepar0ntur legentium animi Tal0m vim habent etiam in cap. XXX p. 166, 17, ubi exstant καὶ τὰ τοιαυτα φειδομενιμ μέτρω κ. . L 0ssius quidem vid0lidet h00 qu0que l000 Astii exemplum secutus καί p0st τὰ τοιαυτα interp0suit. Ceterum qu0d pit0m Augustana καί auteἐύθίων habet, neutiquam mirum St, qu0niam illa καὶ τὰ τοιαυτα pr0rsus misit. Aliam qu0que c0niecturam, quam doetissimus ille criticus eidem pit0ma iust mai0rem tribuens a uet0ritatem e0mm. II, p. 11 ex00gitavit, quamquam ad 0eum m0ndat edendum n0n adhibuit, paucis attingere ideat. Cum enim in eo die M0nacensi statim p0st . και πιων ἐρυγγάνειν legatur καὶ προσπτυειν εμπροσθέν τινος atque ultimam huius capitis n0tam καὶ ἀποπτυσα δε βουλόμεa 0ς υπερ τῆς τραπέζχὶς προσπτυσαι τε οἰνοχοι sic c0artatam esse parum ei videatur verisimile, quia illa in M0naesensi p0sita sunt ant v καὶ χρῆσθαι χιτοσι ρυπαροῖς καὶ σα τοιαυτα ea de causa cetero libros laeuna lab0rare suspissatur. Αt 0nn seri p0tuit, ut, qu0niam h0mini laede se emungenti vel sputum mittenti vel ructanti is, qui pr0pe stantem c0nsputat, imili01 est quam is, qui veste 80rdida indutus est, pit0mat0 hane de vestitu n0tam transp0neret 8Satis multa de verbis nune videamus, utrum n0ta adhue traetata ad δυςχέρειαν, quae ἀθεραπευσία σωματος λυπ ς παρασκευαστική esse desinitur c0nveniant necne. Qu0d haud difficile est diiudicatu Primum enim si quis temp0rum ad0040 habet rati0nem ut 080enSs emungat vel c0H0quens putet, is merit vituperatur nimiaeque arguitur neglegentiae; namqu0niam iusm0di desideria fere haud citatam expl0ti0nem p0stulant, sed paulatim vehementi0ra sunt et crebro iam aliquant prius entiuntur, quam satientur, quam adit illa Deditas evitari p0test, m0d0 0m nares et 8 purgare velit, antequam manducar vel verba facere inieipiati Sero igitur narium fauciumque pr0spiciens munditiei necessarium c0 0ris cultum neglegit. Similia de e diei udunt, cui cum cibi capti redundationem st0maehi eituri sunt, ne id quidem a se impetrare p0test, ut a p0culi margin labra tam diu e0hibeat, qu0 ad naturae necessitati

18쪽

paru0rit, sed mediam in poti0nem ruetum pr0ducit atque ita eam quae st0maeh0 h. e. c0 0ri debetur curam mittit. Optime igitur hae tres n0tae δυσχερεια finiti0ni resp0ndent.

Ρergit alatinus: ἀναπιπτοντος εν τοῖς στρωμα γι μετα τῆς γυναικις αυτο κοιμα6θαι.

Ηio m 0rrupi αναπίπτοντος Badliam emendati0nem amplexus certissimam et I 0ssi0, obeto, Ρetersenio, Ussingi pr0batam αναπονιπτος rep0ne iam spurcitiam clare agn0800s. Nam veteres et ante e0enam et p0st c00nam manu lavabant pr0pterea, qu0d escas digitis e0mprehendebant. Sed n0nne e0gitari p0test h0minem, cuius m0rech00G000 effinguntur, ante c0enam cum ux0re sua in triclinii stragulis c0ncumbere, scilicet priusquam cibis attactis manus inquinaverit 3 At tali rati0ns, ni fall0r, laeditas in obse0enitatem vertitur. Quam0brem τα στρωματα n011 ad lectum tricliniarem, sed ad cubieularem refer0.' Qu0 8 sit, iam de temp0re n0n 0ssumus incerti esse, quand0quidem fere sub D00tem a c0ena cubitum ibant. Erg qu0d 0ssius ant αναπονιπτος interp0nendum putavit cetro διίπνου, pr0rsus Superfluum St. Qui ver nimis parcus in aqua adhibenda simplicissimam munditiei curam deSerit, is Si quisquam debet spurcus v0dari. Sequuntur haee: λαιο σαπρο ἐν βαλανtic' χρωμενος σφυζεσθαι Pauci ea abs0lvi p0ssent, nisi ultimum v0rbum largisem praeberet diSputandi materiem. Qu0d sanum esse Ussingius certe defensi0n sua n0 demonstravit. Verum Π 00Πi00turarum quidem, quaequnque de e0pr0lata sunt, uda mihi satisfacit. Neque qu0 me Marte pr0p0nam, pr0mptum hab00. Sed hane quaesti0nem, si quid vide0, mnin liget in medi relinquere, quippe quae ad nostrum den0ta ind0l iudidium nihil pertineat. Quid ali0 qui n0nne 0rdes signis eantur satis magnae 3F08sius quidem e0mm. I, p. 12 tale V00abulum putat desiderari cui foeditatis acuta quaedam insit n0ti0. , Nam raneido te in balneis uti , inquit, ope se quidem Π0n est laeditatis signum: quid enim n0nne turpi parsim0nia ductus vel paupertate c0mpulsus ad eam n0cessitatem p0test

confugisse γ' Ad ea resp0nd00: aupertatem illius m0ris iniucundi causam esse n0n 0880 per se patet, qu0niam neque ipsa neque quae ex ea pr0siciscuntur, nisi inh0nesta sunt, cuiquam debent expr0brari atque h00phrastum vitia tantum describere constat. De s0rdida autem parsim0nia c0gitar qua re vetamur Num ea raneidi te usus excusatur An ver du0rum viti0rum c0niuncti0n0 ffenderis iam supra identidem nobis oggurrisse eam oblitus 3 Ecd autem in pr0xima n0ta καὶ χιτωνίσγιον παχυν καὶ ἱμάτιον σφόδρα λεπτὁ καὶ κηλίδων μεστον ἀναβαλλομενος ς ἀγοραν ἐξελθsi 00dem iur040teris interr0gar0, qu0Lm0do X F0ssilire audivimus Deditatisque signum desiderar0. Minime hercle, inquies, ita res se habet namque etsi h0m040test pr0pt0r gestatem vel tenaeitatem redentibus meli0risque notae Vestibus carere, tamen pr0ptereavere δυσχερης est, qu0d tam miser vestitus in larum ire t urban0rum40minum elegantiumque audet numer se immiscere. Pr0inde quasi huius rei n0n aedem ista causa queant afferri, cum n0tum sit Athenis pauperi0res et avar0 cives, qua a vietum neq08Saria erant, non per servos pr0vidisse, sed ip80 de Dr0 0mum p0rtasse Verum ut ad pri0rem sententiam, unde deflexit, redeat rati0, iam patet verbi φυζεσθαι emendati0ne SuperSeder n08 0sse atque qui rancid0 te uti s0let in balneis sive nimia parsim0nia m0tus sive aliqua alia causa vituperabili, per sese eum esse satis Dedum neque muli diversum a tali, qui aqua immunda lavetur.

Nun extremam huius l0gi 0tam iam supra exhibitam bit0rque perstrictam dilig0ntius intr0spiciamus, quae quidem, sicut in vulgatis libris scripta invenitur καὶ ἱμάτιον κηλίδων μεστὸν ἀναβαλλομενος es ἀγοραν ἐξελθsi ), nullam ansam praebet haesitati0nis, quia sine

' es cap. XVIII, p. 141, 15 αναστα . . , τον τρωματων

19쪽

controversia cum corporis ultu etiam vestis munditisi dura nocessari e0niuncta ess0 obsit. Sod paulo dimet li0ro Palatinus quaesti0Π0m vid0tur redder0, eum hic pallium n0n 0d0 maeuli sippidium sedistiam valde tenu signifidetur atqu0 praeterea grassa uni ea c0mmem0retur. Et Astius sine ulla cunetati0ne id additamqntum ess insulsum gl0ssema e0nt0ndit, qu0d nihil laedi indiearet. t 0r00r, ut re et intell0xerit, quidnam adtesttivis παχυν et λεπτον xprimatur. Qua quamquam inter se opp0sita sunt, tamen p0steri0re griptor die0r0 0luit pannum, ex quo pallium factum est, n0n 0lum se se nimis tenuem esse, sed insuper er0bri0r usu attritum. Neglegentia igitur h0 minis Π0tatur audem vestem iamdudum obs0lsetam usqu0g0stantis. Alia d causa subueula erassa sit mentio Vetere enim p0tius tuniea 0nui0r0,e0ntra palli erassi0re vid0ntur usi esse; 0dio quo apud n0 sit i rei ipsius natura fert, ut id vestimentum, qu0 pr0xim cutem gestari 80Jet, χιτων ἐχέσαρκος, ut gra000 0quar, tenuiussit quam sup0ri 0ra. Itaqu0 qui hunc m0rem invertit, is est inelegans, et g negleg0ns investibus leg0ndis et eum vostitus cura maxime ad cultum c0rp0ris pertin0at, huic qu0 quo parum inserviens. 0 qu mirum est, ut F0ssius e0mm II, 13 reet 0bservavit, si Th00phrastus quem ipsum vostitus l0gantia p0rmultum tribui88 Vetere testantur, iusmodi 0 min0sDed 0rum num0r duxit. Ad hune igitur finem pervenimus, ut 0 tum l0ssum a M0ier sit Hariungi s0lis impugnatum IX capiti relinquendum 880 0bis sit persuasissimum. Pr0rsus aliis de is iudieandum rit, quae pr0xime usque ad xitum s0quuntur: καὶ ς ὀρνιθοσκόπ0υ τῆς μητρος ἐξελιθουοχὶς βλασφημχὶ0αι καὶ ευχομενων καὶ σπενδόντων εκβαλειν τοποτηριον, καὶ γελάσαι σπερ αστεῖόν τι πεποιVκως ' καὶ αυλουμενος δε κροτειν ταις χερσιν μονος τιον αλλων, και συντερετίζειν καὶ ἐπιτιμὰν τῆ αυλητριδι τι υ ταχυ παυσαιτω και ἀποπτυσαι βουλό

Π0vimus, qui tam arta pr0pinquitate, quali δελυρια et ἀηδία, cum illa coniuncti sint Atqu08 tales Π0tati0n0s 0nsiremus, eris unumqu0dque viti0rum adumbratorum angustius stoercitum et ab oliquis diseriminibus quibusdam quamvis subtilibus separatum esset, qua c0ntra apud The0phrastum desiderantur, quamdiu ill l0eus intra δυσχερείας haraeteri Smum permanet. Id igitur dubitari nequit, qui n0ta0, d quibus agitur ab h0 capit ali0na sint diffiditius est diiudicatu, ad qu0mnam haraeterem pertin0ant. A d hae r viri 0 et vald disssentiunt ut l0tetius d XIV eapit ἀναισθησίας d0gitavit, in qu0d tam0n v. κιὰ ἐπιτιμαν si αυλ ητρίδιτ ου ταχυ παυσαιτο non quadrant. Noque mult Dii eius olei senius XX caput ἀηδίας in pr0p08uit et l0eum n0strum p0st v ανθρωπον λαβειν p. 144, 2 inserendum 880 putavit. Ut enim an0vius symb. erit p. 9 reet 0bs0rvavit, illa και εις ὀρνιθοσκόπου - σω τι πεπ0ιηκως parum apte ad γηδίαν reseruntur, quae εντευξις λυπης ποιητικη νευ βλάβηὶς et desinitur et se scribitur si quo uanin ad istiusm0di turpitudinem pr0greditur. Eg sacere n0n 0ssum, qui plurim0s int0rpretes sequius nihil aliud nisi βδελυρίαν, de qua e X agitur, istis verbis depingi iudidem, tamdisi P0tersenius hane sententiam vehementer 3

20쪽

impugnavit p. 46 0 47). Et0nim quae fin eapitis XI 0b stul0s ponuntur, sales sunt illib0ratus sit m0ribus scurra humilis n0 mal apti, qui ne turp0 quidum se reformidat,m0d sibi ips risum Idutiat. 0tersonius quidem illa h0mines illudendi gratia iseri negat qu0niam id n0n dissertis verbis exprimatur nequ040 s pat0at. Quid tandem In ipsa βδελυριας

praeeipu0 011011 v. καὶ αυλουμενος δὲ κροτειν - παυσαιτο, si g0mparaveris, quae eap. XI, p. 134 26 135 2 leguntur: καὶ ἐν θεάτρ' 00τειν, ταν οἱ αλλοι παυωνται, καὶ συριττειν,