Theophili Christophori Harles Introdvctio in historiam lingvae graecae

411쪽

I. Flor 1 circiter . . . 36os. Olymp XCV. I. ante Ch. N. 398. V. C. S . Natus Olymp. LXXXVII. . situ a. 2. Mari vardo Gudio apud Vlena g. ad Diog. Laert. III. 3. P. I S. rationes subducente siue demonstrante Cor .

' Olymp. 87 3 obiit Olymp. CVIII. I. octoginta

et unum anno natu S.

et Aristonis et Perictyones filius primum, more Graecorum, aut nomen, Aristocles sortitus, deinde vero a Socrate, aut ab Aristone Argivo Palaestrita Plato, quasi latus, siue ob humerorum, aut pectoris, aut frontis latitudinem, siue propter Πλατυ h. e. copiosum atque apertum dicendi genus, siue alia de caussa dictus est sertur. Postquam artem athleticam, pictoriam, Musicen et poeticam attigerat, anno aetatis suae vicesimo Socrati se adiunxit, et ab ore illius per octo annos pependit. Socrate defuncto , ut inuidiam odiumque Atheniensium est ageret, Uegaram se contulit, set ab Euclide dialecticam didicit Cratylum quoque, Heracliti discipulum, et Hermogenem Parmenidis adsectam, audiuit, antequam ad ami-

v. dis . de natali die Platon is, eius aetate et in Italidam itineribus, in Symbolis litterariis opusculis variis philologicis scientificis etc. Ol. VI. Florent. 17SI. . pag. 8 - 36. Haec Corfinii diss legitur quoque in eius Dissertati quibus antiqua quaedam insignia monumenta illustrantur, sine nota l.

412쪽

citiam et disciplinam Socratis se adplicuisset Theodorum Cyreneum ad geometriam pernoscendam

se status est. Ad placita Pythagoreorum curatius intelligenda in Italiam et Siciliam bis prosectus est, et Tarenti Eurytum atque Archytam audiuuit, Timaeo autem Locro Philolao, e cuius scruptis, quae vel suo sumtu i A. Gellii N. A. III. II. vel Dionis beneficio mercatus est pliarima surripuisse et tamquam e suo ingenio exclusa edidisse arguitur. Echecrate aliisquo familiariter usus est. Atque ab Anaxagora et a Pythagoreis multum profecit. v. Tyttenbach ad lutarch de S. . . pag. 26 27. 73. Adiit quoque Aegy-Ptum, et Sechnu Dhi de praesertim, Heliopolita, magistro, doctrina et sapientia Aegyptiorum i

huius est Hebraicae tamen sapientiae alumnum fuisse Platonem, iure negarunt multi, et Brucher hist phil. crit Vol Ι. pag. 636 sqq. vanitatem Pinionis copiose declarauit. Ter venit in Siciliam, et bis i ione eius audiendi cupiditate flagrante, a tyranno Dionysio arcessitus at, quod de tyrannis et tyrannide liberius, quam ut Dionysius perferre potuisset, dixit sententiam, crudeliter violatus est, quippe quem venumdari iussisset: neque tamen eodem non rediit. Dionis precibus adducts. v. Diogen Laert. III. II. I9. o. ibique Menagium, et Cornel. Ne in Dione . . ibique interpretes, praecipue tauerium in minore sua editione. Iuvenis valde delectabatur poesi, inde eius scri-hendi genus multum duxit retinuitque colorem, atqae poetis primis Aristophane AEt βο- phrones

a cons. tamen i miners histor ortus, progressionis et interitus clostrinarum in Graecia et Romae, tom. I. ag S9S. Ota

413쪽

phrone, cuius mimos studiosissime lectitabat adhue senex, et imitando expressit. v. locum Olynipiodoria iunckio ad Aristoph. Nub pag. 66. prolatum et pag. 6s adde supra in f de Sophrone. Rempublicam gerere noluit, sed Athenis in Academia,

quod erat gymnasium suburbanum arboribus consitum, et ubi hortum, in quo consedit, exiguum habuit, scholam aperuit et condidit unde eius philosophandi ratio et secta Platonica non minus, quam academica dista est. Tanta vero nouae scholae fuit celebritas, ut permulti ad eum confluerent discipuli, in quibus fuerunt Hyperides, Lycurgus, Demosthenes, et Isocrates. Docuit Vero more Socratico, in multis tamen a doctrina et disciplina Socratis discessit, et multa sex schola Pythagorica aut ex Orphicis, aut ex religione populari hausta immiscuit quare etiam dialogos et sententiam Socrati, adulterauit. Socrates enim Omnia probauit ex usu vitae humanae atque experientia: Contra Plato ex principiis , quae putabat esse firmissima et prima Socrates utebatur inductione analogia aliisque subsidiis ad persuadendum facilibus Plato secus fecerat vide supra, ad Xenophontem notata. rasti tam n in libro laudo digno Neuoles halechetisches Uacin ur BObr-derun des halechetifchen Studium1 tom. II. qui inlcriptus est, Die o ratio nach hrer ur primg-

trachtem, Gottingae 79I 8. arbitratur, Platonem aeque a Xenophontem atq;)o Aeschinemvsos fuisse incorrupta Socratis methodo et Oct. IV it vindicatum Platonem ab omni culpa, docturus, Platonem omne partes philosophiae socrati- eae amplexum methodum illam ingeniose accom-

414쪽

modasse omnibus partibus summa cum copia rationis et permutatione, et omne perpleXaS C

dogmaticas, quas Vocant, quaestiones adplicuisse doctrinae de moribus, ossiciis ac virtutibus. Quando Socrates apud illum spinas immiscet metaphysicas, putat Graise, eas pertinere ad disciplinam Socratis, quam hic iuuenis ex disciplina Anaesagorae suam secisse, atque Platonem eas vel ex ipso Socrate, id confitente, vel per famam accepisse. At, utut acute haec omnia sint explicita vereor tamen, ut omnibus persuadeat vir doctus Praeter ea Plato amore usuque poetarum pristino ductus et vi ingenii sui luxuriantis atque poetici abreptus amabat mythos, quibus tamen vel Socrates non omnino abstinuit, populares sabulas, et theologiam popularem, haud sollicitus, mum Omnia essent vera, nec ne Forsan illis quoquo usus est eo consilio, ut per occasionem, iis adhibitis, varias notiones Xplicaret philosophicas. Forsan otiam ea de caussa illos mythos suis intexuit dia- Iogis, ut iis sensu tantum adcommodatis praetereXspectationem puriores ac digniores formas sub iliaceret Sed plures, interdum a se inuicem discrepantes, de mythis Platonis egerunt: nec instituti ratio sermittit uberiorem huius argumenti expositionem. Atque quum tot et tam diuersos sectatus esset magistros, suoque abuteretur ingenio' Garnae de Pusage, que Platon si fait de Fabies

in commentariis acad. Parisin. Inscr. Om. 32. pag. 164 sqq. cel Gerebar in dei neven vermischien

Schristen, sect de scopo philosophiae leti Pag. 382 sqq. cel. Henche in bis variis de philosophia mythica Helitam d. I776. Doc'. D. Cissian But

415쪽

nio, factum est, ut nouam ingresstis viam, nouam conderet sectam, quae, licet in diuersas postea abiisso familias, enata enim est Academia vetus, media et noua, per multa tamen durauit saecula, ipsam deinceps doctrinam christianam vitiauit, et

infinitos nacta est adsectas, admiratores et interpretes. Neque tamen defuerunt obtrectato- Te atque calumniatores, in quibus eminuit Diogenes Cynicus. Ab utraque autem parte peccatum est; alii enim Plat0nem laudarunt nimis, et supra conditionem humanam extulerunt, sic Cicero de N. D. II cap. II. Vbiis Dauis eum ΟCat,

quasi quemdam deum philosophorum; alii fuerunt

nimii in vituperando. Magnam tamen auctoritatem obtinuit et in republica et apud principes ciauitatum regesque. Speusippum, sororis filium, in Academia habuit succe rem ipse vero coelebs ad vitae finem permansit. 3. Dialogorum, quorum catalogum dedit Fa-hricius, magnum 'numerum reliquit philosophici, physici, politici et ethici argumenti quidam tamen Platoni olim perperam tribuebantur. Sub eiusdem quoque nomine circumferuntur epistolae, epigrammata et testamentum quaedam scripta sunt dubia aut supposita. In plures libros Plato nis Proclus Olympiodorus, Hermias etc. graecos conscripserunt commentarios, qui magnam a te adhuc latent in bibliothecis. - Editiones praeter Fabricium in B. r. lom. III. cuius lenchum auxit l. Vcher protegg. ad Platonis Euty-Phrona te. d. 783. Pag. ZO3. recensuerunt edutores Platonis Bipontini tom. I. pag. LXXXII sqq. et deinceps locupletarunt notitiam. Hic potiores enumerabo. Ante vero quam graece editus est

Plato

416쪽

Plato, hunc latine versum praelo exire iustitinam Ilius Ficinus, Florentinus ς cuius latinae interpretationis editio princeps est Florentina I 82. per Laurentium Venetum rec Florent. I 9 I. hoc quidem anno notata editio indicatur a l. Fi hero; sed in Bibl. Salthen pag. O . n. IS 2 . adscriptus est a. 492. Veneto 9 l. fol. et saepius. Ficini autem versio libro graeco adprimo bono videtur profecta, et a Fischero non solum laudata ; sed ad textum quoque emendandum diligenter adhibita est. . Princeps editio est Aldina, Venetosi 3. sol gr. Aldus usus est libris scriptis bonis, et in corrigendo recensendoque Platone opera usuri Cretensis. Haec editio comprehendit omnes dialogos genuinos, quos Aldus, Thrasylli apud

Laertium auctoritate, in classes nouem, quarum singulae quaternos dialogos, tetralogias, conti

nent, descripsit, ex quoque purios, in his Axiochum. - Ex hac editione manavit sermo tota Basileensis prima apud Io Walderum IS 3 sol curante D. Oporino, qui quidem multa Aldini exempli vitia sustulit magnam tamen illorum partem intactam reliquit; multa vero loca integra sanaquo, libidine corrigendi abreptus, corrupit. Nulla tamen habet haec editio, alioquin raris lu

bris adnumeranda, quae commendent. Accesse. xunt enim vita latonis o Laertio, index graecus

triplox, in primis Procli in Timaeum et Politicen Platonis sat copiosi commentarii, quos Grynaeus in bibliothecis Oxoniensibus repertos, descrip xat. - Altera Basileensis apud Henr. Petri IS 36 sol exceptis Procli commentariis, Walde-rianam quidem sero exprimit, sed habet tamen doctri-

417쪽

doctrina o cura Arnoldi Artini multa singularia.

Hic enim in peregrinatione sua Italica codices Platonis scriptos nactus est, et contendit cum Ualderiano Xemplo, loca praua corrOXit, X-pleuit lacunas, membraque luxata reposuit, atque correctum exemplar ad Hopperum, Henrici Petri generum, misit, quod typis describeretur Multa tamen peccata, cum Basileensi primo exemplo habet communia. - Praestantissima tamem hucusque habita est editio H. Stephani , ex noua Io. Serrani interpretatione, perpetuis eiusdem notis illustrata, eiusdemque adnotationibus in quo id am suae illius interpretationes locos et H. Stophani iudicio etc. Paris. Is 78 fol. III. Vol. Nitida est, a quoque perrara, haec editio. Serranus, cuius interpretatio elegantior potius, quam fida censetur, ordinem scriptorum Platonis mutauit, eaque in se Syrygias distribuit Uulta quidem menda superiorum editionum in suo exemplo feliciter coirexit Stephanus, et Platonis orationem multis locis constituit melius: at ex versione

latina Ficini, ornarii Eclogis, Morelli, Turne-biique notis multa sumsit, et lectiones, quae idoneae visae essent, Vel in contextum recepit, vel ex vetere codice depro intas esse, vane gloriatus

est, vel suo ingenio et solertiae tribuit, primo auctore numquam laudato : Hopperiani praeterea exempli lectiones deprauauit fere et mutilauit. Hanc Stephani vanitatem iam Reishe, Valchenaee aliique in aliis libris deprehenderunt in Platone autem latebras impudentiae illius aperuit cl. Fi- scherus in praelationibus ad dialogos a se editos, in quibus de vitiis et virtutibus editionum critice

sciteque disputauit, idemque in Animaduersioni,

418쪽

hus vestigia inanitatis et ambitionis fraudisqu Stephanianae passim notauit. Iure tamen laudauit operam Stephani, eumque cum vituperatione quadam criticorum excusauit editorii pontinus l. C. tom. . pag. XC. Ex superioribus exemplis fluxerunt editiones cum versione et argumentis Llarsilii Ficini, Lugd. Is 9 C. et Francos. 6O2. Ol. apud Marnium et heredes Aubrii, in quarum postrema ordo dialogorum a Serrano inst tutus seristiatur. - Vltra saeculum omnium operum Platonis editio desiderabatur. Tandem nostra aetate

eruditi quidam doctores gymnasii Blpontini studio laudabili nouam Operum Platonis editionem gr. et lat cum var etate lectionis, moliti sunt et feliciter absoluerunt. Biponti I78 - 1787. XI. tom. 8. Praemissa est tom. I. et in nonnullis subinde continuata notitia Platonis atque editionum litteraria: tomo I singularis liber, veluti introductio in lectionem Platonicorum libr. praeclara additus ost Dialogoram Platonis argumenta exposita

et illustrata a Diet. ledemann Pros. Harburg. 1786. Soparatim vero plures dialogi saepius typis exscripti, aut in alias linguas translati sunt, de quibus sollerter egit Fabricius, inprimis edit Blia

pontinus et isther. Nos quasdam tantum memorabimus editiones. Apologia Socratis graeco Argentor cura Stur-mii, IS O. . - per uringerum ex officina Lusstiana Is 73. - cum Ruringeri commentario, Noribergae IS9 I. 8. -- Platonis de rebus diuinis dialogi selecti, graece et latine Socratis Ap O

logia, Crito, Phaedo, liber X. legum, Alcibia

419쪽

des II. cura Io. Northi Cantabr. I 673. . vitiose eXprimunt Steph. receiasionem. Amatores, Eulyphro, pologia Socratis, Critori Phaedo, cum Olympiodori commentariorum particulis, notisque ed Nathanan Forstir, Oxon 7 b. et IT S a. 8. Hanc edit utilem sequutus est fere in prima editione ischer, de cuius meritis in Platonem mox dicturus sum, Xceptis amatoribus. I haedo, siue dialogus de animae immortalitate, graece et latine versionem Mars Ficini m0ndauit, dialogum ex ipso 'latone illustrauit et Commentationes philosophicas adiecit o. Hem: Vin rer, Lipsilae 7 . . - Graece, in usum scholarum, cura Frid. Aug. Wolfit, I 79o. min. dem edidit Symposium cum notis germ Lipsiae 782. . et tres Plat dialogos, Protagor Ion et Theag. gr. cum notis german. et comment Arnaldi Arna id de Ione Platon. Nordhusae. 782 8. - Parmenides, gr. et lat. cura o Giιil Thomsoni Londini 728. 8. Orationes duae funebres, altera Platonis dii ha Menegenus, altera Lysiae, e recensione et cum notis Mich. Buseed. Cantabr. 696. 2. Thucyd. Platonis et Lysiae orationes lanebres, cum notis et obs C. anglicis. Xo n. 7 6 8. Thucyd. Platonis, Lysiae, et Xenophontis orati. sunebres cum notis duardi Bentham, Oxon. 1768. mai. . - Platonis, huc et Demosthenis orationes funebres, gr. apud Manut. 34'. 8. M uexeuus graece, cum notis Io Chresoph. Gottisberi Lipsae I 78 a. 8. - Platon Menexe

De Menexem Platonis, et ab eo diuerso Menexena

420쪽

μοι Ex Platonis Tiniae particula. Ciceronis de Universitate libro respondens Qui duo libri inter se coniuncti et respondentes, nunc primum per Ioach. Perlonii, Benedicti ni Cormoeriacini proferuntur in lucem. Paris apud Io. Lodoicum Tiletanum. Is o. Timaeum cum Chalcidii interpretatione e codd. volt emendata et animaduersionibus illustrata, edidit Fabriacius ada calcem operum Hippolyti, Hamburgi, ITI 6. sol pag. 22 - Ο Platonis dialogus Io. - ad fidem codicis Venetiani veterumque

editionum reuocatus, una cum Serrani interpretatione latina, editus et animaduersionibus illustra

gr. et lat. Lutet. ISTI . . . gr. cum Versione

Serrani at in sum scholarum edid M. Michael. Boschius, ins mius, Pros graecae linguae in acad. Argentor Argentor IS92 8. - Dialogus ἐροιςMm plures particulas dissectus et more quidem vetere, nec tamen absono explicitus est in libello, parum cognito: Beniaminis taberi, Siles. Glagensis, Exercitationum Platonicarum praeludium seu dialogus de philosophia, interpretatione latina et perpetua In aduersa pagina est versio Ciceronis posita:

quae perierunt Ciceronis, ea Perionius vertit in Obssi adnexis, in quibus et ciceronis verba emen dantur et uterque comparatur.