장음표시 사용
11쪽
cestum eri hendens, quasi Filium, mutam atque inanimam Patris imaginem dixisset, haec habet Oniam ejus di nitas non extrinsecus adscisa ου γὰρ ξι θεν ο αξωρμα seu in Patre, a quo enim es , ad essentiam ipsam perintinet . Atque ita nimirrum intelligendum est , quod idem Marcellus ait ibidem i. a. de iis Hereticis , quibus ipse a
rum Dei omnipotentis est Verbinnis secatu insui esse
Veriam, aliam sapientiam, oe virtutem esse praedico . Ego vero, ut arbitror, commodius Dicuntla non intrinse cum I Hs sanitate oe verum Verbinn esse Omnipotentis ei Mim Dominum nψrum Iesum orisi , sed extrim secum ipsius esse Verbum , extrinsecam sapientiam, o . potentiam . Nesciis an huc quoque pertineat illud Cyrilli in
Vetti P. Concludo ergo, hac in descriptione Berylli haer sis voluisse Eusebium Beryllum dicere, D. N. I. C. non subsantialiter Ni unitam habere Divinam naturam, sed Patris Divinitatem in illo tabitantem , actusque ejus omnes
. VII. Nihil adhuc de prima parte diximus descriptionis hujus haeresis, quam secit Eusebius Dominum , a SerTatorem noμμm antequam inter bomines versaretur non substitisse in propriae Persen. disserentia quibus verbis pedite negat, extitisse ante Incarnationem Personam Filii a Persona Patris distinctam . Sed quaerat fortasse aliqui , cur ea verba apposuerit Eusebius antequam inter bomines versaretur numquid postquam inter homines versatus est , ive post Incarnationem , admittere potuit distinctam Personam, si ante Incarnationem non admisit ista profecto sensisse Paulum Samosatenum censuit amerius Di y t. de deres. Nes ex ejus nimirum scholae mysteriisci Verbum Divinum, perita ac nostium gemino in sui spe lasseu prout
12쪽
vel hi εο est, ac prout προ ρικὼ , ut intra nos existit r3 ut foras profertur verbum quamdiu est in Deo , non aliam habere hypostasim , quam ipsusmet intelligentis cum autem piofertur exterius, orasque mittitur , tunc incipere habere luani a proserente distinctam Ypostasim , quam tamen amittit , ubi primam redierit ad Deum, a quo princessit. Ita illud in τὸ - , cum a Deo discessisset , ---πο-- cum in Deo resideret, secisse putat . Assere vero ad id probandum , locum ex ipsus Haeretici quaestionibus, quas
Dionyso Alexandrino proposuit , atque epistola Dionysi eiusdem, ubi Paulum dixis ait, duas που ates , duarriryonas esse unius, ct solius Chriyli Bibl. P. rem. I.
Graeco-Lat pag. 273. Collect CC. LabLoom. i. col. 8 p. χυο πο ατ- έ - προ-roe re Pia . - χριςῆ. Facile t me est Garnerio respondere totum illud opus quaestionum una cum epistola Dionysii adulterinum esse foetum , ac Di
nysio , itemque Paulo suppositum, quod fuse post Du Pinium probat Ceillier tom. 3 pag. 377. Si aroni , Bella mino , iisque accedere volumus, qui totum illud Paulo , Dionysio adscribunt , triplicem Tillemontius responsionem attulit, qua hoc explicaret. I. Dionysium cum haec scriberet nondum Pauli errorem penitius explorassis . . . Paulo quodcumque esset, esse hypostasim . . duas has hypostas es esse, Christum hominem is Patrem in ipso per Verbum agentem . Prima horum displicet, cum Dionysium faciat rem nondum plane cognitam is exploratam damnare , ac re prehendere voluisse quod minus sapientis hominis esse vid tur. Sed nec placet altera. Nam Samosateni apud Epiphanium
n. 3. Verbum tale esse putant , qua is in bominis es in re o eiusmodi sapientiam qualem in animo quilibet hominum instam a Deo, infusamque o sedet; quare unam esse Dei Verbique personam exisimant non secus atque
Bomo unus es cum Verbo suo . Prosecto Verbum in hominis pector sapientiam a Deo insitam , esse aliquid dicebant , nec tamen erat ipsis hypostasis. Quod ex quas. vitia id probandum Tillemontius attulit , nihil omnino est Quaestio enim est tantummodo de forma hominis; an illasne
13쪽
sit hypostas esse possit quod negat Paullas: ut, si christus
ex poliolo sormam accepit hominis, hominis dicat Me
pisse hypotasim . Itaque intems ti m enim subsessa quid 6 Nimirum , sorma hominis non erit, ad que subdit νωania dici potest sermo quod non per se exsit 8' iqux
est tertia responso, quam totam edisserere mihi videtur Di
Mysius ipse Diras, inquit, duas, inares esse , ct duas personas unius, bisus brisii oe duos bris ι, crduos Filios, vim motura Filium Dei , qui μι ain mim culi, fumu- b monume bri u . Filium Duis qui non fuit ante, ει fuit iis temporia, ct iecundum s. rem ciuin Dei accepit nomen Filii, sic in Cristas accipit 1 --
Domini, Moriis nomen eius, qui in AE caam. bam vibrem, hae erant duae Hypostes Pauli , Dei ipsius quae,mper extiterat , sieratque 3 ς at tantummodo ima, cum Filii QSpiritus Sancti dimina hypostat exi Paulus non adfinitteret altera puri hominu illius; qui mihil iura, Filius Dei appesi retur, qud eo nomine d nitus esse a 4m. Atque hinc nimirrum de Nestoris Mercator . In eo. igitur Paulo Samosatem contane tur in quo habitatorem, oe ba bitaculiam pro meritis separat dens quod unicuique e
rum sit proprium ex diversitate naturie. Non ergo Paullizpost Incarnationem Filii distinctam a Patre Hypothasini ad misit. Neque vero eam admisit Beryllus . Atque id nimi rum indicavit Eusebius cn subjunxit nec propriam sed a ternam dumtaxat ιυι natatem, se residentem babere di xit; idest , ut explicavimus primo loco , asseruit, in Chri sto Deum Patrem residere, non Verbum, quae perlona esset a Patre distincta Atque ita quidem, si exactam Haeresis Berylli descriptionem quaerimus, quam Eusebius tradidit habemus ejusdem veluti capita tria r. negabat Personam i lii a Patre distinctam an e Incarnationem a negabat post Incarnationem esse in Christo Personam a Patre dilhnctam 3 aflirmabat Patrem in Christo inhabitare . Atque hacte Vrius quidem de Beryllo
VIII. Ad Eusebium redeo, quem in hac Historiae parte Arianuini reum clavius , Tillemontius , Cessierius facie bant;
14쪽
Bant Petauiu vero etiam imperitiae. Nihil nune attinet di limam hanc quaestionem itingere de Eusebii fide atque - n doctrina, - .u- prim*dicauit u liversim umbari nihil non pota 'ilini quidum Linunc adeo facile linii, modi , reas m Flavo hominibus doctissimis, eosque credere combure ad a quae nostri etiam pueri vident . Nam illos etiam ne cassi aliquando in prima litteratiae putor. Iustini ni aru , 'ti memn , Eusebium ipsimi, cum narrant Simoni Mago δε- tua Heman ma tisisse. uod mihi piHςm mitte dum potvis videtur; quam peccasse illo tanti emue a F n somnia vero de Eusebio hoc assimo, sepositi, iactis eius in ceteris: scriptis cin quibus tamen non ex anuliis desens mi nactam est Socratem, sed ea recentior,bus viris doctis, praeter Caveum qu acriter Clericimvis sitae, uesaque minium , e Fabriciunt; -- - des.
Fid. Nis Valetani, a Cous mire in nisar Halloiri mn, Petitialier; celliter , ista iam certe Ecclesiistisanae ab ister e Gendam esse immunem .. Itaque optimet explicari pota
censemus, aut quin ex antiquis adversmeum, vim in exHistoria, obiecit Zonarax, aut ex recentioribus Petavius tib r. de Trino evata nihil enim habet quo non eod em modo
dicatur a reliquis P quos defendere omnes praeter Pelavium Thologi solent Montia onius-I collecto nov. id ex Historia obiecit , quo visum est Valesio expressissimum esse Christb Divinitatis testimonium probante ullo Multo vero minus nocet Eusebio quod ei Marandis Cbr divin. lib: cap.ara affinxit, animam humanam eum Christo Servatori nostro denegasse ; quod nimirum corpus saepius nomines, Meeat de anima. Id enim secit quod Ioannes verbis illis Vesebum caro factum est , quod PR, CC saepissime . ex mmmis composiis id expresse pmferentes, quod nisi Fides ceret, magis incredibile videretur,in quo intuentium oci. Es obiicebatuτω
15쪽
EM. de Rubris Patriarcha Constantinop Vicessi
IMPRI HATUR H. Vincentius Elena ordinis Praedicatorum . Reve