P. Papinii Statii Opera ex recensione Io. Friderici Gronovii. Tomus prior posterior

181쪽

1ra: SILVARUM LIB. III.

Talaboumque domos; trepidis tibi dulcia nautis Icci Lumina noctivagae tollit Pharus aemula lunae rcaraque non molli iuga Surrentina Lyaeo, Quae meus ante alios habitator Pollius augete Aenariae qua lacus medicos, Statinasque renatas. Nilla tibi nostrae referam telluris amores. IosSod satis hoc coniux, satis hoc divisse, creavit Ma tibi, me socium longos astrinxit in. annos e Nonne haec amborum genitrix , altrixque videri Dignat sed ingratus qui plura adnecto, tuisque Moribus indubito et venies , carissima coniux, rara Praeveniasque etiam: sine ma tibi ductor aquarum

Tybris , & armiferi sordebunt tecta Quirini.

182쪽

P. PAPINII STATI ISYLVARUM

Statius Marcello suo salutem.

INvENi librum, Marcello carissime, quem pietati

tuae dedicarem. Reor quidem aliter, quam invocato numina maximi imperatoris, nullum opusculum meum coepisse. Sed hic liber tres habet. Sequitur quarta , quae ad honorem tuum pertinet. Primo autem septimum Germanici nostri consulatum adoravi. Secundo gratias egi sacratissimis eius epulis honoratus. Tertio viam Domitianam miratus sum, quae gravissimam arenarum moram exemite cujus beneficio tu quoque maturius epistolam meam accipies, quam tibi in hoc libro a Neapoli scribo . Proximum est lyricum carmen ad Septimi uia Severum, iuvenum (uti scio intur ornatissimos fecundi ordi-M et

183쪽

nis, tuum quidem etiam condiscipulum, sed mihi contra hoc quoque jus, arctissime carum. Iam Vindicis nostri Herculem EpitrapeZion, secundum honorem, quem de me, & de ipsis studiis meretur, imputaro etiam tibi possum. Maximum Iunium

dignitatis & eloquentiae nomine a nobis diligi, satis eram testatus epistola, quam ad illum do editione

Thebaidos meae publicavi. Sed nunc quoque eum reverti maturius e Dalmatia rogo. Iuncta est Ecloga ad municipem meum Iulium Menecratem, splendidum juvenem, & Pollii mei generum; cui gratulor, quod Neapolim nostram numero liberorum honostaverit. Plotio Grypho, majoris gradus juveni, dignius opusculum reddam . sed interim Hendecasyllabos, quos Saturnalibus una risimus, huic volumini inserui. Quare ergo plura in quarto Sylvarum, quam in prioribus i Ne se putent aliquid egisse, qui reprehenderunt (ut audio quod hoc stili gonus edidissem. Primum, supervacuum ost di suadere rem factam. Deinde, multa ev illis jam Domino caesari dederam; & quanto hoc plus est, quam

ederet Exercere autem jocos non liceti si secreto,

184쪽

inquit. Sod & Sphaeromachias spectamus, & pi Iaris lusio admittitur. novissime, quisquis ex meis invidus aliquid legit, statim se profitetur adversum: itaque consilio ejus accedam In summa nempe ego sum, qui traducor. Taceat, & gaudeat. Hune tamen librum tu, Marcello, defundes. Et, si vide, tur, hactenus et sin minus, reprehendemur.

I. consulatus XVII imp. Augusti

Germanici. LAETA his octonis accedit purpura fastis

cassiaris, insignemque aperit Germanicus annum, Atque oritur cum sole novo, cum grandibus astris clarius ipsa niten , & primo maior Eoo. Exultent leges Latiae: gaudete curules; sEt septemgomino jactantior aethera pulset i

Roma jugor plusque ante alias Evandrius arces collis ovet. subiere novi Palatia fasces, Et requiem bis se tus honos, procibusque receptia curia caesareum gaudet vicisse pudorem. ID Ipse etiam immensi reparator maximus aevi

Atipllit vultus, ct utroque a limine grates et M s

185쪽

38a SYLVARUM

Ianus agitet quem tu, vicina Pace ligatum,

omnia jussisti componere balla, novique In leges jurara fori. Levat ecce supinas Is

Hinc atque inde manus, geminaque haec voce profatur r

Salve, magna parens mundi, qui saecula mecum Instaurare paras: talem te cernere semper Mensa meo tua Roma cupit et sic tempora nasci, Sic annos intrare decet. Da gaudia fastis acicontinua; hos humeros multo sinus ambiat ostro, Et properata tuae manibus Praetexta Minervae, Aspicis ut templis alius nitor, altior aris Ignis, & ipsa meae tepeant tibi sidora brumae. et Moribus atque tuis gaudent turmaeque, tribusque, Purpurei qua Patres; lucemque a consula ducit Omnis honos. quid tale, precor, prior annus habebat Dic age, Roma potons, & mecum Ionga Vetustas Dinumera fastos; nec parva exempla recenses Sed quae sola meus dignetur vincere caesar. 3OTer Latios deciesque tulit, labentibus annis, Augustus fasces; sed coepit sero mereri. Tu juvenis praegressus avo5. & quanta recusas,

186쪽

LIBER IV

Quanta vetasi flectere tamen; precibusque Senatus Permittes hanc saepe diem. manet insuper ordo 3s Longior, & totidem felix tibi Roma curulea Terque quaterque dabit. mecum altera saecula condes , Et tibi longaevi revocabitur ara Terenti. Nille trophaea feres; tantum permitte triumphos. Restat Bactra novis, restat Babylona tributis Frenarie nondum gremio Iovis Indica Laurus, Nondum Arabes, Seresque rogant; nondum omni honorem Annus habet, cupiuntque decem tua nomina mensa , Sic Ianus, clausoque libens se poste recepit. Tunc omnes patuere foras, laetoque dederunt sSigna polo; dominaque tibi, Rex magne, iuventam Annuit, atque suos promisit Iuppiter annos.

I I. Eucliaristicon ad imp. Aug. Germanicum Domitianum.

l oria Sidoniae conuiuia laudat Elisat,

ut magnum Aeneam Laurentibus intulit arvis r Alcinoique dapes mansuro carmine monstrat

187쪽

Aequore qui multo redueam consumpsit Ulymam.

Ast ego, cui sacrae Caesar nova gaudia coenae sNunc primum, dominaque dedit consurgere menta, Qua celebrem mea vota lyra, quas solvere gratos Suffciam ' non , si pariter mihi vertice laeto Nectat adoratas & Smyrna & Mantua lauros, Digna loquar. mediis videor discumbare in astris Iocum Iove, & Iliaca porrectum sumere dextra Immortale merum. steriles transmisimus annos, Haec aevi mihi prima dies, haec limina vitae. Tene ego, regnatori terrarum orbisque subacti Nagne parens, te, spes hominum, te, cura deorum, cerno jacensi datur haec iuxta, datur ora tueri I 6 Vina inter, mensasque, & non assurgere fas est

Tectum augustum, ingens, non centum insigne columnis 3.

Sed quantiae Superos coelumque, Atlante remissio, Sustentare queant. stupet hoc vicina Tonantis Io Regia, teque pari laetantur sede locatum Numina, ne magnum properes Escendera coelum et Tanta patet moles, ossutaque impetus aulae Liberior campi, multumque amplexus aperti

188쪽

Aethereos, di tantum domino minor et ille penates asImplet, & ingenti Genio juvat. Aemulus illic Nons Libys, Iliacusque nitent, & multa Syene, Et Chios, & glauca certantia Dorido saxa, Lunaque portandis tantum suffecta columnia. Longa super species: fessis viae culmina prendas Iovisibus, auratique putes laquearia Coeli. Hic cum Romuleos proceres, trabeataque caesar Agmina milia simul jussit discumbera mansis,

Ipsa sinuis accincta ceres, Bacchusque laborant Sussieero. Astherei felix sic orbita fluxit ossTriptolemi: sic vitifero sub palmite nudos Umbravit colles, & sobria rura Lyaeus. Sed mihi non epulas, Indisque innixa columnis Robora Maurorum, famulasve ex ordine turmas; Ipsum, ipsum cupido tant im spectare vacavit m Tranquillum vultu, & majestate serena ivlulcentem radios, summittentemque modesto Fortunae vexilla suae. tamen ore nitebat Dissimulatus honos. talem quoque barbarus hostis

Possiet, & ignotae conspectum agnoscere gentes. sNon aliter gelida Rhodopes in vallo recumbit

ae s

189쪽

Dimissis Gradivus equia r sic lubrica ponit Membra Therapnaea resolutus gymnade Polluxesie jacet ad Gangen, Indis ululantibus, Evane

Sic grauisi Alcides post horrida iussa reversus soGaudabat strato latus acclinara leoni. Parva loquor, nec dum aequo tuos, Germanice, vultus: Talia ubi Oceani finem, mensasque revisit Aethiopum, sacro diffusus nectare vultus , Duu superum, secreta jubet dare carmina Musas, Ss Et Pallenaeos Phoebum laudaro triumphos.

Di tibi (namque animas saepe exaudire minores Dicuntur patriae bis terque evira senectae Annuerint finest rata numina miseris astrix,

Templaque dos , habilesque domos i saepe annua pandas OoLimina, saepe novo Ianum lictore salutes: Saepe coronatis iteres quinquennia lustris lQua mihi felices epulas, mensaeque dedisti

Sacra tuae, talia longo post tempore venit Lux mihi, Trojanae qualis sub collibus Albae 6scum modo Germanas acies, modo Daca sonantem Praelia, Palladio tua me manus induit auro.

190쪽

III. Via Domitiana.

Quis duri silicis, gravisque ferri

Immanis sonus aequori propinquum Saxosae latus Appiae repleviticarie non Libycae sonant catervae, Nec dux advena, pejerante bello, campanos quatit inquietus agros: Nec frangit vada, montibusque eae MInducit Nero sordidas paludes.

Sed qui limina bellicosa Iani

Iustis legibus, & foro coronat: Qui castae cereri diu negata Raddit iugera, sobriasque terras: ut fortem vetat interire sexum . Et censor prohibet mares adultos Pulchrae supplicium timere formae: Qui reddit capitolio Tonantem. Et Pacem propria domo reponit. Qui genti patriae futura semper Sancit limina, Flaviumque culmen . Hic scenis populi viaa gravatas