장음표시 사용
381쪽
quamdam memhrorum structuram, et dialectum, quae priscam se tieritatem paullulum flectebat, recentiorem, dictionis denique breuitatem et ratiociniorum vincula valde amat. Caecilius apud Lougira de Sublim. c. r. p. 74 Lysitam anteponit Platoni. 6. Monestor B. Sic. h. v. pag. S. Fabric. B. G. Libr. II cap. 26. n. IV. Reis hius in Animaduersi ad Graecos auctores Vol. II. tractauit Lysiam, sed in edit sua neque lectiones has suas multum curauit, nec retractauit. I. E. emendatio Io. Meur- si in oratione Lysiae reiecta etc. inmisceli. Obss.
Vol. II tom. 3. Paulli Schast shausi dissi pistol. de insignibus Taylori in Lysiam oratorem meritis etc. Hamburg IJ I. q.
Medicus Epidaurius et poeta comicus, cuius aptas incidit in ultimam Euripidis senectutem, circiter A. O. Q 359s Olympa XCII. . ante Ch. N. o 8 U. C. 3 ψ. Fragmenta quaedam reperiuntur in sententiis veti. Comic Paris. I S 3. . Pag. 2S. et Herieli sententiis L. Comic Basil. IS6o. . pag. 677. et rotii Excerptis pag. 7O6. v. Fabrici B. G. Libr. II. cap. 22. voL II pag. SOO.
Ad eam do aetatem hune poetam comicum et mimicum refert axius; Limbreterra vero in
382쪽
Zuveri Nachricliten et C. Part. I. pag. 57O. ad aetatem Caesaris Octaviani Fauci, qui non perie- ΥΘ cum CoteriS, Ors Ll reperiuntur in Menandrio Philistonis sententiis comparatiS, graeco,
cum notis Nici Rigallii, Paris Hob Steph. 6I3. 8. et ad calcem variarum lectionum an Rutgorsit, Lugd. Bat. 6I8. . Amstet. 6S . . Cons. Fabricii T. Gr. libr. II cap. 22. Ol. II. Pag. 8Q. q. f. r.
Vixit Philippo in Macedonia regnante, o ta tragicus cuius fragmenta collegit rotius in
Floruit hic media comoediae poeta secundum Hambergeriιm circitὰ ante C. N. 33 6 secundum Saxitina circiter . . Q 3397. Olymp. XCUL I. ante C. N. O 6. V. C. 3 6 temporibus certe M cedonicis Philippi Amyntiadae, aetate Demosthenis et senex iuuenem Alexandrum iam regem Vidit, cui quidem quamdam suam comoediam le- Sit, sed parum placuit vid. Athenaeum Libr. XIII init.' Sed legendum est Philemonis nil enim pertinet
ad Philistionem. v. Burma ii not. ad Valesii Emendati. II 6. Pag. ΤΑ
383쪽
init. Alii Rhodiium, alii Smyrnaseum fuisse illum tradunt. Ab elegantia stili laudatur. Reliquias
eius inuenies in sententiis et com Paris. ISS3. P. 96. - in sent Hertet pag. 4 8. in H. Grotii Excerptis e Com. r. pag. OO multo Plures autem collegit, scitseque explicuit Petrus Imrr. K pier in Obseruatis Philologicis, Lugd Batav.ITTI . . a Pag. I, 8. Cons. Fabrici B. r. Libr. II cap. 22. vol. II pag. I . sqq. Les Vies des poetes grecs, par te Frer P. 27 sqq.
I. Floruit circiter . . . 36o I. OIymp. XCIV. I. ante Ch. N. O 2. U. C. So. Natus Olymp. LXXXVI. . obiit centenariu propemo dum, Olymp. X. 3. Platonis et Lysiae fere aequalis. a. Atheniensis, Theodori filius, qui licet rofamiliari mediocri constitutus, filium liberaliteceducauit. Praeceptoribus usus est rodico eo, Gorgia Leontino, Syracusano Tisia, et secundum quosdam, Theramene Rhetore. Aetate proueinctus a muneribus reipublicae abstinuit, et eloquentiae docendae, quae illi valde fructuosa ute et quaestuosa, operam ac diligentiam addixit docuit enim mercede drachmarum mille, et numerus discipulorum subinde ad centum usque Xcre uit. Hinc, quod 'bene numatus fuit, τριηραρχου negotium suscipere Athenis, nec paruos facere sumtu coactus est. Primum vero apud Chios,
deinde Athenis ludum aperuit, e quo ut Cucro de
384쪽
de Orat. II. 22 ait, tamquam ex equo Troiano meri principes exierunt, et domus eius ossicina habita eloquentiae est Cicer Orat. cap. I 3. Doctrina autem superiores rhetores vicit, et discipulos primus docuit, in soluta oratione modum et numerum quemdam seruare. . Luce tamen forensi caruit, h. e. conciones iudiciales nullas habuit, intraque priuatos parietes summam aluit gloriam tradente Cicerone in Bruto cap. 8 conLValhenar ad Eurip. Hippolyti pag. 269 timiditatis autem crimine eum bene defendit chirachius . . disput infra memorandae In ludisoni olympiacis habuit irationem Panegyricam. Tandem n inti cladis Atheniensium in proelio apud Chaeroneam adlato , fame mortem sibi accelerauit Discernendus autem est a nostro Vorates Apolloniates Ponticus, vel Heracleotes, Amyclae filius, nostri oratoris discipulus et in arte rhetorica docenda successor.
3. Plutarchi tempore circumferebantur orationes LX, quae quidem non omnes genuinae habitae sunt Photiui vero Od. IS9. testatur, se
tantum XXI. legisse, qui idem est numerus nostra
aetate orationum Isocraticarum Epistolae autem decem ad nostram seruatae sunt aetatem Artem
quoque rhetoricam ab illo conscriptam fuisse, valde probabilo est. Mitto retren, cuius testimonia profert Ι. A. Fabric loco memorando, qui locupletio rom testem habeam Quinctilianum. Hinc enim I. O. Libr. III o I . Vocratis, inquit, praestantis Ini discipuli fueruiat in omni studiorum genere 2 eo iam senio e , octauum enim et nonagesimum implevit annum. pomeridianis scholis Aristoteles praeci -
pcr artem oratoriana coepit. - Ars est utriusque,
385쪽
fed pluribus an libri rari oleis complexus est.
Artem ero ..inci . II. I . . nominat, quae docia plina percipi debet. Robur quoddam accipere videtur haec sententia a verbis Ciceronis in Epis . ad diuerso I. p. 9. 67. Scri . inquit ille Aristoteleo more tres libros iu di istatione ac dialogo
de oratore: - abhorrent nim a communibus praeceptis ac milem antiquorum Aristoteleam et Isocrateam rationem oratoriam consplectuntur. Quum
enim Arist6teles nullas scripsistot orationes, sed rhetoricam colligitur, sub Arione oratoria h. l. intelligi artem rhetoricam, atque Isocratem eiusmodi conscripsisse aut suis discipulis dictasse praecepta. Quae quoniam sol te minus acuta plenaque fuerunt, quam Aristotelea, haec vero maiorem consequuta sunt auctoritatem : facile accidere potuit, ut Isocratis, sci it surium Graecorum praecepta rhetorica, ni gle ista, memoria manibusque hominum exciderent, et sorsan iam multis abhinc asculis perirent. Meam sententiam sulci quoque locus apud Plutarchum in vita Demosthenis pag. 699. vol. IV. Opp. edit Reishis, ubi dicitur Demosthenes a Callia Syracusano et nonnullis aliis clam accepisso et conssiderasse CKαταμαθειν τα Ισο κρα- τρυς τεχνας κα τας λκιοίιμαντος artes illa fuerint ab Isocrate siue ipso scriptae, siue cum discipitiis suis communicatae in manibus tamen plurium hominum eas fuisse, fit credibile. q. Plenam et adcurate criticam orationum 1 craticarum recensionem nondum habemus. Ad Fabricii tamen . r. copiosius persequutus sum historiam editionum, et singularium quarumdam Orationum permultas enumeravi editiones, quas
omnes ut hic repetam, haud necessarium esse iudico
386쪽
dico. Praecipuarum tamen editionum notitiam criticam dedit ven. Morus in protegomenis ad suam anegyrici editionem. Primum, idqrie diligenter et emendate editus est Lyocrates Mediolani curante Demetrio Chalcorrota I 93. sol quae editio posterioribus editoribus parum cognita fuit De qua edit vide ad Hesiodum in Fabricii . r. vol. I. pag. 596. Epistolae non insunt. - Deinde Venetiis apud si uni, cuius e stiones ex alio cod. haustae, interdum discrepant a Mediolan. odit et est fundus reliquarum editionum, ISI 3. et 83 . cum Alcidamantis, Gorgiae et Aristidis quibusdam ac Lexico Harpocrationis. - Edit. Hagono ensis ex officina Se eriana IS 33. S. est repetitio exemplaris Aldini. - Graec Basil ISSo. 8. - Hieronymi os merita in Isocratem sunt haud contemnenda. Primum 'asileae Is 8. apud Oporinum edidit versionem latinam I cratis; postea correXit et paene mutauit eam, et cum ΘX tu
graeco primum dedit S 5 I. mutato orationum ordine, et adiectis epistolis. - Saepius autem
minor olfit editio commentario destituta, typis ρ scripta est Basileensibus, ut apud Fabrici uini videre licet, et gr. 558. ISTI . S87. etc. .
Cum commentario saepe nugaci, in quo res plane alienae tractantur, prodiit Basit is o fol. Plures edd. praeter Mediolanensem contulit, e
cod. Fuggeriano multas lectiones adtulit, multasque castigationes et coniecturas, futuro editori perpendendas, suppeditavita at in textu quoque frequenter correXit e coniectura, et contra editiones antiqua abusus est apostrophis. -- Addo duas Basileenses, per Thomam uarinum 56S. is graece, ubi quidem in fronte promittuntur
387쪽
Isocratis orationes partim doctorum VirOrtim pera, Partim meliorum Xemplarium collatione, nilnc demum multo quam antea emendatiores excissae sed maXimam partem ex Aldino exemplo fluxisto videtur editio, nec pauci irrepserunt
operarum errores, qui vero in post eriore Basileensi IS 79. . priori alias omnino simili, a cimam partem sublati sunt. In margine ollianae coniecturae saepius indicantur. - Nouam instituit recensionem II. Ste hau s, qui Isocrati orationes
et epistolas IX. cum H Wolfi interpretatione
nitide foras dedit. Accedunt H. Steph. in Isocratem diatribae VII. quarum una obseruatione Harpocrationis in eumdem examinat Gorgias de Raptu Helenae, et Aristidis Panathenaicus et in Bomam oratio etc. Guil. Canter interprete. IS93. fol. Wolfiana recensione interdum relicta, Aldinam seruauit lectionem, quaedam habet quoque singularia. - cr. orationes et epistolae. Oditio postrema, sim praelat editoris; at ex ol-siano Xemplo repetita praemittitur Hier Wolfit diatr de vita Isocratis et orationum eius diuisione, Londini apud hered Io. Norton et Io Bili.
I 6 IS. 8 graece. - aedem orr. atque epistolae gr. cum interpretatione at interlin cura I. T. P. aris. 62Ι. S. - cr. quatuor orati gr. acc Gnomae monostichae ex diuersis poetis.
Francos. p. Io Uechel Is 83 8. - Meliorem recensionem dare potuisset Guic. Battie, si subsidia, quae habuit, scitius usus, et sagaciores suos populares, de Graecis auctoribus meritos, cautius imitatus fuisset. At Mediolanense exemplar ad
manum ipsi non fuisse videtur; sed expressit 'volsiano Oporinianum paucas Wolfi notas, et lectiones
388쪽
ctiones varias ex Ald et Stephan edd. et se quinoqii Ogoniensibus duobusque Harteianis codd. xcerptas historicis suis animaduorsionibus radiecit: nouam vero stabministrauit versionem edidit vero Batne rationes VII et epistolas IX. Cantabr. 1729. . secundis curis, Londin. Uol. I. II 9. 8. quo anno etiam ol. II. quod rationes XIV. complectitur, lucem adspeXit, duo Iu VOll co iunctim odita et inscripta sunt Iliocr. spera, quae
quidem nunc exstant, omnia. Varias ecciones, Versionem nouam ac notas adiunxit Guille . Battie at criticorum desider o non satisfecit v. Ephemier. Lips litter. 7 9. D. 36 i. - Vocratis opera omnia, gr. et at cum Versione noua, tri. plici indice, variantibus lecto ioni hus et notis edidit Athan. Auger Paris. 782. mai. S. et . III. Voll.
Addidit quoque epistolam ad Archidamum Nitida est editio : at quamquam teXtus est emendatior, et noua quodammodo recensio; errorumtamen typographicorum magna est copia. ' Multos codices et Omnes antiquas editiones. consuluit.
At oditio Modiolanensis antiquissima in octonis, quam tamquam hucusque incognitam laudauit, et quae consonat cum principe Mediolanensi in foria 'ma maxima est figmentum et circumcisum exemplum maioris illius seditionis programma Catalogo Ducis de a valliere, tom L Paris. 783. 8. Praemissum pag. I. R. Notae Augeri sunt ut plurimum utiles et docta eri sed aex historia debuerat crebrius eruditiusque explicari Isocrates, et censor huius editionis in ephemeridibus Lipsiens. litter a. 78 plag. IS. multa grauiter culpat. Idem doctissimus Auge gallice vertit Isocratis ope ra, Paris. 78 I mai. . in volt et paullo ante edide
389쪽
odiderat ensees morales ' Isocrate, extractes de se Oeuvres, et traduites par tar. I Abbe Augerta Paris. 782. 2. Comparauit vero libellum ad Demonicum cum Epicteto, et in notis sententias Isocratis exemplis ex historia tum antu qui ore tum recentiore sumtis illustrauit. Separatim vero quaedam orationes et epistolae publicatae sunt de quibus vide Fabricii B. r. l. m. et quae adscripsi. Memorabimus edit epistol rum Paris. SS7. cum epistolis Demolthenis, Aeschinis, Platonis et Bruti. - tum ad calcem Phraseologiae Isocrateae Mich. Neandri, Basil. ISS R. . Mos quiensem a Matthaei curatam iam supra g. vltimo Protegomenorum circa finem indicauimus. - Epistolam ad Archidamum, Lacedaemoniorum regem, seorsum publicauit o. Dau. Mehler, Witteb. ITO6. . Orationes ad Demonicum, de regno ad Nucoclem, et Nicocles in sum scholarum freque ter editae sunt, aut Plutarcho de educatione pii rorum adiunctae Ea cum Plutarcho D. Chrisian Clemann notis theotiscis illustrauit Hambu gi 7 S.I. - Auton Schorus in edendo atque interpretando Isocratis ad Demonicum libelio specimen dare voluit, quomodo ad pleniorem utriusque linguae cognitionem apte possint graeci auctores legi atque explicari Graece igitur et latine illum libellum uberrimis adiectis animaduersionibus edidit atque inscripsit de ratione docendae discendaeque linguae graece cuius libri utilis multae
editiones praelo exierunt nouissima vero est huius sententiae Anto=iii Schori liber aureus de ratione docendae discendaeque linguae graecae emendauit et
390쪽
s. Libeli tamen ad Demovicum non ad nostrum oratorem, sed ad alium Isocratem iuniorem retuleis runt Harpocration, Dionysius Halicarnasseus, Henr Stephanus diatr. a. et in prae sat ad Isocratis orationes, MYtus in variis lection lib. I. cap. I. d. in a. et acciolatus in praelatione ad lib. ab illo editum Monita pocrate ad priuatorum et principum institutionem, gr. et lat cum animaduersionibus, Patauit 737. mai . recusa cum Obseruationibus et indice locupletissimo Io. Friachii Ienae 76 . 8. - Isocr. ad Nicoclem oratio, denuo latine sertit totisque illustrauit -- prolusionemque de vera scriptores classicos interpretandi ratione praemisit o. cir Frid. Bahrens. Halae Sax. II 87 8. - Saepe conuersi sunt illae orationes in alias linguas nouissime, Der Sitten-Iehrer, in Rede des Vocrates an de Demoniciιs,frs Oebe; fetat vo Io Iacob eliger. Memmingae 179o. 8. - u denisichte eive Monarchen, an Nicocles, oenu u Salamin aus demit techia
Vim. 785. . - Panegyricum, in quo elahorando multos annos consumsit Lysiae orationem funebrem, quam contulisse neminem poenitebit, frequenter imitatus, recensuit, separatimodidit et animaduersionibus egregiis, tam grammaticis et criticis, quam historicis illustrauit Sam. frid Nathan Morus, Lipsiae 766. . qui exempla Mediolanens consuluit. Coniecturam de tempore, quo editus videtur Panegyricus, praemisit, et docte ostendit, Panegyricum hunc, qui omne tulit punctum et orationum Isocraticarum est corona, sexto aut septimo anno belli, ab Artaxerxe Mnemone cum Euagora per decem annos