장음표시 사용
1쪽
TYPIS IOANNIS GENEROSI SALOMONI
3쪽
Usi arus Lur His Eee res gestas nariam Saeculo IlI. primam ponit eorum temporum haeresim eam, quae a Beryllo invecta est ome
- πον ικην . Beryllum hunc later Gelasi uti eo Mi aetatis scriptores illam Eusebius antea Cea a a. numero rat, laudans hominis ingeniunx, scripta eum quoque B Menorum in Araba Episcopum suis testatus. Illi in ii A. sv locum etiam dedit Hieronymus , inmans A---r tempore ante haeresim Driose rexisse Eecusium Bostr nam Arabiae, tempusque adnotat, sub Alexandro Mamme filio, or axi,nino, mordiano . Haec non obseurum ii
minem fuisse declarant , sed omnino nobilem mirum ergo accidit , si Haereseos auctor fuit , praeteriri ab Epiphanio Philastri , Augustino , Theodoreto, Isidoro , Auctore Prae destinati , ab omnibus denique , si usebium ' Hieron inum , ac forte Gesuradium excipias , qui potiemus nomi a nat
4쪽
nat eum solum accensem Artemoni,' Marcello . Erit mutasse qui id actum putet , quod e rem suum abiecerit postea Beryllus ab Ordine convictus, ut idem Eusebius e
d m loco narrat illum scilicet ab origene uasi manu in preMufo ad veritatis iam reductini, ta ad risinam.
sanamque sententiam revocatino. Sed veriorem eam existimatus quod de haeres ipsa , in quo sta esset , recenti ribu Maeo Scriptoribus non satis constaret . illamontius nomas in Orig. consuli Hierinlymum secisse putat ut Berylli errorem non explicatius proponeret , sed perstring
re breviter his solum verbii: Ad extre-- Lapsus hi resta, Cori Wm ante In ea inutionem negat, quod neque se illa , quid certo scriberet , haberet . Et tamen aliqua eius rei mo naenia extitisse identur Hieronymi aetate recenset enim Berylli maria opuscuta, ' maxime mi suas qui in rige- gratia Qui additque 'er Origenis is eum liturae sum. Extat Dialogus rigenis, o Mut ri, aerum coarguitui . Quanto et erit hoc nuntdissicilius, quanta nihil horum extat. Et Baronius qui in ad an et in n. a.' nihil in hanc hanesim curiosius inqu sexu , Eusebii velis reserre contentus; quod item Natta Alemander ceterique passim faciunt. Sed quid est illud, quod Eusebius errori Berylli deputat , dixisse illum -- non propriam , sed paternam dumtaxat Divinitatem in se es,
dentem habere 2 illemontius hoc nequaquam errorem esse, sed Cathcilicum dogma contra Arianos affirmat idemque s cerat ante illemontium Petavius lib. I. de Incarnat cap. 2.ni .s Valesius ad illum Eusebii locum Uterque vero Tillemontius , 3 Petavius hinc collegere , Ariana labe imsectum fuisse Eusebium quibus accessit Ceillier tom.2. MUL A. Sacri V IPI, II. Nulla de dogmate ipso controversia esse potest is,mirn Filium non diversam , sed eamdem habere naturam Patris isti omnipotentiam eamdem , sapientiam c. Hoc
Catholica Ecclesia in ipsis Fidei formulis docet , docuitque semper , quarum princeps Apostolica ; conditam enim ab Apostolis omn- existimamus explicatius vero docet Atha-
5쪽
sianc, cuius etsi minime auctorem Athanasium stilis in dicemus , sed psi Dispiam nominatim appellandus est
vincentium Lirinensem est tamen Ecclesiae usu prope quotidiano consecrata . Quaestio est de Eusebii verbis , an albquid illa significent, quod rectae fides , auque huic Catholico dogmati opponatur. Ut ea explicenius, animadvertimus; duo fuisse Haereticorum genera , qui inhabitantem in Christo Divinitatem dixere . Primum eorum , qui nihilominus dogma de Trinitate sinuerum retinebant in quorum numero fuit Nestorius, qui idcirco duos Filios , dum Christos admittere arguebatur opse vero , ut est apud Marium Mercatorem de discrim tom. et edit Garn. p. 7. unum Cbr-
sum se de ire aiebat, ut unctus est, ct diei etiam pinset Filius Dei , quia incivisibili societate Deo Verbo coniunctus esu addebatques ex merito finguiaris nativitatis. Ο incomparabilis vitie di/rnum fuisse abitum, tamquam templum tota plenitudin. Divinitatis , atque ob hoc , Deo Dei Verbo inbabitare . Id dicentem illaesum Trinitatis dogma servare , postea idem testatues In eo vero, quod is fantiale Verbum Dei confitetur , I esse ab aeterno cum Patre Deum asserit, a memoratiis Paulo Samosateno,ibione, Photino , Marcello Ancyrano recte dissentit, o mei rectae coniungitur. Atque hi quidem , a quibus Beryllus dissentit, sunt alterius generis qui ita dicebant in Christo Divinitatem
inhabitare, ut in Catholico dogmate de Trinitate offenderent, negante distinctionem Personarum . De Paulo estis est piphanius aer.63. r. I. qui eum docuisse aflirmat, Deum Patrem, o Filium ac Spiritum Sanctum unum esse Deum Verbum
et , eiusque Spiritum inesse Deo perpetuo, seu bbminis in orde proprium Verbum inesse eernimus Filium Dei' subsissentiam abere per se nullam, sed in Deo subsedere,. quod Subellio quoque placuit, ato , ct Beto aliisque nonnullis , quamquam non eodem em si modo , sed riverso . Ad hae Dei Verbum in terra celaum iis bis ii, qui homo merus esset , inbabitasse. Ita unus, iisquisiit , Deus es, neque aut Pater es Pater , aut Hlii. 6- , is Spiritu. Sanctis Spiritas est Sancti P. Im - Deus
6쪽
VI. De re unus est Pater ω Mius in ipso Filius . ut es im
i omine sermo . Idem Mercator 'utorius circa Verbum
Dei non quidem , ut Paulus Gentis , qui non subsantivum GH prasititium potentiae Dei es a Verbum esse donis igitur Paulo Samosatem coniungitur , in quo abitatorem, o babitae in pro meritis sepamam dividens quod unicuique eorum si proprium, ex divers-t reo tura , quod rid n illis ambisus eum Mone , Morino, oe Galata Ai rei commune s. Erant ergo qui
ita Rivinitatem inducebant. habitantem in Christo, ut recte distinguentes Persenam Patris a Persena Filii, alteram hanc Persenam inhabitantem in eo inducerent. Erant etiam qui Persena non distinguente inhabitare dicerent in Christo Patre tu quo nomine summum Deum significabant: erat emim hoc silemne etaim antiquis re quemadmodum iamo idem animadversum est a Viris doctis L, ut cum euriine ullo addit diceretur non Filius Dei , non Spiritus De Lintelligerent plerumque Personam Patris . Quod ergo
Eusebius significare vellet , Beryllum ad hanc postremam Haereticorum classem pertinere , non ad primam ideo Lxit , Beryllum in Christo non admisisse inhabitantem ejus nivinitatem , idest Verbum, sed Patrem. Non video , si hoc dixit, quid Eusebius Peccaverit. III. At enim si Θεοτη , pro hypostasi, seu Persona Eusebius sumpsit , imperite fecit . Est haec elavi accusatio sane gravisu neque scio an alius praeterea fuerit, qui imperitiam in Eusebio suspicaretur. Sed respondemus Petavio urbmo : Cum hae eticam sententiam explicaret maereticorum etiam more loqui Eusebius debuit , apud quos cum una e demque esset ypostata Patris Filii , sive ut apud Epiphanium Paulus Samosatenus aiebat , Filius in Deo suosi fleret , Divinitatis hypostasis commutare vocabula potuit, necesse fuit. Deinde vero, illud etiam videamus qualis fuerit olim imperitia, hypostasim pro Divinitate sumere . ubgentius est. 4. pag. a o edit. Pari 1683. quaerenti Ferrando utrum dicere possimus, Divinitatem natam, passam,
7쪽
αώbi praeiudicare Fidei , probatque id ex Apostolo , Morbum Dei minutem is Dei sa lentiam dicit Crue -πι- . pergitque multis ostendere Lycut secumrum arnem reues cam virtutem ducialiter mera des iis re dis , ita secundum carnem mei am Divinitatem eonfiteri; quod ex Augustino confirmat , qui etiam scripsit ea 3 Enviridito Verbum raro factum es, a Divinitate earne suscepta uenandus ipse is epis ad Anatolium . passam esse Di remitatem dixit item μ' in nato de Patre Di minitas pura , proprie es nata de re eadem ineamata viminitus . Vidit loca hac omnia , aliaque Gavius ipselis. q. de dicam. cap. r. tque eodem teste naturam Vres Incarnaram inere bio consensiona dixere uo πιην princeps C milius Ahxandrinus imitatores deinde omnes Catamici, adeoque tota in oriss Eecisse Nilo sis explicaverat superiore libro Iam vero apud Rhotium coaeaso. pag.87 i. edit. ιισυ. Eulogius inore eos qui leui una πVerbi naturat In ratrem esse , illud metu uigeritu 1, 6- rei fili fecundum ποsatim carni unitum Naturam ei Divisam Veri, accipiebant pro Hypostasi . Idem fecisse Di lium Pontificem, Ephraemius v. eum a pag.8as docet a Cyrillum ita Jujinimis Imp. explicat in Confessione Fidei tom.et colc. Hard cocas ); uories utrum naturam dixit Verbi Incarnatam, in Me naturae nomine pro 'putas usus es imo se ipse Cyrillus explicat in defens anati a. tomus.
operi edit Paris. 163 8 pag.aos. Nibi aliud demon lirante nisi Verbi naturam svri postas ἡ Κ λογου φυ- H. η υνόσα- σι quod es ipsum Verbum . Si natura Verbi Divina, pro h
postas accipitur, cur pro eadem v stas non accipi potest Divinitas, sive Θεοτει Novi id non placere Petavio, neque id multo ante Petavium placu ille Damasceno lib.3 i d. orthod. cap.xti Sed prim aliis placet. Deinde qua iste explicatione utitur ad Cyrilli effatum , eadem quadrat Eusebioci naturam
Verbi ait ille, nec putassim solam, nec postasum com
munitatem το κοινον, sed communem naturam in Verbi hypo
8쪽
natura, prout communis est, sed ut in Hypostas existit: cu non eodem modo Eulebius Ita nativa, prout est in Filio, sive contracta ad Hypostasim filii, non est naturo, prout si in Patres, sive contracta ad Hypostas Patris erravitque, Beryllus dicens esse in Verbo naturam prout contrarum ad
Placet, quoniam vocem illam Θή-- consideravi Hiam nunc cosiderandam sumere. ἰδίαν. Insedit hoc animo eorum qui Eusebium accusant nihil aliud ea voce significari; nis, quod ita uni alicui convenit, ut alio nulli comvsmiat . Accipi selere hoc modo illam vocem, non dubito sed utero an semper ita necessario accipiaturi Si quis id affirmaret, amandandus esset ad Logicorum scholam & o
phyrio in distisinam tradendus qui in Isagogeri de Proprio, postquam esse quadruplicem ejus divisionem dixit M --σι ετρον amroprium Midrifariam dividitur, alterum pomi genus ponit , quo aecidit omni speciei. etsi non soli homini esse bipedem -οὐ iam Ἀκετιοώδει α μὴ - ώς et ἀνθρώ τῶ ειν - quod phyrium docuit summus ille vectoriam explorandorum , . accucuae minis sermocinationis Magister atque artisex, Arbstoteles Topicor liba v. ubi idem tradit. Non ergo semper. 30 usurpax Gn, ea gnificatione , quae rem ita alicui convenire demonstrat, ut limes n. in alio ullo eamdem reperiri . Atiniud valet timc proprii vox sive-- mo. nimirum mi accidere habenti illud, ve, ut Scholae verbo utar , accidens non esses acciden dico , quod hoc norimine magis intelligitur , non, o im συμ- - , quale
confestatur alιquando , complam hoc nomine vocat i Porphyrius D sed rem intime incere , non extraneum esse aliquid , quo e manente vel recedente silva res sit Latini hujusmodi significationem vocis propriu saepe adhibuerunt, edque transtulerunt, ut idem valeret ac perper- ruus quod quidem Grammatici adnotarunt ad Ter lium
9쪽
Parva munera diutina locvtitia non propria esse consuenera saxis, aiebat Urat tib et Sat. 6. D tibi dent propria quaecumque exoptes bona . Asran in Vopiis. Nam ut est apud Terentium l. allato. Nihil es reprim cuiquam; M apud Lucilium recitante Nonio mihi es in ista ' priu---rati datum Graecos idem secisse, imo etiam bgnificantius adhibuisse vocem ιδ- ad id demonstrandum quod non alienum est , sed veluti intimum rei Ludovicusta Certa ad Virgilii locum illum docuit exemplum proferens ex Artemidoro . Sed vulgatissima est apud eosdem , cquae huc pertinet illa acceptio , ut opponatur αλλύ- 'μος. Ita cum Pindarus dixisset Obmp. xiii. 69. εγο ἰδιος εν κοινιο αλως , scholiastes ad hunc locum θω , ἔ, σχέσιν, Veram hanc esse interpretationem loci Eusebiani ex oratione illa tota, sive ex contextu ipso , patet . In istius
modi enim propositionibus prima pars ex adoriativa parte explicanda eii ergo nisi explicetur primo quem dixi, do ita ut suppleatur in prima propositionis parte propriam . na necesurio fit , ut propnae adversari debeat inmbabitans ergo id significat vox propria , quod non es inhabitans sed intimum aliquid ' modo multo strictiori ad rem pertinens . Ergo hoc dicit Eusebius, divinitatem non veluti hospitam in Christo suisse, sed illius humanae naturae
divinam naturam substantialiter unitam . Hoc est Θεοτ ηται δίαινε χειν quod cum Beryllus negaverit , a Catholico in gmate longius aberravit . Quamquam non praeteribo monere, illo Eusebii loco haberi in adversativa parte αλ εαπολι-
ternam dumtaxat tonitatem in se resida Nem Rufinus sed Messiam , quod paterna in eo cras habitaret, recte , neque id nego sed fortasse etiam commodius , -- regeret , eriguoernaret . Vocem hanc utramque signi
10쪽
ficationem recipere posse, Qvulgo est notum, e nilud
minus ad Thucididis lib. . m. ios a viro erudito an, madversum est. Haeretici vero qui hoc pacto inhabitantem in Christo Divinitatem admisere, non eam secere otiosam, sed quae illius actus dirigeret 8 gubernaret. VI. Ceterum rem hanc totam illustrare videtur Madicelli Ancyrani causa , quem Veteres nonnulli violatae fidei saepius accusant, recentiores vero nunc plerique desentant , nosque omnino recte sensisse de Trinitate existimamus . Et
Gennadius quidem , ut superius dixi, lib. de Dumat Eo Aes. cap. 3. Marcellum sensisse idem quod eryllus assirmat, scribens : Neque bis in uos ex Virgine , ut inmiratis initim homo nascendo acceperit, quasi antequam nasceretur ex Virgine Deus non sum i cuin Artemon, Mollus , in celias docuerunt . Iam vero Marcellus
contra accusatorum suorum calumnias exponens fidem suam ammat , se crederes, Dominum nostrum Iesum Cluistum
propriin esse Dei Verbum explicansque quid proprii nomine intellisat, subdit, inimi sum esse Dei vis tutem vi num Patras, di Filium, qui neque ab eo dividi, neque separari possit . Ego , inquit, sacris listeris in rem crina uium esse 'in unigenitam eius Filium , 'sebum ...... Hic ipse Filius, ipse vi, tui, ipse sapientia, ipse proprium, merumque Dei Verbin D. NI C. M. I De Uro ἔ- ni cis ληθὴς si ιλλι, 4. αοιαί - ρετ 3ὐ- ώς , . Et paulo postri Num s qui Filium. Me est omnimuntis Dei Verbum separare, erit, necesse es, ut aut duos esse Deos arbitretur aut Verbinesse Deum in ficietur..... Ego vero certe illud didici intutem Patris, hoc es Filium, neque dividi, neque sep
rari posse . En ergo vox proprium in ea significatione quam dixi, non esse extraneum aliquid , quod ita ei accidat, ut separari possit . Atque haec in ea Fidei formula apud piphanium ιeres. a. n. a. quam quidem licε genuinam non esse suspicatus olim it Baronius, vere tamen Marcelli ipsius esὰ Petavius probavit , cui ceteri postia viri eruditi consenserunt . Apud eumdem vero Epiphanxum cacius Mar cellum